unis! iN thee. rVINDING HTS. Atewws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. No. 9949. 44ste Jaargang. Bulteiilaudscli Overzicht FEUILLETON. I LOON, van is oeilicbt jur. KOUSJES, Y ZONEN, baotsen lenmagazljn, E 30. Zaterdag 10 Februari 1906. •lied schoenwerk constitutioneele rechten en functies. (Wordt vtrvolgd) en voor- litgelezen 5 BUURT B 18. e-soorten. eur! lam haar •smaak' iliteit zorgvol weinig gas is nu kost slechts itst. idacht op de ht en duurzaam- 22*/» ets. nd. smeten werk. MERK te letten K TAN EM. IN worden afgele ide pakjes van vijf t en etn Ned. om van Nommer en van nevenstaand de Wet gedepo- litvoering van ge- nbevelende BIJL, lART Lz. ÏINKMAN Zs Fejervary heeft in een interview verklaard, dat de ware oorzaak van de crisis in Hongarije was de poging der coalitie om de wettige souvereine rechte van den Koning met betrek king tot bet bestuur en de organisatie van liet leger te beknotten en ze afhankelijk te maken van wisselende meerderheden in het parlement. Het recht van den Rijksdag be toogde Fejervary verder, was ten deze door de wet beperkt tot het toestaan of weigeren van legercredieten en het stemmen over het jaarlijksche recruten contingent. De coalitie hongerde echter naar souvereine macht. Zelfs de president van een republiek zou intusschen niet berusten in zulk een besnoeiing zijner Kolonel G&dke heeft eergisteren voor de Rerlijnsche schepenrechtbank terecht ge staan. Hij werd beschuldigd van het jaar 1901 af voortdurend onbevoegd den titel „Oberst a. D.” of „Oberst” te hebben ge voerd, hoewel bem door een eereraad het recht tot bet voeren van den diensttitel en tot bet dragen van de militaire uniform was ontzegd. De beschuldigde verklaarde, dat hij deze strafvervolging zelf heeft uitgelokt om te toonen, dat hy nog steeds zijn welverdienden titel mag blijven dragen. De uitspraak van den eereraad was gegrond op een kabinets order betreffende de eerer&den voor officie ren in bet Pruisische leger, maar deze order was alleen door den koning geteekend en niet door een der ministers gecontrasigneerd en dus onwettig. De' ambtenaar van het O. M. liet voorle zing doen van de keizerlijke kabinetsorder van 27 Februari 1904, waarbij de Keizer bepaalde, dat op grond van de uitspraak van den eereraad den beschuldigde bet recht reletei n No. 69. De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, tranco per post 1.70. Afzonderlijke Nummers V IJ F CJE N T E N. Ie Kteiwegsteeg nen, The Scrum. EN, IHOENEN ENZ. Frank liet hem niet verder uitipreken. ’t Is genoeg,” viel hij hem in de rede. „Ik had ongelijk ik verloor mijn be daardheid. Neem ’t mij niet kwalijk.” Wardour zag hem met vreemde mengeling van tegenzin en belangstelling aan, terwijl hij sprak. Toen hij gesproken bad, deed Wardour hem een wonderlijke vraag. „Houdt ze veel van u P” Frank barstte in lachen uit. „Beste vriend!” zei hij, „kom op onze bruiloft en oordeel dan zelf.” „Op uw bruiloft komen P” Toen hij die woorden herbaalde wierp Wardour een blik op Frank, dien Frank (daar hij bezig was zijn knapzak vasttebinden) niet opmerkte. Maar Crayford zag ’t en Crayford’s bloed verstijfde. De woorden, die Wardour tot bem gesproken bad, toen zy alleen waren, in ver band brengende met de woorden die daar even in zijne tegenwoordigheid gewisseld waren, lieten voor Crayford geen twijfel meer over. Eéne gevolgtrekking was er voor hem slechts nit te maken. De vrouw, die Wardour bemind en verloren had, was Clara Burnham. De man die hem haar ontroofd had, was Frank Alders- ley. En Wardour was tot die ontdekking gekomen sedert zy elkander ’t laatst ge sproken hadden. „God zy gedankt!” dacht Crayford, „het lot heeft hen van