unis!
iN thee.
rVINDING
HTS.
Atewws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
No. 9949.
44ste Jaargang.
Bulteiilaudscli Overzicht
FEUILLETON.
I
LOON,
van
is
oeilicbt
jur.
KOUSJES,
Y ZONEN,
baotsen
lenmagazljn,
E 30.
Zaterdag 10 Februari 1906.
•lied schoenwerk
constitutioneele rechten en functies.
(Wordt vtrvolgd)
en voor-
litgelezen
5 BUURT B 18.
e-soorten.
eur!
lam haar
•smaak'
iliteit
zorgvol
weinig gas is nu
kost slechts
itst.
idacht op de
ht en duurzaam-
22*/» ets.
nd.
smeten werk.
MERK te letten
K TAN
EM.
IN worden afgele
ide pakjes van vijf
t en etn Ned. om
van Nommer en
van nevenstaand
de Wet gedepo-
litvoering van ge-
nbevelende
BIJL,
lART Lz.
ÏINKMAN Zs
Fejervary heeft in een interview verklaard,
dat de ware oorzaak van de crisis in Hongarije
was de poging der coalitie om de wettige
souvereine rechte van den Koning met betrek
king tot bet bestuur en de organisatie van
liet leger te beknotten en ze afhankelijk te
maken van wisselende meerderheden in het
parlement. Het recht van den Rijksdag be
toogde Fejervary verder, was ten deze door
de wet beperkt tot het toestaan of weigeren
van legercredieten en het stemmen over het
jaarlijksche recruten contingent. De coalitie
hongerde echter naar souvereine macht. Zelfs
de president van een republiek zou intusschen
niet berusten in zulk een besnoeiing zijner
Kolonel G&dke heeft eergisteren voor de
Rerlijnsche schepenrechtbank terecht ge
staan. Hij werd beschuldigd van het jaar
1901 af voortdurend onbevoegd den titel
„Oberst a. D.” of „Oberst” te hebben ge
voerd, hoewel bem door een eereraad het
recht tot bet voeren van den diensttitel en
tot bet dragen van de militaire uniform was
ontzegd.
De beschuldigde verklaarde, dat hij deze
strafvervolging zelf heeft uitgelokt om te
toonen, dat hy nog steeds zijn welverdienden
titel mag blijven dragen. De uitspraak van
den eereraad was gegrond op een kabinets
order betreffende de eerer&den voor officie
ren in bet Pruisische leger, maar deze order
was alleen door den koning geteekend en
niet door een der ministers gecontrasigneerd
en dus onwettig.
De' ambtenaar van het O. M. liet voorle
zing doen van de keizerlijke kabinetsorder
van 27 Februari 1904, waarbij de Keizer
bepaalde, dat op grond van de uitspraak
van den eereraad den beschuldigde bet recht
reletei n No. 69.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, tranco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nummers V IJ F CJE N T E N.
Ie Kteiwegsteeg
nen,
The Scrum.
EN,
IHOENEN ENZ.
Frank liet hem niet verder uitipreken.
’t Is genoeg,” viel hij hem in de rede.
„Ik had ongelijk ik verloor mijn be
daardheid. Neem ’t mij niet kwalijk.”
Wardour zag hem met vreemde mengeling
van tegenzin en belangstelling aan, terwijl
hij sprak. Toen hij gesproken bad, deed
Wardour hem een wonderlijke vraag.
„Houdt ze veel van u P”
Frank barstte in lachen uit.
„Beste vriend!” zei hij, „kom op onze
bruiloft en oordeel dan zelf.”
„Op uw bruiloft komen P” Toen hij die
woorden herbaalde wierp Wardour een blik
op Frank, dien Frank (daar hij bezig was
zijn knapzak vasttebinden) niet opmerkte.
Maar Crayford zag ’t en Crayford’s bloed
verstijfde. De woorden, die Wardour tot bem
gesproken bad, toen zy alleen waren, in ver
band brengende met de woorden die daar
even in zijne tegenwoordigheid gewisseld
waren, lieten voor Crayford geen twijfel
meer over. Eéne gevolgtrekking was er voor
hem slechts nit te maken.
