EDELE KAKTEN.
en
Maandag 6 Februari 1911.
en
49e Jaargang.
No. 11477.
‘ll
Goudsch clericalisms.
Buitenlandsch. Nieuws,
2Bio.it en land.
id
uil
to
en
ns
FEUILLETON
••s-
H
Verpschijntd agelijks behalve Zon- en. Feestdagen.
Jt
4
Telefoon Interc. 82.
PS-
II'S
bahwa.
dezer landen zullen met het besluit
dati ook wei niet erg ingenomen zyn.
f 1.25
- 1.50
- 1.50
- 1.90
PRIJS DER ADVERTENTIÊN
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer - 0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f 0.35 bij vooruit
betaling, elke regel moor 6 ets. Reclames f 0.25 por regel.
Groote letters on randen naar plaatsruimte.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
Maar waarom dit zoo is en
waarom dit aan de redactie geen
verwondering baart, verneemt men
helaas niet.
De lezers van de „Nieuwe Zuid-
Hollander” mogen hiernaar gissen.
Wij willen hen een handje helpen.
De liberale pers wordt gesubsidieerd,
niet met enkele guldens slechts, maar
met duizenden tegelijk door den
directeur van het betrokken operette-
gezelschap. En ais ter weer eens een
liberaal ministerie komt men kan
nooit weten dan krijgt hij ah
„man van links” een koninklijke
belooning in zijn knoopsgat. En mis
schien zelfs zijn broeder ook. Ver
klaart dit de „verplichting” van
„onverdeelden bijval” niet voldoende
Welnu dan
In Frankrijk ia de ongerustheid over
de Potsdammer bijéénkomst nog altijd
niet verminderd. Dit is zeker, dat de
rede van minister Pichon, hoe gerust
stellend zij ook mocht wezen de ge
moederen niet tot kalmte heeft ge
bracht. Minister Pfcffbn moge de toe
stand al heel rooskleurig inzien, steeds
meer Fransche politici en militairen
sprekön als hun overtuiging uit, dat
de soliditeit van Frankrijke entente
en bondgenootschappen wel %vat te
wenschen overlaat. De minister van
Buitenlandsche Zaken heeft dan ook
Donderdag in den Senaat opnieuw
een kalmeerende rode moeten houden.
Vooral zijn het de nationalisten, die
vol woede zijn over de bijeenkomst.
De afgevaardigde Delahaye, die zooals
we reeds aangekondigd hebben, over
deze zaak zou interpelleeren, gaf aan
een redacteur van de Patrie als zijn
meening te kennen, dat het Fransch-
Russische verbond niet meer bestond.
Niet allen zien den toestand zoo don
ker inmaar ook zij zien de verande
ringen, die Rusland, zonder bespre
kingen, in zijn militaire organisatie
aanbrengt, met ongerustheid aan. De
Temps, een blad dat de regeeringzeer
na staat, heeft plotseling ook een
standpunt tegen de regeering ingeno
men. De redacteur besprak in zijn ar-
van Frankrijk tot
Wij zijn nog eenig antwoord ver
schuldigd aan onze collega’s „Nieuwe
Züid-Hollander” en „Nieuwe Cou
rant”.
Deze repliek is eenigszins ver
traagd, maar achterwege mag zij
toch niet blijven.
Waarlijk, de houding van beide
bladen is te merkwaardig, om deze
voor onze lezers geheel te verzwij
gen.
Voor ditmaal ean woordje tot onzen
Katholieken collega.
In de „Nieuwe Zuid-Hollander”
kwam weer een ingezonden stukje
voor liegen ons blad, natuurlijk weer
manmoedig met X. onderteekend.
Deze strijdmethode dunkt ons uit
den booze. Politieke bladen, die
elkaar bestrijden, moeten dit redac
tioneel doen, niet met anonyme stuk
jes. En biedt een lezer ons een
stukje a/n tegen een politiek tegen
stander^ zoo nemen wij dit, indien
daarvoor geschikt (al dan niet ge
wijzigd) voor onze verantwoorde
lijkheid op. Maar voor een spiegel
gevecht in een rubriek „buiten ver
antwoordelijkheid der Redactie”
passen wij. Deze opvatting van den
politieken strijd zij onzen collega
in welwillende overweging aange
boden
Ons voorbehoudende, dergelijke
bijdragen van anonymi voortaan on
gelezen te laten, gaan wij reeds nu
het eigenaardige stukje van den heer
X. goeddeels voorbij. Zakelijk is er
alleen in, dat wij niet hadden mogen
herinneren aan de stemming in de
Tweede Kamer over het subsidie aan
de openbare leeszalen, waarbij in de
coalitie zbo’n leelijke scheur zicht
baar werd.
