huis MAN, Bezoekt de tentoonstelling van Aardewerk en Goudsehe pijpen straat A ELKOM, No. 11534. Donderdag 18 April 1911. 80e Jaargang. Het nadereod onheil. ZBixïtexi leurxa.. FEUILLBTOX DE MAN IN GRIJS. •IfeÈexa, Hiel ikerlj in don ijd aan in de Snoeien »OÏS GWH> XTxexx-ws- ezx •^.d.-v-ertexxtxe'bleud. voor Groxxd.ec ezx Ozxxstr elcezx. Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen. pruTvan heïaboïïnement; Telefo/ Telefoon Interc. 82. e Bloemen- I Hebt i Buiten- EN, LAN- 5WEEPEN; 'ASSCHEN, nen banden e sorteering vereeniging oering van Opera in Wegens den Goeden Vrijdag verschijrtt de „Goudsehe Courant” morgen niet. nam hij toevallig of met opzet Geopend van 2-5 en 7- -11-uur. Entree 95 cent. I, dekens, meubelen 14—16. W E en 2e V voorradig, iw- en Wo- ieringbtraat vergadering Armenzorg, regeld tijdig ^vangen van rermakelyk- >n in onze egen”. Ten- iowerk enz. erheid, dep. Harmonie”, n de Kon. Inderofncie- was echter nog niet door (iIIIIMHE COURANT. Per kwartaal Idem franco per post Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per past 1 Abonnt Tuner PRIJS DER ADVERTENT1ÊN: Van t5 gewone regels met bewijsnummer f O 55 Elke regel meer .0 10 fijj drie achtereenvolgende plaatsingen worden deie tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van t—5 regels f0 35 b(j vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames I 0 25 per regel Groote letters en randen naar plaatsruimte f t 25 1 1.50 nco fier past t 90 lenten worden dagelyks aangenomen aan ons BureauLaNok ïg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren Interc. 82. ~r' Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. kenden nagel moest hebben. Do sporen werden gemeten en daar na met ledige kisten, die men in een schuurtje had gevonden, overdekt, om ze voor don later te nemen gipaaf* druk ongeschonden te behouden. Terwijl de commissie daarna het gebouw «loot, om zich naar Grunau te begeven, waar vrouw Stojan en vrouw Brandei» een streng verho r zouden ondergaan, had Site* Hemp I zich op de bank voor het hui* nnoh gezet en nam in gedachten verzonken het eene snuifje na het andere, Bolzmann, die wint, dat de behen dige detective gewoon wan te snni- ven, ah /rij over eene zeer du int ere zaak nad&cht, beschouwde hem glim- lachond/en trad eindelijk ,\op hem toe. „W#, mijnheer Humbel, peinst ge weer over nieuwe ontdekkingen?” Hompel staarde’ met zijn blauwe oogen, die een eigenaardige glans had- den, voor zich uit. „Een ingewikkeld vraagstuk,” mom- pelde hij, „er Varen er twee „Hoe - twee daders?” „Of het twee daders waren, weet ik niet. In elk geval zijn er den avond van den moord twee mannen in het huis geweest.” „Waaruit besluit ge dat?” (Wordt vervolgd.) stelde invoerrecht? Steeds is het directe gevolg van een beschermend recht geweest, dat de prijs van het binnenlandsche fabrikaat verhoogd werd tot dien van het buitenland- sche product, vermeerderd met het daarop gesteld^ invoerrecht. Com binaties van inlandschejndustrieelen zullen niet gevormd wordenZoo meent de regeering. Toen minister Kolkman indertijd het tarief nauwe* lings met 80 procent wilde ver- hoogen, zette de heer l’otjer jin een adres aan de Kamer uiteen, hoe juist door die verhooging de ge zamenlijke zoutraffinadeurs den zout- prijs zeker met het invoerrecht zouden verhoogen. