Had. 'JE EN lil. Aaa dan vooravond. No. U606. 50e Jaargang. Dinsdag 11 Juli 1911. ZBvuiten laxx<a.. RG. uun Buitenhndsch Nieuws. FEUILLETOX. jStoAir. J. Aergecr Mr. F. II. Kranenburg N. A van der liet* C C. Krom. üT5-©ix"ws- ezx -^.d.’vextexxtie'bleud. voor G-oixd.su ©xx Oxxxs*txelc®xx. Verschijnt dagelijks Telefoon Interc. 82. F. Herman Fzn C. W. van de Velde. De Ganzendokter. behalve Zou- en Feestdagen. pïïijs d”ër77adverTëntïën7 Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82. Voorzitter. ar. Hjg- «in er rd" 8’A uur,, afd. Gouda, .Zn., Goud*. d in ’t Tweede «ten aandrang ebas, van >r de iient ook onde IN DISTRICT II IN DISTRICT III nge- r, te niet n ih f 1 25 1 50 1.50 I 90 tnonien aan ons BureauLange 'khandel en de Postkantoren Stemt vroegU vergemakkelijkt daarmede het werk Uwer Kiesver- eeniging. De stembus is geopend van 85 uur. «léri dat heid akte is te 81/, uur, ver raai Openbare* optocht vaük bij golegen- rdag van H. Düitoohland. Zooals men weet heeft do Engelsche sociaal-demooraat Ramsey Macdonald met Keizer Wilhelm tijdens diens laatste bezoek in Engeland, een onder houd gehad, bij welke gelegenheid het gesprek heeft geloopen over het socialisme. Ramsey Macdonald is toen door sommige zijner party genooton hard gevallen over dit onderhoud en heeft zich toen in een artikel in oen Ëft- gelsch blad tegen deze verwijten ver dedigd. Hij betoogde o.a. dat er geen liOniSI IIE COURANT PRIJS VAN HET A B O N N E MEN f7 Per kwartaal Idem franco per post Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post Abonnementen worden dagelyks aangenc Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boel zege daar gevraagd waar ze alleen van te verwachten is. „Trouw te toonen in ieder op zicht boven alle dingen aan Hem die U roept tot den strijd voor Zijn Eere, en voor Zynen Christus L onzen Koning, opdat 12 Juli de schoone Hymne,moge weerklinken in onze harten en in onze huizen Gij toch ,Gij zijt hun roem, de kracht van hunne kracht!” zoolang het gaat vóór of tegen den Christus, waardoor den gods diensthaat wordt aangewakkerd on der de zonen van hetzelfde volk, zoolang is het eisck van een ieder, die vrijzinnig denkt om zich daar tegen te verzetten met alle kracht. Daarvoor is het noodig dat onze Gemeenteraad blijve beschikken over degelijke vrijzinnige mannen. Vrijzinnigen, komt morgen allen ter stembus 1 Laat niemand den plicht verzui men, hem krachtens zijn beginsel opgelegd. Geen bezwaar mag U weerhouden ter stembus te komen om Uw ver trouwen te schenken aan hen. die Uw beginsel als het hunne hebben aanvaard. Bedenkt dat elke stem, die aan onze zijde wordt gemist, steun geeft aan den Coalitie-candidaat. Geen stem mag daarom onze candidaten worden onthouden Stemt dan allen IN DISTRICT I van dit nachtelijk on- met haar moeder wm, dat zoo spoedig achter kom.” „Er achter komen?” vroeg Edith den hals te hebben geslagen. En teu tweede is Asquith slim genoeg om tijdig een hervorming van het Hoo gerhuis door te zetten, waardoor het mogelijk zal worden dat ook in ’t Hoogerhuis eens een liberate meerder heid komt. De leidende unionisten, die waarschynlyk van het artikel in de Daily Telegraph wel afwisten, heb ben in het Hoogerhuis een poging gedaan tot oen soort overeenkomst met do regeering. Lord Newton diende Zaterdag een amendement in, volgens hetwelk de veto-wet niet zal mogen worden toegepaat op eenig voorstel, dat de macht der peers nog verder zal willen beperken. Zoo’n ontwerp zal eerst wet kunnen worden nadat nieuwe algemeene verkiezingen zyn gehouden, doch dan ook zonder toe stemming der Lords. Bij «lo behan deling van dit amendement hield Lord I^ansdowne een rede, waarip duidelyk dóórschemerde, dat de Lords bereid waren do veto-wet aan te nemen, in dien de regeering met dit amendement van Lord Newton meeging. De re geering verklaarde zich principieel hier niet tegen, mits het een