I I I q hl E. Alter racht 269* LAG, TE WAAR- en teskleeding. jf gedeelten No. 11694. Zaterdag 31 October 1911. 50e Jaargang. behalve Zon Eerste Blad. I, FEUILLETON. Bijna Bezweken. tarief taai politiaüe órijverij. g AU’S 3TE. INHEM. DE MINK, Telefoon Latere. 82. Feestdagen. ,.E. ALTER .XTxexx-ws- exx extezrxtxe'bleucL voor 0-oixd.sc sxx Oxxxstr eZbeexx. Verschij nt dagelij ks Telefoon Interc. 82. Uitgevers A, BRINKMAN EN ZOON, ZF. en da bij H. P. v. Ie stad aan huis 8’/a uur, Alg. art-Club „Ter (Naar het Duitsch.) (Wordt vervolgd.) k Zn., Gouda. Dit Nummer bestaat uit twee bladen. Telefoon 274. p- HET ■k doen en >en erkclijk het ïd trekken, en bederft nden noch il tusschen te zeep en eep. 77, Coiffeur. Van 15 gewone regels met bewijsnummer f 0.55 Elke regel meer w 0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. zonder beïnvloed te zijn door poli tieke overwegingen, spreken zij zich allerwege tegen het tariefontwerp uit. Juist dezer dagen heeft het Hoofdbestuur van den Groninger Landbouwbond een uitvoerig adres tot de regeering gericht, waarin duidelijk wordt aangetoond hoe on juist de conclusie’s zijn, die baron de Wijkerslooth zijn boerenbonders liet aannemen. In dit adres worden o. a. genoemd als benoodigdheden, die de Boeren stand duurder te betalen zal krijgen kaasstremsel, prikkeldraad, ijzerdraad en bandijzer, koperen zeven, geschaafd hout, als timmerwerk voor huizen bouw, klompen en klompenmakers- werk, voornamelijk in gebruik op het platteland, teen- en mandenmakers- werk, riemleder, lederwerk, touw, koord- en touwwerk, paklinnen, zak- kengoed en soortgelijke emballage- stoffen en -zakken, manufacturen en stoffen, zijden gaas voor aardappel meelfabrieken, dekens voor strookar- tonfabrieken, metselsteenen, dakpan nen, aarden buizen, glas, flesschen, pakpapier, grondstof r«pr strokarton fabrieken, geraffineerd zout, draag baar spoor, rij- en voertuigen, kracht- werktuigen, pompen, drijfwerk en drijfriemen. Dat is waarlijk een respectabele hoeveelheid. Baron de Wijkerslooth zal zeker wel willen uitzoeken, welke van deze artikelen nu maar „tijde lijk” duurder zullen wordenMen kan er op aan, dat dit „tijdelijk” niets anders wil zeggen dan „zoo lang de Tariefwet-Kolkman werkt.” Wat nu de meerdere vraag naar grondstoffen door de industrie betreft, de Groninger Landbouwbond wijst er op, hoe juist in de provincie Groningen, de landbouw meer en meer fabriekmatig wordt en zelve de grondstoffen verwerkt, die zij voortbrengt. De „meerdere” vraag, die de baron verwacht, komt dus op niets anders neer dan op verhoogde prijzen voor den landbouwer zelve. Over de represaillemaatregelen PRIJS DER ADVERTENTIÉN: Van 15 gewone regels met bewijsnummer goed. Ken ADRK&. cht 269‘, AG. Wij zien hier overal die andere woorden staan, door den heer Pot- harst te Roermond uitgesproken „Wij mannen van rechts moeten dit ontwerp slikken”. Zoo wordt )i»t economische be lang, dat elke Nederlander bij deze wet heeft, vertroebeld door de in menging van de politiek. Het geld moet er komen, het koste, wat het wil, de Regeering vraagt een voudig niet wat het landsbelang eischt, als de coalitie-pblitiek er maar mee gediend wordt. Met het oog op de enorme prijs stijging der levensbehoeften in lan den, waar het beschermend tarief is ingevoerd, gaan daar stemmen op tot openstelling der grenzen. In Nederland echter, waar door de droogte van dezen zomer en mede door speculatie „de duurte” een dringende quaestie wordt, gaat de regeering den schroef der pro tectie aanzetten, opdat de minst- gegoeden het zwaarst zullen worden gedrukt. Het is zoo dubbel hatelijk, dat deze verhooging van het Tarief, hot ergste uitwas van het mammonnismo, juist van eene Regeering komt, die zich „christelijk” noemt, en haar bedrijf zou minder weerzin