Rijke keuze:Regenjassen, Demisaisons, Ulsters, Capes
GLAZEN,
TRIPOLI.
Firma Wed. A. P1N0
I
.wing!
khaorlp-
ildig wordt na
aien van andere
n te brengen,
rootle doozen,
Nanning, doch
woord >Kina-
nse fabriek af-
Zaterdag 14 October 1911.
No. 11688.
50e Jaargang.
MMIIH
behalve Zon
en
Eerste Blad.
ZB-ULitexa laixcL.
4 U’S
D-A-
FELILLETO}
Bijna Bezweken.
11
ITS.
\HEN.
UDE,
A BE r H,
KBAMM,
XTï ezi. ^h.cL"V"e3rtexxt5.eTolsud. voor O-oulcLsl ezx Ozxxstxelceaa»
Verschijnt dagelijks
i Telefoon Interc. 82.
Feestdagen.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82.
de lakens uitdeden. Men laat Italië
-B
(Naar het Duitsch.)
.1
zou
r beroemde
.erkg lazen
- Markt 10, GOUDA. -
Dit Nummer bestaat uit twee
Maden.
f 0.55
0.10
’8'/, uw Alg.
Vereeniging
DE MINK,
Telefoon 274.
18
I. Janskerk, der
ekeaiagea en.
RICHT DER
it van Beeldende
ldert Architect en
van Bouwkunde
t.
JENT.
itgews, Goud*
inrood" 8 uur,
LP.
Rêunio", 81/.
rgadering der
I-Hollandsere
roene Krui»".
ouw- en Wo-
Ipieriagstraat
Vergadering
n Armenzorg.
unie” 8*/, uur
ng Vrijzinnig
niemand is thuis voor den armen
zieken man. Het oorlogsonheil, dat
over hem kwam, wordt als eene be
smettelijke ziekte beschouwd, en
daarom wordt het kwaad gelocali-
seerd’. Met andere woorden, het ge
vaar voor uitbreiding van het con
flict is allen mogendheden zooveel
meer waard dan alle arbitrage, dat
het internationaal verdrag direct
scheurpapier wordtdie arbitrage
toch is niet ingesteld als gevolg van
eenige humanitaire idee, maar slechts,
om niet over dingen oorlog te voe
ren, die niet, de moeite waard zijn,
om dus geen proces te voeren, waar
van de kosten* altijd honger zullen
zijn dan de zaak in gedingde
„Observer” zegt het zoo juistEr
bestaat voor den vrede in Europa
geen enkele zedelijke grondslag.
zinken, dat het hun, door wie ze
bestuurd worden, te doen zou kunnen
zijn, om vóór te gaan in wat recht
en goed is.
En daarin ligt groot gevaar. Men
kent die ongelukkige dwepers, die
meenen, dat ze aan al het onrecht,
dat ze oin zich heen zien, niet beter
een einde kunnen maken dan door
schrik aan te jagen aan hen, die
ze voor de misstanden in de maat
schappij terecht of ten onrechte aan-
splakelijk stellen. Italië heeft liet
eenmaal in zijn koningshuis op droeve
wijze ondervonden, waartoe deze
menschen kunnen worden gebracht.
Maar wij vragen ons af, als, wat
God verhoede, andermaal het bela
gend staal in de hand van een anar
chist in Italië een hoogstaand offer
zou eischen, of dan de Italiaansche
Regeering in deze vrij zou uitgaan,
of ze zou kunnen zeggenIk heb
niets gedaan om dezen overspannen
mensch tot zijn euveldaad aan te
zetten. Zwaar, zeer zwaar is de ver
antwoording, die de Italiaansche Re
geering op zich laadtze heeft het
moraliteitsgevoel der natiën, van
hare eigen natie in de eerste plaats,
een feilen schok toegebracht.
rfeeds
Bdruppeta
Het Nieuwe Zweedsche Kabinet.
De algemeene verkiezingen die on
langs in Zweden gehouden zijn, heb
ben de verwachtingen der vrijzinnige
of beter gezegd, dor democratische
paftyen niet teleurgesteld.
De linksche meerderheid was van
dien aard, dat h<jt conservatieve Ka
binet moest aftreden en de oud-mi-
nister-president Staaf, die reeds in 1900
jeregeld tydig
ntvangen van
vermakelijk-
lan in onne
twijfelend en nadenkend aan. Nog
een» probeerde zij hom te naderen,
maar toen zeide hij weer: „Laat mij
alleen*. Zwijgend verliet zij de kamer.
