ITEEB.
TS.
JM,
iar
ixtract
Kieuw»- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
NG
Vrijdag 31 Maart 1905.
No. 9684-
rerlicbling.)
imenten.
DE DOCHTEH VAX DEN SCHEEPS
KAPITEIN.
aarzenmagazijn
30.
«T,
n modellen te
LOOIT,
leiding.
ZONEN,
44ste Jaargang
Bultciilaiidscli Overzicht.
FEUILLETON.
KENNISGEVING
1KMAN Zu.
Wordt vervolgd).
dalelljes.
RATEN, rec
i toepassingen
erde Por-
rt*. Zjj geren
■s niet kannen
geen imitaties
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des tnidd.
aantal enge.
op aanvraag
tTS Co.
ïleiwegsteeg.
1AZIJN
ster”,
I 13,
UIS”
ARDEMANN
MK te letten
LM
den werk
m.
ANDVOORT,
JORT, J. S.
A. DROST
FF.
GIKIISIIIE Will VL
g volgt.
I'dcloon Mo. 82.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco pei
post 1.70.
Afzonderlijke IVoniiners V IJ h CENTEN.
vorigen dag van Pauillac teruggekeerd, zich
te Lormont had opgehnuden om het graf
zijner vrouw te gaan bezoeken, dat hg zich
denkelyk op 't kerkhof eenigszins had ver*
laat en dat hij, toen hij het wilde verlaten,
de poort gesloten had gevonden.
De opziener herhaalde, dat hg niet begreep,
hoe zoo iets mogelgk was, daar hg toch
bg. het doen zgner ronde niemand op het
kerkhof had gezien en de kommiSsaris vroeg,
na de beide partijen gehoord en daarvan
aanteekening gemaakt te hebben, het adres
van Duprat te Bordeaux en dat van den
opziener te Dormant, waarop hy, ouder ge
woonte, zoowel den een als den ander te
kennen gaf, dat zij by de eerste oproeping
weder voor hem moesten verschijnen.
„Ik dank u, mijnheerzeide Duprat
onwillekeurig tegen den commissaris van
politie.
En hij ging heen, zeer links, zeer gehaast
met de onbestemde vrees, zich eensklaps te
zien aanvatten door gendarmen, door een
telegrafisch bericht uit Bordeaux gewaar
schuwd, om vervolgens in de een of andere
gevangenis te worden gebracht tusscher. het
uitvaagsel der maatschappij.
worden afgele-
pakjes van vijf
i een Ned. one
m Nommer en
i nevenstaand
Wet gedepo-
sering van ge-
reiende
IJL,
1AART Lz.
Reuter seint uit Byrlyn d.d.'29 Maart Bg
de derde lezing van de begroeting werden
wederom de Poolscho quacstie en de Marok-
kaansche quaes tie besproken. By deze laat
ste quaestie voerden de .afgevaardigden
Bebel en Kardorff het 'woord. Laatstge
noemde wees op den dringenden eisch dut
voor Duitschland’» belangen in Marokko zal
worden opgekomenDuitschland, zeide hg,
is- best tegen zijn vijanden opgewassen.
De rgkskanselier, graaf Von Bülow, ant
woordde allereerst dat de huidige Poolsche
politiek gestadig zal worden voortgezet en
verklaarde ten opzichte van de uiteenzettin
gen van de heeren Kardorff en Bebel over
Marokko het volgende
„Ook heden acht ik het uit staatkundige
Bebel ton aanzien van do mijnwerkersstaking.
Hg rechtvaardigde de houding van de regee-
ring en zeideHet einddoel van de sociaal-
democratie moet uitloopen op onmacht van
het Jand naar buiten, op anarchie in het
binnen’and (Tegenspraak bjj de sociaal
democraten).
De Rgkskanselier eindigtDe overgroo-
te ineerderheid van het Duitsche volk wil
niets weten van de dictatuur van het pro
letariaat, van de tuchthuisorde die de so
ciaal democratie in uitzicht stelt Het Duit
sche volk wil niet de kalme, vreedzame,
-:i-- -) yen
-ü -- er¥a’
ring slechts met de sabel kan worden ont
wart. (Levendige toejuichingen.)
