gmg-
reiniging.
1
HUIS
TS,
hoping
sein,
iNTHEË.
erk
ble Shoe.
MEM EN BJJKDOM.
KERSTMIS.
Buitenlandach Overzicht
CHINALE
1 en Erf,
JU
oten Tuin
TS,
kking.
eman,
1 ZONEN,
M.
FEVILIETON,
Maandag 26 en
-
No. 11441. Maandag 26 en Dinsdag 27 December 1910. 49ste Jaargang.
I
I
vele gemakken
I
itaris KOEMAN
i
5. t
I
(Wordt vervolgd.)
I
U te berichten
Hds eest-ea.
d bekenden
Kerstmis spreekt met duizend stemmen
[tot het menschelijk gemoed.
Kerstmis spelt ons al wat welluidt, al wat
[schoon is, rein en goed.
Kerstmisplant den palm des vredes, in
[ons hart en aan den haard
Stort den heiligen geest, die vrij maakt,
[mildlijk uit steeds over de aard l”
Kerstmis! zucht vol blijde ontroering,
[de oude zwerver, ver van ’t oord,
Waar hij de eerste klokketoonen op dat feest
[eens heeft gehoord.
En de liefste herinneringen voeren hem
[naar ’t ouderhuis,
Waar hem enkel rozen bloeiden, en geen
spraak nog was van 't kruis.
„Kerstmisjuublen duizend tonen door
[den donkren winternacht.
Kerstmis flonkren hoog de sterren in
[verheven, stille pracht.
Kerstmisjuichen menschenstemmen in
[een zang vol liefde en vree,
En alom, waar menschen wonen juublen
[het millioenen mee.
Dit No. bestaat uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
Jo. 86 te Haas-
enüaren.
Kamers, Keuken
imers, Provisie-
?r met Meiden-
uda. liet hnis
ier enz. ïlunr-
Te bevragen
JONG. G. DE
IALEN.
Utrecht,
el Wz. 31.
an Inrichtingen
[zonder te letten.
48, GOUDA.
meten werk.
ondergenestelde
e reiniging.
9.
inari van ^0 tot
iling van 9 tot
AKI 1911, des
Koffiehuis van
m overstaan van
ten bloede toe.
Een taak aanvaarden!
reld!
Nochtans moge iets uit het voorbijge
gane in ons zijn blijven voortleven. Dat
wij het onze doen om den onzen, en an
deren, en daardoor ook ons zelven schoone
feestdagen te bereiden!
Voor velen onzer liggen de kinderjaren
al korter of langer achter den rug. Het
heden ligt beslag op ons en onze blik
richt zich naar de toekomst Doch tel
kens mogen beelden uit de voorbijgegane
jaren oprijzen voor onzen geest. Ach
arm moeten zij zich wel gevoelen, wien
het nooit behoefte is te verwijlen met
hun gedachten in datgene wat was.
Zijn de herinneringen öf te pijnlijk en
te wreed öf leefden zij niet met hun hart,
zoodat geen onuitwischbare indrukken zijn
achtergebleven?
Wij willen thans dit teere punt laten
rusten.
Wij denken nu liever aan die gezegen-
den onder ons, wier gemoed hen dringt
bij wijlen achterwaarts te zien, peinzend
gezonden en kranken, aan levenslustige!!
en moedeloozen, aan gelukkigen en be
proefden, aan edelen en verdoolden!
O Kerstmorgen I Verbannen wordt twist
en tweedracht! Verzoenen rich die ge
scheiden zijn, maar bijeen behooren. Haal
banden nauwer toeProfeteer ons van
vrede, van vooruitgang. Versterk aller
hoop en geloof en vertrouwen. Wek
idealen I
Met jubel en dank en vromen zin willen
wij u inhalen, want wij hebben wel eens
noodig verfrischt en met nieuwe geestdrift
te worden vervuld. Breng alom nieuw
leven! Roep nieuwe gedachten te voor
schijn! Wek heerlijke stemmingen en
indrukken. Doordring ons dankbaar
voor de schatten welke wy ontvingen
wederom van onze roeping. Met het
beste wilt gij tot ons komen. Mochten
wy 11 niet laten gaan dan na een zegen
gegrepen te-hebben.
Uit 1 J. F. Ternooy Apèl, Voor Hoofd, Hart en
Karakter. Almelo, W. Hilanua Ws.
Zie de rubriek „Boekbespreking".
Circulaire»
Igbaar aan qns
mstreken by de
36)
Men rekende er op, zich een tamelijk eind
te kunnen verwijderen, alvorens de manoeuvre
zou ontdekt worden. Erik liep gejaagd op en
neer; by wensebte slechts, dat bet oogenblik
reeds daar was.
De nacht bleef zacht en helder - een
weinig te helder; het ware beter geyeest,
als de hemel bewolkt geweest ware. Maar
dat was in dit jaargetijde niet te verwachten,
en dezen nacht moest het geschieden!
Alle voorzorgsmaatregelen waren genomen.
In de machinekamer werd het vuur opge
stookt, zoodat er een dichte, koolzwarte rook
uit den schoorsteen opsteeg. Het grootste
deel der bemanning lag te kooi, om voor
don nacht uit te rusten.
