ITS,
i and el,
ISEL
I
4
I
BHT
t
t
No. 11711.
Vrijdag 10 November 1911.
50e Jaargang.
V erscliij nt Jagelij ks
Eixitexi laxxcS..
i
Buitenla.nd.sch. Nieuws.
dl
t j
FEUILLETON.
Levanssprookj e.
„B L O O K E R"
ISTïe-cfws- ezx -^cl^extexLtielolsud. ttoox <3-©-txcLeu ezx OxrxstxeUsrezx.
Gouda.
u Heeren
i I
ill
lr
II AÏJ’S
M
:ste.
ARNHEM,
r P. DE MINK,
Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
u wing?
zerKlAAUBPP-
ilvuldig wordt na-
paraten van andere
man te brengen,
it rootle doozen,
7. Nanning., doch
iet woord >Kiua-
onze fabriek af-
1
i
i -
•DA.
behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
i
i;
f 1.25
1 5»^
i
2)
Zn.,Gouda.
(Wordt vervolgd.)
>ns Gen<
art- en
U. mural,
r en door
Manlicht
wrdoeligete
hui* doen
verlichten.
»rt-
W1T Dl KIMII OF DODD H ZIIT1R,
IS DE NAAM
OP EEI BUS CACAO.
LAVERN1J
>rdt te niet
ht hot hub
fiOUDSCHE COURANT.
res
SIT IN
a stooda *MM|
inadruppels
ar if 0 76.
Bouw- en Wo-
Spieringstraat
r Vergadering
an Armenzorg.
Réunie”, 25
izaar van de
deli”.
8 uur Propa-
Jhr E. von
weerbaarheid”
Telofoon 274
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Iddm franco per postt .50
Met Geïllustreerd Zondagsblad1.50
Idem franco per post 1.90
Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons Bureau Lange
Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
Enoeland,
De Lord-Mayor’s optocht.
De Lord Mayor’s optocht trok gis
teren door de Londensche City onder
begunstiging van prachtig weder. Het
voornaamste deel van den stoot werd
gevormd door een groep de vijf be
langrijkste tijdvakken uit de geschie
denis van het Britsche leger en de
Britsche vloot in den tijd van konin
gin Elisabeth tot Wellington voor
stellend.
Een groote menigte was op de
been.
V olksweerbaarheid.
Op uitnoodiging van de afdooling
Gouda van de Vereeniging Volksweer
baarheid zal Jhr. E. von Bobo, Dins
dag 14 November a.s. ’s avonds om
acht uur een voordracht houden in het
Cafó „Het Schaakbord” (bovenzaal).
Het lijkt my nuttig om de burgers
van Gouda op te wekken deze gele
genheid niet te laten voorbijgaan om
eens duidelijk en kalm te hooren uit
loggen watde Vereeniging Volksweer
baarheid eigenlijk wil en waarom zij
dat wil.
Velen hebben omtrent die vereeni
ging nog zeer eigenaardige denkbeel
den, en meenon, dat zij is oen weer-
baarheids-vereeniging of oen vereeni
ging voor lichamelijke opvoeding, of
iets dergelijks. Dit nu is op zich zelf
een gansch verkeerde gedachte.
De Vereeniging Volksweerbaarheid
heeft in de eerste plaats een otisch
doel. Zij zegt, wij Nederlanders mot
elkander hebben een gemeenschappelijk
vaderland, dat ons lief is, dat wy dus
allen behooren te beschermen en al
Weinigen in Engeland zullen dan
ook gelooven, dat zijn gezondheid het
eigenlijke hoofdmotief is geweest. Do
kwestie is nu maar, wie Balfour als
leider der unionistische partij zal op
volgen. Verschillende namen zijn reeds
genoemd, in de allereerste plaats,
Austen Chamberlain. Het is echter de
vraag, of deze een voldoenden aan
hang hoeft om zich als leider te doen
gelden. Evenwel, er worden nog an
dere namen genoemd en wel Lord
Curzon, Milnor e.a. Deze zijn echter
lid van het Hoogerhuis en kunnen dan
slechts als algemeen partijleider gelden,
vooral sedert een leider in het Lager
huis als voornaamste kamer het meest
noodig is, zelfs voor het Hoogerhuis
kunnen zij geen leider zijn, daar nog
altijd Lord Lansdowne de teugels in
handen heeft. Voorloopig zal dus de
leiding dor gehcele partij wel onbezet
blijven.
naar Agadir geweest is, de eigendom
men en het leven der Duitschors te
beschermen, daarbij tegelijkertijd het
recht van Duitschland tot zelfstandige
bescherming in Marokko bewijzend.
