8B EDELE HARTEN. mug! mwilljl»- Idiif wordt na den van andere i te brengen, roocle doozen, Vanning, doch woord »Ki na ze fabriek af- Donderdag 2 Maart 1911. a< De Boeman. Buitenlandsch. Nieuws. ZBixiten lar^d.. Dufï... FEUILLETON vetarfa No. 11498. imtel lakerij len eo banden me sorleertog g 14—16. lötTuia LIMHU i 8ig*ren- nt idruppelr! serling XTïe-vx-ws- en ^.d.-vextexi.tie'bleucL vocx en. Oxrxstxelcezx. Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen. Telefoon Interc. 82. 49e Jaargang. J s Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. HANNA. (Wordt vervolgd.) TO. UWE en 2è SN voorradig; lonit.i. Het hnis ■n en droge Ke|. lltMiri per jnv. r. schouten. i GEN, LAN- ZWEEPBN, TASSCHEN, maals. Ik antwoordde wederom niets. Zij schreef dit toe aan onzen vroege- ren twist, en zweeg nu eveneens. ACHTSTE HOOFDSTUK. teeds '♦RÉ' f 0,75. woordigers van beide huizen steeds zoo zou zijn, dat de regoering die over een goede meerderheid in het Lager huis beschikte, altijd zeker zou* zijn van de overwinning. Welke die ver houding was, weet daTimeanog niet. Eén van tweeën of de 4 unioniete leden der conferentie hebben hun belofte tot geheimhouding goschpnden of de Times heeft het geheele verhaal uit haar duim gezogen. lecüt, direct of g-g.v. bij D. I- beschuit- en hoven. Wie herinnert zich uit zijn jeugd niet het rijmpje: „als gij niet wilt deu gen, dan verschijnt de zwarte man.” Vele kinderen, werden bang gemaakt, bedreigd met den zwarten man, als zij anders deden dan de anderen wilden. In onze dagen worden op dezelfde wijze groote kinderen bang gemaakt, maar nu met den rooden man, als zij anders handelen dan de Vrij- Liberalen. Dit bleek weer eens uit hun orgaan „de Nieuwe Courant” van Donderdag j.l., waarin als hoofd artikel voorkomt „De beteekenis der leuze.” De redactie van dit orgaan, we tende dat de Liberale Unie zich voorstelt bij de verkiezingen van 19J3 alle voorstanders van algemeen kiesrecht met het oog op de grond wetsherziening te vereenigen in één gemeenschappelijke krachtige actie, waarbij ook gerekend wordt op de medewerking der Vrij-Liberalen, doet aan Het Vaderland de belang rijke vraag: En daarna? Wat er na de verovering der parlemen taire meerderheid door Unie-libera- len, Vrijzinnig-democraten, Sociaal democraten, en Vrij-liberalen bevoch ten onder de hootdleuze der sociaal- democratie, geschieden moet, dat zegt het Het Vaderland zal moeten uitgemaakt worden door hen, die zich tot deze samenwerking vereenigen zullen en indien daarvan een overwinning bij de stembus het resultaat mocht zijn, vervolgens tus- schen hen onderling. Hebt gij den boeman goed gezien „onder de hoofdleuze der sociaal-de- mocratie” I De Nieuwe Courant(Vrij- Lib.) weet natuurlijk niet dat alge meen stemrecht reeds in 1894 de hoofdleuze was van de vooruitstre vend liberalen en de toenmalige anti revolutionairen die ’t vaandel van bordv, 7 uur, ■an Meerwijk v L. 8 uur, Open- 'ereenig. „De H. J. van PRIJS DER, ADVERTENTIËN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55 Elke regel meer - 0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze togen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels f 0.35 bij vooruit betaling, elke regel moer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel. Groote letters on randen naar plaatsruimte. en”. 8 uurj m„Be Quick”, kattebelletje”, oegen”, 8 uur, mingtoezicht, Vergadering sie- van „Ar- a Réunie”,’ 8 ering van dé abachtsschool Vol verbazing over mijn stilzwijgen, herhaalde zij dezelfde woorden nog- hunne medestanders op dit gebied ter rechterzijde in staat zouden zijn den stroom tegen te houden die zij reeds een paar jaar geleden hoor den bruisen? /Dat kunnen zij niet, tegenhouden kunnen zij hem wellicht nog een korten tijd, maar niet op den duur. Hij zal zijn weg vindpn! Het denkende deel der Neder- landsche natie zal zich niet laten afwenden van het recht al wordt haar den boeman ook in zijn af grijselijkste gedaante voor oogen gehouden. Wie algemeen stemrecht beschouwd als een „recht”, die zal niet vragen welke partij voordeel of nadeel heeft bij een zoo ver mogelijk gaande uitbreiding van stem recht, maar die zal niet strijdens moe worden voordat het geheele volk zijn recht verkregen heeft. Daarvoor zullen ook wij blijven strijden in weerwil van den boeman. unie'*, 8 xraff t Mandoline* itia”. edenvergade*- iging tot'be* ilose 8l/'2 uflri laakbord. 