j
I’
ftei
I .1 I
l|n Janeiro èntt
tyet dooty de
delegaties1.! ge
in eoh permanent
;e' en Efêm internati»
cieelej kpngen
[heeft g«
ifyiatie ^erjli
;aloudAffl
iscle pa» vj
liö^ «niefy im
NTHEE.
1
;ao
Aïetws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
ZWERVELINGEN.
I M
•k uit itijf
i
No. 10416.
Donderdag 22 Augustus 1907.
46ste Jaargang.
J
FHU1LLETOX.
-er
glijders
:hap
meer.
ZONEN,
a.
BuHeiilaiiilscli (lyerzicht.
irnmer%, V IJ F C E!N TEN.
in
di
tftpi
111H
die daarop
l
lancery Lane,
n 172 Engeland
nige afdoende
oude, grijze ban-
(Wordt vervolgd).
dat
kaardt
riefkaartwont
[ezonden door
dtbommel.
'erkrggbaar in
jend depót, te
het attesten-
3 er aanvraag
gratis proeven,
ndt U direct
rerkeljjke hul
JEER j
lland!
1 -41
l’J.i E
fvani
ï)|-
(.01IkSI IIE I III HI\T
Naar het Russisch.
raaktvooral wi
Indei
fklajrt penstem-
jie
ongeëvenaard
dt gratis aan
oen, een boek
monster. Het
volkomen on-
dentie in alle
f v°°WI
hr
Oe New-Yöj
d'5 telegram
jhft eq, Ame
O
heeft het huise-
innen hersteld,
amte en oneer
evenslpstige en
g herschapen
op den rechten
:ig gemaakt en
it menig jaar
rjjen, 20 Aug.1.
ia heden afgekon^
al arbeiders werktj
MEnaelscho werk*]
1)
Als het doffe rollen van den donder dreun
den drie kanonschoten door de vreedzame
avondstilte. Zij troffen het oor van een man,
die eenzaam tegen een der bastions van de
vesting Nikolajewsk leunde en met droome-
rigen blik naar het groote waterbekken
staarde, dat de Amoer vormt ter plaatse,
waar zich haar water met dat der Shilkai,
Arguin, Sungari en Ussuri tot de golf van
Sachalin vereenigt. Eene lichte trilling door
liep zyn lichaam, toen hg de aanmaning,
door metalen monden gesproken vernam;
dat was het het teeken voor de naar dit
droevig oord van Siberië verbannenen, om
zich naar hunne, door een gordel van wach
ten omgeven woning terug te trekken.
„Daarginds groet u de vrgheid”. Deze
gedachte sprak duidelijk uit zgne oogen, ter
wijl ze geboeid werden door de sterrenbanier,
die van een Amerikaansch handelsschip woei.
„Wie dUr eens komen kon!”
Een imarteiyke trek gleed over Fedor
fe Wilson trachtte
elsche arbeiders
wmie?!
jdefe naar
Ii J J
inuent
- '"W/j
aldaar ee
itor van het
ge Coza poe-
^ratis toege-
wn wqrden in
i Melk, Likeur.
Waterin het
noodig
iets van
RUK te letten
VAN
worden atgele-
3 pakjes van v/,
3n een Ned. ons
ran Nommer er.
an nevenstaan<
Wet. gedepo
voeling van ge-
ev ende
JL, f
RT Lz.
Generaal Drude, de commandant der Fran
sche troepen te Casablanca, staat voor een
zeer moeilijke taak. Hg moet de stad en de
haven verdedigen tegen de Mooren en kan
daarbg niet rekenen op de hulp van de
Spanjaarden.
Een telegram meldt, dat Zondag de aan
val op het Fransche kamp plaats had, die
reeds Zaterdag verwacht was. Maar de
Spanjaarden, zoo zegt het bericht, namen
geen deel aan het gevecht.
Deze onverklaarbare houding van de
Spaansche troepen gaf reeds Zaterdag aan
den correspondent vari den Figaro aanleiding
tot bezorgdheid. Hg schreef toen
„Ik heb reeds gesproken van de zonder
linge aarzelingen van het Spaansche deta
chement om de plaats te bezetten, die de
Fransche generaal het had aangewezen. Ik
seinde gisteren, dat eindelijk besloten was,
dat het zich erheen zou begeven, Mgn bericht
was juist, want ik had het van generaal
Drude zelf. En toch bleek het onjuist. Tegen
vgf uur, toen de zon onderging en de tem
peratuur koeler was, hoorden wg in eens de
militaire trompetten in de stilte van de stad.
Teiefói n No. 82. |jj'
De Uitgave ilez.efe Courant geschiedt dagelijk'
met uitzonder
tierde klasse
_1 landen als
Turkije, Spanje en Nederland, itaet een ge
ringer bevolk'ngssterkte, in de tweede klasse
zouden komen.
