st als IANT EDELE HARTEN. GRANT. 85 Dinsdag 7 Februari 1911. No. 11478. .et Tuin ouda. Het huis b en droge Kei lden per jaar. SCHOUTEN. ekenden in in de XTie'CL’WS- en ^.<5--vextexxtïe-bleud. voor Groxxcla. en Öxxxstxelxezx. behalve Zon- en Feestdagen. GS ADE Buitenlandse^ Nieuws. FEUILLETON - :ER r g LR - Sixïtexn la.xn.d-- Verschijnt dagelijks Goudsch clericalisme. n. Telefoon Tnterc. 82. i o I- e •r BANNA. VIERDE HOOFDSTUK. Gouda. 8 uur Lioht- r de Pasaie- ergau door F. noegen”, Zaal tering Vereen. mr. de Geer, door velen beschouwd als de toekomstige leider zijner partij, f 1.25 - 1.50 - 1.50 - 1.90 at m ns is le ia ot,' ?e- m- en I 3 unr. Uitvóe- Isohe Tooneel tonie?’ geregeld tjj dig ontvangen van i, vermakelijk- dan in onae ris d- ,d. 8- at in e lit, •ld en n» »t •1 succes. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan Tirndkweq 64, bij onze w Telefoon Interc. 82. .Nieuwe Courant” en «Goudsehe Courant.” s Genoegen”, Abonnemenis- kan nooit we- pelers. unr, Vergade- ar van Arbeid jven. Jalm”, 10 nnr ergaderrng der de Goudsehe ichappij. lovenzaal, 8f/6 rgadering van Draagt elkan- welke Pichon over de verhouding met Rusland heeft gesproken, heeft de ge moederen nog niet tot rast gebracht. In aansluiting met een vroeger be richt over de Engelsohe Arbeiders partij kunnen we thans meedeelen, dat deze partij, waartoe ook do vakver- eenigingen behooren, een verplichte contributie hief voor politieke doelein den. Dit werd aan de Vakvereenigin- gen bij het Osborne vonnis Verboden. Toen heeft de Labour-partij er bij de regeering op aangedrongen een wet uit te vaardigen waarbij hot Osborne vonnis werd teniet gedaan. Dit wilde Asquith echter niet, tenzij de partij geen belofte meer vroeg van haar par lementsleden, waarbij dezen belooMen zich bij de groep der Arbeiderspartij te zullen aansluiten. Thans heeft de Labour-partjj daartoe besloten. Elk parlementslid kan zich dus aansluiten bij den groep, dien hij zalf verkiest. Mogen we enkele onrustbarende be richten uit Engeland gelooven, dan zal het ministerie heele veranderingen ondergaan. Asquith zon zelfs heen gaan on minister Lloyd George, die nog in Italic is, omdat hij nog niet geheel hersteld is, zou dan premier worden. De conservatieven zitten al in zak on asoh. Diin klaagt het blad, dat wij niet weten, wat de antirevolutionairen willen daardoor is polemiseeren met ons „hopeloos”. Eilieve, waaruit leidt .Gij deze onwetendheid af? Voor den draad dan met de bewijzen 1 Wij wachten deze in alle gerustheid af, in de overtuiging, dat onze col lega zal inzien, dat ook deze bewe ring wat vrijmoedig is, indien hij ver neemt,dat schrijver dezer regelen zich bij uitstek interesseert voor de partij der anti-revolutie, hare leiders en hare geschriften en het politieke leven op het Binnenhof en daarbui ten trouw volgt; De Standaard heeft zeker geen trouwer lezer, dan de schrijver van dit artikel I aanwij weten maar al te zeer, dat hij dit niet zal kunnen. Tenzij critiek op het partijhoofd Kuyper in zijn oogen per se beleedigend is. Iets wat wij echter vooralsnog niet aan nemen. Mot Paschen koorde ik niet naar huis terug, omdat het mij zeer onge legen kwam bij het op handen zjjnde Matnriteits-examenmijn vader ver langde namelijk, dat ik het vóór den aanvang van het nieuwe schooljaar zou afleggen. Mijn vader wist zeer goed, dat mijn arbeid gedurende de vacantie-dagen niet bijzonder schitte rend zou zijn, en hij vreesde, dat ik bij dit langdurig nietsdoen de helft van de kundigheden, welke ik mij ge durende het schooljaar verworven had, weder zou verliezen. Dientengevolge legde ik mij met den grootsten ijver op de studie toe. (Wordt vervolgd.) Na ons antwoord aan de Katho lieke „Nieuwe Zuid-Hollapder” thans iets over de antirevolutionaire „Nieu we Courant”, die, hoewel zelve „trouw lezer” van ons blad, nog eens onderstreept, dat de Goudsehe Courant voor „onze menschen” op den index staat. Hetgeen