whiiis
hts,
h and el.
idres:
■ISEL
GLAZEN,
50e Jaargang.
aastraat
radijs.
Pe Qanzendokter.
No. 11596.
Donderdag 29 Juni 1911.
behalve Zon
en
VOLTE FACE.
Sixitexi lan.cS..
Bnitenlandsch Nieuws.
FEL1LLE1O1\
nu in den
ik lijd aan
DUDE,
f KBAMM,
TIN'S INKT
lil k de BESTE,
N SCHADEL"k|
I. Gomla
Telefoon Interc. 82.
ISTieu-ws- ezx ^^.d."vertezxt5.e"blsu^. voor 0-ou.d.SL ezx OxxxstxeHazeix.
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc. 82' Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
logelijk
atracht.
HU MM.
dead*.
iMdlUI
in
ïvon
aan
WELKOM,
«ren, dekens,
jok meubelen
Ier beroemde
Kerkglazen
UK
f. MKSKIBI
»s
SI. Janskerk, der
leekMligM est.
BERICHT DER
RABETH,
tmü van Beeldende
'.héldert Architect en
nie van Bouwkunde
echt.
CENT.
Uitgevers, Gondi
I c A K* D
FEIT IN
en Heeren
w der Rem. Geref.
uur. LedenVet-
Rem. Geref. Ge-
Lees nu, wat dezelfde hand j.l.
Dinsdagavond schreef onder het op
schrift „Sociaal of militair?”
„Alleszins begrijpelijk is de
drang, die bij het naderen van
1913 steeds sterker wordt, om
toch met de sociale wetten spoed
te maken.
„Dat hierbij eenzijdigheid mee
spreekt, kan niet anders. Een offi
cier zal zeggen „Zeker, ook die
Het schijnt wel, alsof de toestand
van onze landsverdediging in enkele
dagen belangrijk verbeterd is.
Er zijn wel geen ingrijpende maat
regelen genomen en er is wel geen
wet aangenomen, die zulk een ver
betering zouden mogelijk maken,
maar het gevaar, dat ons land in
zfio ernstige mate bedreigde, is dan
toch geweken.
Hetgeen gelukkig zou zijn, indien
degene, die het ons komt verzekeren,
een betrouwbaar deskundige was.
Doch hoe dit zij, het is te merk
waardig, om ’t onzen lezers te ont
houden.
Niemand in sterkere mate dan
dr. Kuyper heeft alarm geblazen
over den onvoldoenden staat van
onze defensie en deswegen onop
houdelijk aangedrongen op spoedige
behandeling der nieuwe Militiewet,
waarvan alle heil verwacht werd.
Enkele citaten mogen ten bewijze
hiervan volgen.
In De Standaard van 10
Maart heette het: „al moet er tot
in Juli worden voortgewerkt, de
zaak (d. i. de Nieuwe Militiewet)
moet afgedaan.” 15 Augustus was
de „fatale t e r m ij n” en elk
jaar Uitstel, heette „verraad aan
het land en aan onze onafhan
kelijkheid.” Maar de rechterzijde
zou haar plicht kennen: „waar de
nood zoo klemt en dringt, is spoed-
behandeling om de nationale
eer ontegenzeglijk geboden.”
Den 26sten Mei kon men in het
zelfde blad lezen, dat, mocht een
jaar uitstel onder gewone omstan
digheden al te dulden zijn, toch
gevraagd mocht worden, of zulk
een uitstel niet door alle partijen
Engeland.
Do kroningsfeesten. Den
buitenlandaohe omcieren, die ter ge
legenheid van de vloot-rovuo de heven
van Portsmouth bezochten, zijn ver
schillende afscheidspartijen aangebo
den. Zij zaten eerst aan bij oen lunch,
aangeboden door de Britsohe officieren
in de marine-kaseme, vervolgens be
zochten z(j een tuinfeest, door don
burgemeester van Portsmouth gogo’
en 's avonds namen zij nog dool i
een feestmaal, door dezelfde autoriteit
aangericht.
Dvitbchland.
De Lokal-Anzeigor te Berlijn ver
neemt uit Leipzig, dat een vergadering
van het Saluisch-Thuringsche Verbond
van stoffenvorvorgen besloten hoeft,
wegens oen staking al de aangesloten
bedrijven te sluiten. 10.000 arbeiders
zullen door deze uitsluiting getroffen
worden.
wil komen. Dit is zeker, dat hot mi
nisterie wel ondorhandolingen mot de
maatschappijen wil hervatten, maar
zij willen niet de verantwoordelijkheid
van den Staat in die der maatschap
pijen stellen. De maatregelen die mi
nister Dumont aan do Kamer wilde
voorleggen, zullen niet worden voor-
gesteld! In de allereerste plaats zal
het ministerie trachten de begrooting
zoo vlug mogeljjk af te doen. Zooveel
mogelijk zal de zuinigheid worden
betracht. Hoe het kiesrecht geregeld
zal worden ia niet erg duidelijk; ge
tracht zal worden een hervorming te
vinden, die de geheels republikeinsohe
partij bevredigt. Verder zal worden
gewerkt aan oen hervorming van hot
belastingstelsel en het ambtenaarwezen.