wekken, als dé Regeering zich bij haren waren naam kwam aanmelden, en zich „conservatief’ noemde, zonder meer. Christenen, d.w.z. men- schen, die het Bijbelwoord betrachten, kunnen onmogelijk de rijken der aarde ontzien, om het zwaarste deel der lasten te leggen op de misdeel den in de maatschappij. Christenen zouden zich II Samuel XII herinneren: „En de Heer zond Nathan tot David. Als die tot hem inkwam, zeide hij tot hemEr waren twee man nen in ééne stad, de één rijk en de ander arm. De rijke had zeer vele schapen en runderen. Maar de arme had gansch niet dan een eenig klein ooilam, dat hij gekocht had, en had het gevoed, door den heer Verbeek, den afge vaardigde van de Hanze-vereenigin- gen Roermond- den Bosch- en Haar lem en de Leo-Vereeniging te Utrecht aangenomen geven wel blijk dat er voor de tariefwet-Kolkroan een actie wordt gevoerd, die niet anders kan worden bestempeld dan met den naam „politieke drijverij.” Het kamerlid de Wijkerslooth de Weerdesteijn sprak zich in de Tweede Kamer (Handelingen 2911 bl. 165) als volgt uit„Sla ik mijn oog op de toekomst, dan zie ik geen hulp voor den landbouwenden stand op dagen door onze financieële politiek. De heer van Dedem heeft mij in dit opzicht de woorden reeds uit den mond genomen. Ook het tarief zal niet te zijnen voordeele strekkenimmers de door hem geproduceerde levensbehoeften zal men niet kunnen gaan beschermen ook ik, mijnheer de Voorzitter zou voorbands huiverig zijn die eerste levensbehoeften aan hoog inkomend recht te onderwerpen hij zal zich dus moeten vergenoegen met lage graanprijzen, ten bate der andere standen der Maatschappij.” Die heer de Wijkerslooth zal er dus niet voor te vinden zijn de eerste levensbehoeften voor den landbouwer als paarden- runder- kalfs- en var- kensvleesch, spek, huiden, boter, eieren, alle artikelen, welke de boer op de markt brengt, te belasten. Er moeten andere voordeelen voor den boer in de tariefverhooging worden gezien, om de nadeelen als de „tijdelijke” prijsverhooging van be noodigdheden en hooger loon aan de arbeiders goed te maken. Deze nadeelen werden haar zijn meening weggenomen door de meer dere vraag der industrie der grond stoffen en de mogelijkheid aan repre saille maatregelen, welke in het tarief worden voorgesteld. Over deze politieke goocheltoeren van dezen R. K. kamerafgevaardigde denken de landbouwers zelve wel anders. Zoo- dra zij hun oordeel laten hooren 8'1, uur, Alg. idsche IJsver- da en O. louw- en Wo- Spieringstraat r Vergadering an Armenzorg, geregeld tijdig ontvangen van n, vermakelyk- dan in ome eenige achterhoudend heid alles biechtte wat hem kwelde. Tot htór sprak hij van zijne plannen, zijn hoopen on wenschen, en van zijn twijfel on moedeloosheid, die hem vaak over vielen. Ook thans had zij hem weder des wegens beknord. „Ja,” zeide hij met een diepe zucht„bekijf mij maar duchtig; en tóch zijt gij mijne Muze geworden. Ik wenschte maar, dat ik het u bewijzen kon.” Lona had het boek, waarin zij tot nu toe gelezen had, gesloten, en leunde peinzend in den hoek der bank waar op zij zaten. Felix beschouwde met verrukking de lichtschakeeringen, wel ke de zonnestralen in het gebladerte te-weeg-b rachten „De natuur is de eenige, onbereik bare onderwijzeres voor ons,”vervolgde hij„en wij blijven tegenover haèr altijd onbeduidende scholieren. Ziet gij dat helle green, het flikkeren der zonnestralen Is het niet onbeschrijfe lijk schoon Daar zij hem niet antwoordde, wendde hij zijn blik tot haar. Zij had haar hoed afgezet, de zon bescheen heuf goudblond haar, hare handen waren saamgevouwenzóó zat zij onbewegelijk in vooroverge bogen houding. ns Genoegen”, lesse’s „Komj’ b van Mietje oetbalwedstrijd I. op het Schiet- (lOIIMHi; COURANT. PRIJS VAN~HET ABONNEMENT: Per kwartaalf 1.25 Idem franco per