vanzelf spreekt De redactie van de „Nieuwe Cou rant” beschikt over de noodige vrij moedigheid, welke zij vermoedelijk van haar hoofdorgaan heeft geleerd. Maar wij zijn hierop, door jarenlange ervaring, eenigszins getraindons goed humeur wordt er zelfs niet door verstoord. De „Nieuwe Courant” verklaart, dat zij niet met ons van gedachten kan wisselen. En de reden, die zij daarvoor aanvoert, is niet meer of minder, dan dat wij ons aan grove beleedigfog (is beleediging niet a 11 ij d grof schuldig maken van de antirevolutionairen en haar leider verder zien Wij de antirevolutionairen niet voor fatsoenlijke menschen aan en houden wij de antirev. partij niet voor eerlijkja, wij spatten mot modder Deze tactiek is ons niet onbekend. Men neemt eenvoudig geen woord over van wat de tegenstander schrijft en vertelt dan aan zijn lezers aller lei leelijks over dien boozen tegen stander. Een bekend recept uit <le Haagsche Kanaalstraat. De „Nieuwe Courant” wéte dan, dat wij aan deze taktiek geen voed sel wenschen [te geven door er op te reageeren. Als eisch voor behoor lijke polemiek stellen wij, dat althans in hoofdzaak wordt medegedeeld, waartegen de bedenkingen gericht zijn. Onze collega noeme eerst de „beleedigingen”, wijze den „modder” K. is en dit dunkt ,ons voldoende. En wanneer wij niet, precies gezegd hebben, op welken leeftijd wij het kiesrecht willen toekennen, dan gun nen wij de N. Ct. het vermaak om zich daarover vroolijk te maken. Wij voor ons gevoelen het meest voor den leeftijd van 21 jaar wie meer derjarig is, zijn vermogen zelf be heert, kortom eigen baas is, kan zeker wel beoordeelen, naar welke richting hij zich aangetrokken gevoelt. Maar konden wij A. K. bereiken van bijv. 23 jaar af, wij zouden over dit toe kennen van ons eerste staatsburger- recht aan een half millioen mannen reeds zéér verheugd zijn. Of de leef tijdsgrens een paar jaar honger of lager wordt getrokken, is bijzaak doet aan het beginsel niets af. Wij zouden volgens de N. Ct. de katholieken inzake kiesrecht hebben „lekker gemaakt”. De uitdrukking is min fraai, maar wat belangrijker is, min juist. Wij hebben dit in gee nen deele gedaan. Maar vele katho lieken zijn reeds „lekker”onze collega sla slechts de jongste arti kelen in de katholiek» houfdorganen De Tijd en Het Centrum op en leze het katholieke kiesrechtrapport, waar in twee van de vijf leden zich on omwonden voor A. K. uitspreken. Ten slotte tracht de „Nieuwe Courant” weer het fabeltje op te dis- schen, dat de vrijzinnigen in zake het kiesrecht achter Troelstra aan- loopen. Een on waardig werken met het roode spook, dat haar gegund zij. En indien de „N. Ct.” in dit verband de afgezaagde woordspeling maakt, dat de liberalen niet de lei ders, maar de lijders zijn, dan hebbe zij voortaan ook wat medelijden over voor haar coalitie-„lijders” uit den Katholieken en zelfs Chisteljjk-histo- rischen hoek. Want ook de zeer bekwame chris- over de ooren en begon te weenen als een kind, maar 1 Selim mij er niet op zou betrappen. Het zou echter blijken, dat Selim het zeer vankxzx.j.» mw» in groote opgewondenheid verkeerde. Maar wij hadden Chorzeli nog niet bereikt, toen hij reeds begon: „Hen ryk „Wat is er?” „Je weent!” „Laat me met rust!” Chuu. De pest. Uit Kharbin wordt d.d. 4 Febr. ge seind, dat de twee dagen voor dien door de epidemie aangetaste arts dr. Michel overleden is. Den vorigen dag waren 40 personen gestorven, w. o. 2 Europeanen. In do Chineesrhe voor stad Foetsjatiön of Foedsikdan sterven dagelijks 150 personen; net aantal in woners is van 40.000 tot 6 000 ge zonken. De Chineesche overheden, ver brandden ongeveer 2000 lijken; op ver-» branding wachten nog 4<X>0 Do berichten uit. andere steden schilderen don toestand niet minder schrikwekkend. Op het ijs ven do Hoe- lan on zijn zijrivier do Soengari liggen de lijken by hoepen. Men verwacht blijkbaar, dat zij “met den ijsgang in het voorjaar zullen afdrijven. Aan