en an der in het amendement gewijzigd werd. Op voorstel van Lord Lansdowne ging Lord Newton daartoe direct over. Uit de wijze waarop de Westminster Gazette, een blad, dat vry dicht bij de Engelsche regeering staat, hetge- heele geval bespreekt, blijkt vrij dui delijk, dat de regeering tot een zoo danig vergelijk niet ongenegen is. Toch blijft er in de partij der Lords nog altoos een sterke strooming voor een principieel verzet. Het zal later blyken, welke partij de machtigste is geweest. Edith het slachtoffer was. Waldemar was misschien den offer der vader liefde, zooals zij er een wm van de moederliefde De gelukkigsten van het geheele gezelschap waren buiten kijf Gestaaf, Marte en Frits. Kienhout was blij, als Gustaaf het gezelschap van Marie zochthij was dan ten minste uit Edith’s nabijheid en hij warf er vol strekt niet bang voor, dat hij Marie het hoofd op hol zou brengen, daar voor was de kleine nog veel te kinder achtig. Zoo sprong zij met Frits om het hoogst over een touw dat Gustaaf had vastgemaakt en zag er volstrekt niet tegen op om een meentegs ver schil met het broertje onder het nog van den neef met de vuisten uit de wereld te helpen. Dat zij, zoodra de bui over wm. over zulke opwellingen zich vrwselyk schaamde en daarna des avonds aan tante Emma een uitgebreide geschie denis vertelde van de oorzaken, die tot de uitbarsting aanleiding hadden gegeven, wist Papa Kienhout niet. Marie wist echter zelf ook niet, waarom zij zich tegenover tante rechtvaardig de, als zij tets minder fatsoenlijks had qitgehaald, dat werd haar eerst 1 iter duidelijk. (Wordt vervolgd.) Zal het Hoogerhuis-fort oapi^uleeren? Langen tiid hebben de Ijords den strijd tegen het Democratische Ilager huis volgehouden. Iedereen kent fei telijk de geschiedenis zooals hij zich van 1909 af heeft toegedragen. De geheele oorzaak van het conflict was de begrooting van den Rijksschatkust bewaarder, minister Lloyd George. Toen hebben de Lords het gewaagd zijn begrooting te verwerpen on sedert dien tijd heeft de regeering gemeend, dat het noodzakelijk was dat het recht streeks door het volk verkozen La gerhuis bij vele wetsontwerpen waar onder de financieele, de geheele macht in handen had. Daartoe heeft de regeering de veto-wet ingediend. Deze is in drie lezingen door het Lagerhuis aangenomen en thans sedert een 14 dagen bij het Hoogerhuis in behan deling. Tot nu toe hadden de Lords zich nog altoos met kracht verzet tegen de veto-wet, maar op het oogenblik schijnen ze van hun onmacht te zijn overtuigd, althans het conservatieve hoofdblad, de Daily Telegraph, schrijft: „Er is geen ontkomen meer aan de veto-wet, de Lords moeten toegeven.” De stemming onder de Lords moet wel een wanhopige zijn, wil een lei dend orgaan zoo voluit erkennen, dat het met den tegenstand op niets uit loopt. Liever toegeven, is het advies, dan de benoeming van die 500 ma- rionetten-peers. Het unionistisch or gaan troost zich met de gedachte, dat de meerderheid in het Lagerhuis toch niet altijd liberaal zal zijn. Er zal eens een tijd komen, dat een unio nistische regeering de wet weer aan flarden zal kunnen scheuren. Maar hierin vergist zich toch zeker de Daily Telegraph. Zeer zeker zal de liberale regeering eenmaal vallen geen party, die jaren en jaren achter een het bewind in handen houdt, maar ten eerste zou een eventueel© unionis tische regeering de veto-wet niet kun nen intrekken zonder zichzelf voor de eerstvolgende verkiezing of waar schijnlijk nog vroeger den strop om enWo-- «ÏÏSSÏ tAnmmtorg. aregeldtydig LtvugWVMl vermikalyk- l*n in ons. van dezen getuigenis af van grasgroenheid,” ant woordde do moeder. „Je bent een dom schepsel, dat niets van het leven kentlaat mij das maar alleen voor je toekomst zorgen eenmaal zal je mij voor mijn voorzorgsmaatregelen bedanken.” „Ik geloof het niet, neon, neen, ik zou u nooit bedanken," riep het jonge