I
I
I
q
hl
E. Alter
racht 269*
LAG,
TE WAAR-
en
teskleeding.
jf gedeelten
No. 11694.
Zaterdag 31 October 1911.
50e Jaargang.
behalve Zon
Eerste Blad.
I,
FEUILLETON.
Bijna Bezweken.
tarief taai politiaüe
órijverij.
g
AU’S
3TE.
INHEM.
DE MINK,
Telefoon Latere. 82.
Feestdagen.
,.E. ALTER
.XTxexx-ws- exx extezrxtxe'bleucL voor 0-oixd.sc sxx Oxxxstr eZbeexx.
Verschij nt dagelij ks
Telefoon Interc. 82. Uitgevers A, BRINKMAN EN ZOON,
ZF.
en
da bij H. P. v.
Ie stad aan huis
8’/a uur, Alg.
art-Club „Ter
(Naar het Duitsch.)
(Wordt vervolgd.)
k Zn., Gouda.
Dit Nummer bestaat uit twee
bladen.
Telefoon 274.
p-
HET
■k doen en
>en
erkclijk het
ïd trekken,
en bederft
nden noch
il tusschen
te zeep en
eep.
77, Coiffeur.
Van 15 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer w 0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
zonder beïnvloed te zijn door poli
tieke overwegingen, spreken zij zich
allerwege tegen het tariefontwerp
uit. Juist dezer dagen heeft het
Hoofdbestuur van den Groninger
Landbouwbond een uitvoerig adres
tot de regeering gericht, waarin
duidelijk wordt aangetoond hoe on
juist de conclusie’s zijn, die baron
de Wijkerslooth zijn boerenbonders
liet aannemen.
In dit adres worden o. a. genoemd
als benoodigdheden, die de Boeren
stand duurder te betalen zal krijgen
kaasstremsel, prikkeldraad, ijzerdraad
en bandijzer, koperen zeven, geschaafd
hout, als timmerwerk voor huizen
bouw, klompen en klompenmakers-
werk, voornamelijk in gebruik op het
platteland, teen- en mandenmakers-
werk, riemleder, lederwerk, touw,
koord- en touwwerk, paklinnen, zak-
kengoed en soortgelijke emballage-
stoffen en -zakken, manufacturen en
stoffen, zijden gaas voor aardappel
meelfabrieken, dekens voor strookar-
tonfabrieken, metselsteenen, dakpan
nen, aarden buizen, glas, flesschen,
pakpapier, grondstof r«pr strokarton
fabrieken, geraffineerd zout, draag
baar spoor, rij- en voertuigen, kracht-
werktuigen, pompen, drijfwerk en
drijfriemen.
Dat is waarlijk een respectabele
hoeveelheid. Baron de Wijkerslooth
zal zeker wel willen uitzoeken, welke
van deze artikelen nu maar „tijde
lijk” duurder zullen wordenMen
kan er op aan, dat dit „tijdelijk”
niets anders wil zeggen dan „zoo
lang de Tariefwet-Kolkman werkt.”
Wat nu de meerdere vraag naar
grondstoffen door de industrie betreft,
de Groninger Landbouwbond wijst
er op, hoe juist in de provincie
Groningen, de landbouw meer en
meer fabriekmatig wordt en zelve
de grondstoffen verwerkt, die zij
voortbrengt. De „meerdere” vraag,
die de baron verwacht, komt dus op
niets anders neer dan op verhoogde
prijzen voor den landbouwer zelve.
Over de represaillemaatregelen
PRIJS DER ADVERTENTIÉN:
Van 15 gewone regels met bewijsnummer
goed.
Ken ADRK&.
cht 269‘,
AG.
Wij zien hier overal die andere
woorden staan, door den heer Pot-
harst te Roermond uitgesproken
„Wij mannen van rechts moeten dit
ontwerp slikken”.
Zoo wordt )i»t economische be
lang, dat elke Nederlander bij deze
wet heeft, vertroebeld door de in
menging van de politiek. Het geld
moet er komen, het koste, wat
het wil, de Regeering vraagt een
voudig niet wat het landsbelang
eischt, als de coalitie-pblitiek er
maar mee gediend wordt.
Met het oog op de enorme prijs
stijging der levensbehoeften in lan
den, waar het beschermend tarief
is ingevoerd, gaan daar stemmen
op tot openstelling der grenzen.
In Nederland echter, waar door
de droogte van dezen zomer en
mede door speculatie „de duurte”
een dringende quaestie wordt, gaat
de regeering den schroef der pro
tectie aanzetten, opdat de minst-
gegoeden het zwaarst zullen worden
gedrukt.
