DE GOUDZOEKER.
I
baar
yVïeuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
No. 10392.
4
Bulteulandsch Overzicht.
g
s
z
EXZORG»
46ste Jaargang.
Donderdag 25 Juli 1907.
chap
t meer,
nater van het
dige Coza poe
- gratis toege-
FEUILLETON.
van
I
(Wordt vervolgd.)
LINKMAN Zn.
in het attesten
die er aanvraag
n gratis proeven,
wendt U direct
Chancery Lane,
den 172 Engeland
Is.
eenige afdoend
iit ongeëvenaard
;endt gratis aan
doen, een boek
in monster. Het
1 volkomen on-
ondentie in allo
i verkrijgbaar in
olgend depot, te
ZA POEDER
onderbare eigen-
;egenzin tot het
i sterken drank
absint enz.) by
in. Het COZA
onopgemerkt en
de zuster of de
het hem toe kan
veten, en zonder
ttiënt ooit behoeft
edding te danken
ANT,
ivien modellen te
tr
g
EN HUIS.
IDIJS GOUDA.
iiiii iisiii i: coiut\t.
heeft het huise-
ezinnen hersteld,
baamte en oneer
t levenslustige en
ppy herschapen
>n op den rechten
kkig gemaakt en
met menig jaar
k
30 ets., 73 ct.
ers en Drogisten
INKER!
Rotterdam.
IÊR, Apotheker
Westhaven 198.
nden toepassingen
.iMerdo Ptr-
'aerlt. Zjj geren
ikers niet kunnen
ich, geen imitatie
en.
een aantal onge.
ntü op aanvraag
ERIs Co.
Telefoon To. Sï
A DV ERTEN TIEN worden geplaatst
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des inidd.
geven worden in
i, Melk, Likeur,
Water of in het
<r dat het noodig
onkaard er iets van
ih ten doel om
je huishoudelijke
veel noodig te
ijk aan minge
en te verkoopen.
komt geheel ten
ireeniging „Ar-
sedert jaren verlaten door teleurgestelde men-
schen, die ze niet konden verkoopen. Hier
en daar zag men een blokhuis, uit de eerste
dagen der mijnontginning, gebouwd door de
eerste goudgravers, de voorgangers van hen
die de landhuizen bouwden. Eenige dier
blokhuizen waren nog bewoondwaaruit men
besluiten kon, dat de bewoner of de bewo
ners de pioniers waren, die het huis gebouwd
hadden, en die eens, toen ze schatten bezaten
en naar hun land terugkeeren konden, dat
niet gedaan hadden, later hunne rijkdommen
verloren, en toen niet meer bij hunne familie
en vrienden Wilden terugkomen, maar voor
hen dood wilden zijn. In Californië leefden
in dien tijd vele zulke doode menschen, trot-
sche arme mannen, grijs hoewel pas veertig
jaar oud, wier gedachten steeds van berouw
en verlangen vervuld waren berouw over
hun mislukt leven, en verlangen om uit dien
ongelukkigen toestand te komen.
Het was een eenzaam landt In de vreed
zame bosschen hoorde men niets anders dan
het gegons der insecten; geen spoor van
mensch of dier was er te ontdek kenner was
niets om den geest op te wekken of het leven
te vervrooljjken. Derhalve was ik aangenaam
verrast, op een namiddag een mensch te ont
moeten; het was een man van ongeveer 45
jaar; h(j stond voor de deur van een der
met rozen begroeide buiten, die ik reed,
maar er moet natuurlijk niets Lisschenbeiden
komen, dat alles weer op losse schroeven
zet”.
Met algemeenheden van deze soort be
lette Von Bülow zyn ondervrager een dieper
ingaan op de zaken. Hij sprak over de Ma-
rokkaansche quaestie even luchtig als over
het genoegen dat hij ondervond van bet be
zoek van zoovele Franschen aan Norderney:
Duitschland denkt er niet aan Frankrijk
eenige moeilijkheden in don weg te leggen;
het vraagt alleen maar, dat Frankrijk in
Marokko de staatkunde van de open deur
zal voorstaan; in Frankrijk is men trou
wens veel te verstandig om oorlog te willen
en er is zulk een breed economisch terrein,
waarop Duitschland en de Fransche Repu
bliek elkander vriendschappelijk kunnen ont
moeten de gezant Cambon is in de oogen
van prins Von Bülow een zeer geschikt en
heel verstandig man en minister Pichon
heeft, wanneer hij gelegenheid had tot spre
ken, voortreffelijke redevoeringen gehouden.