het Peterburgnoho Telegraaf- agentschaj) wordt uitKwantsjoengtajoe nog gemeld, dat daar dagelijks 100 pestzieken sterven. leverde in de Tweede Kamer een warm pleidooi voor Algemeen Kies recht. De „Nieuwe Courant” is niet fortuinlijk Wederom hoersehto een diep stil zwegen. Na eenige oogenblikkcn her nam hij: Henryk?” „Wat dan „Je weent 1” Ik antwoordde hem niet. Plotseling boog hij buiten de slede, nam een handvol sneeuw, rukte mijn bonte muts af, schudde de sneeuw over mijn hoofd, bedekte het weder en zeide toen„Ziezoo, dat zal je wel wat af koelen mijn vader en pater bodewijk zich om brieven te halen, welke wrj moesten medenemen, en Selim reed op een grooten hond, die zooeven was komen binnenloopen, de deur uit, zoodat ik met Hanna alleen bleef. De tranen sprongen mij in de oogen, en de tee- derste woorden van liefde lagen mij op de lippen. Ik wilde haar niet mijn liefde bekennen, maar er was iets in mij, dat mij aandreef om haar in het oor te fluisteren „Dierbare, geliefde Hannaen haar handen met kussen te bedekken. Het eenige gunstige oogenblik voor een dergelijke verklaring was genaderd, want in tegenwoordigheid van anderen zou ik er nooit toe gekomen zijn, zelfs wanneer ik het had kunnen doen zon der de aandacht van anderen te trek ken. Ik verzuimde echter deze gele genheid op onvergeeflijke wijze. Reeds naderde ik haar, reeds strekte ik myn hand naar haar uit, maar ik deed het zóó onnatuurlijk en ik zeide Hanna” met een stem, die mij zelf zóó vreemd was, dat ik onmiddellijk zweeg. Ik had mij gaarne zelf een oorveeg gegeven. Hanna begon inmiddels zelf te spre ken. „Ach, wat zal het hier ongezel lig zijn, zonder u, jonge meester 1” „Met Paschen kom ik terug I” ant woordde ik met een zachte, maar ruwe en vreemde basstem. „Ach, het is nog zoo lang tot Pa schen „Volstrekt niet lang,” bromde ik opnieuw. Op hetzelfde oogenblik kwam Selim de kamer binnenstormen, gevolgd door mijn vader, pater bodewijk, madame d’Yves en anderen. „InstappenIn stappen I” klonk het in mijn ooren. Allen vergezelden ons naar beneden. Mijn vader en pater Lodewijk sloten my nogmaals in hun armen. En toen eindelijk de beurt aan Hanna kwam om afscheid te nemen, gevoelde ik een bijna onbedwingbaar verlangen om haar in mijn armen te nemen en zooals vroeger te kussen, maar ik kon het niet over mij verkrijgen „Adieu, lieve Hanna,” zeide ik, haar de hand reikend, terwijl er duizenden teedere woorden op mijn lippen kwa men en mijn hart bloedde, dat ik haar verlaten moest. Eensklaps bemerkte ik, dat Hanna weende, en onmiddel lijk verhief zich in my de geest van tegenspraak, alsmede een zonderlinge aandrang om in mijn eigen wonde te woelen, zooals ik het nooit meer in het leven ondervonden heb. Ofschoon mijn hart dreigde te breken, zeide ik op ruwen en konden toon„Ween toch niet zoo zonder reden, Hanna I” en na deze woorden stapte ik in de slede. Midderwijl had Selim eveneens Intusschen, zoo erg als het schijnt, hebben wij het blijkbaar niet ge maakt. Hoor slechts Onze collega ziet „met verlangen” uit naar het oogen blik, dat hij in staat zal zijn met ons van gedachten te wisselen. En dan volgt dadelijk een nieuw artikel tegen ons over het huismanskiesrecht en nóg een polemiek over het alge meen kiesrecht. Dit dunkt ons niet verstandig. De indruk op hare lezers ware zeker grooter geweest, indien de „Nieuwe Courant” haar „verlangen” had uit gesteld tot nd onze beterschap. Maar dit is haar zaak. Over die beide artikeltjes nog dit De „Nieuwe Courant” zegt niet te weten, wat algemeen kiesrecht is. Ons wèlMaar ten einde een vragen naar den bekenden weg te bevredi gen zullen wij onzen tijd en plaats-4 telijk-historische afgevaardigde jhr. ruimte niet vermorsen. Het Neder- landsche volk weet zeer wel, wat A. Zondag is onder enorme belang stelling Paul Singer, do Duitsche so cialistische leider begraven. Zijn lijk lag in het gebouw van de VorwflrtB in do Lindenstrasse. Om half