„Wat beteekent dit I roept X.
uit ’t zelfde zou ’t zijn, als ik
iets, wat de soc.-dem. wenschen,
tegen de G. Ct. ging uitspelen”.
Neen, mijnheer X., dit zou in
geenendeele hetzelfde zijn. Gij ligt
met antirevolutionairen en christelijk-
historischen in coalitie, niet slechts
in een kortstondige coalitie om een
bepaald doel na te streven, maar
volgens Uwe leiders in een coalitie,
die blijven zal en moet om der wille
van de dierbaarste beginselen van
alle verbonden partijen. Gij wilt
juist altijd den volke diets maken,
dat allen, die stoelen op den ge-
meenschappeiijken wortel des geloofs,
in het geestelijke samengaan, wijl
men één gemeenschappelijk doel
heeftde ordinantiën Gods ook op
de markt der politiek
Kent Gij een dergelijke coalitie
tusschen socialist en liberaal
Wij niet
Van een dergelijke coalitie, zelfs
van een tijdelijk hand in hand gaan
was nimmer eenige sprake.
Dit zal, naar wij hopen, ook U
niet onbekend zijn, doch het „roode
spook” is voor onmisbaar in den
strijd tegen ons. Edoch een gevaar
lijk wapen in Uwe hand, voor wie
weet, hoe Uwe partijgenooten in het
buitenland tegen een zwart-rood ver
bond niet opzagen voor wie weet,
dat „rechts” den eersten socialist
in het Nederlandsche Parle
ment brachtdat „rechts” nog kort
geleden (1909) zelfs den heer Duys
naar het Binnenhof zond dat Uw
ministerie-Heemskerk het aanzijn
kreeg door een rechts-rooden aanval
op het liberale ministerie-de Meester.
Nog een paar woorden tot de
redactie zelve.
In een artikel, getiteld „Theater-
Vuil” wordt letterlijk het volgende
gezegd„Nog iets anders mogen
Goudk’s Katholieken van deze opvoe
ring leeren. Dat de liberale G. Ct.
aan een stuk als „De Kuische Suzan
na” on verdeelden bijval moest schen
ken, verwondert ons niet.”
Dit moest staat in de „Nieuwe
Zuid-Hollander” zeer vet gedrukt.' tikel de betrekking
15)
Had ik mijn tranen uitgeweend,
waartoe ik, eerlijk gezegd, menigmaal
grooien lust gevoelde, dan zou mijn
hart groove verlichting gevonden heb
ben.
Selim wilde ik niet tot mijn ver
trouweling maken, omdat ik vreesde
voor de onberekenbare losbarstingen
van zyn Ongestadige grillen. Ik wist
•wel, dat hij aanvankelijk deelgenomen
zou hebbén aan mijn lijden maar wie
■waarborgde mij, dat hij mij niet reeds
den volgenden dag met het hem eigen
cynisme tou bespotten en mijn ideaal
door lichtzinnig gebabbel ter aarde
zou werpen, mijn ideaal, dat ik nooit
met een lichtvaardige gedachte durfde
naderenAfgezien van het feit, dat
ik «eer gesloten van karakter was,
werd ik nog weerhouden Selim mijn
'volle vertrouwen te schenken, door
dat ik zeer gevoelig van aard was,
terwijl hij alle fijngevoeligheid miste.
Zoolang ik beminde, moest ik van>
raakte Fran^aise, noch de priester
konden boos op hem worden, want
hij wist hem met zijn onwederstaan-
bare oogen zoo smeekend en vleiend
aan te kijken, dat alles met een lichte
berisping en een algemeen gelach af
liep.
In zijn gedrag tegenover Hanna
vertoonden zich intusschen zekere
teederheid en genegenheid, maar ook
hierbij kwam zijn natuurlijke opge
wektheid hem te hulp. Hij was veel
vertrouwelijker met haar, dan ikhet
was ook gemakkelyk te bespeuren,
dat Hanna hem gaarne mocht lijden,
want zoodra hij de kamer binnentrad,
verhelderde haar gelaat. Met mij en
mijne zwaarmoedigheid dreef hij den
spot, daar hij deze als voorgewenden
ernst beschouwde, en meende, dat ik
bepaald den volwassene wilde spelen.
„U zult zien, hij zal nog eenmaal
priester worden!” zeide hij. Ik wierp
het eerste het beste voorwerp op den
grond, om door het bukken mijn blo
zen te verklaren.
Pater Lodewyk nam echter een
snuifje en zeide op plechtigen toon
„Ter eere Gods, ter eere Gods
Zoo spoedde de Kerstvacantie ten
einde. De hoop, welke ik in stilte
koesterde, van nu reeds thuis te mo
gen blijven, werd volstrekt niet ver
wezenlijktop een goeden avond werd
Duitschland.
