Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
i
II
Iscb Overzicht.
LLETOX.
7AIDEJT SCHEEP S-
.PITEIN.
Dinsdag 20 Juni 1905.
44sle Jaargang.
K
I
s
lijke Nommers V IJ F CENTEN.
dat alles zou Marokko de oor-
te nemen
de oplossing der
Moed
ter
70.
htm heil.
breien, schreien van geluk,
kalmer. De zeemeeuwen
bochten om dit overschot
zijn heilige
■J geen stuk
OÜDSCHE eOlBANT
3 de kast waren duidelijk
son er op scheen.
i»»
krachtige armen van
i weder een weinig kon
e kajuitskap, en vervolgens
oorsteen in zee geworpen.
I”
ijzerwerk uit de machine-
len geen dadelijke behoefte
ingelyks over boord ge-
lungen hartelijk naar hot het herstel van het
burgerlijke bestuur met Linquist als gouver
neur. De loop van de gebeurtenissen geeft
niet geheel ongelijk aan den vroegeren gou
verneur v. Leutwein, die meer verwachtte
van onderhandelingen dan van eindeloozo
krijgsverrichtingen. Met zyn taktiek hoeft
hij indertijd de Bondelzwarten in het Zuiden
klein gekregen en het is de vraag of men
ook de Herero’s en Hottentotten niet op
dergelijke wijze aan bet lijntje had kunnen
krijgen. Bovendienis do toekomst van de
kolonie weinig gebaat bij de geleidelijke
uitroeiing van de inlandsche stammen, die
men in vele streken als werkkrachten hard
noodig heeft. Zoolang echter generaal v.
Trotha het heft in handen heeft, is vooreerst
geen bevrediging van de kolonie te ver
wachten.
:sche Telegraafagentsohap
inister van buitenlandsche
jdorff, den Amerikaanschen
ïgedeeld dat Rusland goed-
its van de samenkomst van
Ie Japansche gevolmachtig-
vordt aangewezen.
richt uit Tokio meldt dat
itrum op 16 Juni de Rus
bij Lensjiaupeng, zestien
osten van Langping, terug
volgende do stelling Lioa-
riel en na strijd bezette,
ivalerie trok noordwaarts
len door kanonvuur zware
,cht. Ten laatste werd de
verwarring gebracht. De
jolonne bestookte de Rus
iet hevig vuur.
ieelingen van gevangenen
lojang-Woping bezet door
irie en twintig kanonnen,
van het legerkorps van
to. De Russen waren klaar-
paniek bevangen zij lieten
n kleedingstukken achter,
idden 30 dooden en 135
•liezen der Russen zijn niet
Termoedelijk groot.
i, we komen er wel!” riep
loedigend uit. „Het jacht
utegendeel.”
aderdaad op gelijke hoogte,
zoo dicht bij, dat men nu
havenhoofd kon onder-
De eerste vergaderingen van do Cortes
zijn afgeloopen en het ministerie Villaverde
staat nog overeind. De houding van Manra
heeft den doorslag gegeven. Maura heeft
minister president fel aangevallen, maar
hij is toc^ geëindigd met de verklaring, dat
het voorstel der liberalén, om eerst
de begro ding voor 1905 in beraadslaging
en njet aans|On(jg met (jie voor
1906 te beginnen. De houding van Villavei de
was beslist. Hy wilde van de begrooting
voor 1905 niet meer hooren, die moest van
de orde van werkzaamheden worden ge
schrapt en als do Kamer mocht besluiten,
over te ‘gaan tot de beraadslaging over do
begrooting van 1905, dan zou hot ministerie
aftreden. Romanones en Moret, die voor do
liberalen optraden, hebben er ten slotte
van afgezien hun motie over begrooting van
1905 in stemming te brengen. Het schijnt,
dat het ministerie met de liberalen tot een
vergeljjk gekomen isdo begrooting voor
1905 zou van de lijst van werkzaamheden
atgevoerd, maar daarom zou die kwestie
nog niet geheel van de baan zyn.
Wij moeten bekennen, dat ons de toedracht
van zaken niet geheel duidelijk is.
De kranten der oppositie zyn teleurgesteld.
Het is ook wel ontnuchterend, als mon er
zoo vast op rekent een ministerie te zien
vallen, en het blijft staan Maar, dat Villa-
verde deze eerste overwinning lang overleven
zal, gelooft bijna niemand.
Dat de toedracht van zaken ons uit de
verte niet recht duidelijk is, is niet vreemd,
als we zien, dat er ook Spanjaarden zijn,
die de schouders ophalen. Onduidelijkheid
en onverwachte wendingen zijn trouwens aan
de meeste politieke gebeurtenissen in Spanje
Maar Duprat wist niet meer, waar hij touw
vandaan moest halon. Alles was weg.
„Madelac! zwem! zwem!” riep men hem
toe, er niet aan denkend, dat de doofstomme
het toch niet verstaan kon.
