I I i I 1 No. 11664. Zaterdag 16 September 1911. 50e Jaargang. Vrij- 8 B-iiltexi laxxd. E R T De “Ganzenclokter. I Eerste Iliad. II ij I I <s •1 Verschijnt dagelijks Telefoon latere. 82. I I De Vrijzinnigen onderling, n. Vooruitatre ventten en 1 Liberalen. FEU1LLETOX ezx -^b.d.-vertesi.tieT31©-d. ■voor O-ó-cucLsu ezx OsxxstxeHcezi behalve Zon- en Feestdagen. Uitgevers k. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82. iKisna*' o s i t i e f pro- *1H zullen stellen. enlhk .program in 't Dit Nummer beslaat uit twee bladen. lip flM PRIJS VAN HET ABONNEMENT/ Per kwartaal Idem franco per post Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan om Bure Tiesdeweu 64, by onze Agenten, den Boekhandel en (Ie Postkantoren Xiedsmet den „Be Vaderlander" zullen wij ons vemengen over een gemeenschappelijk gram voor 1913. Zonder dit laatste risqueeren wij j f 1.25 1 50 150 1 90 BureauLange 6 „Harmonie” van de Kon. Jud-Onderoffi- iouw- en Wo- Spieringstraat ir vergadering anAnnensqrg. onie”, 3 uur, sring voor de ■ensorg”. „Het Schaak- no Algemeene van de Ver- jding der Tn- 69) Bij deze woorden l.-gde Mimi heur hobfdje op, den schouder harer moeder en weende.bitterde moeder weende mee en de oogen van alle aAderen warden vochtig. „Maar Mimi,” zeide Emma gerust stellend, „je kunt immers eiken dag têrugkeeren, als het je te'benauwd om het hart wordtje gaat immers niet in militairen dienst.” „Wel, dat geloof ik ook,” sprak Kienhout. „Een mooie historie, als men Iemand ziet huilen, die voor zijn pleizier heengaat. Schaam je een beetje I Hoe zou het dan wel wezen, als je soldaat moest Worden Die moet ook zjjn vader en moeder veriaën en heeft geen tante, die hem liefkoost, die hem meeneemt naar een bal of naar den schouwburg en hem als een sdiker- poppetje behandelt. Zou het niet veef beter zijn,1 als je een beetje meer moed toonde en Mama het hart- niet be zwaarde? Tante, zal er ook waarachtig niet ever gesticht zijn, dat je een gezicht set als iemand, die in de ge- gegaan en alles nieuw is geworden; de drang naar sociale hervorming heeft aan iedere partij de keuze ge steld tusschen coBservatisme en demo cratie, ook aan de liberalen en aan die keuze kan niemand zich op den duur onttrekken. En even terecht zegt „De Vad.” dat ar nog'-zoo velen zijn die zich liberaal noemen en die toch ultra-eonservatief zijn. Men zou zeggen wie zóó schrijft is het al een goed eind met ons eens, het overige is slechts een vraag van tactiek. Juist echter op dit gebied heeft de Unie-secretaris een erg geprononceerde' meening. waar tegenover hij geen andere duldt. En wie, zooals wij deden, ’twaagt van „zijn” taktiek af te wijken, krijgt alle dikke woorden naar het hoofd, die de heer Roodhujzen te dikwijls niet weet in te houden. Ons deert dit allerminstwij weten te goed, dat de volijverige Unie-secretaris 't niet zoo kwaad meent, maar het vergemakkelijkt niet een gedachten wisseling, die soms niet vermeden kak worden,. Eu^met alle respect voor de politieke erVmqng voor den zoo veel sprekenden en kchrijvenden heer Roodhujzen vragen, wij ons toch af, of ook hem niet een min der hooghartige houding past, wan neer een geestverwant die 't even goed meent als hij, een advjes ten beste geeft, waarvoor toch waarlijk te veel is aan te voeren, dan dat men zich met breed gebaar of ander weinigzeggende argumenten daarvan zou kunnen afmaken. Ook merken wij den heer Rood huizen op, dat hij ons bij een be schouwing over beginselen en de wijze, waarop men die kan doen zegevieren, niet te veel met cijfer- berekeningen aan boord moet komen. Een bewering bijv, dat „met de cijfers in de hand” kan worden aan getoond, dat de anti-clericale con servatieven reeds in 1909 rechts hebben gestemd, mist voor on^te eenenmale overtuigende kracht. L art de grouper les chiffres is ons daar voor te goed bekendMaar dit i daargelaten. „De Vaderlander” noemt de re- geling, die