Het postbewijs van het naar Italië
gestuurd geld lag voor zijn voeten op
den grond. Hy bukte zich en raapte
het op, terwyl hij de tanden kramp
achtig op elkander drukte.
„Verkocht", dacht hij, „voor do
tweede maal verkochtO, Felix, jon
gen, hoe zal je ooit kunnen vèrgelden
hetgeen ik voor je gedaan heb
Toen ging hij naar zijn studeerkamer
en begon een brief aanv Lona te
schrijven.
Alles wat in zijn hart omging, ver
twijfeling liefde, smart en bitterheid,
schreef hij haar. Vel voor vel vulde
hij met groote duidelijke letters maar
nog had hij niet gezegd. Het bleekt*
licht van een herfstmorgen scheen
reeds in zijn kamer toen hij den brief
verzegelde. Daarna zat hij stil voor
zich uit te staren en streed met zyn
hart dat in opstand was gekomen den
strijd, tusschen zTijn eenige liefde en
zijn plicht.
Plotseling stond hij op en schelde
om het kamermeisje De brief moest
weg hoe eerder hoe beter, dan
terugtrekken ónmogelijk zijn.
Wordt vervolgd.
iedereen wat soort cholera iHümi daar
in Italië onder de leden had. Het
was niet de cholera asiatica, maar
wel de cholera bellicosa.j
En op den dag zelf, dat de oorlog
verklaard is, is de haan op den toren
van het Vredespaleis weggewaaid.
Hoe ook gezind met alle winden mee
te draaien, was deze Italiaansche
salto mortale hem te machtig, en
daar lag hij zieltogend heer, een
eervol sneven verkiezende boven een
roemloos leven.
Zal er een nieuwe haan gevonden
worden, moedig genoeg om deze
duizelingwekkende plaats in te nemen?
Van deze plaats, vanwaar hij z.ien
kan, hoe alle vordering van de
vredesidee nog niet verder kwam
dan te zijn eene lieflijke hersen
schim, vanwaar hij zal bijwonen,
hoe de verschillende volken bijeen
zullen stromnen om dit symbolisch
paleis te openen, met vredelievende
gezichten en het zwaard te nauwer-
nood verborgen in de scheede
De haan is herplaatst en zal weer
waaien met alle winden.
Carnegie 1. gij hebt Uwe gift te
vroeg geschonkende volken zijn
nog niet genoeg ontwaakt, om de
regeeringen terug te doen* deinzen
voor een bedrijf als in Tripoligeef
order uw tempel voorshands onvol
tooid te laten. De vrede kan zich
in dat gebouw nog niet veilig ge
voelen.
We vragen ons wel eens af of
de regeerders zich nooit de
vraag stellen, wat indruk dergeiijke
v^rtooning, als Italië thans gaf, op
de massa maken moet. Die massa
wordt zooveel mogelijk opgevoed in
de leer, dat niemand zijn eigen
rechter mag wezen; dat aan die
menschelijke neiging in het belang
van de geordende maatschappij met
alle kracht paal en perk moet worden
gesteld. Wat zal deze massa zeggen
van de Italiaansche Regeering, die
mede het arbitrageverdrag tot vreed
zame oplossing van internationale
geschillen onderteekende, en deson
danks als eigen rechter optrad?
Helaas, die massa in Italië zal niet,
veel zeggen, haar heeft het natio
nalisme bevangendat geldt zelfs
voor een groot deel van de sociaal-
democratie aldaar, die zich wel in
ternationaal kan noemen, maar nu
zuiver Italiaansch voelt en meejuicht
bij elke overwinning op de Halve
Maan. Maar daarnaast staat in
Europa eene groote menigte, die,
als geen belang bij de zaak heb
bende, deze met nuchter oog bekijkt,
en die zich alle geloof voelt ont-
„Aoh ja, ik begrijp het 1 Waar heb
je echter het geld vandaan gekregen
„Ik heb het van Rolf geleend.”
„Heb je hem verteld waarvoor je
het noodig had
„In het geheel niet. Ik heb hem
heel wat ander» verteld. Dat zal je
later hooren.”
„Je hebt zeer grootmoedig gehan
deld, Luitgart, ik dank je,” zeide
Werner na een weinig geaarzeld te
hebben, terwijl hij haar zijn hand aan
bood. Zij greep die hand en keek hem
strak in het gelaat.