Het is zoo dubbel hatelijk, dat
deze verhooging van het Tarief, hot
ergste uitwas van het mammonnismo,
juist van eene Regeering komt, die
zich „christelijk” noemt, en haar
bedrijf zou minder weerzin wekken,
als dé Regeering zich bij haren
waren naam kwam aanmelden, en
zich „conservatief’ noemde, zonder
meer. Christenen, d.w.z. men-
schen, die het Bijbelwoord betrachten,
kunnen onmogelijk de rijken der
aarde ontzien, om het zwaarste deel
der lasten te leggen op de misdeel
den in de maatschappij. Christenen
zouden zich II Samuel XII herinneren:
„En de Heer zond Nathan tot
David. Als die tot hem inkwam, zeide
hij tot hemEr waren twee man
nen in ééne stad, de één rijk en de
ander arm.
De rijke had zeer vele schapen
en runderen.
Maar de arme had gansch niet
dan een eenig klein ooilam, dat hij
gekocht had, en had het gevoed,
door den heer Verbeek, den afge
vaardigde van de Hanze-vereenigin-
gen Roermond- den Bosch- en Haar
lem en de Leo-Vereeniging te Utrecht
aangenomen geven wel blijk dat er
voor de tariefwet-Kolkroan een actie
wordt gevoerd, die niet anders kan
worden bestempeld dan met den
naam „politieke drijverij.”
Het kamerlid de Wijkerslooth de
Weerdesteijn sprak zich in de Tweede
Kamer (Handelingen 2911 bl. 165)
als volgt uit„Sla ik mijn oog op
de toekomst, dan zie ik geen hulp
voor den landbouwenden stand op
dagen door onze financieële politiek.
De heer van Dedem heeft mij in dit
opzicht de woorden reeds uit den
mond genomen.
Ook het tarief zal niet te zijnen
voordeele strekkenimmers de door
hem geproduceerde levensbehoeften
zal men niet kunnen gaan beschermen
ook ik, mijnheer de Voorzitter
zou voorbands huiverig zijn die eerste
levensbehoeften aan hoog inkomend
recht te onderwerpen hij zal
zich dus moeten vergenoegen met
lage graanprijzen, ten bate der
andere standen der Maatschappij.”
Die heer de Wijkerslooth zal er dus
niet voor te vinden zijn de eerste
levensbehoeften voor den landbouwer
als paarden- runder- kalfs- en var-
kensvleesch, spek, huiden, boter,
eieren, alle artikelen, welke de boer
op de markt brengt, te belasten. Er
moeten andere voordeelen voor den
boer in de tariefverhooging worden
gezien, om de nadeelen als de
„tijdelijke” prijsverhooging van be
noodigdheden en hooger loon aan
de arbeiders goed te maken.
Deze nadeelen werden haar zijn
meening weggenomen door de meer
dere vraag der industrie der grond
stoffen en de mogelijkheid aan repre
saille maatregelen, welke in het
tarief worden voorgesteld. Over deze
politieke goocheltoeren van dezen
R. K. kamerafgevaardigde denken de
landbouwers zelve wel anders. Zoo-
dra zij hun oordeel laten hooren
8'1, uur, Alg.
idsche IJsver-
da en O.
louw- en Wo-
Spieringstraat
r Vergadering
an Armenzorg,
geregeld tijdig
ontvangen van
n, vermakelyk-
dan in ome
eenige achterhoudend heid alles biechtte
wat hem kwelde. Tot htór sprak hij
van zijne plannen, zijn hoopen on
wenschen, en van zijn twijfel on
moedeloosheid, die hem vaak over
vielen.
Ook thans had zij hem weder des
wegens beknord. „Ja,” zeide hij
met een diepe zucht„bekijf mij maar
duchtig; en tóch zijt gij mijne Muze
geworden. Ik wenschte maar, dat ik
het u bewijzen kon.”
Lona had het boek, waarin zij tot
nu toe gelezen had, gesloten, en leunde
peinzend in den hoek der bank waar
op zij zaten. Felix beschouwde met
verrukking de lichtschakeeringen, wel
ke de zonnestralen in het gebladerte
te-weeg-b rachten
„De natuur is de eenige, onbereik
bare onderwijzeres voor ons,”vervolgde
hij„en wij blijven tegenover haèr
altijd onbeduidende scholieren. Ziet
gij dat helle green, het flikkeren der
zonnestralen Is het niet onbeschrijfe
lijk schoon
Daar zij hem niet antwoordde,
wendde hij zijn blik tot haar.
Zij had haar hoed afgezet, de zon
bescheen heuf goudblond haar, hare
handen waren saamgevouwenzóó
zat zij onbewegelijk in vooroverge
bogen houding.
ns Genoegen”,
lesse’s „Komj’
b van Mietje
oetbalwedstrijd
I. op het Schiet-
(lOIIMHi; COURANT.
