R”
J,
lilder.
tin's Inkt
lijk 'de BESTE.
N SCHADELIJK
■HOLLAND.
ANDEL
WERKE.
LM Alter
Gracht 260'
IA4G,
STEWAAR-
igen
tmeskleeding.
e of gedeelten
Dinsdag 6 Juni 1911.
No. 115'70.
50e Jaargang.
behalve Zon
en
ZB-dlten leun. <3..
Buitenlandsch Nieuws.
ZILVER,
Emnenland..
FEUILLETON
N
it 19.
ISTie^x-ws- ^.d.Trext®xxt5.elolecQL voor G-o-clc3.sl exx OxxxstxeJsexx.
Verschynt dagelijks
leweg IS
van de firma
ed. E. ALTER
racht
1AAG.
Feestdagen.
Telefoon ïnterc. 82.
RE MAN IN 1 GRIJS.
Telefoon ïnterc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
t
I
269‘,
Boskoopuche Belangen.
bepaald
JAV
eenige dor meest
ons
no'\l
IN
XG.
16.
(Wordt vervolgd.)
OR
EN
[ODELLEN.
BRIKA.A.T.
RIJZEN.
Naar wij vernomen, heeft een wets
ontwerp regelende de verkrijging door
rorden.
[JKE PRIJZEN
0
,aab
tioi’
nfj<|
n«v
s ae
n«v
nd
uw
(I
'MB'U,
rad
a
nai(>
.JBK’
60UDSCHE COURANT.
rergoed.
AM en ADRES.
landarbeiders van land met «woning
in eigendom of van los land in pacht
het departement van Landbouw, Nij
verheid en Handel verlaten.
>ov
-Iq
i?h
l
;lܫ
>od
A£d
Bezook-Fallieres.
Naar verluidt zou, met wijziging
van het aanvankelijk voornemen, een
kort bezoek van President Faillières
aan de Residentie ’s Gravenhage op
den tweeden dag van zijn verblijf hier
te lande nog niet geheel zijn buiten
gesloten.
n de stad aan huis
Amerika.
Het Waldorf-Astoria-hotel te New-
York is een der bekendste der wereld
en de eigenaar, William W. Waldorf,
trekt groote inkomsten uit die bezit
ting. Volgens schatting der taxateurs
vertegenwoordigt het hotel een bezit
van 5,374,000. Maar de werkelijke
waarde is veel aanzienlijker. De eige
naar heeft nu het halve eigendoms
recht op het hotel en zijn inkomsten
verkocht voor anderhalven dollar.
Maar het is feitelijk een schijnvorkoop,
want de kooper is W. W. Astors zoon.
De bedoeling van de transacte is en
kel, een deel van het successierecht te
ontduiken, dat betaald zou moeten
worden zoodra bij het overlyden van
Astor sr. het hotel in eigendom over
ging aan Astor jr.
Portugal.
De onzekere toestand in de jonge
republiek blijft aanhouden. Voortdu
rend loopen, niet te controleeren, ge
ruchten over a.s. tegenrevoluties en
royalistische aanslagen, waarvan men
echter tot nog toe niets merkt.
Intusschen trekken de gezeten bur
gers van Lissabon bij tientallen het
land uit. Hoe beangst velen zijn, dat
het werkelijk tot ernstige botsingen
zal komen, blykt wel hieruit, dat tal
rijke zakenmannen verzekeringen slui
ten tegen zeer hooge premies, ten
einde gevrijwaard te zijn tegen moge
lijke gevolgen van „oproeren en po
litieke bewegingen”.
Spanje.
Te Madrid zijn een aantal arbeiders,
die reeds gedurende twee maanden in
staking zijn en daardoor zeer ver
bitterd en opgewonden waren in bot-
1’ R IJ S D E RAÏ/v E R T E N T iTN
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer„0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f 0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames 1 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Deze bepaling was het schrikbeeld
van de Imperialisten. Door deze be
paling was, meenden zij, bij een mo-
gelijken oorlog, het heele Engelsche
volk aan uithongering prijs gegevenU
De regeering hoewel van een ander
standpunt, zooals trouwens alle libe
ralen, vond deze oppositie zoo ernstig,
dat zij hoe wel alle mogendheden de
verklaring reeds hadden geteekend,
hiermee heeft gewacht om eerst het
oordeel der rijksconferentie te vragen.