Volgeps berichten uit andere Zuid-Ameri-
kaansche staten is men daar eveneens ont
stemd.
van Zin- en Feestdagen. I
maande is 1.25, franco per
beide ministers den politieken toestand. Aan
een mededeeling over hun onderhoud, door
een Roemeensch diplomaat gegeven, is het
volgende ontleend
In do eerste plaats liep, het gesprek over
de flnancieele en handels-betrekkingter. tus-
schjen Duitschland en Roemenië. Het grootste
deel der Roemeensche staatsleening is in
Duitschland geplaatst en de „Banque géné
rale Roumaine” is een Duitsche stichting;
Ook do zeer belangrijke Roemeensche peti^o-
leum-iqronnen worden gedeeltelijk met Duitsch
kapitaal geëxploiteerd. Daarbg voert Duitsch-
lapd leen groot, aantal machines voor de
textiel industrie Snaar Roemenië uit. Roe-
memë’s grootste! uitvoerartikel is graan, en
de uivoer daarvan in; Duitschland wordt wel
eenigszins bemoeilijkt door de Duitsche
invoerrechten. Het was voornamelijk hier
over, ij dat minister Stoerdza met den Rgks-
kansdlier vin gedachten wisselde,
Maijir daarnaast werd ook do“ Macedoni
sche .quaestie besproken.
De positie van Roemenië op het Balkan-
Schiereiland is een zeer eigenaardige. Roe
menië wil in Macedonië slechts moreele voot-
deelen, de erkenning der rechten aan de
Kootzo-Wallachenhet staat op een geheel
ander standp int dan Bulgarije, Servië, en
Griekenland die Macedonië wenschen ver
deeld te zien. Deze staten kunnen zich de
vriendschappelijke betrekkingen tusschen
Duitschland en den Sultan van Turkije niet
voorstellen. Roemenië daarentegen staat in de
zienswgze omtrent Macedonië geheel aan de
zgde van Duitschland, en dit is bij het on
derhoud tusschen de beide ministers nog
weer eens duidelijk aan den dag gekomen.
Ten slotte wordt gemeld, dat de ontmoe
ting tusschen de leidende staatslieden van
het Duitsche Rgk en van Roemenië er toe
heeft bijgedragen, om de sedert jaren be
staande vriendschappelijke betrekkingen tus
schen de beide landen opnieuw te versterken.
De Newyork Herald bevat een mededee
ling van een onderhoud van een barer mede
werkers met den Amerikaanschen minister
van Oorlog, Taft, over de geruchten, dat tus
schen de Vereenigde Staten en Japan onder-
handelingen worden gevoerd over het verkoo-
pen van de Philippijnen. De minister kon deze
geruchten beslist tegenspreken. Hg was in
staat te verklaren, dat Japan niet met het
plan rondgaat, om de eilanden aan te koo-
penmaar hg kon tevens verzekeren, dat de
Vereenigde Staten ze nooit zouden verkoopen.
De minister ging echter in zgn verklaring
nog iets verder. Hg besprak met groote
openhartigheid de Philippijnsche quaestie en
„Wat de Czaar beveelt,” antwoordde Iwan
droog, terwijl hg de deur hunner gemeen
schappelijke hut opende.
Zg traden een somber vertrek binnen. De
vastgestampte grond vormde den vloereen
ruw getimmerde tafel, een paar versleten
banken, twee ellendige slaapplaatsen en een
paar oude kasten was al het meubilair, dat
het droevig schijnsel van een smeerkaars te
voorschijn kon brengen. Op de tafel stond
een aarden kom met de dikke, brijachtige
soep, die men den gevangenen als avondeten
toedient.
Zwijgend zetten de beide mannen zich
tegenover elkander. De oude nam zgn
houten lepel en liet zich het armelgke maal
blijkbaar goed smakenhg scheen een dier
geheel stomp geworden naturen te zgn, die
zich zoo aan hun vreugdeloos bestaan ge
werd hebben, dat zg zelfs den dood niet
meer als eene verlossing beschouwen.
Orloff leunde het vermoeide hoofd in zgne
handen, die zich onwillekeurig tot vuisten
balden. Welke beelden mochten er wel voor
zgn geest zweven? „Ach, zoo niets anders
te zgn dan een willoos wezen in de ijzeren
vuist van dien kneebtseben vertegenwoor
diger van den almachtigen Czaar, en geene
hoop, om levend uit deze hel te komen!”