Later telegram. In den verderen loop der
beraadslagingen protesteerde Bebel tegen de
uitlatingen van graaf v. Bülow over het
doel der sociaal-democratie. De Rjjkskanse-
lier echter noemde de verklaringen van Bebel
een terugtochtskanonnade en hg herinnerde
aait de’ woorden van Bebel op het socialis
tencongres te Amsterdam De republiek is
noch zoo goed als wjj sociaal democraten
hilar voorstellen, de monarchie is noch zoo
slecht als wjj sociaal democraten haar voor
stellen.” (Toejuichingen.)
Ten slotte werden verschillende begroo-
Mogen zonder verdere belangrijke beraad-
sla<*ipgeïi definitief goedgekeurd.
De Duitsche Rijksdag heeft zich gisteren
nog langen tyd beziggehouden met de vraag,
of de buitengewone uitgaven gedekt moesten
worden door aanvnllingsleeningen of verhoo-
ging van de matriculaire bgdragen.
Baron v. Stengel, de staatssecretaris van
financiën, trachtte de reeds medegedeelde
besluiten van de begroolingscommissie op dit
stuk omver te werpen en deed moeite om
een middelweg aan te bevelen, maar vond
alleen bij de nationaal-liberalen en de con
servatieven steun. Het centrum, de vrijzin
nigen en de sociaal democraten bleven bg
de voorstellen van de commissie, strekkende
tot verhooging van de bgdragen van de
bondsstaten.
Gröber, van bet centrum, hield staande
dat het belang van de bondsstaten het best
werd gediend, indien men eindelijk eens een
stok stak voor het leentjebuurspelen.
De besluiten van de begroolingscommissie
werden met groote meerderheid aangenomen.
Ook bet door de commissie vastgastelde
grootere winstaandeel van het ryk in de
Reichsbauk werd goedgekeurd. De verdere
begrootingen en de begrootingswet werden
zonder beraadslaging afgedaan.
Grootvorst Wladimir heeft aan een'Cor
respondent van de Zeit (Weenen) verklaard,
niet overtuigd te zgn, dat er in Rusland een
revolutionaire beweging bestaat. Wel zyn er
volksmenners en ontevredenen, die onder de
onverstandige bevolking een oproer zouden
willen teweegbrengen.
Wladimir erkende, dat er misbruiken be-
Haan, maar die „zullen worden weggenomen”,-
Wat de vredesgeruchten betreft, zeide de
grootvorst: „Nooit zullen wg een vrede aan
nemen, die niet eervol is. Ónze troepen hebben
zeker opgeluk gehad, maar het zyn tegen
spoeden, die Rusland dragen kan, zonder
daardoor definitief verslagen te zyn. Ons
weerstandsvermogen is grooter dan dat der
Japanners en wy twyfvlen niet aan de defi
nitieve overwinning.”
INRICHTINGEN WELKE GEVAAR, SCHADE OF
HINDER KUNNEN VEROORZAKEN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
GOUDA.
Gezien art. 8 der HINDERWET;
Doen te weten
Dat zij vergunning hebben verleend aan
de Directie der Goudsche Machinale Garenspin
nerij en hare rechtverkrijgende, tot het vervangen
van den bestaanden stoomketel van 88 M2. door
een van no M2. verwarmingsoppervlakte ten be
hoeve harer fabriek in het perceel aan den Turf-
sjtigel, wijk 1’ no. 102, kadastraal bekend sectie
E no. 1676,
GOUDA, den 30 Maart 1905.
Burgemeester cn Wethouders voornoemd,
R. L MARTENS
De Secretaris,
BROUWER.
Achter hem, in de opzienerswoning, scheen
thans alles ontwaakt te zyn, en Duprat
voelde, meer dan hy bet zag, hoe de kinde
ren met nog ongekamde haren den man kwa
men begluren, die den geheelen nacht op bet
kerkhof had doorgebracht.
Na verloop van een klein kwartier keerde
de opziener terug, vergezeld van een politie
beambte, die de béide partyen verzocht, hem
te willen volgen.
Duprat voldeed aan dat verlangen met
knikkende knieën en denkend aan hetgeen
hg «dien nacht had gedaan.
Hg werd natuurlijk niet in boeien geslagen
en hy had een -oogenblik, waarin hem zulks
onbegrypelyk voorkwam
Het politie-bureau lag heel hoog, in een
straat, die zoo steil opliep, dat het Duprat
de groo.ste inspanning kostte dien weg te
volgen. Toen hjj was, waar hjj wezen moest
viel hy dadcljjk neer op bet bankje, bem
door een bereidwillige band toegeseboven.