Deze heeft zooals we dan reeds mee-
deelden, de verklaring aangenomen
met algemeene stemmen, alleen Austra
lië onthield zich van stemming. Sir
Edward Grey, de Engelsche minister
van buitenlandsche zaken, deelde nog
mee, dat in het vervolg bij derge-,
lijke beslissingen altijd het oordeel
der dominions zou worden gevraagd,
zelfs voor de onderhandelingcn.
Dit vond Canada niet noodig, want
daarin lag dan te veel opgesloten, dat
men in geval van oorlog de hulp ver
wachtte van alle gebieden, terwijl
Canada zich voor mogelijke hulp in
een oorlog voor ieder geval zich apart
wenschte uit te spreken. De verkla
ring is weer een stap in de richting
van arbitrage, omdat bij geschillen
altoos een beslissing van het Inter
nationale Prijzenhof kan worden ge
vraagd.
Italië.
In Duitsche bladen wordt niettegen
staande de tegenspraak van de Itali-
aansche overheid volgehouden, dat te
Venetië cholera heerscht. Er zouden
reeds driehonderd personen aangetast
en vier personen* overleden zijn. Een
postambtenaar uit Graz, die zijn ver
loftijd te Venetië had doorgebracht,
kreeg cholera en overleed kort na zijn
terugkomst te Graz. Daarna zijn ook
andere personen te Graz ziek gewor
den en als van cholera verdacht, ge
ïsoleerd.
Dé Britsohe rijksconferentie heeft
de verklaring van Londen bekrach
tigd. Dit korte bericht dat ons door
een Reuter-telegram gewerd, vraagt
nog al eenige verklaringen. Reeds
vroeger hebben wij het een en ander
over de verklaring van Londen mee
gedeeld en toen reeds gelegenheid
gehad*er op te wijzen, dat er in En
geland van de zijde van de groote
maatschappijen, kamers van koophan
del, kooplieden-vereenigingen enz.
nogal oppositie tegen deze verklaring
was gevoerd. Om deze oppositie te
begrijpen, dienen we een paar van de
belangrijkste bepalingen van de ver
klaring nader toe te lichten.
In de allereerste plaats was
dat: „Een blokkade” mag alleen ge-
k legd worden voor de havens en kusten,
welke door den vijand bezet zijn, en
neutrale vaartuigen mogen niet opge
bracht worden, wanneer zij door de
blokkade heen breken, behalve binnen
den operatiekring der oorlogsschepen,
die zorgen voor een effectieve blok
kade. Een schip kan echten, niet
wegens het doorbreken door een blok-
kade opgebracht .worden, wanneer het
gaat naar een niet geblokkeerde haven,
zelfs wanneer het als blokkadebreker
kan beschouwd worden”.
De Jingo’s hadden tegen deze be-
paling nogal bezwaar, vooral op dezen
1 grond, dat de Engelsche vloot in
B oorlogstijd door deze bepalingen zou
belet worden pressie uit te oefenen
g op de neutrale mogendheden. Veel
grooter bezwaar echter hadden zij
tegen de volgende bepaling„Condi-
tioneele contrabande, waartoe o.a.
5 levensmiddelen behooren, mag geno
men worden, wanneer zij bestemd is
voor een vijandelijke regeering of voor
handelaars in het vijandelijk land en
wanneer men kan aannemen, dat de
t handelaar aan den vijand dergelijke
waren levert; onder vijand wordt ver
staan het geheele volk van den vijan-
drijken staat). Een schip mag echter
niet wegens contrabande opgebracht
worden, wanneer de contrabande min
der dan de lading bedraagt.
