iihuis
rus,
■ISEL
I
I
n
50e Jaargang.
No. 11586.
Zaterdag 17 Juni 1911.
i
Ter stembus I
11
r
FEUILLETON.
DE MAN IN ’T GRIJS.
T3D-A-.
I
■V Nieuwe abonné's
ontvangen de GOUDSCHE
COURANT tot! Juli gratis.
xastraat
■adUs.
lAD’S
VI
STE.
ARNHEM.
BORATOBIUl
SDIA”
grain ontbreken
"AL”
h and el.
Gouda
en Heeren
:e knevel
Eerste Blad.
^Tieix-ws- ezx -A.d.^rextezxtie'blsud. voor G-o-uxd-o. Oxrxstxelcon
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc. 82.
.EK K EN
Briut?
behalve Zon- en Feestdagen.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon latere. 82.
nu in den
ktijd aan
- LiuiT-
t 1.25
I
l
tan Zn., Gouds.
(Wordt vervolgd).
J
rOJTG, Coiffeur,
n 31.
Zakjes Shampeo-
1
I
win een
c maak1-
WELKOM,
eren, dekens,
>ok meubelen
P. DE MINK,
Telefoon 274-
10, Botterdam.
DE COLOGNE,
tn Dom zu Köln,
loofdpynpqr Vi fl.
).2S. Zakflacons
dres:
FEIT IN
door gebruijc van
onze beroemde
Dit Nummer beslaat uit twee
bladen.
60UDSCHE COURANT.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT?
Per kwartaal
Idem franco per post1 50
Met Geïllustreerd Zondagsblad ,1.50
Idem franco per postI 90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauLance
Tisndeweg M, bjj onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
methode. Volko-
een succes, geld
ikend tegen
Zending franco
I, na ontvangst
f 0.75 (ook post-
f 0.90.
•os en de uitwer
ven. Indien na
nog niet geheel
leveren wij den
■der geheel ffralie,
volkomen ver-
wat zit (in politiek opzicht), indien
de tegenpartij in de minderheid is
en een aannemelijk accoord wil aan
gaan. Daarbij verzwijgen wij aller
minst, dat ons zulk een accoord niet
verstandig dunkt voor een minder
heid. En hadden wij ’t voor het
zeggen, zoo zou in den politieken
strijd nooit een liberale minderheid
den strijd van tevoren gewonnen
geven. Wij begrijpen, dat het dikwijls
moeilijk is ambitie (en geld!) te
vinden voor een wanhopigen strijd,
maar anderzijds staat het vast, dat
niets meer verlammend werkt op de
geestdrift der partijgenooten, dan
wanneer men niet eens de gelegen
heid krijgt zijn stem uit te brengen
alleen doorstrijden, steeds maar weer
opnieuw, biedt kans op een over
winning in de toekomst.
Er zijn er, die ons tegenwerpen,
dat de politiek niet is te houden
buiten de plaatselijke stembus. De
beginselen heet het dan wer
ken overal door, op alle terreinen
des openbaren levens. Wij willen
over deze bloot-theoretische quaestie
niet strijden, wijzen slechts op het
alles afdoende feit, dat men in tal
van gemeenten, wanneer de gemeen
telijke stembus opengaat, geen coali
tie kent, ja dat vooral op het platte
land, maar ook in vrij groote ge
meenten Protestanten en Katholieken
elkaar dan geregeld plegen te lijf
te gaan, alsof er heel geen monster
verbond bestond!
Nu óf het één, óf het ander.
Of de coalitie tusschen Protestant-
sche en Katholieke geloofspartijen
deugt niet, of zij deugt wélmaar
hoe dan te verklaren, dat men zelfs
na een jarenlange coalitie, waarbij
de bondgenooten mag men dr.
Kuyper gelooven als ineenge
groeid zijn, telkens weer „vergeet”
dat men tezamen hoort?
Aan onze coalitievrienden, om deze
puzzle op te lossen.
Hoe dit zij, over weinige dagen
dient de strijd gestreden. Op onge-
wij bij zulk een aanval niet tot de
tanden toe ons wapenen. Ook wie
den strijd niet om hemzelf wil, zal,
waar zoo de zaken staan, naar de
wapenen grijpen om zich te ver
dedigen.
De uitslag moge dit duidelijk uit
wijzen. Dan kan er ook voor de
toekomst nog iets goeds uit voort
komen. Een voor ons nadeélige uit
slag kan slechts het bezigen van
wapenen, als die wij hierboven sig
naleerden, doen voortduren.
En dit moet voorkomen
deze met groote behendigheid tegen
de ruiten.