'eregeld tijdig ntvangen van vermakeljjk- lan in onze- Eenige dagen later ontwaakte ik des morgens zeer vroeg, toen de eerste stralen der zon door het kruis vielen, dat in de vensterluiken gesneden was. Onmiddellijk daarna klopte iemand aan de buitenzijde op een der luiken, en voor de smalle opening verscheen het gebaarde gelaat van den houtves ter Wach, di'e met zware stem riep „Jonge meester!” „Wat is er?” „De wolven volgen de wolvin in het bosch bij Posorowowillen wij gaan jagen „Aanstonds Ik kleedde mij aan, nam mijn buks en een jachtmes' en ging naar buiten. Daar stond Wach, doorweekt van den ochtenddauw, op mij te wachtenhij had zijn verroesten tweeloop, waar mede hij intusschen nooit miste, over zijn schouder geworpen. Het was nog zeer vroegde zon ging juist op de menschen hadden hun dagelijkschen arbeid nog niet aangevangen en het vee was nog niet in de weide gedre- waren er in i pokken aan zijn or aan zestig jaar Kuyper getrouw waren gebleven. Wel verzekert de redactie: Natuurlijk weten wij zeer goed „dat algemeen kiesrecht sedert een paar jaar op het program der Liberale Unie staat en dus mede een eigen program- eisch van die vereeniging is”. Ge lukkig dat de redactie dit ten minste weet; wellicht komt zij te eeniger tijd dan ook nog tot de wetenschap hoe die eisch op het program der L. Unie is gekomen. „Maar”, zoo gaat de redactie voort, „dat neemt niet weg dat de ontwikkeling van het parlementaire partij-wezen dat programpunt thans in werkelijkheid gemaakt heeft tot den eisch bij uitnemendheid der sociaal-democratie, dat men deze dan ook overal waar geen algemeen kiesrecht bestaat, vóór alles op ver overing daarvan ziet uitgaan en dat het derhalve niets anders is dan een overgave van de leiding aan de sociaal-democratie, indien liberalen zich opmaken om met die verkie zingsleus voorop do meerderheid te gaan herwinnen op de rechterzijde.” Opnieuw de boemande eisch bij uitnemendheid der sociaal-democratie en een overgave van de leiding aan de sociaal-democratie. Maar lezers gij zult hem nog duidelijker zien in den slotzin van het door ons bedoelde artikel. „Als men zich daarvan maar goed rekenschap geeft, dan zal men inzien dat hetgeen wij schreven over de consequenties van een zoo danige stembus-campagne en over Troelstra’s naderend ministerschap, van „verdachtmaking” zelfs den schijn hiet vertoont." Boem, boemLezer als u nu nog niet den schrik om dan helpt niets meer. Troelstra’s naderend ministerschap! Iets ergers is toch waarlijk niet denkbaar! Wij voor ons begrijpen die bang makerij niet. Zou de redactie van de Nieuwe Courant nu werkelijk gelooven, dat de Vrij-Liberalen en aan het kruispad en kuste Hanna de hand, terwijl hij haar goeden nacht wenschte, wat zij hem voor de eerste maal veroorloofde. Zij behandelde mij nu ook niet meer op zoo onverschillige wijzezij was te behaaglijk gestemd, om nog langer aan onze schermutseling van dien morgen te denken ik stelde mij deze verandering zoo ongunstig mogelijk voor. Bij de schommelende beweging van het rijtuig zonk madame d’Yves wel dra in slaap. Ik keek Hanna aan zij sliep niethaar oogen waren wijd ge opend en straalden van geluk. Zij verbrak het stilzwijgen nietzij scheen te levendig door haar eigen gedachten bezig te worden gehouden. Eerst toen wij ons huis naderden, keek zij mij aan, en toen zij bemerkte, dat ik in gedachten verzonken was, vroeg zij mij „Waar denkt u aan, aan Lola?” Ik antwoordde niets, maar drukte mijn tanden stijf op elkander en dacht „Verscheur mij mijn hart, wanneer u dit pleizier doet, maar gij zult mij toch geen enkelen zucht, geen enkel geluid ontlokken 1” Hanna dacht er natuurlijk