„Overigens zal ik zorgen dat je
geen schade lijdt door den dienst, die
je aan mijn broer beweken hebt.”
„Ik had werkelijk een anderen dank
verwacht,” viel zij hem haastig in
de rede. „Maar het zal zoo ook wel
goed zijn. Felix is gered, maar mij
mij ben je daardoor iets schuldig ge
worden, begrijp je dat
„Ja,” antwoordde Werner, meteen
gevoel alsof een loodzwaar gewicht
hem op de bont drnkte.
„En wil je dezen schuld betalen?"
Ademloos keek zij hem in het gelaat
aan.
„Wat verladg je?” vroeg hij met
een doffe stem.
„Jou zelf, Werner, jou zelf,” riep
zjj uit terwijl zij hem omarmde, „mjjn
in Tripoli de vrije hand, op voor
waarde, dat het van Turkije in'
Europa afblijve, dat aechts hestaan
blijft omdat geen der owermachtigen
aan den ander het bezit daarvan
gunt. Zoodat de niet-piachtigen in
Europa zich wel overtuigd kunnen
houden, dat meer onderlinge naijver
dan rechtsgevoel de groote mogend
heden er van afhoudt rechtsschennis
tegen hen te plegen; er bestaat
toch voor den vrede in Europa geen
enkele zedelijke grondslagmacht
gaat boven recht, en alle vredes
paleizen en arbitragehoven kunnen
slechts dienen om deze droeve waar
heid op de meest schrijnende wijze
ingang te doen vinden.
Op Dinsdag 3 October zou te Rome
het congres van de Interparlemen-'
taire Unie officieel op het Capitooi
zijn geopend. Die samenkomst van
parlementsleden van schier alle lan
den der wereld, die beoogt door
onderlinge kennismaking de kans op
arbitrage, van de internationale ge
schillen te verhoogen, zou eene be
spotting geweest zijn in dezen tijd,
in een land, dat eigen belofte om
arbitrage in te roepen, met voeten
trad, om op te treden met het meest
brute geweld. Gelukkig, dat deze
tegenstelling Europa is bespaard
het congres is om de cjiolera uit
gesteld, zooals het heetal begrijpt
«wood” 8 uur,
ien. S.D.A.P.
Genoegen,”
Vergadering
ieve Brood-
uvereaniging
GfflIDSCHE COURANT.
P R IJ S VAN HE'I A B O NnTm ENT
Per kwartaalf 1.25
Idem franco per post1 50
Met Geïllustreerd Zondagsblad,1.50
Idem franco per post 1 90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauLange
Tienoeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
Er zijn uit deze zaak verschillende
conclusies te trekken, en die worden
er dan ook uit getrokken. Ten eerste
deze, dat dit alles aan Turkije slechts
kan overkomep, omdat het zoo zwak
is. In zooverre zal de daad van Italië,
die er eene is van bruut geweld,
dan ook slechts er toe kunnen mede
werken, de groote mogendheden nog
meer tot de tanden gewapend te
doen staan dan thans het geval is.
En de moedeloosheid, die toch al
vele kleine staten bevangen heeft
over hunne landsverdediging, in het
bewustzijn, dat ze financieel on
machtig zijn zich het nieuwste wat
de techniek voor de verdediging te
land en ter zee wist uit te vinden,
aan te schaffen, zal grooter worden
terwijl het toch zoo noodig is, dat
een klein volk vooral geloof koes
tert in zijn vermogen om zijne on
afhankelijkheid te handhaven. Het
Italiaansch-Turksche geval leert, dat
alle z e d e I ij k e overwegingen
echtgenoot wil ik behouden, zooals
hij mij voor God en voor de menschen
behoort.
Niets zal ons scheiden,‘noch je liefde
voor haar, noch haar liefde voor jou.
Probeer toeh of ik niet voor je zijn
kan wat zij voor je is en zoo niet
trotsoh hief zij het hoofd op en zag
hem aan met een gelaat waar smart
op te lezen stond, „zoo niet, dan wil
ik ten minste tusschen jelui staan
opdat jelui niet gelukkiger dan ik zult
zijn. Ik en mijn geld want daarmede
heb ik je gekocht on ik houd je vast.
Toen ik het geld aan Felix zond,
dacht ik dat het een vingerwijzing
van het lot was, de eenige band waar
mede ik je vast hield. En ik wil je
vasthouden, Werner, nu en altijd.”