Silas Hompel, die, dooreen jasmijn-
struik gedekt, slechte weinige schreden
verder stond, wachtte in ademlooze
spanning, wat er nu gebeuren zou.
Nauwelijks was er een minuut ver-
loopen, of boven opende zich hot ven
ster en verscheen de gestalte der
gravin, die zich luisterend naar buiten
boog en met hare blikken de duis
ternis trachtte te doorboren.
De man beneden deed eene schrede
voorwaarts en liet een eigenaardig
geluid hooren.
Hempel zag, hoe de gravi
plotselinge beweging van schrik
te. Daarna zeide de man beneden
zachtjes, maar in de stilte van den
nacht duidelijk waarneembaar: „Re
nato I”
Onmiddellijk verdween de gestalte
der gravin boven in het venster en
gedurende eenige minuten heerschte
'ér een doodsche stilte, tot beneden een
zijpoortje geopend werd en de gravin
daardoor haastig naar buiten trad.
Ze droeg denzelfden ruimen mantel,
dien ze aan had gehad, toon ze het
huis der weduwe Biickor binnenkwam,
en een kleine lantaarn in de hand.
De man in 't grijs kwam haar te
gemoet.
„Mjjn God, gij van waar
dacht ik in een paar dagen weer hier
te zijn, maar op mijne terugreis
raakte ik te Venetië geheel uitgeput
en van uit het hospitaal kon ik het
niet wagen u te schrijvenze
zouden daar misschien aUes gulaaen
hebbenik kon me haast niet
voorstellen hoe het hier was. Intiu-
schen is do schurk reeds ver op zee,
buiten mjjn bereik’t Is om
krankzinnig te worden!”
j „En nu Wat wilt ge doen?”
„Hem na natuurlijkBezorg me
.geld ik houd me intusechou in een
der logeerkamers verborgen en over
vier dagen, als de „Neptunus” afvaart,
.pving, maak- 'moet ik in Napels zijn."
slijk, in hunne Ze traden binnen, da gravin deed
de deur achter zich op slot. Het ge
bouw was achthoekig en bevatte maar
één vertrek. Aan eiken wand bevond
zich oen lang, smal venster, dat met
jaloezieën gesloten was.
Het Was waarschijnlijk, dat de ven
sters van binnen niet alle gesloten
waren, daar de kort bg het water
gelegen ruimte anders vochtig zou zyn
geworden Hempel behoefde dus slechts
het open venster te vinden.
Voorzichtig sloop Silas langs den
muur.
Dinsdag 27 dezer moeten de can-
didatenlijsten ingeleverd voor de ge
meentelijke verkiezingen.
Uit algemeen oogpunt dus niet
van uitsluitend plaatselijk stand
punt willen wij deze bezien.
Een feit is, dat de politiek steeds
meer zich met de gemeenteverkiezin
gen bemoeit, ja zelfs haar veelal
geheel beheerscht.
Is dit wenschelijk en noodig?
Het staat niet aan o n s alleen,
om dit te beoordeelen. In abstracto
is natuurlijk heel wel een gemeente
bestuur denkbaar, waar men van
politiek niets of haast niets bemerkt.
Immers de groote vraagstukken, die
de landspolitiek beheerschen zijn
goeddeels niet op gemeentelijk ge
bied over te planten. Of men een
duur staand leger, dan wel een zoo
goed en goedkoop mogelijk volks
leger op de been zal brengen, is
een zaak, die buiten den Gemeente
raad omgaat. Evenzoo het vraag
stuk vrijhandel of protectie Dito
de quaestie van indirecte belastingen
of belasting naar draagkracht. En
zoo is er meer.
Echter is het niet’te ontkennen
dat ook op het gebied der gemeenten
zich quaesties kunnen voordoen,
waarbij de politieke overtuiging een
min of meer groote rol speelt. In
zulke gevallen dient bij de stembus
vanzelf de handschoen aanvaard en
als regel iedere zetel aan den vijand
betwist. Wij zeggen „als regel”,
omdat wij volstrekt niet afkeerig
zijn van het denkbeeld te laten zitten
Wij vragen^ ons af, of het den
Regeering wel ernst is met de zaak
van onze landsverdediging.
Men weet, dat die in gevaar
heette. De weinig ingrijpende maat
regelen van Staal en van Rappard,
die ten minste in de goede richting
gingen, waren de rechterzijde al te
veel. Daarom liet men het liberale
ministerie tuimelen. Een christelijk
Kabinet zou den „ontredderden”
toestand in orde brengen.
En wat hebben we nu in die
jaren gezien?