Von Bothmann-Hollweg ging ver
volgens in bijzonderheden de ondor-
handelingon na, alsmede doafzondorn
lijke artikelen van de Marokko-ovor-
eenkomst en sloot dit gedeelte zyner
redevoering met to zeggen „Ik gel >of
dat onzo, bij Marokko belanghebbende
landgenooten, mét het verdrag tevre
den kunnen zijn.”
De Rijkskansolior hield daarop een
zeer uitvoerige bespreking van de
Marokko-affaire waarop wij nader
terugkomen.
I*
nen troon zetelt, on nog geler dan de
narcissen die op de weide bloeien,
voordat de maaier komt mot zijn blin
kende zeis. Maar ga tot mijn broeder,
die zich om het raam van den student
rankt: die kan je wellicht geven ’t geen
je wenscht.
Toen vloog de nachtegaal naarden
rozenstruik, die om het venster Van
den student rankte.
Geef mij oen roode roos, riep
hij, en ik zal mijn er lieflijkste lied
voor zingen.
Maar ook deze boom schudde zijn
takken. - Wel zijn mijn rozenrood,
antwoordde hij, zoo goed als de
pootjes der duiven, en rooder dan de
koraalriffen in het diebst van de zoo.
Maar de strenge winter deed mijne
aderen verstyven, de vorst heeft mijn
knoppen gedood, en de storm mijne
takken gebroken, zoodat ik dit jaar
geen rozen dragen zal.
Slechts één enkele roode roos
drong de nachtegaal. Bestaat er dan
geen middel om die te verkrijgen
Er is één middel, antwoordde
de rozenstruik, maar dat is zóó
ontzettend, dat ik niet waag het uit
te spreken.
Zeg hot mij 1 smeekte de nach
tegaal, ik ben niet bang.
Welnu danwanneer je een
geregeld tydig
ontvangen van
i, vermakelyk-
dan in onze
niew, 8 u. Ver-
;eraadu. Opon-
H. Schutjes.
1 uur, Openb.
h .-vereeniging.
Liefdadigheids*
ven door het
Ensemble.
i Genoegen” 8
ostand, Cyrano
Van 1—5 gewone regels niet bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer «0.10a
Bp drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0 35 bn vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets Reclames f 0 25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Gebeurtenissen in Engeland.
Een paar dagen geleden was het
ons plan het een en ander mede te
doelen over het begin van den strijd
betreffende Home Rule voor Ierland.
Lord Balfour had in oen lezing het
aangekonejigde wetsontwerp bestreden.
We hadden toen gelegenheid kunnen
vinden er op te wijzen hoe Balfour
daarbij werd gehuldigd als de partij
leider dar unionisten.
Niemand minder dan Austen Cham
berlain deed daaraan mede. Zeer on
gewoon en haast onbegrijpelijk was
daarom het bericht dat gistermiddag
in Londen bekend werd, n.l. dat Bal
four was afgetreden als partijleider
der unionistische partij.
Dat Balfour zou aftreden, was reeds
meermalen beweerd, maar telkens weer
weersproken. Wanneer dan ook op
het laatst een dergelijk bericht de
ronde deed, geloofde niemand het
meer. Te verwonderlykor was daarom
het plotselinge bericht van gisteren.
Wel was het bekend, dat op Balfour’s
leiding in de unionistische party zelve
veel aanmerking is gemaakt. Sedert
Joseph Chamberlain zijn protectionis
tische beweging in de unionistische
partij begon, heeft Balfour heel veel
moeite gehad deze partij bijeen te hou
den. Aanvankelijk waren er nog ver
schillende leden, die zelf voorstander
van den vrijen handel, dachten, dat
Balfour nog wel eens de, partij op dit
standpunt zou weten terug te brengen.
Dit is echter mislukt en vele vrijhan-
delaars zijn daarom naar den kant der
liberalen overgegaan. Het meest is
echter gebleken, dat Balfour’s leiding
niet beviel, bij de behandeling der
Vetowet. De oprichting van de Hals-
bury-club was er het bewijs voor. Deze
tegenslagen zijn Balfour blijkbaar te
machtig geworden. Onder den naam,
drt zijn gezondheidstoestand niet lan
ger toeliet, de leiding te hebben van
een oppositiepartij met een ernstigen
strijd als deze in Engeland tegemoet
gaan, heeft hij zich teruggetrokken.
