EDELE KAKTEN. en Maandag 6 Februari 1911. en 49e Jaargang. No. 11477. ‘ll Goudsch clericalisms. Buitenlandsch. Nieuws, 2Bio.it en land. id uil to en ns FEUILLETON ••s- H Verpschijntd agelijks behalve Zon- en. Feestdagen. Jt 4 Telefoon Interc. 82. PS- II'S bahwa. dezer landen zullen met het besluit dati ook wei niet erg ingenomen zyn. f 1.25 - 1.50 - 1.50 - 1.90 PRIJS DER ADVERTENTIÊN Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55 Elke regel meer - 0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f 0.35 bij vooruit betaling, elke regel moor 6 ets. Reclames f 0.25 por regel. Groote letters on randen naar plaatsruimte. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Maar waarom dit zoo is en waarom dit aan de redactie geen verwondering baart, verneemt men helaas niet. De lezers van de „Nieuwe Zuid- Hollander” mogen hiernaar gissen. Wij willen hen een handje helpen. De liberale pers wordt gesubsidieerd, niet met enkele guldens slechts, maar met duizenden tegelijk door den directeur van het betrokken operette- gezelschap. En ais ter weer eens een liberaal ministerie komt men kan nooit weten dan krijgt hij ah „man van links” een koninklijke belooning in zijn knoopsgat. En mis schien zelfs zijn broeder ook. Ver klaart dit de „verplichting” van „onverdeelden bijval” niet voldoende Welnu dan In Frankrijk ia de ongerustheid over de Potsdammer bijéénkomst nog altijd niet verminderd. Dit is zeker, dat de rede van minister Pichon, hoe gerust stellend zij ook mocht wezen de ge moederen niet tot kalmte heeft ge bracht. Minister Pfcffbn moge de toe stand al heel rooskleurig inzien, steeds meer Fransche politici en militairen sprekön als hun overtuiging uit, dat de soliditeit van Frankrijke entente en bondgenootschappen wel %vat te wenschen overlaat. De minister van Buitenlandsche Zaken heeft dan ook Donderdag in den Senaat opnieuw een kalmeerende rode moeten houden. Vooral zijn het de nationalisten, die vol woede zijn over de bijeenkomst. De afgevaardigde Delahaye, die zooals we reeds aangekondigd hebben, over deze zaak zou interpelleeren, gaf aan een redacteur van de Patrie als zijn meening te kennen, dat het Fransch- Russische verbond niet meer bestond. Niet allen zien den toestand zoo don ker inmaar ook zij zien de verande ringen, die Rusland, zonder bespre kingen, in zijn militaire organisatie aanbrengt, met ongerustheid aan. De Temps, een blad dat de regeeringzeer na staat, heeft plotseling ook een standpunt tegen de regeering ingeno men. De redacteur besprak in zijn ar- van Frankrijk tot Wij zijn nog eenig antwoord ver schuldigd aan onze collega’s „Nieuwe Züid-Hollander” en „Nieuwe Cou rant”. Deze repliek is eenigszins ver traagd, maar achterwege mag zij toch niet blijven. Waarlijk, de houding van beide bladen is te merkwaardig, om deze voor onze lezers geheel te verzwij gen. Voor ditmaal ean woordje tot onzen Katholieken collega. In de „Nieuwe Zuid-Hollander” kwam weer een ingezonden stukje voor liegen ons blad, natuurlijk weer manmoedig met X. onderteekend. Deze strijdmethode dunkt ons uit den booze. Politieke bladen, die elkaar bestrijden, moeten dit redac tioneel doen, niet met anonyme stuk jes. En biedt een lezer ons een stukje a/n tegen een politiek tegen stander^ zoo nemen wij dit, indien daarvoor geschikt (al dan niet ge wijzigd) voor onze verantwoorde lijkheid op. Maar voor een spiegel gevecht in een rubriek „buiten ver antwoordelijkheid der Redactie” passen wij. Deze opvatting van den politieken strijd zij onzen collega in welwillende overweging aange boden Ons voorbehoudende, dergelijke bijdragen van anonymi voortaan on gelezen te laten, gaan wij reeds nu het eigenaardige stukje van den heer X. goeddeels voorbij. Zakelijk is er alleen in, dat wij niet hadden mogen herinneren aan de stemming in de Tweede Kamer over het subsidie aan de openbare leeszalen, waarbij in de coalitie zbo’n leelijke scheur zicht baar werd. „Wat beteekent dit I roept X. uit ’t zelfde zou ’t zijn, als ik iets, wat de soc.