wij t. a. v. de vrij-Iibera- I len voorsteldenterroristische maatregelen en vertelt dan, dat een i houding, als die wij aanbevolen heb ben, de conservatief clericale coalitie i in de kaart zou spelen. Het blad noemt dit zelfs een zekerheid. Wij I betwisten dit eens en voorgoed. i In de kaart der tegenstanders i speidt men veeleer indien men zon der degelijk accoord samengaat en bij een eventueele overwinning daar mee eigenlijk verlegen zit. Wij stem- i men geheel toe, dat links mag te hoop loopen tegen de rechtsche coalitie, zelfs dat dit de plicht der vrijzinnigen is, maar de heer Rood hujzen vergete niet dat het geschil slechts loopt over de beate wijze waarop men dit doet. Ons dunkt, dat men niet alleen moet willen leeren uit dó geschiedenis van lang vervlogen tijden, maar eveneens uit de jongste. Een overwinning en een oplossing daaraan gegeven als' in 1909 dunkt ons nn 'jiilst geen gHF" lokkelijk voorbeeld. Het ministerie- De Meester effende zijns ondanks dfcn weg naar een rechtsche meer derheid eén volgend Kabinet van links dient steviger grond onder de voeten te hebben of dient weg te blijven. „De Vaderlander”, die ons „naïef” noetpt, het zij zoo zegt dat wij de vrij-liberalen een contract voorlegden, dat voor hen met poli- tieken zelfmoord zou gelijk staanf Natuurlijk is dit onjuist. Alleen wil len wij dit: de vrij-liberalen gaan mee initf ons op de hoofdzaken, óf zij zijn /nze tegenstanders. Dit dunkt ons Aenvoudig de eerste regel van alle politieke eerlijkheid en eveneens van alle vruchtbare tactiek. „De Vad.” dreigt, dat de vrij-liberalen als maatregel van te genweer met candidaten tegenovdV de [vooruitstrAend-vrijzinnigcn zon den komen. Volkomen juist. Als wij ik oen uur met mijn penceelvvor de ■kleur moet strijken, voordat er wat afkomt.” Fritsje had do woemoodige gevoe lens gelukkig op de vlucht gejaagd en Gustaaf liet het niet meer zoo ver kornenmet do helderste kleuren schilderde hijhet leven te Weenoii., Aldus brak de dag van het vertrek aan op den avond te voren vierde men nog een klein huiselijk feestje en don volgenden morgen was er nog zooveel te doen, dat er geen tijd over bleef voor gevoelsuitingen tante Em ma had dat alles zoo ingericht en bovendien draagt het vertrek geduren de den morgen een veel frisseher en vroolijker karakter dan avonds. Er stroomden in het station nog tranen in overvloed, maar over het algemeen liep het nog al goed af; de morgen was zoo schoon, de zon scheen zoo vriendelijk en verleende den geheelen omtrek oen opgewekt aanziendat gevoelden de torugkeerende zoowel als de vertrekkende reizigers. Haar afscheidsgevoelens.drukte Mimi tijdens de lange spoorreis in een reeks aan- zichtkaarten uit, die op ieder groot station gekochf,en afgezonden werden. Spoedig bverwon zij haar verdriet On gaf zich ower „ui da indrakken der reisde afwisselende tafereelen gesmgeldty'dig ontvangen van n, verrnakalyk- dan H onze ^it Zn., Gouda ie „Ambachts- n Omstreken”, lering in de P/j nnr. is Genoegen”, lententoonstel- van hot landw-hap, hetwelk zij door reden, het vroolijke gepraat van Uns' taaf en zijne moeder on de spanning, waarmede zij al het nieuwe en vreemde tegemoet zag, dat de toekomst in haast schoot verborg, vervulden haar ge- heelo ziel. Hoe hoog deze verwachtingen ook gespannen waren, do werkelijkheid overtrof haar nog; zoo heerlijk, als hot workoljjk was, had zij zigh. hot leven in het huis harer tante niet, voorgbsteld. Het was volkomen ónmo gelijk van heimwee last te krijgen zoo lief, zoo vriéndelijk, zoo zonnig was alles in huis, de wonitTg en do monschen. Daarom gevoelde Mimi ook' volstrekt geen neerslachtigheid gedu rende don dagalleen wanneer zij bij het naar-liod-gaan zich in haar kamer terugtrok, maakte zich het heimwee van haar moester, maar dan verdreef zij dit door brieven te si hrijven. Zij schreef naar huis allesalles wat zij beleefd en gezien