De heer Huret vertrok voldaan met oen
paar kolommen copy, die dankbaar zullen
zijn aanvaard en prins Von Bülow was even
tevreden over het genoegelyko praatje, waarin
hij iets heeft gezegd.
Sir Wilfred Laurier, do Canadoesche pre
mier, die to Londen de koloniale conferentie
heeft bijgewoond, is Zondag in Canada te
ruggekomen en zoowel te Quebec als te
Montreal met veel feestvertoon ontvangen.
Bij beide gelegenheden hield Sir Wilfred
een korte toespraak ovor het werk van do
conferentie. Als voornaamste punt noemde
hij, dat de afgevaardigden der koloniën met
de vertegenwoordigers der Britsche regee-
ring bijeenkwamen als gedelegeerden van
onafhankelijke staten, deel uitmakende van
het Britsche rijk, vergaderd om gemeen
schappelijke belangen te bespreken met
andere woorden dat het was eene conferen
tie tusschen regeeringen, beraadslagende op
den voet van volkomen gelijkheid. Op dezen
grondslag zal de conferentie nu om de vier
jaren bijeenkomen en dit achtte Sir Wilfred
wel het belangrijkste gevolg van do jongste
samenkomst.
koning, later dan mijn verblijf aan het minis
terie van onderwijs. Ze zijn geschreven op
papier, dat pas 18 maanden later gemaakt
is, dus op een tijd, dat ik in ’t geheel geen
minister meer was.
Tot toelichting herinneren wy er aan, dat
Chaumié minister van onderwijs geweest is
in het ministerie Combes en dat hij in het
ministerie Rouvier is overgegaan naar justitie.
Een duidelijke voorstelling van wat er
gebeurd kan zijn krijgen wij uit ’t bericht
van de „Gil Blas”, die het over justitie, en
de uitlatingen van Chaumié, die hot over
onderwijs heeft niet.
Wilhelm v. Kardorff, de oude vrjj-conser-
vatieve parlementariër, is op 79-jarigen leef
tijd op zjjn landgoed in Silozië overleden.
Hy is lid van den Rijksdag geweest van
de oprichting af tot aan de ontbinding van
verleden jaar. Toen trok hy zich pas uit het
politieke strijdperk terug. Tot het laatst toe
heeft hy in don Rijksdag een in het oog
loopende, zy het niet altoos gelukkige rol
gespeeld. Het beschermend tarief en de dub
bele standaard waren zyne geliefkoosde
stokpaardjes. Hy was een handig spreker,
maar eigenzinnig en heftig tot op het laatst
van zyne parlementaire loopbaan. De socia
listen vonden hem altijd tegenover zich on
der de eerste kemphanen, en men is nog
niet vergeten, hoe hy in 1902 met een han-
digen kunstgreep, tegen hun dwarsdryvery
in, het nieuwe tarief er door wist te halen.
Zyne verdediging van dat tarief vervreemdde
hem van de uiterste agrariërs die hom
vroeger als een der hunnen beschouwden on
niet konden verkroppen dat hy liever een
vogel in de hand had, dan tien in de lucht.
Kardorff is ook met Bismarck bevriend ge
weest, en op Kardorff’s zeventigsten ver
jaardag zond de oud-kanselier, „terugziende
op hun langjarige gemeenschappelijke poli
tieke werkzaamheid”, hem zyne hartelyke
geluk wenschen.
onlangs verlof gevraagd, om zich buiten
St. Petersburg te begeven, welk verlof hem
toegestaan is. Men zegt, dat hy de minst
schuldige is der vier generaals, *die zullen
terechtstaan. Zyn vonnis zal waarschijnlijk
niet erg zwaar zyn. Voor Stössel zoo
meldt de Petersburgsche Globe correspon
dent ziet het or leolyk uit on hetgeen
de zaak niet hoopvoller voor hem maakt, is
dat hy een jood is.
Er hebben allerlei vage geruchten geloopen
dat Koning Peter van Servië van plan zou
zyn afstand te doen van den troon ten be
hoeve van zyn zoon en dat hy zich ergens
in .Hongarije in. hot particuliere leven zou
gaan terugtrekken.
Op een desbetreffende vraag van een ver
tegenwoordiger der Neue Freie Presse heeft
Koning Peter door zyn kabinetschef laten
verklaren, dat hij nooit er aan gedacht heeft
afstand te doen van den troon, waarop hij
door den eenstemmigen wil van het Servi
sche volk geroepen was. Hy voegde er nog
aan toe, dat hy de toekomst met het grootste
vertrouwen tegemoet zag.
