Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
ZWERVELINGEN.
I
Vrijdag 13 September 1907.
No. 10434.
46ste Jaargang.
Buitenlandse!) Overzicht.
"1
FHUILLETOX,
zei
ff
iap
meer.
iglijders
liEXXISGEVIXG
DE
s
nige afdoende
(Wordt vervolgd.)
Telefot n So, 82.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zin- en Feestdagen.
De prijs per drie maandeis 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nummers VIJF CENTEN.
er van bat
j Coza poe
■atls toago
ongeëvenaard
it gratie aan
>en, een boek
monster. Het
volkomen on-
dentie in alle
erkrggbaar ia
[end depót, te
het attesten-
er aanvraag
gratis proeven
ndt U direct
werkoljjke hal
IOENEN
DERS
50 ds,75 cis
4 Drogisten
FTERDAM.
sax, Apotheker
Vesthaven 198.
POEDER
erbare eigen-
nzin tot het
terken drank
sint enz.) bjj
Het COZA
pgemerkt en
zuster of de
it hem toe kan
in, en zonder
it ooit behoeft
ing te danken
(illI llM lIE IJll IlIM
Naar het Russisch.
eeft het huise-
inen hersteld,
rate en oneer
venslustige en
j herschapen
jp den rechten
ig gemaakt en
t menig jaar
Men weet reeds, dat de sociaal-dcmocraten
te Boedapest besloten hebben den lOen Oc
tober een algemeene betoóging op touw te
zetten voor algemeen stemrecht.
De Nepszava, het orgaan der sociaal
democraten, njaakt thans reeds een oproep
aan het Hongaarsche volk openbaar, waarin
de regeering heftig wordt aangevallen. De
coalitie wordt hier ile vjjand des volks ge
noemd. Het clericalisme breidt zich steeds
uit en de macht der agrariërs wordt immer
grooter. Tegenover die wassende macht
moet de arbeiderspartij door een algemeene
staking stelling nemen. Op den lOen October
lancery Lane,
1173 Engeland
den dag der opening van het parlement
moet alle arbeid in het land rusten en
de arbeiders moeten allerwege door betoo-
gingen hun wensch to kennen geven. Den
lOen October, zegt het manifest, begint een
verbitterde strijd, opdat het program der
regeering en de in de troonrede gedane be
loften werkelijkheid mogen worden. .Drjjft
het volk niet tot de revolutie zoo besluit
het stuk, zich tot de regeering wendend --
kom uwe beloften na 1 Leve de revolution-
naire sociaal-democratie!
Inrichtingbn welke gevaar, schade of
HINDER KUNNEN VEROORZAKEN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
GOUDA.
Gezien art. 8 der HINDERWET:
Doen te weten
Dat zij vergunning hebben verleend aan,
het Bestuur der Goudsche Coöperatieve Brood
bakkerij en Verbruiksvereeniging „Ons Voordeel”
en zijne rechtverkrijgenden tot het uitbreiden der
bakkerij door bijplaatsing van een gasmotor van
4 P. K. in het perceel aan de Raam wijk O
No. 417, Kadastraal bekend s ctie D No. 2315
GOUDA,'den 12 September 1907.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
R. L. MARTENS.
De Secretaris,
BROUWER.
Uit Tanger wordt aan do „Köln. Ztg.”
gemeld, dat Moulay Hafid aan den deken
var. het „corps diplomatique” te Tanger een
schrijven heeft gezonden, waarin hjj de
gronden uiteenzet met den wensch der stam
men, de sultanswaardigheid te aanvaarden.
De Sultan Abd-el-Azis, zoo zegt Moulay-
Hafld, heeft gehandeld tegen het bel ing van
zijn volk en dat van de Europeanen, door
niet piet krachtige hand de anarchie te on
derdrukken, eh de Franschen niet onmid
dellijk volledige voldoening te geven.
Maar tegelijk protesteert Moulay-Hafld
tegen het overijlde optreden der Franschen
in Casablanca, dat duizenden onschuldige
slachtoffers heeft geëischt. Hij deelt aan
den deken vmede, lat Mohammed-el-Torres
door hem belast is, om in zijn naam verder
met het corps diplomatique te onderhan
delen.
