st als
IANT
EDELE HARTEN.
GRANT.
85
Dinsdag 7 Februari 1911.
No. 11478.
.et Tuin
ouda. Het huis
b en droge Kei
lden per jaar.
SCHOUTEN.
ekenden
in in de
XTie'CL’WS- en ^.<5--vextexxtïe-bleud. voor Groxxcla. en Öxxxstxelxezx.
behalve Zon- en Feestdagen.
GS
ADE
Buitenlandse^ Nieuws.
FEUILLETON
-
:ER
r
g
LR
-
Sixïtexn la.xn.d--
Verschijnt dagelijks
Goudsch clericalisme.
n.
Telefoon Tnterc. 82.
i
o
I-
e
•r
BANNA.
VIERDE HOOFDSTUK.
Gouda.
8 uur Lioht-
r de Pasaie-
ergau door F.
noegen”, Zaal
tering Vereen.
mr. de Geer, door velen beschouwd
als de toekomstige leider zijner partij,
f 1.25
- 1.50
- 1.50
- 1.90
at
m
ns
is
le
ia
ot,'
?e-
m-
en
I
3 unr. Uitvóe-
Isohe Tooneel
tonie?’
geregeld tjj dig
ontvangen van
i, vermakelijk-
dan in onae
ris
d-
,d.
8-
at
in
e
lit,
•ld
en
n»
»t
•1
succes.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan
Tirndkweq 64, bij onze w
Telefoon Interc. 82.
.Nieuwe Courant”
en «Goudsehe Courant.”
s Genoegen”,
Abonnemenis-
kan nooit we-
pelers.
unr, Vergade-
ar van Arbeid
jven.
Jalm”, 10 nnr
ergaderrng der
de Goudsehe
ichappij.
lovenzaal, 8f/6
rgadering van
Draagt elkan-
welke Pichon over de verhouding met
Rusland heeft gesproken, heeft de ge
moederen nog niet tot rast gebracht.
In aansluiting met een vroeger be
richt over de Engelsohe Arbeiders
partij kunnen we thans meedeelen, dat
deze partij, waartoe ook do vakver-
eenigingen behooren, een verplichte
contributie hief voor politieke doelein
den. Dit werd aan de Vakvereenigin-
gen bij het Osborne vonnis Verboden.
Toen heeft de Labour-partij er bij de
regeering op aangedrongen een wet
uit te vaardigen waarbij hot Osborne
vonnis werd teniet gedaan. Dit wilde
Asquith echter niet, tenzij de partij
geen belofte meer vroeg van haar par
lementsleden, waarbij dezen belooMen
zich bij de groep der Arbeiderspartij
te zullen aansluiten. Thans heeft de
Labour-partjj daartoe besloten. Elk
parlementslid kan zich dus aansluiten
bij den groep, dien hij zalf verkiest.
Mogen we enkele onrustbarende be
richten uit Engeland gelooven, dan
zal het ministerie heele veranderingen
ondergaan. Asquith zon zelfs heen
gaan on minister Lloyd George, die
nog in Italic is, omdat hij nog niet
geheel hersteld is, zou dan premier
worden. De conservatieven zitten al
in zak on asoh.
Diin klaagt het blad, dat wij niet
weten, wat de antirevolutionairen
willen daardoor is polemiseeren met
ons „hopeloos”. Eilieve, waaruit
leidt .Gij deze onwetendheid af? Voor
den draad dan met de bewijzen 1
Wij wachten deze in alle gerustheid
af, in de overtuiging, dat onze col
lega zal inzien, dat ook deze bewe
ring wat vrijmoedig is, indien hij ver
neemt,dat schrijver dezer regelen zich
bij uitstek interesseert voor de partij
der anti-revolutie, hare leiders en
hare geschriften en het politieke
leven op het Binnenhof en daarbui
ten trouw volgt; De Standaard
heeft zeker geen trouwer lezer, dan
de schrijver van dit artikel I
aanwij weten maar al te zeer, dat
hij dit niet zal kunnen. Tenzij
critiek op het partijhoofd Kuyper in
zijn oogen per se beleedigend is. Iets
wat wij echter vooralsnog niet aan
nemen.