volstrekt niet aan, mijn hart te verscheuren zij stelde mij alleen deze vraag, omdat zij er recht toe had. Frankrijk. Aan boord van hot dezer dagen uit Montevideo te Duinkerken binnenge komen Duitsche stoomschip Cordoba, is een laaghartige moord ontdekt. In een der privaten werd het lijk gevon den van een zekeren Wilhelm Schutt, met afgesneden hals. Tijdens den overtocht moet Schutt kennis gemaakt hebben met een der andere passagiers, die zich journalist noemde on voorgaf Reynald Juetz te heeten. Aan dezen had Schutt verteld, dat hij in Amerika een groot vermogen had verworven, waarmede hij nu naar zijn land torugkeerde. Juetz schynt toen om het geld machtig te worden Schutt te hebben vermoord. Toen de Cordoba te Duinkerken binnenkwam, ging Juetz zoo spoedig mogelijk van boord onder voorgeven, dat hij den trein naar België wilde halen. Natuurlijk is onraiddollijk het signalement van Juetz op zoo groot- mogelijke schaal in alle richtingen verspreid. Na dagenlange bewaking is do Pa- rijsche recherche er in geslaagd drie personen gevangen th nemen op het oogenblik, dat deze in gezelschap van drie jonge meisjes aan de Gare du Nord in den trein ’stapten met biljet ten voor Buenos-A ires via Liverpool. Uit hot verhoor bleek, dat men hier te doen had met drie bekende han delaars in vrouwen. Engeland. Tot gisteren middag i Londen. 47 gevallen van gegeven. Twee' zieken bezweken, een vrouw van die ingeënt is geweest en een kind dat niet ingeënt was. Ook te Newcastle heersehen de ma- GOIDSCHE COURANT PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaalf 1.25 Idem franco per post 1.50 Met Geïllustreerd Zondagsblad J’ 150 Idem franco per pogt- 1.90 Abonnementen worden dagelijks* aangenomen aan ons BureauLange Tibndeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de postkantoren. 35) Op hetzelfde oogenblik kwamen Selim en Hanna op een kromming van den weg te voorschijn. Beiden hadden deze hartstochtelijke ontboe zeming gadegeslagenzij hadden ge zien, dat ik Lola’s hand aan mijn voorhoofd en lippen had gedrukt, en wisselden nu glimlachend een blik van verstandhouding, die zeggen wilde „Wij weten wel, wat dat beteekent'1” Inmiddels was het tijd geworden om naar huis terug te keeren. Bij het eerstvolgend kruispad zou Selim ons moeten verlaten, maar ik vreesde, dat hij ons zou willen vergezellen. Ik sprong haastig te paard en riep hardop, dat het reeds laat was en hoog tijd voor Sëlim en ons, om naar huis te rug te rijden. Juffrouw Lola drukte mij bij het afscheid nemen op bijzon der hartelijke wjjze de hand, wat ik echter niet beantwoordde. Daarna gin gen wij op weg; Selim verliet ons werkelijk in de grootste opgewektheid von. De lucht boven onze hoofden begon langzamerhand blauw te wor den in het oosten glansde reeds oen rossige gloed, in het westen was bet nog donker en nevelachtig. De oude had haast. „Ik heb een tweewielig wagentje en mijn merrie medegebracht,” zeide hij„wij zullen tot aan de heuvelen rijden I” Wij stapten in en reden weg. Nau welijks hadden wij de stallingen en schuren achter den rug, of er kwam een haas uit een der havervelden, vloog dwars voor ons den weg over en snelde daarna weg over de weide, waar hij een donker spoor achterliet in het gras, dat door den dauw glin sterde. „Èen kat over-den weg!” mompelde de oude. „Dat is een kwaad voortee- kén Daarna voegde hij er bij „Het is reeds laat; spoedig zal er schaduw zijn. Zoo lang de zon nog niet geheel aan den hemel staat, werpt geten voor werp schaduw op den grond.” „Is de schaduw dan nadeelig voor ons?” vroeg ik. „Bij sterke schaduw gaat het goed maar bij lichte schaduw is alle moeite vergeefsch.” „Van waar zullen wij uitgaan?” vroeg ik weder. „Van de „boomholen” in het bosch De motie gisteren door de oppositie in het Engelsche Lagerhuis ingediend, luidt als volgtDit Huis zou met vreugde begroeten het indidnen van een wetsontwerp ten doel hebbende een hervorming in de samenstelling in het huis der Lords, hetwelk tevens de onafhankelijkheid daarvan als een Tweede Kamer zou