Iwan lette nauwelijks op den opgewonden
gemoedstoestand van zijn lotgenoot. „Gg
i pfitKni’/e
derbato eitfen-
;enzinlL tot ’het
sterk», drank
bsint 7enz.) i bjj
Hef, COZA
lopgenierkt en
e zuster ot de
iet hem toe kan
ten, effl zonder
int ooit (rehoeft
ding te danken
De prijs per <lr»
post 1.70. M
Afzonderlijke
1
Benter seint uit Antwta
1 lie algemeens staking
<>i?< L Slechts oen honderdli
Dp ’jpatroons besloten iiieiwv
«i liedO aan te nemen.' p d
De Engelscbe afgevaaraij
in ien vergadering de®|.w—
afevenite halen do Belgiwbhejdoiwerkei
tO f»TYf 1
U rlandiHrtrokk'en.
verklaarde; Amerika heeft te kiezen tusschen
twee wegen. Of het moet de eilanden zoolang
behouden, tot de Filipinos behoorlijk in
staat zgn een eigen regeering in te richten,
of het moet dadeljjk aan de inboorlingen
het bestuur over de eilanden overgeven.
Een derde mogelijkheid bestaat nietaan
een derde mogendheid de eilanden over te
doen, onder welke voorwaarden ook, zal de
Regeering der V. 8. niet invallen. Wat zg
doen kan en doen wil is zoolang mogeljjk
medewerkeh om de Philippijnen geschikt te
maken voofi zelfbestuur.
Onder de maatregelen, die de Regeering
der Vereenigde Staten in de eerste plaats
gaarne zou willen doorzetten, behoort naar
minister Taft uiteenzette, de organisatie van
het strafrecht.
Hierin ziet hg het middel, om de oorzaken
tot ontevredenheid die thans nog bestaan,
uit de weg te ruimen.
Het is duidelijk, uit deze mededeelingen,
dat de Ver. Staten niet voornemens zgn
langer dan noodig is de heerschappij uit te
oefenen op de Philippijnen. Dat was trouwens
ook reeds gebleken uit de redevoering die
Senator Longworth, de schoonzoon van
president Roosevelt, verleden week te Hono-
loeloe hield, en waarin hg zeide: „Wg hopen,
dat de Philippijnen niet lang meer tot Amerika
zullen behooren.” Deze uiting was door de
Amerikaansche bladen met bijval medegedeeld
en kan wel aanleiding hebben gegeven tot
de meening, dat de regeering de eilanden
aan Japan wilde verkoopen.
Het blgkt nu uit de woorden van minister
Taft, dat de Filippinos, zoodra zg het wen
schen, in staat zullen worden gesteld over
hun eigen lot te beslissen.
Het schijnt der regeering van Griekenlahd
ernst te zgn met haar reeds zoo vele malen
beweerd streven, om te beletten, dat de re-
volutionnaire benden in Macedonië van Grie
kenland uitgevoerd worden.
De minister van binnenlandsche zaken zoo
wel als de minister van oorlog hebben aan
de overheden in de grensprovincies zeer
scherpe orders doen toekomen, om er zoo
nauwlettend mogelgk tegen te waken, dat
benden uit Griekenland over de Macedonische
grens trekken. De plaatselgke autoriteiten
worden persoonlijk verantwoordelijk gesteld
voor eiken Griek, die over de grenzen trekt,
om zich bg de Macedonische revolutionnairen
te voegen.
Deze laatste beschikking zal mogelgk nog
wel het meeste effect hebben, om hot euvel
tegen te gaan, hoewel de taak der autori
teiten in de grensprovincies ons niet makkelijk
zult u daaraan moeten gewen,” had Iwan
hem meermalen gezegd, wanneer hg dacht
aan al de ellende van zgn vernietigd leven
en zich op zyn legerstede onrustig emwen
telde. „Tegen het noodlot valt niet te
vechten.”
Dit was evenwel een schrale troost voor
Orloff; nog te jong om niet meer te hopen,
te verbitterd om de gedachte aan vergelding
op te geven, loefde hg steeds in afwachting
van het oogenblik, dat een of ander wonder
hem uit zgn toestand verlossen zou. Het
geluk scheen hem niet afkeerig te zgn; zgne
buitengewone bekwaamheid, zgne uitstekende
wetenschappelijke kennis hadden hem ook
hier aan de afgelegen monding der Amoer,
eene goede plaats bezorgd. Ondanks zgn
brandmerk als banneling, had generaal
Dachkoff, bevelhebber in het Amoergebied
hem opgedragen, in zgn bureau zekere
werkzaamheden betreffende de openstelling
van het land te leiden, en Fedor Orloff’s
geniale blik had den generaal reeds groote
diensten bewezen. Zoo had Orloff ten minste
het geluk, zgn geest te kunnen bezighouden;
wel gevoelde hg daardoor nog meer het
wanhopige van zgn toestand, doch het deed
hem ook gestadig denken aan het gewichtig
oogenblik, waarvan hg steeds droomde.
rangen. Wilson
lullsdak elk AmiiikaanscW
danl vplérstei tot irfstelling Ml
Hot’.Hii Aifbit^'* »-
prjsgpneht iu oifl
ongtMigeiiündrij^
--*“e|K'de epssir
iwoordigij
raziliaandcl
Telefoon To. SI
A D V ERTEN TIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
Het was eeli doel van hot Spaansche bataljon,
dat zich, met de muzjek aan liet hoofd, naar
een der poorten begaf, „Komaan’:, dachten
we, „de Spanjaarden hebben, oen besluit ge
nomen”. j
„Maar een ujir latei... kwamen de Span
jaarden terng”!
