w
cao
;baar
w
DE VEBBOBGEN SCHAT.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken o
Ko. 9436.
11 Juni 1904.
43ste Jaargang.
FE UI LLETOX.
■Gouda.
ITO AP.
s. n.
Zaterdag
De a.s. verkiezing
voor de Provinciale Staten.
n.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
X
>ud gratis.
m liet Rijks Inter-
rkregeu sandal
en verkrijgbaar
R DE VISCH-
ANT,
wien modeUia te
r jaar voor per-
van K. M. 1»
S'/w dublwb fle*’*1
T egte, Zb Itbo mm»
letterdam.
iage.
Ctu.RoUehlam
inden Iwpusiiigi-n
HMrr4’ ^»r-
iuerta. Z^gevLU
akers niet kennen
icli, geen imitaties
jen.
een aantal onge-
■atit op aanvraag.
EliTH Jt Co.
1,11!1NH E Uil IU\T
BOUDE
1DAMMER
'EVER
fer*
Ügb t*r bij
KTEIlS jz,
«7» taa Ocbthpid i
«n kurk aMmta yn»»r-
b den niMDtlerRiro E
3PP8.
«El TOOr ÜMTM
1.8. NMer l O»
Mniliiii l—i
UMffc.-
INKMAN tZa.
I’eietoon Mo. 89.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nummer» V IJ F’ CENTEN.
-ie Efcllto.
an, uaamuv
ogen in don
naain dea
vervaardigd
at vrereldbe-
ebrw. Stoll-
pncfbufjoi
ft'aas
W Nodw-
53) n
Ondertusschen was de «schoone^|dith» op haar
becnen komen te staan en begon hem de huid
vol te schelden wegens zijn onridderlijk gedrag in
verband met het cognac-grogje op de tentoon
stelling. Hij van zijn kant bleek ook niet op den
mond gevallen en zoo verhief zich een ge»chreeuw,
dat door levendigheid vergoedde wat het tekort
schoot aan welluidendheid. Eindelijk echter scheen
zich bij den heer Johnnie de overtuiging te ves
tigen, dat Georg op de een of andere wijze ver
antwoordelijk was voor deze onhartelijke begroe
ting met het gevolg, dat deze arglooze toe
schouwer eensklaps, vóór er een haar op zijn
hoofd aan dacht, een slag op den neus kreeg.
Dit bleek te veel voor Georg’s christelijke lank
moedigheid.
«Begin je zoo, jou lummel, begin je zoo riep
hij, den ander bij de kladden pakkend.
Nu was de heer Johnnie wel groot en zwaar,
maar de heer Johhnie was tevens min of meer
beschonken, terwijl aan den anderen kant de
edele Georg zeer taai en sterk en bovendien
tamelijk nuchter was. In minder tijd dus dan
noodig is om het neer te schrijven, had de edele
Georg den heer Johnnie bij de keel gevat, hem
een beentje gelicht en hem zoo lang als hij was
IJ,
nt Uil 7
ivertroften
on welbekend
XBT-1LIX1I
I FUiridm»».).
ie, radicale en
van alle, aell.
lokkige Ma.K
il ontetaan door
jeugdigen leeftjjd
te inkte, Bleek
- Hooidpgn -
- Maagpjjo-
Onvermogen
enz. Uit-
terwijl eerlijke zelfvoldoening een glans spreidde
op zijn droefgeestig gelaat.
Den volgenden ochtend, alvorens naar Bonham
terug te keeren, bracht de goede man een bezoek
aan de Sint Bartholomeus-kerk. Hij stelde daar
zekere nasporingen in het werk, waarvan de uit
slag hem gansch niet onbevredigd liet.
VIII.
aelk gekookt
ink voor da-
leelepels vaa
oclate) Ah
geval van
e gebruiken.
zijn lot en dankbaar voor het goede dat hem
ten deel had mogen vallen.
Toen was er opeens een heerlijk licht voor
hem verrezen en plotseling lachte het leven hem
toe in den zonneschijn der lielde, met de belofte
van een nog ongekend geluk
En thans was even plotseling weder dat licht
ondergegaan, De vrouw, die hij vurig beminde,
en die ook hem liefhad, was van hem heengegaan
en had hem weder alleen gelaten, was van
hem h.engegaan, niet in het graf, maar in de
armen van een ander I
Wanneer zoo iets iemand overkomt in zijn
jeugd, dan grijpt het hem misschien heftiger aan,
zijn leed is hartstochtelijker en scherper, maar hij
komt het te boven mettertijd en meestal brengt
het leven hem nog wel iets anders, misschien
zelfs iets 'beters, ter vergoeding, zoodat hij, terug
ziende op zijn vroegere wanhoop, de schouders
ophaalt en zijn noodlot nog dankt.