Moulay-Hafld heeft zich eveneens gewend
tot de Haagsche Conferentie met een schrij
ven. waarin hjj protesteert tegen het met
alle begrippen van het volkenrecht strij
dende optreden van Frankrijk in Casa
blanca, voornamelijk tegen de beschieting
der stad.
n worden in
Melk, Likeur,
'ater of in het
lat het noodig
\ard er iets van
19)
„Ah! Ik zal je weldra bezoekenwellicht
is het zóó beter, Fedor,” huichelde Lefranc
vriendschappelijk. „Men zal mjj in de eerst
volgende dagen aan boord noodig hebben.
Veel geluk, kameraad I"
Door eone vloot vreemde kano’s vloog de
kleine boot van het oorlogsschip naar den
oeverde in de bontste kleuren geschilderde
vaartuigen waren bezet met opgewonden in
boorlingen, die met de roeiriemen in de lucht
zwaaidenhet was een woelig tooneel.
„Spring er uit, gevangene!’ zei de hem
bewakende soldaat op ruwen toon, zoodra
do kiel der boot over het zand van den oever
knarste.
„Wacht even, soldaat,” beval een jong
zee-offleier. „Ge kunt met eenige inboorlingen
boven komen en zorgen dat deze zaken hier"
by wees op Orloff’s bagage „in de
wachtkamer worden afgeleverd. Ik zal den
gevangene zelf naar vorst Maxutoff brengen
au my een achrUteiyke verklaring van zfju
Het „Petersburgsche Telegraafagentschap”
meldt, dat het keizerlijk jacht „Standard”
gisterenmiddag te 4 uur 30 bjj Horsö, niet
ver van Hangö, tegen een ondejzeesche
rots stiet. De reddingstoomboot uit Reval
is op de plaats van het ongeval aangekomen,
verder bevinden zich daar ter plaatse de 7
torpedobooten, die het jacht „Standart” be
geleiden.
inlevering doen geven.”
De jonge officier en Orloff stegen de groote
trap op en de laatste liet zjjn oog over de
betooverende schoonheid van den archipel van
Sitka zweven, die zich aan zjjne voeten uit
strekte. Hjj durfde nauwelijks ademhalen,
toen zjjn voet den drempel van het slot Ba-
ranoff overschreed; hetzelfde dak dekte nu
hen beiden, hem en zjjne lang verloren ge
liefde. Men beval hem in de wachtkamer
te bljjven; weldra kwam zjjn geleider evenwel
terug.
„Kom mede,” zei de officier op goedigen
toon tot hem. „De vorst wil u zien, eer
zjjne gasten komen.”
Orloff’s hart bonsde, toen hjj de ruime ver
trekken van het groote gebouw doorschreed
en den middenvleugel binnentrad, waarin de
kamer van dejj vorst zich bevond. Door de
getraliede vensters zag hjj de schildwachten
op de lange, donr zuilen gedragen galerjjen
op en neer gaan. Zjjn geleider volgende,
kwam hjj in een groote werkkamer, welker
vensters een heerlijken blik op de Sitka-sont
veroorloofden. De kamer was rjjk met ba
nieren, de beeltenissen van den Keizer en de
Keizerin en met zeldzame jachttropeeën ver
sierd; lessenaars, tafels en stoelen stonden
in het rond.
Nauweljjks had hjj den tjjd gehad om in
de kamer rond te zien, of er werd een deur
genoot verliet, haar eonig kind met zich
mede, en graaf von Tarnofski weet nog op
’t oogenblik niet, waar zich zjjn kind bev^idt.
De verdediging harer belangen vertrouwde
Maria von Tarnofski aan den advocaat Pri-
loekof toe, en van dien tjjd dateeren hun
vortrouweljjke betrekkingen.
Toen de Rus Naoemof, die den aanslag
volvoerde, Zaterdag gevankelijk te Venetië
werd binnengebracht, werd zjjn komst door
een dichte menigte opgewacht. Naoemof was
een gebroken man. Hjj zag doodsbleek en
sloe^ de oogen naar den grond. Telkens
barstte hjj in tranen uit.
Men heeft nog een in ’t Fransch gestold
telegram van Naoemof aan gravin Tarnofski
te Kief gevonden, van den volgenden inhoud
„Ik weet, dat gjj voor mjj geen liefde ge
voelt en ik ben besloten uw huwelijk met
Komarofski te verhinderen, het moge kosten
wat het wil. Niets zal mjj daarvan terug
houden. Ik weet de woning van uw geliefde
en ik ga er hoen. Ik vervloek hem.”
