Had.
'JE
EN
lil.
Aaa dan vooravond.
No. U606.
50e Jaargang.
Dinsdag 11 Juli 1911.
ZBvuiten laxx<a..
RG.
uun
Buitenhndsch Nieuws.
FEUILLETOX.
jStoAir.
J. Aergecr
Mr. F. II. Kranenburg
N. A van der liet*
C C. Krom.
üT5-©ix"ws- ezx -^.d.’vextexxtie'bleud. voor G-oixd.su ©xx Oxxxs*txelc®xx.
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc. 82.
F. Herman Fzn
C. W. van de Velde.
De Ganzendokter.
behalve Zou- en Feestdagen.
pïïijs d”ër77adverTëntïën7
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82.
Voorzitter.
ar.
Hjg-
«in
er
rd" 8’A uur,,
afd. Gouda,
.Zn., Goud*.
d in ’t Tweede
«ten aandrang
ebas,
van
>r de
iient
ook
onde
IN DISTRICT II
IN DISTRICT III
nge-
r, te
niet
n ih
f 1 25
1 50
1.50
I 90
tnonien aan ons BureauLange
'khandel en de Postkantoren
Stemt vroegU vergemakkelijkt
daarmede het werk Uwer Kiesver-
eeniging. De stembus is geopend
van 85 uur.
«léri
dat
heid
akte
is te
81/, uur, ver
raai Openbare*
optocht vaük
bij golegen-
rdag van H.
Düitoohland.
Zooals men weet heeft do Engelsche
sociaal-demooraat Ramsey Macdonald
met Keizer Wilhelm tijdens diens
laatste bezoek in Engeland, een onder
houd gehad, bij welke gelegenheid
het gesprek heeft geloopen over het
socialisme.
Ramsey Macdonald is toen door
sommige zijner party genooton hard
gevallen over dit onderhoud en heeft
zich toen in een artikel in oen Ëft-
gelsch blad tegen deze verwijten ver
dedigd. Hij betoogde o.a. dat er geen
liOniSI IIE COURANT
PRIJS VAN HET A B O N N E MEN f7
Per kwartaal
Idem franco per post
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
Abonnementen worden dagelyks aangenc
Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boel
zege daar gevraagd waar ze alleen
van te verwachten is.
„Trouw te toonen in ieder op
zicht boven alle dingen aan Hem
die U roept tot den strijd voor
Zijn Eere, en voor Zynen Christus L
onzen Koning, opdat 12 Juli de
schoone Hymne,moge weerklinken
in onze harten en in onze huizen
Gij toch ,Gij zijt hun roem, de
kracht van hunne kracht!”
zoolang het gaat vóór of tegen
den Christus, waardoor den gods
diensthaat wordt aangewakkerd on
der de zonen van hetzelfde volk,
zoolang is het eisck van een ieder,
die vrijzinnig denkt om zich daar
tegen te verzetten met alle kracht.
Daarvoor is het noodig dat onze
Gemeenteraad blijve beschikken over
degelijke vrijzinnige mannen.
Vrijzinnigen, komt morgen allen
ter stembus 1
Laat niemand den plicht verzui
men, hem krachtens zijn beginsel
opgelegd.
Geen bezwaar mag U weerhouden
ter stembus te komen om Uw ver
trouwen te schenken aan hen. die
Uw beginsel als het hunne hebben
aanvaard.
Bedenkt dat elke stem, die aan
onze zijde wordt gemist, steun geeft
aan den Coalitie-candidaat.
Geen stem mag daarom onze
candidaten worden onthouden
Stemt dan allen
IN DISTRICT I
van dit nachtelijk on-
met haar moeder wm, dat
zoo spoedig achter kom.”
„Er achter komen?” vroeg Edith
den hals te hebben geslagen. En teu
tweede is Asquith slim genoeg om
tijdig een hervorming van het Hoo
gerhuis door te zetten, waardoor het
mogelijk zal worden dat ook in ’t
Hoogerhuis eens een liberate meerder
heid komt. De leidende unionisten,
die waarschynlyk van het artikel in
de Daily Telegraph wel afwisten, heb
ben in het Hoogerhuis een poging
gedaan tot oen soort overeenkomst
met do regeering. Lord Newton diende
Zaterdag een amendement in, volgens
hetwelk de veto-wet niet zal mogen
worden toegepaat op eenig voorstel,
dat de macht der peers nog verder
zal willen beperken. Zoo’n ontwerp
zal eerst wet kunnen worden nadat
nieuwe algemeene verkiezingen zyn
gehouden, doch dan ook zonder toe
stemming der Lords. Bij «lo behan
deling van dit amendement hield Lord
I^ansdowne een rede, waarip duidelyk
dóórschemerde, dat de Lords bereid
waren do veto-wet aan te nemen, in
dien de regeering met dit amendement
van Lord Newton meeging. De re
geering verklaarde zich principieel
hier niet tegen, mits het een en an
der in het amendement gewijzigd werd.