MF* Nieuwe abonné’s
ontvangen de GOUDSCHE
COURANT tot! Juli gratis.
sociale wetten moeten er komen,
maar zorg eerst voor het leger”
terwijl omgekeerd een volkstri
buun, die voor de belangen van
het volk optreedt, juist omgekeerd
zou zeggen „Voor het leger ook,
maar zorg eerst voor de sociale
wetten. Alles kan uitgesteld, maar
de Invaliditeitszorg niet!”
„In dit geding nu scharen we
ons onvoorwaardelijk aan den kant
der sociologen. Gesteld voor de
keuze, om 1913 tegen te gaan
enkel met verbeterde Defensie,
zonder Pensioenwet, of enkel met
Pensioenwet, zonder Militiewet,
kiezen ook wij zonder aarzelen
voor het afdoen van de sociale
wet.”
Dr. Kuyper spreekt dan de hoop
uit, dat heel de Tweede Kamer,
„op een enkel lid na”, zoo denkt.
Dat enkele lid behoorde echter
dr. Kuyper te zijn.
Wij begrijpen, dat, met 1913 in
het verschiet, de drang om sociale
wetten te maken in kracht toeneemt.
De Minister Kolkman is niet de
eenige die reeds 1913 „rook”.
Maar wat onverklaarbaar schijnt,
hoe iemand, die maanden achtereen
in zoo schoone taal om verbetering
van ons leger riep, nu plotseling den
eisch om eerst voor het leger te zor
gen, als eenzijdigheid van den officier
qualificeert.
En haast verbijsterend klinkt het,
dat deze leider, na al wat hij over
deze quaestie schreef, thans, wanneer
een sociale wet er maar door gered
werd, tot na 1913 zelfs de Militie
wet zou willen uitstellen.
Dr. Kuyper spreekt zich nog wel
hierover uit „zonder aarzelen.” Voor
eenige aarzeling ware toch o. i. wel
reden geweest.
Wij weten waarlijk niet, wat ons
in dit oordeel méér treftHet advies
aan de Regeering, die aan de mili
taire quaestie haar optreden dankt,
om desnoods, na haast zeejaren
regeerens, maar voor de kiezers te
komen zonder den „noodstand” te
hebben opgeheven, dan wel de zöo'
onverwachte frontverandering van.
den adviseur.
En dit niettegenstaande wij op dit
gebied reeds aan heel wat gewend
zijn
China.
Do Times vernoemt uit PekingDo
Chineeaoho regeering is begonnen do
mogendheden te polsen over terug
trekking de buitonlandsche bowakings-
troepen te Peking. Zij zyn overbodig
geworden, zegt zy. Die buitenlandsche
bezettingen, die er nu al tien jaar
zijn, zijn zeer grievend voor de Chi-
neezen.
Rusland en Japan hebben er bij
China tegen geprotesteerd, dat zij uit
gesloten zijn van den leaning die China
overeengekomen is met een groep Ame-
Frits was eensklaps opgesprongon.
„De brievenbesteller!” riep hij en
liep den aangokondigde tot aan hot
hek van den voortuin te ^omoet.
„Die zal ons waarschijnlijk de geluk
kig makende tijding van dé spoedige
aankomst van Emma en haar zoon
brengen," bromde Kienhout. Intus-
schen was Frits binnengekomen met
den brief, dien hij in de hand zy'ns
vaders logdedeze bekeek hem langen
tijd van buiten, onderzocht het schrift
en den poststempel on mompelde ein
delijkpVan wion mag die z^jn?"
„Bekijk hem dan van binnen, dan
weet jo het on behoef je niet to radon,"
zei zijne vrouw, die ongeduldig stond
toe te zien. „Wat zijn die mannen
toch vervelend!"
Kienhout moest bekennen, dat zijne
echtgenoote gelijk had en opendeden
brief. „Dierbaarste Ferdinand Ver
rast keek hij naar de ondertoekening.
^Amalia Stropping" stond daar; hij
schudde het hoofd, draaide het blad
weer om en las halfluid verder. „Ge
zult voorzeker verrast opkijken... „De
rest stierf in gemompel wegalleen zoo
nu en dan stiet hij een kreet uit.
„Nicht Amalia, tegen wie gij...?”
Amalia? Lieve hemel, dat zal toch
niet.... Waarachtig van haar, van de
millionaire....”
(Wordt vervolgd.)
