No. 11623.
De Ganzèndokter.
XTï@-cl“ws- exx exttieToleucL voor G-cixcLsu ezx OaacxstxeHsrezx.
50e Jaargang.
Maandag 31 Juli 1911.
Buitenlandsch Nieuws.
ZBluxLxxexxleuxxA.
Suïtexu land.
FEUILLETON.
WE
ER
Jke
aiming
Telefoon latere. 82.
srbericht
KKALMSGEVIAG.
nnes-Uillenr.
Uear HokkfB,
SOM.
Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRENKMAN EN ZOON.
vermooiïng van
gah»i
den
niet altijd
een
der gevolgen van het
wond van 30
STAND
(Wordt vervolgd.)
stelijke wind,
jr, liehoudens
temperatuur.
tand, van Am-,
Lyres, vertrok
uw-Amsterdam
van New-York
lijk arriveerde
i Philadelphia
SCHE
4JNEN.
tndifl, van Bue-
irdam, vertrok
Jouw- en Wo-
Spieringstraat
r vergadering
»n Armenzorg,
i Boelekade,
roor Algemeen
deS. D. A. P.
geregeld tijdig!
mtvangen van
i, vermakelijk-
dan in onze
f 0 55
0 10
*n twee berekend.
15 regels f0 35 bij voornit-
- sl.
Christianus
■s J. P. Des-
Gerardus
>ping en M.
ma Nicolette
H. Diemer.
27 Juli. H.
er. A. G.
uijn. T. J.
der Wolff te
ik te Keilen
>rff. - G. W.
i C. L. Rond,
tli. A. C. Pee-
PRIJS DER ADVERTENT1ÊN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer
Elke regel meer
B|j drie achtereen volgende plaatsingen worden dete tegei
Dienstaanbiedingen fier plaatsing van 1—5 regels f 6
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames 1 0.9 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimtp.
’IJS.
sendorp en J. J.
dgemeen secre-
Nederlandsche
r het hoofdbe-
>elden Bond te
het le inter-
Paodologie te
Augustus 191.
ee Jacobas,
Hey.
Ireedyk, 54 j.
,J. van Rijs-
eteriologisch-
HLDT.
nd 779.4 te
md 758.7 te
De BURGEMEESTER van GOUDA
brengt bij' dexe ter kennis van de belang
hebbenden, dat door den Heer Directeur
der Directe Belastingen enz. te Utrecht op
den 270 Juli 1911 executoir is verklaard:
Het Kohier No. 12 der Belasting op
Bedrijis- en andere inkomsten, dienst
1910/11.
Dat voormeld 'Kohier ter invordering
is gesteld in handen van den Heer Ontvan
ger, dat ieder, die daarop voorkomt, ver
plicht is zynen aanslag op den bij de Wet
bepaalden voet te voldoen on dat heden in-
gaat de termijn van zes weken binnen welke
de reclames behoor en te worden ingediend.
Gouda, den 39 Juli 1911.
De Burgemeester voornoemd,
R. L. MARTENS.
Fkankuijr.
Twee militaire vliegers, die te Ram
bouillet vlogen onderhielden per djraad-
looze telegrafie betrekkingen met de
Eiffeltoren te Parys.
Een brand verwoestte te Parijs een
groot magazijn van de Noorderspoor-
wogmaatschappij te Saint-Ouen, dat
groote hoeveelheid telefoonlijnen
en telefoontoestellen bevatte. Volgens
de dagbladen zou de aangerichte schade
een millioen francs bedragen.
Bijna tezelfder tijd brak oen brand
uit aan den anderen oever van de
Seine, op een timmerwerf. Hier werd
oen schade van tienduizend francs
aangerioht.
Het debiotrocht op tabak.
