HET HUWELIJK.
.s
ITS.
LOOH.
Isler”,
yVteutr«- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
OUD EU HIEUW.
ZERIJ
No. 9015.
FEUILLETON.
Löwenbrau
en 15 ct.
ilTEN
fflORWIZM,
inlscli
nmagazljn,
30.
en,
'he Scrum.
nz.
T1KELEN,
Dinsdag 2 Januari 1906. 44ste Jaargang.
i
ken.
ed schoenwerk
IKMAN A Zn
>0 ets., 75 ct
rs en Drogisten
^KBR!
Rotterdam.
IR, Apotheker
Vesthaven 198.
modellen
irtra Branders
SN,
is tafeltjes
rak behoort.
Kleiwegsteeg.
OENEN ENZ.
SN Franje.
geëmailleerd
Spreekbuizen.
Dw. Dr«,
STEEN.
1AGAZIJN
B 13,
ieten werk.
Teletoi n Ho. 82.
De Uitgave dezer Courant geschiedt, dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nummers V IJ F C E N T E N
■t"
-■
(ill l INIIE COIBANT.
„Omdat,” viel een stem achter hem, welke
ik voor die van een vrouw herkende, hem in
de reden, „omdat gy een vloek over onze
huizen brengt, omdat wy de gezichten van
onze kinderen willen behouden, zooals God
ze gemaakt heeft
„Omdat,” bracht een tweede vrouw, die
er bygekomen was, in het midden, „gy de
wraak des duivels onder Christenmenschen
brengt. Kom terug, Janhet is geen
zaak voor een braaf man om met hem te
spreken.”
Zij trokken den visscher met zich mede,
voordat hy er nog een woord kon byvoegen.
Ik had genoeg gehoord De noodlottige waar
heid de$d zich dadelyk aan my voor. Man
nion was my werkelyk naaé Cornwallis ge
volgd hy had aan zyn bedreigingen letter-
lyk gevolg gegeven.
Tien uur. Ik heb myn kaars in deze
woning voor het laatst opgestoken om eenige
weinige regels aan myn dagboek toetevoegen,
De menschen uit bet gehucht zyn in diepe
rust; ik hoor geen voetstap daarbuiten
en toch, kan ik zeker zyn, dat Mannion
op dit oogenblik niet by myn cleur op de
loer ligt
Ik moet gaan, wanneer de morgen aan-
breekt. Ik moet deze rustige schuilplaats,
waarin ik tot dusverre zoo kalm geleefd
Een u u r. De wind strijkt van de
heide in hevige vlagen op ons nederde
golven klotsen onstuimig tegen ons rotsachtig
heb, verlaten.
Er bestaat geen hoop, dat ik my in de gunst
van myn arme buren zal kunnen herstellen.
Hy heeft tegen myde meêdoogenlooze vijand
schap van hun bijgeloof aangestookt. Hy
heeft de sluimerende wreedheden, zelfs in de
harten van deze eenvoudige menschen, opge
spoord en ?e tegen my doen ontwaken, zoo
als hij zeide dat hy doen zou. Het schande
lijke werk moet binnen de laatste drie weken
begonnen zyn, terwyl ik veel in huis was,
en er weinig kans bestond om my in myn
gewone wandelingen te ontmoeten. Hoe dat
werk volbracht is, is nutteloos om er naar
te onderzoeken. Myn eenig doel moet nu zyn
my dadelijk op myn vertrek voortebereiden.
Elf uur.— Terwyl ik een oogenblik
geleden myn weinige boeken inpakte, viel
er uit een daarvan een geborduurd leestee-
ken, dat ik vroeger daarin niet opgeme/kt
had, en dat herkende als datgene, hetwelke
Clara voor my gemaakt had. Ik heb dan
toch een aandenken van mijn zuster in myn
bezit 1 Hoe onbeduidend het ook wezen moge,
ik zal het goed bewaren, als een brenger
van troost ten tyde van onspoed en gevaar.
stuk.
t leveren van
an de geachte
„De tijd rolt als deez’bergstroom voort”.
