BHT
Zaterdag 5 Augustus 1011.
60e Jaargang.
1
behalve Zon
en
Svixteza laixd.
ARBEIDSDUUR.
FEUILLETON
De Ganzsndokter.
?isia
erk
ee voeders.
i Stok.
str. 222,
wing
KINADRIJP-
ildig wordt mi
lten van andere
a te brengen,
roode doozen,
Nanning, doch
woord Kina-
ize fabriek af-
No. 11038.
ezx ■^d.-^ertezxtïe'blsLcL voor G-ou.d_eu ezx
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc. 82(
Feestdagen.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82.
)D
lere
(Wordt vervolgd).
n Zn., Gouda
Kanaries
1, en Vi liter
r huis doen
k verlichten.
AG,
meth. spreken
beschikbaar om
ven. Nadere in-
taand adres.
iteeds “WO
adruppels
a f 0,75.
SLAVERNIJ
'ordt te niet
ght bet huis
•Is, muren,
>r en door
Is Sunlight
'oordeellgste
mdermeel
voederkosten
40 en 5 kilo
irmethode.
ed er fabriek
SIA.
Enkhuizen.
ar bij HH.:
Wgdstraat
Voetstal.
Nauwelijks heeft de Tweede Kamer
de herziening der Arbeidswet achter
den rug (de Senaat moet het ont
werp nog bekrachtigen), of de soci
alistische fractie zet de Kamer een
nieuw wetsvoorstel voor tot „be-
>hUgeen
vfc den
vojjhtel-
Ons Genoegen,
-voorstelling.
Ons Genoegen,
v. h. Speciali-
Villiam Koster.
borgtent Boele-
;en van „Stoel
urendag. Ook het Christelijk-Natio-
naal Vakverbond in Nederland vroeg
in een adres aan de Tweede Kamer
om een wettelijken 10-urendag.
Men zal dus goed doen, ook van
zoogenaamd Christelijke zijde, om
dit wetsvoorstel niet zoo ,,en baga
telle” te behandelen. Dit moge
voor sommige „Christelijke” politici
de beste weg schijnen om er zich
van af te maken, maar zulk een
struisvogelachtige houding kon de
heeren later wel eens opbreken I
Wij zeggen natuurlijk niet, dat
dit wetsontwerp, zooals het daar
ligt, in het Staatsblad kan worden
gebracht. Het is best mogelijk, zelfs
waarschijnlijk, dat de voorstellers
hier en daar, door te veel op de
belangen der arbeiders te letten, te
ver zijn gegaan, waardoor nadeel
zou ontstaan ook voor de ar-
b e i d e r s, die immers het grootste
belang er bij hebben, dat het der
industrie good gaat en niet t e
moeilijk wordt gemaakt. Er zal
dus wel hier en daar wat afgaan,
indien de zaak punt voor punt van
alle zijden bekeken wordt. Maar
dit alles neemt niet weg, dat men,
ontwerp en toelichting doorbladerend,
versterkt wordt in zijn overtuiging,
dat inperking van al te langen ar
beidsduur met alle droevige gevolgen
daarvan, ten zeerste gewenscht is,
niet alleen voor de arbeiders-zelven,
maar ook in het belang van een
rustige ontwikkeling van ons be
drijfsleven, kortom van een socialen
vrede.
Zich hooghartig van alleszins bil
lijke grieven van honderdduizenden
landgenooten niets aan te trekken
of dé zaak van de Vaan te schuiven
om een of andere nevenbedoeling,
is zeker niet de weg om deze be
langen te dienen. Men kan er slechts
een opschuiving mee bevorderen naar
de uiterste partij ter linkerzijde, die
zulk een houding natuurlijk ten eigen
bate uitbuit.