Aan de Tweede Kamer der Staten
Generaal is oen adres gericht door
de Nederlandsche Handolsreizigers*
Vereeniging gevestigd te Rotterdam,
waarin naar aanleiding van het wets
ontwerp tot heffing van een debiet-
recht op tabak, wordt te kennen ge
geven
„dat zy na ernstige studie en over
weging tot de overtuiging z(jn ge
komen, dat, indien genoemd wetsont
werp tot wet verheven mooht worden,
de omzet in het artikel tabak door
de hoogere prijzen die van het debiet-
recht noodwendig het gevolg zullen
zijn, zonder twijfel aanzienlijk geringer
zal worden,
„dat als oen der gevolgen van het
debietrecht te verwachten is, dat de
verbruiker ter voorziening ztfner be
hoefte in dit artikel zich moer en
moer direct tot den fabrikant zal
wenden,
„dat door een on ander de Handels-
reizigers in dit artikel reizende voor
namelijk zij die geheel of godeelteljjk
op provisie werken, ernstige flnan-
cioele schaile zullen ondervinden.
„Itedenon waarom zij instemming
betuigen aan de strekking der vele
adressen, die in deze bij de Kamer
zijn ingekomen on er ernstig op aan
dringen bovengenoemd wetsontwerp
niet aan te nemen.”
»ifon, zijde
ÜTÉ'S tot
prijzen.
evenzeer iu het oog te houden wat
de rassen scheidt als op wat in hen
gelijk is. Nat uür lijk zijn niet altijd
de besprekingen van dien aard, dat
allen het er mee eens zijn en zelfs
niet, dat de discussies altijd heel kalm
gevoerd worden. Toen de menging
der rassen en de toestand van de
vrouw in onze samenleving aan de
orde kwam, besprak Aunie Besant
den toestand in Rritsch-Indië. Zij
riep haar landgenooton op om de
kinder-huwelijken onder de Hindoes
te helpen afschaffen.
Daarop besprak zij de Chineezen-
kwestie in Engelsch-Indië. Zij viel
daarbij de Engelsche regeering nogal
heftig aan en eischte een totale op
heffing van het volgens haar totaal
verkeerde stelsel dor Britscho regee
ring. Deze critiek bracht een groote
beweging te weeg onder de aanwezige
oud-Indische ambtenaren. Na de pauze
wees dr. Clarke er op, datdeChinee-
zen-kwestie in Indië niet was een ras^
sen, maar een economische kwestie.
Zoolang de Oosterlingen tegen oen
geringer loon werk verrichten dan
Europeesche arbeiders, zoolang zal het
verscnil in loonén een oorzaak zijn
oneen igheden tegen verschillende ras
sen, hoewel de twisten op zich zelf
met rassen niets te maken hebben.
Het Marokkaansche conflict.
De optimistische stemming, die ge
durende de laatste acht-on-veertig uur
door de dagbladen geconstateerd werd,
kwam heden nog moer tot uiting.
„De „Echo do Paris” verklaart, dat
de conferentie tusschen (Jambon en
Von Kiderlin Wachter, die plaats had
voor het vertrek van Von KiderMn
naar Swinemünden, een zeer bevre
digend resultaat had en de verwach
ting wettigt, dat men deze week nog
tot een principieele overeenkomst zal
komen. De besprekingen over de
détail-kwesties zouden sinds eergiste
ren begonnen zijn.
De „Figaro" schrijft, dat, indien
Duitschland categorisch zou willen
verklaren, zich voortaan met Marokko
niet te bemoeien en aan de Franscho
Marokkopolitiek geen hinderpalen te
stellen. Frankrijk bereid is in Gabon
en Congo grondgebied af te staan,
waarvan de uitgestrektheid nog be
paald moet worden, in geen geval
echter Libreville. Duitschland zou daar
entegen bereid zijn Togo en een ge
deelte van Noord-Kameroen af te
staan.
geboord, en In deze gaten wor
den pinnen geslagen. Dan wordt het
plankje in den aardbodem vastgezet,
en de scholier moet met duim en wijs
vinger van de rechterhand de pinnen
de een na de ander uittrekken, «on
der dat hij het plankje in 't minst mag
schokken.
Deze oefening wordt eerst met den
nen-, dan mot eikenhout, en oindelyk
een plankje van nog harder hout her
haald, en iedere keer worden de pin
nen er vaster ingedreven.
Eerst als de candidaat-tandarta het
laatste station op dozen weg met succes
bereikt hooft is hij voor de uitoefening
van zyn beroep aan den levenden
mensoh ryk.