Miquélo, die zoozeer aan den trouwen
knecht was gehecht, rukte zich in wanhoop
de haren uit het hoofd.
„’t Verlies van zijn gewicht helpt ons
dacht Victor Labanére-
De reddingboot naderde.
„Een tonw, papa
Duprat verroerde zich niet.
De doofstomme sloeg nog zijn doodelyk
vermoeide armen over het water heen. Op
drie meters afstand van het jacht was hy
nog te zien.
Het jacht daalde met onrustbare snel
heid.
Oua! Oua! riep Madelac met een hart
verscheurend geluid.
Nog altijd verroerde Duprat zich niet.
Hy wist, dat hy om zyn kind, haar minnaar
en zich zelf te redden, hij wist, dat hy daar
voor iets moest opofferen, of zyn trouwen
Madelac, of de souvenirs van z"-
Bovendien hij had immers'
touw
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
heid op zich laden, wanneer zij uit de En-
gelsch-Franscbo overeenkomst een valstrik
voor Duitsehland en een gevaar voor den
Europeeschen vréde maken wilden..
Met de gezondheid in het Engelsche leger
staat ’t niet te best Ziehier eenige opgaven
uit het verslag ove? 1903. De gemiddelde
sterkte van ’t leger was in dat jaar 242,182
man, en het aantal gevallen, dat een man
in het hospitaal werd opgenomen, bedroeg
183,598er stierven er 1881wegens ziekte
of wonden uit den dienst ontslagen werden er
4922; aanhoudend ziek waren er 11,256.
Over hot geheele leger omgeslagen moesten
er van alle man 22 dagen wegens ziekte
worden afgeschreven. Daarbij bedenke men,
dat de keuring voor bet leger vrjj streng is,
on dezo statistiek dus loopt over krachtige
mannen levende te midden van allerlei zor
gen voor hun gezondheid. Maar zelf zorgen
zy daar slecht voor. Van de 69,553 man,
die er zich voor den dienst aanboden, werden
er 22,382 dadelyk afgekeurd, en nog 1022
na drie maanden dienst. De voornaamste
redenen van afkeuring warente groot
verlies van tanden, te smalle borst on slecht
gezicht.
van een jacht. Eensklaps verscheen, komend
van de kust, een wit zeil, bol staande van
den wind. Men had het ontredderde jacht
opgemerkt en kwam het hulp verleenen.
Een oogenblik was, in ’t vooruitzicht eener
redding, alle leed vergeten.
„Nog enkele minuten slechts
houden 1”
Maar au steeg het water ook met vreese-
lyke snelheid.
En er was niets meer over boord te
werpen.
Duprat wierp het peillood uit. Nog ruim
vyf metersriep hy uit. „Als het jacht zinkt,
is ’t met ons allen gedaan 1”
In vertwijfeling zag hy om zich heen
„Werp die dingen weg1” schreeuwde Laba-
nêre hem toe, terwyl hy hom wees op de
drie zwarte koffers, den bak met rozenstrui
ken en een spoorwegvalies, de eenige voor
werpen, die zich nog op het dek bevonden.
Maar dat wilde Duprat niet-
„Nooit I” verklaarde hy. „De herinneringen
van myn heilige? O neen, dat nooit!”
„Maar die bak met struiken, kapitein?”
„Evenmin, Labanére! Die rozenstruiken
heb ik geplakt op haar grafIk wil ze in
Spanje in myn tuin planten- Dan zal *t my
zyn, of m|jn Quéquèle my daarheen is ge
volgd. .Nooit zeg ik u
En hy plaatste zich zoodanig, als moest
sant heeft de aandacht van
gevestigd op het geval van
die door de Russen in
en werd, wijzende op den
stand, die van zulke inci-
is. De gezant vroeg genoeg-
gebeurde en maatregelen
oorkomen.
ff beloofde de zaak on-
inis van den minister van
1 brengen, maar wees er
d de assurantie-premiën,
zinken van onzijdige sche-
waren dan verleden jaar
met de „Saint Hilda” op
waarscbijnljjk te wyten is
nd.
tar dagen een zenuwachtige
cht in Frankrijk, niet 'al-
maar ook in de Kamers.
den vrede bedreigd, en
i werden verspreid, het
in het andere. Die gerach-
e dezer Courant geschiedt dagelijk
ondering van Zon- en Feestdagen.
drie maanden is 1.25, franco per
ten vonden voedsel in Engelschq ophitseryen
tegen Duitsehland, die door Amerikaansche
bladen gretig werden overgenoinen en
aangedikt.
Zoo werd zelfs gemeld, dat minister De£
cassé, zonder medeweten van Rouvier en
van de andere ministers, een offensief en
defensief verbond met Engeland tegen
Duitsehland had aangegaan, een verhaal dat
Rouvier onmiddellyk kon tegenspreken.
Zoo werd over versterking der grensgar-
nizoenen gesproken op een wyze, die een
offlcieele tegenspraak door Havas noodig
maakte.