Op voorstel van Lord Lansdowne ging
Lord Newton daartoe direct over.
Uit de wijze waarop de Westminster
Gazette, een blad, dat vry dicht bij
de Engelsche regeering staat, hetge-
heele geval bespreekt, blijkt vrij dui
delijk, dat de regeering tot een zoo
danig vergelijk niet ongenegen is.
Toch blijft er in de partij der Lords
nog altoos een sterke strooming voor
een principieel verzet. Het zal later
blyken, welke partij de machtigste is
geweest.
Edith het slachtoffer was. Waldemar
was misschien den offer der vader
liefde, zooals zij er een wm van de
moederliefde
De gelukkigsten van het geheele
gezelschap waren buiten kijf Gestaaf,
Marte en Frits. Kienhout was blij, als
Gustaaf het gezelschap van Marie
zochthij was dan ten minste uit
Edith’s nabijheid en hij warf er vol
strekt niet bang voor, dat hij Marie
het hoofd op hol zou brengen, daar
voor was de kleine nog veel te kinder
achtig. Zoo sprong zij met Frits om
het hoogst over een touw dat Gustaaf
had vastgemaakt en zag er volstrekt
niet tegen op om een meentegs ver
schil met het broertje onder het nog
van den neef met de vuisten uit de
wereld te helpen.
Dat zij, zoodra de bui over wm.
over zulke opwellingen zich vrwselyk
schaamde en daarna des avonds aan
tante Emma een uitgebreide geschie
denis vertelde van de oorzaken, die
tot de uitbarsting aanleiding hadden
gegeven, wist Papa Kienhout niet.
Marie wist echter zelf ook niet, waarom
zij zich tegenover tante rechtvaardig
de, als zij tets minder fatsoenlijks had
qitgehaald, dat werd haar eerst 1 iter
duidelijk.
(Wordt vervolgd.)
Zal het Hoogerhuis-fort oapi^uleeren?
Langen tiid hebben de Ijords den
strijd tegen het Democratische Ilager
huis volgehouden. Iedereen kent fei
telijk de geschiedenis zooals hij zich
van 1909 af heeft toegedragen. De
geheele oorzaak van het conflict was
de begrooting van den Rijksschatkust
bewaarder, minister Lloyd George.
Toen hebben de Lords het gewaagd
zijn begrooting te verwerpen on sedert
dien tijd heeft de regeering gemeend,
dat het noodzakelijk was dat het recht
streeks door het volk verkozen La
gerhuis bij vele wetsontwerpen waar
onder de financieele, de geheele macht
in handen had. Daartoe heeft de
regeering de veto-wet ingediend. Deze
is in drie lezingen door het Lagerhuis
aangenomen en thans sedert een 14
dagen bij het Hoogerhuis in behan
deling.
Tot nu toe hadden de Lords zich
nog altoos met kracht verzet tegen
de veto-wet, maar op het oogenblik
schijnen ze van hun onmacht te zijn
overtuigd, althans het conservatieve
hoofdblad, de Daily Telegraph, schrijft:
„Er is geen ontkomen meer aan de
veto-wet, de Lords moeten toegeven.”
De stemming onder de Lords moet
wel een wanhopige zijn, wil een lei
dend orgaan zoo voluit erkennen, dat
het met den tegenstand op niets uit
loopt. Liever toegeven, is het advies,
dan de benoeming van die 500 ma-
rionetten-peers. Het unionistisch or
gaan troost zich met de gedachte, dat
de meerderheid in het Lagerhuis toch
niet altijd liberaal zal zijn. Er zal
eens een tijd komen, dat een unio
nistische regeering de wet weer aan
flarden zal kunnen scheuren.
Maar hierin vergist zich toch zeker
de Daily Telegraph. Zeer zeker zal
de liberale regeering eenmaal vallen
geen party, die jaren en jaren achter
een het bewind in handen houdt, maar
ten eerste zou een eventueel© unionis
tische regeering de veto-wet niet kun
nen intrekken zonder zichzelf voor
de eerstvolgende verkiezing of waar
schijnlijk nog vroeger den strop om
enWo--
«ÏÏSSÏ
tAnmmtorg.
aregeldtydig
LtvugWVMl
vermikalyk-
l*n in ons.
van dezen
getuigenis af van grasgroenheid,” ant
woordde do moeder. „Je bent een dom
schepsel, dat niets van het leven
kentlaat mij das maar alleen voor
je toekomst zorgen eenmaal zal je
mij voor mijn voorzorgsmaatregelen
bedanken.”
