Kien
iden
den
l\ieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
Vrgdag'13 April 1906.
No. 10002.
BulteDlandsch Overzicht.
J
PPÜ
Het Dagboek
van den Inspecteur.
45sle Jaargang.
i t;uil l t: roi>i.
O iïw
i Hang.
I
van
r 99
n 1873.
Iltaen.
bedwongen. Drie personen
Extract
i 1
ijmhoeat,
bekroond,
(Wordt vervolgd).
MAN t Z».
Het klooster
ie.
EL—
Khtonissk.
Den Haag
IEL, Gouda
JE Nieuwer-
SCHEER,
ik, P. v. D-
VAN DER
ASTELEIN.
I’eleto n No. 62.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondeling- van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers XJJ F CENTEN,
en in grootte
Frankrijk,
vitr Kolonie,
gehouden, hebben 45 afdeelingen zich ver
klaard voor do handhaving van den looneisch
van 7 frank 18, maar tevens ingenomenheid
betuigd met het denkbeeld van een nieuwe
bijeenkomst tusschen patroons en werklie
den. Zeven afdeelingen wilden handhaving
der oischen en geen bijeenkomst. Do afdee-
ling van Bruay stemde niet mee. Na afloop
van het congres heeft Basly den [resident
van de vertegenwoordigers der patroons met
de beslissing van het congres in kennis ge
steld.
Het was zeer druk in de straten van Lens
terwijl het congres vergaderde op het stad
huis. Wel tien of twaalf duizend menschen
stonden in de buurt van het stadhuis bijeen.
Daar kwam een optocht van vrouwen aan,
honderd vrouwen, met tromslagers en trom
petters voorop, met rood wit blauwe en zwarte
vlaggen. Zy voerden een groot bord mee,
waarop te lezen stond Wij willen 7 frank
18. Voor dien vrouwenstoet ging de menigte
op zij. De stoet naderde het stadhuis tot
aan het cordon der politie. Toen werd de
internationale aangeheven.
Om 12 uur was het congres afgeloopen.
Basly kwam weer op de pui van ’t stadhuis
en sprak de menschen toe. Het was tame
lijk stil op het marktplein, toen Basly sprak
Basley protesteerde uit naam van het con
gres tegen het scheldwoord „omgekocht”,
dat men verscheiden vertegenwoordigers der
vakvereenigingen had nageroepen op weg
naar het stadhuis. Hy deelde den uitslag der
vergadering mee, handhaving van den loon
eiseb en verzoek aan de patroons om een
onderhoud. In laatste ressort, zeide Basly,
blyft de beslissing of het aanbod der patroons
wordt aangenomen aan de mijnwerkers
zelf.
Uit de menigte gingen kreten op van
Leve Basly, en Weg met Basly.
Basly verzocht de mynwerkers nogmaals
tegen den laster van kwaadwilligen te
strijden, maar eensgezind en moedig te blyven
volharden by de werkstaking.
Toen hij uitgesproken had, bleef hy eeni-
gen tyd staan op de stoep. Eenige mynwer
kers begonnen hevig te schelden. Maar wel
dra kwam er een ordelyke beweging in de
menschenmassa. Allen schaarde zich achter
het groote bord, dat vooruitgedragen werd
achter da trommen en trompetten, achter de
vlaggen van de honderd vrouwen. Dat werd
een optocht van vyf, zesduizend menschen,
die Lens doortrok.
Inmiddels werd bekend gemaakt, dat het
congres een motie had aangenomen ten
gunste van Basly, om hem te verdedigen
tegen de felle aanvallen, waaraan hy bloot
staat in deze dagen, van de zyde der anar-
34)
Het was tennaastenby vyf uur, en er wa
ren heel wat glazen champagne door ieder
der aanwezigen gedronken, toen Vanderblick
den graaf herinnerde, dat hij met hem en
anderen in Delmonico’s restauratie moest
dineeren, en zy dus beter deden er aan te
denken zich te gaan kleeden. Zy stondeh
derhalve op, zeiden de anderen vaarwel, en
gingen de straat op, welke rossig, maar niet
warm geworden was door de stralen der
ondergaande zon. Het hotel lag slechts en
kele blokken huizen ver, en zy wandelden
arm in arm derwaarts.
