huis
MAN,
Bezoekt de tentoonstelling van Aardewerk en Goudsehe pijpen
straat
A
ELKOM,
No. 11534.
Donderdag 18 April 1911.
80e Jaargang.
Het nadereod onheil.
ZBixïtexi leurxa..
FEUILLBTOX
DE MAN IN GRIJS.
•IfeÈexa,
Hiel
ikerlj
in don
ijd aan
in de Snoeien »OÏS GWH>
XTxexx-ws- ezx •^.d.-v-ertexxtxe'bleud. voor Groxxd.ec ezx Ozxxstr elcezx.
Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen.
pruTvan heïaboïïnement;
Telefo/
Telefoon Interc. 82.
e Bloemen-
I
Hebt
i Buiten-
EN, LAN-
5WEEPEN;
'ASSCHEN,
nen banden
e sorteering
vereeniging
oering van
Opera in
Wegens den Goeden Vrijdag
verschijrtt de „Goudsehe
Courant” morgen niet.
nam hij toevallig of met opzet
Geopend van 2-5 en 7- -11-uur.
Entree 95 cent.
I, dekens,
meubelen
14—16.
W E en 2e
V voorradig,
iw- en Wo-
ieringbtraat
vergadering
Armenzorg,
regeld tijdig
^vangen van
rermakelyk-
>n in onze
egen”. Ten-
iowerk enz.
erheid, dep.
Harmonie”,
n de Kon.
Inderofncie-
was echter nog niet door
(iIIIIMHE COURANT.
Per kwartaal
Idem franco per post
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per past 1
Abonnt
Tuner
PRIJS DER ADVERTENT1ÊN:
Van t5 gewone regels met bewijsnummer f O 55
Elke regel meer .0 10
fijj drie achtereenvolgende plaatsingen worden deie tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van t—5 regels f0 35 b(j vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames I 0 25 per regel
Groote letters en randen naar plaatsruimte
f t 25
1
1.50
nco fier past t 90
lenten worden dagelyks aangenomen aan ons BureauLaNok
ïg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
Interc. 82. ~r' Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
kenden nagel moest hebben.
Do sporen werden gemeten en daar
na met ledige kisten, die men in een
schuurtje had gevonden, overdekt, om
ze voor don later te nemen gipaaf*
druk ongeschonden te behouden.
Terwijl de commissie daarna het
gebouw «loot, om zich naar Grunau
te begeven, waar vrouw Stojan en
vrouw Brandei» een streng verho r
zouden ondergaan, had Site* Hemp I
zich op de bank voor het hui* nnoh
gezet en nam in gedachten verzonken
het eene snuifje na het andere,
Bolzmann, die wint, dat de behen
dige detective gewoon wan te snni-
ven, ah /rij over eene zeer du int ere
zaak nad&cht, beschouwde hem glim-
lachond/en trad eindelijk ,\op hem toe.
„W#, mijnheer Humbel, peinst ge
weer over nieuwe ontdekkingen?”
Hompel staarde’ met zijn blauwe
oogen, die een eigenaardige glans had-
den, voor zich uit.
„Een ingewikkeld vraagstuk,” mom-
pelde hij, „er Varen er twee
„Hoe - twee daders?”
„Of het twee daders waren, weet
ik niet. In elk geval zijn er den avond
van den moord twee mannen in het
huis geweest.”
„Waaruit besluit ge dat?”
(Wordt vervolgd.)
stelde invoerrecht? Steeds is het
directe gevolg van een beschermend
recht geweest, dat de prijs van het
binnenlandsche fabrikaat verhoogd
werd tot dien van het buitenland-
sche product, vermeerderd met het
daarop gesteld^ invoerrecht. Com
binaties van inlandschejndustrieelen
zullen niet gevormd wordenZoo
meent de regeering. Toen minister
Kolkman indertijd het tarief nauwe*
lings met 80 procent wilde ver-
hoogen, zette de heer l’otjer jin een
adres aan de Kamer uiteen, hoe
juist door die verhooging de ge
zamenlijke zoutraffinadeurs den zout-
prijs zeker met het invoerrecht
zouden verhoogen. Er is geen enkele
reden om aan te nemen dat andere
industrieelen niet hetzelfde zullen
doen, als hun buitenlandsche con
current wordt geweerd.
De regeering, heet het, wil het
volksvoedsel vrij laten, daarom wor
den geen graanrechten geheven.
Maar dezelfde regeering wil, ter
bescherming der graanindustrie, 40
cent invoerrecht heffen per 100 K.G.
tarwe- en roggemeel. Zou uien nu
waarlijk op het Haagsche Binnen
hof zoo naïef zijn, om te meenen,
dat de meelfabrikanten zullen blij
ven leveren voor denzelfden prijs?
