NG
'THEE.
ar
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
ZWERVELINGEN.
1
No. 10435.
Zaterdag 14 September 1007.
46ste Jaargang.
Bullenlandsch Overzicht.
AO
BONEN,
feuilleton.
er
'lijders
T,
ITS.
DE
(Wordt rervolgd.)
Telefoi n l*o. S».
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Z~n- en Feestdagen.
De prijs per drie maande is 1.25, franco per
jiost 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
efkaart wordt
izonden door
t bommel.
Gravin Komarofska, de moeder van den
vermoorde, die thans te Venetië is, heeft
jrkelyke hul
EER 1
.land’
aantal onge-
•p aanvraag
IA Jb Co.
zoen in het
ch
magazijn.
10.
□eiwegsteeg.
toepassingen
rde Por
ts. Zg geven
i niet kunnen
;een imitatie,
modellen to
o werk.
lilHINII E101HHT
Naar het Russisch.
,K te letten
de vlucht,
afgebrand.
Buiten de officieete berichten heeft de
Parysche avondpers weinig nieuws over de
inname en verbranding van het kamp van
Tadderl. Generaal Drude is, volgens den
correspondent van den „Temps” in twee
afdeelingen opgerukt, waartusschen{| een
ruimte bleef van ciröa 800 Meter; hy had
het Fransche kamp by Casablanca sterk
genoeg achter gelaten om een eventneelen
aanval, die trouwens plaats had, te kunnen
afslaan. Meegenomen had hy tien compag
nieën voetvolk, voornamelijk- van het vreem
denlegioen, alle cavallerie, anderhalve batterij
van 75, een sectie berggeschut en een sectie
mitrailleuses. De Marokkanen vielen her
haaldelijk in de flank aan en maakten ook
een omtrekkende beweging, maar werden
door kanonvuur en salvo’s van het vreemden
legioen krachtig afgeslagen. De correspondent
acht de verliezen der Marokkanen in verge
lijking met die van 3 September gering, omdat
nu op grooter afstand gevochten werd. De
bladen jubelen over het succes. De„Temps”
meent, in een hoofdartikel, dat generaal
Drude’s taak wel zal afgeloopen zijn en men
ernstig zal kunnen gaan denken aan de
inrichting der politie.
Een gebeurtenis, die karakteristiek is voor
de toestanden in het Turksche leger, is de
volgende
Te Trebisonde is de officier Hussein Effendi,
die commandant Hamdi Pasja doodgeschoten
had, opgehangen een terechtstelling die
groot opzien gebaard heeft en onder de jon
gere officieren een bedenkelyke stemming in
het leven heeft geroepen. Hussein was de
zoon van een in den oorlog met Griekenland
gevallen majoor. Zyn weduwe, die hulpeloos
achterbleef met nog twee jonge kinderen,
was sinds den dood van haar man aange
wezen op een klein pensioen en moest verder
leven van de ondersteuning, die Hussein haar
van zjjn traktement gaf. Het karige pen
sioentje werd niet eens geregeld uitbetaald.
Toen Hussein den moord op Hamdi Pasja
pleegde, was het pensioen zijner moeder in
geen 27 maanden uitbetaald en had lij) zelf
in geen zeven maanden traktement ontvangen.
Daarbij kwam nog, dat hy overgeplaatst werd
en geen reisgeld had. In dezen nood wendde
bij zich tot den wali en verzocht hem ten
minste een deel van het traktement uit te
betalen. De wali weigerde echter, waarop
wanneer vorst Maxutoff de werkkamer bin
nenkwam, zag hy den gevangene in ernstige
bestudeering der kaarten en berichten ver
diept, of hij vond hem spelende met het lieve
kind.
„Het geheele huis dient haar tot speel
plaats,” zei de vorst verontschuldigend, en
Orloff voelde zich zeer verlicht, toen hy be
merkte dat men bet kind deze uitstapjes niet
ontzegde.
Bij een. feestmaal, waartoe vorst Zubow
genoodigd was, bracht deze het gesprek op
het woudervol gezang dat hy in de kerk
gehoord had.
„Welke uwer dames is die voortreffelijke
zangeres?” vroeg hy de vorstin.
„Meviouw Alten, myn Zweedsche gouver
nante,” antwoordde vorstin Beatrice op
eenigszins koelen toon.
De volhardende vorst bleef evenwel by
zyn thema.