De vrouw, die Wardour bemind en verloren
had, was Clara Burnham. De man die
hem haar ontroofd had, was Frank Alders-
ley. En Wardour was tot die ontdekking
gekomen sedert zy elkander ’t laatst ge
sproken hadden. „God zy gedankt!” dacht
Crayford, „het lot heeft hen van elkander
tot bet voeren van den titel „kolonel” en tot
bet dragen van de officiers uniform moest
worden ontzegd.
De beer Gfidke «arklaarde bierop, dat by
zich indertijd in Mantsjoerye bevond en dat
hem officieel nimmer eenige mededeeling
was gedaan van de beslissing van den eere
raad. De keizerlijke beslissing van 27 Febr.
1904 boorde hy hier voor het eerst.
Na een uitvoerige juridische uiteenzetting
eischte het O. M. ten slotte tegen den be
schuldigde een hechtenisstraf van vier we
ken. De verdediger pleitte vrijspraak en de
rechtbank sloot zich by diens argumenten
aan. Kolonel Gfidke werd vrijgesproken en
de rechtbank erkende dat hy gerechtigd is
zyn titel ook verder te voeren.
V
Het Liberal Magazine geeft een statistiek
van de verkiezingen in Engeland, waarin
ons treft, dat er nog verschil wordt gemaakt
tusschen conservatieve en liberale unionisten.
Brengen de Schotsche universiteiten en de
Orkney- en Shetland-eilanden geen verande
ring in hun oude afvaardiging en dat is
waarschijnlijk niet het geval dan zuilen
er in het Parlement zitten 158 unionisten,
van wie 130 conservatieven en 28 liberale
unionisten (tegen 334 en 68 na de verkie
zing van 1900). Al is nominaal Chamberlain
nog de leider der liberale unionisten en Bal
four der conservatieven en bobben beide
partyen nog hun eigen organisatie, de stryd
over de handelspolitiek heeft de grenzen
verflauwd. Misschien wordt straks de party-
groepeering veranderd, en zal protectionis
tisch of niet de nieuwe onderscheiding wezen.
Het bericht, dat Chamberlain met zyn vol
gelingen in het sociale de Tory-democratie
van Disraeli en Rudolph Churchill gaat-
voortzetten, is ook een aanwijzing, dat de
liberale naam by deze unionisten afgelegd zal
worden.
Gül IkSCIIE COIRAVi'
21)
Frank werd driftig. Hij vergat de belofte
die by Clara gegeven had om hunne ver
loving geheim te houden hy vergat alles
behalve de verregaande onbeschaamdheid
van Wardour’s woorden en manieren.
Een recht waarop ik sta, dat gy eerbie
digen zult”, antwoordde hy. „Het recht vafl
haar verloofde.”
Crayford’s kalme oogen waren nog steeds
op bet tweetal gevestigd en Wardour
voelde dit. Nog een oogenblik en Cray
ford zou het recht hebben tussebenbeiden te
komen. Wardour zag zich ditmaal dus ge
noodzaakt, ’t kostte wat het wilde, zyn harts
tocht te beteugelen. Met gekunstelde be
leefdheid maakte hy Frank zyne veront
schuldigingen.
„Over zulk een recht als gij bezit, valt
Diet te twisten”, zeide hy. „Wellicht zult ge
my willen verontschuldigen als ik u zeg dat
ik een van de oude vrienden van Miss
Burnham ben. Myn vader en haar vader
waren buren. Wy hebben altyd als broer
en zuster omgegaan
gescheiden Frank gaat mede met de ver-
trekkenden en Wardour blyft bij my achter.”
Nauwelijks had hy die overdenking by
zichzelf gemaakt Frank’s ondoordachte
nitnoodiging aan. Wardour was pas even
döor hem herhaald of het gordyn voor de
tusschendenr werd opengetrokken. Kapitein
Helding en de officieren die met de expeditie
zouden meegaan, kwamen door bet hoofd-
vertrek, om de hut uittegaan. Toen hij Cray
ford gewaar werd, bleef kapitein Helding
staan om bem aantespreken.
„Ik heb u een ongeval medetedeelen,” zei
de kapitein, „waardoor ons getal met een
vermindert. Myn tweede luitenant, die met
ons mede zou gaan, heeft een val op ’t ys
gedaan. Naar het verhaal van den bootsman
te oordeelen, vrees ik dat de arme vent zyn
been heeft gebroken.”