De uitkomst zal bewjjzen, dat zij,
zoodra zij er maar eenigszins kans
toe zien, den meelprijs in de hoogte
zullen drijven. Het is rondweg ge
zegd, boerenbedrog, als men het
dan gaat voorstellen, alsof men het
volks voedsel niet belast.
De minister Kolkman wordt in
deze volkomen tegengesproken door
het Kamerlid tan dien naam. In
1905 schreef hij aan de Vereeniging
van Handelaren in buitenlandsch
meel
„Ik ben een tegenstander van be
lasting op eerste levensbehoeften,
disch der welgestelde», doch op de
arbeiderstafel prijkt.
Hij vraagt een recht van honder
den verbruiksartikelen, die de ar-,
beidersklasse. en de middenstand
dagelyks van noode heeft. Misleiding
en niet anders dan dat, is het te
trachten de voorstelling te wekken,
alsof de lasten voor het volk niet
verzwaard zullen worden.
De tien millioen meerder invoer
recht beteekenen een last van vele
malen tien millioen voor het Neder-
landsche volk.
In zijn democratische dagen noem
de de heer Staalman de protectie,
zooals minister Harte ze wilde, ’n roof
tocht op de zakken der kleine luydcn.
Het ontwerp-Kolkman is in hoofd
zaak een copie van het ontwerp-
Harte. Door de meelrechten draagt
het nog verderfelijker karakter. Het
spot met den democratische!! eisch
van een belastingstelsel naar draag
kracht.
Deze minister zal onder een
„christelijk” etiket een paar millioen
halen uit de directe belastingen en
het negenvoudige dier som leggen
op het gansche volk, waarvan de
lagere standen het leeuwenaandeel
tfe betalen zullen krijgen.
Een zware strijd wacht ons tegen
’t rampzalig voornamen van dezen
minister.
Het onheil, dat ons volk boven
het hoofd hing, sinds de stembus
van 1909 de clericale coalitie op
nieuw de meerderheid schonk, dreigt
thans meer dan dan ooit te gebeuren.
Minister Kolkman heeft zijn nieuwe
Tariefwet bij de Tweede Hamer
ingediend. De geruchten, die sinds
lang omtrent de beraamde hoogere
opbrengst der invoerrechten liepen,
blijken waar geweest te zijn10
millioen meer wil minister Kolkman
uit de invoerrechten halen. De ver
hooging wordt aangekondigd met
die schijnschoone woorden, welke
het ware karakter van een protec
tionistisch tarief steeds moeten ver
bergen. Het tarief, zoo heet het in
de toelichting des ministers, is niet
uitsluitend gericht op bescherming
der Nederlandsche industrie, Wel op
wegneming van moeilijkheden door
de industrie ondervonden door het
krachtig protectionisme van andere
landenS'
De regiering vreest niet voor een
stijging^er prijzen, noch voor vor
ming van combinatiën van inland-
sche industrieelen tot opzetting daar
van.' Men zou haast geneigd zijn,
aan kinderlijke onschuld te gaan
denken, als men zoodanig naïef ver
trouwen in een regeeringsstuk vindt
uitgesproken. Heeft dan niet overal
de uitkomst geleerd, dat elk invoer
recht van eenige beteekenis en
de 10 tot 12%, die op afgewerkte
fabrikaten worden gelegd, zijn zeker
zeer ingrijpend den prijs der
waar verhoogt met het daarop ge-
boven die plaats aan de zoldering
bloeddruppels bevinden ook is, zooals
ge aan het lijk kunt zien, aanvanke-
het bloed loodrecht langs haar naar
naar beneden gestroomd. Het een zoo-
welAls het ander bewijst, dat de vrouw,
wier hoofd, als ze stond omtrent een
meter onder het plafond moest zijn,
op het oogenblikyan den moord wer
kelijk gestaan heeft en wel hier naast
dé schrijftafel. Maar het bewijst ook,
dat zij onverhoeds aangevallep is, an
ders had ze zich gebogen of den arm
opgeheven, om den slag af te weren.
In het eerste geval konden deslagen
niet op voorhoofd en gezicht zijn ge
vallen, in het andere geval moest de
hand gekwetst zijn, wat niet zoo is.