Boboer.
Nieuwjaarsdag I De eerste van eeu reeks
van drieiionderd vijf en zestig dagen, die
van allerlei zullen brengen: èn leed, èn
vreugd; èn smart èn blijdschap. Dagen,
die getuigen., zullen zijn van voorspoed
voor dezen, van tegenspoed voor genen
dagen, die in veel zullen'gelijken op die
van het afgeloopen jaar, doch zeer zeker
ook velerlei meer of minder aangename
afwisseling zullen bieden. Dagen eindelijk,
die ons allen, jong en oud, rijker zullen
maken in levenservaring, rijker aan on
dervinding. die ons, menschen, bij ’t
voortgaan op de levensbaan zoo noodig
isondervinding, waarvan de mate van
bezit tot op zekere hoogte het geluk van
den mensch bepaalt, daar zij toch, vol
gens het spreekwoord de beste leermees
teres, eene uitstekende leidster’ is bij het
afleggen van den met rozen, maar helaas
ook dikwijls met scherpe doornen be
zaaiden levensweg. Nieuwjaarsdag, vooraf
gegaan door den OudejaarsavondOude
jaarsavond, de avond waarmee bet jaar
besloten wordt. De avond, die ook weer
een bepaald deel van het menschelijk
leven afsluit. Op den levensweg, ’t zij
kort of lang, in ieder geval de weg van
de wieg tot het graf, staan hier en daar
148)
En hy kwam, zooals hy beloofd had. Doch
toen ik hem verzocht om in huis te komen,
wees hy dit af, en zeide dat hij buiten voor
myn raam wel met my zou spreken. Deze
tegenzin om onder myn dak te komen bracht
my te binnen, dat myn levensmiddelen ge
durende de laatste week op myn raamkozijn
waren neder gezet, in plaats van, zooals
gewoonlyk, in myn kamer gebracht te worden.
Ik was te druk bezig geweest om daaraan
toen veel aandacht te wyden, doch het kwam
mij nu al zeer vreemd voor.
„Wilt gy my wys maken, dat gy niet be
grijpt, waarom wy u hier uit deze plaats
willen verdryven P” vroeg de man, terwyl
hij my door het raam wantrouwend aan
keek.
Ik heïhaalde, dat ik my niet kon begrijpen,
waarom zy zoo geheel te mijnen opzichte ver
anderd waren, of wat kwaad zy meenden
dat ik hun gedaan had.
„Dan zal ik het u spoedig zeggen,” ver
volgde hy. „Wy willen dat gy van hier weg
gaat, omdat....”
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Gouda, brengen ter kennis van de in
gezetenen
dat het 2e suppletoir Kohier der plaatse-
lyke directe belasting naar bet inkomen in
deze Gemeente, voor het dienstjaar 1905,
door Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland
goedgekeurd, in afschrift gedurende VIJF
MAANDEN voor een ieder ter lezing is
nedergelegd op de Secretarie der Gemeente,
en dat voormeld Kohier ter invordering is
toegezonden aan den Gemeente Ontvanger.
Gouda, 30 December 1905.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
R. L. MARTENS.
De Secretaris,
BROUWER.
tan de geachte
OUDEJAARS-
lur toe en ook
EL EN bakt.
en tyde franco
n bestellingen
arten worden
geweest van wel geen bloedigen strijd
zooals in het verre Oosten, doch van een
niet minder fel gevoerden strijd. We
zullen hopen, dat de zaken, zooals ze nu
staan, een kalm verloop zullen hebben.
Dat de nieuwe regeering aan het einde
van het jaar met tevredenheid moge terug
zien op volbrachten arbeid. Dat de werk
zaamheid dier régeering langzamerhand
de verschillende wanklanken zal doen ver
stommen, klanken, die hun oorsprong vin
den in alles, behalve in het besef, dat
allen geroepen zijn om met elkaar een
drachtelijk te streven naar bevordering
van binnenlandsche welvaart in de eerste
plaats. Nieuwjaarsdag
Een onbekend jaar gaan we tegemoet.