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat andere industrieelen niet hetzelfde zullen doen, als hun buitenlandsche con current wordt geweerd. De regeering, heet het, wil het volksvoedsel vrij laten, daarom wor den geen graanrechten geheven. Maar dezelfde regeering wil, ter bescherming der graanindustrie, 40 cent invoerrecht heffen per 100 K.G. tarwe- en roggemeel. Zou uien nu waarlijk op het Haagsche Binnen hof zoo naïef zijn, om te meenen, dat de meelfabrikanten zullen blij ven leveren voor denzelfden prijs? De uitkomst zal bewjjzen, dat zij, zoodra zij er maar eenigszins kans toe zien, den meelprijs in de hoogte zullen drijven. Het is rondweg ge zegd, boerenbedrog, als men het dan gaat voorstellen, alsof men het volks voedsel niet belast. De minister Kolkman wordt in deze volkomen tegengesproken door het Kamerlid tan dien naam. In 1905 schreef hij aan de Vereeniging van Handelaren in buitenlandsch meel „Ik ben een tegenstander van be lasting op eerste levensbehoeften, disch der welgestelde», doch op de arbeiderstafel prijkt. Hij vraagt een recht van honder den verbruiksartikelen, die de ar-, beidersklasse. en de middenstand dagelyks van noode heeft. Misleiding en niet anders dan dat, is het te trachten de voorstelling te wekken, alsof de lasten voor het volk niet verzwaard zullen worden. De tien millioen meerder invoer recht beteekenen een last van vele malen tien millioen voor het Neder- landsche volk. In zijn democratische dagen noem de de heer Staalman de protectie, zooals minister Harte ze wilde, ’n roof tocht op de zakken der kleine luydcn. Het ontwerp-Kolkman is in hoofd zaak een copie van het ontwerp- Harte. Door de meelrechten draagt het nog verderfelijker karakter. Het spot met den democratische!! eisch van een belastingstelsel naar draag kracht. Deze minister zal onder een „christelijk” etiket een paar millioen halen uit de directe belastingen en het negenvoudige dier som leggen op het gansche volk, waarvan de lagere standen het leeuwenaandeel tfe betalen zullen krijgen. Een zware strijd wacht ons tegen ’t rampzalig voornamen van dezen minister. Het onheil, dat ons volk boven het hoofd hing, sinds de stembus van 1909 de clericale coalitie op nieuw de meerderheid schonk, dreigt thans meer dan dan ooit te gebeuren. Minister Kolkman heeft zijn nieuwe Tariefwet bij de Tweede Hamer ingediend. De geruchten, die sinds lang omtrent de beraamde hoogere opbrengst der invoerrechten liepen, blijken waar geweest te zijn10 millioen meer wil minister Kolkman uit de invoerrechten halen. De ver hooging wordt aangekondigd met die schijnschoone woorden, welke het ware karakter van een protec tionistisch tarief steeds moeten ver bergen. Het tarief, zoo heet het in de toelichting des ministers, is niet uitsluitend gericht op bescherming der Nederlandsche industrie, Wel op wegneming van moeilijkheden door de industrie ondervonden door het krachtig protectionisme van andere landenS' De regiering vreest niet voor een stijging^er prijzen, noch voor vor ming van combinatiën van inland- sche industrieelen tot opzetting daar van.' Men zou haast geneigd zijn, aan kinderlijke onschuld te gaan denken, als men zoodanig naïef ver trouwen in een regeeringsstuk vindt uitgesproken. Heeft dan niet overal de uitkomst geleerd, dat elk invoer recht van eenige beteekenis en de 10 tot 12%, die op afgewerkte fabrikaten worden gelegd, zijn zeker zeer ingrijpend den prijs der waar verhoogt met het daarop ge- boven die plaats aan de zoldering bloeddruppels bevinden ook is, zooals ge aan het lijk kunt zien, aanvanke- het bloed loodrecht langs haar naar naar beneden gestroomd. Het een zoo- welAls het ander bewijst, dat de vrouw, wier hoofd, als ze stond omtrent een meter onder het plafond moest zijn, op het oogenblikyan den moord wer kelijk gestaan heeft en wel hier naast dé schrijftafel. Maar het bewijst ook, dat zij onverhoeds aangevallep is, an ders had ze zich gebogen of den arm opgeheven, om den slag af te weren. In het eerste geval konden deslagen niet op voorhoofd en gezicht zijn ge vallen, in het andere geval moest de hand gekwetst zijn, wat niet zoo is. Na de eerste slagen vluchtte de vrouw naar- de tafel de langwerpige, in de richting der beweging loopende bloed strepen op den vloer bewyzen dit. Kort voor de tafel, viel ze neer én de moor denaar maakte haar af met een slag, die den