Dóch op rijperen leeftijd is er voor de pijn
van teleurgestelde lielde geen geneesmiddel meer,
en, is zij al minder wild en vlijmend, zij blijft
gestadig voortknagen tot aan het eihde.
Dit alles was kolonel Rooyaard zich maar al
te levendig bewust in de donkere dagen, die er
volgden na dat afscheid op het kerkhof. Noch
tans droeg hij zijn ongeluk als een man. En
hoezeer ook het hart hem als een steen in de borst
lag, hij liet het hoofd niet hangen, maar ver
richtte zijn dagelijksche bezigheden en vertoonde
aan zijn omgeving een onbewolkt gelaat.
IVordt vervolgd.}
Wij wenschen over de Tariefwet kor
telings te spreken, zooals het bestek
waarover wij beschikken, dan ook niet
anders toelaat. Geene moeite zou ons
anders te weel wezen, om alle nadeelen
aan die wet verbonden aan te tonnen,
om in het breede uiteen te zetten, welk
uiterst gevaarlijken weg wij daarhiee op
gaan.
Uit een politiek oogpunt beschouwd,
willen wij er in de eerste plaats op wij
zen, dat deze wet nimmer zou zijn in
gediend, indien Dr. Kuyper zich niet
verbonden had met de Katholieken. De
anti-revolutionairen zijn altijd vrijhande-
laars geweest, tot hun samengaan met de
bondgenooten. En zoo kregen wij in 1 IK) 1
bij de stembus de belofte: Een pensioen
voor den werkman betaald uit verhoogde
invoerrechten. Niet het één of het ander.
Maar het eerste betaald uit het laatste.
In de troonrede van 1901 is die belofte
met bijzonderen nadruk herhaald, en in
1904. krijgen wij wel de Tariefwet,
maar geen Pensioenwet. Afgezien dus van
de vraag of, al was het voor zoo’n nut
tige zaak als het Pensioen voor de werk
man zijn zou, het wenschelijk zou zijn
den protectionistische!! weg uit te gaan,
hebben wij hier schending vAn de gewich
tigste belofte der Regeering, des te be-
treurenswaardiger, omdat het materiaal
voor de Pensioenwet gereed was (er was
daarvoor in 1895 reeds onder Minister
van Houten eene Staatscommissie benoemd).
Bekijken wij de Tariefwet uit een be-
lastingoogpunt dan is ze ook daaruit alweer
allerverwerpelijkst. Ken goed stelsel van
belastingen brengt mee, dat wie rijk is,
veel, wie tamelijk gegoed is, nog al, en
dat wie weinig inkomen heeft, weinig of
niets zal bijdragen in de gemeenschappe
lijke lasten.
Dit nu is nimmer te bereiken in welk
stelsel van invoerrechten ook, wanneer
men daaruit, zooals thans het geval is,
Wat men ons ook wel eens wil doen gelooven,
is het toch een niet te weerspreken waarheid, dat
het menschelijk leven zelf in goede tijden ver
van vroolijk is en in kwade tijden kan het wer
kelijk al heel dof en naar en treurig worden.
Dit laatste ondervond ook Harold Rooyaard
op den avond van dat afscheidstooneel onder
regen en storm op het donkere kerkhof en langen
tijd daarna nog bleef hem die gewaarwording, dit
besef van ’s levens last boven ’s levens lust, on -
veranderlijk bij.
Elk man van beschaving en fijn gevoel zal zich
in zijn bestaan tijdperken kunnen herinneren,
waarin het leven hem niet slechts waardeloos,
maar zebs hatelijk toescheen, tijdperken, waarin
al onze kleine overwinningen verzwolgen en be
dolven leken onder onze vele nederlagen, al ons
hopen en streven ons ijdel en nietig scheen, zelfs
de ster des geloofs verduisterd was geworden.
