ISEL i ITS, T1 I E. Alter No. 11546. 29 April 1911. 5Oe Jaargang. ■elcen behalve Zon en en Bu iten- Eerste Blad. Vrijzinnig, niet eigenzinnig! I FEUILLETON DE MAN IN ’T GRIJS. l in's Inkt k de BESTE. SCHADElIJK1 1OLLAND. 11. ALTER tcht 269 LAG. iracht 269A LAG, FE WAAR- pen zeskleeding. of gedeelten I i 1 11 i a nd e 1. Gouda. en Hoeren Zatenla O- XTie“kx-w-s- ezx voor 0-oxxd.cx ezx Ozrxxstxelcezx. Verschijnt dagelijks IA‘cst< lagen. Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82. i i r aflevering. ■1 „onzin” W ordtj vervolgd.) 8 nur. Uitvoe- oudiche Tooneel unjrt door Orfe- I DANTZIG, Markt 43. HOOGEN. ABSHOVEN. :est. Dit Nummer beslaat uit twee bladen. *9 x au PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post de stad aanhui» •goed. lUenADBK». 4, f f Al mijne zaak. Het wat men zich verwerven moet door harden strijd, ondanks alle den moed, voor mijn schoon gelukte Midden tot het einde I" res: doen, wijl de Grondwet voor een wijziging */8 der uitgebrachte stem men behoeft. Op een mogelijkheid, dat de Eerste Kamer zich zou schrap zetten tegen A. K. behoeven wij niet te rekenendaargelaten, of de Senaat dit zal doen, wanneer de door het volk gekozen Tweede Kamer tot aanneming van het A. K. heeft besloten, zijn de gevolgen van een dergelijke verwerping van later zorg. Stemt de Eerste Kamer A. K. af, dan is een beroep op de Pro vinciale Staten mogelijk en in ieder geval is dan reeds zoo veel ge wonnen, dat de zaak op de baan is en er niet meer van af komt. Dit alles is echter toekomstmuziek. EIT IN Thans reeds staat vast, dat de drie grootste gevolgen van links het A. K. niet meer los laten. Of er van rechts steun zal komen Officiéél nietde drie werkelijke groepen zullen hun coalitie niet in den steek laten, zoolang dit voor hen voordeelig is. Maar wij zeiden ’t reeds vroeger onder de Kiezers van rechts schuilt zeer zeker sympathie voor Algemeen Kiesrecht en hiermee hebben wij rekening te houden. De coalitie vertoont op het stuk van het Kiesrecht (evenals op zoo menig ander gebied) een treurigen aanblikBij de Katholieken een strooming voor A. K. bij de chris- telijk-historische Kamerleden vóór- en tegenstanders van A. K. En bij de anti-revolutionairen het beroemde huismanskiesrecht, dat nu al zoo ver wrongen is, dat weinige dagen ge leden een der coalatie-organen schreef, dat het op hetzelfde zou neerkomen als A. K. Daar wordt nu al die drukte rechts voor ge maakt! Wij gaan naar het Alge meen Kiesrecht, al is het onder een anderen n a a m, zoo schreef be doeld blad. Is het niet overweldigend, om nu plotseling te hooren, dat al dat lawaai tegen het A. K., al dat ge- om uwent-, gij hart» toch tel ijk ne armen om haar hoen, goed woord, lx>ro, ook zult voel moeten verduren, «lat i puren kart,'*"fluii»terdo hij, het u niet zwaar valt ik Er is niets, dat a Genoegen”, 8 g van het Voor- perette-ensemble, ir en Orvan, Am- Maar koeren wij terug tot «ie vrij zinnigen. Hoe de clerialen nianoeu- vreeren, is ten slotte hun zaak. Bij om, wij wezen er reeds vroeger op, gaat het goed, al is er nog tegen zin bij de oud- of vrij-liberalen te overwinnen. De N. Rott. Courant is reeds bekeerd en er zuilen nog meer bekeerlingen komenbekeerlingen niet in een kwaden zin des woods, geen overloopers, maar bekeerden, die door het kennis nemen van de argumenten der voorstanders, inzien, dat hun vrees voor het A. K. slechts op fictie berust heeft. Wij mogen ons echter geen illusies makener zal tegenstand blijven, vooral door dat het orgaan der Twentsche werk gevers zal blijven strijden tegen al wat vooruitstrevend is en Hiermee een aantal overigens liberaal den kende menschen van A K. zal af houden. Dit zij zoo! Wij kunnen geen ijzer met handen breken. Een dergelijk orgaan en dergelijke menschen be- hooren niet tot een der vooruit strevende vrijzinnige groepen. Wij hebben dus geen vat op hen en willen