w cao ;baar w DE VEBBOBGEN SCHAT. Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken o Ko. 9436. 11 Juni 1904. 43ste Jaargang. FE UI LLETOX. ■Gouda. ITO AP. s. n. Zaterdag De a.s. verkiezing voor de Provinciale Staten. n. Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd. X >ud gratis. m liet Rijks Inter- rkregeu sandal en verkrijgbaar R DE VISCH- ANT, wien modeUia te r jaar voor per- van K. M. 1» S'/w dublwb fle*’*1 T egte, Zb Itbo mm» letterdam. iage. Ctu.RoUehlam inden Iwpusiiigi-n HMrr4’ ^»r- iuerta. Z^gevLU akers niet kennen icli, geen imitaties jen. een aantal onge- ■atit op aanvraag. EliTH Jt Co. 1,11!1NH E Uil IU\T BOUDE 1DAMMER 'EVER fer* Ügb t*r bij KTEIlS jz, «7» taa Ocbthpid i «n kurk aMmta yn»»r- b den niMDtlerRiro E 3PP8. «El TOOr ÜMTM 1.8. NMer l O» Mniliiii l—i UMffc.- INKMAN tZa. I’eietoon Mo. 89. De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nummer» V IJ F’ CENTEN. -ie Efcllto. an, uaamuv ogen in don naain dea vervaardigd at vrereldbe- ebrw. Stoll- pncfbufjoi ft'aas W Nodw- 53) n Ondertusschen was de «schoone^|dith» op haar becnen komen te staan en begon hem de huid vol te schelden wegens zijn onridderlijk gedrag in verband met het cognac-grogje op de tentoon stelling. Hij van zijn kant bleek ook niet op den mond gevallen en zoo verhief zich een ge»chreeuw, dat door levendigheid vergoedde wat het tekort schoot aan welluidendheid. Eindelijk echter scheen zich bij den heer Johnnie de overtuiging te ves tigen, dat Georg op de een of andere wijze ver antwoordelijk was voor deze onhartelijke begroe ting met het gevolg, dat deze arglooze toe schouwer eensklaps, vóór er een haar op zijn hoofd aan dacht, een slag op den neus kreeg. Dit bleek te veel voor Georg’s christelijke lank moedigheid. «Begin je zoo, jou lummel, begin je zoo riep hij, den ander bij de kladden pakkend. Nu was de heer Johnnie wel groot en zwaar, maar de heer Johhnie was tevens min of meer beschonken, terwijl aan den anderen kant de edele Georg zeer taai en sterk en bovendien tamelijk nuchter was. In minder tijd dus dan noodig is om het neer te schrijven, had de edele Georg den heer Johnnie bij de keel gevat, hem een beentje gelicht en hem zoo lang als hij was IJ, nt Uil 7 ivertroften on welbekend XBT-1LIX1I I FUiridm»».). ie, radicale en van alle, aell. lokkige Ma.K il ontetaan door jeugdigen leeftjjd te inkte, Bleek - Hooidpgn - - Maagpjjo- Onvermogen enz. Uit- terwijl eerlijke zelfvoldoening een glans spreidde op zijn droefgeestig gelaat. Den volgenden ochtend, alvorens naar Bonham terug te keeren, bracht de goede man een bezoek aan de Sint Bartholomeus-kerk. Hij stelde daar zekere nasporingen in het werk, waarvan de uit slag hem gansch niet onbevredigd liet. VIII. aelk gekookt ink voor da- leelepels vaa oclate) Ah geval van e gebruiken. zijn lot en dankbaar voor het goede dat hem ten deel had mogen vallen. Toen was er opeens een heerlijk licht voor hem verrezen en plotseling lachte het leven hem toe in den zonneschijn der lielde, met de belofte van een nog ongekend geluk En thans was even plotseling weder dat licht ondergegaan, De vrouw, die hij vurig beminde, en die ook hem liefhad, was van hem heengegaan en had hem weder alleen gelaten, was van hem h.engegaan, niet in het graf, maar in de armen van een ander I Wanneer zoo iets iemand overkomt in zijn jeugd, dan grijpt het hem misschien heftiger aan, zijn leed is hartstochtelijker en scherper, maar hij komt het te boven mettertijd en meestal brengt het leven hem nog wel iets anders, misschien zelfs iets 'beters, ter vergoeding, zoodat hij, terug ziende op zijn vroegere wanhoop, de