Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. i II Iscb Overzicht. LLETOX. 7AIDEJT SCHEEP S- .PITEIN. Dinsdag 20 Juni 1905. 44sle Jaargang. K I s lijke Nommers V IJ F CENTEN. dat alles zou Marokko de oor- te nemen de oplossing der Moed ter 70. htm heil. breien, schreien van geluk, kalmer. De zeemeeuwen bochten om dit overschot zijn heilige ■J geen stuk OÜDSCHE eOlBANT 3 de kast waren duidelijk son er op scheen. i»» krachtige armen van i weder een weinig kon e kajuitskap, en vervolgens oorsteen in zee geworpen. I” ijzerwerk uit de machine- len geen dadelijke behoefte ingelyks over boord ge- lungen hartelijk naar hot het herstel van het burgerlijke bestuur met Linquist als gouver neur. De loop van de gebeurtenissen geeft niet geheel ongelijk aan den vroegeren gou verneur v. Leutwein, die meer verwachtte van onderhandelingen dan van eindeloozo krijgsverrichtingen. Met zyn taktiek hoeft hij indertijd de Bondelzwarten in het Zuiden klein gekregen en het is de vraag of men ook de Herero’s en Hottentotten niet op dergelijke wijze aan bet lijntje had kunnen krijgen. Bovendienis do toekomst van de kolonie weinig gebaat bij de geleidelijke uitroeiing van de inlandsche stammen, die men in vele streken als werkkrachten hard noodig heeft. Zoolang echter generaal v. Trotha het heft in handen heeft, is vooreerst geen bevrediging van de kolonie te ver wachten. :sche Telegraafagentsohap inister van buitenlandsche jdorff, den Amerikaanschen ïgedeeld dat Rusland goed- its van de samenkomst van Ie Japansche gevolmachtig- vordt aangewezen. richt uit Tokio meldt dat itrum op 16 Juni de Rus bij Lensjiaupeng, zestien osten van Langping, terug volgende do stelling Lioa- riel en na strijd bezette, ivalerie trok noordwaarts len door kanonvuur zware ,cht. Ten laatste werd de verwarring gebracht. De jolonne bestookte de Rus iet hevig vuur. ieelingen van gevangenen lojang-Woping bezet door irie en twintig kanonnen, van het legerkorps van to. De Russen waren klaar- paniek bevangen zij lieten n kleedingstukken achter, idden 30 dooden en 135 •liezen der Russen zijn niet Termoedelijk groot. i, we komen er wel!” riep loedigend uit. „Het jacht utegendeel.” aderdaad op gelijke hoogte, zoo dicht bij, dat men nu havenhoofd kon onder- De eerste vergaderingen van do Cortes zijn afgeloopen en het ministerie Villaverde staat nog overeind. De houding van Manra heeft den doorslag gegeven. Maura heeft minister president fel aangevallen, maar hij is toc^ geëindigd met de verklaring, dat het voorstel der liberalén, om eerst de begro ding voor 1905 in beraadslaging en njet aans|On(jg met (jie voor 1906 te beginnen. De houding van Villavei de was beslist. Hy wilde van de begrooting voor 1905 niet meer hooren, die moest van de orde van werkzaamheden worden ge schrapt en als do Kamer mocht besluiten, over te ‘gaan tot de beraadslaging over do begrooting van 1905, dan zou hot ministerie aftreden. Romanones en Moret, die voor do liberalen optraden, hebben er ten slotte van afgezien hun motie over begrooting van 1905 in stemming te brengen. Het schijnt, dat het ministerie met de liberalen tot een vergeljjk gekomen isdo begrooting voor 1905 zou van de lijst van werkzaamheden atgevoerd, maar daarom zou die kwestie nog niet geheel van de baan zyn. Wij moeten bekennen, dat ons de toedracht van zaken niet geheel duidelijk is. De kranten der oppositie zyn teleurgesteld. Het is ook wel ontnuchterend, als mon er zoo vast op rekent een ministerie te zien vallen, en het blijft staan Maar, dat Villa- verde deze eerste overwinning lang overleven zal, gelooft bijna niemand. Dat de toedracht van zaken ons uit de verte niet recht duidelijk is, is niet vreemd, als we zien, dat er ook Spanjaarden zijn, die de schouders ophalen. Onduidelijkheid en onverwachte wendingen zijn trouwens aan de meeste politieke gebeurtenissen in Spanje Maar Duprat wist niet meer, waar hij touw vandaan moest halon. Alles was weg. „Madelac! zwem! zwem!” riep men hem toe, er niet aan denkend, dat de doofstomme het toch niet verstaan kon. Miquélo, die zoozeer aan den trouwen knecht was gehecht, rukte zich