29)
Deze scheen evenwel oen buitenge
woon dikke huid te-hebben, want zij
beantwoordde iederen bitsen uÜval
met oen bijna vergenoegden glimlach.
Als hij geweten had, hoe heerlijk zij
zich in hun vertrekken over zijn toorn
vermaakten, zou hij den schoorsteen
uitgevlogen zijn.
Gustaaf had aan zijn mama de ver
trouwelijke mededeelingen van Frits
oververteldzij hadden over het ver
meende millioen van Edith en de
hoopvolle verwachtingen van Kienhout
veel gelachen, want dit millioen scheen
hun van twijfelachtige waarde toe.
De schalksche Gustaaf had onmiddel
lijk het plan gemaakt, de erfgename
tot ergernis van Kienhout op leven
en dood het hof te maken en was tot
in de wolken, zoodra hij zag, dat oom
Kienhout slechts met de grootste
moeite zijn woede beheerschen kon.
Hoewel zij er geheel mede instemde,
maande mevrouw Emma zoo nu en
dan tot gematigheid aan, omdat zij
gasten in het huw waren.
het houden van dit congres gekomen,
doordat de volken elkaar met handel
drijven hadden leeren kennen en veelal
hadden leeren waardeeren. Daaruit
is geboren een verlangen om die ken
nismaking inniger en hartelijker te
doen zyïi, ten einde het wantrouwen,
dat nog veelal tusschen de verschil
lende rassen bestaat, geheel te kunnen
wegnemen. Uit dezen wensch is de
gedachte geboren, om vertegenwoor
digers van verschillende rassen bij el
kander te roepen. De secretaris, de
heer G. Spiller, heeft drie jaar lang
zijn tijd en arbeid gegeven om dit
congres voor te bereiden. Bij zijn
openingsrede verklaarde Lord Wear
dale, dat dit congres misschien wel
het belangrijkste onderdeel van de
internationale vredesbeweging was.
Hoe meer de volken elkaar leeren
kennen, zooveel te meer zuilen de
verschrikkingen van den oorlog weg
blijven. Elkaar leeren kennen is niet
zelden elkaar leeren begrijpen, elkaar
leeren waardeeren. Elkaar leeren be
grijpen is een eerste voorwaarde om
internationale geschillen te voorkomen.
Spreker achtte zich overtuigd, dat dit
congres de 55,6 millioen menschen
van het blanke en de 520 millioen
van hot bruine en de 135 millioen van
het zwarte ras nader tot elkaar zal
brengen. Nadat de afgevaardigden
der verschillende regeeringen de groe
ten uit die landen hadden overgebracht,
begonnen de eigenlyke werkzaamhe
den van het congres. Een groot aan
tal redevoeringen zijn of worden ge
houden en een groot gedeelte daarvan
zijn reeds in druk verschenen. Van
de gehouden redevoeringen zullen we
de voornaamste hier eenigszins zeer
verkort weergeven.
Woensdag is voornamelijk besproken
de oogenblikkelijke scheiding in rassen
en spraken verschillende antropologen
als hun meening uit, dat deze schei
ding van lieverlede wel zou vervallen.
Van verschillende zijden werd dit
krachtig bestreden. Dr. Stuart althans
was van meening, dat het rasverschil
niet zal verdwijnen. Een geheel tot
elkander brengen van de rassen achtten
verschillende sprekers vooralsnog on
mogelijk. Heel eigenaardig drukte dit
prof. Felix Adler uit de Veroenigde
Staten uit. Het woord broederschap
zei hij, is een mooi woord, maar men
vergete niet, dat de eerste misdaad ter
wereld gepleegd werd door den eenen
broeder op den andere. Wil men
inderdaad iets bereiken, dan dient men
Terwijl deze kleine stormen hun
golven aan de oppervlakte van het
gezellig leven in net huis van Kien
hout brachten, vermoedde niemand,
dat in de diepte van oen jeugdig
monschonhart een storm woedde, die
duizenden bloesems van den boom
der hoopte rukte, en het uit een diepe
wonde bloeden deed.
