s ZWSRVELINGÊN. Aïeitws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken, Maandag 16 September 1907. No. 10436. 46ste Jaargang. Bultenlandscb Overzicht. DE I EVZORG. EN HUIS. BB B X FEUILLETON, a gratis ge* handelaar dubbele flosch (Wordt vervolgd.) LIOENEN JDERS ADIJS GOUDA -ER piek EN Bijvoegsel. oorkomende ’ATRONEN P- p. tegen rcrkrjjgbaar Haag. ïte, Zalibomnl terdam. Om. Bott.r'la.n Naar het RnsBiscb. JHE- - GE - - Firma w itlAL i geknipte arde plaat. 1KEU patroon. CHILD- N 50 ds,75ds en Drogisten TTERDAM. EB, Apotheker Westhaven 198 CiOIJDSCHE lOIRIVI rtroffen i welbekend W-llttSB abriekamerk). radicale en ran alle, zelb kige xenuw- ontstaan door igdigen leeftgl zwakte, Bl iek Hoofdpgn - Maagpijn 1 vermogen nz. Vit- Telefoen 82 ADVERTENTIES worden geplaatst van 15 regels a 50 Centen; iedere regel meeY 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Inzending van Ad verten tien tot 1 uur des midd. Teleloi n No, 82. De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk met uitzondering van Z"'r.- en Feestdagen. De prijs per drie maande i is 1.25, franco per frost 1.70. Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN. 21) Toen bg later, opgewonden door champagne den pelskoning Philippi naar de schoone zan geres vroeg, antwoordde deze driftig: „Laat de primadonna naar de maan loopen; die is speelgoed voor later. Voorloopig moe ten wg vorst Maxntoff zand in de oogen strooien.” De vorst zat intusschen in zyne werkka mer en lichtte Orloff in omtrent het onde opperhoofd der Aleoeten, Thom, die, inryke pelzen gehuld, op een rustbank lag, zonder van het onderhoud der beide mannen ook slechts een enkel woord te verstaan. Hy was bgna blind; zyn hooge gestalte scheen door ouderdom gebogen en zgn mahoniekleurig gelaat vertoonde diepe groeven. Enkele vlok ken grys haar vielen om zgne slapen, en zjjne knokkige handen omklemden een grof gesneden afgodsbeeld. Hy was een intrigant en nu, evenaid Orloff, gevangene van den Czaar. Van Victoria tot kaap Barrow was hQ bekend en gevreesd. In zgn onstuimige hulp, den dienst van een man van eer. Den sluwen ouden Indiaan zal ik overlialen mg ertsproeven van het onbekende goudeiland te brengen; wellicht gelnkt het ons daar door, dat eiland te ontdekken. Ik zon n, ook met de inboorlingen kunnen uitzenden gelukt de ontdekking u, dan zal ik uwe gratie bewerken. Alles hangt er evenwel van af, dat go mg trouw blgft, en belooft geen poging tot ontvluchten te wagen. Ik zal u behandelen als een mijner ambtenaren. Wilt gy my trouw beloven?” „Ik zweer het u by het graf myner moeder 1” „Dan, majoor Orloff,” zeide Maxntoff ver licht, „zal ik u den ouden Thom overlaten. Hg was het opperhoofd van Al-ak Shak, het groote land, in zgne taal; hg heeft vijf en zestig vulkanen gelgktgdig zien werken en zgn vader streed tegen kapitein Cook. Nu is hg het ongekroonde hoofd van vgftig duizend wpden. Hg aanbidt den geheimzin* nigen god van den vgftig mylen grooten gletscher en raadpleegt de geesten der bor relende bronnen van Gurelei Wg moeten hem verschalken. Hg is even schrander als wraakgierig, en zyne onderdanen zgn precies hetzelfde. ch ten doel om ge huishoudelijke o veel noodig te Igk aan minge. sen te verkoopen- komt geheel ten ereeniging „Jr- der beide landen. Door de geschilpunten eenvoudig onbeslist te laten, en daarvoor een latere regeling in uitzicht te stellen, worden de moeilijkheden wel verschoven, maar niet opgelost. En het is ondenkbaar, dat de Oosten- ryksche Rjjksraad de overeenkomst zal goedkeuren, waarin de bank- en de quoten- quaosties niet geregeld worden. Hongarije wil toestemmen in de verhooging van zgn bijdragen in de gemeenschappelijke uitgaven, wanneer Oostenrijk