mis
ra en Bin
ESSEN
en Erf
No. 11440.
Woensdag 4 Januari 1011.
49e Jaargang.
)EMAN,
MOND- en KLAUWZEER.
□Snuiten laixd-i
Vrijhandel en industrie.
FEUfLLETOX
n.
I
k
iLDEM,
en Erf
ang hebbende
den Bogen te
root 90 Conti-
?koopiag
da,
Zoon.
‘Ibuis
nSTïe-vvw-s- ex. ■^d.'vextexxtïe'bleucL voer G-o”vlcL$u exx Oxxxstxelxexi.-
Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
geeft Notaris
i”, 8 uur, Bios-
i;.
(Wordt vervolgd.)
mMiig gelegen,
vele gemakken
geregeld tijdig
ontvangen van
n, vermakelijk-
dan in onze
gedurende
een eerste
De zee
Een hoera-geroep der bemanning
Sigarett
UARI1911, dns
in de Sociëteit
ie .Markt ten f
Haastrecht ge-
beneden voor
3.-.
bezichtigen de
6r den dag der
tnr en op dien
UB.
er t 1.05.
,'ang hebbende
in de Veerstal
Nos. 36 en 3g
en.
dert vele jaren
i Koffiehnis en
*n.
irl 1911.
ienw gebonwd,
oor 1 3.— per
I.— per maand,
ngs nieyw ge-
•n
;ang hebbende
de Bogen te
root 90 Centi-
Tiendeweo 64, bij ouzo
Telefoon Interc. 82.
GOUDSCHE COURANT.
De dappere strijdster voor het be
houd van ons vrijhandelsstelsel, de
vereeniging „Het Vrije Ruilverkeer”,
zet in een juist verschenen vlug
schrift duidelijk uiteen, hoe onze
bloeiende margarine-industrie haar
succes goeddeels dankt aaii ons han-
delsstelsel. Nederland is voor heel
de wereld de groote exporteur van
margarine. Geen enkel land voert
een hoeveelheid van beteekenis uit.
Alleen Frankrijk exporteert ongeveer
2 millioen KG., een bagatel in ver
gelijking met de raillioenen kilo’s, die
onze fabrikanten op de buitenlandsche
markt brengen.
De bederfelijkheid van het product
noodzaakt tot spoedigen en veelvul-
BEKENDMAKING?
dia”, 8 uur.
radermoorder”,
i. „Harmonie”.
dia”, 8 uur.
oor detooneel-
„Mgr. Paaps”.
1”, 8 uur. Éios-
digen omzet. Dat maakt de winst
op de transactie zeer gering. Voor
den margarinefabrikant is daarom in
de eerste plaats ei.sch, dat elke fac
tor, die ongunstig kan inwerken op
dvu productieprijs, wordt weggeno
men. In ons land is de invoer van
alle grondstoffen vrij. Op de oliën,
benoodigd voor de fabricage, staat
een invoerrecht van f 0.55 per 100
kilo, dat is ongeveer 1 1 */2 procent
der waarde. In vele Europeesche
landen (behalve Engeland), zijn daar
entegen de grondstoffen of protec
tionistisch, óf fiscaal belast. De
groote protectionistische mogendhe
den, Oostenrijk, Zwitserland, en
Frankrijk, gingen zelfs in latere jaren
nog tot verhooging der invoerrech
ten op grondstoffen over, ’t Gevolg
Was, dat de stelling der vrijhande-
laren werd bewezen de binnenland-
sche voortbrenger van de benoodigde
grondstof verhoogde zijn prijs onge
veer met het invoerrecht, dat de. Staat
lóef. Voor den fabrikant betpekende
dat, de onmogelijkheid op de wereld
markt mede te dingen. Duitechland
bewijst die waarheid. De Duitsche
fabrikanten voeren een onbeduidende
hoeveelheid uit.
Hoe de hooge rechten verlammend
werken op de industrie, bewijst ge
noemd vlugschrift door de volgende
feiten.
Vóór 1888 waren Hamburg en
Bremen nog niet aangesloten bij het
Tolverbond. De Nederlandsche fa
brikanten zetten in die Oude Han-
sasteden hun product af. Toch was
tT vlak bij Hamburg, in Altona,
de grootste margarine-fabriek van
Duitschland. Hoe kwam het, dat zij,
spijt zoo belangrijk minder transport
kosten en de mogelijkheid steeds
versch te leveren, niet kon concur-
reeren met de Hollanders? Omdat
ze lag op Pruisisch gebied en de
invoerrechten op de grondstoffen haar
de mededinging op de buitenland
sche markt onmogelijk maken. En
wat bleek in het beschermend gebied
a”,7l/2 uw. De
or het operette-
directie van
f 1.25
- 1.50
- 1.50
x 1.90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau Lange
Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren.
