NTHEE.
aar
ITEB,
ibrieken teg-m
izeo.
Meuw«- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
Maandag 14 Januari 1907.
45ste Jaargang.
5g
I
ogelle.
DON,
-Maandng .4 Januari 19OT.
iTER,
Tegen den Stroom.
Nogmaals: de Eerste Kamer en
het Arbeidscontract.
ZONEN,
t.
FEUILLETON.
Ki?»
j&f
li
loryereiding de
Mv-
i toa
Burgerlijk
van
te brengen
te veel op
1
NEMAN* Z».
Wordt vervolgd
igelgks veracb
Soepkippen,
gemeste Eend-
gels, Fazanten
re, Reevleescb,
toncnrreerenda
maakt franco
ING, Poelier
1RDAM.
B 13.
an toepassingen
derde f*»r-
nrt». Zij geven
ars niet kunnen
geen imitatie,
NT,
on modellen te
I.OIINIIi: COURANT
Spreek-, Blut-
ingM.
t, wende sieh
Uaga»0H
liter» verricht
d. Bekt»
teaanmi?
nam daa
wrsardigt
»«0toO-
tr
:ag
79)
’t Werd reeds schemerdonker. Alles was
doorzocht, overal was het tamelijk ondiep
water gepeild. Handenwringend stond Cla
risse er bjjde predikant drong er op aan,
dat zjj naar huis zon gaan. De houtvester
had alle mannen opgeroepen om onder zijn
leiding het bosch stelselmatig en nauwkeurig
in alle richtingen Ie gaan doorzoeken.
Juist wilde Clarisse, zwaar steunend op
den arm van den predikant, aan diens ver
langen gehoor gevend, huiswaarts koeren,
toen op 't onverwachts Richard uit het bosch
te voorschijn trad. Hjj droeg een geweer
san den band over zgn schouder en scheen
dus van plan te zijn, in 't bosch van Trnnzow
een weinig te gaan jagen, waartoe hjj, gelijk
haast van zelf spreekt, een doorloopende
vergunning bezat.
,Wel, wel, menschen, wat ia er hier aan
de hand F' vroeg hg barach zonder op zgn
schoonzuster te letten. Gejaagd drongen de
mannen zich om hem heen en vertelden hem,
wat er gaande was en in welk een ver-
ochrikkeljkon anpt men verkeerde.
n aantal enge-
op aanvraag
BI J» Co.
HIK telctteu
FAN
worden afgele-
pakjes van vy»
m «en Ned. one
an Nommer en
ui nevenstaand!
Wet gedepo-
roering van ge-
eve ende
JL.'
RT La.
kvw do-
shpebwa
hla) Ah
pnl urn
Teletoon Jo. St
ADVERTENT T'E^N/ worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
met de beginselen van het untwerp-Drucker
vereenigde, bewijst toch wel, dat onder
de „eenzijdigheid” der
bruikbaarheid en de wetenschappelijkheid
der ontworpen regeling/hoegenaamd niet
had gejeden.
Maar de Eerste Khmer' wil blijkbaar
de zaak niet en zoekt daarom met Ar-
gusoogen naar bezwaren, vaak van den
meest futielen aard. Zoo lezen wij„Als
een bezwaar tegen de inlassching [der
regeling] in het Burgerlijk Wetboek werd
nog aangevoerd, dat tusschen de met cijfers
genummerde artikelen een lange reeks
artikelen zouden voorkomen, genummerd
met letters en zelfs met dubbele letters.”
Verschrikkelijk, inderdaad I
Maar men komt met gewichtiger, prin-
cipieeler bedenkingen aandragen. Het ont
werp gaat uit „van het onjuiste beginsel,
dat in het contractenrecht partijen zich
moeten richten naar de begrippen des
wetgevers, niet de wet den wil van par
tijen moet doen eerbiedigen.”
