>n aMi
SWOHIMG
--- 5
h- II
h
i
rouda.
Isler”,
Hi,
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
20 December 1004.
No. 0590.
INZET.
.1
uber I9i
fl uur en
uur, ip
astafeltjes.
^na tn enten,
‘Is.
JRVAAS.
I
xveen
groot
LOOK,
j I
Dinsdag 20 December 1904. - 43ste Jaargang
V i
A3
school p
Biiltenlandsch (Iverzicht.
Inzending van A,dvertentiën tot 1 uur des inidd.
Wat {Rusland noodig heeft.” Er
J
Januari, den 4o
:ll
regen aanslui-
NKMAN Zm
■J
id gratis.
het Rjjks Inter-
GENOEGEN!}.
GASGLOEI-
concurreerende
s
ssie van Toezich
(uziekachool,
ONTIJN,
Stcretaiis
jaar voor per-
n K. M. 1,
verkrijgbaar
DE VISCH-
FHAN.TE,
5 (GEËMAIL-
8ARTIKELEN
jlaatst de echte
naak.
MAGAZIJN
B 13,
O Centiaren,
te weten
2 f 3000—J
3000perc.
perc. 7 f 2800.-
I f 2700.—.
ngenomen tegJ
afslag hebbflAj
)4 te elf ur$ji|
e Gouda.
JEMAN,
:aris, Haattn
r. Gasfitter.
meu, ,tegenoverft
laTj-iki. j Hotfl
|igv, als deft vl
i|iigop 'pvef dj
léeerft,
het tna$ne-di
yolgens jlytt ï^fdedeé,!
toestand» dfer wloot/j
ÈaltiscW iceffcskadei
„tief’onï-"
Basil
veroi
behandeld „Wat{Rusland noodig heeft.” Er
was een publiek van meer dan 800 perso
nen tegenwoordig, waaronder leden der-rech
terlijke macht, hooge officieren en veld ver
tegenwoordigers der provinciale bureaucratie.
Advocaat Ratner besprak hetgeen er bp hot
proces te Homel (in verband met de atttise-
mietische Opstootjes) was voorgevallen
Allo redevoeringen kwamen ten slotte neer
op dit eene pnnt„Slechts een constitutie
kan ons helpen.” Dit alles fyordt nu echter
dezer degen ojjk wel op andere plaatsen in
Rusland vernofnen- Maar liet merkwaardige
was, dat de Vergadering door opstaan de
nagelnobten# huldigde wan den moordenaar
van 'dah minister Sipjagfc en er gedronken
werd op iietwwelzjjn van <i« moordenaars van
Plehwi. Ledeto der rechterlijke’ macht en
officieren stormden mee op, dronken, moe on
klhpten in delhandgn 1
De Franscljfc Kamer behandelde Zaterdag
“het amnestie Voorstel betreffende de verooi-
deeldep voor het Hooggerechtshof Voor het
voorstel werd. dringemfverklaring gevraagd,
waartegen minister president Combes op
kwam, de quaestie van vertrouwen stellende.
HetJ voorstel tot dringend verklaring iwerd
daarop ingetrokken en het amnestie-voörstel
verwezen naar de rechtscommissie.
fiOlDSCHE tOlIBAAT.
van den Stendenraad, in 1894 lid der kan
tonnale regeering van Waadtlai.d en in 1899
lid van de Bondsregeering.
De heer Rachel zal na Voor de derde maal
binnen drie jaar van portefeuille moeten
verwisselen. In 1903 had hij binnenlandsche
zaken, dit jaar was hy minister van finan
ciën en met Nieuwjaar zal hy als Bonds
president aan bet hoofd van het zoogenaam
de politieke departement (buitenfandsche
zaken) komen te staan.
Vrij algemeen wordt in Zwitserland toe
gegeven, dat de gedurige verwisseling van
portefeuilles ernstige bezwaren hoeft. Vooral
zou men gaarne meer stabiliteit zien in de
leiding van de diplomatie en buitenlandsche
zaken. Er wordt dan ook gedacht over een
wijziging in deze richting.
De nieuwe vice-president van de Bonds-
regeering, de heer Forrer, van Zurich, is
vooral bekend als ijveraar voor de verplichte
verzekering tegen ziekte en ongevallen. Zijn
desbetreffend wetsontwerp heeft in 1900
schipbreuk geleden. In ’t laatst van het vol-
gende jaar zal het zyn beurt zyn om te worden
benoemd tot Bondspresident.