En van
zaak zyn.
Duitsehland kon het denkbeeld van een
conferentie niet opgoven, omdat het daar
mede het eerst te voorschijn gekomen is, en
den schijn niet op zich wil laden, terug te
krabbelen.
Frankrijk kon, om geheel dezelfde reden,
geen toestemming tot het houden der con
ferentie geven.
En zoo stond het vraagstuk voor de niet
te vinden oplossing, waar geen der beide
partijen wilde toegeven.
Maar het bleek alras dat de verwikke-
lingsgeruchten onjuist waren. Duitsehland
blyft op zyn stuk staan, maar doet dat kalm
en met waardigheid. Het wil zelfs, uit hof
felijkheid voor Frankrijk, de conferentie
niet te Tanger, maar fo. Parijs doen plaats
hebben.
En in Frankrijk wint het denkbeeld veld,
dat de conferentie noodzakelyk is, en dat de
hoofdtegenstand niet uit Pary's, maar uit
Londen komt.
Het is niet alleen Jaurès, die dat in de
Humanité openlijk uitspreekt, ook de Fi
garo bereidt zyn lezers voor op de aan
neming van het conferentie-voorstel door
Frankrijk.
De Figaro zet uiteen, dat een conferentie,
zoo zij te Parijs bijeenkomt, voor Frankrijk
niets vernederends heeft.
En de Humanité betoogt, dat Engeland,
door botweg de uitnoodiging van den Sultan
van Marokko tot het houden eener confe
rentie te weigeren, Roavier’s taak zeer moei
lijk heeft gemaakt en
quaestie verzwaarde.
Wanneer Frankrijk met Duitsehland on
derhandelt, dan wordt daardoor de Fransch-
Engelsche verstandhouding niet bedreigd.
En als Frankrijk overtuigd is, dat het zyn
invloed in Marokko het best kan regelen
door overeenstemming tusschen de mogend
heden, dan is het onbegrijpelijk wat Enge
land daartegen kan hebben. De Engelsche
regeering zou een zware verantwoordelyk-
Vandaag wordt in een Reuter-telegram uit
Kaapstad opnieuw gewag gemaakt, van de
verovering van Waren bad door de Hotten
totten, in het begin Van deze maand. Het
staat er nu zoo stellig dat men wel moet
golooven dat het gerucht, hetwelk al een
paar weken geleden door de inboorlingen
werd verspreid, waarheid bevatte. Van
Duitschen kant is er nog niets over bekend
geworden. De zedelijke indruk dien een ook
maar tydelyke bezetting van een belangrijk
centrum als Warmbad op de oorlogvoerende
naturellen zal maken, moet het verzet tegen
het Duitsche bestuur schragen.
Overigens is het moeilijk hoogte te krijgen
van den militairen toestand in Duitsch Zuid
west Afrika De opstandelingen bepalen zich,
nadat zy als hoofdmacht verstrooid zyn, tot
de guerrilla in het daarvoor gunstige terrein,
en aan Duitsche zyde groeit de verlieslyst
met elke week, zonder dat daar aanmerke
lijke voordeelen tegenover staan. Een alge-
heelo onderwerping van de opstandelingen
en fnuiking van het verzet lykt e,y i moeie-
lyke zaak, zoolang de Duitschers op hun
souverein standpunt blijven staan en het niet
met overreding beproeven. De Duitsche
kolonisten klagen middelerwijl steen en been
over het straffe en naar hun meening ave
rechts gevoerde militaire bestuur. Zy ver-
hy hetgeen hem van de dierbare doode
restte, tegen heiligschennende handen be
schermen.
Eensklaps zagen de vyf personen, die aan
boord waren, elkander aan, zoo bleek als
een doek. Het jacht was aan ’t zinken.
Nog twee minuten en dan was ’t
gedaan.
Miquéle nam Victor by den arm en geleidde
hem naar het stuk, dat er nog van den mast
was blyven staan.
„Klim daarin!” gebood zy bevend. „Doe
’t gauw Ik volg u
Maar Labanére zag naar Duprat-
„Mynheer ’t is immers onzinnigriep
hy en strekte zyn hand naar een der koffers
uit.”
Blyf af!” snauwde Duprat hem toe.
„Maar, als wy die dingen overboord werpen
zullen allen gered wezen. Dan komt de hulp
nog by tyds I”
„Blyf a* l”
„Eén maar!” smeekte Labanére. Myn
God, wie begrypt zulk een stijfhoofdigheid
„Neen, niets-
Daar voer door aller leden een plotselinge
huivering.
Madelac was in zee gevallen 1 By ’t water
scheppen was hy overboord geslagen.
„Een touw, papaWerp hem een eind
touw toe 1” bad Miquéle.
Telefoon No. 82
A DVERTENTÏEJT worden geplaatst van
1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
heeft den c’
den minster president fel
hy de me srderheid niet aanraadde te stem
men voor
(Wordt vervolgd}.
i