Edith en Mario schenen haar rollen
verwisseld te hebben. Edith’s wangen
werden voortdurend roziger, terwijl die
van Marie in dezelfde mate bleeker
werdenEdith’s oogen schitterden
meer en meer, terwijl die van de
dochter steeds somberder werden
Voor het oog der moeder bleef dat
niet verborgen, dooh op haar bezorgde
vragen gaf het meisje ten antwoord,
dat zij veel aan tandpyn leed en daar
door en ook door de warmte ’s nachts
geen oog kon sluiten.
De moeder beval haar naar den
tandarts te gaan, maar Marie weiger
de dat bezoek af te leggen met de
verklaring, dat het bepaald rheuma-
thiek moest zijn, want zij hiyd geen
enkelen hollen tand,
De kinderen van mevnuw Betti
hadden allen de goede eigenschap,
dat zij om pnn en smart en ongesteld
heid niet veel gaven, zoodra zij voel
den, dat het slechts van voorbijgaan-
Het rassencongres te Londen.
Na ons uitvoerig overzicht over den
toestand in Marokko en de bespre
kingen daaromtrent tusschen Frankrijk
en Duitschland gehouden, kunnen we
gevoeglijk dit „gevaarlijke” onderwerp
eens laten rusten om te wijzen op een
vreedzame beraadslaging tusschen de
verschillende rassen der wereld, thans
.in Londen gehouden. Uit een 50-tal
Nerschillende landen zijn deelnemers
opgekomen en daaronder bevinden
zich een 30-tal presidenten van par
lementen, vele leden van het parma-
nente Hof van Arbitrage, ruim 130
hoogleeraren in het internationale
recht, een achttal eerste ministers van
het Britsche rijk en verder verschil
lende andere eminente mannen. Uit
ons land is als vertegenwoordiger
aanwezig Mr. J. H. Abendanon oud-
directeur van onderwys en nijverheid
in Nederlandsch Oost-Indië, de heer
van der Vils en de oud-admiraal
Refill De voorzitter van het Congres
is Lord Weardale, van de vice-presi
denten noemen we slechts Lord Cur
zon, Balfour, John Burns. Het doel
van het rassencongres is om dealge-
meene betrekkingen tusschen de vol
keren van het Oosten en het Westen
te bespreken ten einde een betere
verstandhouding, vriendschappelijke
gevoelens en een hartelijke samen
werking tusschen hen te bevorderen.
Zonder de politieke verhoudingen
van onze dagen te willen ne^eeren,
zal daaraan toch een vooraanstaande
plaats worden toegekend. Men is tot
aard zou zijndaarom word dan ook
niet ter wille van iedere kleinigheid
een dokter in huis gehaaid. Als Marie
verklaarde, dat het niets beteekonde,
beteekende het ook niets en zou het
wel weer in orde koqpmdaarom
maakte de moeder zich dan ook vol
strekt niet bezorgd. En wat er van
de warmte gezegd werd, was ook
volkomen in den haakmen sliep
zeer slecht, al liet men de ramen ook
gedurende den nacht wagenwijd open
staan.
Tijdens een dezer warme nachten
was het, dat mevrouw Emma door
een snikkend geluid ontwaaktezij
luisterde en na verloop vah oenige
oogenblikken hoorde zij het opnieuw.
Zij richtte zich in het bed op en keek
naar den kant van het raam, omdat
het geluid uit die richting kwam; hel
der scheen de maan naar beneden en
verlichtte de gestalte van Marie, die
in haar wit nachtgewaad bij het ven
ster zat met de ellebogen op de ven
sterbank steunend, de handen in elkaar
geklemd, het gelaat naar den hemel
omhoog gerichtvan tijd tot tijd boog
zij het hoofd op de handen en dan
werd het zachte gesnik telkens ge
hoord. Eenige oogenblikken bebouw
de mevrouw Emma het jonge meisje
daarna stond zy zachtjes qg^trad on-
Rusland.
