NTHEE. aar ITEB, ibrieken teg-m izeo. Meuw«- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. Maandag 14 Januari 1907. 45ste Jaargang. 5g I ogelle. DON, -Maandng .4 Januari 19OT. iTER, Tegen den Stroom. Nogmaals: de Eerste Kamer en het Arbeidscontract. ZONEN, t. FEUILLETON. Ki?» j&f li loryereiding de Mv- i toa Burgerlijk van te brengen te veel op 1 NEMAN* Z». Wordt vervolgd igelgks veracb Soepkippen, gemeste Eend- gels, Fazanten re, Reevleescb, toncnrreerenda maakt franco ING, Poelier 1RDAM. B 13. an toepassingen derde f*»r- nrt». Zij geven ars niet kunnen geen imitatie, NT, on modellen te I.OIINIIi: COURANT Spreek-, Blut- ingM. t, wende sieh Uaga»0H liter» verricht d. Bekt» teaanmi? nam daa wrsardigt »«0toO- tr :ag 79) ’t Werd reeds schemerdonker. Alles was doorzocht, overal was het tamelijk ondiep water gepeild. Handenwringend stond Cla risse er bjjde predikant drong er op aan, dat zjj naar huis zon gaan. De houtvester had alle mannen opgeroepen om onder zijn leiding het bosch stelselmatig en nauwkeurig in alle richtingen Ie gaan doorzoeken. Juist wilde Clarisse, zwaar steunend op den arm van den predikant, aan diens ver langen gehoor gevend, huiswaarts koeren, toen op 't onverwachts Richard uit het bosch te voorschijn trad. Hjj droeg een geweer san den band over zgn schouder en scheen dus van plan te zijn, in 't bosch van Trnnzow een weinig te gaan jagen, waartoe hjj, gelijk haast van zelf spreekt, een doorloopende vergunning bezat. ,Wel, wel, menschen, wat ia er hier aan de hand F' vroeg hg barach zonder op zgn schoonzuster te letten. Gejaagd drongen de mannen zich om hem heen en vertelden hem, wat er gaande was en in welk een ver- ochrikkeljkon anpt men verkeerde. n aantal enge- op aanvraag BI J» Co. HIK telctteu FAN worden afgele- pakjes van vy» m «en Ned. one an Nommer en ui nevenstaand! Wet gedepo- roering van ge- eve ende JL.' RT La. kvw do- shpebwa hla) Ah pnl urn Teletoon Jo. St ADVERTENT T'E^N/ worden geplaatst van 15 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd. met de beginselen van het untwerp-Drucker vereenigde, bewijst toch wel, dat onder de „eenzijdigheid” der bruikbaarheid en de wetenschappelijkheid der ontworpen regeling/hoegenaamd niet had gejeden. Maar de Eerste Khmer' wil blijkbaar de zaak niet en zoekt daarom met Ar- gusoogen naar bezwaren, vaak van den meest futielen aard. Zoo lezen wij„Als een bezwaar tegen de inlassching [der regeling] in het Burgerlijk Wetboek werd nog aangevoerd, dat tusschen de met cijfers genummerde artikelen een lange reeks artikelen zouden voorkomen, genummerd met letters en zelfs met dubbele letters.” Verschrikkelijk, inderdaad I Maar men komt met gewichtiger, prin- cipieeler bedenkingen aandragen. Het ont werp gaat uit „van het onjuiste beginsel, dat in het contractenrecht partijen zich moeten richten naar de begrippen des wetgevers, niet de wet den wil van par tijen moet doen eerbiedigen.” Wij zeggen hiertegenover, dat de wet den wil der partijen slechts li eeft te doen eerbiedigen, voorzoover deze liet strijdig is met de openbare orde of de goede zeden. Zóó wil het ook ons Burgerlijk Wetboek. En in aansluiting daarbij wil nu ook het ontwerp-arbeidscontract voor komen, dat overeenkomsten oj het terrein van den arbeid worden gesleten, die in haar wezen onzedelijk zijn n door de verbittering en den strijd, welke zij dien tengevolge wekken, aanleiding geven tot bedreiging van de rustige oitwikkeling onzer maatschappij. Slechts dAAr waar elke afwijking de bepalingen der wet zou leiden tot strijd met de openbare orde of de goede zeden, bevat het ontwerp-arbeidscontract dus dwingende regelingen; voor (iet overige dwingt het partijen allerminst, zich te richten naar de begrippen des wetgevers, doch bevat het slechts aanvullend recht, ten einde op het terrein der arbeidsover eenkomst de rechtszekerheid welke thans ontbreekt. Daarom ook verliest het bezwaar alle beteekenis, dat het ontwerp .Verdronken, zeg jelui F’ riep Richard overluid. Clarisse hoorde het en viel snikkend den predikant om den bals. ,We willen zoeken! Diana! zoek Apport 1 daar in 't water 1” Richard wees den bond met uitgestreken hand de richting naar 't meer. Het trouwe dier ging te water en zgn meester volgde hem tot aan 't bovenlijf tusschen het oyerriet In ademlooze spanning bleven de menseben aan den oever toezien en ook Clarisae bleef op nieuw staan, ondanks de dringende beden van baar geleider. De