Mot Paschen koorde ik niet naar
huis terug, omdat het mij zeer onge
legen kwam bij het op handen zjjnde
Matnriteits-examenmijn vader ver
langde namelijk, dat ik het vóór den
aanvang van het nieuwe schooljaar
zou afleggen. Mijn vader wist zeer
goed, dat mijn arbeid gedurende de
vacantie-dagen niet bijzonder schitte
rend zou zijn, en hij vreesde, dat ik
bij dit langdurig nietsdoen de helft
van de kundigheden, welke ik mij ge
durende het schooljaar verworven had,
weder zou verliezen. Dientengevolge
legde ik mij met den grootsten ijver
op de studie toe.
(Wordt vervolgd.)
Na ons antwoord aan de Katho
lieke „Nieuwe Zuid-Hollapder” thans
iets over de antirevolutionaire „Nieu
we Courant”, die, hoewel zelve
„trouw lezer” van ons blad, nog
eens onderstreept, dat de Goudsehe
Courant voor „onze menschen” op
den index staat. Hetgeen vanzelf
spreekt
De redactie van de „Nieuwe Cou
rant” beschikt over de noodige vrij
moedigheid, welke zij vermoedelijk
van haar hoofdorgaan heeft geleerd.
Maar wij zijn hierop, door jarenlange
ervaring, eenigszins getraindons
goed humeur wordt er zelfs niet door
verstoord. De „Nieuwe Courant”
verklaart, dat zij niet met ons van
gedachten kan wisselen. En de reden,
die zij daarvoor aanvoert, is niet
meer of minder, dan dat wij ons aan
grove beleedigfog (is beleediging niet
a 11 ij d grof schuldig maken van
de antirevolutionairen en haar leider
verder zien Wij de antirevolutionairen
niet voor fatsoenlijke menschen aan
en houden wij de antirev. partij niet
voor eerlijkja, wij spatten mot
modder
Deze tactiek is ons niet onbekend.
Men neemt eenvoudig geen woord
over van wat de tegenstander schrijft
en vertelt dan aan zijn lezers aller
lei leelijks over dien boozen tegen
stander. Een bekend recept uit <le
Haagsche Kanaalstraat.
De „Nieuwe Courant” wéte dan,
dat wij aan deze taktiek geen voed
sel wenschen [te geven door er op
te reageeren. Als eisch voor behoor
lijke polemiek stellen wij, dat althans
in hoofdzaak wordt medegedeeld,
waartegen de bedenkingen gericht
zijn. Onze collega noeme eerst de
„beleedigingen”, wijze den „modder”
K. is en dit dunkt ,ons voldoende.
En wanneer wij niet, precies gezegd
hebben, op welken leeftijd wij het
kiesrecht willen toekennen, dan gun
nen wij de N. Ct. het vermaak om
zich daarover vroolijk te maken. Wij
voor ons gevoelen het meest voor
den leeftijd van 21 jaar wie meer
derjarig is, zijn vermogen zelf be
heert, kortom eigen baas is, kan zeker
wel beoordeelen, naar welke richting
hij zich aangetrokken gevoelt. Maar
konden wij A. K. bereiken van bijv.
23 jaar af, wij zouden over dit toe
kennen van ons eerste staatsburger-
recht aan een half millioen mannen
reeds zéér verheugd zijn. Of de leef
tijdsgrens een paar jaar honger of
lager wordt getrokken, is bijzaak
doet aan het beginsel niets af.