zij zich ten slotte tegenover ons stellen dat het hun wél bekome I Zij zullen eenvoudig een clericale over winning in de hand grerken. Van concessie naar die- zijde mag echter bij ons geen Jsprake zijn. Van twee wallen eten mogen wij niet, 3oc. „de RAunie”, «daring Goudsche or Gezondheids- Terwijl anders veelal op het laatste nippertje de onderhandelingen tus- srhen de vrijzinnige groepen werden geopend, zien wij thans, ruim twee jaar voor de periodieke stembus, reeds allerlei overleg met het oog op een eventueel gezamenlijk te voeren campagne. Een verblijdend teeken voorwaar I Wel is er deze schaduwzijde aan verbonden, dat de gemeenschappe lijke vijand zich daardoor ook tijdig op maatregelen van tegenweer kan voorbereiden, maar wie zich in zijn beginsel krachtig gevoelt, vreest dit niet en de groote lichtzijde is na tuurlijk, dat een zoo tijdig overleg tot een beter krijgsplan kan leiden. Natuurlijk is nog geen compleet stembos-program ineengezet. En dit behoeft ook nog niet. Ja, wat ons betreft, wij zouden, onder verwijzing naar de groote gemeenschappelijke vrijzinnige beginselen (vrijhandel, sociale wetgeving, voldoende open baar onderwijs en belasting naar draagkracht), er zelfs veel voor ge voelen, in 1913 niet met een wasch- lijst programpunten in het vuur te gaan, maar ons te bepalen tot wat thans allerwegen naar voren dringt; het kiesrecht. Want dit staat nn reeds als een paal boven water: de vooruitstre vende linkerzijde zal Algemeen Kies recht op den voorgrond stellen in 1913. Wat daarna gebeurt is ons in zooverre bijzaak, dat nummer één is een billijker grondslag voor de samenstelling van de Tweede Kamer. Is liet A. K. in de eerste instahtie er doof, dan wordt de Kamer ont bonden en moet het volk uitspraak ncordia”, 8 nur. tvoering door het »1 Eniemble. n Botrw- en Wo- de Spieringstnat nor vergadering ie van Armenzorg, wg geregeld tijdig en ontvangen van gten, venaakalijk- ■e dan in ons» daarvan aan nemen, ik om mijnentwille.— sloeg hij zijn „zeg mij een ook gij r...'.- ik u niet besi „zeg mii, dat I „O, Herbert ik om uwentwille niet met vreugde zou willen verduren Slechts u u wilde ik den weg effenen, door van u afstand te doen „Dwaa» kind, mijn «enige liefdeElke weg w goed, dien men bij klaarlichten dag en moedig gaal En al zouden we gaan op liloote voeten over rotsen on klippen, de weg zou goed zijn, als wij hem beiden hand in hand gaan?’ Met bevende vingers streek hij over haar zachte, bruine haren on keek diep in hare oogpn, wier donkerblauw hem van het eerste «ogenblik af ge boeid had. „Als’ de gentiaanbloem,’ mompelde hij, „zoo diep en schitterend en raad selaontig 'is hun glans „Mijnheer de graaf! klonk op dit oogenblik de diepe stem van dea houtvester bij den ingang van 8 het prieel en er tilde zoowel schrik als smart in zijn toon „wat doet ge hier I* Lore kromp verschrikt ineen en staarde haar vader met ontsteltenis verkregene. Dit is nl. in Friesland geschied, waar nu n het A K. heeft losgelaten ter wille van de vrij-li beralen en er het blanco-artikel voor in de plaats heeft gesteld. Natuurlijk zijn nu vooral de v rijzinnig-demo- craten ontevreden en de vrij-liberalen doen alsof zij tevreden zijn, nu zij het blanco-artikel hebben gekregen1, nota bene hetzelfde blanco-artikel, waartegen zij in en na 1905 do grootste bezwaren hadden en waarom zij zelfs het tafellaken tusschen het liberale ministerie—de Meester en hen doorsneden Deze politiek wordt verdedigd als een voor Friesland speciaal geschikte. Daar zou men n.l. weinig gevoelen voor de splitsing der vrijzinnige par tijen en samenwerking i n d e p r a c- t ij k zonder quasi eensgezind program De Friesche hoeren hebben vergeten, dat er geen specifiek Friesche politiek kan bestaan. In het vooruitzicht vin algemeens lands verkiezingen dienen de par tijen natuurlijk in alle provincie* eenzelfde lijn te