schedel geheel verbrijzelde en onmjddellijk doodelnk moest zyn. Daar na bracht hij de kamer in den toe stond, zooals wij ze nu zien, nam wel licht voor den schjjn wat baar geld mee, dat zich in de ledige geopende portefeuille die in het rechter vak bo venop ligt, vermoedelijk heeft bevon den, en verliet het huis door de voor deur, welke hfj achter zich sloot. Den j), Gebouw 10 uur ver- ng der ver- 1”. Spreker: irp: „Milli- e Ideeën”. lur. Uitvoe- vereeniging Dit verdrag den Senaat bekrachtigd. Zoodra Wil son, de gezant, kennis had genomen van het verdrag waarby o. a. Mexico zich bereid verklaarde kolenstations aan de Magdatenakaai aan Japan af te staan, spoorde hij naar Washington, waar hy president Taft in kennis stelde met wat hem ter oore was gekomen. Daarop had de Amvrikoansche regee ring den Mexicaan^hen president oen ultimatum gesteld, om oogenblikkelyk het verdrag in te trekken en intus- sohen was een groote Amerikaansohe troepenmacht aan de Mexicaaiisohe grenzen gemobiliseerd. Daarmee was de tot nog tee onbegrijpelijke mobi lisatie verklaard. Echter hoeft presi dent Taft de**> bewering direct met klem laten tegenspreken on heeft ook de minister van buitenlandsche zaken Knot en de loden van do commissie voor buitenlandsche aangelegenheden gemachtigd een zelfde verklaring af te leggen. De lx,wegingen dor Arno- rikaanscho troepen waren uitsluitend voortgevloeid uit vrees dat oen uit breiding Xjin den opstand in Mexico zou kunnen leiden tot anarchie. Het Engolsche Lagerhuis is met Paaschvacantte gegaan zonder zelfs m%ar één artikel van de Veto-wet ge heel afgehandeld te hebben. Dit is natuurlijk een gevolg van de obstruo- tie-nolitiek gevolgd door de unionis tische loden. De regeering heeft ech ter maatregelen genomen om t»en spoe diger afdoening van zaken te verze keren. Zo heeft ten eerste voorgesteld langere zittingen te houden en verder een voorstel gedaan dat door de iniMir- derheid is aangenomen om den voor zitter de bevoegheid te geven onbe langrijke voostellen niet in behande ling te doen noemen. De Engelsclien noemen dit het Kangoeroo-stebel en de Regeering is er nu van verzekerd dat een groot deel van de 9(M) amen dementen naar de prullenmand zal worden verwezen. Maandag is weer oen groote pro test vergadering gehouden te Brussel tegen de Belgische schoolwet. Daar voerden de hWaten Buk en Hyinnns met den •ociaal-democraat Van der Velde het woord. Buis herhinnerdo aan het oproer van 1867, toen de trek had verlaten, om in de omgeving van het hnis naar voetsporen te zoe ken, weer binnen. „Nu, hebt ge iets gevonden vroeg Bolzman. Brauner knikte. „In den vochtigen grond achter het huis zyn zeer duidelijk de sporen te I zien van een man, die zich van het huis (verwijdert. Een nagel in den hak Mteekt w»t uit en kenmerkt daardoor het «poori Juist door dit kenmerk ge lukte het mij, ook aan de voorzijde hetzelfde spoor te vinden. Daar leiddj het op den weg van Grunau naar Irtö' huis, veel is er echter niet meer van^ te zien, daar deze weg reeds door te‘ veel personen begaan h.” ^Daaruit kan men dus opmaken, dat de dader voor in gekomen en het hui» aan de achterzijde heefikverlaten. ge ook de sporen W»n vilten schoepen bemerkt „Ja, jloch slechte bij een der ven sters. Dit doet me veronderstellen, dat de dader deie daar aangetrokkén heeft, om alle mogelyk geluid der laarzen op het muurwerk te vermij den.” „Toon on» die sporen 1” W Men verliet de kamer, opi zich ri^r de plaats achter het huis te begeven. Daar vond men inderdaad de duide lijke sporen van een grooten mans teers, waarvan de hak een uitete- sleutel mee. Bolzmann keek den advocaat aan. „Lijkt hij niet een echte heksen- meester Hij beschryft den moord, als ware hij er getuide van geweest K’ „Zeker en het schijnt ook, dat mijn heer Hempel gelijk heeft Hempel keerde zich naar don arte. „DcHcter, hebt