Uitgevers A. BK1NKM1N EN ZOON.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
melkprijzen zeer hoog bleven en zich
zelfs tot 50 boven de Nederland
sche handhaafden. Dit sloot een
ernstige mededinging der Engelsche
industrie uit, zoodat de Nederlanders
zich’ van het afzetgebied in Groot-
Brittanje gemakkelijk 'konden meester
maken.
Denemarken, dat in zoovele op
zichten op zuivelgebied ons land
Holland evenaart, heeft door een
averechtsch stelsel van bescherming
den uitvoer van margarine zeer be
lemmerd. Onredelijke voorschriften,
zooals het verbod van kleuren der
margarine, hebben den export terug
gehouden.
Nederland is in alle opzichten
wijzer geweest. In geen enkel opzicht
heeft het de margarine-industrie
eenige belemmering in den weg ge
legd en juist daardoor is het, gege
ven de zaakkennis en de energie
der fabrikanten, het centrum gewor
den van dezen hoogst belangrijken
tak van nijverheid.
zelve? De Duitsche fabrikanten, die
door het hooge recht $in f 18 per
100 kilo tegen buitenlgndsche con
currentie werden beschermd, waren,
wat de hoedanigheid van hun pro
duct betreft, zoozeer bij de Hollan
ders ten achteren geraakt, dat het
dezen, die op het Duitsche' gebied
de concurrentie aanbonden, gelukte
een zeer belangrijk deel der Duit
sche markt te veroveren.
Een protectionist zal misschien
dadelijk uitroepen men moet anders
doen. Laat de grondstoffen vrij en
hef een hoog recht op den invoer
van margarine en de zaak is gezond.
Die protectionistische musje zal in
rook vervliegen, als indn op België
let. Daar heeft men dat heerlijk
ideaal van den protectionistvrijdom
van grondstoffen en 20’ fr. rechten
op 100 kilo margarine.
Doch behalve oliën, heeft de mar
garine-industrie groote hoeveelheden
melk noodig. Een goed protectionist
eisoht bescherming van alle takken
van bedrijf. Hij moet het dus toe
juichen, dat België den vee-invoer
zeer bemoeilijkt. Eenzijdig toch mag
men niet zijn, de veeboer heeft even
goed recht op hooge veeprijzen door
bescherming als de industrieel. De
Belgische wetgever heeft er ook zoo
over gedacht. Hij heeft bereikt, dat
de productie van melk zoo klein is
gebleven, dat van uitvoer van mar
garine uit België geen sprake kan
zijn.
En dan zij nog vermeld, dat bij
het schoone protectie-ideaal, dat Bel
gië op margarinegebied- heeft verwe
zenlijkt meer dan 90 van de
geheele margarineproductie in België
in handen is van de Hollanders.
Maar Engeland dan, vraagt de
voorstander van hooge rechten,
□ogenschijnlijk is dit een sterk wa
pen. Doch ook slechts schijnbaar.
Dat in dat land de margarineindustrie
niet tot ontwikkeling kwam, vond
eenvoudig zijn oorzaak in de te ge
ringd' uielkproductie, waardoor de
begroette de donkerblauwe streep die
aan den horizont was waar te nemen.
Nu Waren spoedig alle nood en be
zwaren overwonnen en kon men den
koers huiswaarts richten.
De laatste paar mijlen werden vlug
afgelegd. Hot ijs was zoo dun, dat de
„Chemeia” op de meeste plaatsen in
staat was, het met haar scherpen boeg
te doorsnijden. Na verloop van een
halven dag wuifde men de laatste
vaste ijsmassa een vaarwel toe, en
het schip nam zjjn koers door, een
vaarwater vol met drijvende ijsbergen.
Eenige dagen later zag men voor
dén eersten keer sinds langen tijd de
zon ondergaan een gebeurtenis die
met gejuich begroet werd. De nacht
duurde weliswaar geen half uur, maar
het was niettemin een bewijs, dat men
nu een flink stuk naar het noorden
gekomen was, en met eiken dag die
verliep, met eiken breedtegraad die
afgelegd werd, werd de nacht langer,
al was hij ook niet veel donkerder
dan een sombere dag in Europa.
Men was van plan, naar Montevideo
te gaan om kolen en levensmiddelen
in te nemen. Men had zich nu zoo
langen tijd met visch en, conserven
moeten tevreden stellen, en de laatsii
aardappelen waren r$eds lang Wf
bruikt. Van Zuid-Amerika zou de reis
dan rechtstreeks naar Europa gaan.
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van 15 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer 0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f 0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Erik. Zijn gelaat twrried groote ont
roering.
„Vraag hun,” zei hij, „of dat tegen
woordig de gewone prijs voor aard
appelen is en of de prijs voor andere
zaken in dezelfde verhouding geste
gen is.”
Calandro gehoorzaamde.