trekken. Anders kon wel iedere provincie, ja ieder district eigen politiek gaan voeren en ieder gevoelt, dat dan* alles spaak liep liet resultaat, voorloopig in Fries land bereikt, steunt ons dan ook met tot dankbaarheid. De bedoeling was zeker goed, maar het succes is poover geweest. Voor alle provincies, voor alle bonden of distncts-vereenigingen be hoort het consigne te zijnconcen tratie in overleg met de hooftlbe- sturen der vrijzinnige partijen in den lande Op eigen houtje een voornaam programpunt te verzwakken ook al hoopt men er mee het goede doel tv bereiken is onvereenigbaar met een gezond pari ijle ven En verheugen wij ons «enerzijds, dat wij, vrijzinnigen, niet de knel lende partijbanden jonnen, die anti revolutionairen en Koomschen saain- snoeren, anderzijds mogen wij niet „Spreek niet altijd van „plichten’’, Lore,” viel hij haar onschuldig in de rede. De mensch heeft ook rechten. God weef., dat ik nje tot nu steeds naar al de luimen mijner moeder heb geschikt en steeds getracht heb een goed zoon voor haar te zijn, maar het geluk van mijn gansche leven heeft mp| de plichten jegens haar niet» te maken. Wat wil ik? Breng ik eene onwaardige tot haar Onteer ik mij nen naam, doordat ik een braaf meisje van goade familie tot vrouw nemen wil Wees niet dwaas, Lore, en laat me niet twijfelen aan de grootte of de offervaardigheid uwer liefde. De omstandigheden hebben ons bij elkaar gebracht en wy moeten elkaar bemin nen. Nu moeten we ook de gevolgen (illlllSIIIE COURANT. twee hoeren dienen willen niet. Overtuigde voorstanders een gezonde Keisrechtregeling als wij zijn, kunnen wij slechts, nu A. K. inzet van den strijd wordt, als vriend beschouwen, die ook voor A. K. gezind is. En geen rand idaat mag onze stem of stem hebben, die, eenmaal gekozen, de totstandkoming van A. K. zou tegenhouden. Dit is zoo duidelijk als de. dagmen bouwt geen huis, dat tegen zich zelf ver deeld is. En daarom, Imeveel sym pathie men ook moge gevoelen voor den persoon van verschillende vrij liberalen in en buiten de Kamer, zij kunnen in 1913 slechts dèn onze mannen zijn, indien zij verklaren vóór A. K. hun stem te zullen uit brengen en de invoering daarvan te zullen bevorderen. Wij zijn overtuigd, dat de vrij liberalen te veel eergevoel hebben, om hi t anders te wenschen. Door ons op liet kussen te worden ge bracht, om on* dan op het hoofd punt tegen te werken, kan zeker geen Tydeman, geen van Karnebeek, geen de Beaufort, geen van Foreest wenschenhet zou hem-zelf in de eerste plaats tegen de borst stuiten. Daarom ook dienen wij bij onze neigingen tot concentratie «enige voorzichtigheid te betrachten. Con centratie is noodig, maar concentratie dan van gelijkgezinden. Uit dien hoofde hebben wij ons van harte verheugd over de voorgenomen reor ganisatie van de groote liberale Kies- vereeniging Vooruitgang’’ in de hoofdstad, waardoor een hechte sa menwerking met de v njzinnig-demo- c rat en in uitzicht is gesteld. Dien weg moet het uit. ^oo zullen de gelijkgezinden vanzelf elkaar vinden, ook al zijn er nog verschillende programpunten. M^ar waartegen wij waarschuwen, i.s een aansturen op eenzelfde pro gram, om maar een gelijk program te hebben, terwijl samenwerkende groepen onvoldaan zijn over het aan. Haar liefelijk madonnagezicht was zoo bl«*ek geworden als een deuk. Herbert van Grauenstem echter stond geh««l kalm en onbevangen op. „V'ergocf mij mijnheer Steinbn-ch, fint ik met uwe dochter «prak, alvo rens ik u zelf om Ijore’a hand ver zocht. Het zal (i evenwel met ver borgen zijn gebleven, dat deindruk, dien uwe dochter op mjj maakte, zoo diep was, dat hij nooflzakelijk in rntj den wensch naar oon<* on verbreek bare verbintenis moest doen opkomen,.,.” „Steinbrech was bleek geworden en staarde den graaf rnet somberen blik aap. „Zoo waar ik mijn leren lang een eerlijk man geweest ben daarvan heb ik niets