A'
rs,
leap
1
«V
il
HET DORPSKIND.
4
zoen.
ïVtewws- en Advertentieblad roor Gouda en Omstreken.
Zaterdag SI November 1908.
47ste Jaargang.
No. 10800.
Bultenlaiidscli Overzlebl.
II
I
II!
FEUILLETON.
I
t Paln-
lilsclie
Kinadruppels
1
I
I
4i
:hine,
'EEN,
la-1
arop.
RS Jz.
i"
I
ieten werk.)
aistaan.
dubbele getril
i
Er is een blauwboek verschenen omtrent
Jenever
w knrOrand.
N.
KNEN
EBS
50 ets,75 ds
Drogisten
FERDAM.
R, Apotheker
ven 198 en by
in
worden, staat
Kto, Zaltbomn
tordam. w
?o.
Czn. Rotterdam
£NEN, sterke
GWDSCHE COURANT.
bii
OTTERDAM.
o uit de kist,
^7
Kleiwegsteeg.
voor hel
Roman vap 6 n o na Habtwiq.
Uit het Duitseh vertaald.
KMAN Z>
PPE.
ir by
rdetoen Aó. 83.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
Het is Woensdag in de Russische Doemu
by de behandeling van het agrarische wets
ontwerp rumoerig toegegaan, vooral door de
Vijandigheid over en weer van kadetten en
mannen der rechterzijde. Miljoekof, de be
kende kadetten-leider, opende het vuur met
IclelSM Ac. 81
ADVERTENTIES worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters wonien berekend
naar plaatsruimte.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
r
24)
Een zweepslag klonk, de kinderen juichten,
de andere omstanders wuifden en riepen,
maar Greta kon geen geluid uitbrengen. Stom
bewoog ze slechts de hand.
De paarden trokken aan, met klapperen
den hoefslag ging het door de dorpsstraat
en weldra verdween het jonge paar in het
door den herfst bont gekleurde bosch.
Achter hen verdween het dorp vóór
hen dook de toekomst op.
De hooge magere gestalte van Raoul de
Beauremont bleef «enige seconden aan den
ingang der kamer staan. Zjjn bleek gezicht
met witten knevel en baard toonde boos
heid, zjjn vuist balde zich. Eindelek trad
bjj binnen en wierp zjjn hoed op een tafeltjA
vol met porceleinen beeldjes en andere voor
werpen. Het omvallen en breken der kost
bare modedingetjes deden zoowel de mar
kiezin als baar schoothondje verschrikt óp
kijken.
„Pardon, madame! Uw drukke bezighe
den dwingen mjj minder hoffelijk te ver»
schijnen,* zei Raoul, een paar schreden nader
tredend.
Houding en k leading waren die van een
voornaam man van de wereld.
’t Antwoor(f van Ines was een mengsel van
spot en overmoed.
„Ah Mjjn waarde markies I Kjjk nu die
Azor eens! Wilt ge wei galooven, dat hjj
me niet veroorlöoven wil op te staan en u
te begroeten Bovendien treft ge mjj in mjjn
huisjapon.
Maar de bekende wellevendheid van myn
zwager, die me zjjn opwachting komt maken,
zal dit wel niet kwalijk nemen. Ga zitten,
waarde markies. De naam Ruoul wil mw
nog maar niet gemakkelgk over do tong*
doch dat vindt ge niet erg, niet waar?1*
(Wordt vervolgd.)
„Zal ik uw boek halen, mevrouw P*
„Neen I*
„Wil ik dan Azor halen, om n gezelschap
te handen P*
„Neen 1 neenkwel me toch niet, Florence,
je weet toch wel hoe saai ik het eerste deel
gevonden heb, ’k wil het tweede niet eens
leven beduidde
„Mevrouw, vergeef me
Ines de Beauremont sprong op als ont
waakte ze uit een schoonen droom.
„Mevrouw, vergeef me, er werd een kaartje
voor u akegeven."
De dienstbode reikte haar bet vergulde
bordje toe, doch de markiezin deed geen
poging het kaartje er af te nemen.
„Is dit nu een tjjd om een bezoek te ont
vangen of af te leggen P Ik geloof bpna,
dat de Berljjnsche lucht je in de war brengt
„Vergeving, mevrouw. Louis zei, dat die
heer zgn rgtuig heeft laten wachten en nu
in de vestibule staat. Het gelukte hem niet
den heer markies af te wyzen. Wil mevrouw
nu maar beslissen P“
De jonge vrouw stond licht kleurend op.