Oorlogsschepen mogen personen,
die geacht worden, contrabande te
zijn (zooals officieren, soldaten, enz.)
van neutrale schepen verwijderen en
schepen, welke hen vervoeren, prijs
verklaren.”
sing gekomen met de politie, waarbij
een aantal stakers door sabelhouwen
en drie politie-officieren door steen-
e lijorpen werden gewond.
iM^^^De onmiddelijke aanleiding tot het
opstootje was de weigering van het
Credit Lyonnais om geld te geven op
een wissel, die uit het buitenland was
gezonden tot steun voor de stakers.
Er werden een aantal personen in
hechtenis genomen.
Engeland.
De groote verzameling dieren uit
Zuid-Afrika, die voor een kronings-
geschenk aan den koning bestemd
waren, zijn goed en wel in Engeland
aangekomen slechts enkele stier
ven er aan boord en te Londen in
de diergaarde geplaatst. Het zijn er
ruim tweehonderd. De Times beschrijft
als vooral merkwaardig een aardvark,
de Zuhl-Afrikaansche miereneter. Dat
herinnert ons, dat na den oorlog een
Boer-seun in het krijgsgevangenkamp
op St. Helena, den eed van trouw aan
koning Edward VII moetende zweren
in plaats van dien naam, „aardvark
de sevende” zei, tot groot vermaak
van zijn mede-Afrikaanders en tot
verwondering van de Engelsche offi
cieren, die niet begrepen waarom er
gelachen werd. Verder zijn er bij ba
vianen, civetkatten, luipaarden, jak
halzen, zebra’s versdmnfende soorten
kraanvogels, drie secretaris-vogels, vet
ganzen, cobra’s, pofadders enz., te veel
om op te noemen.
Duitschland
De Vereeniging voor evangelische
vrijheid in Keulen heeft een „Kirchen-
gemeindeausschuss” opgericht, die in
het bijzonder tot taak heeft de vrijheid
in de Kerk te bevorderen. De com
missie moet bovenal streven naar een
sterker en rechtvaardiger vertegen
woordiging der modernen in de syo-
nodale lichamen, naar een invloed voor
het liberalisme bij de kerkelijke liefda
digheidswerken, meer overeenstem
mende met zijn lang bewezen offer
vaardigheid naar het verzamelen van
groote geldmiddelen om gewichtige
kerkelijke besluiten snel en beslist uit
te voeren en in ’t bijzonder liberale
predikanten, die om hun preeken af
gezet worden of op andere wijze door
de schuld der kerkelijke reactie in het
gedrang raken, te steunen.
In de oprichtingsvergadering van
30 Mei heerschte groote geestdrift
Wanneer we te Boskoop eene wan
deling door do Dorpstraat maken en
de brug in westelijke richting over
gaande tor hoogte van het Kerkge
bouw der Ned. Hervormde gemeente
zijn gekomen, dan zien w>-daar een
pleintje. Rechts van dit pleintje, om
genoemd ^Kerkgebouw heenloopend,
zien we een steeg, die ons, als w&
die inloopen aan een doolhof doet
denken. Aan ’t eind van die steeg
staat een winkelhuis gedeeltelijk mid
den op den weg en om dit huis heen-
geloopen zijnde, komt men dan op de
Achterkado, een straat die ongeveer
15 minuten lang is, die men een der
aunzienlijkste deelen der gemeente zou
kunnen noemen.
Van gemeld winkelhuis af ziet men
tor rechterzijde een rij dicht aan el
kaar gebouwde huizen. Aan de lin
kerhand een gracht of sloot Alphener
watering” genaamd en aan de overzijde
dier gracht een school, kantoren en
villa’s, van welke laatsten sommigen
de aandacht trekken door de aardige
gevels, maar vooral door de uitstekend
onderhouden tuintjes, waardoor ze orti-
geven zijn. In sommige royaal en ruim
gebouwde huizen in die rij en in de
villa’s, wonen oen aantal dor voor
naamste kweekers, en die kantoren
zijn do zetels van
bekende firma’s.