Eerst het tweeploegenstelsel van
minister Sabron, waarover wij nu
maar zullen zwijgen. Sabron ging
heen om gezondheidsredenen. Toe»
Cool. Byna was zijn nieuwe Militie-
wet gereed, maar hij was niet
„rechts" genoeg en rechts liet Cool
vallen.* „Onze Colyn”, die goed
rechts is, zou ’t nu opknappen. In
een paar dagen had hij de nieuwe
Militiewet gereed en ingediend. Hoe
eer hoe liever ging het ontwerp
naar de secties en Coliju beant
woordde het lijvige Vaorl. Verslag
der Kamer in een ongelooflijk korten
tijd. De Kamer had nu maar de wet
aan te nemen
Men weet, hoe de Katholiek»
fractie een spaak in 't wiel stak.
Aan zulk een onbekwame» spoed
dwd zij terecht niet mee en zoo
komt ge hoorde Hempel haar
zoggen.
Hij legde den vinger op den mond
on wees naar den achtergrond van
het park, waarna beiden zich in done
richting verwijderden.
Omtrent dnohonderd schiedoa van
het Slot verwijderd lag een kleine
eendenvijver, op welks oever zich een
soort van tuinhuis verhief. In den
zomer dronk men daar vaak thee, in
den herfst diende het den jagers als
schuilplaats bij de eendonjacht.
Daarheen ging de gravin met den
vreemdeling. De vele hoornen en
struiken, alsmede het korte gras daar
onder, dat elk garuisch or
ten het Hompel gemakkelijk, in hunne
nabijheid te blijven.
Van hun op fluisterenden toon ge
voerd gesprek kon hij echter niets
verstaan. Niet voor de gravin de deur
van het tuinhuis opende, hoorde hij
haar op Iniden toon vragen „Waarom
hebt ge me geen bericht gezonden?”
En de vreemdeling antwoordde:
„Ik kon er niet eens aan denken. Het
was eene rustelooze jacht tot Napels.
Telkens dacht ik hem in mijne macht
te krijgen, maar zijn schot heil me
zoo verzwakt, dat ut me nauwelijks
op de been kon houden. Op hot schip
kon ik hem niet volgen, want ik had
geen geld genoeg bjj meDaarna
PRIJS DER ADVERTENTIfiN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer.0.10
By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f 0 35 bÜ vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames t 0 15 per regel
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
meen felle wijze werpt het hoofd
orgaan der anti-revolutionairen ons,
vrijzinnigen, den handschoen toe.
Welnu, wij zullen den strijd niet
ontgaan.
De rechterzijde wil bepaald overal
de meerderheid in den Gemeenteraad
hebben. Dit is haar recht, maar
niet lihar recht is om daartoe
ongeoorloofde middelen te bezigen.
En als steeds geeft dr. Kuyper, waar
er behoefte is aan wel is waar
onjuiste maar dan toch inslaande
„argumenten” den toon aan.
In zijn „Standaard" ging het weer
schots en scheef toe De linkerzijde
is rood! Het oude, nu toch waar
lijk verouderde dreigen met het roode
spookZouden er nog velen inloo-
pen Zouden er heusch nog zijn, die
’tvoor zoete koek opeten, als de
groote leider schrijft, dat ook de
oud-liberalen in de vroedschappen
„zich de roode cocarde op de borst
spelden” als het „heet toegaat”?
En wie haalt niet glimlachend de
schouders op, wanneer hij leest, dat
het door een linksche meerderheid
wordt „één conspiratie, van de socia
listen, van de stadswerkers, van de
openbare onderwijzers en ten slotte
zelfs van het stadhuispersoneel, om
den Raad mak en gul te maken en
de gulheid van den Raad op den
belastingbetaler te verhalen”?
Zoo wordt er in een Ch ris
te 1 ij k hoofdorgaan geschreven, om
de „roode meerderheid” te keeren 1
Is het niet haast ongelooflijk,
wanneer in de kerkeljjke coalitie nog
iets ongelooflijks ware?
Ons antwoord op zulke taal kan
niet twijfelachtig zijn.
Wie zoo uitgedaagd wordt, slaat
van zich af, zoo hard hij kan.
Bij zulk een stand van zaken is
er geen plaats meer voor theorie.
Een dergelyke houding kan slechts
de onzen ten goede komende
vurige worden er nog vuriger door,
de lauwen ontwaken en zien er door
in welk gevaar ons dreigt, indien
wc reeds zeiden, nogal begroeid. Silas
kon dus zonder vrees voor onttrekking
den man weer naderen en hoorde
weldra zijn hijgenden adem voor zich.