zich bereid verklaart, in ruil daarvoor de invoering van het Hou- gaarsch als commandotaal in het Hongaarsche leger toe te staan. Keizer Franz Josef heeft reeds vroeger verklaard, hierin nooit te zullen toestemmen, zoodat de Overeen komst, ondanks de goedkeuring door de beide Commissiën -- nog lang niet „prefect” is, en tegenstand ontmoeten zal zoowel bg de parlementen als bg de kroon. Het einde der onderhandelingen wordt dan het begin der moeiigkheden 1 De Russische militaire deputatie, die te Sofia de onthulling is komen bgwonen van het gedenkteeken voor den Tsaar-bevrgder, is daar buitengewoon vriéndelijk ontvangen. De politie heeft echter een beraamde sym- pathie-betooging van eenige handelslichamen verboden, uit vrees dat zich elementen van onrust onder de betoogors zouden mengen. Eenige Macedonische vereenigingen hebben grootvorst Wladimir Aloxandrowitsj een me morie overhandigd over den toestand in Macedonië. De Bulgaarsche bladen bevatten allerlei uitlatingen van de Russische gene raals, waarin de nadruk gelegd wordt op de hartelijke vriendschapsbetrekkingen, die te genwoordig tusschen Rusland en Bulgarije bestaan. Een Bulgaarsch generaal moet echter aan een feestmaal gezegd hebben, dat de Bulgaren wenschten dat Macedonië Bul gaarsch werd en Konstantinopel niet Rus sisch, maar Slavisch. Of dit laatste den Russen aangenaam in de ooren zal hebben geklon ken, betwijfelen we. Het Christelijk Schoolblad, hier sprekende voor het Schoolfonds voor Zuid-Afrika, zegt, ten aanzien van het Christelijk nationale onderwijs ginds Onze gedragslijn moet er op gericht zgn, dat lo. de in Transoranje bestaande C. N. scho len zoo lang gesteund worden, totdat in 1908 het Parlement en de nieuwe regeering te Bloemfontein de regeling der schoolzaak ter hand nemen 2o. dat de overtocht van Hollandsche on derwijzers met voldoende kennis van het Engelsch naar Zuid-Afrika bevorderd worde. Voor hen is er thans plaats. Niet do regee- ring roept hen, maar schoolbesturen doen het. Zoo vraagt ons de schoöl-commissie op Losberg, distr. Potchefstroom, een gehuwd onderwijzer, Ned. Herv., salaris 220 pd. st., liefst zeer spoedigdie te Bronkhorstspruit een ongehuwd onderwijzer, ook Ned. Herv., salaris 150 pd. st., en die te Bethal eveneens een ongehuwd onderwijzer tegen 150 pd. st. Dë Russische minister van binnenlandsche zaken, Iswolski, bevindt zich op het oogen- blik te Karlsbad. Hg heeft de welwillend heid gehad een redacteur van de „Neue Freie Presse” te ontvangen en dezen zgn meening te zeggen over den toestand in Europa. Na eenige mededeelingen over de Macedonische quaestie en de overeenkomst met Engeland, waarin niets nieuws gezegd werd, zeide de Russische minister: „Ik heb de wereld nog nooit in zulk een volkomen vreedzaam aspect gezien als thans. De samenkomsten tusschen monarchen en staatslieden waren van de grootste beteeke- nis voor het behoud en de bevestiging van den vrede. Daarmede wil ik volstrekt niet zeggen, dat in den laatsten tyd eenig krijgs gevaar gedreigd heeft. Juist de volkomen vriendschappelijke bedoelingen allerwegen maakten het mogeljjk, dat deze samenkom sten, echte vredesfeesten, konden worden gehouden.” Minister Iswolski sprak met groote inge nomenheid over de goede betrekkingen tns- schen Rusland en Dultschland en over het verbond met Frankrijk, dat „de onveran- derljjke grondslag voor de buitenlandsche staatkunde van Rusland uitmaakt”, en kwam toen op de gebeurtenissen in Marokko. Hg meende, dat wellicht plaatselgke complica ties kannen ontstaan in Marokko, maar, hoewel hg geen voorspellingen wil doen, schjjnt het hem zeker „dat Frankrijk geens zins de taak zal overschrijden die de Akte van Algeciras bet