„Dan zal ik zyn plaats innemen,” riep een
stem vam het andere einde der hut.
ledereén keek op. De man, die zoo sprak
was Richard Wardour.
Crayford kwam terstond tussebenbeiden
met eene hevigheid, die allen die bem kenden
verbaasde
„Neenzeide hy. „Gy niet, Richardgy
niet
„Waarom niet vroeg Wardour luide.
„Ja, waarom niet voegde kapitein Hel
ding er by. „Wardour is juist iemand die van
maar niemand weet nog iets van bet ge
zichtspunt van Dnitscbland, daar zyn gede
legeerden steeds op instructies uit Berlyn
wachten. Tot dusver toonden de Franschen
in alle Marokkaansche quaesties een in het
oog vallende en zeer gewaardeerde bevoegd
heid en streefden slechts naar de behartiging
van belangen vau Marokko en de mogend
heden door belangloos op te komen voor de
open deur, waardoor zy by de mogendheden
de overtuiging vestigden van hun goede
trouw. Daarvan was het gevolg, dat de
gedelegeerden voortarbeidden aan het werk
der hervormingen met den eenparigen wensch
om tot een goed einde te geraken de vrees
der mogendheden voor hunne belangen ver
dween en er ontstond een meeningsvoorkeur
ten gunste van Frankrijk. Alle mogend
heden begrijpen, dat de hervormingsarbeid
zonder vrucht zal blijven, indien de orde
niet wordt hersteld, die Frankrijk alleen
kan verzekeren. Nu is de vraag te weten
of redenen buiten de belangen van Marokko
en de mogendheden om de eenige mogeljjke
beslissing zullen vertragen.
Het denkbeeld om het handhaven van de
orde aan den Sultan op te dragen wekt de
algemeene lachlust, daar diens gezag zeer
beperkt is. Alle andere oplossingen, dan
die om aau Frankrijk een mandaat toe te
vertrouwen worden beschouwd als onuit
voerbaar en nadeelig voor de Europeesche
belangen. Dit is de opvatting der gedele
geerden. Het stilzwijgen en het voortdurend
uitstellen van Duitscbland drukken zwaar
op de conferentie, die streeft naar een flinke,
eerlijke oplossing, ten bate van Marokko en
de mogendheden zonder de eigenliefde van
dezen of genen te kwetsen.
den feestmaaltijd van den Duitschen
landbouwraad hield de Rykskanselier een
redevoering, waarin hij dank betuigde voor
de goedkeuring van zyne houding in zake
de quaestie van de duurte van het vleesch,
waarmede hy meende niet alleen den land*
bouw maar bet geheele land te hebben ge
diend. Het openstellen der grenzen brengt
immers allerlei gevaren mede; voor zoover
de invoer van vee kon geschieden zonder
gevaar voor het overbrengen van veeziekten
is het geoorloofd, de noodige bescherming
van wege de vee-artsenykundige politie moet
echter den Duitschen veestapel ten goede
blijven komen. Men moet er naar streven
zich ook van het buitenland onafhankelijk
te maken en den veestapel te verbeteren en
daarom is de versterking van den landbou
wersstand, tegen welken de sociaal-demo-
cratie by voorkeur den stryd aanbindt, de
voornaamste taak der regeering. Aan dezen
plicht zal by getrouw blijven, zoolang hy
de leiding behoudt en voor dit streven ver
zoekt hy den steun van alle burgerlijke
partyen. Zoolang de Duitscbe boer op zyn
eigen stuk grond zit en een dragelyk be
staan heeft, zal de sociaal-democratie niet
heerschen tusschen de Oostzee en de Al
pen.
De Rykskanselier eindigde met een dronk
op den Duitschen landbouw en den land
bouwraad.