Nu werd het houtgewas ijler en
men zag de grasvlakten van het park
met de daarop staande boomgroepen,
die als zwarte reuzen tegen den nach-
het tnogeiyk, dat niets anders teluken hemel uitkwamen.
r hier bracht, dan de onweer- Links liep het pad recht naar den
achtergevel van het slot waarbjj men
eenige bijgebouwen moest passeeren.
Do vreemdeling vermeed dezen weg,
wendde zich eerst rechte, beschreef
een wqden boog om de gebouwen en
naderde vervolgens met snelle, zachte
'schreden den uitersten rechter zjj-
--(Vleugel.
huis der weduwe was gekomen, bleef Daar bevonden zich behalve de ledig
„taande logeerkamers, slechte de ver
trekken van graaf Demeter en die der
gravin.
Uit een venster van de laatste scheen
‘nog licht. Het was één uur voor mid-
ddernacht. De andere vensters waren
alle donker, met uitzondering van dat
van gravin Rita’s slaapkamer, doch
dit bevond zich reeds in den linker
zijvleugel
De man in 't grijs moest zeer goed
iden weg weten. Zonder aarzelen
wchreed hij, don kiezelweg vermijdend,
kot, dicht onder het venster der gravin,
(bukte, nam eenige steentjes op en wierp
68)
Was 1
hem naar hier bracht, dan de onweer
staanbare drang van den misdadiger,
welke hem naar de plaats zijner daad
terugvoert?" dacht Hempel, die nu
ver terug moest bljjven, daar hierop
het open, door geen struikgewas on
derbroken terrein zijne vervolging licht
bemerkt had kunnen worden.
Toen de vreemdeling tegenover het
1
hij een oogenblik staan, om zich
daarna des te sneller voort te spoeden.
Nu scheen plotseling zijn vermoeid
heid van hem geweken. Met groote,
haastige schreden vervolgde hij zijn
$n twijfelde Silas er niet meer aan,
wat het doel was der zonderlinge wan-
tfeüng. Het pad leidde nergens anders
heen, dan naar het park van Grau-
llaar wat toch wilde de geheimzin
nige man daar zoeken
Het laatste gedeelte van den weg
liep tamelijk steil op en was, zooals
ionie, 8 u., alge-
ring Onderlinge
g Mij. „Gouda”,
ionic” 8 uur n.m.
adoring voor de
ging van beneden
meier gepension-
1 van Leger, Ma-
(Weduwenaorg)-
Morgenrood" des
ledenvergadering
„De Dageraad”.
Verg. S. D. A. P.
irood.”
i Bouw- en ‘We
de Spieringstraat
uur vergadering
s van Armenzorg.
geregeld tijdig
m ontvangen van
rten, vermakelijk-
se dan in onze
was al die haast voor niets geweest.
Was het au niet de taak der
Regeering om hier haar leven pp
’tepel te letten?
Eerst kwam de komedie met de
kustverdediging: Nadat half Europa
zich had bemoeid met de Vlissinger
quaestie, kwam de regeering dood
leuk vertellen, dat er niet zoo’n
haast bij was. De nieuwe Militiewet
kon voorgaan
De kustverdediging is nu voor-
loopig naar den rommelzolder, wel
licht voorgoed.
En nu, alsof het er niet op aan
kwam, laat de Regeering de Militie
wet weer naar achteren schuiven,
voor een jaar minstens, misschien
wel vodr langer.
Wat moet men nn gelooven van
den onhoudbare» toestand, waarin
de Regeering openlijk verklaarde dat
onze landsveiligheid verkeert.
Aan de Regeering, die haar ont
staan dankte aan de militaire quaes
tie, had een Andere houding gepast.
De Premier had aan zijn meerder
heid beboeren te zeggenDit
achten wij, Regeering, noodig en
onvermijdbaar. Wilt Gy, Kamer
meerderheid, anders, dan kunnen
wij de verantwoordelijkheid voor
’s lands veiligheid iliet langer dragen.
Tien tegen één had da Katholieke
fractie der coalitie het Ministerie er
daa niet aan gewaagd en wellicht
zouden ook liberalen in dat geval,,
overtuigd van den ernst der Regee
ring, haar dan gesteund hebben.
Nu echter kan de iudrak slechts
heel anders zijn. De Regeering,
hoewel gewaarschuwd, Weef op het
beslissende moment zwijgen on de
Premier maakte er den volgenden
dag een aardigheid vaa, geheel over
eenkomstig do eisshen van het jolig
Christendom.
Maar van verantwoordelijkheids
besef en ernst, zooals men die bij
ieder Ministerie verosrierstelle» mag,
getuigde de houding van dit Kabinet
allerminst.