Wij zouden volgens de N. Ct. de
katholieken inzake kiesrecht hebben
„lekker gemaakt”. De uitdrukking
is min fraai, maar wat belangrijker
is, min juist. Wij hebben dit in gee
nen deele gedaan. Maar vele katho
lieken zijn reeds „lekker”onze
collega sla slechts de jongste arti
kelen in de katholiek» houfdorganen
De Tijd en Het Centrum op en leze
het katholieke kiesrechtrapport, waar
in twee van de vijf leden zich on
omwonden voor A. K. uitspreken.
Ten slotte tracht de „Nieuwe
Courant” weer het fabeltje op te dis-
schen, dat de vrijzinnigen in zake
het kiesrecht achter Troelstra aan-
loopen. Een on waardig werken met
het roode spook, dat haar gegund zij.
En indien de „N. Ct.” in dit
verband de afgezaagde woordspeling
maakt, dat de liberalen niet de lei
ders, maar de lijders zijn, dan hebbe
zij voortaan ook wat medelijden over
voor haar coalitie-„lijders” uit den
Katholieken en zelfs Chisteljjk-histo-
rischen hoek.
Want ook de zeer bekwame chris-
over de ooren en begon te weenen als
een kind, maar 1
Selim mij er niet op zou betrappen.
Het zou echter blijken, dat Selim het
zeer
vankxzx.j.» mw»
in groote opgewondenheid verkeerde.
Maar wij hadden Chorzeli nog niet
bereikt, toen hij reeds begon: „Hen
ryk
„Wat is er?”
„Je weent!”
„Laat me met rust!”
Chuu.
De pest.
Uit Kharbin wordt d.d. 4 Febr. ge
seind, dat de twee dagen voor dien
door de epidemie aangetaste arts dr.
Michel overleden is. Den vorigen dag
waren 40 personen gestorven, w. o. 2
Europeanen. In do Chineesrhe voor
stad Foetsjatiön of Foedsikdan sterven
dagelijks 150 personen; net aantal in
woners is van 40.000 tot 6 000 ge
zonken. De Chineesche overheden, ver
brandden ongeveer 2000 lijken; op ver-»
branding wachten nog 4<X>0
Do berichten uit. andere steden
schilderen don toestand niet minder
schrikwekkend. Op het ijs ven do Hoe-
lan on zijn zijrivier do Soengari liggen
de lijken by hoepen. Men verwacht
blijkbaar, dat zij “met den ijsgang in
het voorjaar zullen afdrijven.
Aan het Peterburgnoho Telegraaf-
agentschaj) wordt uitKwantsjoengtajoe
nog gemeld, dat daar dagelijks 100
pestzieken sterven.
leverde in de Tweede Kamer een
warm pleidooi voor Algemeen Kies
recht.
De „Nieuwe Courant” is niet
fortuinlijk
Wederom hoersehto een diep stil
zwegen. Na eenige oogenblikkcn her
nam hij: Henryk?”
„Wat dan
„Je weent 1”
Ik antwoordde hem niet. Plotseling
boog hij buiten de slede, nam een
handvol sneeuw, rukte mijn bonte
muts af, schudde de sneeuw over mijn
hoofd, bedekte het weder en zeide
toen„Ziezoo, dat zal je wel wat af
koelen
mijn vader en pater bodewijk zich om
brieven te halen, welke wrj moesten
medenemen, en Selim reed op een
grooten hond, die zooeven was komen
binnenloopen, de deur uit, zoodat ik
met Hanna alleen bleef. De tranen
sprongen mij in de oogen, en de tee-
derste woorden van liefde lagen mij
op de lippen. Ik wilde haar niet mijn
liefde bekennen, maar er was iets in
mij, dat mij aandreef om haar in het
oor te fluisteren „Dierbare, geliefde
Hannaen haar handen met kussen
te bedekken.
