8B
EDELE HARTEN.
mug!
mwilljl»-
Idiif wordt na
den van andere
i te brengen,
roocle doozen,
Vanning, doch
woord »Ki na
ze fabriek af-
Donderdag 2 Maart 1911.
a<
De Boeman.
Buitenlandsch. Nieuws.
ZBixiten lar^d..
Dufï...
FEUILLETON
vetarfa
No. 11498.
imtel
lakerij
len eo banden
me sorleertog
g 14—16.
lötTuia
LIMHU
i 8ig*ren-
nt
idruppelr!
serling
XTïe-vx-ws- en ^.d.-vextexi.tie'bleucL vocx en. Oxrxstxelcezx.
Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
49e Jaargang.
J s
Telefoon Interc. 82.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
HANNA.
(Wordt vervolgd.)
TO.
UWE en 2è
SN voorradig;
lonit.i. Het hnis
■n en droge Ke|.
lltMiri per jnv.
r. schouten.
i
GEN, LAN-
ZWEEPBN,
TASSCHEN,
maals. Ik antwoordde wederom niets.
Zij schreef dit toe aan onzen vroege-
ren twist, en zweeg nu eveneens.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
teeds '♦RÉ'
f 0,75.
woordigers van beide huizen steeds
zoo zou zijn, dat de regoering die over
een goede meerderheid in het Lager
huis beschikte, altijd zeker zou* zijn
van de overwinning. Welke die ver
houding was, weet daTimeanog niet.
Eén van tweeën of de 4 unioniete
leden der conferentie hebben hun
belofte tot geheimhouding goschpnden
of de Times heeft het geheele verhaal
uit haar duim gezogen.
lecüt, direct of
g-g.v. bij D.
I- beschuit- en
hoven.
Wie herinnert zich uit zijn jeugd
niet het rijmpje: „als gij niet wilt deu
gen, dan verschijnt de zwarte man.”
Vele kinderen, werden bang gemaakt,
bedreigd met den zwarten man, als
zij anders deden dan de anderen
wilden.
In onze dagen worden op dezelfde
wijze groote kinderen bang gemaakt,
maar nu met den rooden man, als
zij anders handelen dan de Vrij-
Liberalen. Dit bleek weer eens uit
hun orgaan „de Nieuwe Courant”
van Donderdag j.l., waarin als hoofd
artikel voorkomt „De beteekenis der
leuze.”
De redactie van dit orgaan, we
tende dat de Liberale Unie zich
voorstelt bij de verkiezingen van
19J3 alle voorstanders van algemeen
kiesrecht met het oog op de grond
wetsherziening te vereenigen in één
gemeenschappelijke krachtige actie,
waarbij ook gerekend wordt op de
medewerking der Vrij-Liberalen, doet
aan Het Vaderland de belang
rijke vraag: En daarna? Wat
er na de verovering der parlemen
taire meerderheid door Unie-libera-
len, Vrijzinnig-democraten, Sociaal
democraten, en Vrij-liberalen bevoch
ten onder de hootdleuze der sociaal-
democratie, geschieden moet, dat
zegt het Het Vaderland
zal moeten uitgemaakt worden door
hen, die zich tot deze samenwerking
vereenigen zullen en indien daarvan
een overwinning bij de stembus het
resultaat mocht zijn, vervolgens tus-
schen hen onderling.
Hebt gij den boeman goed gezien
„onder de hoofdleuze der sociaal-de-
mocratie” I
De Nieuwe Courant(Vrij-
Lib.) weet natuurlijk niet dat alge
meen stemrecht reeds in 1894 de
hoofdleuze was van de vooruitstre
vend liberalen en de toenmalige anti
revolutionairen die ’t vaandel van
bordv, 7 uur,
■an Meerwijk
v L.
8 uur, Open-
'ereenig. „De
H. J. van
PRIJS DER, ADVERTENTIËN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer - 0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze togen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels f 0.35 bij vooruit
betaling, elke regel moer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel.
Groote letters on randen naar plaatsruimte.
en”. 8 uurj
m„Be Quick”,
kattebelletje”,
oegen”, 8 uur,
mingtoezicht,
Vergadering
sie- van „Ar-
a Réunie”,’ 8
ering van dé
abachtsschool
Vol verbazing over mijn stilzwijgen,
herhaalde zij dezelfde woorden nog-
hunne medestanders op dit gebied
ter rechterzijde in staat zouden zijn
den stroom tegen te houden die zij
reeds een paar jaar geleden hoor
den bruisen?
/Dat kunnen zij niet, tegenhouden
kunnen zij hem wellicht nog een
korten tijd, maar niet op den duur.
Hij zal zijn weg vindpn!