Tien pond sterling was een zeer
billijke prijs voor een schepel aard
appelen, werd geantwoord. Dit was
spoedig het eenige, wat arme lui kon
den eten. Al het andere was in ver
houding nog veel duurder. ,Een pond
vleesch werd met twintig pond be
taald. De wereld was in het laatste
jaar zoodanig met geld overstroomd,
dat de waarde daarvan zoogoed als
tot nul gebaald was. Goud had zelfs
bijna geheel geen waarde meer; daar
entegen was de waarde van grond bui
tengewoon gestegen,
En dat had men aan die vervloekte
Engelschen te danken, want die waren
het, die zulk een massa goud in om
loop brachten. De duivel mocht weten,
waar zij het vandaan haalden I Hun
vloot was nu grooter dan die der ge
heele overigeAwereld te zarne.n, en zij
konden doen en laten wat zij wilden,
want geen andere staat kon zich tegen
hen verzetten.
Eenige minuten zuidwaarts van den
Poolkring ontmoette men den eersten
walvischjager. Dat was een uitkomst.
De „Chemeia” liet de stoomfluit hoo-
ren en legde bij. De bemanning wuifde
met zuidwesters en einden touw.
„Heb jelui aardappelen?” was het
eerste, wat O’Kelly, die als Ier dit
gerecht misschien het meest had moe
ten ontberen, uitriep.
„Qui quieren Vs. vroeg men.
Het was een Argdntijnsch schip, en
Calandro moest derhalve voor tolk
spelen.
„Tienen Vs. patatas vertaalde hij.
„Siluidde het autwoord, „Tene-
mós algunas.”
„Vraag hun, wat een schepel kost,”
riep O’Kelly verheugd uit en gaf Ca
landro een stomp in de zij.
„Cuanto euesta la fanega riep
deze.
„Diez libras esterlinas,” luidde het
antwoord.
„Wel, heb ik ooit van m’n leven
riep O’Kelly uit. „Zijn die menschen
gek
„Tien pond, tweehonderd Rijks-
mark mompelde Müller.
„Honderd tachtig kronen voor een
schepel aardappelen 1” riep Peter uit
en lachte luidkeels. „Zoo iets heb
ik nog nooit gehoord I”
Op hetzelfde oogenblik verscheen
tenminste do Fransche gezant te Kon-
stantinopel heeft in een rede bij de
nieuwjaarsontvangst van de Fransche
kolonie gezegd, dat de sympathie voor
Turkije door financieele aangelegen
heden niet ernstig in gevaar kon wor
den gebracht. Frankrijk sloeg met
ingenomenheid de wedergeboorte van
Turkije gade.
Algemeen ziet men in deze rede een
blijk van Frankrijks goeden wil om
Turkije ook geldelijk bij te staan.
Nu heeft de Porte weer nieuwe klach
ten over de Kretensers. De Kretenzer-
kamer heeft n.l. de recrutenwet aan
genomen en de Porte ziet hierin de
voorbereiding van een opstand. Den
gezanten is opgedragen de aandacht
der beschermende mogendheden op een
en ander te vestigen.
Er schijnt in Rusland nog al wat op
te knappen. Telkens en telkens weer
leest men van oplichterijen op groote
schaal. En heusen niet alleen onder de
lagere standen komt dit bederf voor.
Nu weer zijn bij prinses Lobanef-
Rostofski huiszoekingen gehouden in
verband met verduistering van gelden
van het Roode Kruis. Er schijnt nogal
bezwarend bewijsmateriaal gevonden.
lil Amerika is men aan het bezui
nigen. President Taft ruimt alle man-
nentjes op, die hij missen kan. Do
uitgaven van het Gouvernement zullen
in het jaar 1910 met 53 millioen dol
lars verminderd blijken te zijn. Zou
zoo iets in onze departementen ook
niet kunnen Zou er niet wat minder
papier noodeloos gebruikt kunnen wor
den
De gezondheid van Jac. Chamberlain
geeft reden tot ernstige ongerustheid.
De 'reis, die hij naar Cannes zou maken,
is uitgesteld.
In Duitschland wordt nog steeds het
Moabit-proces voortgezet.
De ongelooflijkste staaltjes van ruw
heid in het optreden van do politie
krijgt men nu te hooren.
Een koopman uit Dusseldorf, zag dat
de politie onverhoeds instormde op een
troepje van 15 a 20 personen, waar
onder vrouwen en kinderen, die bij een
halte der electrische tram stonden to
wachten.
Eenige personen stonden geregeld
de jongelui aan te sporen om „bloed
honden” te roepen. Wanneer de politie
(bin aanrukten, staken zij een stok in
de hoogte en riepeh „Collega”. Dan
keerden de agenten onmiddellijk om.