„Ah! De goudblonde schoonheid, die gis
teren by uw kleine Irma was! Luistert zy
uw feest niet op?”
In zijn toon lag* teleurstelling.
„Mevrouw Alten ziet niemand,” antwoordde
vorstin Beatrice. „Hare genegenheid voor
myn kind heeft my zeer aan haar verplicht;
dat zij my, als oprechte vriendin, al baren
tijd wijdt, beeft baar hart aan bet mijne
verbonden.”
De Amerikaansche bladen hebben in den
laatsten tyd berichten gehad over een man,
Frederick Weyerhauser, die zoo ryk aan
bosschen heette, dat zyn rykdom spoedig dien
van alle andere Amerikaansche multimiljo
nairs te boven zou gaan. Wilson, de Ameri
kaansche minister van landbouw, heeft dit
thans bevestigd. Hy heeft gezegd dat erin
het Noordwesten „een man" woonde die 30
millioen acres aan timmerhoutleverende bos
schen bezat, en dat die binnen enkele jaren
tienmaal ryker dan Rockefeller zou zyn. Er
wordt nu by verteld dat Weyerhauser jaren
lang elk perceel bosch dat aan de markt
kwam, heeft opgekocht. Hy is 72jaar geleden
in Duitschland geboren en op achttienjarige?,
leeftijd in de Vereenigde Staten zyn geluk
gaan zoeken. Hy trok door Pennsylvania en
Illinois, om zich eindelijk te St. Paul in Min
nesota te vestigen. Hy is nu president van
de Weyerhauser Timber Company en hoofd
van het zoogenaamde syndikaat van Weyer
hauser. Sedert 1900 is de prys van timmer
hout in de V. S. verdubbeld, hy stygt nog
altijd, en in dezelfde verhouding neemt Weyer-
hauser’s rijkdom toe.
orden afgek-
>akjes van vz,*
een Ned. one
i Nommer er.
nevenstaan
Wet gedepo-
ing van ge-
ende
r Li.
.Neem je in acht,” antwoordde zg teeder,
.niemand mag onze liefde vermoeden.”
.Vrees niets, liefste,” stelde hg haar gerust,
.ik zal oppassen. Maar wanneer zal ik je
weder zien?”
.Weldra, geliefde, weldra, en ik hoop eiken
dag,” fluisterde zg hem toe. .Irma speelt
den ganschen dag hier. De vorstin wordt
in den regel aan de ontbijttafel opgehonden.
Kun je je zelfbeheersebing vertrouwen, dan
kom ik ieder vrjj oogenblik. Spreek evenwel
slechts Fransch en let op bet kind; kinde
ren zgn dikwgls de gevaarlgkste verraders.”
.God zegene bet kind 1” stamelde hjj. .Die
kleine engel heeft je tot mjj gebracht.”
.Laat ons nn scheiden.”
.Moet dat nu al!”
Zg knikte.
.Welaan dan!”
Nog eenmaal lagen zg zwijgend aan elkan
ders borst, tot een in de verte klinkende
schel ben scheidde.
.Denk aan allee, om mijnentwil, lieveling 1”
.OJgal”
Als in een droom stond Orloff daar, de
oogen vast op de deur gericht, waardoor de
lieve gestalte verdwenen was. Er volgden
vele zulke gelukkige dagende offlcieele ont
vangsten, de militaire diners bezorgden den
minnenden menig uur, dat hen vergeten deed
wat het noodlot hun had opgelegd. Steeds
20)
Het geruisch van een kleed volgde de kleine
wildzang, en plotseling rustten Fedor Orloffs
oogen op zjjne geliefde Olga Darine. Hg
baalde diep adem en leunde tegen een pilaar,
terwgl hjj de hand, in verrukking over dit
gelukkig oogenblik, op het hart drukte. Olga’s
stem verbrak het zwijgen.
.Meisje, je moet bij mama komen!"
Zg ving het kind en veroorloofde het, aan
de deur vroolgk weg te huppelen. Het vol
gende oogenblik lag Olga aan Fedor’s borst,
in zgn sterke armen, bleek door de geweldige
aandoening. Zg sloeg hare armen om zgn
hals, en borst aan borst smaakten de gelief
don een bovenaardsch geluk.
.Fedor! FedorI” fluisterde zg. ,Nn zullen
wg nimmermeer van elkander scheiden.”