Die Achterkado naar men
mededeelde dut genaamd, omdat
voor lange jaron do kade of water-
keering der rivier de Gouwe zich,
ten opzichte van die rivier, achter de
huizen bevond, in tegenstelling va,n
do Voorkade, aan de andere zijde der
Gouwe, waar die kade, ook nu nog,
vóór do huizen heenloopt, was voor
ons, toen we haar voor ’teerst af
wandelden, na de bochtige nauwe steeg
bij de kerk doorgegaan te zijn, een
ware verrassing. Wie zou verwachten,
dat zoo’n groot complex huizen, waar
zoo velen der Voornaamste burgers
wonon, waar men eene openbare school
vindt voor 450 kinderen, een Aëro-
geongas-fabriek, eene groote drukkerij
on eenige kantoren der voornaamste
kweekers, niet anders te bereiken is
dan ge wilt zeggen over het leven en
den dood dezer vrouw. Wie wa zij
en waarin bestaat het geheim, dat haar
bestaan zoo treurig maakte Ik vraag
dit niet uit bloote nieuwsgierigheid,
Hanna. Ik wil het arme slachtoffer
gerechtigheid verschaffen en haar wil
vervullen.”
Een ^chok ging door het lichaam
der blinde. Zij richte hare doffe oogen
op den tuinknecht, als kon ze zijne
trekken nog zien. Schrik en voldoe
ning streden in het gerimpelde gelaat
om de heerschappij. Maar haar mond
bleef stom.
„Nu, Hanna antwoord mij I Ge
zijt eene brave vrouw en móet de
waarheid doen zegevieren
Langzaam schudde ze het hoofd.
„Neen, mijnheer. Over mijne lippen.
komt geen woord. Ik heb hetdedoo-,
den en de levenden met een heiligen
eed gezworen, dat ik zal zwijgen, en
had ik geweten wie gij zijt, dan
ik u niet verzocht, mij naar het graf
to brengen I
„Hanna. zeidet ge zoo even niet
bij het graf van mevrouw Backer:
„Arme Marie, wat gij wildet, moet
onvervuld blijven? Waarom wilt ge
mij niet helpen, dien wil te vervullen
van de doode, dat gij toch zoo lief
hadt
lichten, voorzichtigen stepze
zijn gewoon, op elk, zelfs het kleinste
plantje te letten. Uw step is zwaar
en vast.”
’t Kan zijn. Ik ben niet altijd tuin
man geweest en wil het ook niet
blijven. Rika zeide mij, dat ge wildet
uitgaan, Hanna, en als ’t u goed is,
zou ik u gaarne vergezellen. Wilt ge
naar Grunau?"
Hanna aarzelde een oogenblik, voor
ze antwoordde„Neen, niet zoo ver.
Slechts naar het kerkhof. Maar dan
moeten we dadelijk op weg gaan,
want ik zou gaarne terug zijn, voor
de gravin thuiskomt.”
„Dan gaan we I”
Het was een zonnelooze, koele
herfstdag. Een scherpe wind blies van
den kant van het gebergte over het
dal, en Hanna, die zwijgend naast
haar 'geleider voortschreed, trok hui
verend den doek vaster om de schou
ders.
Ze volgden den rijweg naar Grunau,
naast welken halfweg het kerkhof lag.
Toen ze voor de traliepoort stonden,
vroeg Albert: „Naar welk graf wilt
ge eigenlijk, Hanna
„Naar naar het graf der doode,
aan wie het huis daarginds behoort
mompelde Hanna schuw en wees over
de velden in de richting van het huis
met de groene blinden.
voor het werk der nieuwe organisatie,
die allereerst zal zorg dragen dat do
minee Jatho, indien hij af gezet wordt,
onder dak komt.
.In de leeszaal te Dusseldorp zijn
bij inbraak 16,400 Mark aan papieren
van waarde en 80 Mark aan geld
gestolen. Men zou haast vragen hoe
er zoo’n groot bedrag in een leeszaal
kwam.