De Petit Parisien van Dinsdagmorgen
bevat het volgende berichtje over de Ma
rokkaansche kwestie
„De conferentie van Algeciras loopt naar
haar groote week die waarin de kwes
tie van de politie onder de oogen gezien
zal worden. Wij hebben opnieuw getracht
het oordeel te vernemen van politieke en
diplomatieke kringen over de mogelyke op
lossingen. Men is op het oogenblik optimis
tischer dan acht dagen geledenmen oor
deelt, dat Duitscbland bewijzen van goeden
wil gegeven heeft en zyn wensch tot ver-
zoduing aan den dag gelegd beeft. De be
sprekingen van de heeren Regnault en Tat-
tenbach (die welke men toeschreef aan de
heeren Révoil en Radowitz, zyn nit de lucht
gegrepen, is ons gezegd) hebben veroorl >fd
den uitslag der debatten met goede Lvup
tegemoet te zien. Alles samen genomen,
gaat het er, naar onze inlichtingen, niet om,
in Marokko een Europeesche politie te ves
tigen, een orgaan van Enropeescb toezicht,
dat zich boven het Machzen zou stellen. De
eerzucht is minder groot. Men zou willen,
dat de Sultan, met behulp van d,e nieuwe
hulpbronnen, die de diplomatie hem verschaft,
eey zuiver Marokkaansche politie zou ves
tiges jnet een Europeeseb kader. Voor de
..veraing van dit kader zou Frankryk de
overheerschende positie vragen daar dit
voorrecht de bijzondere positie van Frankryk
in Noord-Afrika zou eerbiedigen. Men zou
er zoodoende toe geraken uitbreiding te
geven aan een instelling die reeds by het
machzen in werking is, daar er zich een
Fransche afdeeling bevindt, samengesteld
uit enkele onzer officieren.
Aldus is de laatste formule, die ingang
gevonden heeft in onze diplomatieke kringen.
Men meent dat zy kan dienen tot tekst voor
een transactie en de goede gezindheid van
de Fransche regeering eenerzyds, de zach
tere toon van verscheidene groote Duitscbe
bladen anderzijds, geven reden op een vreed
zame oplossing te rekenen, die goed opge
nomen zou worden door Europa.”
Aldu$ de Petit Parisien over den toestand
van het oogenblik. Er is reden te gelooven
dat het blad in dezen goed ingelicbt is.
Daarom geef ik u hier den voliedigen tekst.
Het schynt. dat voor de conferentie te
Algeciras bet kritieke oogenblik nadert.
Ieder kent de opvatting van Frankryk, die
geheel en al steunt op de verklaring van
minister-president Rouvier in de Kamer,
Het nieuwe Italiaansche ministerie is ge
vormd. Sonuino treedt als minister van
binnenlandsche zaken en president van den
ministerraad op. Tot minister van buiten-
landsche zaken is benoemd de markies de
Guicciardini, een afstammeling uit een der
oudste patriciörs-families in Toscane, een
beslist voorstander van de Triple Alliantie
hy wordt daarom in Duitscbland en Oos
tenrijk voor den meest gewenschten minister
van buitenlandsche zaken gehouden.
Het ministerie is overigens, zooals te ver
wachten was na de stemming over de motie
van vertrouwen in het kabinet-Kortis, aller
merkwaardigst in zijn samenstelling. Naast
conservatieven als Guicciardini en Sonnino,
vindt men er den radicalen afgevaardigde
Saccbi en den republikein Pantano in. Wat
zou minister Posadowsky wel zeggen van een
republikein als minister in een monarchie
groot nut kan zyn op een langen tocht. Hy
is volmaakt gezond en is de beste schutter
onder ons. Ik stond al op ’t punt bet hem
zelf voorte8tellen.“
Crayford verloor ditmaal den gewonen
eerbied voor zyn superieur uit het oog. Hy
betwistte luide de gevolgtrekking, waartoe
de kapitein kwam.
„Wardour heeft het recht niet, zichzelf
aantebieden,* hernam hy. „Er is bepaald
kapitein Helding, dat ’t lot zou beslissen wie
gaan en wie blyven moet.”
„En het lot heeft beslist, riep Wardour
uit.” „Denkt ge dan dat we weer zullen
gaan dobbelen en aan een officier van de
Zeemeeuw” de kans gev» n een officier van
„de Zwerver” te vervangen Er is een
plaats opengevallen op ons schip, niet op het
uwe; en wy hebben ’t recht die plaats aan-
tevullen naar onze eigen verkiezing. Ik bied
my aanmyn kapitein vindt het goed. Wie
beeft dan nog het recht my hier te
houden P
„Zacht wat, Wardour,” zei kapitein Hel
ding. Iemand die gelyk heeft, behoeft zich
niet zoo driftig te maken.„Hy keerde zich
weer naar Crayford. „Ge zult nu toch moeten
toestemmen,” ging hy voort, „dat Wardour
ditmaal gelijk heeft.
Telefoon No. S9
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
s