„De markies? Zoo, is die het! ’k Geloqf
het best, dat die zich niet laat afwgzen. Hoe
aardig, hem in deze kamer te ontvangen.
Ja, Florence, de heer markies zal ’t bier
voor lief moeten nemen. Zet dat tafeltje wat
op zjj en breng Azor hierdie kan dan on
derwijl zyn beschuitje gebruikes. Zoo, zoo!
Dan toch de markies hier!*
Het hondje kwam blaffend binnen en sprong
tegen de sopha op, toen zjjn meesteres bet
met lieve woordjes striker ea beschuit voor
hield. Het dier ging geweldig te keer en
loss lachte luid.
Iplinternieuwe
S voor spot-
MAASLAND,
369, Gouda
rtroften
welbekend
iï-uixn
Rbriekimerk).
radicale n
van alle, zelb
kige ïeziw
ontstaan dooi
igdigen leeftijd
zwakte, Bleek
Hoofdpjjn
- Maagpjjn -
i vermogen
nz. Uit-
V
In een booidartikel in de „Malin" bespreekt
admiraal Gervais, voorzitter van de Ligue
maritime, den slechten toestand, waarin de
marine verkeert, welken hij wijt aan het
feit dat de algemeene organisatie in de
laatste dertig jaren onveranderd is gebleven
en nu lykt het op een oude jas, welke overal
afscheurt en welke men niet meer weet te
repareeren”.
Het personeel op zich zelf is uitmuntend,
zoowel van aanleg, goeden wil en bekwaam
heid, maar er ontbreekt leiding het geheel
werkt als een span paarden, van wie elk,
krachtig en vurig, den wagen een anderen
kant op trekt. Als eerste geneesmiddel
wjjst de schrijver op de noodzakelijkheid van
het bestaan van een verlichte en geheel
vrijstaande publieke opinie in zeezaken.
Daarnaast wil hg als raadgever en steun
van den minister een lichaam ingesteld zien
met voldoende macht, en krachtig en in
vloedrijk genoeg om, dwars door de schom
melingen der politiek been, de toepassing
door te zetten van een weloverwogen en
vastomlijnd plan.
Het leidende denkbeeld daarbij moet uit
gaan van, en vasthouden aan de stelling,
dat bet doel van een oorlogsmarine is zich
voor te bereiden op het gevechtbjj iederen
te nemen maatregel moet slechts de vraag
beslissend zjjn verhoogt men er mede, in
offensieven zin, de geveebtswaarde van per
soneel en materieel P
zien. En Azor P Denk je dat ik nu in een
stemming ben, om met dat dier te kunnen
spelen P“
„Maar het duurt nog twee uren voor u
uitrjjdt, madame,* zei Florence, terwgl ze
het zilveren theeservies van de tafel nam.
„De tjjd gaat in Berlijn vreeseijjk lang
zaam. Madame had den winter in Parijs
moeten doorbrengen.*
„Och, waarom P* sprak de markiezin de
Beauremont, zich langzaam uit baar liggende
houding oprichtend. „Ik ben nu eenmaal
hier.*
Ze zag er heerljjk uit, zooals ze daar zat
in de perzikkleurige crapand, met haar
pfofil en slanke buigzame gestalte. Door
de geopende deur keek ze in een rjj^ weel
derig ingerichte vertrekken. Wat kon bet
haar scheien, hoeveel geld daarvoor noodig
was geweest. Als ’t haar niet meer beviel
tusschen die schatten van hout, marmer en
metaal, dan stapte ze op en trok heen
zuidwaarts, noordwaarts, daar, waar de mag
neetnaald van haar leven, het genot, been-
wees. En het oude maakte plaats voor het
nieufre en dan weer het nieuwe voor het
oude.