To Petersburg hadden in het vorige
jaar 2065 jongo mannen den voor
dog militairen dienst aangewezen leef
tijd bereikt on van dezen werden door
de militaire overheden slecht* 870
noodig geacht voor de behoefte van
het leger. Een merkwaardig toeken b
het nu, dat slechts 500 werden goed
gekeurd, d. w. z. 25 procent van *t
geheel.
De minder gegoede volkslagen sche
nen bepaald gedegenereerd te zijn door
slechte voeding on te zweren arbeid.
Ziekten van de oogen, ooron on adem
halingsorganen zijn do hoofdgebroken.
Japan.
II 00 men in Japan tanden
trekt. De Japansche tandarts trekt
do tanden met zijn vingers, zon
der zich daarbij van een instrument
te bedienen. Hii grijpt zeer handig met
de eene hand den patient in den hoek
van den kaak en wel op dergelijke
wijze, dat hij den mond niet sluiten
kan. Dan steekt hij duim en wijs
vinger van do andere hand in den
mond on trekt, wanneer dat noodig
is, in den loop van één minuut vijf,
zes, zeven tanden en kiezen van zijn
slachtoffer, zonder dat deze in staat
is zich op eeniglei wijze daartegen te
weren.
Hij, die deze methode van kiezen-
trokken, ongelooflik vindt, zal zich
misschien laten overtuigen, wanneer
hij verneemt, op welke wijze de Japan-
tandartse voor de uitoefening van hun
beroep worden voorbereid.
In de smalle, houten plank worden
vol poëzie; dat er ook nog eon pro
zaïsch uiteinde voor de smart zou
kunnen bestaan, eeh overwinnen en
vergeten, daarvan wil de jeugd niets
weten.
Sterven, alleen maar sterven I Dat
is de redding uit alles. Aan sterven
wordt zoo gemakkelijk gedacht, als
men geen plichten l>ozit, die men zich
zelven hoert opgelegd aan de plichten
tegenover de dierbaarste menschen,
de ouder», denkt men niet; men ziet
niet anders dan den stralenkrans, die
om het hoofd van een jeugdigen doode
wordt geslingerd. En het bewustzijn,
dat deze of gene, die ons krenkte,
wanhopig bij onze lijkbaar noerzinkt,
omdat het smeekende on verzoenende
woord niet meer tot ons oor kan
doordringen, hoe zoet is het; het is
eenvoudig met den dood niet te duur
betaald.
Dat een uur van wanhoop zich niet
kan uitstrekken over een geheel teven
dat de asch 0(ter vergetelheid metter
tijd gestrooid wordt over de gloeiend-
ste ge voeten»dat er snaren ziin, dte
niet springen maar tiaar veerkracht
verliezen, als men haar spant; dat
gelooft de jeugd niet.
GIIIINJIE (III KAM.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaalf I 25
Idem franco per post1.50
Met Geïllustreerd Zondagsblad t.50
Idem franco per post1.90
Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons BureauLange
Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
hoorbaar op Mario too on logdo don
arm om haar schouders. Het meisje
kromp ineen.
„Wat scheelt er aan, Mima?” vroeg
tante teeder.
„Mij scheelt ik heb tandpijn,”
antwoordde zij verlegen.
Tante vatte het gezichtje van haar
nicht in de handen, „Om tandpijn
weent een zoo dapper kind niet, dat
is waar kan je mij niet zeggen, hartje,
wat je scheelt
Reeds onder de liefkoözing vair
tante hadden de lieve, groote oogen
zich met tranen gevuld en langzaam
biggelden zij nu over c’e wangen naar
beneden langzaam schudde Marie het
hoofd. 9
„Verlang je vurig naar het oen of
ander?” vroeg tante.
Marie omhelsde haar eensklaps.
„Naar den dood,” fluisterde zij. Zij
bemerkte hot niet, dat tante glimlachte,
maar zelfs al» zij het gezien had, zon
de glimlach haar niet hebben ge
krenkt. Het was de teodere, goedige
glimlach van iemand, die zelf hetzelfde
ondervonden had.
De jeugd is zob snol tót sterven
gereed zij wil geen «mart verdragen
en zij weet geen anderen uitweg, om
aan net lydon te ontkomen, dan den
dood. De dood alleen is werkzaam en