handhaven. Maar het weigert verder te gaan met de behandeling van een voorstel, hetwelk alle beslissende wetgevende macht legt in de handen eener enkele Ka mer en geen waarborg biedt tegen het wet worden van ingrijpende ont werpen zonder de toestemming daar toe van en tegen den wil des volks. Zooals we gisteren reeds gemeld hebben, zou Austen Chambe'rla’in deze - xmotie verdedigen. Allereerst begon t harte slaat, hij met de bewering dat de regeering m 1 volstrekt geen opdracht gekregen had van het volk. De regeerings voorst el len waren slechts voorstellen van de woordvoerders der regeeringspartijen., Zeker, misschien had het Hoogerhuis wel niet goed gehandeld, maar dan moest men het Hoogerhuis hervormen, maar niet alle medezeggingschap-ont- nemen. De regeering had nu wèl een hervorming beloofd na aannepiing van do Veto-wet, maar het was nog lang niet zeker, dat alle groepen, die nu de regeeringsmeerderheid vormen, daaraan zullen willen meewerken. Dit ziet natuurlijk op de Engelsche ar beiderspartij, die zich verklaard heeft voor algehoele afschaffing van het Hoogerhuis. Do oppositie wilde door samenwerking in den geest van de conferentie van verleden jaar tot een overeenkomst geraken. Zij willen ook wel het Huis laten bestaan uit leden, gedeeltelijk direct door het volk aan gewezen, maar de Veto-wet zooals do regeering die voorstelt, is voor haar onaannemelijk. Voor de regeering voerde het woord de minister van Oorlog, de heer Haldane, voor ons Nederlanders, misschien een beetje vreemd, maar de heer Haldane is be halve burger-minister van Oorlog, een rechtsgeleerde van naam. Hij ver klaarde dat het Lagerhuis meerpialen zijn vrijheden had zien aangetast. Ook nu was dit het geval en daardoor was- de Parliament-Bill noodzakelijk. De manier toch waarop het Hooger huis de door de regeering ingediende wetten had behandeld, maakte het noodig een herhaling daarvan te voor komen. Dat er een éénkamerstelsel zou komen, werd door de regeering beslist tegengesproken. Heel dwatts zon het zijn, wanneer de regeering met voorstellen zou komen togen den wil van het volk. Trouwens een wel moet driemaal behandeld worden in het Lagerhuis, en door hot Hoogerhuis worden verworpen voor do Koninklijke goedkeuring buiten hot Huis der Lords ons gevraagd kan worden. In dien tusschentijd zal do publieke opinie tijd genoog hebben gehad zich uit te spreken. Naar men weet weigerde van de week de hem Asquith inlichtingen omtrent de oruterhandelingen indertijd tusschen de regeering on do Lords gehouden. Thans woot echter do Times verschillende meedeelingen te doen over do door de conferentie verkregen resultaten. De overeen stemming zou hoogstwaarschijnlijk wel verkregen zijn wanneer niet de regee ring had vastgehoudon aan haar voor stol om allo maatregelen waarover geschil bestond, te doen behandelen in oon gemeenschappelijke zitting van Lager- on Hoogerhuis waarbij echter de verhouding tusschen de vertegen van Posorowo.” Het bosch van Posorowo was een verwilderd gedeelte van het woud, waar zich de „boomholen” bevonden holen, die ontstaan waren onder do wortels van boomen, welke door storm ontworteld waren. „Denkt ge, Wach, dat het lokken ons gelukken zal „Ik zal huilen als een wolf, dan komt er wellicht een ojidagen.” „Misschien ook wel niet „Zeker, er zal er wel een komen 1” Wij reden tot aan het huisje van Wach, waar wij het paard en het wagentje aan zijn knecht overgaven, on vervolgden onzen weg te voet. Nadat wij een half uur geloopen hadden en de zon reeds hooger aan den hemel stond, drongen wij de „boomholen” binnen. Hier was de bodem bedekt met lage en ondoor dringbare struikgewassen, waartus- schen zich hier en daar een boom verhief. Het hol, waarin wij ons be vonden, was zoo diep, dat wij er ons geheel in konden verbergen. „Nu schouder aan schouderfluis terde Wach. Wij gingen rug tegen rug staan, zoodat aan do oppervlakte der aarde alleen ons haar en de loopen van onze geweren zichtbaar waren.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1911 | | pagina 1