1)
Vóór 23 jaar bevond ik my aan de rivier
Stanislas; iederen dag trok ik uit met hou
weel en smeltkroes, en wiesch een hoed vol
slgk, in de verwachting een rijke ader te
ontdekken, maar dat gebeurde nooit. Het
was een liefelijke landstreek, boschachtig en
heerlijk, die eens, vele jaren geleden, bewoond
was geweest; doch nu waren de menschen
verdwenen en het bloeiende paradijs was een
woestenij geworden. Zy gingen heen, toen
de oppervlakte niets meer opbracht. Op de
plaats, waar eens een drukke, kleine stad,
met banken en couranten, brandweer en bur
gemeester, geweest was, zag men nu slechts
een groote vlakte van smaragdgroene gras
velden, zonder het minste kenteeken dat hier
eenmaal menschen hadden geleefd. In de
omgeving, langs den stofflgen landweg, zag
men van afstand tot afstand de bekoorlijke
kleine landhuizen, door wijngaarden omringd,
geheel begroeid met rozen, zoodat ramen en
deuren aan de blikken onttrokken werden,
•en toeken dat ze onbewoond waren, reeds
Reuter seint uit Zeebrugge, dd. 23 Juni:
Heden werd door den Belgische Koning
de haven van Zeebrugge officieel geopend,
in tegenwoordigheid van een groote menigte.
De Koning kwam aan op zyn jacht Alberta”.
De burgemeester heette hem welkom en
sprak zyn voldoening uit over de voltooiing
van het grootsche werk. b
In antwoord op de rede van den burge
meester bracht de Koning hulde aan allen
die hadden medegewerkt aan deze grootsche
onderneming en aan de merkwaardige energie
der Bruggenaars, wien hy een welverdiend
succes toewenschte.
De Koning sprak daarna zyn dank uit
voor de schitterende ontvangst en bracht
een groet aan de schepen der machtige
Duitsche maatschappij en aan de Neder-
landsche torpedobooten.
Het Engelsche parlementslid Lea heeft het
op een vergadering van de Liberal and
Radical Acsociation te Londen nog eens
gehad over het stelsel der partyfondsen,
zooals het tegenwoordig bestaat. Deze fond
sen, zeide hy, gaven aanleiding tot groote
misbruiken, want er waren maar enkelen,
die wisten wie er toe bydroegen of hoe groot
het bedrag der bijdragen was. Het waren
geheime fondsen, maar zy die er toe bydroe
gen, kregen maar al te dikwijls een indirecte
belooning. Gedurende de laatste helft van
Balfour’s bewind werd er druk met het ver
geven van titels gewerkt. De heer Lea drong
er op aan. dat een scherpere controle zou
worden geoefend op partijfondsen. Hy zeide,
dat hy binnenkort in het Lagerhuis zou
voorstellen een commissie van 21 leden te
benoemen om een onderzoek in te stellen
noar het beheer der partyfondsen gedurende
de laatste jaren. En hiermede had hij vol
strekt niet alleen zyn politieke tegenstan
ders op het oog, want de liberalen konden
evenmin hun handen in onschuld wasschen.
Aan weerskanten moest maar eens het volle
licht worden ontstoken in deze aangelegen
heid; dat zou veel goed doen.
Met algemeene stemmen nam de vergade
ring een motie aan, waarin ’s heeren Lea’s
denkbeelden gesteund werden.
Het proces tegen Stössel cum suis zal
vermoedelyk niet vóór einde October voor
komen, daar verscheidenen van de belang
rijkste getuigen op zoo verren afstand van
8t. Petersburg wonen. Generaal Fock heeft
beschreven heb. Dat huis zag er niet ver
laten uit; het maakte den indruk, dat bet
goed onderhouden werd, want de voortuin
prykte in de volle pracht zyner bloemen.
Ik werd door den man uitgenoodigd binnen
te komen en te doen of ik thuis was, zooals
de gébruiken van dat land wilden.