-dem. wenschen, tegen de G. Ct. ging uitspelen”. Neen, mijnheer X., dit zou in geenendeele hetzelfde zijn. Gij ligt met antirevolutionairen en christelijk- historischen in coalitie, niet slechts in een kortstondige coalitie om een bepaald doel na te streven, maar volgens Uwe leiders in een coalitie, die blijven zal en moet om der wille van de dierbaarste beginselen van alle verbonden partijen. Gij wilt juist altijd den volke diets maken, dat allen, die stoelen op den ge- meenschappeiijken wortel des geloofs, in het geestelijke samengaan, wijl men één gemeenschappelijk doel heeftde ordinantiën Gods ook op de markt der politiek Kent Gij een dergelijke coalitie tusschen socialist en liberaal Wij niet Van een dergelijke coalitie, zelfs van een tijdelijk hand in hand gaan was nimmer eenige sprake. Dit zal, naar wij hopen, ook U niet onbekend zijn, doch het „roode spook” is voor onmisbaar in den strijd tegen ons. Edoch een gevaar lijk wapen in Uwe hand, voor wie weet, hoe Uwe partijgenooten in het buitenland tegen een zwart-rood ver bond niet opzagen voor wie weet, dat „rechts” den eersten socialist in het Nederlandsche Parle ment brachtdat „rechts” nog kort geleden (1909) zelfs den heer Duys naar het Binnenhof zond dat Uw ministerie-Heemskerk het aanzijn kreeg door een rechts-rooden aanval op het liberale ministerie-de Meester. Nog een paar woorden tot de redactie zelve. In een artikel, getiteld „Theater- Vuil” wordt letterlijk het volgende gezegd„Nog iets anders mogen Goudk’s Katholieken van deze opvoe ring leeren. Dat de liberale G. Ct. aan een stuk als „De Kuische Suzan na” on verdeelden bijval moest schen ken, verwondert ons niet.” Dit moest staat in de „Nieuwe Zuid-Hollander” zeer vet gedrukt.' tikel de betrekking 15) Had ik mijn tranen uitgeweend, waartoe ik, eerlijk gezegd, menigmaal grooien lust gevoelde, dan zou mijn hart groove verlichting gevonden heb ben. Selim wilde ik niet tot mijn ver trouweling maken, omdat ik vreesde voor de onberekenbare losbarstingen van zyn Ongestadige grillen. Ik wist •wel, dat hij aanvankelijk deelgenomen zou hebbén aan mijn lijden maar wie ■waarborgde mij, dat hij mij niet reeds den volgenden dag met het hem eigen cynisme tou bespotten en mijn ideaal door lichtzinnig gebabbel ter aarde zou werpen, mijn ideaal, dat ik nooit met een lichtvaardige gedachte durfde naderenAfgezien van het feit, dat ik «eer gesloten van karakter was, werd ik nog weerhouden Selim mijn 'volle vertrouwen te schenken, door dat ik zeer gevoelig van aard was, terwijl hij alle fijngevoeligheid miste. Zoolang ik beminde, moest ik van> raakte Fran^aise, noch de priester konden boos op hem worden, want hij wist hem met zijn onwederstaan- bare oogen zoo smeekend en vleiend aan te kijken, dat alles met een lichte berisping en een algemeen gelach af liep. In zijn gedrag tegenover Hanna vertoonden zich intusschen zekere teederheid en genegenheid, maar ook hierbij kwam zijn natuurlijke opge wektheid hem te hulp. Hij was veel vertrouwelijker met haar, dan ikhet was ook gemakkelyk te bespeuren, dat Hanna hem gaarne mocht lijden, want zoodra hij de kamer binnentrad, verhelderde haar gelaat. Met mij en mijne zwaarmoedigheid dreef hij den spot, daar hij deze als voorgewenden ernst beschouwde, en meende, dat ik bepaald den volwassene wilde spelen. „U zult zien, hij zal nog eenmaal priester worden!” zeide hij. Ik wierp het eerste het beste voorwerp op den grond, om door het bukken mijn blo zen te verklaren. Pater Lodewyk nam echter een snuifje en zeide op plechtigen toon „Ter eere Gods, ter eere Gods Zoo spoedde de Kerstvacantie ten einde. De hoop, welke ik in stilte koesterde, van nu reeds thuis te mo gen blijven, werd volstrekt niet ver wezenlijktop een goeden avond werd Duitschland. Stakingsonlusten by Metz. In de zoutmijnen van Dieuze by