Zij kon niet verder spreken, zij
trilde van opgewondenheid alsof zij
door koorts bevangen was.
Het was alsof een nevel voor de
oogen van don professor optrok, de
handen beefden en verwrongen zich
krampachtig. Zijn gelaat was asoh-
grauw geworden.
„Vrouw 1” laat mij alleen, of
„Wil je mij dooden?” vroeg zjj,
terwijl zij hem strak aankeek, alsof
zij geraden had wdt er in hem omging.
Met een schor geluid sloeg hij de
handen voor het gelaat. Troosteloos
17)
„Wat dat beteokenen moet? Dat
beteekent,” vervolgde zij tusschen
lachen en weenen in „dat ik twee
duizend thaler aan je broer in Italië
gestuurd heb om zijn schulden te be
talen. Werner, jij dwaze man. kan je
dat dan niet niet begrijpen
„En hoe kom je dit weten?” Hij
daoht niet anders Felix had in zijn
angst, ook aan haar geschreven en
oen gevoel van berouw kwam bij hem
op toen hjj haar grootmoedigheid zich
op zulk een wpae zag uiten.
„Ik heb je schrijftafel geopend.
Eigenljjk wilde ik iets anders dan den
brief van Felix vinden, maar toenik
hem gelezen had, besloot ik snel te
helpen.”
Zn vatte de zaak zoo licht mogelyk
op. Hem was het of hij een slag ge
kregen had, bij deed moeite om zich
in te honden. Toch klonk zijn stem
bitter toen hjj haar vroeg:
De Engelsche „Observer” schrijft
naar aanleiding van den Italiaansch-
Turkschen oorlog; „Er bestaat voor
den vrede in Europa geen enkele
zedelijke grondslag.”
De jongste gebeurtenissen geven
helaas geene enkele aanleiding om
deze droeve en cynische uitspraak
te betwisten. Daar is een land als
Italië, dat mede heeft onderteekend
het internationaal verdrag ter vreed
zame beslechting van internationale
geschillen. In dat verdrag zijn de
mogendheden, die 1 onderteekend
hebben, overeengekomen in geval
van ernstig meeningsverschil of van
conflict een beroep te doen op de
goede diensten of de bemiddeling
van een of meer der bevriende
mogendheden. En wat doet datzelfde
land, nu het meeningsverschil met
Turkije heeft over Tripoli Het denkt
er niet aan genoemde bemiddeling
in te roepenintegendeel, nog geene
week nadat dit land wereldkundig
had gemaakt, dat de publieke opinie
aldaar het oogenblik gekomen achtte
om Italië’s rechten op Tripoli te
verwezenlijken, zendt het het bekende
ultimatum aan Turkije en een dag
later is het oorlog.
En wat doen de overige mogend
heden, die mede dat verdrag hebben
onderteekend? Maken ze gebruik
van de bevoegdheid, die het inter
nationale verdrag hun geeft, om hare
bemiddeling aan te bieden? Aller
minst, 't arme Turkije, dat zich,
zwak voelende, die tusschenkomst
wel inriep, krijgt ten antwoord, dat .vreemd zijn aan hen, die in Europa
zijne aanvraag te laat kwam, en
r 11
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer
Elke regel meer
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels 10.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte
donker en hopeloos scheen hem plot
seling de toekomst toe. Voorbij alle
hoop en strijd, voorbij zijn liefde, zijn
geluk. Hij was hot offer op het altaar
dat hij voor zijn broer had opgoricht.
Het was onmogelijk een reddende uit
weg te vinden, die hem in het bezit
van Lona zou kunnen stellen. Zij
moesten het opgevon hij en zjj
ter wille van zijn broer.
Luitgart had hem niet losgelaten.
Hij voelde haar sidderen als had zij
koorts. Toen vroeg zij met een schrille
stem„Je antwoord, ik wil je ant
woord hebben I”
„Mij blijft slechts een antwoord
over Ik zie van de scheiding af”,
antwoordde hij.
Zonder kracht en dof klonken deze
woorden, als die van een stervende.
Zij jubelde en wilde hem omhelzen,
maar hij schoof haar krachtig van
zich afU
„Laat mij alleen", zeide hij met
toonlooze stem.
„En je zult haar nooit meer terug*
zien?”
„Nooit
-Geef mij je woord daarop?
"Kende je mij beter, dan zou je
dat niet vragen, maar het zij zoo, je
hebt myn eerewoord?
Luitgart zag hem een oogenblik