Wij zeggen hiertegenover,
dat de wet
den wil der partijen slechts li eeft te doen
eerbiedigen, voorzoover deze liet strijdig
is met de openbare orde of de goede
zeden. Zóó wil het ook ons Burgerlijk
Wetboek. En in aansluiting daarbij wil
nu ook het ontwerp-arbeidscontract voor
komen, dat overeenkomsten oj het terrein
van den arbeid worden gesleten, die in
haar wezen onzedelijk zijn n door de
verbittering en den strijd, welke zij dien
tengevolge wekken, aanleiding geven tot
bedreiging van de rustige oitwikkeling
onzer maatschappij.
Slechts dAAr waar elke afwijking
de bepalingen der wet zou leiden tot strijd
met de openbare orde of de goede zeden,
bevat het ontwerp-arbeidscontract dus
dwingende regelingen; voor (iet overige
dwingt het partijen allerminst, zich te
richten naar de begrippen des wetgevers,
doch bevat het slechts aanvullend recht,
ten einde op het terrein der arbeidsover
eenkomst de rechtszekerheid
welke thans ontbreekt.
Daarom ook verliest het bezwaar alle
beteekenis, dat het ontwerp
.Verdronken, zeg jelui F’ riep Richard
overluid.
Clarisse hoorde het en viel snikkend den
predikant om den bals.
,We willen zoeken! Diana! zoek
Apport 1 daar in 't water 1” Richard
wees den bond met uitgestreken hand de
richting naar 't meer. Het trouwe dier ging
te water en zgn meester volgde hem tot
aan 't bovenlijf tusschen het oyerriet In
ademlooze spanning bleven de menseben aan
den oever toezien en ook Clarisae bleef op
nieuw staan, ondanks de dringende beden
van baar geleider. De hond zwom met den
neus in de luebt rechts en links door bet
open water. Richard sloeg het riet over 't
hoofd te zamen. .Halt hier heb ik wat
gevonden 1” riep hg eensklaps nit. Clarisse
slaakte een gil en onmiddellgk daarop kwam
Richard op haar toe, die druipnat uit ’t wa
ter was te voorschijn gekomen en zonder
iets te zeggen haar bet strooien hoedje van
Knnibert overgaf.
,0 God, o God I” kermde de wanhopige
moeder, die, naar ’t scheen, bewusteloos in
des predikante armen neerzonk. Nergens
eenig geluid, overal een plechtige stilte en
geen enkel paar lippen bewoog zich.
Clarisae staarde voor zich uit; ze zag
niets, een floers was baar voor do oogen
gekomen. Daar op eens drukte zjj de ijskoude
In een vorig artikel beloofden wij, te
zullen terugkomen op verschillende be
zwaren, in het Voorloopig Verslag der
Eerste Kamer tegen het Arbeidscontract
geopperd, bezwaren die voor het meeren-
deel het zwartgallige der Eerste Kamer
aantoonen, zoodra de belangen der eco
nomisch zwakken door den wetgever worden
ter hand genomen.
Reeds wezen wij op de onjuistheid van
het bezwa&r, dat de voorbereiding van
het wetsontwerp eenzijdig zou zijn geweest
Mr. Drucker had het immers reeds gereed
in 1894, vóórdat hij tot afgevaardigde
der Tweede Kamer was gekozen; terwijl
hij in 1898, toen hij het aan den toen-
maligen Minister van Justitie aanbood,
ook nog niet „leider eener invloedrijke
politieke groep” was geworden.
En nu meent de Eerste Kamer wel dat
op de gedragslijn der opvolgende Ministers
van Justitie moeilijk buiten invloed kan
zijn gebleven de omstandigheid, dat zij
bij aanneming van het ontwerp-Drucker
van een niet te licht te hoog te waardeeren
steun verzekerd waren, daarentegen bij
verwerping dier beginselen hun een niet
minder krachtige weerstand te wachten
stond.
Dit motief is echter ten eenenmale on
aannemelijk ten aanzien van Minister Loeff.