post i .50 Met Geïllustreerd Zondagsblad 1.50 Idem franco per post 1 90 Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Lange Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren ’t Was Lente geworden. In de dier gaarde ontsproot hetgras, en werd het gebladerte weder groen. Lona zat gaarne uren lang in de vrije natuur te lezen of te droomen. en sedert Felix haar meermalen had aangetroffen, placht hij zijne dagelijksche wande lingen voort te zetten, tot hij haar gevonden had. Zij was zijn levend geweten geworden, aan wie hij zonder wordt in het adres het volgende gezegd „dat, wanneer de regeering boven dien mocht besluiten tot het nemen van retorsie, de vreemde mogend heid, tegen welke zulk een maatregel gericht zou zijn, ongetwijfeld onmid dellijk weerwraak zou nemen en om dezen doeltreffend te doen zijn, de Nederlandsche nijverheid daar zou treffen, waar zij het gevoeligst is, namelijk in haar uitvoernijverheid, waarvoor de zuivelproducten, het strookarton en het aardappelmeel, waarvan de uitvoer tot dusver van jaar tot jaar toeneemt, vermoedelijk in de eerste plaats in aanmerking zullen komen dat daardoor een straf, bedoeld om den vreemdeling te treffen, zal moeten worden gedragen door den inheemschen die wegens de door de regeering uitgelokten represaillemaat regel een deel van zijn afzetgebied zal verliezen dat bij de moeilijkheid om een eenmaal verworven afzet te behouden en de volharding eo vakkennis, welke noodig zijn om dien afzet uit te breiden, het bedrijf inderdaad aan te groote gevaren wordt blootge steld, wanneer aan de regeering, die uit den aard der zaak niet vol doende op de hoogte kan zijn van de invloeden die een export-nijver- heid beheerschen, de macht gegeven wordt door middel van represaille maatregelen plotseling in te grijpen in het bedrijf van in- en uitvoer.” De lezer ziet, dit klinkt heel anders dan de redenaar op den Boerenbond vertelde. Nu is die tegen strijdigheid zeer verklaarbaar. Uit het Groninger adres spreekt het boerenbelang, uit de rede van baron de Wijkerslooth het c o a I i ti e- belang. Het is ook dezer dagen nog vóór gekomen dat een geacht afgevaar digde ter rechterzijde verklaarde als handelsman te zijn voor den vrij handel, maar als Kamerlid zou hij zijn stem geven aan het beschermend tarief. Réunie” 8 uur ping voor Vrou- jksterAnna *.23) Een uur later werd er andermaal op de deur van ’t atelier geklopt, en trad Werner aarzelend binnen. „Ha, ge zijt aan het werk Felix,” zeide hij„ik stoor je immers niet „In geen geval, broêrik ben blij dat je komt, want ik ben moê. „Span je niet te veel indoe be daard aan. Je hebt volop tijd om iets schoons te scheppen.” „Ach, Werner, je kunt niet g’loven hoe machteloos vaak mijn willen aan mijn kunnen in den weg staat!” „Dat is niet enkel metiou ’t geval. Waar de critiek begint, daar eindigt het zelfbewustzijn.” „Eer ik mijn stuk in ’t openbaar vertoon, moet ik zelf de overtuiging hebben, dat het onberispelijk is.” In dien geest zetten de beide broe ders n)g een geruimen poos het ge sprek voort. Wemer zat aan de tafel waar nu de viooltjes op lagen; plot- Wij mannen van rechts, moeten dit ontwerp slikken." J. G. Potharst op het Midden stands-congres 1911 te Roermond. De buitengewone algemeene ver gadering van den Nederl. Midden standsbond, te Utrecht gehouden heeft uitspraak gedaan over het aanhangige ontwerp-Tariefwet. Ondanks alle pogingen, daartoe in het werk gesteld door den voor zitter dier organisatie is het aan de Arnhemsche Vereeniging voor Handel en Nijverheid gelukt met 150 stemmen voor, 40 in blanco en 6, zegge zes stemmen tegen de vol gende motie aangenomen te krijgen „De Nederlandsche Bond van Ver- eenigingen van den Handeldrijvenden en Industrieelen Middenstand, ver gaderd, spreekt als zijn meening uit, dat