opdroeg, en dat de mo gendheden het volste vertrouwen hebben in de door Frankrijk aanvaarde missie, die uitsluitend het werk der beschaving dient. Moeiigkheden in Marokko ontstaande zullen geen complicaties in Europa ten gevolge hebben. De zekerheid waarmede ik dit zeg is een bewijs voor de vredelievende bedoelingen der mogendheden”. getroffen. „Ik weet, welke wetenschappelijke kennis ge bezit,” ging Maxntoff voort. „Ik wilde voor mijne vrouw en voor mgn kind een vorstelijk vermogen verwerven, en zou mijne dochter den titel van Prinses van Alaska willen achterlaten. Ik kan uw vreeselyken toestand verzachten, Orloff. Hetgeen wg trachten te ontdekken, moet evenwel ons ge heim blijven, want zoo het bekend werd, zou het land eene bezitting der Kroon worden; kryg ik evenwel een keizerlijk patent daar voor, dan komt den Czaar slechts een tiende gedeelte toe. Ik kan aan den wensch van het oude opperhoofd niet voldoen, doch zgn stam wel middelen van bestaan en rgke ge schenken gevenzelfs een voorraad Russisch goud kan ik hun schenken. De ware reden waarom ik zijne vorderingen niet kan iowil- ligen is, dat dit land binnen één of twee jaar een nieuwen .heer zal hebben. Graaf Fersen nam het geheime bericht mede, dat den ver koop van het land aan Amerika aanraadt. Gortschakoff en Seward hebben slechts het einde van den Amerikaanschen burgeroorlog afgewacht om de geheime overeenkomst rechtsgeldig te maken; geene macht zou Alaska in een oorlog tegen Engeland kunnen verdedigen. Ik zal u hier in huis een ver trek aanwijzen en ge zult in mijne kamer een schrijftafel hebben. Ik vraag slechts uwe De „Temps” zegt, dat te Tanger de indruk, te weeg gebracht door de verbranding van het kamp te Taddert, zeer groot is en dat offlcieele kringen na nog twee of drie zulke expedities het einde van het verzet verwach ten. De Temps-corresdondent te Casablanca echter waarschuwt ervoor deze overwinning als iets definitiefs te beschouwen. De oor zaak zoekende van het succes, zegt hg, dat zg gelgk hebben, die altijd beweerden, dat de Moorsche stammen overmoedig worden als de vijand verdedigend optreedt, maar geïm- pressionneerd door een beslisten aanval op een bepaald punt. Generaal Drude spreekt telegraphisch bet gerucht tegen, als zou hg zonder vast plan Taddert hebben aangevallen. Men deelt mede, dat de Chaouias aan generaal Drude boodschappers hebben gezon den om dezen mede te deelen, dat zg zich onderwerpen. De generaal stond een wapen stilstand toe tot hedenmiddag. Wanneer alles geloopen is, zooals men verwachtte, is de Lusitania, het grootste schip van de wereld, vanochtend omstreeks 7 uur te New-Yerk aangekomen. Gisteren maakte men te New-York de laatste toebe reidselen, om haar triomfanteljjk binnen te halen. Een vloot van riviervaartuigen, sleep* booten en pleizierstoombooten zou haar van Sandy Hook naar de haven begeleidden. Als de Lusitania het beeld van de Vrgheid langs kwam, zouden alle misthorens loeien, tal van kanonnen afgeschoten en vlaggen ontplooid worden. O. a. werd er een reusachtige vlag, met het opschrift „welkom”, klaar gehouden op het gebouw van Singer, het hoogste huis in Manhattan. De algemeene geestdrift die de Ameri* kaansche pers ellenlange artikelen over de Lusitania in de pen geeft, wordt eenigszins getemperd door de erkenning dat de Ameri- kaansche scheepsbouwers ten achteren zgn en er in de Vereenigde Staten geen enkele werf is, groot genoeg, om een dergelpk schip te bouwen. Maar zelfs als de Amerikanen zulk een schip konden bouwen, zou het, met gelgke ondersteuning als de Engelsche sche pen van staatswege ontvangen, geen voordeel aan de reeders opleveren. Heel erg ingenqmen met het Fransche optreden in Marokko is men