„Laat me meê naar binnen gaan, en je
kamers eens zien,” zeide Vanderblick. „Ik
ken den boekhouder 't is een goeie kerel
en zoo hy je niet £oed gelogeerd heeft,
zal ik hem eene fooi geven, en hij zal zorgen
dat je tevreden bent."
Fedovsky wist niet, wat hy tegen dit vrién
delijk aanbod zou inbrengenen Vanderblick
hield woord. Hy stelde den graaf op de
gebruikelijke manier aan den boekhouder
i beerlyke
len ik ge-
verschrik-
stoelvan
larlyk, na
ten wordt
j nog een
ik en U
De vredesconferentie zal waarschijnlijk dit
jaar niet byeenkomen. Van verschillende
tijden wordt op uitstel aangedrongen Vooral
door de Ameiikaansche Staten, die dit jaar
het Panamerikaansche congres te Rio zullen
bezoeken. De regeering te Washington
ontving bericht, dat Dnitschland een poging
gedaan heeft om Rusland te bewegen, juist
met het oog op het congres te Rio, do con
ferentie te verdagen.
Een .telegram uit Washington meldt, dat
ook de Fransche regeering in gelijken geest
werkzaam is. En baron Rosen kon ver4
klaren, dat het verzoek der Fransche re
geering aan zyn gouvernement is overge
bracht.
Het optredf
goeden i"4”
■5 I
wiiimi e rivi.
Jan van Rijswyck heeft in de Vlaamsche
Gids een artikel geschreven over „Ant
werpen’s Grond en Ondergrond.”
Wy onlleenen aan dat artikel eenige brok-
stukjes
De begane grond eener stad is aan ge
durige verandering onderhevig. Momumenten
blyven bestaan, sommige tot eene hooge oud
heid, maar stralen en pleinen ^wisselen
gedurig. Ik heb mij voorgenomen oen en
ander' te vertellen over den flatten grond
onzer moederstad, alles behalve onder ge
schiedkundig opzicht.
Straten zooals thans, waren vroeger onbe
kend. Ze waren niet, of kwalyk gekasseid.
Voor de deur lag een stroowisch om de
voeten af te vegen. Allerhande huisvuil werd
eenvoudig op straat geworpen en bleef daar
liggen, zooals in de Chineesche steden.
In myn jeugd werd tenminste het vuil
bijeengekeerd, en vuilnishoopen van afstand
tot afstand, getuigden van de ordelievend
heid der huisvrouwen. Maar toen was het
één mestvaalt, door kiekens dooreengeschar-
reld, door honden en zwynen omgewoeld,
modderpoelen in den winter, stofhoopen in
den zomer, met heele zwermen van vliegen
en maden, ijverige voortzetters van de ziek
ten dor middeleeuwen, van zweetziekte,
roodekoorts en pest
Eerbare lezer, zoo gy het weinig benijd
baar voorrecht geniet een zestiger te zyn,
herinner u dan de straten uwer jeugd, met
hun ronde of langwerpige straatkeien, ver
van elkander, van allerlei kleur, met hier
en daar een witte of een blauwe tusschen
den geel-grijs bruinen hoopherinner u de
voetpaden, voor het gemak (1) der wande
laars, met scheefgelegde sponnen of boord-
bowandelen. We zouden veel beter gedaan
hebben, zoo we onzen wareir toestand be
kend gemaakt hadden, in plaats van te
wachten tot hy ontdekt wordt. Dit geld van
je wordt nutteloos weggesmeten. Deze ka
mers alleen zyn voldoende, om ons te rui-
neeren; en toch, tenzy ik hun vertel, dat ik
het niet kan bekostigen, kan ik niet weigeren
ze te betrekken. Ik wenschte wel, dat je
me verlof gaaft alles te bekennen.”
„Doe het niet, sir!” hernam Tom ernstig:
„doe het niet! Het zal alles terecht komen,
geloof meDe groote hanzen zyn u tot eene
goede aanbeveling, en gy kunt hier een jaar
leven zonder dat iemand u vraagt, de kleur
van uw geld te mogen zien.”
„Dat zal niet gaan, Tom,” antwoordde de
ander, het hoofd schuddende. „Ik waarschuw
je vooruit, dat ik me, wat er ook gebeure,
niet in schulden wil steken. Ik zal betaler,
wat ik verteer, en als het geld opraakt, ga
ik voor goed vertrekken.”