in wanhoop de haren uit het hoofd. „’t Verlies van zijn gewicht helpt ons dacht Victor Labanére- De reddingboot naderde. „Een tonw, papa Duprat verroerde zich niet. De doofstomme sloeg nog zijn doodelyk vermoeide armen over het water heen. Op drie meters afstand van het jacht was hy nog te zien. Het jacht daalde met onrustbare snel heid. Oua! Oua! riep Madelac met een hart verscheurend geluid. Nog altijd verroerde Duprat zich niet. Hy wist, dat hy om zyn kind, haar minnaar en zich zelf te redden, hij wist, dat hy daar voor iets moest opofferen, of zyn trouwen Madelac, of de souvenirs van z"- Bovendien hij had immers' touw Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd. heid op zich laden, wanneer zij uit de En- gelsch-Franscbo overeenkomst een valstrik voor Duitsehland en een gevaar voor den Europeeschen vréde maken wilden.. Met de gezondheid in het Engelsche leger staat ’t niet te best Ziehier eenige opgaven uit het verslag ove? 1903. De gemiddelde sterkte van ’t leger was in dat jaar 242,182 man, en het aantal gevallen, dat een man in het hospitaal werd opgenomen, bedroeg 183,598er stierven er 1881wegens ziekte of wonden uit den dienst ontslagen werden er 4922; aanhoudend ziek waren er 11,256. Over hot geheele leger omgeslagen moesten er van alle man 22 dagen wegens ziekte worden afgeschreven. Daarbij bedenke men, dat de keuring voor bet leger vrjj streng is, on dezo statistiek dus loopt over krachtige mannen levende te midden van allerlei zor gen voor hun gezondheid. Maar zelf zorgen zy daar slecht voor. Van de 69,553 man, die er zich voor den dienst aanboden, werden er 22,382 dadelyk afgekeurd, en nog 1022 na drie maanden dienst. De voornaamste redenen van afkeuring warente groot verlies van tanden, te smalle borst on slecht gezicht. van een jacht. Eensklaps verscheen, komend van de kust, een wit zeil, bol staande van den wind. Men had het ontredderde jacht opgemerkt en kwam het hulp verleenen. Een oogenblik was, in ’t vooruitzicht eener redding, alle leed vergeten. „Nog enkele minuten slechts houden 1” Maar au steeg het water ook met vreese- lyke snelheid. En er was niets meer over boord te werpen. Duprat wierp het peillood uit. Nog ruim vyf metersriep hy uit. „Als het jacht zinkt, is ’t met ons allen gedaan 1” In vertwijfeling zag hy om zich heen „Werp die dingen weg1” schreeuwde Laba- nêre hem toe, terwyl hy hom wees op de drie zwarte koffers, den bak met rozenstrui ken en een spoorwegvalies, de eenige voor werpen, die zich nog op het dek bevonden. Maar dat wilde Duprat niet- „Nooit I” verklaarde hy. „De herinneringen van myn heilige? O neen, dat nooit!” „Maar die bak met struiken, kapitein?” „Evenmin, Labanére! Die rozenstruiken heb ik geplakt op haar grafIk wil ze in Spanje in myn tuin planten- Dan zal *t my zyn, of m|jn Quéquèle my daarheen is ge volgd. .Nooit zeg ik u En hy plaatste zich zoodanig, als moest sant heeft de aandacht van gevestigd op het geval van die door de Russen in en werd, wijzende op den stand, die van zulke inci- is. De gezant vroeg genoeg- gebeurde en maatregelen oorkomen. ff beloofde de zaak on- inis van den minister van 1 brengen, maar wees er d de assurantie-premiën, zinken van onzijdige sche- waren dan verleden jaar met de „Saint Hilda” op waarscbijnljjk te wyten is nd. tar dagen een zenuwachtige cht in Frankrijk, niet 'al- maar ook in de Kamers. den vrede bedreigd, en i werden verspreid, het in het andere. Die gerach- e dezer Courant geschiedt dagelijk ondering van Zon- en Feestdagen. drie maanden is 1.25, franco per ten vonden voedsel in Engelschq ophitseryen tegen Duitsehland, die door Amerikaansche bladen gretig werden overgenoinen en aangedikt. Zoo werd zelfs gemeld, dat minister De£ cassé, zonder medeweten van Rouvier en van de andere ministers, een offensief en defensief verbond met Engeland tegen Duitsehland had aangegaan, een verhaal dat Rouvier onmiddellyk kon tegenspreken. Zoo werd over versterking der grensgar- nizoenen gesproken op een wyze, die een offlcieele tegenspraak door Havas noodig maakte. En van zaak zyn. Duitsehland kon het denkbeeld van een conferentie