de strekking van het nieuwe tariefontwerp in het algemeen be schouwd in strijd is met de belangen van den Middenstand, en verzoekt aan de Tweede Kamer der Staten- Generaal dit ontwerp niet aan te nemen.” De discussies gehouden op het Middenstandscongres te Roermond en wij denken hierbij vooral aan de merkwaardige woorden van onzen stadgenoot den heer Potharst, die rondweg verklaarde „vele mannen van rechts, die het minst gevoelden voor een tariefwet in dezen zin, moesten zich om politieke redenen daarbij neerleggen” en het door den heer Meuwsen daarop gesproken woord „dit onderwerp en de politiek zijn absoluut niet van elkaar te scheiden”, en de meer dan dwaze houdihg op de vergadering te Utrecht Op hare half geopende lippen schoen .de smartkreet verstomd te zijn, hare oogen staarden in de verte, hare wenk brauwen waren gofronsd, haar gelaat doodschbleek. „Lonawilde hij roepen, doch on willekeurig fluisterde hijAriadne!”. Zij kromp ineen, on keek hem als verbijsterd aan. „O, ik wist het immers,” sprak hij, terwijl hij in vervoering hare hand greep, „ik wist, dat gij mijne Muze zoudt zijn Eene Ariadne op Naxos wil ik schilderen, met do gelaatsuit drukking die ik zooeven bij U gezien heb, en op den achtergrond hot ver dwijnende schipDaarmede wil ik u bewijzen, dat ik inderdaad een groot kunstenaar ben, dat ik de haitstochten en gevoelens op het doek weet weer te geven, zooals nog niemand dit ver mocht! Thans heb ik moed en lust; ik zie het doel voor mij, en zal het bereiken „Gij wilt mij als de verlatene Ariadne schilderen ’t Is wèl wreed van n, doch het moge geschieden. Geen mon- schelijk oog mag echter het beeld aanschouwen, alvorens het geheel vol tooid is.” seling bukte hij zich en raapte een geborduurde zakdoek op, die voor hem op het tapijt lag. Hij beschouwde hem lang en aandachtig, als had hij een bizondere aantrekkelijkheid voor hem. „Je moet wat geduld met mij heb ben,” zei Felix „eenmaal zul je inzien, dat de menschen van elkander moeten verschillen, naar gelang hunner in dividualiteit.” „Welnu,” antwoordde Werner lachend: „laat dan bij je goed bewijstzijn de onverstandigen schreeuwen, en ver volg moedig je eigen weg; dit zal ook op mij betrekking hebben.” Hij raakte met den doek zijn voor hoofd aan. Een zachte geur van heide bloemen en frisch hooi kwam hem in den neus, een geur, die hem aan zekeren zaligen zomeravond in het Beiersche hooggebergte herinnerde. Weg met dusdanige gedachten, hij had daartoe geen recht meer! „Jij, brave ziel,” zei Felix, terwijl hij zijn arm op ’s broeders schouders liet rusten: „Jij gelooft in mij, en zult je niet meer in mij vergissen. Zoolang ik jou als onbereikbaar voor beeld voor oogen heb, zoolang ben ik tegen lichtzinnigheid en verleiding gewaarborgd.” Een geruimen poos stonden de broeders, zoo op elkander leunend, zwijgend voor de schilderij, tot Werner zich herinnerde, dat zijn werk hem naar huis riep, en heenging. „Hij heeft maar al te zeer gelijk,” prevelde Felix: „meer dan hij zelve denkt; ik ben een zwakkeling, een boot zonder roer. Wanneer zal voor mij het uur der verlossing slaan?” Plotseling word de deur nogmaals geopend, en stond daar Werner, met den zakdoek in do hand. „Ik vergat dit bij je te laten,” zeide hij gejaagd„en hield hot gedachte loos in de hand. Jouw eigendom' is het echter niet, het moet een damo toebehooren. Misschien heoft eene van jo modellen ’t vergeten het riekt zoo fijn” en bijna aarzelend legde hij het doekje naast de viooltjes HOOFDSTUK XIV. >fdroos. KIHEI’ ge. nijner vrienden. raarom mij geheel ge- oos. Ik meende liddel togen be- lik van eon paar .at. Ik heb nu je onaangename is glanzend en beer het maar de uitwerking jrtdurend schei- is wettig gede-

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1911 | | pagina 1