Het eenige gunstige oogenblik voor
een dergelijke verklaring was genaderd,
want in tegenwoordigheid van anderen
zou ik er nooit toe gekomen zijn, zelfs
wanneer ik het had kunnen doen zon
der de aandacht van anderen te trek
ken. Ik verzuimde echter deze gele
genheid op onvergeeflijke wijze. Reeds
naderde ik haar, reeds strekte ik myn
hand naar haar uit, maar ik deed het
zóó onnatuurlijk en ik zeide Hanna”
met een stem, die mij zelf zóó vreemd
was, dat ik onmiddellijk zweeg. Ik had
mij gaarne zelf een oorveeg gegeven.
Hanna begon inmiddels zelf te spre
ken. „Ach, wat zal het hier ongezel
lig zijn, zonder u, jonge meester 1”
„Met Paschen kom ik terug I” ant
woordde ik met een zachte, maar
ruwe en vreemde basstem.
„Ach, het is nog zoo lang tot Pa
schen
„Volstrekt niet lang,” bromde ik
opnieuw.
Op hetzelfde oogenblik kwam Selim
de kamer binnenstormen, gevolgd door
mijn vader, pater bodewijk, madame
d’Yves en anderen. „InstappenIn
stappen I” klonk het in mijn ooren.
Allen vergezelden ons naar beneden.
Mijn vader en pater Lodewijk sloten
my nogmaals in hun armen. En toen
eindelijk de beurt aan Hanna kwam
om afscheid te nemen, gevoelde ik
een bijna onbedwingbaar verlangen
om haar in mijn armen te nemen en
zooals vroeger te kussen, maar ik kon
het niet over mij verkrijgen
„Adieu, lieve Hanna,” zeide ik, haar
de hand reikend, terwijl er duizenden
teedere woorden op mijn lippen kwa
men en mijn hart bloedde, dat ik haar
verlaten moest. Eensklaps bemerkte
ik, dat Hanna weende, en onmiddel
lijk verhief zich in my de geest van
tegenspraak, alsmede een zonderlinge
aandrang om in mijn eigen wonde te
woelen, zooals ik het nooit meer in
het leven ondervonden heb. Ofschoon
mijn hart dreigde te breken, zeide ik
op ruwen en konden toon„Ween
toch niet zoo zonder reden, Hanna I”
en na deze woorden stapte ik in de
slede. Midderwijl had Selim eveneens
Intusschen, zoo erg als het schijnt,
hebben wij het blijkbaar niet ge
maakt.
Hoor slechts Onze collega ziet
„met verlangen” uit naar het oogen
blik, dat hij in staat zal zijn met
ons van gedachten te wisselen. En
dan volgt dadelijk een nieuw artikel
tegen ons over het huismanskiesrecht
en nóg een polemiek over het alge
meen kiesrecht.
Dit dunkt ons niet verstandig. De
indruk op hare lezers ware zeker
grooter geweest, indien de „Nieuwe
Courant” haar „verlangen” had uit
gesteld tot nd onze beterschap. Maar
dit is haar zaak.
Over die beide artikeltjes nog dit
De „Nieuwe Courant” zegt niet
te weten, wat algemeen kiesrecht is.
Ons wèlMaar ten einde een vragen
naar den bekenden weg te bevredi
gen zullen wij onzen tijd en plaats-4 telijk-historische afgevaardigde jhr.
ruimte niet vermorsen. Het Neder-
landsche volk weet zeer wel, wat A.
Zondag is onder enorme belang
stelling Paul Singer, do Duitsche so
cialistische leider begraven. Zijn lijk
lag in het gebouw van de VorwflrtB
in do Lindenstrasse. Om half twaalf
ongeveer stond het al zwart van de
menschen voor de omfloersde poort
van het gebouw. Politie zorgde dat
do orde gehandhaafd bleef. Precies
twaalf uur klonk Chopin’s marchb
funèbre. De kist werd in don lijkwagen
gezet en de stoet zotte zich in bewe
ging. Van nu af zorgden sociaal-de-
mocratische agenten, Kenbaar aan eeh
rooden band om den linker arm voor
de orde. Honderden on honderden
kransen hingen aan de rijtuigen, en
langs den lijkwagen liepen partijge-
nooten, die groote palmtakken deden
wuiven. De stoet groeide allengs aan,
minstens honderdduizend moet het
aantal deelnemers bedragen hebbe*.