niet opgoven, omdat het daar mede het eerst te voorschijn gekomen is, en den schijn niet op zich wil laden, terug te krabbelen. Frankrijk kon, om geheel dezelfde reden, geen toestemming tot het houden der con ferentie geven. En zoo stond het vraagstuk voor de niet te vinden oplossing, waar geen der beide partijen wilde toegeven. Maar het bleek alras dat de verwikke- lingsgeruchten onjuist waren. Duitsehland blyft op zyn stuk staan, maar doet dat kalm en met waardigheid. Het wil zelfs, uit hof felijkheid voor Frankrijk, de conferentie niet te Tanger, maar fo. Parijs doen plaats hebben. En in Frankrijk wint het denkbeeld veld, dat de conferentie noodzakelyk is, en dat de hoofdtegenstand niet uit Pary's, maar uit Londen komt. Het is niet alleen Jaurès, die dat in de Humanité openlijk uitspreekt, ook de Fi garo bereidt zyn lezers voor op de aan neming van het conferentie-voorstel door Frankrijk. De Figaro zet uiteen, dat een conferentie, zoo zij te Parijs bijeenkomt, voor Frankrijk niets vernederends heeft. En de Humanité betoogt, dat Engeland, door botweg de uitnoodiging van den Sultan van Marokko tot het houden eener confe rentie te weigeren, Roavier’s taak zeer moei lijk heeft gemaakt en quaestie verzwaarde. Wanneer Frankrijk met Duitsehland on derhandelt, dan wordt daardoor de Fransch- Engelsche verstandhouding niet bedreigd. En als Frankrijk overtuigd is, dat het zyn invloed in Marokko het best kan regelen door overeenstemming tusschen de mogend heden, dan is het onbegrijpelijk wat Enge land daartegen kan hebben. De Engelsche regeering zou een zware verantwoordelyk- Vandaag wordt in een Reuter-telegram uit Kaapstad opnieuw gewag gemaakt, van de verovering van Waren bad door de Hotten totten, in het begin Van deze maand. Het staat er nu zoo stellig dat men wel moet golooven dat het gerucht, hetwelk al een paar weken geleden door de inboorlingen werd verspreid, waarheid bevatte. Van Duitschen kant is er nog niets over bekend geworden. De zedelijke indruk dien een ook maar tydelyke bezetting van een belangrijk centrum als Warmbad op de oorlogvoerende naturellen zal maken, moet het verzet tegen het Duitsche bestuur schragen. Overigens is het moeilijk hoogte te krijgen van den militairen toestand in Duitsch Zuid west Afrika De opstandelingen bepalen zich, nadat zy als hoofdmacht verstrooid zyn, tot de guerrilla in het daarvoor gunstige terrein, en aan Duitsche zyde groeit de verlieslyst met elke week, zonder dat daar aanmerke lijke voordeelen tegenover staan. Een alge- heelo onderwerping van de opstandelingen en fnuiking van het verzet lykt e,y i moeie- lyke zaak, zoolang de Duitschers op hun souverein standpunt blijven staan en het niet met overreding beproeven. De Duitsche kolonisten klagen middelerwijl steen en been over het straffe en naar hun meening ave rechts gevoerde militaire bestuur. Zy ver- hy hetgeen hem van de dierbare doode restte, tegen heiligschennende handen be schermen. Eensklaps zagen de vyf personen, die aan boord waren, elkander aan, zoo bleek als een doek. Het jacht was aan ’t zinken. Nog twee minuten en dan was ’t gedaan. Miquéle nam Victor by den arm en geleidde hem naar het stuk, dat er nog van den mast was blyven staan. „Klim daarin!” gebood zy bevend. „Doe ’t gauw Ik volg u Maar Labanére zag naar Duprat- „Mynheer ’t is immers onzinnigriep hy en strekte zyn hand naar een der koffers uit.” Blyf af!” snauwde Duprat hem toe. „Maar, als wy die dingen overboord werpen zullen allen gered wezen. Dan komt de hulp nog by tyds I” „Blyf a* l” „Eén maar!” smeekte Labanére. Myn God, wie begrypt zulk een stijfhoofdigheid „Neen, niets- Daar voer door aller leden een plotselinge huivering. Madelac was in zee gevallen 1 By ’t water scheppen was hy overboord geslagen. „Een touw, papaWerp hem een eind touw toe 1” bad Miquéle. Telefoon No. 82 A DVERTENTÏEJT worden geplaatst van 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. heeft den c’ den minster president fel hy de me srderheid niet aanraadde te stem men voor (Wordt vervolgd}. i

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1905 | | pagina 1