Hoewel nu de schuldigen thans achter slot
zitten zoo schrijft ons onze Weensche
correspondent mag men toch nieuwsgierig
zyn wat hun lot zal wezen, want zjj zjjn
Russen, zoodat, als er gestraft moeten wor
den, dit waarschjjnljik wel door de Russische
rechtbank zal geschieden. Intusschen is het
hoofd der speurders niet weinig trotsch op
het verkregen resultaat en blij tegenover
bec publiek zoo’n goed figuur te slaan. Zoo-
als bjj de meeste groote ambtcljjke lichamen
bier te lande, heeft ook de politie een pers
bureau, dat telkenmale aan de kranten mee
deelt hoe zjj het heeft aangelegd om de mis
dadigers te pakken te krjjgen en tot beken
tenis te bewegen. Daardoor maakt zjj
tegenover het publiek een goed figuur, welk
publiek tevens een blik krjjgt in het gedoe
der politie en soms daardoor crimineele
romans te lezen krjjgt die aan do vinding
rijkheid van Conan Doyle alle eer zouden
aandoen.
briefkaart wordt
«gezonden door
Saitbommcl.
Volgens de nadere bjjzond rheden, welke
we thans in de bladen over Maria von Tar
nofski lezen, is Iq toch werkeljjk een Rus
sische gravin. Het gouvernement Orel, zoo
lezen we, telde onder zjjn meest bekende
adellyke families de heeren van Tarnofski.
Een jaar of tien geleden huwde de heer von
Tarnofski gravin Maria Nikolajewna O’Rurik.
Reeds dadelfyk toonde zjj allerlei neigingen
tot verkwisting en lichtzinnigheid. Het kwam
zelfs zoover, dat haar echtgenoot het was
in 1903 een harer minnaren doodschoot.
De Russische bladen stonden toen vol van
allerlei schandaal-geschiedenissen, waarin de
gravin von Tarnofski de hoofdrol speelde.
Het liep eindelijk uit op een echtscheiding.
Hoewel volgens Russisch recht een tweede
buweljjk aan gescheiden vrouwen verboden
is, is de uitzondering regel geworden en het
komt dikwjjls voor, dat gescheiden vrouwen
een tweede of derde buweljjk aangaan. De
gravin vou Tarnofski nam, toen zjj baar echt-
Het Fransche plan om de Marokkaaasche
politietroepen, zjj het ook slechts voorloopig,
snain te stellen uit Fransche en Spaansche
soldaten, stuit niet alleen op bezwaren van
Duitsche zyde maar vindt ook in Frank
rijk zelf geen onverdcelden bijval. In'den
„Figaro” komt een artikel voor van den
nationalistischen afgevaardigde Boni de Cas
te! lane, die de voor- en nadoelen van dit
plan voor Frankrjjk overweegt. Voordeel
ziet hü er niet veel in, wel nadeel. Hjj
komt tot deze conclusie:
„Men zegge nu niet, dat de bijzondere
belangen van Frankrjjk deze onvruchtbare
offers van bloed en geld eischen. Het wer
kelijke en dringende belang van het land
bestaat hierin; dat het geen gevaar loopt
in den Atlas een leger vast te leggen, dat
aan de Fransche grens behoort. Spanje en
Frankrjjk moeten gladweg de gevaarlijke
rol afwyzen, die hen tot gendarmei van
Europa maakt* Slechts één oplossing is
mogeljjk Als er «en politiemacht moet zjjn
voor de bescherming der uitlanders in de
Marokkaanscho havens, dan moeten alle
mogendheden, zonder uitzondering, hun aan
deel dragen in de kosten en de gevaren”.
Dit is geheel in overeenstemming met
hetgeen voor en tijdens de conferentie van
Algeciras in den „Siècle” werd gezegd door
den ond-ministor de Lacessan. Ook Duitsch-
land stelde op die conferentie voor, dat de
mogendheden deel zouden hebben aan de
oprichting der politiekorpsen. Maar do Ma-
rokkaansche partjj in Frankrjjk verzette zich
heftig daartegen; zjj achtte het een bedrei
ging van Algiers, zoo andere mogendheden,
en voornameljjk Duitschland, op die wjjze
invloed zouden verkrjjgen in Marokko. Toch
zou bet Marokkaanscho vraagstuk thans
veel minder moeilijkheden opleveren, zoo
indertjjd de regeling der politie en de be
scherming der vreemdelingen in do haven
steden op broeden, internationalen grondslag
waren geplaatst. Thans hebben de mogend
heden aan Frankrjjk en Spanje, op hun drin
gend verzoek, de opdracht gegeven; een
ningen van de kust doorzién. Wellicht heb
ik u later noodig; voor het oogenblik heb
ik een tjjdlang andere bezigheden.”