Metz is een staking uitgebroken. Tus; f schen stakers en werkwilligen kwam het tot vechtpartijen, waarby zelfs van revolvers werd gebruik gemaakt. Een groote gendarmeriemacht is naar het tooneel van de staking ge zonden tot handhaving van de orde. Het Christelyk Arbeiderssyndicaat waartoe de stakers behooren, eischt 15 pCt. loonsverhooging. ENO ELAND. Men herinnert zich, dat onlangs te Londen het bestaan aan het licht is gekomen van oen reportage-agent schap, dat er speciaal zijn work van maakte voor Amerikaanscho bladen schandaal tjes te verzamelen uit de Londensche groote wereld. „Harriot”, de directrice van dit agentschap weigert nog steeds haar' waren naam te zeggen. Niettemin heeft een ingesteld onderzoek tot resultaat gehad, dat zij groote sommen betaalde voor inlichtingen betreffende beroeps geheimen, familieschandalen en ook in de Hofkringen liet spionneoren. Zoo weplen verschillende te Londen gevestigde gezantschappen door miss Harriet's agenten voortdurend bespion- neord en zelfs was een detectivebureau door haar belast, wekelijks een rapport van 1500 régels to leveren over fami lieschandalen, huwelijksplannen, finan- cieele aangelegenheden en andere in tieme zaken van do loden van ’t corps diplomatique. Bovendien had miss Harriet nog „correspondenten” in de voornaamste steden van het Vasteland en in do bekendste badplaatsen. In de Londensche „Society” hebben deze onthullingen groote consternatie gewekt en in lederen bediende ziet j men daar nu een agent van miss Harriet Het scheepvaartverkeer te Glasgow heeft eenige dagen stil gelegen ten gevolge van een bijzonder dikken mist. Drie personen zijn in de Clyde goto open, welke ze door den mist mis leid voor een weg hielden. Tal van aan bederf onderhevige den waardigen „voogd” te verstaan gegeven, dat hy den volgenden mor gen moest vertrekken. Wij moesten zeer vroeg op weg, daar wij te C’hor- zeli zouden uitstappen, omdat Solim nog afscheid wilde nemen van zijn vader. Wij stonden dus rood» om zes uur, toen het zog nacht was, op. Helaas, in mijn hart zag het er nog donkerder, droeviger en stormachtiger uit, dan die koude winterochtend was. Ook Selim was slecht geluimd reeds onder het opstaan verklaarde hij, dat de wereld een dwaasheid was en op de domste wijze ingericht, waarin ik volkomen met hem overeenstemde. Daarna kleedden wij ons aan, en be gaven ons van de zoogenaamde „her berg” naar het woonhuis om te ont bijten. Op de plaats was het nog don ker, en de snijdende wind joeg ons prikkelende sneeuwvlokken in het ge zicht de vensters van de eetzaal wa ren reeds verlicht, voor de huisdeur wachtte de slede, die ons weg zou voeren en waarop juist onze bagage gepakt werd de paarden lieten hun bellen rinkelen en de honden spron gen blaffend rondom de slede. Dat allés vereenigd, maakte zulk een droe- vigen indruk op mij, dat mijn hart krampachtig samentrok. Toén wij de eetzaal binnenginnen, vonden wij daar mijn vader en pater Lodewykbeiden wandelden met ernstig gelaat op en neder. Hanna was er niet. Met hevig bonzend hart hield ik het oog gericht op de deur van hot groene kamertje. Zou zij niet meer te voorschijn komen Zou ik weg moeten gaan, zonder afscheid van haar te kannen nomen Nu begonnen mijn vader en pater Lodewyk ons nog goede vermaningen en raadgevingen mede te geven, welke zij inluidden mot do opmerking, dat wij beiden op een leeftijd waren gekomen, waarop men ons niet meer behoefde te zeg gen, welke Waarde arbeidzaamheid en vlijt voor ons hadden desondanks herhaalden zij het ons onophoudelijk. Bij mij ging alles het eeno oor in en het andere uit. Ik knabbelde aan mijn geroosterd brood on nam nu en dan, met benepen keel, oen teugje van mijn warmen wijn. Plotseling sprong ik overeindik had in Hanna’s ka mertje een gedruisch gehoord mijne opgewondenheid vermeerderde en ik kon nauwelijks rustig op myn stoel blijven zitten. Eindelijk ging de deur open, en madame