Zou men meenen, dat deze, bij de sterke
meerderheid van rechts welke de Tweede
Kamer tijdens het Kabinet-Kuyper telde,
zich er zoo bijzonder om zou bekreund
hebben, van het ontwerp-Drucker ook ten
aanzien der hoofdbeginselen aftewijken,
indien hij het met die beginselen niet eens
was geweest? Voor den tegenstand van
het kleine groepje vrijzinnig-democraten
in de Kamer (eerst 9, later slechts 8)
behoefde hij toch waarlijk niet beducht
te zijn.
Maar dat hij en gelijk later, bij de
behandeling der zaak in de Kamer bleek
een groot deel der rechterzijde zich
Óver de onduidelijkheid der wet, welke
dan als volgt wordt toegelicht. „Niet juist
I n —I m. -I
hand tegen het als vuur gloeiende voorhoofd,
(Ie wjfdgeopende oogen puilden uit en met
de rechterband recht voor zich uitgestrekt
trad zy twee, drie schreden op Richard toe.
baar bleef zjj staan. Een lach, die u wer
kelijk aan den akeligen lach van een waan
zinnige bad doen denken, verbrak de ont
zettende stilte. „Hy,” riep zy uit, „hjj is
de moordenaarEr kwam een weinig
Bloed op haar lippen en thans eerst zonk zy
geheel bewusteloos ineen.
Richard stond sprakeloos onder 't gewicht
van die ongehoorde beschuldiging. Er liep
den dof gemor onder de menigte en er waren
er zelfs il, die bem wilden vastgrypen.
„Terug, schurken!” riep Glatbeck uit,
eindelijk alles begrijpend, terwijl hy zjjn
dubbelloops jachtgeweer van den schouder
rukte. „Den eersten den besten, die my te
ria komt, schiet ik overhoop!”
„Bedaar, mannen bedaart” vermande de
houtvester tusschen beiden komend, en daarop
pagenoeg smeekend tot Richard„Baron,
wijt het aan de namelooze moedersmart en
vergeef dat geheel ondoordachte woord I”
„Niemand ter wereld heeft het recht, man
den.” zoo voegde ook de predikant er by,
„om een zoo maar uit de lucht gegrepen
beschuldiging een ander memch naar het
hoofd te slingeren, dus ook de baronesse
ton Glatbeck niet! Maar die arme, diep
in dien zin, dat elke der bepalingen op
zichzelve voor een rechtsgeleerden lezer
meer dan gewone moeilijkheid zou ople
veren” daarvan heeft de Eerste Kamer
wel het tegendeel bewezen! „maar ook
een rechtsgeleerde kan, hoe ernstig hij de
wet moge bestudeeren, zich moeilijk op
de hoogte stellen van haren inhoud. Het
geheugen wordt niet ondersteund, wijl de
bijzondere wetsbepalingen niet de toepas
sing zijn van logische, billijke, op zedelijke
regelen gegronde beginselen?’
Welk een zotteklap! is men geneigd
uitteroepen bij het kennis nemen van zulk
een bestrijding. Was dan de heer Drukker,
waren dan de Ministers van Justitie, waren
ook de Tweede-Kamerleden die een voor
name. rol in de discussies over het ontwerp
hebben gespeeld, niet volkomen op de
hoogte van den inbond ervan?
En aan den anderen kant vinden de
heeren soms de bepalingen b.v. van het
burenrecht in ons B. W. zooveel logischer
en gemakkelijker te memoriseeren?
Juist omdat het ontwerp zich nauw
Aansluit bij bestaande gebruiken en heer-
schende opvattingen instode van doctrinair
uit één beginsel consequenties te deduceeren,
bevat het vele niet rechtstreeks met elkaar
verband houdende voorschriften, zonder
echter daarom onlogisch of onbillijk te
worden. Gaarne nemen wij aan, dat deze
regelen indruischen tegen de beginselen
van logica en van billijkheid der beoor
deelaars. Doch in zoo’n geval is natuur
lijk tweeërlei mogelijk óf de beginselen
van het ontwerp deugen niet óf de fout
ligt bij de bestrijders. En dat dit laatste
inderdaad het geval is, blijkt uit de ge
zochte wijze waarop zij tegen het ontwerp
ageeren.