schouders ophaalt en zijn noodlot nog dankt. Dóch op rijperen leeftijd is er voor de pijn van teleurgestelde lielde geen geneesmiddel meer, en, is zij al minder wild en vlijmend, zij blijft gestadig voortknagen tot aan het eihde. Dit alles was kolonel Rooyaard zich maar al te levendig bewust in de donkere dagen, die er volgden na dat afscheid op het kerkhof. Noch tans droeg hij zijn ongeluk als een man. En hoezeer ook het hart hem als een steen in de borst lag, hij liet het hoofd niet hangen, maar ver richtte zijn dagelijksche bezigheden en vertoonde aan zijn omgeving een onbewolkt gelaat. IVordt vervolgd.} Wij wenschen over de Tariefwet kor telings te spreken, zooals het bestek waarover wij beschikken, dan ook niet anders toelaat. Geene moeite zou ons anders te weel wezen, om alle nadeelen aan die wet verbonden aan te tonnen, om in het breede uiteen te zetten, welk uiterst gevaarlijken weg wij daarhiee op gaan. Uit een politiek oogpunt beschouwd, willen wij er in de eerste plaats op wij zen, dat deze wet nimmer zou zijn in gediend, indien Dr. Kuyper zich niet verbonden had met de Katholieken. De anti-revolutionairen zijn altijd vrijhande- laars geweest, tot hun samengaan met de bondgenooten. En zoo kregen wij in 1 IK) 1 bij de stembus de belofte: Een pensioen voor den werkman betaald uit verhoogde invoerrechten. Niet het één of het ander. Maar het eerste betaald uit het laatste. In de troonrede van 1901 is die belofte met bijzonderen nadruk herhaald, en in 1904. krijgen wij wel de Tariefwet, maar geen Pensioenwet. Afgezien dus van de vraag of, al was het voor zoo’n nut tige zaak als het Pensioen voor de werk man zijn zou, het wenschelijk zou zijn den protectionistische!! weg uit te gaan, hebben wij hier schending vAn de gewich tigste belofte der Regeering, des te be- treurenswaardiger, omdat het materiaal voor de Pensioenwet gereed was (er was daarvoor in 1895 reeds onder Minister van Houten eene Staatscommissie benoemd). Bekijken wij de Tariefwet uit een be- lastingoogpunt dan is ze ook daaruit alweer allerverwerpelijkst. Ken goed stelsel van belastingen brengt mee, dat wie rijk is, veel, wie tamelijk gegoed is, nog al, en dat wie weinig inkomen heeft, weinig of niets zal bijdragen in de gemeenschappe lijke lasten. Dit nu is nimmer te bereiken in welk stelsel van invoerrechten ook, wanneer men daaruit, zooals thans het geval is, Wat men ons ook wel eens wil doen gelooven, is het toch een niet te weerspreken waarheid, dat het menschelijk leven zelf in goede tijden ver van vroolijk is en in kwade tijden kan het wer kelijk al heel dof en naar en treurig worden. Dit laatste ondervond ook Harold Rooyaard op den avond van dat afscheidstooneel onder regen en storm op het donkere kerkhof en langen tijd daarna nog bleef hem die gewaarwording, dit besef van ’s levens last boven ’s levens lust, on - veranderlijk bij. Elk man van beschaving en fijn gevoel zal zich in zijn bestaan tijdperken kunnen herinneren, waarin het leven hem niet slechts waardeloos, maar zebs hatelijk toescheen, tijdperken, waarin al onze kleine overwinningen verzwolgen en be dolven leken onder onze vele nederlagen, al ons hopen en streven ons ijdel en nietig scheen, zelfs de ster des geloofs verduisterd was geworden. Zulk een tijdperk was er thans voor den kolo nel aangebroken. Zijn leven was, over het geheel niet gslukkig geweestdoch als een goed en ern stig man, met een roerend vertrouwen in de Voorzienigheid, was hij tevreden gebleven met zooveel moois ziet. In het uiterst pro tectionistische Duitschland zijn er jaarlijks (natuurlijk naar rato van de bevolking) twee