Dat men dit inzie voor het te
laat is!
rerseelvoer)
3 en >/a kilo
het eerste gezicht aanlokkelijk, maar
innerlijk niet gezond, hetgeen dan
ook minder noodzakelijk geacht kan
worden, aangezien de knol slechts
voor een kortstondig schouwspel be
hoeft dienst te doen om daarna op
geborgen te worden in den regee-
ringsstal, het archief der onnut be
drukte stukken. De grief is dan
en terecht dat de Regeering
de kiezers tracht te misleiden, doordat
zij maar al te goed weet, dat er
van al dat moois niets komen kan,
dat het slechts dient ter verblinding
der goedgeloovigen. Als paradepaar
den van de slechtste soort waren
wel te beschouwen de sociale ont
werpen van dr. Kuyper, die absoluut
niet meer in behandeling konden
komen en zoodanig in elkaar zaten,
dat zij, tezamen vereenigd in de be
kende „dikke boeken van Nederbragt”
na het aftreden van den parade-
held, door niemand meer zijn au
sérieux genomen de opvolgers van
Kuyper, Veegens en Talma gingen
opnieuw aan ’t werk, negeerden
vrijwel Kuyper’s werk. En het blijft
dan ook de eer van het Kabinet
de Meester, dat dit zeer tijdig met
zijn groote ontwerpen kwam, die
de Kamer dus op haar gemak had
kunnen behandelen, indien zij het
Kabinet niet onverwachts op een
ondergeschikt punt had laten vallen.
Maar dit tusschen twee haakjes.
Een paradepaard, een „gebaar”,
mag men o. i. het voorstelScha
per c.s. niet noemen. Het is den
voorstellers met dit ontwerp ernst
en lag het aan hen, de Kamer zou
het zeker ten spoedigste nemen en
aannemen
Maar de voorstellers hebben dit
natuurlijk niet in hun machtzij
vormep slechts een kleine minder
heid en de meerderheid, die ’t w e 1
in de hand heeft om eens ernst te
maken met de quaestie van den ar
beidsduur zal er natuurlijk alles op
zetten, om den heer Talma ter wille
te zijn en men weet, dat dezp van
een 10-urendag al heel weinig hebben
moet. De clericale meerderheid nu
neemt op dit gebied al een heel
zonderling standpunt in, dat mep
bij de beoordeeling, van deze zaak
niet .uit het oog mag verliezen.
Herinneren wij even, dat de
Tweede Kamer den 11 den Maart
1909 met 53 tegen 25 (dus met
een behoorlijke meerderheid) een
motie aannam, voorgesteld door
den Roomsch -Katholieken
heer A a 1 b e r s e, waarin dndCSmer
uitsprak dat wenschélijk'ls (behou
dens dringend noodzakelijke uitzon
deringen en overgangsbepalingen)
de wettelijke beperkmg van den ar
beidsduur voor de volwassen arbei
ders en wel tot tien uren per etmaal.
En verworpen wrd een motie
van de heeren de Visser en de
Savornin Lohman, welke de strek
king had, de Kamer de wenschelijk-
heid te doen uitsproken van een in
te stellen o n d e r z aek, alvorens
over het beginsel van den 10-uren
dag te beslissen. Voll omen terecht
trokken de heeren Scht >er c.s. hieruit
in hun Memorie va. Toelichting,
(pag. 4, 2) ermHfflde,' dat de
Kamer hierdoor duidelijk te kennen
gaf, dat zij den tijd, om den 10-
urendag als regel in te voeren,
gekomen achtte en dat zij geen af
zonderlijk onderzoek meer noodig
oordeelde.