Na de eerste slagen vluchtte de vrouw
naar- de tafel de langwerpige, in de
richting der beweging loopende bloed
strepen op den vloer bewyzen dit. Kort
voor de tafel, viel ze neer én de moor
denaar maakte haar af met een slag,
die den schedel geheel verbrijzelde en
onmjddellijk doodelnk moest zyn. Daar
na bracht hij de kamer in den toe
stond, zooals wij ze nu zien, nam wel
licht voor den schjjn wat baar geld
mee, dat zich in de ledige geopende
portefeuille die in het rechter vak bo
venop ligt, vermoedelijk heeft bevon
den, en verliet het huis door de voor
deur, welke hfj achter zich sloot. Den
j), Gebouw
10 uur ver-
ng der ver-
1”. Spreker:
irp: „Milli-
e Ideeën”.
lur. Uitvoe-
vereeniging
Dit verdrag
den Senaat bekrachtigd. Zoodra Wil
son, de gezant, kennis had genomen
van het verdrag waarby o. a. Mexico
zich bereid verklaarde kolenstations
aan de Magdatenakaai aan Japan af
te staan, spoorde hij naar Washington,
waar hy president Taft in kennis stelde
met wat hem ter oore was gekomen.
Daarop had de Amvrikoansche regee
ring den Mexicaan^hen president oen
ultimatum gesteld, om oogenblikkelyk
het verdrag in te trekken en intus-
sohen was een groote Amerikaansohe
troepenmacht aan de Mexicaaiisohe
grenzen gemobiliseerd. Daarmee was
de tot nog tee onbegrijpelijke mobi
lisatie verklaard. Echter hoeft presi
dent Taft de**> bewering direct met
klem laten tegenspreken on heeft ook
de minister van buitenlandsche zaken
Knot en de loden van do commissie
voor buitenlandsche aangelegenheden
gemachtigd een zelfde verklaring af
te leggen. De lx,wegingen dor Arno-
rikaanscho troepen waren uitsluitend
voortgevloeid uit vrees dat oen uit
breiding Xjin den opstand in Mexico
zou kunnen leiden tot anarchie.
Het Engolsche Lagerhuis is met
Paaschvacantte gegaan zonder zelfs
m%ar één artikel van de Veto-wet ge
heel afgehandeld te hebben. Dit is
natuurlijk een gevolg van de obstruo-
tie-nolitiek gevolgd door de unionis
tische loden. De regeering heeft ech
ter maatregelen genomen om t»en spoe
diger afdoening van zaken te verze
keren. Zo heeft ten eerste voorgesteld
langere zittingen te houden en verder
een voorstel gedaan dat door de iniMir-
derheid is aangenomen om den voor
zitter de bevoegheid te geven onbe
langrijke voostellen niet in behande
ling te doen noemen. De Engelsclien
noemen dit het Kangoeroo-stebel en
de Regeering is er nu van verzekerd
dat een groot deel van de 9(M) amen
dementen naar de prullenmand zal
worden verwezen.
Maandag is weer oen groote pro
test vergadering gehouden te Brussel
tegen de Belgische schoolwet. Daar
voerden de hWaten Buk en Hyinnns
met den •ociaal-democraat Van der
Velde het woord. Buis herhinnerdo
aan het oproer van 1867, toen de
trek had verlaten, om in de omgeving
van het hnis naar voetsporen te zoe
ken, weer binnen.
„Nu, hebt ge iets gevonden vroeg
Bolzman. Brauner knikte.
„In den vochtigen grond achter het
huis zyn zeer duidelijk de sporen te I
zien van een man, die zich van het
huis (verwijdert. Een nagel in den hak
Mteekt w»t uit en kenmerkt daardoor
het «poori Juist door dit kenmerk ge
lukte het mij, ook aan de voorzijde
hetzelfde spoor te vinden. Daar leiddj
het op den weg van Grunau naar Irtö'
huis, veel is er echter niet meer van^
te zien, daar deze weg reeds door te‘
veel personen begaan h.”
^Daaruit kan men dus opmaken,
dat de dader voor in gekomen en het
hui» aan de achterzijde heefikverlaten.
ge ook de sporen W»n vilten
schoepen bemerkt
„Ja, jloch slechte bij een der ven
sters. Dit doet me veronderstellen, dat
de dader deie daar aangetrokkén
heeft, om alle mogelyk geluid der
laarzen op het muurwerk te vermij
den.”
„Toon on» die sporen 1” W
Men verliet de kamer, opi zich ri^r
de plaats achter het huis te begeven.
Daar vond men inderdaad de duide
lijke sporen van een grooten mans
teers, waarvan de hak een uitete-
sleutel
mee.
Bolzmann keek den advocaat aan.
„Lijkt hij niet een echte heksen-
meester Hij beschryft den moord,
als ware hij er getuide van geweest K’
„Zeker en het schijnt ook, dat mijn
heer Hempel gelijk heeft
Hempel keerde zich naar don arte.