„De arme tante, ik zou niet graag
in haar vel zitten," zuchtte Marie vol
medelijden.
„Waarom heeft zij haar vader do
veroischte gehoorzaamheid niet be
toond God straft alle ongehoorzame
kinderen,” hernam papa Kienhout in
preektoon.
De kleine boog het blonde kopje
een weinig ter zijde en wierp haar
papa een schelmsch knipoogje toe.
„Dat de vaders ook altijd anders willen
dan de kinderenzeide zij met een
schelmschen glimlach. „En wat u van
de straf zegt, is ook bezijden de waar
heid. U zelf hebt ons van uwe nicht
verteld, weet u, papa, van de dochter
van dien rijken koopman, die tooneel-
speelster verkoos te worden en daarom
door haar vader verstooten werd.
Welnu, die is vervolgens naar Amerika
gegaan en heeft daar een millionair
getrouwdde vader is echter failliet
gegaan en in armoede gestorven, om
dat zijne dochter zich niet om hem
bekommerd heeft;- daar was de vader
toch de gestrafte."
Verbluft keek Kienhout zijne dochter,
dat brutale kuiken, aan, die hem zoo
flink met de geschiedenis uit het veld
sloeg, welke hij reeds zoo dikwijls had
verteld.
„Wel, wel, hoor me die jongejuf
frouw Wysneus eens bromde hij ver-
Feestdagen.
PRIJS DER ADVERTENTlËN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer.0.10
By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0 25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
sheet, 8 uur, bui-
nvergadering afd.
r. tot Afsch. van
:en.
lonie”, Markt,
zadering van de
ïsior.”
n Bouw- en Wo-
i de Spieringatraat
uur vergadering
ie van Armenzorg,
wij geregeld tijdig
;en ontvangen van
arten, verwtakelijk-
BM daa ia owe
zondere onkosten zou te staan komen
en zij alles vereffenen zou bovendien
heeft zij naar den leeftijd van ieder
onzer kinderen geïnformeerd, opdat
zij voor elk een passend geschenk zou
kunnen medebrengen.”
Dat alles wekt eer mijn verdenking
dan mijn vertrouwen op," bromde
Kienhout. „Wat het studeeren van
den zoon betreft, men kan hem dat
niet aan den neus zienhij kan ook
best te Weenen kellner zijn wie weet
hier daarvan iets
„Neem me niet kwalijk, papa, waar
voor ben ik daar dan?” onderbrak
Waldemar, de student.... ik zal dat
toch zeker wel weten.”
„Nu ja,” ontweek papa schouderop
halend. „Voorloopig kunnen wij nu
niets anders dan afwachten ik heb
lichtzinnig mijne toestemming gegeven
en zij kunnen iederen dag aankomen.
De hemel weet, hoe en wanneer wij
hen weer kwijtraken."
„Papa, u zal toch de arme tante
en den neef niet dadelijk laten merken,
dat zij u alles behalve welkom zijn?"
vroeg Marie, een gevoelvol bakvischje,
met aandrang.
„Neen, neen, gevoelig ezeltje, niet
dadelijk," antwoordde papa gerust
stellend „ik zal het laten merken,
zoodra hun verblijf te lang gerekt
wordt.”
2)
„Als het iemand voor den wind
gaat, vergeet hij zijn bloedverwanten
men herinnert zich hunner weer, als
men hen noodig heeft.”
„Dat kan men van Emma niet be
weren," verdedigde mevrouw Betti
haar nicht. „Het is haar waarlijk niet
voor den wind gegaan, toen zij den
boekhouder haars vaders huwde en
met hem naar Weenen vertrok. Zij
bezat niets meer dan het magere erf
deel harer moederheur vader gaf
haar geen cent, omdat hij tegen het
huwelijk was, en bij geen harer bloed
verwanten is zij met verzoeken of
klachten gekomen.”
Kienhout haalde opnieuw de schou
ders op, „Toen leefde haar man en
waren zij beiden jong en vol hoop
nu is de man dood en de zaak ver
kocht, zooals zij zelf schreef; thans
stijgt haar het water tot boven de
lippen en komt zij tot ons."
„Zoo erg kan het onmogelijk zijn,
anders zou haar zoon niet gestudeerd
en zou zij ook niet geschreven heb
ben, dat haar bezoek ons op geen by-
Het nieuwe Fransche Kabinet.
De crisis in Frankryk is opgelost.
Caillaux heeft een ministerie bijeen
gekregen. Dat het zoo vlug gegaan
is behoeft niemand te verwonderen,
als men weet, dat Caillaux al lang op
het baantje van minister-president een
begeerig oog geslagen had en hij dus
van te voren wel eens zal hebben
uitgekeken. Het „Journal Officiel"
publiceert de volgende lijst: Caillaux
minister van binnenlandsche zaken en
voorzitter van den ministerraad, de
Selves, buitenlandsche zaken, Cruppi,
justitie, Delcassé, marine, Messimy,
oorlog, Lebrun, koloniën, Couyba,
koophandel, Pams, landbouw, Steeg,
onderwijs, Augagneur, openbare wer
ken, Klatz, financiën, ’Itenó Renoult,
arbeid.