Geluk zal het ons brengen en ongeluk.
Niemand weet, wat zijn deel zal zijn.
Elk hoopt ’t beste er van en ieder maakt
zich voor zich zelf een andere voorstel
ling van een goed jaar. Niet allen zullen
bevredigd worden, niet allen zullen, als
weer een jaar om is, met blijdschap
kunnen terug zien. Veel zal gebeuren.
Vernuftelingen zullen misschien door nieuwe
uitvindingen de gansche wereld weer ver
bazen, wetenschap en kunst zullen mis
schien reusachtige stappen voorwaarts
doen.
Hier zal de welvaart vermeerderen,
elders zal na een jaar achteruitgang te
bespeuren zijn, doch omtrent dit alles
kunnen nog slechts alleen vermoedens
bestaan. Afwachten moeten we alles. Ra
den en gissen brengt ons geen stap ver
der. Als ieder voor zich zijn best doet,
valt misschien de toekomst mee. Moedig
voorwaarts dus, vooruitNog eenige we
ken slechts en de natuur geeft ons weer
het voorbeeld van herleving, van ontwa-
Voorwaarts dus ook de mensch,
met nieuwen ijver het jaar begonnen, op
dat men aan het eind van negentienhon
derd en zes, wat er ook in dit jaar ge
beurd moge zijn, met dankbaarheid en
tevredenheid een volgende mijlpaal in ons
leven kan begroeten.
voorgebergte aande regen jaagt woest
voorby myn raam heen, en de dikste duister
nis bedekt de geheele lucht. De storm, die
die reeds sedert eenige dagen gedreigd heeft
begint optesteken.
Treen, 22 October. De gebeur
tenissen van dezen enkelen dag hebben een
geheele verandering in myn toekomstig leven
teweeggebracht. Ik moet my geweld aan
doen om ze dadelyk opteschryven. Iets
waarschuwt my dat ik, als ik het nitstel, al
ware het slechts tot morgen, niet in staat
zal zyn om er iets van medetedeelen.
Het was nog vroeg in den morgen ik
denk omtrent zeven uur toen ik de deur
van myn buis achter my sloot om haar
nimmer weder te openen. Ik ontmoette, toen
ik het gehucht verliet, slechts een paar
buren. Zy weken op zyde om my voorbyte
laten gaan, zonder een enkel woord te
leggen. Met een bezwaard gemoed, meer
gepijnigd dan ik mogilyk had geacht door
de gedachte, dat ik als een vyand uit het
midden van de menschen, waaronder ik als
een vriend had geleefd, moest vertrekken,
ging ik de laatste woning voorby en besteeg
het klipachtige pad, hetwelk naar de heide
voerde.
Wvrdt vervolgd.}
enkele mijlpalen. Van de mijlpalen is de
oudejaarsavond er één. Twaalf slagen
hebben overal den volkeren verkondigd,
dat weer een jaarkring voorbij was. Hel
der en opgewekt hier, zwaar en dreu
nend elders, zilveren stemmen gelijk of
dof brommend hebben de klokken geluid,
in het afgeloopen jaar beurtelings vreugde-
klokken, brandklokken of doodsklokken.