Zulk een tijdperk was er thans voor den kolo
nel aangebroken. Zijn leven was, over het geheel
niet gslukkig geweestdoch als een goed en ern
stig man, met een roerend vertrouwen in de
Voorzienigheid, was hij tevreden gebleven met
zooveel moois ziet. In het uiterst pro
tectionistische Duitschland zijn er jaarlijks
(natuurlijk naar rato van de bevolking)
twee landverhuizers tegen in ons vader
land een, ons nationaal vermogen is per
hoofd grooter, onze bevolking per vier
kanten mijl dichter, en in Amerika
in Amerika is er feitelijk een burgeroor
log tusschen de rijk beschermde indu-
strieelen van het Oosten, en de Landbou
wers, die gedwongen zijn tegen hooge
prijzen hunne arbeidsbenoodigdheden van
deze te koopen, terwijl zij zeken geen
cent meer voor hun product krijgen.
In de tweede plaats moet niet verge
ten worden, dat Nederland een klein
land is, waardoor altijd met twee zaken
te rekenen valt.
lo. Hebben wij tal van zaken uit het
buitenland noodig, en dat zal altijd zoo
blijven (als wij zoo groot waren als Noord-.
Amerika zou dat misschien anders kun
nen worden).
2o. Hebben wij niet veel in te bren
gen, en doen wij beter de vliegen te
vangen met honig dan met azijn, vooral
waar die honig, die vrijha.ndel heet, voor
ons zulke goede uitkomsten oplevert.
Door onzen vrijhandel, worden wij door
onze protectionistische naburen behandeld
op den voet van „meest begunstigde
natie”, d. w. z. hebben wij dezelfde voor
rechten, die de grootste mogendheden
mekaar door weerwraakmiddelen weten
af te dwingen. Zal dat zoo blijven, als
deze tariefwet wordt aangenomen? Die
zulks meent, moet de buitenlandsche bla
den maar eens lezen, waar het ingediende
tarief-ontwerp, terdege de aandacht trok,
en hij zal begrijpen, dat de aanneming
daarvan ons duchtig zou worden inge
peperd.
Maar wij hebben nog eene Eerste Ka
men, die van deze gevaarlijke zaak aller
minst weten wil.
Lezer! zou het na al het voorgaande
ook zaak zijn, dat wij zulk eene Eerste
Kamer behouden?
Tua res agitur! Het gaat om uwe
hoogste belangen. Denkt daaraan. Ver
zuimt dus uwen gang naar de stembus
over de sola gesmeten, terwijl hij met de andere
hand zijn stevigen wandelstok gegrepen had; een
zware hazelaar die hij zelf te Honham had gesneden.
«Zoo, vet varken!» riep hij. «Nu zal ik je
eens laten zien hoe ze bij mij thuis met zulke
snaken als jq, plegen om te springen!» En
daar begon hij met den stok te spelen op Johnnie’s
welgevulde ledematen De heer Johnnie vloekte
schreeuwde en spartelde onder den greep van den
pootigen buitenman maar het baatte hem niets.
De hazelaar danste er op los. Nooit van zijn
leren was de heer Johnnie zoo duchtig gepeperd
geworden.
«Goed zoo! Ransel er op los!» riep onderwijl
de schoone Edith, vol wrok nog wegens het ge
beurde met het grogje van cognac.
En Georg ging voort met haar voldoening te
bezorgen, tot hij er moe van was.
«Ziedaar, jou beuling!» zeide hij. «Nu geloof
ik wel dat je je portie hebtLaat je dat een lesje
zijn geweest om je zondige leven te beteren
Hij greep zijn hoed, liep fluks de trap af, wipte
de straat op en bleet staan luisteren. Het spek
takel daarboven op de kamer duurde nog voort,
want thans scheen de «tijgerin» zelve met haar
Johnnie handgemeen te zijn geworden en dit wel
met behulp van de tang.
Juist kwam er een agent aangestapt.
«Vriendlief,» zeide Georg tot hem, «ik geloof
dat ze daar boven mooi op weg zijn elkaar te
vermoorden.»
De dienaar der gerechtigheid haastte zich om
zijn plicht te doen en Georg ontwikkelde inmid
dels een opmerkelijke snelheid in zyn voeten,
St^ten-Generaal in behandeling komen,
in deze vierjarige periode.
Het zou om te lachen wezen, als het
niet zoo diep treurig was.