Stakingsonlusten by Metz.
In de zoutmijnen van Dieuze by
Metz is een staking uitgebroken. Tus; f
schen stakers en werkwilligen kwam
het tot vechtpartijen, waarby zelfs
van revolvers werd gebruik gemaakt.
Een groote gendarmeriemacht is
naar het tooneel van de staking ge
zonden tot handhaving van de orde.
Het Christelyk Arbeiderssyndicaat
waartoe de stakers behooren, eischt
15 pCt. loonsverhooging.
ENO ELAND.
Men herinnert zich, dat onlangs te
Londen het bestaan aan het licht is
gekomen van oen reportage-agent schap,
dat er speciaal zijn work van maakte
voor Amerikaanscho bladen schandaal
tjes te verzamelen uit de Londensche
groote wereld.
„Harriot”, de directrice van dit
agentschap weigert nog steeds haar'
waren naam te zeggen. Niettemin heeft
een ingesteld onderzoek tot resultaat
gehad, dat zij groote sommen betaalde
voor inlichtingen betreffende beroeps
geheimen, familieschandalen en ook in
de Hofkringen liet spionneoren.
Zoo weplen verschillende te Londen
gevestigde gezantschappen door miss
Harriet's agenten voortdurend bespion-
neord en zelfs was een detectivebureau
door haar belast, wekelijks een rapport
van 1500 régels to leveren over fami
lieschandalen, huwelijksplannen, finan-
cieele aangelegenheden en andere in
tieme zaken van do loden van ’t corps
diplomatique. Bovendien had miss
Harriet nog „correspondenten” in de
voornaamste steden van het Vasteland
en in do bekendste badplaatsen.
In de Londensche „Society” hebben
deze onthullingen groote consternatie
gewekt en in lederen bediende ziet j
men daar nu een agent van miss
Harriet
Het scheepvaartverkeer te Glasgow
heeft eenige dagen stil gelegen ten
gevolge van een bijzonder dikken
mist. Drie personen zijn in de Clyde
goto open, welke ze door den mist mis
leid voor een weg hielden.
Tal van aan bederf onderhevige
den waardigen „voogd” te verstaan
gegeven, dat hy den volgenden mor
gen moest vertrekken. Wij moesten
zeer vroeg op weg, daar wij te C’hor-
zeli zouden uitstappen, omdat Solim
nog afscheid wilde nemen van zijn
vader. Wij stonden dus rood» om zes
uur, toen het zog nacht was, op.
Helaas, in mijn hart zag het er nog
donkerder, droeviger en stormachtiger
uit, dan die koude winterochtend was.
Ook Selim was slecht geluimd reeds
onder het opstaan verklaarde hij, dat
de wereld een dwaasheid was en op
de domste wijze ingericht, waarin ik
volkomen met hem overeenstemde.
Daarna kleedden wij ons aan, en be
gaven ons van de zoogenaamde „her
berg” naar het woonhuis om te ont
bijten. Op de plaats was het nog don
ker, en de snijdende wind joeg ons
prikkelende sneeuwvlokken in het ge
zicht de vensters van de eetzaal wa
ren reeds verlicht, voor de huisdeur
wachtte de slede, die ons weg zou
voeren en waarop juist onze bagage
gepakt werd de paarden lieten hun
bellen rinkelen en de honden spron
gen blaffend rondom de slede. Dat
allés vereenigd, maakte zulk een droe-
vigen indruk op mij, dat mijn hart
krampachtig samentrok. Toén wij de
eetzaal binnenginnen, vonden wij daar
mijn vader en pater Lodewykbeiden
wandelden met ernstig gelaat op en
neder. Hanna was er niet.
Met hevig bonzend hart hield ik
het oog gericht op de deur van hot
groene kamertje. Zou zij niet meer
te voorschijn komen Zou ik weg
moeten gaan, zonder afscheid van
haar te kannen nomen Nu begonnen
mijn vader en pater Lodewyk ons nog
goede vermaningen en raadgevingen
mede te geven, welke zij inluidden
mot do opmerking, dat wij beiden op
een leeftijd waren gekomen, waarop
men ons niet meer behoefde te zeg
gen, welke Waarde arbeidzaamheid en
vlijt voor ons hadden desondanks
herhaalden zij het ons onophoudelijk.