in Duitschland niet, al is de Duitsche regeering ook mee gaande genoeg, zooals uit haar 'antwoord op de Fransche voorstellen blijkt. De „Voss. Ztg.” zegt, naar aanleiding van door haar ontvangen berichten uit Tanger „Men kan het den Franschen niet al te kwalgk nemen, dat zg pogen Marokko ge heel voor zich in bezit te nemen, nu zg naar het schgnt voor die plannen de stilzwijgende instemming van geheel Europa hebben ver kregen. „Maar wat de niet-Franschen te wachten hebben, als men Frankrijk zgn gang laat gaan, daarvan krijgt men in Tanger reeds een voorproefje. Reeds nu wordt gepoogd op alle mogelyke wijzen den Duitscbeu han del te benadeelen, en worden voorschriften op de verscheping uitgevaardigd, waarvan men vroeger nooit hoorde. Wellicht zal Frankrijk volkomen gelijkheid van alle natiën in Marokko afkondigen, maar tegelijk voor alle goederen van niet-Fransche afkomst zulke moeiigkheden maken, dat eiken vreem den invoer onmogelgk wordt gemaakt. Het persoonlgk optreden van enkele Franschen is in hoogen graad aanmatigend en unver- dragelyk, juist zooals voor het keizerlijk bezoek aan Tanger, en geeft daardoor aan leiding tot onaangename wrijvingen. Dit zijn natuurlijk de Jingo’s; de betere elemen ten zgn daarvan uitgezonderd. Maar als men nagaat, dat de gemoederen zeer opge wonden zgn, en dat voornamelijk de inboor lingen een ontzettenden baat toonen tegen al wat Fransch is, dan moet men vreezen, dat de minste botsing ernstige gevolgen kan hebben. De stemming onder de Duitschers is zeer gedrukt; men merkt dat zy zeer verbitterd zyn over de houding der Duitsche regeering in de Marokkaansche quaestie.” Berichten uit Budapest melden, dat ein delijk de onderhandelingen over de Overeen komst tusschen Oostenrijk en Hongarije ten einde zyn gevoerd, en dat de ontwerpen daarvoor gereed gekomen zyn, zoodat zij aan de wetgevende machten der beide dee len van de monarchie kunnen worden over gelegd. Dit bericht is een verrassing. Want in de laatste dagen was de klove tusschen de beide landen grooter en grooter geworden, on vooral voor de regeling der bijdragen in de gemeenschappelijke uitgaven en der bankquaestie waren onoverkomelijke bezwa ren gerezen. Oostenrijk heeft echter toegegeven aan de Hongaarsche wenschen, en de quotenrege ling en de bankquaestie gescheiden van de overeenkomst. Daardoor is in de commissie voor de overeenkomst wel eenstemmigheid verkregen, maar het is de vraag of die ook zal worden verkregen in de parlementen jeugd had hy kano’s, elk met vgftig zijner wilden bemand, naar de monding der Yukon- rivier gevoerd; ook kende hy de sombere Noordelijke IJszee, en hy bewaarde nog de gouden Britsche guinjes, waarmede hy vóór vijftig jafen beloond was geworden, omdat hg alleen het fort Selkirk bereikte, om een gewichtige boodschap daarheen te brengen. Sluw, wreed en verstandig, was hy tegen den zorgeloozen vorst Maxntoff ruimschoots opgewassen. „Ik weet werkelijk niet, wat ik met dien ouden schurk moet aanvangen,” klaagde Ma xntoff. „Ik kan anders niet nit hem krygen, dan dat het eiland hetwelk wij zoeken, na vijf dagen roeien te bereiken is. Hy beeft my een paar korrels gond gegeven, en zegt dat zyne jonge onderdanen nog veel meer kunnen leveren; doch iets naders omtrent de plaats waar het gevonden wordt, wil hy niet zeggen.” „Wat verlangt bij' dan, vorst?” vroeg Orloff. „Hg verlangt van mg zekere privilegiën en concessies voor zyn stam, die ik hem zonder toestemming van den Czaar niet geven kan.Ik kan hem met den dood dreigen, doch bg zal liever met zgn geheim sterven ik wil het u niet verhelen, majoor Orloff, ik heb uwe hulp noodig.” Fedor haalde diep adem. Hy was zeer s

Goudsche Courant | 1907 | | pagina 1