Het denkende deel der Neder-
landsche natie zal zich niet laten
afwenden van het recht al wordt
haar den boeman ook in zijn af
grijselijkste gedaante voor oogen
gehouden. Wie algemeen stemrecht
beschouwd als een „recht”, die zal
niet vragen welke partij voordeel
of nadeel heeft bij een zoo ver
mogelijk gaande uitbreiding van stem
recht, maar die zal niet strijdens moe
worden voordat het geheele volk zijn
recht verkregen heeft. Daarvoor
zullen ook wij blijven strijden in
weerwil van den boeman.
unie'*, 8 xraff
t Mandoline*
itia”.
edenvergade*-
iging tot'be*
ilose 8l/'2 uflri
laakbord.
'eregeld tijdig
ntvangen van
vermakeljjk-
lan in onze-
Eenige dagen later ontwaakte ik
des morgens zeer vroeg, toen de eerste
stralen der zon door het kruis vielen,
dat in de vensterluiken gesneden was.
Onmiddellijk daarna klopte iemand
aan de buitenzijde op een der luiken,
en voor de smalle opening verscheen
het gebaarde gelaat van den houtves
ter Wach, di'e met zware stem riep
„Jonge meester!”
„Wat is er?”
„De wolven volgen de wolvin in
het bosch bij Posorowowillen wij
gaan jagen
„Aanstonds
Ik kleedde mij aan, nam mijn buks
en een jachtmes' en ging naar buiten.
Daar stond Wach, doorweekt van den
ochtenddauw, op mij te wachtenhij
had zijn verroesten tweeloop, waar
mede hij intusschen nooit miste, over
zijn schouder geworpen. Het was nog
zeer vroegde zon ging juist op de
menschen hadden hun dagelijkschen
arbeid nog niet aangevangen en het
vee was nog niet in de weide gedre-
waren er in
i pokken aan
zijn or aan
zestig jaar
Kuyper getrouw waren gebleven. Wel
verzekert de redactie: Natuurlijk
weten wij zeer goed „dat algemeen
kiesrecht sedert een paar jaar op
het program der Liberale Unie staat
en dus mede een eigen program-
eisch van die vereeniging is”. Ge
lukkig dat de redactie dit ten minste
weet; wellicht komt zij te eeniger
tijd dan ook nog tot de wetenschap
hoe die eisch op het program der L.
Unie is gekomen.
„Maar”, zoo gaat de redactie
voort, „dat neemt niet weg dat de
ontwikkeling van het parlementaire
partij-wezen dat programpunt thans
in werkelijkheid gemaakt heeft tot
den eisch bij uitnemendheid
der sociaal-democratie, dat men deze
dan ook overal waar geen algemeen
kiesrecht bestaat, vóór alles op ver
overing daarvan ziet uitgaan en dat
het derhalve niets anders is dan een
overgave van de leiding aan de
sociaal-democratie, indien liberalen
zich opmaken om met die verkie
zingsleus voorop do meerderheid te
gaan herwinnen op de rechterzijde.”
Opnieuw de boemande eisch bij
uitnemendheid der sociaal-democratie
en een overgave van de leiding aan
de sociaal-democratie.
Maar lezers gij zult hem nog
duidelijker zien in den slotzin van
het door ons bedoelde artikel.
„Als men zich daarvan maar goed
rekenschap geeft, dan zal men inzien
dat hetgeen wij schreven over de
consequenties van een zoo
danige stembus-campagne en over
Troelstra’s naderend ministerschap,
van „verdachtmaking” zelfs den
schijn hiet vertoont."
Boem, boemLezer als u nu nog
niet den schrik om
dan helpt niets meer. Troelstra’s
naderend ministerschap! Iets ergers
is toch waarlijk niet denkbaar!
Wij voor ons begrijpen die bang
makerij niet. Zou de redactie van
de Nieuwe Courant nu werkelijk
gelooven, dat de Vrij-Liberalen en
aan het kruispad en kuste Hanna de
hand, terwijl hij haar goeden nacht
wenschte, wat zij hem voor de eerste
maal veroorloofde.
Zij behandelde mij nu ook niet meer
op zoo onverschillige wijzezij was
te behaaglijk gestemd, om nog langer
aan onze schermutseling van dien
morgen te denken ik stelde mij deze
verandering zoo ongunstig mogelijk
voor.
Bij de schommelende beweging van
het rijtuig zonk madame d’Yves wel
dra in slaap. Ik keek Hanna aan zij
sliep niethaar oogen waren wijd ge
opend en straalden van geluk.
Zij verbrak het stilzwijgen nietzij
scheen te levendig door haar eigen
gedachten bezig te worden gehouden.
Eerst toen wij ons huis naderden, keek
zij mij aan, en toen zij bemerkte, dat
ik in gedachten verzonken was, vroeg
zij mij
„Waar denkt u aan, aan Lola?”
