R” J, lilder. tin's Inkt lijk 'de BESTE. N SCHADELIJK ■HOLLAND. ANDEL WERKE. LM Alter Gracht 260' IA4G, STEWAAR- igen tmeskleeding. e of gedeelten Dinsdag 6 Juni 1911. No. 115'70. 50e Jaargang. behalve Zon en ZB-dlten leun. <3.. Buitenlandsch Nieuws. ZILVER, Emnenland.. FEUILLETON N it 19. ISTie^x-ws- ^.d.Trext®xxt5.elolecQL voor G-o-clc3.sl exx OxxxstxeJsexx. Verschynt dagelijks leweg IS van de firma ed. E. ALTER racht 1AAG. Feestdagen. Telefoon ïnterc. 82. RE MAN IN 1 GRIJS. Telefoon ïnterc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. t I 269‘, Boskoopuche Belangen. bepaald JAV eenige dor meest ons no'\l IN XG. 16. (Wordt vervolgd.) OR EN [ODELLEN. BRIKA.A.T. RIJZEN. Naar wij vernomen, heeft een wets ontwerp regelende de verkrijging door rorden. [JKE PRIJZEN 0 ,aab tioi’ nfj<| n«v s ae n«v nd uw (I 'MB'U, rad a nai(> .JBK’ 60UDSCHE COURANT. rergoed. AM en ADRES. landarbeiders van land met «woning in eigendom of van los land in pacht het departement van Landbouw, Nij verheid en Handel verlaten. >ov -Iq i?h l ;lÜ« >od A£d Bezook-Fallieres. Naar verluidt zou, met wijziging van het aanvankelijk voornemen, een kort bezoek van President Faillières aan de Residentie ’s Gravenhage op den tweeden dag van zijn verblijf hier te lande nog niet geheel zijn buiten gesloten. n de stad aan huis Amerika. Het Waldorf-Astoria-hotel te New- York is een der bekendste der wereld en de eigenaar, William W. Waldorf, trekt groote inkomsten uit die bezit ting. Volgens schatting der taxateurs vertegenwoordigt het hotel een bezit van 5,374,000. Maar de werkelijke waarde is veel aanzienlijker. De eige naar heeft nu het halve eigendoms recht op het hotel en zijn inkomsten verkocht voor anderhalven dollar. Maar het is feitelijk een schijnvorkoop, want de kooper is W. W. Astors zoon. De bedoeling van de transacte is en kel, een deel van het successierecht te ontduiken, dat betaald zou moeten worden zoodra bij het overlyden van Astor sr. het hotel in eigendom over ging aan Astor jr. Portugal. De onzekere toestand in de jonge republiek blijft aanhouden. Voortdu rend loopen, niet te controleeren, ge ruchten over a.s. tegenrevoluties en royalistische aanslagen, waarvan men echter tot nog toe niets merkt. Intusschen trekken de gezeten bur gers van Lissabon bij tientallen het land uit. Hoe beangst velen zijn, dat het werkelijk tot ernstige botsingen zal komen, blykt wel hieruit, dat tal rijke zakenmannen verzekeringen slui ten tegen zeer hooge premies, ten einde gevrijwaard te zijn tegen moge lijke gevolgen van „oproeren en po litieke bewegingen”. Spanje. Te Madrid zijn een aantal arbeiders, die reeds gedurende twee maanden in staking zijn en daardoor zeer ver bitterd en opgewonden waren in bot- 1’ R IJ S D E RAÏ/v E R T E N T iTN Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55 Elke regel meer„0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f 0.35 bij vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames 1 0.25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. Deze bepaling was het schrikbeeld van de Imperialisten. Door deze be paling was, meenden zij, bij een mo- gelijken oorlog, het heele Engelsche volk aan uithongering prijs gegevenU De regeering hoewel van een ander standpunt, zooals trouwens alle libe ralen, vond deze oppositie zoo ernstig, dat zij hoe wel alle mogendheden de verklaring reeds hadden geteekend, hiermee heeft gewacht om eerst het oordeel der rijksconferentie te vragen. Deze heeft zooals we dan reeds mee- deelden, de verklaring aangenomen met algemeene stemmen, alleen Austra lië onthield zich van stemming. Sir Edward Grey, de Engelsche minister van buitenlandsche zaken, deelde nog mee, dat in het vervolg bij derge-, lijke beslissingen altijd het oordeel der dominions zou worden gevraagd, zelfs voor de onderhandelingcn. Dit vond Canada niet noodig, want daarin lag dan te veel opgesloten, dat men in geval van oorlog de hulp ver wachtte van alle gebieden, terwijl Canada zich voor mogelijke hulp in een oorlog voor ieder geval zich apart wenschte uit te spreken. De verkla ring is weer een stap in de richting van