Leven beduidde afwisseling, pret, heer-
schen, baden in een zee van aanbidding,
waarover de glans /an een kolossaal ver
mogen etn verblindenden zonneschijn wierp,
sebe regeering 200,000 M. zou hebben betaald
om de openbaarmaking van het interview
met den Keizer in de „Century Magazine”
te vobrkomen. De New-Yorksche berichtge
ver vku de „Times” spreekt nu deze mede-
deeling tegen op gezag van den uitgever
van het Amerik^ansche tijdschrift. Deze
verklaarde den correspondent, dat bjj geen
cent van de Duitsche regeering of van
iemand, die met de Duitsche regeering in
betrekking staat, had ontvangen. Het arti
kel werd uitsluitend ingehouden, omdat men
het niet juist achtte het te publiceeren op
een tjjdstip, waarop het aanleiding zoo kun
nen geven tot commentaren, die niet gemankt
zouden zijn, in den tjjd toen het stuk werd
geschreven.
Er zijn nog wel pogingen gedaan om het
interview machtig te worden» dat sedert
20 Juli in bezit is van de „New York Times”,
maar de uitgever van dit blud verklaarde
het onder geen omstandigheden te zullen
Reuter seint uit Rome, d.d. 19 Nov.In
zjjn rede tot een aantal Fransche pelgrims
verklaarde de paus diepe smart te gevoelen
nu hjj ziet hoe Frankrijk zich losmaakt van
de Kerk. Maar de goddelijke Voorzienigheid
heeft hem weder vreugde bereid, nu hij uit
datzelfde land de schoonste troost heeft ont
vangen. Frankrijk heeft zich de ware oudste
dochter van de Kerk betoond. „Als een
nieuw feit in de kerkeljjke geschiedenis,*
zoo vervolgde de Paus, „kan het worden
beschouwd, dat het woord van den Paus
werd aangehoord als een woord van God.
Gjj hebt geen monniken en nonnen meer,
maar de geloovigen zullen deze vervangen
in hun apostolaat”. De Paus verzocht ten
slotte den pelgrims voort te gaan op den
weg, dien zjj tot dusverre hadden bewandeld.
Reuter seint ujt Rpme, d.d. 19 Nov.Vol
gens een telegram uit Palermo aan de Messa-
gero heeft de orkaan op Sicilië en in Calabrië
buitengewoon groot nadeel aangericht. On
geveer 12 personen kwamen om het leven
en 200 werden gewond, tengevolge van het
invallen van huizenook zjjn een aantal
kudden in gevaar. Er is hulp afgezonden.
Reuter seint uit Riposto, d.d. 19 Nov.
Tengevolge van den orkaan zjjn 20 huizen
ingestort, waarbij 2 personen om het leven
kwamen. Ook te Guarre werden twee per
sonen 'gedood en 3 gewond. Vjjftig perso
nen zjjn zonder onderdak.
Reuter seint uit Messina, d.d. 19 Nov.
Uit Gardini wordt gemeld: De streek wordt
geteisterd door een overstrooming waardoor
een aantal buizen werden verwoest en be
schadigd. Vier personen verloren het leven,
een groot aantal werd gewondde geleden
schade is buitengewoon groot. Tusschen
Gardini en de omliggende dorpen zjjn alle
verbindingen verbroken.
Te midden van den algemeenen wensch,
die door geheel Duitschland gaat, om waar
borgen voor een meer terughoudend, meer
bescheiden, minder persoonlijk optreden van
den Keizer, maakt de conservatieve „Kreuz
Ztg.” een merkwaardig figuur. Dit blad toch
betoogt, dat elke poging om het persoonlijk
regiment in Duitschland te beperken, een
vernedering ia van de Kroon. En dan zegt
het
„Wjj Pruisen zien in den keizer ook den
koning van Pruisen. Zeker, de koning van
Pruisen is door de Rjjksgrondwet naar buiten
slechts de vertegenwoordiger der Duitsche
staatshoogheid. Maar de koningen van Prui
sen hebben 200 jaar in het Europeesche con
cert een zeer zelfstandige en krachtige stem
laten hooren en het is voor den erfgenaam
dier koningen moeilijk, die stem, op de hoogte
van het succes, te moeten matigen tot een
fluistertoon. Dat doet niet*eens de president
der machtigste Republiek. Moet president
Roosevelt benjjd worden door den koning van
Pruisen, die uit vaderlandsliefde Duitseh
keizer geworden is, en daarmede grooter en
kleiner tegelyk Slechts met een zwaar ban
beeft eens koning Wilhelm I de hem benau
wende bepalingen der Ryksgrondwet aan
vaardt, en den titel „Keizer” in de eerste
jaren nooit zonder weemoed gehoord. Die
bepalingen, welke de macht der Pruisische
kroon beperken, door een grondwetswijziging
ten gunste van den Rjjksdag te veranderen,
dat is een wenscb waarin geen Pruisisch
patriot kan toestemmen.”