twaalf ongeveer stond het al zwart van de menschen voor de omfloersde poort van het gebouw. Politie zorgde dat do orde gehandhaafd bleef. Precies twaalf uur klonk Chopin’s marchb funèbre. De kist werd in don lijkwagen gezet en de stoet zotte zich in bewe ging. Van nu af zorgden sociaal-de- mocratische agenten, Kenbaar aan eeh rooden band om den linker arm voor de orde. Honderden on honderden kransen hingen aan de rijtuigen, en langs den lijkwagen liepen partijge- nooten, die groote palmtakken deden wuiven. De stoet groeide allengs aan, minstens honderdduizend moet het aantal deelnemers bedragen hebbe*. Singer is begraven bij Liebknecht on Auer, op het stedelijk centrale kerk hof te Friednohsfeld. De stoet kon haast niet vooruit komen, bil elke zijstraat sloten zich nieuwe afdeelingen aan. Om half drie kwamen op het kerk hof do deputaties, leden van den ge meenteraad en de burgemeesters. An deren worden er niet toegelaten. Over vijven kwam de stoet aan. Het Rijks- daglid Molkenbuhr hield do lijkrede. Onder de buitenlandsche afgevaardig den was Holland vertegenwoordigd door het Amstordamsche raadslid, den heer Vliegen. In Engeland begint men zich nu ook ongerust te maken of het met de Triple Entente wel good gaat. Do Engelsehe Daily Graphic heeft nu oen artikel, waarin aangetoond wordt, dat de Driebond-Duitschland, Oostenrijk, Italië en Rusland steeds aan het langste eind hebben getrokken, terwijl Engeland’ en Frankrijk niets hebben gekregen. Rusland heeft foitelijk ge heel Noord-Perzië in handen, Oosten- rijk-Hongarije heeft Bosnië bezet en de Triple Entente is eigenlijk ont bonden met do Potsdammer bijeen komst. Men ziet, de optimistische rede 16) Ook zij sprak de hoop uit, dat zulke voortreffelijke jongelieden, als wij wa ren, iets voortreffelijks tot stand zou den brengen, waarop Selim antwoordde, dat de herinnering aan heur opgesto- ken haar hem daartoe de noodige kracht en volharding zou verleenen. Hanna bleef nog steeds onzichtbaar. Intusschen werd ik toch niet genood zaakt, den lijdenskelk tot op den bo dem te ledigen. Toen wij van het ont- bijt opstonden, kwam Hanna de kamer binnen. Zij zag er nog wat slaperig, maar blozend uit, en haar lokken krul den in schüderachtige wanorde rond om haar hoofdje. Toen ik haar de Mand drukte om haar goeden morgén te wenschen, voelde ik, dat deze heet •was, en aanstonds steeg in mij de gedachte op, dat Hanna wegens mjjn vertrek, door koorts aangegrepen was reeds speelde zich in mijn gedachten de schoonste liefdesscène af, maar het bleef bij een droom 1 Nu verwijderden GOIINHE («1 RA\Ï' PRIJS DER Ad’vERTENTIËN: Van 15 gewone regels met bewijsnummer f 0.55 Elke regel meer 0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing valn 1—5 regels f 0.35 bij vooruit- o i ons Bureau: Lange betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames fO.25 per regel. Agenten, den Boekhandel en do Postkantoren. Groote letters en randen naar plaatsruimte. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. afscheid genomen. Hij naderde Hanna, greep haar beide handen en bedekte zo met vurige kussen. Op dit oogen blik had ik hem wel voor geheel zfln leven willen afranselen. Nadat hij Hanna’s handen gekust had, sprong hij t>ok in de slede. Mijn vader riep: „Vooruit!", pater Lodewijk zegende ons nogmaals met het toeken des kruises, de koetsier spoorde de paar den aan, de belletjes begonnen vroo lijk te klingelen en de sneeuw kraakte onder de slede, die in volle vaart voortsnelde. „Suffer, lafaard,” klonk het in mijn hart, „hebt go zóó dus afscheid geno men van uw Hanna? Ge hebt haar verdriet veroorzaakt en haar beknord over de tranen, welke een weeze om u weende I” Ik trok den kraag van mijn pelsjas begon te weenen als heel zachtjes, opdat Selim mij er niet op zou botrappei r goed bemerkt had en het aan- ikelijk niet toonde, omdat hij zelf

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1911 | | pagina 1