Ik antwoordde niets, maar drukte
mijn tanden stijf op elkander en dacht
„Verscheur mij mijn hart, wanneer u
dit pleizier doet, maar gij zult mij
toch geen enkelen zucht, geen enkel
geluid ontlokken 1”
Hanna dacht er natuurlijk volstrekt
niet aan, mijn hart te verscheuren zij
stelde mij alleen deze vraag, omdat zij
er recht toe had.
Frankrijk.
Aan boord van hot dezer dagen uit
Montevideo te Duinkerken binnenge
komen Duitsche stoomschip Cordoba,
is een laaghartige moord ontdekt. In
een der privaten werd het lijk gevon
den van een zekeren Wilhelm Schutt,
met afgesneden hals.
Tijdens den overtocht moet Schutt
kennis gemaakt hebben met een der
andere passagiers, die zich journalist
noemde on voorgaf Reynald Juetz te
heeten.
Aan dezen had Schutt verteld, dat
hij in Amerika een groot vermogen
had verworven, waarmede hij nu naar
zijn land torugkeerde. Juetz schynt
toen om het geld machtig te worden
Schutt te hebben vermoord.
Toen de Cordoba te Duinkerken
binnenkwam, ging Juetz zoo spoedig
mogelijk van boord onder voorgeven,
dat hij den trein naar België wilde
halen. Natuurlijk is onraiddollijk het
signalement van Juetz op zoo groot-
mogelijke schaal in alle richtingen
verspreid.
Na dagenlange bewaking is do Pa-
rijsche recherche er in geslaagd drie
personen gevangen th nemen op het
oogenblik, dat deze in gezelschap van
drie jonge meisjes aan de Gare du
Nord in den trein ’stapten met biljet
ten voor Buenos-A ires via Liverpool.
Uit hot verhoor bleek, dat men hier
te doen had met drie bekende han
delaars in vrouwen.
Engeland.
Tot gisteren middag i
Londen. 47 gevallen van
gegeven. Twee' zieken
bezweken, een vrouw van
die ingeënt is geweest en een kind
dat niet ingeënt was.
Ook te Newcastle heersehen de ma-
GOIDSCHE COURANT
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaalf 1.25
Idem franco per post 1.50
Met Geïllustreerd Zondagsblad J’ 150
Idem franco per pogt- 1.90
Abonnementen worden dagelijks* aangenomen aan ons BureauLange
Tibndeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de postkantoren.
35)
Op hetzelfde oogenblik kwamen
Selim en Hanna op een kromming
van den weg te voorschijn. Beiden
hadden deze hartstochtelijke ontboe
zeming gadegeslagenzij hadden ge
zien, dat ik Lola’s hand aan mijn
voorhoofd en lippen had gedrukt, en
wisselden nu glimlachend een blik van
verstandhouding, die zeggen wilde
„Wij weten wel, wat dat beteekent'1”
Inmiddels was het tijd geworden
om naar huis terug te keeren. Bij het
eerstvolgend kruispad zou Selim ons
moeten verlaten, maar ik vreesde, dat
hij ons zou willen vergezellen. Ik
sprong haastig te paard en riep hardop,
dat het reeds laat was en hoog tijd
voor Sëlim en ons, om naar huis te
rug te rijden. Juffrouw Lola drukte
mij bij het afscheid nemen op bijzon
der hartelijke wjjze de hand, wat ik
echter niet beantwoordde. Daarna gin
gen wij op weg; Selim verliet ons
werkelijk in de grootste opgewektheid
von. De lucht boven onze hoofden
begon langzamerhand blauw te wor
den in het oosten glansde reeds oen
rossige gloed, in het westen was bet
nog donker en nevelachtig.
De oude had haast.
„Ik heb een tweewielig wagentje
en mijn merrie medegebracht,” zeide
hij„wij zullen tot aan de heuvelen
rijden I”
Wij stapten in en reden weg. Nau
welijks hadden wij de stallingen en
schuren achter den rug, of er kwam
een haas uit een der havervelden,
vloog dwars voor ons den weg over
en snelde daarna weg over de weide,
waar hij een donker spoor achterliet
in het gras, dat door den dauw glin
sterde.
„Èen kat over-den weg!” mompelde
de oude. „Dat is een kwaad voortee-
kén Daarna voegde hij er bij „Het
is reeds laat; spoedig zal er schaduw
zijn. Zoo lang de zon nog niet geheel
aan den hemel staat, werpt geten voor
werp schaduw op den grond.”
„Is de schaduw dan nadeelig voor
ons?” vroeg ik.
„Bij sterke schaduw gaat het goed
maar bij lichte schaduw is alle moeite
vergeefsch.”
„Van waar zullen wij uitgaan?”
vroeg ik weder.