hond zwom met den neus in de luebt rechts en links door bet open water. Richard sloeg het riet over 't hoofd te zamen. .Halt hier heb ik wat gevonden 1” riep hg eensklaps nit. Clarisse slaakte een gil en onmiddellgk daarop kwam Richard op haar toe, die druipnat uit ’t wa ter was te voorschijn gekomen en zonder iets te zeggen haar bet strooien hoedje van Knnibert overgaf. ,0 God, o God I” kermde de wanhopige moeder, die, naar ’t scheen, bewusteloos in des predikante armen neerzonk. Nergens eenig geluid, overal een plechtige stilte en geen enkel paar lippen bewoog zich. Clarisae staarde voor zich uit; ze zag niets, een floers was baar voor do oogen gekomen. Daar op eens drukte zjj de ijskoude In een vorig artikel beloofden wij, te zullen terugkomen op verschillende be zwaren, in het Voorloopig Verslag der Eerste Kamer tegen het Arbeidscontract geopperd, bezwaren die voor het meeren- deel het zwartgallige der Eerste Kamer aantoonen, zoodra de belangen der eco nomisch zwakken door den wetgever worden ter hand genomen. Reeds wezen wij op de onjuistheid van het bezwa&r, dat de voorbereiding van het wetsontwerp eenzijdig zou zijn geweest Mr. Drucker had het immers reeds gereed in 1894, vóórdat hij tot afgevaardigde der Tweede Kamer was gekozen; terwijl hij in 1898, toen hij het aan den toen- maligen Minister van Justitie aanbood, ook nog niet „leider eener invloedrijke politieke groep” was geworden. En nu meent de Eerste Kamer wel dat op de gedragslijn der opvolgende Ministers van Justitie moeilijk buiten invloed kan zijn gebleven de omstandigheid, dat zij bij aanneming van het ontwerp-Drucker van een niet te licht te hoog te waardeeren steun verzekerd waren, daarentegen bij verwerping dier beginselen hun een niet minder krachtige weerstand te wachten stond. Dit motief is echter ten eenenmale on aannemelijk ten aanzien van Minister Loeff. Zou men meenen, dat deze, bij de sterke meerderheid van rechts welke de Tweede Kamer tijdens het Kabinet-Kuyper telde, zich er zoo bijzonder om zou bekreund hebben, van het ontwerp-Drucker ook ten aanzien der hoofdbeginselen aftewijken, indien hij het met die beginselen niet eens was geweest? Voor den tegenstand van het kleine groepje vrijzinnig-democraten in de Kamer (eerst 9, later slechts 8) behoefde hij toch waarlijk niet beducht te zijn. Maar dat hij en gelijk later, bij de behandeling der zaak in de Kamer bleek een groot deel der rechterzijde zich Óver de onduidelijkheid der wet, welke dan als volgt wordt toegelicht. „Niet juist I n —I m. -I hand tegen het als vuur gloeiende voorhoofd, (Ie wjfdgeopende oogen puilden uit en met de rechterband recht voor zich uitgestrekt trad zy twee, drie schreden op Richard toe. baar bleef zjj staan. Een lach, die u wer kelijk aan den akeligen lach van een waan zinnige bad doen denken, verbrak de ont zettende stilte. „Hy,” riep zy uit, „hjj is de moordenaarEr kwam een weinig Bloed op haar lippen en thans eerst zonk zy geheel bewusteloos ineen. Richard stond sprakeloos onder 't gewicht van die ongehoorde beschuldiging. Er liep den dof gemor onder de menigte en er waren er zelfs il, die bem wilden vastgrypen. „Terug, schurken!” riep Glatbeck uit, eindelijk alles begrijpend, terwijl hy zjjn dubbelloops jachtgeweer van den schouder rukte. „Den eersten den besten, die my te ria komt, schiet ik overhoop!” „Bedaar, mannen bedaart” vermande de houtvester tusschen beiden komend, en daarop pagenoeg smeekend tot Richard„Baron, wijt het aan de namelooze moedersmart en vergeef dat geheel ondoordachte woord I” „Niemand ter wereld heeft het recht, man den.” zoo voegde ook de predikant er by, „om een zoo maar uit de lucht gegrepen beschuldiging een ander memch naar het hoofd te slingeren, dus ook de baronesse ton Glatbeck niet! Maar die arme, diep in dien zin, dat elke der bepalingen op zichzelve voor een rechtsgeleerden lezer meer dan gewone moeilijkheid zou ople veren” daarvan heeft de Eerste Kamer wel het tegendeel bewezen! „maar ook een rechtsgeleerde kan, hoe ernstig hij de wet moge bestudeeren, zich moeilijk op de hoogte stellen van haren inhoud. Het geheugen wordt niet ondersteund, wijl de bijzondere wetsbepalingen niet de toepas sing zijn van logische, billijke, op zedelijke regelen gegronde beginselen?’ Welk een zotteklap! is men geneigd uitteroepen bij het kennis nemen van zulk een bestrijding. Was dan de heer Drukker, waren dan de Ministers van Justitie, waren ook de Tweede-Kamerleden die een voor name. rol in de discussies over het ontwerp hebben gespeeld, niet volkomen op de hoogte van den inbond ervan? En aan den anderen kant vinden de heeren soms de bepalingen b.v. van het burenrecht in ons B. W. zooveel logischer en gemakkelijker te memoriseeren? Juist omdat het ontwerp zich nauw Aansluit bij bestaande gebruiken en heer- schende opvattingen instode van doctrinair uit één beginsel consequenties te deduceeren, bevat het vele niet rechtstreeks met elkaar verband houdende voorschriften, zonder echter daarom onlogisch of onbillijk te worden. Gaarne nemen wij aan, dat deze regelen indruischen tegen de beginselen van logica en van billijkheid der beoor deelaars. Doch in zoo’n geval is natuur lijk tweeërlei mogelijk óf de beginselen van het ontwerp deugen niet óf de fout ligt bij de bestrijders. En dat dit laatste inderdaad het geval is, blijkt uit de ge zochte wijze waarop zij tegen het ontwerp ageeren. Wilden wij dit in den breede ontwik kelen, wij zouden de ruimte van een dag bladartikel overschrijden. Thans slechts enkele staaltjes nog. Men komt op tegen de scheiding, op enkele punten ‘van het ontwerp tusschen de arbeiders met hooger of lager loon dan f4.per dag gemaakt. Het cijfer wordt zuiver willekeurig geacht. Men had evengoed f3.of f 5.kunnen ne- ongelokkige vrouw was door baar smart zoodanig overweldigd, dat ze niet meer wist wal ze deed, dat zy genpruken heeft als in waanzin Baron, ik bid u, reken bet haar niet toe Richard stond er roerloos b|j. Zoo ver was ’t al gekomen met hem, niet alleen dat men ’t had durven wagen bem te beschuldi gen van een kindermoord, maar ook, daler onder de menschen die hem toch allemaal van nabij kenden, reeds dadelijk een groot aantal was geweest, dat ’t gezegde bad g ‘loofd. Bewusteloos was Clarisse thuis gebracht. De dokter en de predikant zaten bjj haar. De houtvester doorzocht m<«t zyn mannen bosch en park, de vissebers waren begonnen om met baggerloestelh-n het meertje tot op den bodem toe van nieuw af aan te onder zoeken en Richard keerde stilzwijgend en nadenkend naar Krieme terug. De drukkende warmte van dien Angustus- avond deed bem het koottsachtig-brandend voorhoofd parelen, maar ondanks dat gin gen bem allerlei becijferingen door bel brein, groote en grooUche berekeningen. Af en toe straalde bet gelaat van een schier demo- nischeo lach. de rechten van den arbeider lette, maar te weinig op die van den werkgever. De laatste toch, niet den arbeider, maakt in I den regel de arbeidsovereenkomst en zorgt dan wel dat zijn rechten duidelijk vast staag terwijl daarentegen behalve ten aanzien van het loon, over de rechten i van den arbeider niet veel wordt gesproken, waardoor de rechtsonzekerheid, waarin i het ontwerp had te voorzien, veeleer aan den kant van den arbeider dan aan dien I van dén werkgover was te vinden. Dat „de ontwerper” wordt hier de heer Drucker bedoeld of de Regeering? de toestanden ten plattelande in het bijzonder van den landbouw niet I heeft gekend, wellicht niet eens daaraan I heeft gedacht, is óók een bezwaar van de Eerste Ramer. Wij aarzelen niet, dit een hoogst unfaire beschuldiging te noe men. Bij de discussiën in de Tweede Kamer naar aanleiding van de amende menten der „agrariërs” (de leden uit landbouwende districten) is afdoende ge bleken i dat én de heer Drucker èn de Regeering van die toestanden uitnemend 'op de-Tiöogte waren. Over de „inbreuk op het huwelijksrecht”, door het ontwerp gemaakt, waarin „on derscheidene leden” een „ernstig bezwaar” jzagen, zullen wij geen woord verliezen. Dergelijke bezwaren typeeren slechts den aarts-conservatieven, ante-diluviaanschen geest van deze critici. Het punt is trouwens, hoe belangrijk ook op zichzelf, voor de beoordeeling van dit ontwerp in zijn geheel |van zeer bijkomstigen aard. Maar de Eerste Kamer heeft zich met (voorliefde op alle bijkomst’gheden ge worpen, als daaruit maar eenig venijn fegen het ontwerp te zuigen viel. i Uitgeplozen en ontleed heeft men de be palingen, gevallen zijn gezocht waaraan niemand zou gedacht hebben, om het ontwerp toch maar op leemten ofincon- sequentiën te betrappen. Elk artikel is op een goudschaaltje gewogen. Komisch klinkt daarentegen de „van Verschillende zijden” aangeheven klacht Teletei M». S>. De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per jaost 1.70. Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1907 | | pagina 1