landverhuizers tegen in ons vader land een, ons nationaal vermogen is per hoofd grooter, onze bevolking per vier kanten mijl dichter, en in Amerika in Amerika is er feitelijk een burgeroor log tusschen de rijk beschermde indu- strieelen van het Oosten, en de Landbou wers, die gedwongen zijn tegen hooge prijzen hunne arbeidsbenoodigdheden van deze te koopen, terwijl zij zeken geen cent meer voor hun product krijgen. In de tweede plaats moet niet verge ten worden, dat Nederland een klein land is, waardoor altijd met twee zaken te rekenen valt. lo. Hebben wij tal van zaken uit het buitenland noodig, en dat zal altijd zoo blijven (als wij zoo groot waren als Noord-. Amerika zou dat misschien anders kun nen worden). 2o. Hebben wij niet veel in te bren gen, en doen wij beter de vliegen te vangen met honig dan met azijn, vooral waar die honig, die vrijha.ndel heet, voor ons zulke goede uitkomsten oplevert. Door onzen vrijhandel, worden wij door onze protectionistische naburen behandeld op den voet van „meest begunstigde natie”, d. w. z. hebben wij dezelfde voor rechten, die de grootste mogendheden mekaar door weerwraakmiddelen weten af te dwingen. Zal dat zoo blijven, als deze tariefwet wordt aangenomen? Die zulks meent, moet de buitenlandsche bla den maar eens lezen, waar het ingediende tarief-ontwerp, terdege de aandacht trok, en hij zal begrijpen, dat de aanneming daarvan ons duchtig zou worden inge peperd. Maar wij hebben nog eene Eerste Ka men, die van deze gevaarlijke zaak aller minst weten wil. Lezer! zou het na al het voorgaande ook zaak zijn, dat wij zulk eene Eerste Kamer behouden? Tua res agitur! Het gaat om uwe hoogste belangen. Denkt daaraan. Ver zuimt dus uwen gang naar de stembus over de sola gesmeten, terwijl hij met de andere hand zijn stevigen wandelstok gegrepen had; een zware hazelaar die hij zelf te Honham had gesneden. «Zoo, vet varken!» riep hij. «Nu zal ik je eens laten zien hoe ze bij mij thuis met zulke snaken als jq, plegen om te springen!» En daar begon hij met den stok te spelen op Johnnie’s welgevulde ledematen De heer Johnnie vloekte schreeuwde en spartelde onder den greep van den pootigen buitenman maar het baatte hem niets. De hazelaar danste er op los. Nooit van zijn leren was de heer Johnnie zoo duchtig gepeperd geworden. «Goed zoo! Ransel er op los!» riep onderwijl de schoone Edith, vol wrok nog wegens het ge beurde met het grogje van cognac. En Georg ging voort met haar voldoening te bezorgen, tot hij er moe van was. «Ziedaar, jou beuling!» zeide hij. «Nu geloof ik wel dat je je portie hebtLaat je dat een lesje zijn geweest om je zondige leven te beteren Hij greep zijn hoed, liep fluks de trap af, wipte de straat op en bleet staan luisteren. Het spek takel daarboven op de kamer duurde nog voort, want thans scheen de «tijgerin» zelve met haar Johnnie handgemeen te zijn geworden en dit wel met behulp van de tang. Juist kwam er een agent aangestapt. «Vriendlief,» zeide Georg tot hem, «ik geloof dat ze daar boven mooi op weg zijn elkaar te vermoorden.» De dienaar der gerechtigheid haastte zich om zijn plicht te doen en Georg ontwikkelde inmid dels een opmerkelijke snelheid in zyn voeten, St^ten-Generaal in behandeling komen, in deze vierjarige periode. Het zou om te lachen wezen, als het niet zoo diep treurig was. Eindelijk heeft de Regeering hare scha delijke en gevaarvolle wet aan den volke vertoond als eene, die den nationalen arbeid zou tstreven te bevorderen. Het is het oude praatje, dat er door protectie meer werk zoJkomen in het land. Moeten wij het voer de zooveelste maal herhalen, dat kunstmatige werkverschaffing