Overijld was de toenmalige be
slissing waarlijk niet; van 511
Maart debatteerde de Kamer over
de quaestie met het hierboven aan
gestipte resultaat. Van een socialis
tisch drijven is hier dus geen sprake,
een motie uit den katholieken
hoek was het, die ten slotte met
zulk een groote meerderheid werd
aangenomen en daarna heeft de be
weging voor den 10-urendag aller-
mist stilgezetenin dit verband mag
wel herinnerd aan de groote be-
tooging (op 25 September 1910 te
te ’s-Gravenhage) van de federatie
der vijf Roomsch-Katholieke Volks
bonden en werkliedenorganisaties in
ons land ten gunste van dien 10-
Bouw- enWo-
Spieringstraat
ur vergadering
ran Armenzorg,
in Boelekade,
voor Algemeen
deS. D. A. P.
j geregeld tijdig
ontvangen van
m, vermakelijk-
i dan in onze
De oogen van het meisje schitter
den, toen zij aan al deze heerlijke
oogenblikken dachtzij sprong met
zooveel kracht op, dat de veeren
uit de jnand rondom haar in de
hoogte stoven en vatte Gustaafs han
den, „Ja, Gustje,” riep zij uit, „zoo
lief als toen en nog duizend, duizend
maal liever heb ik je!”
Toen trok hij haar aan zijn borst
en kuste haar, kuste haar als een
dolleman en danste met haar in vollen
overmoed in het rondbij deze be
weging gooiden zij de mand met
veeren om en het was een warboel
in de schuur, waardoor men nauwe
lijks kon zien. En juist op dit ©ogen
blik kwam mama Kienhout, om naar
haar eenden te kijken.
„Zoo zoo, wat is dat hier?
Wat gebeurt hier dan toch?” vroeg
zij verbaasd, zonder in het eerste
oogenblik iets te kunnen onderschei
den. De jongelieden stoven ieder een
kant heen.
„Ach, mama ach, mama,” sta
melde Mimi verlegen.
„Ben jij daar, Gustaaf vroeg me
vrouw Kienhout, die nu eerst haar
neef in het oog kreeg, „ik dacht, dat
je met de anderen aan ’t wandelen
waart
„Ik was het ook, tante,” antwoordde
GOIDSIH E (WANT.
PRIJS VAN HET~ABONNEMENT:
Per kwartaalf 1.25
Idem franco per post,1.50
Met Geïllustreerd Zondagsblad,1.50
Idem franco per post1 90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauLange
Tiendeweg 64, bij otuc Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
[ör-
Sen
>or-
de
Kamer in te -dienen (het is dd. 28
Juli ingezonden). Het ontwerp bevat
een 50-tal artikelen, die onderver
deeld zijn in verschillende paragra
fen inleidende bepalingen (definities
van arbeid, fabrieken, werkplaatsen,
arbeiders enz)van den kinderar-
beid^. ïan den arbeid van vrouw#»
en jeugdige personen van de ar
beid#* en rusttijden (het voornaamste
van de wet)van de arbeidskaarten
en lijsten en het register van de
aansprakelijkheid; van het toezicht;
strafbepalingen en slot- en over-
gansbepalingen. Het ontwerp gaat
verder vergezeld van een uitvoerige
Memorie van Toelichting (32 pagi
na’s druks, waarvan de helft min
of meer algemeene beschouwingen).
Wij aarzelen niet, dit ontwerp
van wet hoogst belangrijk te noemen.
Zeker, het 'is uiterst gemakkelijk,
om van dit voorstel te getuigen,
zooals reeds een katholiek blad
schamper deed, dat het een „mooi
gebaar” is, nieuwe uitdrukking voor
een „paradepaard”, maar het wil
ons toeschijnen, dat men er daar
mee niet af is.
Een paradepaard kan men noemen
een beest, op ’t laatste oogenblik
van een regeerperiode opgetuigd, op
schenning van den arbeid”,
hoofdzakelijk is een regeling
arbeidsduur.