Hy baadde in zweet.
De commissaris van politie, die bem van
aanzien kende, vroeg bem of hjj ook een
glas water of iets anders wilde hebben, en
noodigde Duprat, toen deze beleefd gewei
gerd had, met een enkel Woord uit, bem te
willen zeggen, wat er eigenlijk was voor
gevallen.
De kapitein vertelde nu, dat hg, den
Toen de voorzitter verkondigde dat de
tweede lezing van de begrooting daarmee
ten einde was, weerklonken luide bravo’s.
Vandaag wordt voor do laatste maal (by
derde lezing) over de begrooting en de mili
taire wetten gestemd.
De positie van don heer Delcassé is niet
heel aangenaam, voor het oogenblik. Hy zit
tusseben twee stoelen. Prettig vindt hjj het
niet, verklaringen betreffende Marokko af
to geven, die Duitschland kunnen gerust
stellen en het schijnt gewaagd die verkla
ringen te weigeren.
De oud-minister De Lanessan bespreekt
de quaestie in de „Siècle”, en zegtDo
Keizer schijnt zich openlijk als protector
van Marokko te willen opwerpen, en de
beschouwingen, die in de buitenlandsche pers
daaraan worden vastgeknoopt, zijn eenig-
zins smartelijk voor de Fransche diplomatie
en voor het patriolisme der Franscben. De
Lanessan meent, dat de Fransche regeering
verstandig zou doen, als zjj nog eens luide
herhaalde, wat zjj vroeger betreffende de
onafhankelijkheid van Marokko en de vrij
heid van den buitenlandschen handel ver
klaard heelt.
Doch zal Duitschland met die verklaring
genoegen nemen Zal bet geen waarborgen
vragen, dat de verklaringen van Frankrijk
neer zyn dan woorden alleen
De „Gil Bias” meent, dat bet bezoek van
den keizer aan Tanger geen bewjjs is van
meenings-verschil, maar van overeenstem
ming. Op het diner by den Franscben ge
zant te Berlyn, dat de keizer bijwoonde, is
die quaestie geregeld, anders zou het ón
mogelijk zyn, dat bet bezook juist thans
plaats beeft, nu Frankrijk onderhandelingen
voert met den Sultandat zou een onvriend
schappelijke daad zijn en geheel niet in over
eenstemming met *s Keizers redevoering te
Bremen, en met zyn plannen, die meer t<4
toenadering tot Frankrijk, dan tot onvrien
delijkheid neigen.
Andere bladen vernemen, dat Frankrijk
aan Duitschland als prys voor de instem
ming met de Marokkaanscbe staatkunde, e< n
kolenstation of een handelshaven in de Mid-
dellandsche Zee zal schenken. Maar die
meeniogen hebben volstrekt geen waarde.
De „Gil Bias” kan gelijk hebbenwat
de houding van den Duitscben keizer aan
gaat; bet is echter zeker, uit de mededee-
lingen in de „Norddeutscbe Algemeine Ztg.”
dat Duitschland zal blijven aandringen op
waarborgen voor het behoud der handels
vrijheid.
9)
Met een brandend voorhoofd begaf hij zich
naai ’t kleine huisje.
Hjj klopte, maar kreeg geen antwoord Hg
klopte nogmaals, bespeurde eenig leven daar
binnen, en kort daarop Werd een der blinden
van een bovenraam half geopend.
„Wie is daar?”
»Ik. Kom maar gauw. Ge hebt mn gister
avond op ’t kerkhof ingesloten 1”
De opziener slaakte een kreet van ver
wondering „Mijnheer Duprat!”
d®n kapitein wel en kwam on-
middellgk naar beneden.
„Is u hier?”
„Zooals ge ziet en wel sinds gisteren
avond.”
„Hoe is ’tmogelgk?”
„Tot tweemaal toe heb ik vannacht aan
uw deur geklopt, maar ik kreeg geen gehoor.
Ik moet u zeggen, dat ik het al heel vreemd
vind Duprat trachtte iets verwfjtends
in zyn stem te leggen.