elkander tot bet voeren van den titel „kolonel” en tot bet dragen van de officiers uniform moest worden ontzegd. De beer Gfidke «arklaarde bierop, dat by zich indertijd in Mantsjoerye bevond en dat hem officieel nimmer eenige mededeeling was gedaan van de beslissing van den eere raad. De keizerlijke beslissing van 27 Febr. 1904 boorde hy hier voor het eerst. Na een uitvoerige juridische uiteenzetting eischte het O. M. ten slotte tegen den be schuldigde een hechtenisstraf van vier we ken. De verdediger pleitte vrijspraak en de rechtbank sloot zich by diens argumenten aan. Kolonel Gfidke werd vrijgesproken en de rechtbank erkende dat hy gerechtigd is zyn titel ook verder te voeren. V Het Liberal Magazine geeft een statistiek van de verkiezingen in Engeland, waarin ons treft, dat er nog verschil wordt gemaakt tusschen conservatieve en liberale unionisten. Brengen de Schotsche universiteiten en de Orkney- en Shetland-eilanden geen verande ring in hun oude afvaardiging en dat is waarschijnlijk niet het geval dan zuilen er in het Parlement zitten 158 unionisten, van wie 130 conservatieven en 28 liberale unionisten (tegen 334 en 68 na de verkie zing van 1900). Al is nominaal Chamberlain nog de leider der liberale unionisten en Bal four der conservatieven en bobben beide partyen nog hun eigen organisatie, de stryd over de handelspolitiek heeft de grenzen verflauwd. Misschien wordt straks de party- groepeering veranderd, en zal protectionis tisch of niet de nieuwe onderscheiding wezen. Het bericht, dat Chamberlain met zyn vol gelingen in het sociale de Tory-democratie van Disraeli en Rudolph Churchill gaat- voortzetten, is ook een aanwijzing, dat de liberale naam by deze unionisten afgelegd zal worden. Gül IkSCIIE COIRAVi' 21) Frank werd driftig. Hij vergat de belofte die by Clara gegeven had om hunne ver loving geheim te houden hy vergat alles behalve de verregaande onbeschaamdheid van Wardour’s woorden en manieren. Een recht waarop ik sta, dat gy eerbie digen zult”, antwoordde hy. „Het recht vafl haar verloofde.” Crayford’s kalme oogen waren nog steeds op bet tweetal gevestigd en Wardour voelde dit. Nog een oogenblik en Cray ford zou het recht hebben tussebenbeiden te komen. Wardour zag zich ditmaal dus ge noodzaakt, ’t kostte wat het wilde, zyn harts tocht te beteugelen. Met gekunstelde be leefdheid maakte hy Frank zyne veront schuldigingen. „Over zulk een recht als gij bezit, valt Diet te twisten”, zeide hy. „Wellicht zult ge my willen verontschuldigen als ik u zeg dat ik een van de oude vrienden van Miss Burnham ben. Myn vader en haar vader waren buren. Wy hebben altyd als broer en zuster omgegaan gescheiden Frank gaat mede met de ver- trekkenden en Wardour blyft bij my achter.” Nauwelijks had hy die overdenking by zichzelf gemaakt Frank’s ondoordachte nitnoodiging aan. Wardour was pas even döor hem herhaald of het gordyn voor de tusschendenr werd opengetrokken. Kapitein Helding en de officieren die met de expeditie zouden meegaan, kwamen door bet hoofd- vertrek, om de hut uittegaan. Toen hij Cray ford gewaar werd, bleef kapitein Helding staan om bem aantespreken. „Ik heb u een ongeval medetedeelen,” zei de kapitein, „waardoor ons getal met een vermindert. Myn tweede luitenant, die met ons mede zou gaan, heeft een val op ’t ys gedaan. Naar het verhaal van den bootsman te oordeelen, vrees ik dat de arme vent zyn been heeft gebroken.” „Dan zal ik zyn plaats innemen,” riep een stem vam het andere einde der hut. ledereén keek op. De man, die zoo sprak was Richard Wardour. Crayford kwam terstond tussebenbeiden met eene hevigheid, die allen die bem kenden verbaasde „Neenzeide hy. „Gy niet, Richardgy niet „Waarom