*8)
„Ik ga al. Hoe is ’t met Hanna
f vandaag Is ze weer geheel hersteld
„O ja, dat geloof ik wel. Ze was
al vroeg op en zeide, dat ze wilde
uitgaan, als iemand tijd had, haar te
vergezellen. Maar vandaag heeft een
ieder de handen vol werk, ze zal dus
thuis moeten blijven.”
„Ik wil haar eens bezoeken, ik heb
tyd.”
Albert knikte Rika toe en ging de
trap op naar Hanna’s torenkamer.
Hij vond de oude vrouw midden in
het vertrek staan, ze had haar stok in
de hand en een doek om hoofd en
schouders. Toen hij binnentrad, hief
ze luisterend het hoofd op.
„Wie komt daar? Dien step ken
ik niet.
„Een goed vriend, lieve Hanna, die
komt vragen, hoe het met u is en
of ge niets noodig hebt Ik ben de
nieuwe tuinknecht.”
„Werkelijk?” Hanna schudde half
oBgeloovig het hoofd. „Dat had ik
j^et gedacht. Tuinlieden hebben een
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaalf 1.25
Idem franco per post „1.50
Met Geïllustreerd Zondagsblad„1.50
Idem franco per postn 1 90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Lange
Tiendeweg 64, by ónze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
Verbaasd keek Albert de oude vrouw
aan. „Daarheen” Daarna schreed hij
verder. „Juist Rika zei me toch,
dat ge de vermoorde vrouw hebt ge
kend,” voegde hij er op onverschilli
gen toon bij.
Hanna antwoordde niet. Na eenige
schreden bleef ze weer staan en wees
naar een moment van wit marmer.
„Hier moet de gravin Sydow be
graven liggen is het niet zoo Ik
zie iets wits schemeren, dat is zeker
de witte engel, die zich treurig over
het graf buigt.”
„Ja Eveline, gravin van Sydow,
staat er op don steen. En links van
den weg hier schuin tegenover is ook
het graf van mevrouw Walker of
Backer, zooals ze eigenlijk heet.”
Hanna hief verwonderd het hoofd op.
„Zoo kort bij mompelde ze bijna
verschrikt. „Zoo kort bij elkaar lig
gen ze
Langzaam naderde ze het graf, dat
slechts een kleine zandheuvel was,
met een eenvoudig houten kruis er
opze’ vouwde de banden en bleef
eenige minuten in een stil gebed ver
bonken daar naast staan.
Twwee tranen rolden langzaam langs
hare ingevallen wangen.
„Arme Mariefluisterde ze, de
tegenwoordigheid van Albert geheel
vergetend, ik kan u niet helpen, en
wat gij wildet, moet onvervuld blijven
nu ligt gij hier onder de aarde
en hij is ook dood... en God alleen
weet, waar zijn lichaam rust..., De
Heer zij beiden genadig, als ge daar
boven rekenschap aflegt
Zij schrikte, want Albert was naast
haar komen staan en zeide nu
„De rekenschap zal niet zwaar val
len. Liefdo vergeet op te schrijven
en mevrouw Blickea heeft den graaf
immers bemind!”
„Die hem bemind Een luide spot
lach, die akelig over de zwijgende
kruisen en graven gleed vergezelde
deze woorden.
„Mijnheer als zij geen vrouw was
geweest met een week hart en zwakke
hand dan had ze hem lang gedood,
voor k
Hanna brak af, hulde zich huive
rend in haar doek en wierp nog een
schuwen blik op het graf. Daarna
keerde ze zich om.
„God geve u den vinsde, arme Marie,
waarvan ze tt hier op aarde beroofd
hebben!” mompelde ze. „Kom, mijn
heer
Albert volgde haar en schudde
langzaam het hoofd. Toen ze het
kerkhof verlatert hadden en tusschen
de velden voortwaudelden, bleef hij
plotseling staan en zeide op vastbera
den toon„Hanna ge weet meer