„DcHcter, hebt ge de hand deh ver
moorde nauwkeurig onderzocht ?X Ze
schijnt zoo krampachtig gesloten, dat
ik haast geloof, dat ze iaden val den
moordenaar bij de kleeren heeft ge
grepen."
„Ik heb tot nu alleen de wonden
onderzocht,”
Hempel knielde reedi naast het lijk
neer en onderwerp beide handen aan
een nauwkeurig ondbrtoek. Onmiddel
lijk daarop hield hij triomfeerend een
heel klein stukje stof of liever slechte
de draden daarvan in de hoogte.
„Ik had het’wel gedacht! Deze
draden zijn afkomstig van een parel
grijze stof, zooals men ze in Manches
ter vervaardigt.”
„De man in ’t grijsriepen Bolz-
man en Hilprich als uit één mond.
„Ja, maar dat baat ons niet veel.
Deze stof wordt door duizenden men-
•chen gedragen.”
Op dit pogenblik trad Brauner, die
reeds eenigen tyd te voren het ver-
overtuigd als ik ben, dat de belangen
der boeren slecht zouden gediend
worden, indien de grondstoffen van
hun bedrijf duurder zouden worden
gemaakt door meel, dus ook voer-
meel. te belasten, ik houd mij over
tuigd, dat, indien onder de katho
lieken in Nederland een plebisciet
werd uitgeachreven, zich 80 procent
tegen belasting op eerste levens
middelen als graan en meel zouden
verklaren.”
Deze meening heeft de minister
zes jaar later blijkbaar als oude
plunje bij de collectie ’van den vroe
gere» coalitieleider opgeborgen.
Het volksvoedsel wil de minister
niet duurder maken.
Hij erkent in bovenstaande uit
spraak, dat belasting op voermeel de
grondstof van het boerenbedrijf
duurder zou maken.
Hij ontkent, dat belasting op meel
als grondstof voor het menschel ijk
lichaam het volksvoedsel duurder zal
maken! De logica is hier geheel
zoek!
Belasting op meel beteekent nood
wendig e«H stijginggraanprijzen.
Met de laatste houdt stijging der
pachtprijzen en stijging der grond-
pryzen oorzakelijk verband. Terwijl
de regeering zich in naam tegen
graanrechten verzet, worden ze langs
den omweg van het invoerrecht op
meel wel degelijk geheven van het
geheele volk. Indirect landbouwpro-
teQtie, terwijl juist, dank zij den
vryhandel, de landbouw door inten
sieve» bouw zich zoozeer heeft weten
te ontwikkelen.
Geen belasting van het volksvoed-
sel. Maar de minister zet f 10 op
de 100 kilo margarine, die toch
zeker niet een luxe-artikel voor de
rijken is.
Hij zet f 1.50 tot f 5 op 100 kilo
gedroogde visch, die niet op den
Gisteren publiceerde do New-York-
sche Sun een bericht, dat algemeen
de belangstelling heeft getrokken.
Volgons dit bericht bestond er tuMchen
Mexico en' Japan oen byzönder
vriendschappelijke verstandhouding.
Do Atnurikaansche gezant wom or ach
ter gekomen, dat er een geheim ver
drag op don grondslag van een we-
dterzijdiich offensief en defensief vor-
botra toMchen beide landen beatond.
in kennis komen met een voornamen
ir, uw jiavauua b iw
,De weduwe Walker
scheen. Xe wilde doorgaan
waarom, d^t zullen we, naar we ho
pen, te weten komen. Kortom, ze
opende voor den man de deur en liet
hem hier binnentreden. Ze b<jk>d hem
geen stoel aan. Hij stond met den rug
naar de deur, zij tegenover hem, pre
cies twee schreden rechte van de
•chnjftafel.”
„Hoe weet ge dat?”
«Heel,eenvoudig, wyl jdch hier vlak
6)
De vrouw was zeer voorzichtig, zoo
als reeds de teruggetrokkenheid, waar
in ze leefde, bewijst. De sloten der
voor- en achterdeur zijn in onberis-
pelyken toestand en de hoofdgang is
bovendien gesloten door een ketting,
die alleen van binnen kan worden
geopend?’
„Maar hoe zou deze armoedig ge-
kleede vrouw zie maar eens, welk
een oud katoenen kleed ze draagt
heer, die havanna’s rookt
„De weduwe Walker was niet, wat
ze scheen. Ze wilde doorgaan voor
een^ armoedige vrouw zonder familie,
te weten komen. Kortom, ze
Zlk
hem hier binnentreden. Ze b<jtod hem
de deur, zij tegenover hem, pi
Jhriiftafel.”
„Hoe weet ge dat?”