„Opperbest, sir: maar het geld zal niet
opraken, geloof me op m’n woord. De za
ken loopen juist, zooals ik het wenschte; en
gy zult ondervinden, dat ik gelijk heb.”
Gesprekken als deze werden berbaaldelyk
tusschen den graaf en zyn bediende gevoerd,
en altijd met dezelfde uitkomst.
Om half zeven was Fedovsky in Delmo
nico’s restauratie, en vond daar Vanderblick
voor, en gaf daarby ter zyner aanbeveling
eer te hoog dan te laag van zyne aristocra
tische en geldelyke positie op, zeg, op den
voet van honderd duizend dollars voor ieder
glas champagne, dat hy gedronken had
vroeg waar z’n kamer was, en vernemende,
dat die tamelijk wel onder de hanenbalken
lag, stond hij er op, dat hy overgeplaatst
werd naar de tweede verdieping, en eene
zit-, slaap- en eetkamer en suite bad. Toen
dit geregeld en er bevel gegeven was, de
koffers naar de nieuwe kwartieren te brengen,
voltooide Mr. Vanderblick zyne weldaden
door schertsend te zeggen„Nu, je behan
delt hem goed,’ chef, en zoo hy by je weg
loopt, dan kun je naar my komen.” En dit
zeggende verwijderde hy zich lachende, na
afgesproken te hebben, dat zy elkander
binnen een uur by Delmonico zouden ont
moeten.
„Nu, sir,” zeide Tom, terwijl hy heen en
wéér liep, de koffers opende en het avond
toilet van zyn meester voor den dag haalde,
„dit schikt nog al, vindt gy niet? Ik zeide
u, hoe het gaan zou; wy zyn nu op gang,
en het zal niet lang duren, of gy zyt weer
de oude!”
,0p den voet, waarop we nu leven,” her
nam de graaf, „zal onze onzekerheid in ieder
geval spoedig opgeheven worden. Ik zeg je
rond uit Tom, dat we een verkeerden weg
Telefoon No. 89
A D V ERTENTIEN worden geplaatst van
1 5 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
op een vraag betreffende
cbistisch^ mynwerkers. In die motie worden
de verdiensten van Basly voor de mynwer-
kersbevolking van Noord-Frankryk opgesomd
en wordt vertrouwen uitgesproken in den
eerlijken volksleider.
Te Saint-Étienne is Maandagavond een bij
eenkomst gehouden van wel 4500 mynwerkers
uit het bekken van de Loire. De directs uren
der mjjnbouwmaatschappyen van dit bekken
zyn de mynwerkers weliswaar een eind
tegemoet gekomen in hun verlangen om
hooger loon, maar dit is geschied, zeggen de
mynwerkers, met de bedoeling om de arbei
ders in twee kampen te verdeden. De ver
gadering der 4500 heeft besloten een alge
meens mynwerkersstaking te beginnen om
hooger loon
Reeds zyn duizenden mynwerkers overeen
komstig dji besluit van den arbeid wegge
bleven.
steenen, met hier en daar een vooruitste
kend paaltje om de huizen tegen het gery te
beschutten, en zoo u het beeld nog levendig
voor den geest staat, dan zult gy onzen
Lieven Heer bedanken, die u zestig liet
worden en bet einde zien van dit aardsch
verdriet.
Of de voeten onzer voorouders minder ge-
gevoelig waren of hun schoenzolen steviger
van aard, dit probloma wil ik onverlet laten.
Een ding is zekerde stad was slecht ge
kasseid.
Kasseien slijten af, dat is, ze worden
kleiner en ronder. Naarmate zij afgesleten
waren, bracht men ze over naar min begane
straten, waar ze dan nog jaren bleven liggen,
wel honderd jaar en meer, in schilderach
tige groepen, onder de niet min schilder
achtige benaming van pepernooten. Wat hun
dien naam verwierf, hun vorm, hunne kleur
of hunne onverduwbaarheid, is moeilijk om
zeggen, maar niettemin zoo bieten ze.
Thans moet men zoeken om die peper
noten nog tegen te komen, want de meeste
zyn lang verkocht en hebben de wijk ge
nomen naaf kleinere gemeenten. Hier en
daar, in een straatje of gangesken, treft
men die aartsvaderlijke keien nog eens aan.