De groote pfotestvergadering tegen de
Rijnvaarttollen heeft gisteren te Dusseldorp
plaats gehad. De vergadering, die zeer druk
door vertegenwoordigers van allerlei corpo
raties was bezocht, werd gepresideerd door
den „gebeimrat” Michel uit Mainz. De eerste-
burgemeester der stad en de voorzitter der
Kamer van Koophandel heetten de vergade
ring welkom.
Een motie werd aangenomen, waarbij de
gronden van het in April van dit jaar geno
men besluit werden verklaard nog steeds on
verminderd van kracht te zyn en mei het be
staande recht, de billijkheid en een gezonde
staathuishoudkunde uitsluitend in overeen
stemming.
Dit besluit verklaarde het boffen van tollen
op den Rijn in strijd te zyn met art 54 der
Rjjksgrondwet en met art. 3 der Rjjnvaart-
acte, verklaarde het ongeoorloofd, voor reeds
gemaakte zoowel als voor nog te maken ver
beteringen van de rivier de vrije vaart te be
lasten-
Aan dit besluit werd thans toegevoegd, dat
ook een verdieping van 60 70 cM het
heffen van tollen niet kon rechtvaardigen.
Het besluit zal aan de verbonden regee-
ringen en aan de volksvertegenwoordiging
van de betrokken bondstaten, speciaal aan
het Pruisische Huis van Afgevaardigden
worden medegedeeld.
De Hongaarsche minister-president, graaf
Tisza, Werd Zaterdagmorgen ontvangen door
den Keizer, wien hy een uitvoerig verslag
deed van den toestand.
Het resultaat van de audiëntie is, dat
het Parlement nog eens zal bijeenkomen,
op heden, en daarna zal worden bijeenge
roepen In het b< gin van Januari, den 4o
of den 5e.
De Keizer-Koning zal het Parlement ont
binden, en de nieuwe verkiezingen zullen
onmiddelljjk plaats hebben.
Zooals w(j gisteren reeds verwacht hebben
heeft Tisza, tusschen de keus geplaatst om
heen te gaan of de Kamer te ontbinden, tot
het laatste besloten. Een telegram uit Buda
pest meldttot de ontbinding der Hongaar
sche Kamer is besloten binnen enkele dagen
zullen de nieuwe verkiezingen worden uitge
schreven.
Na de bijeenkomst ;van gisteren was dit
besluit te wachten. Minister Tisza verklaar
de in de Kamer, dat hij niets onbeproefd
had gelaten om de orde te herstellen- De
Wet eischt, dat het huis drie dagen na de
opening der zitting geconstitueerd zy. Die
niet dieper gevoelend, dat zy ’t reeds een
jaar lang had gedaan, van ’t oogenblik af,
dat zy weer gehoor had gegeven aan de
vroeger uit vrye beweging afgelegde verkla
ring van onveranderlyke liefde dan aan de
belofte van trouw, door baar in schier onbe
kende handen afgelegd, toen ze door de
omstandigheden .daartoe j’was gedwongen
geworden.
Zy zocht nu naar troost in haar leed,
waar en hoe dan dbk, en nergens iets vindend,
mompelde zy
„Ik ben verlorenzonder hoop, zonder
uitkomstverloren, verloren I”
By de eentonige herhaling van dat woord
vond zy een soort van verlichting, zooals
iemand, die een moeielyk sterfbed heeft,
dat by zyn herhaalde zware zuchten moet
gevoelen.
En toen het woord „verloren” eindelijk
ophield, kwam haar een ander woord op de
lippen, een woord uit een dankbaar hart
„Hy is gered I”
Een glimlach van blijdschap en trots
maar de glimlach verdween spoedig.
„Tot welken prijs is hy gered P”
Haar onvergeeflyke daad, waardoor een
onschuldige als de schuldige werd beschouwd,
waardoor zy iemand anders had blootgesteld
aan de wraak van den beleodigden man,
stond haar in alle {duidelijkheid voor den
termijn is verstreken. Er is geen uitzicht op-
orde. De Minister verzoekt daarom het huis
hem voor een korten tyd indemniteit toe te
staan, opdat hy een beroep kan doen op het
volk. Hy wil aan de Hongaarsche natie de
vraag voorleggen of zij wenscht, dat met be
hulp van de wet Daniël een einde aan de
obstructie wordt gemaakt en een nieuw
reglement van orde worde ingevoerd
De nieuwe verkiezingen, zeide de Minister
no$,1 zullen zonder eenigen dwang plaats
hebben.