Wilden wij dit in den breede ontwik
kelen, wij zouden de ruimte van een dag
bladartikel overschrijden. Thans slechts
enkele staaltjes nog.
Men komt op tegen de scheiding, op
enkele punten ‘van het ontwerp tusschen
de arbeiders met hooger of lager loon
dan f4.per dag gemaakt. Het cijfer
wordt zuiver willekeurig geacht. Men had
evengoed f3.of f 5.kunnen ne-
ongelokkige vrouw was door baar smart
zoodanig overweldigd, dat ze niet meer wist
wal ze deed, dat zy genpruken heeft als in
waanzin Baron, ik bid u, reken bet haar
niet toe
Richard stond er roerloos b|j. Zoo ver
was ’t al gekomen met hem, niet alleen dat
men ’t had durven wagen bem te beschuldi
gen van een kindermoord, maar ook, daler
onder de menschen die hem toch allemaal
van nabij kenden, reeds dadelijk een groot
aantal was geweest, dat ’t gezegde bad
g ‘loofd.
Bewusteloos was Clarisse thuis gebracht.
De dokter en de predikant zaten bjj haar.
De houtvester doorzocht m<«t zyn mannen
bosch en park, de vissebers waren begonnen
om met baggerloestelh-n het meertje tot op
den bodem toe van nieuw af aan te onder
zoeken en Richard keerde stilzwijgend en
nadenkend naar Krieme terug.
De drukkende warmte van dien Angustus-
avond deed bem het koottsachtig-brandend
voorhoofd parelen, maar ondanks dat gin
gen bem allerlei becijferingen door bel brein,
groote en grooUche berekeningen. Af en
toe straalde bet gelaat van een schier demo-
nischeo lach.
de rechten van den arbeider lette, maar
te weinig op die van den werkgever. De
laatste toch, niet den arbeider, maakt in
I den regel de arbeidsovereenkomst en zorgt
dan wel dat zijn rechten duidelijk vast
staag terwijl daarentegen behalve ten
aanzien van het loon, over de rechten
i van den arbeider niet veel wordt gesproken,
waardoor de rechtsonzekerheid, waarin
i het ontwerp had te voorzien, veeleer aan
den kant van den arbeider dan aan dien
I van dén werkgover was te vinden.
Dat „de ontwerper” wordt hier de
heer Drucker bedoeld of de Regeering?
de toestanden ten plattelande in
het bijzonder van den landbouw niet
I heeft gekend, wellicht niet eens daaraan
I heeft gedacht, is óók een bezwaar van
de Eerste Ramer. Wij aarzelen niet, dit
een hoogst unfaire beschuldiging te noe
men. Bij de discussiën in de Tweede
Kamer naar aanleiding van de amende
menten der „agrariërs” (de leden uit
landbouwende districten) is afdoende ge
bleken i dat én de heer Drucker èn de
Regeering van die toestanden uitnemend
'op de-Tiöogte waren.
Over de „inbreuk op het huwelijksrecht”,
door het ontwerp gemaakt, waarin „on
derscheidene leden” een „ernstig bezwaar”
jzagen, zullen wij geen woord verliezen.
Dergelijke bezwaren typeeren slechts den
aarts-conservatieven, ante-diluviaanschen
geest van deze critici. Het punt is trouwens,
hoe belangrijk ook op zichzelf, voor de
beoordeeling van dit ontwerp in zijn geheel
|van zeer bijkomstigen aard.
Maar de Eerste Kamer heeft zich met
(voorliefde op alle bijkomst’gheden ge
worpen, als daaruit maar eenig venijn
fegen het ontwerp te zuigen viel.
i Uitgeplozen en ontleed heeft men de be
palingen, gevallen zijn gezocht waaraan
niemand zou gedacht hebben, om het
ontwerp toch maar op leemten ofincon-
sequentiën te betrappen. Elk artikel is
op een goudschaaltje gewogen.
Komisch klinkt daarentegen de „van
Verschillende zijden” aangeheven klacht
Teletei M». S>.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
jaost 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.