meisje op harUtochtelijk bewogen toon uit. „In dat geval zal ik nrij met het bewustzijn tevreden moeten stellen, dat ik mijn plicht gedaan heb," riep de moeder pathetisch uit, „ik offer mij zelve op het altaar der moeder liefde. Jij echter, ondankbaar kind, moogt je moeder vervloeken, als je daar ploizier in hebt, maar wees ge lukkig en geborgen Snikkend verborg Edith haar hoofd in de kussens van het bed mevrouw Amalia wierp zich met een zweren zucht op haar legerstede en sliep reeds langen tijd, toen haar dochter nog voortdurend weende. Dat was voor Edith het besluit van den eersten dag, dien zij in het huis van Kienhout doorbracht, denzelfden dag, dien de heer des huizes in de vreugde zyn. harten met rood in den almanak aan streepte. Het gevolg derhoud met In deze dagen zijn de kiezers van’ Gouda rijkelijk bedacht met strooi biljetten waarop de candidaten van rechts voor deze stembus zijn aan bevolen. De inhoud dier strooibiljetten en hetgeen over deze verkiezing door het blad der Antirevolutionairen zoowel als door liet orgaan der Roomsch-Katholieken is geschréven, doet vermoeden, dat alles aan de rechterzijde zal worden gemobiliseerd om de aftredende Vrijzinnige Ge meenteraadsleden, de heeren C. W. van de Velde, F. Herman Fz., J. Vergeer en N. A. van der Ree hun zetel te ontnemen en de beide andere candidaten der Vrijzinnigen, de heeren Mr. F. H. Kranenburg en C. C. Krom te verhinderen in het stadsbestuur zitting te nemen. Daarom aan den vooravond der herstemming onzerzijds nog een en kel woord. Een aanbeveling voor de perso nen der vrijzinnige candidaten wille» we thans niet meer geven. We herhalen slechts dat de namen der door de vrijzinnigen gecandideerden een borg zijn, dat die mannen, hetzij als herkozen, hetzij als nieuwe leden in den gemeenteraad de algemeene belangen zullen bevorderen en daarbij de vrijzinnige beginselen tot richt snoer zullen nemen. Iji dat is de za*k waar het om ga»t. Het vrijzinnig beginsel kant zich ten sterkste tegen een partijformatie als de coalitie der rechterzijde. Zoolang deze optrekt onder de vaan v*n den godsdienst en deze daar door tot een bespotting maakt, en ten bewijze daarvan citeeren wij slechts wat de A.-r. Nieuwe Courant j.l. Zaterdag schreef ter aanbeveling van de candid*tuur-Donker, en tot trouw aan de coalitie: „Trouw aan Uw beginsel, de' manier de verdediging mynheer op je,” riep do modder boos. 'I „Een geluk noem ik hot, dat ik er ■- op een weinig minachtenden toon. 12) „Lieve hemel, wees er genist van, dat Edith lachte. „Ik heb hem mij nog volstrekt niet in het hoofd gezet,, mama.’’ „Ik zon je ook sterk aanreden het; niet te doen. Mijn dochter en een stoffeerder zonder werk.” Een stoffeerder vroeg Edith ver-j •bai^d. „Ja,” antwoordde mevrouw Amaha zegepralend. Zijn mama geeft hem, wel is waar voor een rechtsgeleerde uit, maar hij heeft zich tegenover Kienhout verraden.” Edith schudde het hoofd. „Het is onmogelyk,” zeide zij, „zulke manieren bezit geen handwerksman.” „Nu ja, hy kan er wel niet een zijn, wiens eenige werk is stroomatrassen te maken en muren te beplakkenhet is best mogelijk dat hij decorateur van schouwburg- en balzalen iszulke lui zijn ook een beetje beleefd en welge manierd.” „Neen, neen, Mama oom Kienhout vergist, zich of hij draait u een rad voor de oogen,” hernam Edith. „Wel, wel, je neemt op zeer warme neef Gustaaf mij even koud laat als neef Waldemar." „Maar Waldemar moet jou niet koud latenje moet met hem trouwen en je zult hem dus moeten veroveren.” Edith wendde zich af. „Mama,” zeide zij eenige ©ogen blikken later met groote moeite, „als u wat teeder te werk ging, zou u misschien beter uw doel bereiken. Door mij het plan voor te leggen, berooft u my van mijn onbevangenheidu zal mijn gevoelens toch wel den tiid geven om tot ontwikkeling te komen?” „’t I» wat moois,” antwoordde de moeder haastig, „opdat zij