Onderstaatssecretarissen zijn: Malvy,
binnenlandsche zaken, Rene Besnard,
financiën, Chaumet, posterijen en tele
grafie, Dujardin Beaumetz, schoone
kunsten.
Vier ministers zijn dus uit het afge
treden kabinet overgegaan, Delcassé,
Cruppi, Messing en Pams. De vier
groepen van de republikeinsche zijde
zijn alle vertegenwoordigd. Caillaux,
Delcassé Cruppi en Dujardin-Beaumetz
zyn vertegenwoordigers van de radi
cale linkerzijde Klotz, Messing, René,
Renoult, Steeg, Malvy en Besnard
vertegenwoordigen de socialistisch
radicale groep, twee leden van de
democratische linkerzijde, Lebrun en
Chaumet, en dan een onafhankelijke
sociaal-democraat, Augagneur. Voor
de gewichtigste portefeuille van bui-
tenlandscho zaken is de Selves ge
komen, Bourgeois en Poincaré hebben
zich dus niet beschikbaar gesteld.
Onder de socialisten heerscht groote
ontevredenheid, dat Boincourt en
Charles Dunnont, de afgetreden mi
nister van arbeid, niet in het nieuwe
ministerie zijn opgenomen.
Men vermoedt dat Cailleaux de
spoorwegmaatschappen in het gevlei
toornd. „Bij Amalia was de zaak juiat
andersom. Zij gevoelde zich geboren
tooneolspeelster en op de beroepskeuze
der kinderen moet men geen invloed
uitoefenendat is eene te teedere zaak.”
Nu mengde zich kleine Frits, op
wien men volstrekt geen acht gege
ven had in het gesprek dat, wat papa
over de beroepskeuze gezegd had, was
voor hem van ontzaggelijk groot ge
wicht. Als hij ondeugihd was geweest,
had men tot dusverre togen hem ge
zegd„'Wacht maar, kereltje, als je
eerst maar op het gymnasium bent,
zal men je je streken wel afloeren 1"
Indien papa echter zelf verklaarde,
dat de beroepskeuze eene teedere zaak
was, scheen dat voor hem, Frits bij
zonder gunstig te zijn.
„Dan mag ik banketbakker worden,
als ik wil, niet waar papa?” vroeg
hij haastig.
„Ja, mijn jongetje.” antwoordde de
aangesprokene kalm, „maar je moet
eerst naar het gymnasium en dan.
mag je, als je wilt, banketbakker
worden."
Het gezicht van Frits werd bedeji-
keliik lang.
„Het komt mij voor, papa.” nam
nu Marie weder het woord, „dat het
huwelyk nog veel gewichtiger is dan
de beroepskeuze.”
Zij kreeg geen antwoord, want
moet gewraakt worden, waar zoo
hooge belangen op het spel
staan.
f En 24 Juni heette het: „Juist
met het oog op de sociale wetgeving
mag ze (de Regeering) de afdoening
van het gewichtig landsbe
lang, dat in de Militie-quaestie
schuilt, althans onder haar verant
woordelijkheid niet verder laten
opschuiven” en nam het Kabinet,
door te staan op behandeling nog
in dit kalenderjaar, volgens dr.
Kuyper een „o n v e r w i n 1 ij k e
positie” in.
Vast heette te staan na de re-
geeringsverklaring, „dat het Kabinet,
zoo niet nog dit kalenderjaar de
Militiewet aan de orde wordt gesteld,
zijn verzoek om ontslag bij’ Hare
Majesteit de Koningin zal indienen.
De verantwoordelijkheid der Regee
ring, beide, èn voor de Lands-
defensie, èn voor de Sociale wetten,
duldt niet, dat ze haar positie en
taak anders opvatte.” En ten slotte
vond de schrijver, dat het „weldadig”
aandeed, dat we een Kabinet hebben,
„dat er geen doekjes om windt,
veeleer open kaart speelt, en niet
aarzelt, zijn ministerieel le
ven als inzet te geven voor
de afwering van zoo drei
gend gevaar.”
Men zou zoo zeggen, dat dit alles
taal is, die aan duidelijkheid niets te
wenschenoverlaat en blijk geeft van
een diepgewortelde overtuiging in
zake het gevaarlijke van onze lands-
veiligheid
GOUDSCHE COURANT.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaalf 1.25
Idem franco per post,1.50
Met Geïllustreerd Zondagsblad,1.50
Idem franco per post,1.90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauLange
Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