Erik ging naar beneden, om te trachten
eveneens te maten; maar het was hem niet
mogcljjk nut te vinden. Elk oogenblik stond
M uit den leuningstoel, waarin hg rut zocht,
op on liep rusteloos heen en weer. Zjjn vrouw
trachtte hem te kalmeeren, ofschoon zjj zalf
opgewonden en sonuwachtig vu; maar het
IERK te lettea
TAV
1 worden af gela
le pakjes ren mj/
en un Ntd. om
van Nommer en
van nevenstaand
e Wet gedepo-
tvoering van ge-
bevelends
IJL,
LRT La.
wilde haar niet gelukken.
Vgf doodelgke aren kropen om. Elk oogen
blik keken zjj op de scheepsklok, welker
wgzers langzaam voortgingen, met eiken tik
een onzichtbaar klein stuk. Zou de tijd dan
nooit omkomen? Plotseling bleven ajj midden
in de kajuit tegenover elkander staan. Hun
blikken ontmoetten elkander lang en zwij
gend, hnn oogen waren groot en helder.
„Manlief!” klonk bet eindelijk. „Mijn
geliefde man!” En zjj sloeg dan arm om
zijn hals.
„Hedennacht, hedennacht!”
Eindelijk! De klok* wees kwart vóór
twaalven. Nn ving naar dek!
Du geheels bemanning vu verzameld,
allen zwjjgend en ia spanning. De kapitein
stond op de commandobrug, het horloge in
de hand.
Erik en zjjn vrouw gingen naar hom toe.
„ZooF
Alslöv stak het horloge in zjjn zak.
„De lantarens omlaag I”
In minder dan geen tjjd daalden de lan
tarens der „Cbemeia” op het dek af en
doofden uit als een verschietende ster. Alles
werd duisterslechts op het sompas wierp
een electrisebe gloeilamp een flauw schijnsel.
De kapitein riep iets door de spreekbuis;
het bruiste achter by de schroef. Het schip
lag een oogenblik stil en draaide om rijn
en droomerid over veel heerlijks dat wel
voorbij is, maar waaraan weer terug te
denken dankbaar en vriendelijk stemt en
blijft goed doen hun leven lang. En tot
die onvergetelijke beelden mogen behoo
ren de Kerstdagen, eenmaal doorgebracht
onder het ouderlijk dak.
Heerlijke vacantie in ,,’t hartje van
den winter,” als sneeuw en ijs het zoo
echt wintersch maken of wanneer het
onstuimige weer en de slijkerige straten
ons het liefst thuis deden vertoeven.
En dan die gezellige feestdagen zelve I
Ouders, kinderen, bloedverwanten door
gaans hier en daar verstrooid bij elkaar
geschaard om de tafel in de huiskamer
Geen afwezig. Een extra feestmaaleen
gezelschapsspeleen zoo echt vertrouwelijk
te zamen zijn. Een intiem gesprek
alles droeg er toe bij om de Kerstdagen
tot gelukkige dagen te maken.
Vergeten wij ze nimmer die zonnige
uren in ons levenZalige herinneringen
't Is een weemoedig genot beelden uit
het verleden te doen oprijzen. In terug
zien kan groote zegen liggen.
Wij kenden nog nauwelijks zorgen en
verdriet. Later zou het heel anders wor
den voor velen, wien zielestrijd en ver
borgen smart niet bespaard bleven. Toen...
neen! de dingen der groote wereld ver
ontrustten ons nog niet en allerlei raad
selen en' vragen, van welke eenmaal hoofd
en hart soms zoo vol waren, kwelden ons
niet, ’t Was alles poezie.
Maar de jaren snelden voort, 't Leven
kwam tot ons met zijn eischen, zijn plich
ten, jdjii lasten. Ver achter ons ging
liggen hut paradijs der kindsheid. De
werkelijkheid werd zoo heel anders. Ze
ker het verjaagd worden uit dat
„Eden” was winst, groote winst. Wij
moesten menschen worden en worstelen
't Kampperk betreden
Leven in de we-
Doen wij dat?
Nu naar geen vergaderingenTer zijde
gelegd onzen dagelijkschen arbeid. Nu
sluiten we onzen winkel, onze fabriek,
ons kantoor, onze studeerkamer, en we
trachten te vergeten onze beslommeringen,
onze zaken, onze kasboeken en we leven
in onzen kring met wie ons omringen en
wij willen zorgen dat zij nog v^le jaren
later dankbaar zullen terugdenken aan
wat zij ook door ons genoten in
de dagen van een ten einde spoedend jaar.
Wat verandere immer moge Kerst
mis hoogtijd van het huiselijk leven blijven I
Weer deden velen het hunne gevend
van hun geld, hun tyd, hun inspanning
om voor duizenden kinderen allerwege
een Kerstboom op te richten. Woorden
worden gesproken en liederen gezongen
en gaven uitgereikt en talloos velen door
leven een blijden avond, welke indrukken
achterlaat bij klein en groot, bij wie gaven
en ontvingen beiden.