een ver keerde richting inslaanby v. den weg naar den stoffeerder.” „Ik verzeker u nogmaals, dat de stoffeerder my precies zooveel hartepijn veroorzaakt als de zoon des huizes ik zou echter gaarne in het algemeen de opmerking willen maken, dat ik zelfs met een straatmuzikant gelukkig zou kunnen zyn, als ik hem slechts beminnen kon.” „Deze opmerking legt alleen maar enkele reden was om de uitnoodiging van den Keizer te weigeren, daar men met don Keizer evengoed als met andere niet-socialisten over het socia lisme kan spreken. Maar van de zijde der Duitsche re giering werd toen ontkend, dat de uitnoodiging van den Keizer zou zyn uitgegaan. De VorwUrta hield echter vol, dat djt wèl het geval wm geweest, waarop thans de Norddeutsche Zeitung weer verklaart dat het niet waar is. Het officieuze blad schryft: „Het is onjuist dat de uitnoodiging op den wensch des Keizers is geschied. De uitnoodiging werd veeleer van En gelsche zijde uitgelokt („angerogt”) en is ook gevolgd, nadat op do gebrui kelijke wijze de goedkeuring des Kei zere wm gevraagfl. De me/h-werking van Duitsche zijde Iteperkte zich tot de kennisgeving van deze goedkeu ring.” Te Hamburg is een groote variétó- schouwburg het Hammonial-Variété geheel afgebrand. De brand is 5 uur na het eindigen van do laatste voor stelling uitgebroken. Do schade ia groot. Door onvoorzichtigheid van spelen de kinderen is, naar we in de Köi- nwrhe Zritung lezen, in het koninklijk bosch Salehati In de Altmark oen ge weldige brand ontstaan. 700 morgen dennen-aanplant zijn vernield, voordat het don houtvesters en de bevolking uit 15 plaatjes gelokte, /Jen brand binnen zekere grenzen? te beperken. Portugal. Machado deelde in de Conetituinte merle, dat de Spaanacho en de Por- tugeescho regeering overeengekomen waren, dat de Portugeesche consuls in de buurt van de grens kunnen aan wijzen, wie samenzweerders zyn. Do gouverneurs hebben volmacht hen te verwijderen of zoo noodig gevangen te nemen. De Spaansche regeering heeft de politie en de gendarmerie aan de Por- tngeesche grens in Galicië versterkt om invallen te voorkomen. FkaNkrijk. President Failures bezocht te Rou baix de tentoonstelling, in het bijzonder het Nedertandsche paviljoen, waarhjj ontvangen werd door den Nederland- schen consul, met wien hij over zijn Edith Waldemar vermeed, wat haar intusschen tamelijk moeilijk viel, daar deze overeenkomstig ’s vaders bevel haar gezelschap zocht. Zij maakte hem evenwel de toenadering zwaarspra keloos liep zij naart hom voort en sloeg er bijna geen acht op, fiat hij de grootste moeite gaf om haar lx>zig te houden ja zij liet somstijds een geeuw van verveling hoorèn. Dat be roofde hem geheel en al van de zei f- boheerechingbescheiden als hij wm, gaf hij zich van alles zelven de schuld en noemde zich zelven oen domkop, een ezel, een voor de maatschappij onbruikbaar mensch. Zoo dra hij er evenwel aan dacht, dat hy anderen meisjes, veel aardiger dan Edith, genoegen had kunnen doen, dan vatte hij voor de overzeesche nicht bijna haat op. Alleen de vrees voor den strengen vader weerhield hem, haar overeenkomstig zijne gevoelens te behandelen toch spoorde hem de eerzucht meermalen aan de verovering des ondanks te beproeven. Aanvanke lijk had Edith hem om zijn houding ten opzichte van haar een weinig veracht, later had zij medelijden met hem, toen zij eens een straffenden blik had opgevangen, dien Kienhout op hem geworpen had, om hem zijn ontevredenheid te kennen te geven over een onopmerkzaamheid, waarvan Van 1—5 gewone regels met Ijewysnunimer f 6.56 Elke regel meer „0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingca worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0 35 by vooruit betaling, elke regel meer 6 ets Reclames t 0 25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte.1

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1911 | | pagina 1