vermoed”, z«i hij einde lijk diep ademhalend. „Had ik dat geweten bij den hemel, mijnheer du graaf, ik zou u ofschoon gij mijn gebieder zijl den toegang tot mijn huis geweigerd hebben „Mijnheer Steinbrech „Ja «ekor want ik heb mijn kind toch nog te lief, dan dat ik ze ah speelgoed...” Genoeg, „mijnheer Steinbrech,” viel Herbert hem heftig in de rede, be- leejlig mij en Lore niet. Lore schudde het hoofd. „Gij stelt u dozen strijd te licht voor. Eene moeder met een warm hart, die haar zoon zoo imrig lief heeft, zou misschien om wille van deze liefde hare eigene plannen opgeven, opdat haar kind gelukkig mocht worden. Ten minste zoo stel ik mij de jpoe- derliefde voor Daar gij echter zegt, dat uwe moeder noch voor u noch voor iemand anders warm gevoelt, geheel opgaat in de voordeelen van haar stand en zich in het hoofd gezet heeft, dat gij met uwe nicht Rita zult trouwenzie ik er de mogelijkheid niet van in, dat wij ooit elkaar zullen toebehoeren.” „Dan bemint ge mij niet van harte stoof Herbert op. „Ware liefde schrikt niet terug voor den strijd!” „Ja wel,” zei Lore, zacht en treurig, „als haar geluk den vrede en de een dracht van anderen verstoort! Her bert, de hand op het hart, gelooft gij, dat uwe moeder die ge me zoo even schilderdet als eene koel bere kenende vrouw met een onverzettelij- ken wil ér ooit in zal toestemmen, dat haar eenjge zoon een arm burger meisje tot vrouw neemt?” „Neen. Maar ze zal er in moeten berusten. De tijden, waarin onze stand zich geheel van andere standen afsloot, zyn Goddank voor by. Menig zoon van oen eeuwenoud, adellijk geslacht heeft zich zijne vrouw van de planken of zelfs uit een tingel-tangel gehaald waarom zou ik de mijne met mogen kiezen, alleen omdat geen wapen ha ren naam siert? Neen, neen, het is onzin t Kan zijn. Maar wanneer nu deze „onzin” oorzaak is, dat er eene ver wijdering ontstaat turachen u- en uw moeder rI)an geschiedt dit zonder mijne schuld „Ieder mensch heeft plichten van piëteit...” Lore,” viel hij haar PRIJS DER ADVERTENTIES’: 1 25 X Van t—5 gewone regels met bewy«nummer f 0.55 1 50 Klke regel meer 0 10 Met Geïllustreerd Zondagsblad „1.50 Bp drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen t wet* berekend. Idem franco per postI 90 ~K Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1 5 regels f o 35 hij vooruit- Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons BureauLange JL betaling, elke regel meer 6 ets Reclames t 0 2.5 per regel Tieüveweu 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren Groote letters en randen naar plaatsruimte schreeuw over het revolutionaire daarvan alleen in den it a a ui schuilt en dat men feitelijk précies hetzelfde wil? Men gelooft haast zijn oogen niet, indien men xooiets leest en toch stond het er zoo dood-eenvuudig. en wat meer zegt, geen der andere coalitie-organen kwam er tegen in verzet in de politiek schijnt alles mogelijk. En dan te denken, dat deze partijen, die zulk een politiek drijven, zeggen te strijden voor de eere Gods, voor •de Christelijke beginselen. Klinkt het niet als bittere ironie 18) Eindelijk liet de jonge man de han den van net meisje los en streek zich diep ademhalend over het voorhoofd. „"Zie zoo nu weet ge alles, mijne koninginGe weet, hoe arm de ma- ioraatsheer van Grauenegg is aan het hoogste goed des levens de liefde. Wilt ge hem nog het eenige onttrek ken, dat zijn leven tot nu toe rijk en en heerlijk gemaakt heeft uw hart, Lore?” Lore Steinbrech, des houtvesters •enig kind, zuchtte smartelijk. niijn Herbert dat mijne liefde u altijd en eeuwig zal toeoehooren, weet God. Maar nu nog meer dan vroeger vraag ik me, waar myn plicht „Uw plicht is mij te beminnen, het andere, lieve, is rny’nc b- koetelijkste in dit leven is datgene, I, met duizend moeiten en i hindernissen. En ik heb

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1911 | | pagina 1