Genbraai Drude had een uitstekende plaats
voor Spaansche troepen aangewezenen
deze Madden eens eer. kijkje genomen, een
oogenblik gerust en warentoen, met do
muiielw voorop, weder naip do stad terug-
geMeeSl, zonder zelfs don ‘genpraal te waar-
IsclihnMn, dié, zich op zijn rechtervleugel be,
fscheóiWrl Wanende, zpi) schildwachten liad
iflngptStken^ i i
i Li t
peAfeeboórtèflag de£ Keizers is in de g&n-
ficlte Monaijflhic zeer|ïee8telö|c gevierd.
ffe '.Mariqnbhd woonde Koning Eduard een
TejpSim bj en ontving hü de hpogere amb-
teiiJirSb enwjfflcieren. ’s Avonds'Jgaf de Ko-
nii^g Bj|n fttttinaal, Wawrbg hg een hartelgken
toost 'tip Bwans Jo^jiitbracht.
In lift geliied vfairj Persen (bedelfde waar
Duitsèje toeristen pnlangs door irredentisten
zoo wérden’ to .’getaald) beeft de Duitsche
zoowel als de Italiaaösche plattqlands-bevql-
king hartelgk feest gevierd, juist om te too-
nen zegt de berichtgever dat zg het
irredentisme verafschuwt.
Er waren door irredentisten wel plannen
op touw gezet om door betoogingen de orde
te verstoren, maar goed getroffen, politie
maatregelen hebben het belet.
De Britsche gezant te Konstantinopel,
Sir N. O’Conor, en de Russische gezant,
Zinofjef, zgn gverig werkzaam om voor het
Turksch-Perzische grensconflict een oplossing
te vinden, welke zijn scherp karakter zal
wegnemen of althans verzachten. Vóór alles
streven deze diplomaten naar een herstel van
den ouden toestand. Zgn de Turken eenmaal
teruggetrokken van het Perzisch gebied, dan
kan zonder hartstocht en opwinding over de
quaestie worden beraadslaagd.
Dezer dagen is het Turksche ministerie
bgeen geweest om te overleggen over het
grensconflict. Alle desbetreffende bescheiden
en kaarten werden nagegaan.
Welke de uitkomst is geweest dezer be
raadslaging, vonden wg niet vermeld.
V
De Roemeensche minister-president Deme
ter Stoerdza bracht dezer dagen een bezoek
aan den Duitschen Rgkskanselier, prins Von
Bülowbij die gelegenheid bespraken de
Orloff’s gelaattoen ging hg, het dof bevel
gehoorzamend, langs een smallen weg naar
het blokhuis, dat men hem tot yerblgf had
aangewezen. Nauwelgks had hg de eerste
barak bereikt, of een: „Halt! Werda?”
klonk hem tegemoet.
„Gevangene no. 4190, van de rivierbatterg
terug,” gaf hg kort en koel ten antwoord.
„Passeer!” antwoordde de wacht, niet
zonder hem met een onderzoekenden blik
gemonsterd te hebben.
„Ellendige creaturen!” mompelde de ban
neling. „Zg zouden mg niet in den weg
staan, wanneer ik nog Fedor Orloff, officier
der keizerlijke garde, adjudant van den
Czarewitcb, de verwende lieveling van het
hof was.” Hg knerste op de tanden.
rMaak voort, barin l”
Orloff zag om.
„Ah, zgt gg het, Iwan?”
De aangesprokene, een oudo, grijze ban
neling, knikte
„Wat is er?”
„Het is tgd, dat gij eten gaatgeneraal
Dachkoff’s ordonnans is hier geweest en heeft
u gezocht. Er is algemeene vergadering
ginds, geloei ikalle officieren zgn bijeen
geroepen. Men spreekt van een korvet, die
gesignaleerd is, en morgen met den vloed
zal binnen loopen”.
„Wat zou men daarmede voorhebben?”
betfel
yer^ej
Dö
mig,1 aat Brazilil
kan warden geplaatst? terwijl
ringer bevolk'ngssterkte, in de tv eede klasse