niet vroeg Wardour luide. „Ja, waarom niet voegde kapitein Hel ding er by. „Wardour is juist iemand die van maar niemand weet nog iets van bet ge zichtspunt van Dnitscbland, daar zyn gede legeerden steeds op instructies uit Berlyn wachten. Tot dusver toonden de Franschen in alle Marokkaansche quaesties een in het oog vallende en zeer gewaardeerde bevoegd heid en streefden slechts naar de behartiging van belangen vau Marokko en de mogend heden door belangloos op te komen voor de open deur, waardoor zy by de mogendheden de overtuiging vestigden van hun goede trouw. Daarvan was het gevolg, dat de gedelegeerden voortarbeidden aan het werk der hervormingen met den eenparigen wensch om tot een goed einde te geraken de vrees der mogendheden voor hunne belangen ver dween en er ontstond een meeningsvoorkeur ten gunste van Frankrijk. Alle mogend heden begrijpen, dat de hervormingsarbeid zonder vrucht zal blijven, indien de orde niet wordt hersteld, die Frankrijk alleen kan verzekeren. Nu is de vraag te weten of redenen buiten de belangen van Marokko en de mogendheden om de eenige mogeljjke beslissing zullen vertragen. Het denkbeeld om het handhaven van de orde aan den Sultan op te dragen wekt de algemeene lachlust, daar diens gezag zeer beperkt is. Alle andere oplossingen, dan die om aau Frankrijk een mandaat toe te vertrouwen worden beschouwd als onuit voerbaar en nadeelig voor de Europeesche belangen. Dit is de opvatting der gedele geerden. Het stilzwijgen en het voortdurend uitstellen van Duitscbland drukken zwaar op de conferentie, die streeft naar een flinke, eerlijke oplossing, ten bate van Marokko en de mogendheden zonder de eigenliefde van dezen of genen te kwetsen. den feestmaaltijd van den Duitschen landbouwraad hield de Rykskanselier een redevoering, waarin hij dank betuigde voor de goedkeuring van zyne houding in zake de quaestie van de duurte van het vleesch, waarmede hy meende niet alleen den land* bouw maar bet geheele land te hebben ge diend. Het openstellen der grenzen brengt immers allerlei gevaren mede; voor zoover de invoer van vee kon geschieden zonder gevaar voor het overbrengen van veeziekten is het geoorloofd, de noodige bescherming van wege de vee-artsenykundige politie moet echter den Duitschen veestapel ten goede blijven komen. Men moet er naar streven zich ook van het buitenland onafhankelijk te maken en den veestapel te verbeteren en daarom is de versterking van den landbou wersstand, tegen welken de sociaal-demo- cratie by voorkeur den stryd aanbindt, de voornaamste taak der regeering. Aan dezen plicht zal by getrouw blijven, zoolang hy de leiding behoudt en voor dit streven ver zoekt hy den steun van alle burgerlijke partyen. Zoolang de Duitscbe boer op zyn eigen stuk grond zit en een dragelyk be staan heeft, zal de sociaal-democratie niet heerschen tusschen de Oostzee en de Al pen. De Rykskanselier eindigde met een dronk op den Duitschen landbouw en den land bouwraad. De Petit Parisien van Dinsdagmorgen bevat het volgende berichtje over de Ma rokkaansche kwestie „De conferentie van Algeciras loopt naar haar groote week die waarin de kwes tie van de politie onder de oogen gezien zal worden. Wij hebben opnieuw getracht het oordeel te vernemen van politieke en diplomatieke kringen over de mogelyke op lossingen. Men is op het oogenblik optimis tischer dan acht dagen geledenmen oor deelt, dat Duitscbland bewijzen van goeden wil gegeven heeft en zyn wensch tot ver- zoduing aan den dag gelegd beeft. De be sprekingen van de heeren Regnault en Tat- tenbach (die welke men toeschreef aan de heeren Révoil en Radowitz, zyn nit de lucht gegrepen, is ons gezegd) hebben veroorl >fd den