door pro tectie, aan hetzelfde euvel lijdt als iedere kunstmatige werkverschaffing; ze ontneemt werk aan Piet, om het aan Jan toe te stoppen. Wij zijn door ondervinding wijs ge worden, en weten wat de vrijhandel voor ons waard is. „Vraag het aan onze in dustrie in Twenthe, die kwijnde en schier teniet ging, toen ze beschermd werd, en die tot ongekende» bloei kwam door den Vrijhandel. Laat U niet wijsmaken dat nieuwe in dustrie hier geboren kan worden door bescherming van dien aard als deze Ta- rieftjret wil. Eene industrie is levensvat baar als ze uitzicht geeft op behoorlijke winst; is dat uitzicht er, dan wordt het particulier kapitaal er wel voor gevonden. Of moet de Staat met de belastingpen- ningen van allen ook niet-levensvatbare industrieën in het leven houden Dat zou immers hetzelfde zijn of de Staat finan- ciëele hulp verleende om grond te bebou wen, die zoo slecht is, dat de opbrengst altijd beneden de exploitatiekosten zal blijven. Bescherming willen wij wel, maar in goeden zin, laat de Regeering zorgen, dat iedereen in staat wordt gesteld te leeren wat hij voor zijn ambacht noodig heeft, verder voor goede verkeers- en verbin dingswegen, waardoor de producten van landbouw en industrie het goedkoopst en snelst, de afnemers zullen bereiken. Moeten wij misschien aan de invoer rechtenkoorts meedoen, omdat het bui tenland er ook door is aangetast? Dan willen wij in de eerste plaats opmerken, dat het buitenland daarvan waarlijk niet Telefoon Mo. 89 A DVERTENTIEN worden geplaatst van 15 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. millioenen wil gaan kloppen. Gesteld eens,' dat men die 10 a 12 millioen, die men noodig heeft, kon krijgen, door enkel de artikelen van weelde hooger te belasten, dan zou men uit een belastingoogpfint, men versta ons wel, uit een belasting- oogpunt er vrede mee kunnen hebben. Maar dat is onmogelijk. Zoodra de ar tikelen van weelde duurder worden, wordt er eenvoudig minder^ van gekocht, want men kan er desnoods buiten. Daarom is de minister, dié millioenen uit invoer rechten wil halen wel genoodzaakt de belasting te leggen op wat iedereen per se noodig heeft, m. a. w. de eerste le vensbehoeften. Wie gebruikt daarvan het meest? De werkman en, allen die kleine inkomens hebben. Voor hen ig al wat ze koopen kunnen eerste levensbehoeften. En dus drukt die belasting het zwaarst op hen, die heelemaal niet opnieuw belast moesten worden. Zij zullen duurder spek, vet, paardevleesch, havermout eten; zij zullen duurder petroleum branden, op duurder klompen loópen, enz. enz. Is het dus overdreven of waarheid als men de voorgestelde tariefwet eene belasting op de armoede noemt? De meer gegoede eet weinig spek, in het geheel geen paardevleesch, en brandt gas of electriseh licht. De Regeering is natuurlijk niet blind geweest voor dit nadeel, en heeft ook reeds bij haar optreden getracht, daarvan de verschrikking voor den kleinen man weg te nemen). In de Troonrede van 1901 werd daarom gezegd „Indien de minvermogende door deze herziening der tarieven mocht gedrukt worden, zal hiermede rekening worden ge houden bij de bepaling van zijne bijdrage in de verplichte verzekering. M. a. w. Menschen, maak je niet ongerust, er komt een pensioen betaald uit verhoogde in voerrechten en wanneer daardoor je uit gaven voor je eerste levensbehoeften zul len stijgen, zal dat meer betaalde afge- trokken worden van de premie, die je voor je pensioen hebt te betalen, en.... nu is de tariefwet er, maar de Pensioenwet is er niet, en kan ook niet meer bij de S

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1904 | | pagina 1