„Ik geloof het niet, neon, neen, ik
zou u nooit bedanken," riep het jonge
meisje op harUtochtelijk bewogen
toon uit.
„In dat geval zal ik nrij met het
bewustzijn tevreden moeten stellen,
dat ik mijn plicht gedaan heb," riep
de moeder pathetisch uit, „ik offer
mij zelve op het altaar der moeder
liefde. Jij echter, ondankbaar kind,
moogt je moeder vervloeken, als je
daar ploizier in hebt, maar wees ge
lukkig en geborgen
Snikkend verborg Edith haar hoofd
in de kussens van het bed mevrouw
Amalia wierp zich met een zweren
zucht op haar legerstede en sliep reeds
langen tijd, toen haar dochter nog
voortdurend weende. Dat was voor
Edith het besluit van den eersten dag,
dien zij in het huis van Kienhout
doorbracht, denzelfden dag, dien de
heer des huizes in de vreugde zyn.
harten met rood in den almanak aan
streepte.
Het gevolg
derhoud met
In deze dagen zijn de kiezers van’
Gouda rijkelijk bedacht met strooi
biljetten waarop de candidaten van
rechts voor deze stembus zijn aan
bevolen.
De inhoud dier strooibiljetten en
hetgeen over deze verkiezing door
het blad der Antirevolutionairen
zoowel als door liet orgaan der
Roomsch-Katholieken is geschréven,
doet vermoeden, dat alles aan de
rechterzijde zal worden gemobiliseerd
om de aftredende Vrijzinnige Ge
meenteraadsleden, de heeren C. W.
van de Velde, F. Herman Fz., J.
Vergeer en N. A. van der Ree hun
zetel te ontnemen en de beide andere
candidaten der Vrijzinnigen, de
heeren Mr. F. H. Kranenburg en
C. C. Krom te verhinderen in het
stadsbestuur zitting te nemen.
Daarom aan den vooravond der
herstemming onzerzijds nog een en
kel woord.
Een aanbeveling voor de perso
nen der vrijzinnige candidaten wille»
we thans niet meer geven. We
herhalen slechts dat de namen der
door de vrijzinnigen gecandideerden
een borg zijn, dat die mannen, hetzij
als herkozen, hetzij als nieuwe leden
in den gemeenteraad de algemeene
belangen zullen bevorderen en daarbij
de vrijzinnige beginselen tot richt
snoer zullen nemen.
Iji dat is de za*k waar het om
ga»t.
Het vrijzinnig beginsel kant zich
ten sterkste tegen een partijformatie
als de coalitie der rechterzijde.
Zoolang deze optrekt onder de vaan
v*n den godsdienst en deze daar
door tot een bespotting maakt, en ten
bewijze daarvan citeeren wij slechts
wat de A.-r. Nieuwe Courant j.l.
Zaterdag schreef ter aanbeveling van
de candid*tuur-Donker, en tot trouw
aan de coalitie:
„Trouw aan Uw beginsel, de'
manier de verdediging
mynheer op je,” riep do modder boos.
'I „Een geluk noem ik hot, dat ik er
■- op een weinig minachtenden toon.
12) „Lieve hemel, wees er genist van, dat
Edith lachte. „Ik heb hem mij nog
volstrekt niet in het hoofd gezet,,
mama.’’
„Ik zon je ook sterk aanreden het;
niet te doen. Mijn dochter en een
stoffeerder zonder werk.”
Een stoffeerder vroeg Edith ver-j
•bai^d.
„Ja,” antwoordde mevrouw Amaha
zegepralend. Zijn mama geeft hem,
wel is waar voor een rechtsgeleerde
uit, maar hij heeft zich tegenover
Kienhout verraden.” Edith schudde
het hoofd.
„Het is onmogelyk,” zeide zij, „zulke
manieren bezit geen handwerksman.”
„Nu ja, hy kan er wel niet een zijn,
wiens eenige werk is stroomatrassen
te maken en muren te beplakkenhet
is best mogelijk dat hij decorateur van
schouwburg- en balzalen iszulke lui
zijn ook een beetje beleefd en welge
manierd.”
„Neen, neen, Mama oom Kienhout
vergist, zich of hij draait u een rad
voor de oogen,” hernam Edith.
„Wel, wel, je neemt op zeer warme
neef Gustaaf mij even koud laat als
neef Waldemar."
„Maar Waldemar moet jou niet koud
latenje moet met hem trouwen en
je zult hem dus moeten veroveren.”
Edith wendde zich af.