PRIJS VAN~HET ABONNEMENT:
Per kwartaalf 1.25
Idem franco per post i .50
Met Geïllustreerd Zondagsblad 1.50
Idem franco per post 1 90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Lange
Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
’t Was Lente geworden. In de dier
gaarde ontsproot hetgras, en werd
het gebladerte weder groen. Lona zat
gaarne uren lang in de vrije natuur
te lezen of te droomen. en sedert
Felix haar meermalen had aangetroffen,
placht hij zijne dagelijksche wande
lingen voort te zetten, tot hij haar
gevonden had. Zij was zijn levend
geweten geworden, aan wie hij zonder
wordt in het adres het volgende
gezegd
„dat, wanneer de regeering boven
dien mocht besluiten tot het nemen
van retorsie, de vreemde mogend
heid, tegen welke zulk een maatregel
gericht zou zijn, ongetwijfeld onmid
dellijk weerwraak zou nemen en om
dezen doeltreffend te doen zijn, de
Nederlandsche nijverheid daar zou
treffen, waar zij het gevoeligst is,
namelijk in haar uitvoernijverheid,
waarvoor de zuivelproducten, het
strookarton en het aardappelmeel,
waarvan de uitvoer tot dusver van
jaar tot jaar toeneemt, vermoedelijk
in de eerste plaats in aanmerking
zullen komen
dat daardoor een straf, bedoeld
om den vreemdeling te treffen, zal
moeten worden gedragen door den
inheemschen die wegens de door de
regeering uitgelokten represaillemaat
regel een deel van zijn afzetgebied
zal verliezen
dat bij de moeilijkheid om een
eenmaal verworven afzet te behouden
en de volharding eo vakkennis, welke
noodig zijn om dien afzet uit te
breiden, het bedrijf inderdaad aan
te groote gevaren wordt blootge
steld, wanneer aan de regeering,
die uit den aard der zaak niet vol
doende op de hoogte kan zijn van
de invloeden die een export-nijver-
heid beheerschen, de macht gegeven
wordt door middel van represaille
maatregelen plotseling in te grijpen
in het bedrijf van in- en uitvoer.”
De lezer ziet, dit klinkt heel
anders dan de redenaar op den
Boerenbond vertelde. Nu is die tegen
strijdigheid zeer verklaarbaar. Uit
het Groninger adres spreekt het
boerenbelang, uit de rede van
baron de Wijkerslooth het c o a I i ti e-
belang.
Het is ook dezer dagen nog vóór
gekomen dat een geacht afgevaar
digde ter rechterzijde verklaarde als
handelsman te zijn voor den vrij
handel, maar als Kamerlid zou hij zijn
stem geven aan het beschermend tarief.
Réunie” 8 uur
ping voor Vrou-
jksterAnna
*.23)
Een uur later werd er andermaal
op de deur van ’t atelier geklopt, en
trad Werner aarzelend binnen.
„Ha, ge zijt aan het werk Felix,”
zeide hij„ik stoor je immers niet
„In geen geval, broêrik ben blij
dat je komt, want ik ben moê.
„Span je niet te veel indoe be
daard aan. Je hebt volop tijd om iets
schoons te scheppen.”
„Ach, Werner, je kunt niet g’loven
hoe machteloos vaak mijn willen aan
mijn kunnen in den weg staat!”
„Dat is niet enkel metiou ’t geval.
Waar de critiek begint, daar eindigt
het zelfbewustzijn.”
„Eer ik mijn stuk in ’t openbaar
vertoon, moet ik zelf de overtuiging
hebben, dat het onberispelijk is.”
In dien geest zetten de beide broe
ders n)g een geruimen poos het ge
sprek voort. Wemer zat aan de tafel
waar nu de viooltjes op lagen; plot-
Wij mannen van rechts,
moeten dit ontwerp slikken."
J. G. Potharst op het Midden
stands-congres 1911 te Roermond.
De buitengewone algemeene ver
gadering van den Nederl. Midden
standsbond, te Utrecht gehouden
heeft uitspraak gedaan over het
aanhangige ontwerp-Tariefwet.
Ondanks alle pogingen, daartoe
in het werk gesteld door den voor
zitter dier organisatie is het aan
de Arnhemsche Vereeniging voor
Handel en Nijverheid gelukt met 150
stemmen voor, 40 in blanco en 6,
zegge zes stemmen tegen de vol
gende motie aangenomen te krijgen
„De Nederlandsche Bond van Ver-
eenigingen van den Handeldrijvenden
en Industrieelen Middenstand, ver
gaderd, spreekt als zijn meening uit,
dat de strekking van het nieuwe
tariefontwerp in het algemeen be
schouwd in strijd is met de belangen
van den Middenstand, en verzoekt
aan de Tweede Kamer der Staten-
Generaal dit ontwerp niet aan te
nemen.”