Het blad betoogt dan, dat de Rjjksdag
heelemaal met de stemming van het volk
vertegenwoordigt en gaat voort:
Het Duitsche volk is monarchaal en zal
het blyven al zou ook de meerderheid zijner
„gekozen Vertegenwoordigers” zich geroepen
gevoelen, den Duitschen Keizer, koning van
Pruisen, voorschriften te geven, hoe hjj en
zjjn kanselier in quaestie der verantwoorde
lijkheid hebben te handelen. Maar de Rijks
dag zal het over dien eiscli niet eens worden.
Ieder discrqet gebied is gesloten voor alge
meene formulesgeen staatsman of leeraar
in het staatsrecht zal een formplc kunnen
vinden, die alle tegenspraak, alle wrijving
uitsluit. De keizer moet zelf zjjn besluit
nemen over de bekend geworden meeningen
van de partijen, ea wjj gelooven, dat de kan
selier hem daarbjj goeden raad beeft ge
geven.”
Is de houding van het conservatieve blad
niet een schitterende illustratie van het steeds
meer treffende woord door Hohenlohe in zyn
dagboek neergeschreven op 15 December
1898, dus bjjna tien jaar geleden
„Als ik zoo tusschen Pruisische Excellenties
zit, wordt my de tegenstelling tusschen Noord-
Duitschland en Zuid-Duitscbland heel duide
lijk. Het Zuid Duitsche liberalisme kan tegen
de jonkers niet opWant al deze beeren
hebben maling aan bet Ryk en zouden het
liever heden opgeven dan morgen.”
De Berljjnsche courant „Die Welt am
Montag” heeft onlangs beweert, dat de Duit-
5
2
Y
de correspondentie tusschen de Transvaalsche
regeering en de Briteohe autoriteiten in
Zuid-Afrika gevoerd over de quaestie van
de aanwerving van werkkrachten voor de
mijnen op Madagascar. Van het plan, one*
op dit' eiland werkkrachten voor den Wit-
watersrand aan te werven is bljjkens de
documenten in bet blauwboek niets gekomen»
omdat de gouverneur van Madagascar te
kennen gaf, niet te zullen dulden, dat een
inlander het land verliet om elders werk te
vinden, een standpunt, dat de Fransche re
geering goedkeurde. De Transvaalsche re
geering achtte het nu beter geen verdere
pogingen te doen om de Franscben tot an
dere inzichten teJirengen.
V
Woensdag vroeg in het Bngelsche Lager
huis kapitein Faber, een unionist, den mi
nister van oorlog of by met bet oog op den
toestand in Engelscb-Indië de troepen in
Zuid-Afrika niet vourloopig op hun sterkte
daar zou laten en of hg niet versterkingen
naar ludië zou zenden.
Minister Haldane vond geen aanleiding,
bizondere maatregelen te nemen.
Kapitein Faber vroeg toen weer of de
minister bedenken wou, dat Zuid-Afrika ge
red is door een Indische brigade die er nog
net op tjjd aankwam.
Dat feit, dezer dagen weer in herinnering
gebracht door schout-by-nacht Percy Scott’e
bezoek aan Zuid-Afrika, mochten ook zjj wei
bedenken, die wel eens buu ver «rendering
uitspreken over het ultimatum von de Z. A,
Republiek. Het was de Engelsche regeering
op ’t laatst slechts te doen om tjjd te winnen,
opdat de troepen die nog onderweg waren
ter plaatse zouden zjjn. Was het ultimatum
een paar weken eerder gesteld, de loop van
den oorlog, wjj hebben ’t meer geiegd, zon
geheel anders en misschien zou ook de afloop
anders zjjn geweest.
Op kapitein Faber’s ttveede vraag ant
woordde Haldane niet. Hjj vond een derge*
Ijjke gedachtenwisseling nu verkeerd. Dit
zei bjj ook naar aanleiding van een opmer
king van den liberaal Lupton, die vroeg of
met de verbeterde wapenen de krijgsmacht
in Indië nu niet tael en veel sterker is
dan zjj bjj een geljjk aantal vjjftig jaar ge
leden was.