Eindelijk heeft de Regeering hare scha
delijke en gevaarvolle wet aan den volke
vertoond als eene, die den nationalen arbeid
zou tstreven te bevorderen. Het is het oude
praatje, dat er door protectie meer werk
zoJkomen in het land. Moeten wij het
voer de zooveelste maal herhalen, dat
kunstmatige werkverschaffing door pro
tectie, aan hetzelfde euvel lijdt als iedere
kunstmatige werkverschaffing; ze ontneemt
werk aan Piet, om het aan Jan toe te
stoppen.
Wij zijn door ondervinding wijs ge
worden, en weten wat de vrijhandel voor
ons waard is. „Vraag het aan onze in
dustrie in Twenthe, die kwijnde en schier
teniet ging, toen ze beschermd werd, en
die tot ongekende» bloei kwam door den
Vrijhandel.
Laat U niet wijsmaken dat nieuwe in
dustrie hier geboren kan worden door
bescherming van dien aard als deze Ta-
rieftjret wil. Eene industrie is levensvat
baar als ze uitzicht geeft op behoorlijke
winst; is dat uitzicht er, dan wordt het
particulier kapitaal er wel voor gevonden.
Of moet de Staat met de belastingpen-
ningen van allen ook niet-levensvatbare
industrieën in het leven houden Dat zou
immers hetzelfde zijn of de Staat finan-
ciëele hulp verleende om grond te bebou
wen, die zoo slecht is, dat de opbrengst
altijd beneden de exploitatiekosten zal
blijven.
Bescherming willen wij wel, maar in
goeden zin, laat de Regeering zorgen, dat
iedereen in staat wordt gesteld te leeren
wat hij voor zijn ambacht noodig heeft,
verder voor goede verkeers- en verbin
dingswegen, waardoor de producten van
landbouw en industrie het goedkoopst en
snelst, de afnemers zullen bereiken.
Moeten wij misschien aan de invoer
rechtenkoorts meedoen, omdat het bui
tenland er ook door is aangetast? Dan
willen wij in de eerste plaats opmerken,
dat het buitenland daarvan waarlijk niet
Telefoon Mo. 89
A DVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
millioenen wil gaan kloppen. Gesteld eens,'
dat men die 10 a 12 millioen, die men
noodig heeft, kon krijgen, door enkel de
artikelen van weelde hooger te belasten,
dan zou men uit een belastingoogpfint,
men versta ons wel, uit een belasting-
oogpunt er vrede mee kunnen hebben.
Maar dat is onmogelijk. Zoodra de ar
tikelen van weelde duurder worden, wordt
er eenvoudig minder^ van gekocht, want
men kan er desnoods buiten. Daarom is
de minister, dié millioenen uit invoer
rechten wil halen wel genoodzaakt de
belasting te leggen op wat iedereen per
se noodig heeft, m. a. w. de eerste le
vensbehoeften. Wie gebruikt daarvan het
meest? De werkman en, allen die kleine
inkomens hebben. Voor hen ig al wat ze
koopen kunnen eerste levensbehoeften. En
dus drukt die belasting het zwaarst op
hen, die heelemaal niet opnieuw belast
moesten worden. Zij zullen duurder spek,
vet, paardevleesch, havermout eten; zij
zullen duurder petroleum branden, op
duurder klompen loópen, enz. enz. Is het
dus overdreven of waarheid als men de
voorgestelde tariefwet eene belasting op
de armoede noemt?
De meer gegoede eet weinig spek, in
het geheel geen paardevleesch, en brandt
gas of electriseh licht.
De Regeering is natuurlijk niet blind
geweest voor dit nadeel, en heeft ook reeds
bij haar optreden getracht, daarvan de
verschrikking voor den kleinen man weg
te nemen). In de Troonrede van 1901
werd daarom gezegd
„Indien de minvermogende door deze
herziening der tarieven mocht gedrukt
worden, zal hiermede rekening worden ge
houden bij de bepaling van zijne bijdrage
in de verplichte verzekering. M. a. w.
Menschen, maak je niet ongerust, er komt
een pensioen betaald uit verhoogde in
voerrechten en wanneer daardoor je uit
gaven voor je eerste levensbehoeften zul
len stijgen, zal dat meer betaalde afge-
trokken worden van de premie, die je
voor je pensioen hebt te betalen, en....
nu is de tariefwet er, maar de Pensioenwet
is er niet, en kan ook niet meer bij de
S