d’YVes, in een ochtendjapon en met opgestoken haar, trad binnen zij omhelsde mij bartelijk, maar voor de teleurstelling, welke zij mij bereid had, had ik haar gaarne myn wijnglas naar het hoofd geworpen. (Wordt vervolgd.) Engeland en Rusland en sprak zijn wantrouwen uit tegen wat min. Pichon op 12 Januari in de Kamer gezegd heeft. De Minister heeft bij zijn be antwoording van den aanval van den rechtschen senator De Lamarzelle ook nog eenigszins dit artikel besproken. Aan het slot van zijn rede verklaarde hij uit naam van de regeering dat de entente nimmer vollediger en produc tiever geweest was dan nu. In verband hiermee i« het wel eens eigenaardig te weten, hoe men van Duitscho zijde alles in het werk stelt om de gerucht makende terugtrekking van de troepen aan de Duitsche grens door Rusland van alle- beteekenis te ontdoen. Zoo schrijft de bekendo ex-kolonel Güdke in het Berliner Tageblatt van Vrijdag, dat de teruggeroepen troepen macht slechts een klein gedeelte is van het contingent, belast met de dekking van Ruslands westgrens. Er is dus van een ontblooting van die grens geen sprake. Het eenige verschil is dat do opstelling niet zoozeer moer gericht is op een oorlog mot Duitsch- land en Oostenrijk. Het groot aantal troepen vroeger in West-Rusland bij eengebracht, leverde een bezwaar op in tijden van oorlog aan andere zijde van het Russische ryk. Daarom is nu in het midden van hot rijk een krach tige reserve opgesteld, zoodat do troe pen even gemakkelnk naar het oosten of naar het westen of zuiden verplaatst kunnen worden. De Novoje Wremja, het Petersburgsch blad, heeft een ar tikel blijkbaar van regoeringszijdo ge ïnspireerd, waarin dezelfde opvatting wordt verdedigd. Van oen verzwak king van do Fransch-Russische alli antie is volgens dit blad geen sprake. Zooals we reeds onlangs meldden, zouden er van Perzische zijde pogin gen aangewend zijn om eenige Ame- rikaansche financiers te bewogen de reorganisatie van de Perzische geld middelen op zich te nemen. Thans heeft werkelijk het Perzisch© Parle ment zonder discussie het voorstol tot aanstelling van vijf Amerikaanscho financieel© adviseurs aangenomen. De minister van Buitenlandsche Zaken hooft in het Parlement meegedeeld dat de aanstelling voor minstens 3 en hoogstens 5 jaar zou zijn. Zooals men zich wel herinnert, zijn deze pogingen aangewend om bij ver betering van den financioelon toestand de schulden bij Engeland on Rusland te kunnen af doen. De regieringen nature zwaarmoedig zijn, terwijl hij geen ernst kende. Ik verborg dus mijn liefde voor aller oogen, ja ik durfde haar nauwelijks aan mij zelveh bekennen. Ofschoon ik, van huis uit, geen huichelaar was, leerde ik in korten tijd alle kenteekenen, die mijn liefde hadden kunnen verraden, met zeldzame sluwheid verbergen, zoodat niemand mijn vurigen blos en mijn verlegenheid bemerkte, waarin ik ge raakte, wanneer Hanna’s naam onver wachts uitgesproken werd. Zoo kan een zestienjarige knaap slim genoeg zijn, om zelfs de zorgvuldigste op merkzaamheid te misleiden. Ik had volstrekt het plan niet, Hanna in kennis te stellen van de gevoelens, die mij voor haar beziel denik beminde haar, dit was mij voldoende. Slechts nu en dan, wan neer ik met haar alleen was, dreef een onbestemd iets mij er toe, voor haar neder te knielen en den zoom van haar gewaad te kussen. Solim dolde, lachte en schertste intusschen als altijd en vermaakte ons allen. Hij slaagde er het eerst in, Hanna weder een lachje te ontlokken, door pater Lodewyk op een goeden morgen aan het ontbyt voor te slaan om tot den Islam over te gaan, en dan met ma dame d’Yves in het huwelijk te tre den. Noch de anders 900 licht ge- lillIINIIE COURANT. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Lange Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel on de Postkantoren. Telefoon Interc. 82.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1911 | | pagina 1