.Zooals God wil, mijne geliefde,” ant
woordde de banneling.
Zwjjgend bleven zg elkander omarmen.
,Ik zal den geheelen dag hier zjjn,” begon
hjj eindelijk.
Hussein zich wendde tot don wegens zjjn
bi utaliteit bekenden Hamdi Pasja. Maar deze
behandelde hem zeer onbeschoft en voegde
hem boonend toe, dat hjj maar moest gaan
bedelen, als hg gold noodig had. Hossein
handelde letterlijk volgens dien raad, ver
kleedde zich als bedelaar on ging bedelen.
Op een dag posteerde hg zich hg den ingang
der moskee en de wali stond juist op het
punt hom een aalmoes te geven, toen Hamdi
Pasja aankwam, die den officier herkende
en hom uitscheld voor al wat leeljjk was.
Dat was te veel voor Hossein en hg schoot
den Pasja neer.
Het thans over Hussein voltrokken dood
vonnis baart te meer opzien, daar doodvon
nissen in Tnrkjje zelden worden voltrokken.
Sir Robert Hart, die gedurende bjjna een
halve eeuw in den Chineeschen douanedienst
is geweest, en 46 jaren generaalinspocteur
van dien dienst was heeft zjjn ontslag
genomen en zjjn ambt aan zjjn opvolger
overgedragen.
Sir Robert Hart word in 1835 in Ierland
geboren. Op 19-jarigon leeftijd begon hg
zjjn loopbaan in China als consuhiatssecretaris,
werd later consul en was als zoodanig in
verschillende plaatsen van China werkzaam.
In 1859 trad hg in Chineeschen dienst hg
de douane, in 1861 word hg tjjdelgk be
noemd tot generaal-inspecteur van den dou-
.Dus smacht deze schoonheid in ongenaak
bare eenzramboidP”
In Zubow’s harde Tatarenstem lag iets
spottends.
,In mjjne omgeving is zg in elk geval
voor allen overlast beveiligd,” antwoordde
vorstin Maxutoff op zulk oen beslisten toon,
dat Zubow zich geslagen voelde.
,Ik vraag u verschooning, mevrouw,”
mompelde hg on wendde zich tot commandant
Linieff, om met hem op de Russische marine
te klinken.
.De zangvogel zal toch wellicht te vangen
zgn, ma très-difflcile princesse,” zeide lig in
zich zelf. We moeten naar een gouden
kooi uitzien.En Sergius Zubow beloofde
zich zelf in stilte de schoone vrouw te ver-'
overen, die de luim der vorstin hem ont
hield.
.Natuurlijk heeft zg een verleden," peinsde
hg. .Mevrouw Alten eone Zweedsche
belachelijk! Hare oogen weerspreken die
fabel. Wie weet, welk voorval haar op deze
kust geworpen heeft en wio zg ismaar dit
is zeker, dat zg te winnen is. Goud, ster
ker dan gzer en Maxutoff is even zwak als
zjjne vrouw slim; ik zal wel een weg vin
den."
tegen een bezoeker gezegd, dat zg slechts
door een telegram van baar zoon uit Weenen
van diens buwelgksplannen gehoord had. Hg
wist, dat zg op dat huweljjk van haar zoon
met Maria Tarnofska (zoo is haar juiste
naam) niet gesteld was, maar toch smeekte
hg tear moederlijken zegen over die ver
bintenis af. Zy vertelde o. a. nog, dat Naoemof
baar een maand geleden deelgenoote had
gemaakt van zyn smart over zyn onbeant
woorde liefde voor Maria Tarnofska en zyn
voornemen te kennen had gegeven naar het
buitenland te gaan, om verstrooiing te zoe
ken. Zy leende hem het noodige geld. Dat
geld gebruikte hy om naar Venetië te reizen
en daar haar zoon te vermoorden.
De gravin zeide verder, dat hun vermogen
zoo groot niet was. „Meer dan een millioen
roebel hebben wy niet”.
Wat de vraag betreft of de verzekerings-
8om thans na den dood van graaf Komarofski
door de betrokken maatschappij „Anker” zal
uitbetaald worden aan Maria Tarnofska, ver
neemt de Neue Freie Presse, dat van uit
betaling geen sprake zal zyn. In het con
tract was n.l. de bepaling opgenomen, dat
het geld niet zou behoeven te worden uit
betaald, indien de dood van den verzekerde
door een opzettelijke handeling van de be
gunstigde (in dit geval Maria Tarnofska)
was veroorzaakt. Daar nu Maria Tarnofska
reeds schuld erkend heeft, heeft zy alle aan-
spraliAA op de 500.000 francs verbeurd.