Eigenlijk is het een a
Schaper, mede onderteekend (in al-
phabetische volgorde) door de and
S. D. A. P.-sche afgevaardigd!
Het is geen kleinigheid, ditje
stel en het pteit zeker voo»
ijver en onvermoeidheid der
stellers om in het hartje vak
zomervacantie dit ontwerp bij
en dan zou het toch zoo’n groot
wonder niet zijn, als ook jij. Wij
hebben het zooveel mogelijk geheim
gehouden, maar jij bent zoo scherp
zinnig’ en en ach, Gustaaf,
laat mij niet zoo smoeken, kijk mij
toch eens aan
Hij wendde zich tot haar en streek
zacht met de hand over heur blond
hoofdje. „Kijk ereis, Mimi,” zei hij
op zachten toon, „dat zou je ons
beiden hebben kunnen besparen
je bent nog zoo jong; je moet de
wereld nog met heel andere oogen
aanzien. Luister eens, ik ben ouder
dan jij en heb reeds eenJjeetje in de
wereld rondgekeken, maar ik heb er
in de verste verte niet aan kunnen
denken, dat jij mijn beetje hofmakerij
bij Ditha aan zulke leelijke motieven
zou toeschrijven.”
Zij hief haar met tranen overstroomd
gelaat tot hem op. „Dat,’heb ik ook
niet, Gustaaf eigenlijk is mij dat la
ter in de gedachte gekomenoorspron
kelijk was ik slechts heel gewoon ja-
loersch en heb alleen maar gemeend,
dat je op Ditha verliefd waart geraakt,
omdat zij in den laatsen tijd zoozeer
in haar voordeel veranderd is. Het
leelijke heb ik mij daarna eerst zelf
wijs gemaakt; en datgene wat ik je
gezegd heb, heb ik ook alleen maar
34)
„Gustaaf!” riep zij smeekend uit,
„zoo heb ik het volstrekt niet ge
meend, bepaald nietik heb niets
slechts van je gedacht; velen doen
het zoo, ik weet het van Trien.
„Maar ik niet,” zei hij somber zon
der haar aan te zien.
„Neen, jij niet,” riep zijnu weet
ik het en ik zou het ook niet geloofd
hebben, als niet alles in ons huis
zij hield opde opgewondenheid
snoerde haar de keel toe. „Ach. Gus
taaf, zie mij toch eventjes aan!”
I smeekte zij. Hij schudde het hoofd en
I toen knielde zij naast hem neer zon
der er op te letten, dat zij in de niand
met veeren knielde.
„Gustaaf!” smeékte zij snikkend.
I „ik wil immers niet, dat je mij meer
Hefhebt, maar verachten mag je mij
toch ook nietIk kan er niets tegen
doen; de lucht bij ons is vergiftigd,
sinds tante Amalia met haar millioen
aanwezig is wij zijn er allen ziek van,
b’ mijn goede papa en de eerlijke Wal-
demar, ja, ik geloof zelfs ook Frits
Marokko.
Van den stand der onderhandelin-
gen is nog niet het minste bekend.
De regeeringen willen blijkbaar zon
der eenigen invloed van buitenaf hun
weg gaan. Zelfs diplomaten die zeer
goed met von Kiderlen Wachter en
Cambon bevriend zijn, weten omtrent
de onderhandelingen niets. Vooral de
Fransche bladen zijn over die stil
zwijgendheid niets tevreden. Niette
genstaande de volkomen geslotenheid
van de onderhandelende partijen we
ten echter enkele bladen toch vrij
precies de eischen van Duitschland
aan te geven. Iedereen begrijpt echter
dat aan der ge lijke berichten niet de
minste waarde is te hechten.
Vele Fransche bladen hadden hoop
op een tusschenkomst van den Keizer,
maar het was nogal begrijpelijk, dat
van een tusschenkomst geen sprake
kon zijn. Uit alles is echter wel op
te maken, dat het met de onderhan
delingen niet bar vlot. Niet onwaar
schijnlijk zou het zijn, wanneer het
ten slotte uitliep op een nieuwe con
ferentie. Vooral Frankrijk is dit idee
zeer gehegen. Het hoopt, dat de be
sprekingen op die conferentie meer
inttjn voordeel zullen uitvallen, dan
waar thans kans op is. Volgens ^e
laatste berichten moeten zelfs vrijwel
op het doode punt zijn gekomem
Daarmee zouden we in een nieuwen
crisis gekomen zijn. Zoo zou dan
bewaarheid worden wat een Duitsch
blad onlangs na de redevoering van
Asquith schreef. Het zeide heel ko
miek: „De eerste crisis is voorbij!