„Bedaar, mynheer,” viel de opziener hem
overwegingen nog niet den geschiktcn tjjd
om in bijzonderheden diep op do Marok-
kaansche quaestie in te gaan, maar, nu de
zaak toch is aangeroerd, heb ik geen be
zwaar te zeggen dat ik bet volmaakt eens
ben met de uitlatingen van graaf Kardorff
over deze aangelegenheid. De Keizer heeft
reeds voor jaar en dag den Koning van
Spanje verklaard dat Duitschlai.d niet
streeft naar gebiedsuitbreiding in Marokko.
Na deze besliste verklaring heeft het geen
zin het bezoek van den Keizer aan Marokko
toe te schrijven aan zelfzuchtige bedoelin-
gen, gericht tegen de integriteit en de onaf- t wbttelyke ontwikkeling omruilen tegen
hankelyk van Marokko.” -warboel dié volgens oude historische e
Graaf v. Bülow zyn rede in den Rijksdag
voortzettend zeide Een gerechtvaardig ie
reden tot onrust is dus door niemand, die
zelf geen agressieve bedoelingen beeft, uit
het bezoek aan Tanger af te leiden. On-
afiiankelyk van de territoriale quaestie en
onafhankelijk van het bezoek is echter de
vraag of wg in Marokko de Duitsche eco
nomische belangen moeten beschermen. Dat
moeten wy zeer zeker. Wy hebben in
Marokko, zoowel als in China, aanzienlijk
belang by het behoud van de open deur,
d. w. z. het gelgke recht van alle handel
drijvende 'volken. Bismarck zeide eens dat
men het gefln Staat teu kwade kan duiden,
indien by voor bestaande belangen optreedt
men kon alleen ten kw^de duiden ihdien
•uit boosaardigheid iemand «ich in een zaak 1
mengde, zonder daar duidelijk belang by te
hebben. Dat is in Marokko niet het geval.
‘De Duitsche belangen in Marokko zjjn, zooals
gezegd, zeer aanzienlijk en wy hebben daarom
zorg te dragen, dat gelyke rechten aan deze
worden gewaarborgd als aan die van andere
staten.
Indien Bebel meent, dat onze politiek
tegenover Marokko een andere is geworden,
dan moet ik hem in de eerste plaats er op
opmerkzaam maken, dat taal en houding
van den diplomaat en staatsman zich rich
ten naar de omstandigheden. In de strek
king van de Duitsche politiek is niets ge
wijzigd. Wie een fait nouveau zoekt, zal
dit in de Duitsche staatkunde nipt vinden,
Voor zooverre echter getratht wordt, de
volkenrecbterlyke positie van Marokko te
wijzigen of controle te oefenen op de open-
deur-politiek ten aanzien van de economi
sche ontwikkeling van dit land, moeten wy
meer dan vroeger er op toezien dat onze
‘economische belangen in Marokko niet in
gevaar worden gebracht.
Wy zullen ons hieromtrent weldra met den
Sultan van Marokko in verbinding stellen.
Later telegram. Rykskanselier v. Bülow
critiseerde vervolgens scherp de houding van
evenwel in de rede. „Ik heb hier gisteren
als altijd mjjn plicht gedaan en als er iets
vreemd mag heeten, is het, dat ik u by het
doen van mpn ronde nergens heb gezien.”
„Wat wilt ge daarmede zeggen
De opziener zweeg.
„Hoor eens,” riep Duprat uit, „dat loopt
Shier zoo niet af. Maak dadelijk de kerkhof-
■poort open en geleid me dan naar den com-
'missaris van politie.
„Komaan, nemen wy het zóó op!” zeide
'de opziener. „Nu, mjj goed Ik zal zelf
wel den commissaris gaan roepen 1”
Hjj kleedde zich vlug aan, kwam weer
!beneden, bromde enkele onverstaanbare
'woorden tnsschen zyn tanden, opende de
Ikerkhofpoort en sloot die weder achter zich
midt evenwel, zonder Duprat gezegd te
'hebben, dat hg binuen een paar minuten wel
terug zou zyn.
Die tusschenkomst der politie was juist
wat de kapitein verlangde. Hy vond, dat hij
het zoo goed had aangelegd en ging op een
laag bankje de terugkomst yan den opziener
Zitten afwacbten.
De zon stak hem in de oogen en hy
keelde zich om maar de schaduw vond hy
nog onaangenamer. Zyn hoofd was zoo zwaar
dat het neerviel als van een klein kind, dat
nog geen kracht genoeg bezit om het op te
houden.
Telefoon Ko. 82
A D V ERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
8