arbitrage, omdat bij geschillen altoos een beslissing van het Inter nationale Prijzenhof kan worden ge vraagd. Italië. In Duitsche bladen wordt niettegen staande de tegenspraak van de Itali- aansche overheid volgehouden, dat te Venetië cholera heerscht. Er zouden reeds driehonderd personen aangetast en vier personen* overleden zijn. Een postambtenaar uit Graz, die zijn ver loftijd te Venetië had doorgebracht, kreeg cholera en overleed kort na zijn terugkomst te Graz. Daarna zijn ook andere personen te Graz ziek gewor den en als van cholera verdacht, ge ïsoleerd. Dé Britsohe rijksconferentie heeft de verklaring van Londen bekrach tigd. Dit korte bericht dat ons door een Reuter-telegram gewerd, vraagt nog al eenige verklaringen. Reeds vroeger hebben wij het een en ander over de verklaring van Londen mee gedeeld en toen reeds gelegenheid gehad*er op te wijzen, dat er in En geland van de zijde van de groote maatschappijen, kamers van koophan del, kooplieden-vereenigingen enz. nogal oppositie tegen deze verklaring was gevoerd. Om deze oppositie te begrijpen, dienen we een paar van de belangrijkste bepalingen van de ver klaring nader toe te lichten. In de allereerste plaats was dat: „Een blokkade” mag alleen ge- k legd worden voor de havens en kusten, welke door den vijand bezet zijn, en neutrale vaartuigen mogen niet opge bracht worden, wanneer zij door de blokkade heen breken, behalve binnen den operatiekring der oorlogsschepen, die zorgen voor een effectieve blok kade. Een schip kan echten, niet wegens het doorbreken door een blok- kade opgebracht .worden, wanneer het gaat naar een niet geblokkeerde haven, zelfs wanneer het als blokkadebreker kan beschouwd worden”. De Jingo’s hadden tegen deze be- paling nogal bezwaar, vooral op dezen 1 grond, dat de Engelsche vloot in B oorlogstijd door deze bepalingen zou belet worden pressie uit te oefenen g op de neutrale mogendheden. Veel grooter bezwaar echter hadden zij tegen de volgende bepaling„Condi- tioneele contrabande, waartoe o.a. 5 levensmiddelen behooren, mag geno men worden, wanneer zij bestemd is voor een vijandelijke regeering of voor handelaars in het vijandelijk land en wanneer men kan aannemen, dat de t handelaar aan den vijand dergelijke waren levert; onder vijand wordt ver staan het geheele volk van den vijan- drijken staat). Een schip mag echter niet wegens contrabande opgebracht worden, wanneer de contrabande min der dan de lading bedraagt. Oorlogsschepen mogen personen, die geacht worden, contrabande te zijn (zooals officieren, soldaten, enz.) van neutrale schepen verwijderen en schepen, welke hen vervoeren, prijs verklaren.” sing gekomen met de politie, waarbij een aantal stakers door sabelhouwen en drie politie-officieren door steen- e lijorpen werden gewond. iM^^^De onmiddelijke aanleiding tot het opstootje was de weigering van het Credit Lyonnais om geld te geven op een wissel, die uit het buitenland was gezonden tot steun voor de stakers. Er werden een aantal personen in hechtenis genomen. Engeland. De groote verzameling dieren uit Zuid-Afrika, die voor een kronings- geschenk aan den koning bestemd waren, zijn goed en wel in Engeland aangekomen slechts enkele stier ven er aan boord en te Londen in de diergaarde geplaatst. Het zijn er ruim tweehonderd. De Times beschrijft als vooral merkwaardig een aardvark, de Zuhl-Afrikaansche miereneter. Dat herinnert ons, dat na den oorlog een Boer-seun in het krijgsgevangenkamp op St. Helena, den eed van trouw aan koning Edward VII moetende zweren in plaats van dien naam, „aardvark de sevende” zei, tot groot vermaak van zijn mede-Afrikaanders en tot verwondering van de Engelsche offi cieren, die niet begrepen waarom er gelachen werd. Verder zijn er bij ba vianen, civetkatten, luipaarden, jak halzen, zebra’s versdmnfende soorten kraanvogels, drie secretaris-vogels, vet ganzen, cobra’s, pofadders enz., te veel om op te noemen. Duitschland De Vereeniging voor evangelische vrijheid in Keulen heeft een „Kirchen- gemeindeausschuss” opgericht, die in het bijzonder tot taak heeft de vrijheid in de Kerk te bevorderen. De com missie moet