Hjj schelde. Een bediende trad binnen.
„Iwan, zorg dat deze man een goed ontbjjt
krjjgt; hjj zal hier bljjven. Is het onde hoofd
Thora er?”
De soldaat beantwoordde de vraag beves
tigend.
„Ik denk, dat ik u nog zal noodig hebben,
nadat mjjn audiëntie afgeloopen is.”
„Ik wacht de bevelen van Uwe Hoogheid!”
De vorst kni’.te welwillend en verliet de
kamer. Iwan volgde hem. Orloff maakte
van zjjn eenzaamheid gebruik, om de omge
ving eens op te nemen.
„Ik kan van bier niet ontsnappen,” dacht
hjj. „Drie waakzame posten, elk een half
pistoolschot van elkander verwjjderd; aan
eiken hoek een schildwacht, en bovendien
deze steile rotsen! Nu ik verlang ook
niet te vluchten; ik heb slechts den wensch,
eindeljjk mjjn Olga weer te zien.”
Hjj werd in zjjn overpeinzingen gestoord
door het getrappel van kindervoeten; met
een vrooljjken lach stormde de kleine prinses
Irma de kamer binnen en liep rechtstreeks
op Orloff toe.
geopend en de slanke, aristocratische vorst
Maxutolf, in een gemakkeljjk zeeottergewaad
gekleed, trad binnen. Zjjn oog rustte vrien-
deljjk op Orloff’s gestalte, op diens schoon,
kalm gelaat, zooals hjj daar, met de hand
tot den militairen groet opgeheven, stond te
wachten.
„Ah ja, de gevangene Orloffzei de gou-
verneur-generaal, zichtbaar verlegen, terwjjl
hjj den groet beantwoordde. „Ga zitten
Hebt ge de papieren gereed, vaandrig?”
De officier reikte de stukken overMa
xutoff krabbelde zjjn naam en gaf ze den
officier terug, die zich met een militairen
groet verwjjderde.
„Spreekt ge eenig Eskimo-dialect?” vroeg
de vorst.
„Neen, Hoogheidik ben slechts in de
Amoer-districten geweest,” gaf Orloff ten
antwoord.
„Maar ge hebt kennis van bergwerken en
weet goud te vinden?”
„Ik heb een tweejarigen cursus bjj de
mjjnwerk academie gevolgd en daarna vier
jaren practisch in Siberië gewerkt.”
„Ge schroeft het rapport voor generaal
Dachkoff, waarvan men mjj een afschrift
toegezonden heeft
Orloff boog.
„Goed! Maak het u hier zoo gemakkeljjk
mogeljjk. Ge kunt deze kaarten en teeke-
R1
Telefoon iïo. 82
ADVERTENTIEN worden' geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
Tsaar Nikolaas en de kêizerljjkc familie
zjjn aan boord van de „Standart” gebleven.
Het te München vergaderende internatio
nale vredescongres heeft gisteren prof. Quidde
tot voorzitter gekozen. Gisterenmiddag werd
de eerste algemeene vergadering gehouden.
De heer Nenfville gaf verslag over de
Haagsche, conferentie, waarvan de uitkom
sten, naar zjjne meening, dikwjjls onderschat
werden. Het is echter niet to ontkennen
dat zjj zich meer bezig houdt met het regle-
menteeren dan met het verhoeden van den
oorlog.
Gaston Moch zeide dat hot beschaven van
den oorlog een onding was. De Haagsche
conferentie heeft niets voor de ontwapening
kunnen doen. Het zal daar pas toe komen,
wanneer de volken inzien dat zjj de wapens
niet meer noodig hebben.
Heilberg kwam warm op voor het stand
punt dat Dnitscbland op de Haagsche con
ferentie ten aanzien van de behandeling der
onzydigen heeft ingenomen. Als het inter
nationale prjjsgerechtshof er is, hebben de
onzjjdige staten zekere rechten tegenover de
oorlogvoerenden gekregen.
Lafontaine vond de voornaamste uitkomst
van de conferentie dat de nit haar gevormde
commissies een vaste instelling schenen te
zullen worden, ondanks alle verzet tegen een
internationaal parlement.
Emile Arnaud stelde voor, aan de Haag
sche conferentie een brief te richten, om
haar de wenschen der vredesmannon kenbaar
te maken.