uitslag der debatten met goede Lvup tegemoet te zien. Alles samen genomen, gaat het er, naar onze inlichtingen, niet om, in Marokko een Europeesche politie te ves tigen, een orgaan van Enropeescb toezicht, dat zich boven het Machzen zou stellen. De eerzucht is minder groot. Men zou willen, dat de Sultan, met behulp van d,e nieuwe hulpbronnen, die de diplomatie hem verschaft, eey zuiver Marokkaansche politie zou ves tiges jnet een Europeeseb kader. Voor de ..veraing van dit kader zou Frankryk de overheerschende positie vragen daar dit voorrecht de bijzondere positie van Frankryk in Noord-Afrika zou eerbiedigen. Men zou er zoodoende toe geraken uitbreiding te geven aan een instelling die reeds by het machzen in werking is, daar er zich een Fransche afdeeling bevindt, samengesteld uit enkele onzer officieren. Aldus is de laatste formule, die ingang gevonden heeft in onze diplomatieke kringen. Men meent dat zy kan dienen tot tekst voor een transactie en de goede gezindheid van de Fransche regeering eenerzyds, de zach tere toon van verscheidene groote Duitscbe bladen anderzijds, geven reden op een vreed zame oplossing te rekenen, die goed opge nomen zou worden door Europa.” Aldu$ de Petit Parisien over den toestand van het oogenblik. Er is reden te gelooven dat het blad in dezen goed ingelicbt is. Daarom geef ik u hier den voliedigen tekst. Het schynt. dat voor de conferentie te Algeciras bet kritieke oogenblik nadert. Ieder kent de opvatting van Frankryk, die geheel en al steunt op de verklaring van minister-president Rouvier in de Kamer, Het nieuwe Italiaansche ministerie is ge vormd. Sonuino treedt als minister van binnenlandsche zaken en president van den ministerraad op. Tot minister van buiten- landsche zaken is benoemd de markies de Guicciardini, een afstammeling uit een der oudste patriciörs-families in Toscane, een beslist voorstander van de Triple Alliantie hy wordt daarom in Duitscbland en Oos tenrijk voor den meest gewenschten minister van buitenlandsche zaken gehouden. Het ministerie is overigens, zooals te ver wachten was na de stemming over de motie van vertrouwen in het kabinet-Kortis, aller merkwaardigst in zijn samenstelling. Naast conservatieven als Guicciardini en Sonnino, vindt men er den radicalen afgevaardigde Saccbi en den republikein Pantano in. Wat zou minister Posadowsky wel zeggen van een republikein als minister in een monarchie groot nut kan zyn op een langen tocht. Hy is volmaakt gezond en is de beste schutter onder ons. Ik stond al op ’t punt bet hem zelf voorte8tellen.“ Crayford verloor ditmaal den gewonen eerbied voor zyn superieur uit het oog. Hy betwistte luide de gevolgtrekking, waartoe de kapitein kwam. „Wardour heeft het recht niet, zichzelf aantebieden,* hernam hy. „Er is bepaald kapitein Helding, dat ’t lot zou beslissen wie gaan en wie blyven moet.” „En het lot heeft beslist, riep Wardour uit.” „Denkt ge dan dat we weer zullen gaan dobbelen en aan een officier van de Zeemeeuw” de kans gev» n een officier van „de Zwerver” te vervangen Er is een plaats opengevallen op ons schip, niet op het uwe; en wy hebben ’t recht die plaats aan- tevullen naar onze eigen verkiezing. Ik bied my aanmyn kapitein vindt het goed. Wie beeft dan nog het recht my hier te houden P „Zacht wat, Wardour,” zei kapitein Hel ding. Iemand die gelyk heeft, behoeft zich niet zoo driftig te maken.„Hy keerde zich weer naar Crayford. „Ge zult nu toch moeten toestemmen,” ging hy voort, „dat Wardour ditmaal gelijk heeft. Telefoon No. S9 ADVERTENTIEN worden geplaatst van 15 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd. s

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1906 | | pagina 1