Natuurlijk wilde fde oppositie de Regee
ring géén indemniteit toestaanbaron
Banffy weigerde de indemniteit, waarom de
Regeering vraagt, on zeide dat naar zyn
overtuiging in den ex lex toestand die thans
heerscht, geen Kamerontbinding kan plaats
hebben Telkens wanneer baron Banffy
spóik o’fer de gewelddaad van 18 Novem
ber, begon de Re gee rings party te roepen
„18 December”, - een herinnering aan
Banffy’# optreden irt December 1898 toen
hy een besluit van de liberale club, de zoo
genaamde lex-Tisza, als een Parlements
besluit uitvoerde.
Banffy eindigde met een bedreiging:
„Wordt bet Huis toch ontbonden, dan wept
ik niet waarheen do krankzinnige politiek
van den ministerpresident ons vueren zal.
Wel kan Tisza met de hem bekende midde
len de grondwettige rechten schorsen en de
ontbinding doordryven, maAr dat zal hem
niet redden”.
Rnckosky had vooraf den eisch gesteld
dat het oude reglement zou hersteld wor-
den, „nieuwe verkiezingen kunnen ons niet1
helpen, de natie kan zeggen wat zy wil. Wy
eischen het herstel van het reglement”.
En Kossuth verklaarde-. met een Regee
ring die de wet geschonden heeft niets meer
te maken willen hebben, en elke verbinding
met baar verbroken te hebben.
Ook gisteren moest weer herhaaldelyk dei
zitting worden geschorst, omdat het voffrtdn-'
rend rumoer de voortzetting ervan onmo-1
golyk maakte.
Onder die omstandigheden is ontbinding;
toch de cenige weg, om wellicht een beteren'
toestand te verkrijgen.
De heer Marc Rucbet, die in de vereenig-j
de zitting van den Nationale» Raad en den
Stendenraad tot Bondspresident voor 1905!
is gekozen, is het op één na jongste lid'
van het Zwitseflche ministerie. Hy is ge-j
boren in 1853 te St. Saphorin by Morges,'
in W-aadtland Hy heeft in de rechten ge-i
studeei d en staat'bekend als een gematigd:
en voorzichtig man. In 1887 werd hy lidj
fl uur en
aan qe I
ftnber (IDO®'
■lingen, alléén
sohriftelijk is
ekende, min
den aanrang
-
D®, Russische Regeering heeft een zeer
zonderlinge daad verrirait, een daad die in
jnd door duizendenjwordt afgekeurd, on
të Russische personbewimpeld ivo dt
Jrdeeld.
Het is de landing ,die zy heeft, aangeno
men tegen o verfden kapitein Klado, die door
lilijdmithal Rodjftstwensky ontscheept is te
J") voornaamste der Russische ge
ai voormlen in de Noordzee.
Ka[pit|in KWdo In Rusland terügge-
Tjgen veldtocht begonnen tegen
Arten^ent. dAt de oorzaak isj
Idede^lingen, vapf den slechten
voornamelijk van het
-Jr, Daaraoor werd hy
doofjflir|ctburl1$er manne, grootvorst
AlexWfc gefgratt me(dl$ dagen arrest wegens
„he^'^juis^yqorsittómm van feiten”, h
Grootvorst |0LIe»H tyjeft hieqnede in lijn
woede, ovdjr da mraedeelingènj ijran kapitein
Klado -aan zijnl r.effieidng e^n plechten dienst
bewezen. t^aUipoet do internationale cp)n-
.missie doen n<|t deaverklafyng van een ge
tuige, wanneer die' getuig^ P»8 gestraft is
geworden wegens het „geijcti van onjujste
verklaringen P”
En kapitein Klado heeft dit duidelijk doen
uitkomen. In een verweerschrift, dat hij aan
de „Russ” toézond, wijst hy er op dat het
motief van zyn bestrating een rechtstreek-
aclie beschuldiging van leugen is, geen ver
gissing, maar opzettelijke leugen.
„Hierin ligt voor my de zwaarte van de
my opgelegde straf. Die straf is geen beris
ping, maar een zware beschuldiging, waar
door mjjn eer wordt aangetast, niet alleen
als officier, maar ook als menscli.
„Zulk een beschuldiging kan niet alleen
gegrond zijn op een persoonlijk oordeel, maar
moet worden onderzocht by een gerechte
lijke behandeling. Ik heb daarom gevraagd
voor een krijgsraad te worden terecht ge
steld”.