ge de hand deh ver moorde nauwkeurig onderzocht ?X Ze schijnt zoo krampachtig gesloten, dat ik haast geloof, dat ze iaden val den moordenaar bij de kleeren heeft ge grepen." „Ik heb tot nu alleen de wonden onderzocht,” Hempel knielde reedi naast het lijk neer en onderwerp beide handen aan een nauwkeurig ondbrtoek. Onmiddel lijk daarop hield hij triomfeerend een heel klein stukje stof of liever slechte de draden daarvan in de hoogte. „Ik had het’wel gedacht! Deze draden zijn afkomstig van een parel grijze stof, zooals men ze in Manches ter vervaardigt.” „De man in ’t grijsriepen Bolz- man en Hilprich als uit één mond. „Ja, maar dat baat ons niet veel. Deze stof wordt door duizenden men- •chen gedragen.” Op dit pogenblik trad Brauner, die reeds eenigen tyd te voren het ver- overtuigd als ik ben, dat de belangen der boeren slecht zouden gediend worden, indien de grondstoffen van hun bedrijf duurder zouden worden gemaakt door meel, dus ook voer- meel. te belasten, ik houd mij over tuigd, dat, indien onder de katho lieken in Nederland een plebisciet werd uitgeachreven, zich 80 procent tegen belasting op eerste levens middelen als graan en meel zouden verklaren.” Deze meening heeft de minister zes jaar later blijkbaar als oude plunje bij de collectie ’van den vroe gere» coalitieleider opgeborgen. Het volksvoedsel wil de minister niet duurder maken. Hij erkent in bovenstaande uit spraak, dat belasting op voermeel de grondstof van het boerenbedrijf duurder zou maken. Hij ontkent, dat belasting op meel als grondstof voor het menschel ijk lichaam het volksvoedsel duurder zal maken! De logica is hier geheel zoek! Belasting op meel beteekent nood wendig e«H stijginggraanprijzen. Met de laatste houdt stijging der pachtprijzen en stijging der grond- pryzen oorzakelijk verband. Terwijl de regeering zich in naam tegen graanrechten verzet, worden ze langs den omweg van het invoerrecht op meel wel degelijk geheven van het geheele volk. Indirect landbouwpro- teQtie, terwijl juist, dank zij den vryhandel, de landbouw door inten sieve» bouw zich zoozeer heeft weten te ontwikkelen. Geen belasting van het volksvoed- sel. Maar de minister zet f 10 op de 100 kilo margarine, die toch zeker niet een luxe-artikel voor de rijken is. Hij zet f 1.50 tot f 5 op 100 kilo gedroogde visch, die niet op den Gisteren publiceerde do New-York- sche Sun een bericht, dat algemeen de belangstelling heeft getrokken. Volgons dit bericht bestond er tuMchen Mexico en' Japan oen byzönder vriendschappelijke verstandhouding. Do Atnurikaansche gezant wom or ach ter gekomen, dat er een geheim ver drag op don grondslag van een we- dterzijdiich offensief en defensief vor- botra toMchen beide landen beatond. in kennis komen met een voornamen ir, uw jiavauua b iw ,De weduwe Walker scheen. Xe wilde doorgaan waarom, d^t zullen we, naar we ho pen, te weten komen. Kortom, ze opende voor den man de deur en liet hem hier binnentreden. Ze b<jk>d hem geen stoel aan. Hij stond met den rug naar de deur, zij tegenover hem, pre cies twee schreden rechte van de •chnjftafel.” „Hoe weet ge dat?” «Heel,eenvoudig, wyl jdch hier vlak 6) De vrouw was zeer voorzichtig, zoo als reeds de teruggetrokkenheid, waar in ze leefde, bewijst. De sloten der voor- en achterdeur zijn in onberis- pelyken toestand en de hoofdgang is bovendien gesloten door een ketting, die alleen van binnen kan worden geopend?’ „Maar hoe zou deze armoedig ge- kleede vrouw zie maar eens, welk een oud katoenen kleed ze draagt heer, die havanna’s rookt „De weduwe Walker was niet, wat ze scheen. Ze wilde doorgaan voor een^ armoedige vrouw zonder familie, te weten komen. Kortom, ze Zlk hem hier binnentreden. Ze b<jtod hem de deur, zij tegenover hem, pi Jhriiftafel.” „Hoe weet ge dat?”

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1911 | | pagina 1