bovenal streven naar een sterker en rechtvaardiger vertegen woordiging der modernen in de syo- nodale lichamen, naar een invloed voor het liberalisme bij de kerkelijke liefda digheidswerken, meer overeenstem mende met zijn lang bewezen offer vaardigheid naar het verzamelen van groote geldmiddelen om gewichtige kerkelijke besluiten snel en beslist uit te voeren en in ’t bijzonder liberale predikanten, die om hun preeken af gezet worden of op andere wijze door de schuld der kerkelijke reactie in het gedrang raken, te steunen. In de oprichtingsvergadering van 30 Mei heerschte groote geestdrift Wanneer we te Boskoop eene wan deling door do Dorpstraat maken en de brug in westelijke richting over gaande tor hoogte van het Kerkge bouw der Ned. Hervormde gemeente zijn gekomen, dan zien w>-daar een pleintje. Rechts van dit pleintje, om genoemd ^Kerkgebouw heenloopend, zien we een steeg, die ons, als w& die inloopen aan een doolhof doet denken. Aan ’t eind van die steeg staat een winkelhuis gedeeltelijk mid den op den weg en om dit huis heen- geloopen zijnde, komt men dan op de Achterkado, een straat die ongeveer 15 minuten lang is, die men een der aunzienlijkste deelen der gemeente zou kunnen noemen. Van gemeld winkelhuis af ziet men tor rechterzijde een rij dicht aan el kaar gebouwde huizen. Aan de lin kerhand een gracht of sloot Alphener watering” genaamd en aan de overzijde dier gracht een school, kantoren en villa’s, van welke laatsten sommigen de aandacht trekken door de aardige gevels, maar vooral door de uitstekend onderhouden tuintjes, waardoor ze orti- geven zijn. In sommige royaal en ruim gebouwde huizen in die rij en in de villa’s, wonen oen aantal dor voor naamste kweekers, en die kantoren zijn do zetels van bekende firma’s. Die Achterkado naar men mededeelde dut genaamd, omdat voor lange jaron do kade of water- keering der rivier de Gouwe zich, ten opzichte van die rivier, achter de huizen bevond, in tegenstelling va,n do Voorkade, aan de andere zijde der Gouwe, waar die kade, ook nu nog, vóór do huizen heenloopt, was voor ons, toen we haar voor ’teerst af wandelden, na de bochtige nauwe steeg bij de kerk doorgegaan te zijn, een ware verrassing. Wie zou verwachten, dat zoo’n groot complex huizen, waar zoo velen der Voornaamste burgers wonon, waar men eene openbare school vindt voor 450 kinderen, een Aëro- geongas-fabriek, eene groote drukkerij on eenige kantoren der voornaamste kweekers, niet anders te bereiken is dan ge wilt zeggen over het leven en den dood dezer vrouw. Wie wa zij en waarin bestaat het geheim, dat haar bestaan zoo treurig maakte Ik vraag dit niet uit bloote nieuwsgierigheid, Hanna. Ik wil het arme slachtoffer gerechtigheid verschaffen en haar wil vervullen.” Een ^chok ging door het lichaam der blinde. Zij richte hare doffe oogen op den tuinknecht, als kon ze zijne trekken nog zien. Schrik en voldoe ning streden in het gerimpelde gelaat om de heerschappij. Maar haar mond bleef stom. „Nu, Hanna antwoord mij I Ge zijt eene brave vrouw en móet de waarheid doen zegevieren Langzaam schudde ze het hoofd. „Neen, mijnheer. Over mijne lippen. komt geen woord. Ik heb hetdedoo-, den en de levenden met een heiligen eed gezworen, dat ik zal zwijgen, en had ik geweten wie gij zijt, dan ik u niet verzocht, mij naar het graf to brengen I „Hanna. zeidet ge zoo even niet bij het graf van mevrouw Backer: „Arme Marie, wat gij wildet, moet onvervuld blijven? Waarom wilt ge mij niet helpen, dien wil te vervullen van de doode, dat gij toch zoo lief hadt lichten, voorzichtigen stepze zijn gewoon, op elk, zelfs het kleinste plantje te letten. Uw step is zwaar en vast.” ’t Kan zijn. Ik ben niet altijd tuin man geweest en wil het ook niet blijven. Rika zeide mij, dat ge wildet uitgaan, Hanna, en als ’t u goed is, zou ik u gaarne vergezellen. Wilt ge naar Grunau?" Hanna aarzelde een oogenblik, voor ze antwoordde„Neen, niet zoo ver. Slechts naar het kerkhof. Maar dan moeten we dadelijk op weg gaan, want ik zou gaarne terug zijn, voor de gravin thuiskomt.” „Dan gaan we I” Het was een zonnelooze, koele herfstdag. Een scherpe wind