De discussies gehouden op het
Middenstandscongres te Roermond
en wij denken hierbij vooral aan
de merkwaardige woorden van onzen
stadgenoot den heer Potharst, die
rondweg verklaarde „vele mannen
van rechts, die het minst gevoelden
voor een tariefwet in dezen zin,
moesten zich om politieke redenen
daarbij neerleggen” en het door den
heer Meuwsen daarop gesproken
woord „dit onderwerp en de politiek
zijn absoluut niet van elkaar te
scheiden”, en de meer dan dwaze
houdihg op de vergadering te Utrecht
Op hare half geopende lippen schoen
.de smartkreet verstomd te zijn, hare
oogen staarden in de verte, hare wenk
brauwen waren gofronsd, haar gelaat
doodschbleek.
„Lonawilde hij roepen, doch on
willekeurig fluisterde hijAriadne!”.
Zij kromp ineen, on keek hem als
verbijsterd aan.
„O, ik wist het immers,” sprak hij,
terwijl hij in vervoering hare hand
greep, „ik wist, dat gij mijne Muze
zoudt zijn Eene Ariadne op Naxos
wil ik schilderen, met do gelaatsuit
drukking die ik zooeven bij U gezien
heb, en op den achtergrond hot ver
dwijnende schipDaarmede wil ik u
bewijzen, dat ik inderdaad een groot
kunstenaar ben, dat ik de haitstochten
en gevoelens op het doek weet weer
te geven, zooals nog niemand dit ver
mocht! Thans heb ik moed en lust;
ik zie het doel voor mij, en zal het
bereiken
„Gij wilt mij als de verlatene Ariadne
schilderen ’t Is wèl wreed van n,
doch het moge geschieden. Geen mon-
schelijk oog mag echter het beeld
aanschouwen, alvorens het geheel vol
tooid is.”
seling bukte hij zich en raapte een
geborduurde zakdoek op, die voor
hem op het tapijt lag. Hij beschouwde
hem lang en aandachtig, als had hij
een bizondere aantrekkelijkheid voor
hem.
„Je moet wat geduld met mij heb
ben,” zei Felix „eenmaal zul je inzien,
dat de menschen van elkander moeten
verschillen, naar gelang hunner in
dividualiteit.”
„Welnu,” antwoordde Werner lachend:
„laat dan bij je goed bewijstzijn de
onverstandigen schreeuwen, en ver
volg moedig je eigen weg; dit zal
ook op mij betrekking hebben.”
Hij raakte met den doek zijn voor
hoofd aan. Een zachte geur van heide
bloemen en frisch hooi kwam hem in
den neus, een geur, die hem aan
zekeren zaligen zomeravond in het
Beiersche hooggebergte herinnerde.
Weg met dusdanige gedachten, hij
had daartoe geen recht meer!
„Jij, brave ziel,” zei Felix, terwijl
hij zijn arm op ’s broeders schouders
liet rusten: „Jij gelooft in mij, en
zult je niet meer in mij vergissen.
Zoolang ik jou als onbereikbaar voor
beeld voor oogen heb, zoolang ben ik
tegen lichtzinnigheid en verleiding
gewaarborgd.”
Een geruimen poos stonden de
broeders, zoo op elkander leunend,
zwijgend voor de schilderij, tot Werner
zich herinnerde, dat zijn werk hem
naar huis riep, en heenging.
„Hij heeft maar al te zeer gelijk,”
prevelde Felix: „meer dan hij zelve
denkt; ik ben een zwakkeling, een
boot zonder roer. Wanneer zal voor
mij het uur der verlossing slaan?”
Plotseling word de deur nogmaals
geopend, en stond daar Werner, met
den zakdoek in do hand.
„Ik vergat dit bij je te laten,” zeide
hij gejaagd„en hield hot gedachte
loos in de hand. Jouw eigendom' is
het echter niet, het moet een damo
toebehooren. Misschien heoft eene van
jo modellen ’t vergeten het riekt
zoo fijn” en bijna aarzelend legde
hij het doekje naast de viooltjes
HOOFDSTUK XIV.
>fdroos.
KIHEI’ ge.
nijner vrienden.
raarom
mij geheel ge-
oos. Ik meende
liddel togen be-
lik van eon paar
.at. Ik heb nu
je onaangename
is glanzend en
beer het maar
de uitwerking
jrtdurend schei-
is wettig gede-