Leve de volgende.”
Als een bewijs dat het met de on
derhandelingen slecht gaat, wordt door
sommige Duitscho bladen meegedeeld,
dat de Rijkskanselier, die voor eenigen
tyd naar Bad-Gastem zou gaan, zijn
daar voor hem gehuurde woning heeft
afgezegd, omdat hij voorloopig ónmo
gelijk kon komen. Het Berl. Tage-
blatt zegt echter, dat dit bewijs niet
juist is, evenals de Weser Zeitung.
Die beweert weer, dat de onderhan
delingen, die eerst op het doode punt
waren gekomen, thans weer zijn ge
vorderd^ doordat men ze op een an
deren grondslag voert. Er zou nu
zelfs zooveel voortgang in gekomen,
dat het einde der onderhandelingen
nabij schijnt.
Dat zou dan de reden zijn, waarom
Gustaaf, die intusschen zijn verwar
ring was meester geworden, „maar
tijdens de wandeling viel hot mij in,
dat ik nog een noodzakelijken brief
had të schrijven en toen ben ik terug
gekeerd.”
„Ha zoo, je hebt dus met zooveel
haast geschreven, dat de veeren in
het rond vliegen?”
Gustaaf lachtte. „Neen dat niet
zooveel haast heeft de brief nu weer
nietik heb met Mimi maar eventjes
een dansje geprobeerd.”
„Zoo, zoo nu daarvoor zal je maag
moeten boeten, morgen, terwijl wij de
eenden eten, zal jij danS9n dan spelen
wij bij en wesp zei tante.
O, doe dat niet asjeblieft, ik heb
ijverig meegeplukt”, verdedigde Gus
taaf zich.
„Zeg ereis, pluk oen andoren keer
liever niet mee,” hernam zij lachend;
je medewerking is ©enigszins tijdroo-
vend.”
„U heeft mij diep gekrenkt, tante,
ik zal heengaan en u mijn begonnen
werk overlaten, zonder op het mede-
werkersschap aanspraak te maken.”
Hij ging heen en tante pakte de op
den grond liggende eend op.
gezegd om je te laten zien, dat je
ongelijk hadt met mij voor een dom
gansje aan te zien.”
Met je wereldwijsheid heb je willen
pronken? O, jou dom gansje!” riep
hij uit.
Zij keek hem zoo verheugd aan,
alsof hij haar de grootste vleierij had
gezegd. „Schenk je me vergiffenis
vroeg zij bedeesd. „0, hoe goed ben
je tochAls je eens wist, hoezeer het
mij berouwt, dat ik ook maar een
minuut slecht over je gedacht heb
ach het berouwl mij zoo zeer
„Beloof je mij, nooit weer zoo af
schuwelijk over mij te denken
„Nooit, nooit weer,” beloofde zij.
„Ik heb er immers zelf zoo dooi» ge
leden ach, lieve hemel, hoeveel nach
ten heb ik om jouwentwille met huilen
doorgebracht
Nu stegen ook hem de tranen in de
oogen en het kostte hem groote moeite
den ernstigen, onderzoekenden toon
te blijven aanslaan, waarmede hij
voortging: „En zal je mij ook weer
liefhebben, zoo schoon en heilig en
vertrouw vol a’s eenigen tijd geleden
in hét bosch toen Fnts met zijn bijen
kwam en evenals op den appelboom,
toen wij den orakelappel uit elkander
gebeten hebben en evenals op de trap,
toen ik een kustje van je stal
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer«0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