Hun klanken hebben zich voortgeplant
van stad tot stad en van dorp tot dorp,
over velden en wegen, over rijk en arm,
over hutten en paleizen, over goeden en
kwaden, al die klanken eindelijk in den
winternacht samensmeltend tot één mach
tigen galm. En in dien eenen galm weer
klinkt alle vreugde, trilt door al het leed,
door het afgeloopen jaar gebracht. Die
eene galm spreekt van groote blijdschap
en van diepe smart, van lijden en strij
den, van zegepraalt en nederlaag. Door
dien enkelen galm worden verschillende
snaren in het menschelijk gemoed aan
geslagen. De oudejaarsavond stemt zoo
niet allen, dan toch zeer velen tot na
denken. Wanneer het uur van twaalven
nadert, komt onwillekeurig over ,de men
schen een stemming, die hen brengt tot
overpeinzing van al hetgeen in een heel
jaar door hen aan lief en leed is onder
vonden. Allerlei gedachten bestormen
ons. Voor den een zijn die gedachten
overwegend van blijden aard, voor den
ander zijn ze meer treurig. Doorgestane
ziekten, geleden pijn, lichamelijk en gees
telijk, tegenspoed in het werkzame leven,
herinneringen aan hen, die zijn heenge
gaan naar het oord „vanwaar geen bode
keert”, en daarnaast de gedachte aan
oogenblikken van vreugde, aan dagen van
ongestoord geluk, aan met genoegen vol
brachten arbeid, aan welslagen in onder
nemingen, alles dringt zich op den oude
jaarsavond aan het denken op.
Gelukkig hij bij wien de herinneringen
van vroolijken aard in staat zijn de min
der blijde zoo niet geheel te verduisteren,
ze dan toch naar den achtergrond te
dringen, zoodat hij met moed het nieuwe
jaar kan ingaan. Gelukkig het gezin, dat
met een spanning, die grooter wordt naar-
maft het middernachtelijk uur nadert, den
laaffiten slag van twaalven te gemoet ziet,
waffl* elk zich na dien laatsten slag be
ijvert de eerste te zijn om den ander een
vefel heil en zegen of een g e-
lu^kig nieuwjaar toe te wen-
schm. Gelukkig zij, wien de aard der
owfcjaarsavondgedachten niet belet den
laasten avond van het jaar in familie-
of vriendenkring op gepast vroolijke wijze
doof te brengen onder het drinken van
eenfglas fonkelenden wijn of heete punch
of Óen meer eenvoudig maar niet minder
smakelijk kopje chocolademelk.
Het jaar negentienhonderd en vijf heeft
on» zoowat van alles gebracht. Nog pas
hebfeen over de gansche Christenheid de
kerstklokken h>»t Vrede op aarde
verkondigd, als een herhaling sinds meer
dai. negentien eeuwen. Doch ondanks
die herhaalde vredestemmen, ondanks het
bouwen van vredes-paleizen heeft de
oorhg, de kanker der volkswelvaart, nage
noeg het gansche jaar door gewoed, als
een treurig bewijs, dat de aardsche vrede
nog verre, zeer verre is.
..^’iüuderddui/.eiulen slachtoffers zijn ge
vallen en millioenen bij millioenen guldens
zijn weer uitgegeven, niet tot heil van
de gansche menschheid, maar tot be
slechting van een geschil tusschen staats
hoofden. En nu, de oorlog is geëindigd,
maar allen weten we het, of we cou
ranten lezen of niet, dat de nasleep van
dien geweldigen, gruw dijken krijg, mis
schien nog erger zal zijn dan die oor
log zelve. O, in die Russische gemoe
deren, hoe barbaarsch het ook daarin
moge uitzien, moet toch ook aan het einde
van h u n jaar wel eens de gedachte
opkomen, hoe het over een jaar, dus bij
h u if volgende oudejaarsavond in het
Russische rijk zal uitzien. Zal Rusland
dan nog een Czarenrijk zijn of zullen
misschien de revolutionnaire woelingen
(wie zal ze terecht beoordeelen en ver-
oordeelen een geheelen omkeer brengen
in het land der Moscovieten, ook wat het
geheele regeeringsstelsel betreft?
Wat de politiek aangaat is Nederland
in negentien honderd en vijf het tooneel
Telefoon Mo. fi*
A I) VERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Inzending van Ad verten tien tot 1 uur des midd.
schuit
udaalscbe brug.