had on dat was lamelijk veel, als men alles zoo nauw keurig beschreef als zij. De familie thuis wist precies, hoe het er in tante s woning uitzag, vooral in het -kamertje van Mimi, hoe do Mflienden waren en tgnto'a bekepden, onder wie zei weldra lievelingsperso- neW bezat Het minst bevielen haar niet samengaan en hen bestrijden zullen zij ook o n s bestrijden dit zal een ieder begrijpen. Alleen stel len wij ons niet zulke onheilen voor van zulk een strijd bij eerste stem ming. Wij behoeven liet geschil gelukkig niet zoo heel ernstig op te nemen. Verklwt ten slotte niet ,,De Vader lander” zelf, dat haar houding tegen over de vrij-liberalen zoo verge makkelijkt wordt doof de wijze waarop deze in hun laatste bijeen zijn eigen houding voor 1913 heb ben bepaald, waar zij de verzekering gaven, zich niet tegen de invoering van algemeen kiesrecht te zullen verzetten, zelfs al gaat dit niet vergezeld van uitbreiding van de bevoegdheid der Eerste Kamer En dan vraagt „De Vad.” aan ons adres met een triomfantelijk air Is zulk een offer geen legenoffer waard, vooral waar dat kan ge bracht worden der democratie ten goede, zonder iets va# eigen be ginsel op tc offeren Precies ons idee I „f* VWUHanftr”’ argumenteert alleen wel eens wat wild en zoo kwam het blad er toe, ons „naïef te noemen ett te spreken van on beraden, lichtvaardig en onverant woordelijke politiek, alles qualitica- ties, die wij, althans in de oogen der „Vaderlander"-redactie, niet ver dienen. Ook ons is niets liever dan een gezamenlijk optrekken met de vrij liberalen, alleen onder dezen mits, dat zij ’t ons rn o g e I ij k maken. En daarvoor is noodig te weten, dat haar Kamercandidaten zich, na zitting te hebban genomen, niet op hoofdpunten fan politiek beleid vlak tegenover ore Een gezal negatieve is er redacteur van Wij waren in ons vorig artikel genaderd tot de verhouding van de vooriiitstrevend-vrijzinnigen tut de vrij-liberalen en besloten toen met de opmerking, dat „De Vaderlander”, die ons zoo hard viel over hetgeen wij hierover schreven, misschien nog zou bemerken, ,dat wij niet eens zoo ver van elkaar afstaan als haar redacteur scheen te denken. Wat wij betoogen k,wam hierop neer („Goudsche Courant” van 2 September)De vrijzinnig-democra- ten zullen alleen dón met de vrij liberalen kunnen samenwerken, in dien dezen bereid zijn mee te wer ken aan de totstandkoming van de .hoofdpunten Van het program, waar mee in zee wordt gegaan. Weigeren zij dit, dan stelle men te.gen-candi- daten en steune men bij herstem ming dengene die het dichtst bij eigen partij staat. En wij spraken hierbij de hoop uit, dat zulks niet noodig zou zijn, ook met het oog op de mogelijkheid van een regeerkrachtige vnjziimige meerderheid in 1913. Wat heeft „De Vaderlander” nu hiertegen aan te merken? Het Unie-liberale weekblad begint met voorop te stellen, dat „herstel van een krachtige en eensgezinde liberale partij”, in dien zin, „dat alles wat zich vrijzinnig noemt, on der een dak zou moeten worden ondergebracht” voor zijn redactie beslivt onaannemelijk is. flk-t blad wijst dengenen, die hierop aandrin gen, terecht óp de lessen die de politieke geschiedenis ons geeft en noemt het struisvogelpolitiek, niet te willen .zien, dat ook in den po- litieken strijd het oude is voorbij- GOUDSCHE COURANT. PRIJSDER AI) VER TEN TI ÉN? Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55 Elke regel meer ,0.19 Bjj drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van I5 regels f0 35 bij vooruit betaling, elke regel meer 6 ets Reclames 1 0 25 per regel. Groote letten en randen naar plaatsruimte vangenis moet brommen.” Mimi droogde haar tranen. „Wees niet boos op mij, tante", smeekte zij, weet immers wel, dat :.k gaarne meegahet komt alleen maar omdat Frits over Kerstmis gesproken heeft". „Kom, kom, dat komt wel in orde, kleine’’, zei tante, wij zijn nog ver van Kerstmis verwyderd en kunnen er dus nog lang genoeg over naden ken, of je naar huis gaan of liever een groote kist met mooie geschenken oversturen .wiltpresenten, die wij piet de grootste zorgvuldigheid uit kiezen .