Een ziekelijk jongmensch werd afgo-
De BURGEMEESTER der Gemeente
GOUDA acht het in verband met de
omstandigheid, dat het mond- en
klauwzeer zich in het buitenland uit-
breidt en met name in Duitschland
een dreigend karakter -aan neemt, van
groot belang de veehouders met na
druk te wijzen op het hoodzakelijke van
onmiddellijke aangifte van onverhoopte
gevallen^van mond- en klauwzeer.
Het behoeft geen betoog, dat het
eenigen tijd verzwijgen van
ziektegeval oil het dienten
gevolge instand blijven van een bron
van besmetting noodlottige gevolgen
met zich brengen kan.
Zelfs verdient het de voorkeur, dat
ook in twijfelachtige gevallen kennis
gegeven worde en niet gewacht worde
totdat meerdere zekerheid omtrent den
aard der ziekte verkregen is.
De groote belangen, die hiermede
gemoeid zijn, geven hem aanleiding
met aandrang te verzoeken, om, in
den geest van het vorenstaande, alles
te doen om een mogelijk optreden der
gevreesde ziekte reeds in den aanvang
te stuiten.
Gouda, den 4 Januari 1911.
De Burgemeester voornoomd>
R. L. MARTENS.
'A
cretarit.
I 43)
Het was zoo vreedzaam ep heerlijk
daarginds, op dat stille eiland met zijn
zuivere, heldere lucht, ais het zuider-
licht aan den hemel stond, en de zee,
zonder een enkelen rimpel, voor ons
lag 5 geen geluid stoorde den vrede,
geen vogel zong de< vreemdsoortige
poolvisschen en de stille zeehonden
waren daarginds de eenige levende
wezens buiten ons. Men wordt in zulke
©ogenblikken zoo plechtig gestemd
men was zoo ver van alles, wat strijd
heet, dat men bijna de geheele woe
lige wereld die wij achterlieten, ver
gaf. Ik heb eens gelezen, dat diege-
nen? die in het stille Poolland geweest
'zijfi, steeds naar deze streken terug
verlangen, 'zooals een buitenlander zich
naar zijn vaderland getrokken voelt.
Zoo zal het ook ons gaan, Erik geen
flag va,n ons leven zal voorbijgaan
zonder dat wij aan dat land terug-
denkeïi, hetwelk wij misschien nooit
hadden moeten verlaten.”
n.Je hebt; gelijk, wij zullen dikwijls
daaraan denkenmaar aan den ande
ren kantwij moesten het verlaten.
Hoe zou hot mogelijk zijn, daarginds
te leven, als iets in ons binnenste ons
met onweerstaanbare macht, telkens
weder, elk uur, tot den strijd terug
roept Men verloochent zoo zijn na
tuur niet, en de beschaafde mensch is
niet geschapen om kluizenaar te wor
den, zoolang hij nog iets in het leven
uit te richten heeft. Bedenk', dat wij
nu met nog een groote ontdekking
terugkeeren, dat wij het Poolland, tot
nog toe door geen menschel ijken voet
betreden, bezocht hebben. Waarlijk, ik
moet bekennen, dat ik tot de uitver
korenen behoor. Menschen als ik mo
gen niet versaagd zijn
„Wees niet boos op mij, Erikik
kan het niet helpen, maar ik moet
dikwijls aan de sage der góden den
ken, die een menSch alles schenken,
alleen om hem ongelukkig te maken.”
„Ik geloof niet aan booze geesten
die zich in het lot der menschen ver
heugen,” antwoordde hij. „Ik geloof
aan de menschheid en aan het eeuwige
voorwaarts strevenWij willen vast
beraden en sterk zijn, wat ons ook
wedervaren moge
In Frankrijk duurt nog altijd de
Durand-zaak voort. De socialistische
pers en de vakvereenigingen zetten
hun actie voort om een herziening van
het proces van Rouaan te verkrijgen.
Dit zal ook wel gelukken, omdat het
der afgevaardigde Meunier gelukt is
bij zijn onderzoek to Havre, tamelijk
wat materiaal voor deze revisie te
verzamelen.
Jaurês kondigt in de „Humanité”,
dat hij het er ook niet bij zal laten
zitten. Onvolledige rechtvaardigheid,
schrijft hij, is geen rechtvaardigheid.
Hij besluit metwij doen geen beroep
op het medelijden maar op het recht.
De verdediger van Durand verklaart
den indruk te hebben verkregen, dat
de aanvraag op revise met welwillende
aandacht zou worden onderzocht.
Men herinnert zich, dat de sympathie
tusschen Turkije en Frankrijk vermin
derd scheen, na de mislukte poging
van Turkije om haar leening in Frank
rijk te plaatsen, tengevolge van de
bepalingen der Fransche regeering. Nu
schijnt echter de verhouding toch nóg
zeer goed, of wèèr zeer goed te zijn,