Zeer verheugd was ik, daar te zyn aan
geland, na weken lang niet anders dan in de
huizen der goudzoekers te zyn geweest, met
de altijd vuile gronden, de nimmer opge
maakte bedden, tinnen borden en kommen,
spek, boonen en zwarte koffie, en geen an
dere versiering aan de kale wanden, dan
prenten uit geïllustreerde tijdschriften; alles
duidde daar den treurigen toestand aan. Maar
hier was een nestje, dat de oogen goeddeed,
en dat opwekte, als een maaltijd een byna
verhongerde. Ik had nooit gedacht, dat een
kleed op den grond my zoo kon tevreden
stellen, of dat een ziel troost kon vinden in
de lithographieën in lysten, de helder be
schilderde lichtschermpjes aan de lamp, d
Windsor-stoelen, de verniste étagères met
zeeschelpen, boeken en Chineesche vazen. Ik
zag ook een groot aantal van allerlei kleine
snuisterijen, waarmede eene vrouw haar huis
versiert; die men ziet, zonder het te weten,
en die men toch missen zou wanneer men
ze plotseling wegpam. De vreugde die ik
gevoelde, was op mijn gezicht te lezende
De „Gil Bias” heeft onder het hoofdje
„Een nieuwe zaak-Wilson”, een eenigszins
geheimzinnig bericht over een strafproces,
dat in alle stilte dezer dagen zon worden
voorbereid door den Fransche rechter van
instructie Boucard. Het betreft een lintjes-
handel aan het ministerie van justitie. De
voornaamste beschuldigde moet iemand zyn,
die als particulier secretaris van een minister
van justitie handel heeft gedreven in allerlei
gunsten, als daar zyn ridderorden, opschor
ting von vonnissen, gratie, ambten. De „Gil
Bias” belooft nadere bijzonderheden.
Een redacteur van de Temps" is naar
Chaumié gegaan, die minister van justitie
was in het ministerie Rouvier. Chaumié weet
blijkbaar wel, waar het bericht van de „Gil
Bias” op doelt. Chaumié vertelde den redac
teur, dat hy overhoop ligt met de „Matin”.
Hy heeft Téry, een redacteur van de „Matin”,
aangeklaagd wegens laster en Téry heeft
op zyn beurt een neef van Chaumié aange
bracht by het parket. Inderdaad geeft de
oud-minister Chaumié toe, dat zyn neef zich
lichtzinnig gedragen heeft. Maar die neef
was, in den tijd, dat hy die lichtzinnigheden
bedreef nog geen twintig jaren oud. Myn
zonen en ik staan er geheel buiten. Niemand
bovendien, die ons iets ten laste legt. Er
zijn brieven, die moeten bewijzen dat myn
neef handel heeft gedreven in palmes aca-
démiques. Die brieven dragen een dagtee-
De Duitsche rykskanselier geniet een deel
van z(jn vacantie op Norderney. Hy hoeft
daar een bezoek ontvangen van den heer
Jules Huret, den bekenden medewerker van
de Parysche „Figaro” en met dezen heel ge
zellig gekeuveld over Duitsche toestanden en
over de verhouding tusschen Duitschland en
Frankryk.
„Er is een „détente” tusschen beide vol
keren”, meende prins Bulow en deze „dé
tente” kan leiden tot een „entente”, wanneer
maar takt, gematigdheid en geduld worden
betracht„De tijd werkt voor den vrede,
Teletot n No, S2.
De Uitgave dezer Couran geschiedt dagelijk
met uitzondering van Z"»n- en Feestdagen.
De prijs per drie maande is 1.25, franco per
j>ost 1.70.
Afzonderlijke Nummers VU F CENTEN.
Nu het eens aanleiding heeft gevonden
om in Korea met moer kracht op te treden,
haast Japan zich daarvan het volle voor
deel te trekken. Do „lyi” vernoemt van
zyn berichtgever te Seoul, dat de Japanscho
regeering voornemens is het verdrag van
1905 te herzien in dezen geestaan den
Japanschen resident-generaal zullen uitge-
man zag het en was verheugd, zoodat hjj,
zonder dat ik iets gevraagd had, antwoordde
„Alles haar werk; zy maakte alles zelf
olko kleinigheid.”
Daarna zag hy met een blik vol oprechte
vereering in de kamer rond. Een dier Ja-
pansche stukken, waarmede vrouwen het bo
vengedeelte der schilderijlijsten plegen to
versieren, was in wanorde geraakt. Hy be
merkte dit en bracht het met do uiterste
nauwgezetheid weder in orde, niet zonder
eerst een paar schreden achteruit gedaan te
hebben, om te zien of hot goed hing; dan
gaf hy er een paar zachte tikken met de
hand op en zei: „Zy doet altijd zoo. Men
kan niet zeggen dat er iets aan ontbreekt,
totdat hét in orde gebracht is; men kan het
eerst zien, nadat het gedaan is, dat is ook
alles. Het is evenals de tik, dien de moe
der bet kind op het hoofd geeft, als zy met
kammen en borstelen van het haar gereed
is, vermoed ik. Ik heb haar zoo dikwyls
deze dingen in orde zien brengen, dat ik zo
zelf allen schikken kan, zonder de juiste
regelmaat te kennen. Maar zy kent die;
zy kent beide, hot „hoe” en het „waarom”,
doch ik ken slechts het „hoe”, niet het
„waarom”.