Bij mij ging alles het eeno oor in en
het andere uit. Ik knabbelde aan mijn
geroosterd brood on nam nu en dan,
met benepen keel, oen teugje van
mijn warmen wijn. Plotseling sprong
ik overeindik had in Hanna’s ka
mertje een gedruisch gehoord mijne
opgewondenheid vermeerderde en ik
kon nauwelijks rustig op myn stoel
blijven zitten. Eindelijk ging de deur
open, en madame d’YVes, in een
ochtendjapon en met opgestoken haar,
trad binnen zij omhelsde mij bartelijk,
maar voor de teleurstelling, welke zij
mij bereid had, had ik haar gaarne
myn wijnglas naar het hoofd geworpen.
(Wordt vervolgd.)
Engeland en Rusland en sprak zijn
wantrouwen uit tegen wat min. Pichon
op 12 Januari in de Kamer gezegd
heeft. De Minister heeft bij zijn be
antwoording van den aanval van den
rechtschen senator De Lamarzelle ook
nog eenigszins dit artikel besproken.
Aan het slot van zijn rede verklaarde
hij uit naam van de regeering dat de
entente nimmer vollediger en produc
tiever geweest was dan nu. In verband
hiermee i« het wel eens eigenaardig
te weten, hoe men van Duitscho zijde
alles in het werk stelt om de gerucht
makende terugtrekking van de troepen
aan de Duitsche grens door Rusland
van alle- beteekenis te ontdoen.
Zoo schrijft de bekendo ex-kolonel
Güdke in het Berliner Tageblatt van
Vrijdag, dat de teruggeroepen troepen
macht slechts een klein gedeelte is van
het contingent, belast met de dekking
van Ruslands westgrens. Er is dus
van een ontblooting van die grens
geen sprake. Het eenige verschil is
dat do opstelling niet zoozeer moer
gericht is op een oorlog mot Duitsch-
land en Oostenrijk. Het groot aantal
troepen vroeger in West-Rusland bij
eengebracht, leverde een bezwaar op
in tijden van oorlog aan andere zijde
van het Russische ryk. Daarom is nu
in het midden van hot rijk een krach
tige reserve opgesteld, zoodat do troe
pen even gemakkelnk naar het oosten
of naar het westen of zuiden verplaatst
kunnen worden. De Novoje Wremja,
het Petersburgsch blad, heeft een ar
tikel blijkbaar van regoeringszijdo ge
ïnspireerd, waarin dezelfde opvatting
wordt verdedigd. Van oen verzwak
king van do Fransch-Russische alli
antie is volgens dit blad geen sprake.
Zooals we reeds onlangs meldden,
zouden er van Perzische zijde pogin
gen aangewend zijn om eenige Ame-
rikaansche financiers te bewogen de
reorganisatie van de Perzische geld
middelen op zich te nemen. Thans
heeft werkelijk het Perzisch© Parle
ment zonder discussie het voorstol tot
aanstelling van vijf Amerikaanscho
financieel© adviseurs aangenomen. De
minister van Buitenlandsche Zaken
hooft in het Parlement meegedeeld
dat de aanstelling voor minstens 3 en
hoogstens 5 jaar zou zijn.
Zooals men zich wel herinnert, zijn
deze pogingen aangewend om bij ver
betering van den financioelon toestand
de schulden bij Engeland on Rusland
te kunnen af doen. De regieringen
nature zwaarmoedig zijn, terwijl hij
geen ernst kende. Ik verborg dus
mijn liefde voor aller oogen, ja ik
durfde haar nauwelijks aan mij zelveh
bekennen. Ofschoon ik, van huis uit,
geen huichelaar was, leerde ik in
korten tijd alle kenteekenen, die mijn
liefde hadden kunnen verraden, met
zeldzame sluwheid verbergen, zoodat
niemand mijn vurigen blos en mijn
verlegenheid bemerkte, waarin ik ge
raakte, wanneer Hanna’s naam onver
wachts uitgesproken werd. Zoo kan
een zestienjarige knaap slim genoeg
zijn, om zelfs de zorgvuldigste op
merkzaamheid te misleiden.
Ik had volstrekt het plan niet,
Hanna in kennis te stellen van de
gevoelens, die mij voor haar beziel
denik beminde haar, dit was mij
voldoende. Slechts nu en dan, wan
neer ik met haar alleen was, dreef
een onbestemd iets mij er toe, voor
haar neder te knielen en den zoom
van haar gewaad te kussen. Solim
dolde, lachte en schertste intusschen
als altijd en vermaakte ons allen. Hij
slaagde er het eerst in, Hanna weder
een lachje te ontlokken, door pater
Lodewyk op een goeden morgen aan
het ontbyt voor te slaan om tot den
Islam over te gaan, en dan met ma
dame d’Yves in het huwelijk te tre
den. Noch de anders 900 licht ge-
lillIINIIE COURANT.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Lange
Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel on de Postkantoren.
Telefoon Interc. 82.