‘'nadat wij wekenlang alle éta lages te Weopen hebben bestudeerd. Hf* dat uiteoeken, dat is ecu pret van bejang!" Minu zuchtte nog eenmaal zeer diep, waarna zij weer glimlachte. Tante Emma ging echter voort_Je moest eehs weten, hoe aardig het w, zooveel duizenden dingen te zien en bij het beschouwen daarvan te denkenhe, mocht ik dat maar voor Mama koopen en hoe zou dat Papa bevallen en dat zou rfan Waldemar en dat aan Frite groote vreugde verschaffen...." „Een verfdoo*^” /schreeuwde Frite er tusschen. „Zeg, 'als je een verfdoos ziét, een #ro°te, mooie^ denk dan aan mijMaar echte verf moet erin zijn, niet zulke, als in’ myn oude, waarin De Marokkaansche quaeetie. Een practisch resultaat is tot heden nog niet te melden. De Duiteche llo' geering doelt officieel niota nie<le aan gaande de door haar gedane voorstel ling en zoo verkeert men nog steeds in <le grootste verwarring omtrent de door Duitecbland gestolde eisehen en het door Frankrijk daarop gegeven antwoord. De Dnitsohe bladen beweren nu op eigen gezag dat waarborgen gevraagd zijn voor de gelijke behandeling van alle Mogendheden bjj aanbestedon van openbare werken in Marokko en voor de cxploiteüy VHA. miin- e» andere onderneidngenr^^ Daartegenover melden de Fransche bladen dat Duitechlatid besliste be voorrechting heeft gevraagd, b.v. dat' bij onenbare werken die aan Fransohen worden toegowezen, 30% aan Duiteche firma’s moet worden afgestaan, waar tegenover Duitsqhland zich zou ver plichten 30% af te staaa, aan Frank rijk, zoo deze aan Duiteche firma’s worden toegewozon. Naar do Matin uiteenzet zou een dorgelyko bepaling in strijd zijn met do bepaljng, dat de aanbesteding, van Openbare werken in Marokko v\ij zal zijn voor onder nemers van elke nationaliteit. Dat wordt door de „Kóln. Ztg.” tegengesproken. Het Keulsche blad ziet dajinn slechte waarborgen tegen monbpoliseering van de openbare werken, zonder dat de rechten viyi derden by vrije concurrentie ook maar in ’t minst worden geschaad. Zoo Frankrijk echter andere waarborgen tegen monopoliseer mg aanbiedt, kan daarover verder onderhandeld worden. Hot is dus niets dan een gewone o ver v raging, met kans dat afgedongen- wordt. Zoo gaat het overal. Steeds worden jenhjk de jonge meisjes, bij wie zij ■h overeenkomstig haar leeftijd zou hebben moeten aansluitende ge heimste grond van haar tegenzin welken zy zich zelve nauwelijks wHde bekennen, wasdal zii zich te goed met Gustaaf onderhielden voor zich zelve zocht zij echter naar andere gronden. Ton eerste kwam zij zich zelve een weinig bloede naast haar voor en dat krenkte haar. Zij was mot tante naar óen schouwburg gewe<»stgk en had mot stille aandacht den loop^ van het stuk geVolgdvol geestdrift was zij naar huis' t«rtiggokeerd on had den geheelen volgenden dag tegen haar huisgenooten gezegd, dat alles op haar een diepen indruk had ge maakt, hot stuk zoowel als het spel dér kunstenaars, en de tante «v met haar nog dieper ingegaan op alle voortreftelykheden en schoonheden van het werk en het spel. Avonds waren er een naar jonge meisjes gekomen en' zij héd hen mot geestdrift over hot tooneelstuk in don schouwburg verteld de meisjes trok- 5 ken evenwel haar neusje op en vonden aan alles wat te laken, aan het stuk zoowel ah aan de kunstenaars. (Wordt vervolgd.) liever een nederlaag, die dan ten minste eervol is, dan dat wij ..dooreen geforceerd „vercint marsrhïeren” een n ie t-een olie over winning zouden behalen, die ons geen stap verder zou brengen en ons opnieuw de sympathie van velen zou doen verliezen. „De Vaderlaiider”-redacteur denke hierover nog eens na, maar kalm, vooral kalm

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1911 | | pagina 1