Reuter seint nit Casablanca, dd. 11 Sept:
De Franschen rukten hedenmorgen om 6
uur uit in twee afdeelingen, elk van 6 com
pagnieën infanterie met 2 batterijen veldar
tillerie, vier stukken berggeschut en twee
mitrailleuses, benevens alle cavalerie. Gene
raal Drude voerde het bevel. Na een reeks
schermutselingen met de Arabieren, die niet
talryk in aantal waren, rukte de troep steeds
voorwaarts in de richting van Taddertal
wat tegenstand bood werd met de bajonet
verdreven. Toen Taddert in het gezicht
kwam, werd de beschieting geopend. Na een
kort bombardement van de Arabische tenten
werd de infanterie tegen het vyandelyke
kamp afgezonden. De vijand vluchtte met
achterlating van een aantal dooden. Het
kamp werd volkomen verbrand. De Franschen
die slechts geringe verliezen hadden geleden,
keerden toen naar Casablanca terug.
Een telegram van 12 Sept, meldt
De Fransche troepen verlieten het kamp
in den morgen, en rukten na een reeks
bajonetgevechten voort in de richting van
Taddert. Na een kort bombardement van
bet kamp der Arabieren sloegen deze op
Het Arabische kamp is geheel
De meeningen der Fransche pers over
het Duitsche antwoord op de Fransch-Spaan-
sche voorstellen betreffende de politiecorpsen,
zyn zeer uiteenloopend. Terwijl enkele bla
den, zooals de „Petite République” en de
„Gil bias”, vooral op het bevredigende ka
rakter van het antwoord wijzen, zien „Jour
nal” en „Echo de Paris” daarin een con
cessie aan de Pangermanisten. Het „Jour
nal” spreekt verder van den scherpen toon
der nota en betreurt de publicatie in de
„Nordd. Allg. Ztg.”,% voordat de Fransche
regeering het antwoord kon hebben ont
vangen.
Opmerkelijk is een artikel van Eugène
Lautier in den „Figaro”, die ook bezwaren
heeft tegen den inbond van het Duitsche
antwoord, maar die den vorm der nota „hof
felijk en loyaal” noemt. „Duitschland heelt
niets tegen de Fransche actie, maar wenscht
alleen, dat die actie geen aanleiding zal
geven tot reclamaties en andere moeilijk
heden”, zegt Lautier. De naaste toekomst
zal moeten toonen hoe Frankrijk zi?h tegen
over die wenschen zal gedragen. Geeft het
de actie op of beperkt het die, dan is het
duidelijk dat Duitscblaud’s voorbehoud indruk
heeft gemaakt. Zoo wordt de volgende
phase van de Marokkaansche quaestie voor
de Duitsch-Fransche betrekkingen van groot
belang. Voor het oogenblik moet men toe
geven, dat die betrekkingen uitstekend zyn.
De „Temps” acht het noodig de heftige
crifieken van sommige bladen op het Duit
sche antwoord te verzachten het blad zet,
in een kalm en waardig gehouden artikel,
uiteen: dat de publicatie van het Duitsche
antwoord in de „Nordd. Allg. Zeitung”
allerminst incorrect was, en dat het antwoord
zelfs, by kalm nadenken, geen enkel der ge
maakte verwijten verdient. Het blad be
treurt, dat Duitschland, door den wensch uit
te spreken, dat benadeeling van den handel
als in Casablanca niet weer zal voorkomen,
een toespelling gemaakt heeft op de beschie
ting dier stad door de Franschen. Maar,
vraagt het blad, is het gewenscht zulke
opmerkingen als „boosaardig” voor te stel
len Ook hierbij zal een beetje goed hu
meur meer goed doen, dan veel zenuwach
tigheid.
„De hoofdzaak”, zoo besluit de „Temps”,
„is toch, dat de aanneming der door Frank
rijk voorgestelde maatregelen een wijziging
in de Duitsche Marokko-politiek toont, die
men van Franscbe zyde met voorzichtigheid
moet behandelen”.
Telefoon ft o. 69
A D V ER TENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Inzending van Advertentiën tof 1 uur des midd.