„Mama,” zeide zij eenige ©ogen
blikken later met groote moeite, „als
u wat teeder te werk ging, zou u
misschien beter uw doel bereiken. Door
mij het plan voor te leggen, berooft
u my van mijn onbevangenheidu
zal mijn gevoelens toch wel den tiid
geven om tot ontwikkeling te komen?”
„’t I» wat moois,” antwoordde de
moeder haastig, „opdat zij een ver
keerde richting inslaanby v. den weg
naar den stoffeerder.”
„Ik verzeker u nogmaals, dat de
stoffeerder my precies zooveel hartepijn
veroorzaakt als de zoon des huizes
ik zou echter gaarne in het algemeen
de opmerking willen maken, dat ik
zelfs met een straatmuzikant gelukkig
zou kunnen zyn, als ik hem slechts
beminnen kon.”
„Deze opmerking legt alleen maar
enkele reden was om de uitnoodiging
van den Keizer te weigeren, daar
men met don Keizer evengoed als met
andere niet-socialisten over het socia
lisme kan spreken.
Maar van de zijde der Duitsche re
giering werd toen ontkend, dat de
uitnoodiging van den Keizer zou zyn
uitgegaan.
De VorwUrta hield echter vol, dat
djt wèl het geval wm geweest, waarop
thans de Norddeutsche Zeitung weer
verklaart dat het niet waar is.
Het officieuze blad schryft: „Het is
onjuist dat de uitnoodiging op den
wensch des Keizers is geschied. De
uitnoodiging werd veeleer van En
gelsche zijde uitgelokt („angerogt”) en
is ook gevolgd, nadat op do gebrui
kelijke wijze de goedkeuring des Kei
zere wm gevraagfl. De me/h-werking
van Duitsche zijde Iteperkte zich tot
de kennisgeving van deze goedkeu
ring.”
Te Hamburg is een groote variétó-
schouwburg het Hammonial-Variété
geheel afgebrand. De brand is 5 uur
na het eindigen van do laatste voor
stelling uitgebroken. Do schade ia
groot.
Door onvoorzichtigheid van spelen
de kinderen is, naar we in de Köi-
nwrhe Zritung lezen, in het koninklijk
bosch Salehati In de Altmark oen ge
weldige brand ontstaan. 700 morgen
dennen-aanplant zijn vernield, voordat
het don houtvesters en de bevolking
uit 15 plaatjes gelokte, /Jen brand
binnen zekere grenzen? te beperken.
Portugal.
Machado deelde in de Conetituinte
merle, dat de Spaanacho en de Por-
tugeescho regeering overeengekomen
waren, dat de Portugeesche consuls
in de buurt van de grens kunnen aan
wijzen, wie samenzweerders zyn. Do
gouverneurs hebben volmacht hen te
verwijderen of zoo noodig gevangen
te nemen.
De Spaansche regeering heeft de
politie en de gendarmerie aan de Por-
tngeesche grens in Galicië versterkt
om invallen te voorkomen.
FkaNkrijk.
President Failures bezocht te Rou
baix de tentoonstelling, in het bijzonder
het Nedertandsche paviljoen, waarhjj
ontvangen werd door den Nederland-
schen consul, met wien hij over zijn
Edith Waldemar vermeed, wat haar
intusschen tamelijk moeilijk viel, daar
deze overeenkomstig ’s vaders bevel
haar gezelschap zocht. Zij maakte hem
evenwel de toenadering zwaarspra
keloos liep zij naart hom voort en
sloeg er bijna geen acht op, fiat hij
de grootste moeite gaf om haar lx>zig
te houden ja zij liet somstijds een
geeuw van verveling hoorèn. Dat be
roofde hem geheel en al van de zei f-
boheerechingbescheiden als hij wm,
gaf hij zich van alles zelven de
schuld en noemde zich zelven oen
domkop, een ezel, een voor de
maatschappij onbruikbaar mensch. Zoo
dra hij er evenwel aan dacht, dat hy
anderen meisjes, veel aardiger dan
Edith, genoegen had kunnen doen,
dan vatte hij voor de overzeesche nicht
bijna haat op. Alleen de vrees voor
den strengen vader weerhield hem,
haar overeenkomstig zijne gevoelens
te behandelen toch spoorde hem de
eerzucht meermalen aan de verovering
des ondanks te beproeven. Aanvanke
lijk had Edith hem om zijn houding
ten opzichte van haar een weinig
veracht, later had zij medelijden met
hem, toen zij eens een straffenden
blik had opgevangen, dien Kienhout
op hem geworpen had, om hem zijn
ontevredenheid te kennen te geven
over een onopmerkzaamheid, waarvan
Van 1—5 gewone regels met Ijewysnunimer f 6.56
Elke regel meer „0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingca worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0 35 by vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets Reclames t 0 25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.1