Indien zy beantwoorden aan myne beschrij
ving hierboven, zegt dan gerusthet zyn
pepernooten. Ge kunt niet missen
Berichten uit Perzië spreken van een
honger-opstand in Mesjed, de heilige stad,
de boofdplaats van Chorasan.
Mesjed is de belangrijkste stad van ge
heel Noordoost-Perziö; vele handelswegen
komen er samen en jaarlijks bezoeken 50
tot 60,000 pelgrims het heilige oord, de
stad vol moskeeën en tempels.
Van verre biedt Mesjed een prachtig ge
zichtboven de meer dan 7 K.M lange
muur steken de vergulde koepels der mos
keeën en de slanke minarets uit, die het
graf omringen van Imam Riza, een volge
ling van Ali. Dat graf geeft aan Mesjed
een roep van heiligheidhet fs het beroemde
pelgrims-oord, dat door de Sjiiten even
hoog geacht wordt als Mekka door de
•Sonniten.
In die plaats is nu hongersnood uitge
broken; bet volk liep te hoop en eischte
brood
De regeering van den Sjah heeft die op-
loopen spoedig bedwongen. Drie personen
werden gedood.
In antwoord
het geschil over den Bahr-el-Gasal, tusschen
die op hem wachtte. Hun werd een afzon
derlijke kamer gegeven, waarin zy dineerden
met vier anderen, van welken de graaf er
reeds enkelen in Europa ontmoet had. Toen
de koffie en de sigaren gediend waren, ging
het gezelschap gezellig by elkaar zitten en
praatten zy op hun gemak.
„Ik vermoed, dat gy net zult handelen als
onze andere voornhme bezoekers, graaf,”
zeide een heer van middelbaren leeftyd,
bekend als Rechter Farren. „Gy zult oost-,
west-, noord- en zuidwaarts gaan, alles in
oogenschouw nemen, en dan een boek er over
schrijven.”
„Volstrekt niet,” antwoordde Fedovsky.
„Ik denk er ernstig over, me hier in New-
York te vestigen en me te laten naturali-
seeren.”
„O, gy zult over een poosje, wanneer gy
wat meer van ons gezien hebt, dat denk
beeld wel laten varen,” hernam een zekere
Mr. Wellesley Brooks, die een jacht in eigen
dom bezat en te Oxford gestudeerd had.
„Volksregeering .schijnt, wanneer men er
pas kennis mede maakt, eene beste zaak,
maar ten slotte vindt men het eene onge
rijmdheid.”
len van Dnitschland maakt een
windruk, daar de Amcrikaansche
Jingo-pers reeds bezig was de oude zaden
wantrouwen uit te strooienzy be
weerde namolyk, dat Dnitschland opzettelijk
de vredesconferentie in Juli 1906 wilde
houden, om het Panamerikaansche congres
te doen mislukken.
De overige staten schijnen tegen de ver
dediging geen bezwaar te hebben; en zoo
zal nu waarschijnlijk in Juni 1907. een
maand in de telegrammen „de schoonste in
den Haag” genoemd, de tweede vredescon
ferentie gehouden worden-
In Servië is weer eens een minister iëele
crisis uitgebroken. De moeilijke quaesties
die daar sedert den koningsmoord nog al
toos onopgelost zyn, maken het geregeld
besturen van het land byna onhiogelyk. Te
meer, waar Europeesche mogendheden wei
geren de diplomatieke betrekkingen met
Servië te herstellen, zoolang <|e konings
moordenaars ongestraft zyn.
Ook de leening, die Servië npodig heeft,
schynt niet gemakkelyk te sluiten, en de
bewapenings-vraag wordt dringender door
het gebrek aan geld.
Het kabinet heeft daarom plart, de bijeen
komst van de Skoepsjtina niet af te wachten,
maar vooraf heen te gaan. En Groeitsj is
nog maar sedert eenige maanden aan het
bewind
De telegrammen meenen, dat de oud-
radicaal Stojan Protits; met de vorming van
een nieuw kabinet zal belast worden.
In het congres van vertegenwoordigers
der vakvereenigen uit de kolenbekkens Pas-
de-Calais, Nord en Anzin, gisteren te Lens