Singer is begraven bij Liebknecht on
Auer, op het stedelijk centrale kerk
hof te Friednohsfeld. De stoet kon
haast niet vooruit komen, bil elke
zijstraat sloten zich nieuwe afdeelingen
aan. Om half drie kwamen op het kerk
hof do deputaties, leden van den ge
meenteraad en de burgemeesters. An
deren worden er niet toegelaten. Over
vijven kwam de stoet aan. Het Rijks-
daglid Molkenbuhr hield do lijkrede.
Onder de buitenlandsche afgevaardig
den was Holland vertegenwoordigd
door het Amstordamsche raadslid, den
heer Vliegen.
In Engeland begint men zich nu
ook ongerust te maken of het met
de Triple Entente wel good gaat. Do
Engelsehe Daily Graphic heeft nu oen
artikel, waarin aangetoond wordt, dat
de Driebond-Duitschland, Oostenrijk,
Italië en Rusland steeds aan het
langste eind hebben getrokken, terwijl
Engeland’ en Frankrijk niets hebben
gekregen. Rusland heeft foitelijk ge
heel Noord-Perzië in handen, Oosten-
rijk-Hongarije heeft Bosnië bezet en
de Triple Entente is eigenlijk ont
bonden met do Potsdammer bijeen
komst. Men ziet, de optimistische rede
16)
Ook zij sprak de hoop uit, dat zulke
voortreffelijke jongelieden, als wij wa
ren, iets voortreffelijks tot stand zou
den brengen, waarop Selim antwoordde,
dat de herinnering aan heur opgesto-
ken haar hem daartoe de noodige
kracht en volharding zou verleenen.
Hanna bleef nog steeds onzichtbaar.
Intusschen werd ik toch niet genood
zaakt, den lijdenskelk tot op den bo
dem te ledigen. Toen wij van het ont-
bijt opstonden, kwam Hanna de kamer
binnen. Zij zag er nog wat slaperig,
maar blozend uit, en haar lokken krul
den in schüderachtige wanorde rond
om haar hoofdje. Toen ik haar de
Mand drukte om haar goeden morgén
te wenschen, voelde ik, dat deze heet
•was, en aanstonds steeg in mij de
gedachte op, dat Hanna wegens mjjn
vertrek, door koorts aangegrepen was
reeds speelde zich in mijn gedachten
de schoonste liefdesscène af, maar het
bleef bij een droom 1 Nu verwijderden
GOIINHE («1 RA\Ï'
PRIJS DER Ad’vERTENTIËN:
Van 15 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer 0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing valn 1—5 regels f 0.35 bij vooruit-
o i ons Bureau: Lange betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames fO.25 per regel.
Agenten, den Boekhandel en do Postkantoren. Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
afscheid genomen. Hij naderde Hanna,
greep haar beide handen en bedekte
zo met vurige kussen. Op dit oogen
blik had ik hem wel voor geheel zfln
leven willen afranselen. Nadat hij
Hanna’s handen gekust had, sprong
hij t>ok in de slede. Mijn vader riep:
„Vooruit!", pater Lodewijk zegende
ons nogmaals met het toeken des
kruises, de koetsier spoorde de paar
den aan, de belletjes begonnen vroo
lijk te klingelen en de sneeuw kraakte
onder de slede, die in volle vaart
voortsnelde.
„Suffer, lafaard,” klonk het in mijn
hart, „hebt go zóó dus afscheid geno
men van uw Hanna? Ge hebt haar
verdriet veroorzaakt en haar beknord
over de tranen, welke een weeze om
u weende I”
Ik trok den kraag van mijn pelsjas
begon te weenen als
heel zachtjes, opdat
Selim mij er niet op zou botrappei
r goed bemerkt had en het aan-
ikelijk niet toonde, omdat hij zelf