blies van den kant van het gebergte over het dal, en Hanna, die zwijgend naast haar 'geleider voortschreed, trok hui verend den doek vaster om de schou ders. Ze volgden den rijweg naar Grunau, naast welken halfweg het kerkhof lag. Toen ze voor de traliepoort stonden, vroeg Albert: „Naar welk graf wilt ge eigenlijk, Hanna „Naar naar het graf der doode, aan wie het huis daarginds behoort mompelde Hanna schuw en wees over de velden in de richting van het huis met de groene blinden. voor het werk der nieuwe organisatie, die allereerst zal zorg dragen dat do minee Jatho, indien hij af gezet wordt, onder dak komt. .In de leeszaal te Dusseldorp zijn bij inbraak 16,400 Mark aan papieren van waarde en 80 Mark aan geld gestolen. Men zou haast vragen hoe er zoo’n groot bedrag in een leeszaal kwam. *8) „Ik ga al. Hoe is ’t met Hanna f vandaag Is ze weer geheel hersteld „O ja, dat geloof ik wel. Ze was al vroeg op en zeide, dat ze wilde uitgaan, als iemand tijd had, haar te vergezellen. Maar vandaag heeft een ieder de handen vol werk, ze zal dus thuis moeten blijven.” „Ik wil haar eens bezoeken, ik heb tyd.” Albert knikte Rika toe en ging de trap op naar Hanna’s torenkamer. Hij vond de oude vrouw midden in het vertrek staan, ze had haar stok in de hand en een doek om hoofd en schouders. Toen hij binnentrad, hief ze luisterend het hoofd op. „Wie komt daar? Dien step ken ik niet. „Een goed vriend, lieve Hanna, die komt vragen, hoe het met u is en of ge niets noodig hebt Ik ben de nieuwe tuinknecht.” „Werkelijk?” Hanna schudde half oBgeloovig het hoofd. „Dat had ik j^et gedacht. Tuinlieden hebben een PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaalf 1.25 Idem franco per post „1.50 Met Geïllustreerd Zondagsblad„1.50 Idem franco per postn 1 90 Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Lange Tiendeweg 64, by ónze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren Verbaasd keek Albert de oude vrouw aan. „Daarheen” Daarna schreed hij verder. „Juist Rika zei me toch, dat ge de vermoorde vrouw hebt ge kend,” voegde hij er op onverschilli gen toon bij. Hanna antwoordde niet. Na eenige schreden bleef ze weer staan en wees naar een moment van wit marmer. „Hier moet de gravin Sydow be graven liggen is het niet zoo Ik zie iets wits schemeren, dat is zeker de witte engel, die zich treurig over het graf buigt.” „Ja Eveline, gravin van Sydow, staat er op don steen. En links van den weg hier schuin tegenover is ook het graf van mevrouw Walker of Backer, zooals ze eigenlijk heet.” Hanna hief verwonderd het hoofd op. „Zoo kort bij mompelde ze bijna verschrikt. „Zoo kort bij elkaar lig gen ze Langzaam naderde ze het graf, dat slechts een kleine zandheuvel was, met een eenvoudig houten kruis er opze’ vouwde de banden en bleef eenige minuten in een stil gebed ver bonken daar naast staan. Twwee tranen rolden langzaam langs hare ingevallen wangen. „Arme Mariefluisterde ze, de tegenwoordigheid van Albert geheel vergetend, ik kan u niet helpen, en wat gij wildet, moet onvervuld blijven nu ligt gij hier onder de aarde en hij is ook dood... en God alleen weet, waar zijn lichaam rust..., De Heer zij beiden genadig, als ge daar boven rekenschap aflegt Zij schrikte, want Albert was naast haar komen staan en zeide nu „De rekenschap zal niet zwaar val len. Liefdo vergeet op te schrijven en mevrouw Blickea heeft den graaf immers bemind!” „Die hem bemind Een luide spot lach, die akelig over de zwijgende kruisen en graven gleed vergezelde deze woorden. „Mijnheer als zij geen vrouw was geweest met een week hart en zwakke hand dan had ze hem lang gedood, voor k Hanna brak af, hulde zich huive rend in haar doek en wierp nog een schuwen blik op het graf. Daarna keerde ze zich om. „God geve u den vinsde, arme Marie, waarvan ze tt hier op aarde beroofd hebben!” mompelde ze. „Kom, mijn heer Albert volgde haar en schudde langzaam het hoofd. Toen ze het kerkhof verlatert hadden en tusschen de velden voortwaudelden, bleef hij plotseling staan en zeide op vastbera den toon„Hanna ge weet meer

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1911 | | pagina 1