Maar dat verzoek is niet ingewilligd ka
pitein Klado heeft er zelfs geen antwoord
op gekregen. Hieruit blijkt, zeide hy „dat
myn* tegenstanders bang zynwant niet ik
heb gelogen, zij zijn het die gelogen hebben”.
Een merkwaardige betooging heeft te Kief
plaats gehad. In de zaal van het Literarisch
Genootschap,' werd door een tiental hooglee-
raren der universiteit aldaar, waaronder de
door hun politieke opstellen bekende prina
Mroebetzkoi en professor Boelgakof in ver
band metj|de|beweging dezer dagen de vraag
„O, indien slechts haar leven, haar per
soonlijk heil op het spel had gestaan, ze zou
niet gelogen hebben ze zou de laagheid
niet hebben begaan een onschuldige tot eigen
redding prys te geven aan den onverbidde-
lyken man met zyn geheimzinnige wraak.
Maar de man, dien zy liefhad, moest
gered worden, door welke middelen dan ook.
Waarom had d’Orvilliers, nadat hy zelf
Juan Cameron had genoemd, haar niet
willen gelooven, toen zy zeide„Neen, hy
is het niet! Ik ken dien man ternauwer
nood P”
Waarom waren alle omstandigheden in het
nadeel van Juan Cameron, alsof de Voor
zienigheid zelve dat redmiddel had aan de
hand gedaan - voor den ander
Bovendien zyn vrouwen niet de aange
wezen personen om dergelyke dingen van
alle kanten te bezien.
Zy redden hem, dien ze liefhebben, door
welke middelen ook. Dat ligt zoo in de
aard der vrouwen, ’tis een eisch van het
hart. Laat de mannen, als zy kunnen, het
recht vertegenwoordigen, de vrouwen doen
het de deernis.
En ’tis nog de vraag of ze hiernamaals
zullen gestraft worden, omdat zy uit mede
lyden gelogen hebben.
Wordt vervolg
Telefoon No. S2.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering (van Zon- én Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.^
Afzonderlijke Nominers V IJ F C FIN T E N.
Toleloon Xo. S2
ADVËRTENTI1JN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen, (jxroote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
geest.
Ja, het was afschuwelyk, wat zy had
gedaan
Klappertandend begroef zy ’t gelaat in de
beide handen alsof zy ’t zoodoende voor de
geheele. wereld, maar het meest nog voor
zich zelf had kunnen verbergen.
Neen, als zy weder in die zelfde omstan
digheid was geplaatst, zou zy den moed
voor een dergelyke leugen niet meer
bezitten.”
Hoe was ’t dan gekomen, dat zy zoo
gelogen Jiad P
Zy moest welhy had haar daartoe ge
dwongen al had zy van haar kant ook
bezworen, dat het niet waar was, d’Orvilliers
zou toch geantwoord hebben
„’t Is wél waar 1 ’t Is niemand anders dan
Juan Cameron
Om te bewijzen, dat hy ongelyk had, was
er maar één middel geweest, n-1. het noemen
van den naam van Eduard de Lairis.
Ëdith richtte zich uit haar nedergebogen
houding op.
Had zy dat mogen of moeten doen P Had
zy hem, dien zy liefhad geiyk hy het
haar deed, moeten prijs geven aan een
wissen dood
Had zy hom mogen overleveren, die zonder
eenig beraad zyn leven zou bebben gegeven
voor haar behoud P
50)
Al was ’t haar mogelyk geweest hem voors*
hands het leven [te redden, de wraak, did
het beminde hoofd had bedreigd, daarvap
af te wenden, het was niet minder zeker,
dat hun liefdesdroom was uitgedroomd eij
dat er voortaan voor hem of voor haar geei»
geluk meer kon bestaan.
Nu de man wist, dat zyn vrouw schuldig
Was, nu hy haar surveilleerde, viel er aan
een stryd niét meer te denken.
Zy aanschouwde eensklaps haar eigeÉ
bestaan, zooals het daar voor haar lag, dor
en naakt als een woestijn,Jkoud als een ijs
vlakte, en zy voelde haar hart ineen krimpen
bij het 'bewustzyn, dat zij voortaan slechts
zou leven, om te lijden en te dulden-
Pas twee-en-twintig jaar en reeds zag zij
Zich gedoemd, haar dagen te slijten tegen
over een meedoogenloozen vjjand, een onver-
biQdelyken rechter, die nooit zoujvergeven...
en wiens 'vergiffènis zy trött'wens fcelve niet
verlangde of begeerdedaar zat ze nu, wel
met, schuldbesef, doch daarom haar schuld
|edeeling^n|^an kapil
itypg