Andermaal worden bedacht armen en
nooddruftigen aan wie de Kerstgave wordt
uitgereikt, opdat ook dezen zouden weten,
dat heffeest moet wezen in hun woningen.
En wederom zal in ziekenkamers en
ziekenhuizen een dubbel vriendelijk en
harte-verwarmend licht ontstoken worden,
het licht van opbeuring, bemoedigingen
vertroosting.
En andermaal mogen wie verre zijn
buiten hun vaderland, heden een gedachte
wijden aan wie zij verlieten, gelijk dezen
d’afwezigen biddend gedenken.
En weder mogen afgedwaalden de Kerst
klok hooren luiden, welker tonen snaren
doen trillen in hun ziel, wekkend ten
nieuwen leven.
En andermaal mogen duizenden samen-
stroomen om een lied’ aan te heffen, een
woord te vernemen, een orgeltoon te doen
spreken tot hun gemoed.
Weest gegroet, schoone Kerstdagen
Brengt ons stemmen uit het verleden,
werpt een ander licht op het heden, doet
een vertrouwenden blik ons richten voor
waarts. Brengt warmte in ons huis en
licht in ons binnenste. Schenkt iets aan
arm en rijk, aan jeugd en ouderdom, aan
steven heen.
Het water, dat bij deze wending doorklieffi
werd, kookte en ziedde, en de krachtige
machines deden het schip trillen.
„Vol atoom
De roergaat liet het stuurrad toe en liet
het rondloopse. De „Cbemeia” stond recht
tegenover het zuidoosten.
Er volgden eenige oogenblikken vanapao-
ning. Aller blikken waren naar dan kant
gericht waar de „Détente” lag. De klok
stond op tien minuten over taaalf.
„Zo slapen, do schurken,” riep O’Kelly
uit. „Zie je nu wel, Petterson?”
Niemand antwoordde.
„Waar la Petterson? Ja, waar ia Petter
son
Niemand had hem gezien.
„Waar, voor den duivel, is Petterson?!"
brulde O'Kelly en werd vuurrood.
„De kleine jol is weg," riep Czemaki op
hetzelfde oogenblik nit.
O'Kelly had geen tyd om te antwoorden.
In het zuidoosten blonk een lichtstraal. Eenige
minuten later vernam men eao horigen knal
en rolde er een dof dreunen over de zee.
Onmiddelljjk daarop volgde een lichtstraal
an ean knal van den anderen kant.
De kapitein riep iets naar beneden in do
machinekamer, vanwaar Jackson’s stem ant
woordde.
Telelens No-
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
MIINIIEIIIIIUVL
en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
Telefoon No. M.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
Alle hoop is thans opgegeven om/nog een
der arbeiders in den Yard-mijn b|| Bolton
te redden. Gisterenmiddag beeft de directie
der mijn de officieels mededeeliUg, dat er
geen hoop meer was, doen aanplakken. Vree-
selyk waren de toonaaien, toen de nabe
staanden der slachtoffers zich voor deze
smartelijke boodschap verdrongen.
De ramp Is de ergste, die sedert veertig
jaren in een Eogelsche mijn voorkwam
meer dan .'150 menschen, dat is nn wol
zeker, sjjn omgekomen. Achteraf ia geble
ken, dat toch niet alle mijnwerkers uit de
aau de Yard-myn grenzende Arley-mjjn
zjjn gered. De reddingsbrigades hebben
althans bier reeds zeven dooden gevonden.
Onder do slachtoffers is ook eon vader,
die op bet hooren ran het gebeurde naar
de myn snelde, waarin twee zijner zoons
werkten en zich bjj een reddingsbrigade
aansloot. In z(jn angst en ongeduld verwij
derde de man zieb in de mijn van zijn ka
meraden, bjj waagde zich, niet voorzien van
de noodige apparaten, te ver, en werd later
dood gevonden, geslikt tengevolge van de
giftige gassen.
Uit de officieels mededeelingen omtrent
„Het doet er niet tooi" riep Alaldv weder.
„Zooveel kracht, als de machine verdra
gen kan I”
Men staarde in ademlooz. verwachting
over de zee; man hoorde geen schoten meer.
„We zullen hun een lesje in liet swlMilen
geven, dien bondenvloekte O’Kelly, doch
op hetzelfde oogenblik nine bjj een kreet.
Een krachtig, scherp licht straalde uit een
klein punt in de verte, verlicbUe de zee over
vencheiden mijlen en liep met de snelheid
dos bliksems langs den gezichteinder, tot het
eenige minuten later op de „Cbemeia" bleef
rusten en het geheels schip zoo beider ver
lichtte, dat zy allen woderkoorig elkanders
gelaat konden onderscheiden.
„De ellendelingen hebben electrische zoek
lichten riep hg uit.
„Ook de Engelschman,” zal Ahlüv en wees
naar den anderen kant, waar op hetzelfde
oogenblik un dargeljjk licht zichtbaar werd
en zieb met bet eerste vereenigde, waar hot
de „Cbemeia" trof. Een nienw schot, waar
van de flikkering door den schellen, electri-
seben straal nauwelijks te zien waa, dreunde
over bet water.