„Van de „boomholen” in het bosch
De motie gisteren door de oppositie
in het Engelsche Lagerhuis ingediend,
luidt als volgtDit Huis zou met
vreugde begroeten het indidnen van
een wetsontwerp ten doel hebbende
een hervorming in de samenstelling
in het huis der Lords, hetwelk tevens
de onafhankelijkheid daarvan als een
Tweede Kamer zou handhaven. Maar
het weigert verder te gaan met de
behandeling van een voorstel, hetwelk
alle beslissende wetgevende macht
legt in de handen eener enkele Ka
mer en geen waarborg biedt tegen
het wet worden van ingrijpende ont
werpen zonder de toestemming daar
toe van en tegen den wil des volks.
Zooals we gisteren reeds gemeld
hebben, zou Austen Chambe'rla’in deze
- xmotie verdedigen. Allereerst begon
t harte slaat, hij met de bewering dat de regeering
m 1 volstrekt geen opdracht gekregen had
van het volk. De regeerings voorst el
len waren slechts voorstellen van de
woordvoerders der regeeringspartijen.,
Zeker, misschien had het Hoogerhuis
wel niet goed gehandeld, maar dan
moest men het Hoogerhuis hervormen,
maar niet alle medezeggingschap-ont-
nemen. De regeering had nu wèl
een hervorming beloofd na aannepiing
van do Veto-wet, maar het was nog
lang niet zeker, dat alle groepen, die
nu de regeeringsmeerderheid vormen,
daaraan zullen willen meewerken. Dit
ziet natuurlijk op de Engelsche ar
beiderspartij, die zich verklaard heeft
voor algehoele afschaffing van het
Hoogerhuis. Do oppositie wilde door
samenwerking in den geest van de
conferentie van verleden jaar tot een
overeenkomst geraken. Zij willen ook
wel het Huis laten bestaan uit leden,
gedeeltelijk direct door het volk aan
gewezen, maar de Veto-wet zooals do
regeering die voorstelt, is voor haar
onaannemelijk. Voor de regeering
voerde het woord de minister van
Oorlog, de heer Haldane, voor ons
Nederlanders, misschien een beetje
vreemd, maar de heer Haldane is be
halve burger-minister van Oorlog, een
rechtsgeleerde van naam. Hij ver
klaarde dat het Lagerhuis meerpialen
zijn vrijheden had zien aangetast. Ook
nu was dit het geval en daardoor
was- de Parliament-Bill noodzakelijk.
De manier toch waarop het Hooger
huis de door de regeering ingediende
wetten had behandeld, maakte het
noodig een herhaling daarvan te voor
komen. Dat er een éénkamerstelsel
zou komen, werd door de regeering
beslist tegengesproken. Heel dwatts
zon het zijn, wanneer de regeering
met voorstellen zou komen togen den
wil van het volk. Trouwens een wel
moet driemaal behandeld worden in
het Lagerhuis, en door hot Hoogerhuis
worden verworpen voor do Koninklijke
goedkeuring buiten hot Huis der Lords
ons gevraagd kan worden. In dien
tusschentijd zal do publieke opinie
tijd genoog hebben gehad zich uit te
spreken.
Naar men weet weigerde van de
week de hem Asquith inlichtingen
omtrent de oruterhandelingen indertijd
tusschen de regeering on do Lords
gehouden. Thans woot echter do
Times verschillende meedeelingen te
doen over do door de conferentie
verkregen resultaten. De overeen
stemming zou hoogstwaarschijnlijk wel
verkregen zijn wanneer niet de regee
ring had vastgehoudon aan haar voor
stol om allo maatregelen waarover
geschil bestond, te doen behandelen
in oon gemeenschappelijke zitting van
Lager- on Hoogerhuis waarbij echter
de verhouding tusschen de vertegen
van Posorowo.”
Het bosch van Posorowo was een
verwilderd gedeelte van het woud,
waar zich de „boomholen” bevonden
holen, die ontstaan waren onder
do wortels van boomen, welke door
storm ontworteld waren.
„Denkt ge, Wach, dat het lokken
ons gelukken zal
„Ik zal huilen als een wolf, dan
komt er wellicht een ojidagen.”
„Misschien ook wel niet
„Zeker, er zal er wel een komen 1”
Wij reden tot aan het huisje van
Wach, waar wij het paard en het
wagentje aan zijn knecht overgaven,
on vervolgden onzen weg te voet.
Nadat wij een half uur geloopen
hadden en de zon reeds hooger aan
den hemel stond, drongen wij de
„boomholen” binnen. Hier was de
bodem bedekt met lage en ondoor
dringbare struikgewassen, waartus-
schen zich hier en daar een boom
verhief. Het hol, waarin wij ons be
vonden, was zoo diep, dat wij er ons
geheel in konden verbergen.
„Nu schouder aan schouderfluis
terde Wach. Wij gingen rug tegen
rug staan, zoodat aan do oppervlakte
der aarde alleen ons haar en de loopen
van onze geweren zichtbaar waren.