Het is natuurlijk zeer wel mogelijk
dat Balfour, «die thans 63 jaar ia,
eenigszins tegen een campagne als nu
te wachten staat, opziet, maar hij is
er de man niet naar, om op zoo’n be
langrijk moment van het tooneel te
verdwijnen, wanneer hem daartoe geen
andere oorzaken nopen.
En het kleine hagedisje, dat vaak
ietwat cynisch was, lachte zelfs luid.
Maar de nachtegaal alleen kende
het geheim van die smarthij zat
zwijgend op den eikentak en dacht na
over het mysterie dor liefde. Plotse
ling ontplooide hij zijn grauwe wiekeh
en steeg in de lucht. Als oen schaduw
vloog hij over het bosch en zweefde
over een tuin, waarin, op een gras
veld, een heerlijke rozenstruik stond.
Toen de nachtegaal dien zag, streek
hij er neer.
Geef me een roode roos, vroeg
hij, en ik wil er mfn schoonste lied
voor zingen.
Maar de struik schudde zijn kroon.
Mijne rozen zijn wit, antwoordde
hij, zoo wit als het schuim der zee,
en witter dan de sneeuw der hoogste
bergen. Maar ga naar mijn broeder
die zich om den ouden zonnewijzer
slingert. Misschien kan hij geven, wat
ge verlangt.
En de nachtegaal vloog naar den
rozenstruik die om den ouden zonne
wijzer slingerde.
Geef me een roode roos, riep
hij, en ik zal er mijn schoonste lied
voor zingen
Maar de struik antwoorddeMijn
rpzen zijn geel, zoo geel als het haar
der zeemeermin, die op haar barnstee-
Ohika.
-* De opstand.
Hongkong, 9 Nov. Ten einde een
vreemd yk bloedbad to voorkomen,
heeft do ondor-Koniog te Canton in
de onafhankelijkheidsverklaring van
Canton toegestemd. Do onder-Koning
heeft hier tijdelijk toevlucht gezocht.
Zweden.
De Nobelprijzen.
De Zweedsche Academie voor we
tenschappen besloot den Nobelprijs
voor letterkunde toe te kennen aan
Maurice Maeterlinck.
Zuid-Amerika.
Castro vermoord
Passagiers met oen Amerikaansche
pakketboot te Bordeaux aangekomen,
melden, dat Castro in Venezuela ver
moord is door zijn eigen aanhangers,
die hem een te hardvochtig chef von
den.
Alle pogingen, om zijn spoor terug
te vinden, bleven vruchteloos.
Duitschland.
De Duitsche Rijksdag.
In de gisteren gehouden zitting het
woord voerend over de Fransch-
Duitsche overeenkomst betreffende
Marokko en Aequatoriaal-Afrika, con
stateerde de rijkskanselier, dat het doel
van het zenden van een oorlogsschip
roode roos wilt hebben, zei do rozen
struik, dan moet ie die, in het zil- i
veren maanlicht, zelf uit de schoonste
liederen vormen en haar met je eigen
harte-bloed rood kleuren. Je moet voor
mij zingen, mot je borst tegen oen
scherpen doorn gedrukt, jleel den
nacht door moet je voor me zingen
en de doorn moet je hart doorboron
en je hartebloed moet in mijn aderen
vloeien en het mijne worden.
Dat zal mijn dood zijn. De dood
is wel een hooge prijs voor een roode
roos zei de nachtegaal, en ieder
heeft het leven lief. Het is zóó heer
lijk in het groene bosch te zitten en
naar de zon te kijken in haar gouden
wagen en naar do maan op haar parel-
witten weg. Zoet is de gotir van den
hagedoorn en lieflijk zijn de lelietjes
die in het dal verscholen bloeien en
het heidekruid dat op de heuvelen
groeit. Maar de liefde is méér dan het
leven, en wat beteekent het hart van
een vogel vergeleken bij dat vaneen
mensch
En de nachtegaal spreidde zijn vleu
gels uit en vloog óp in de lucht. Als
een schaduw zweefde hij over den tuin,
als een schaduw fladderde hij door het
bosch. De jonge student lag nog juist
zoo op het gras als toen de vogel hem
erlaten had, en de tranen in zijn
Dan zal mijn liefste dansen, zoo
licht en luchtig zal ze dansen, dat de
toppen hater voetjes nauw den grond
raken, en de hovelingen, in schitterend
bonte kleedij, zullen zich om haar heen
scharen.Maar met mij zal ze niet
dansen, omdat ik haar geen roode roos
kan geven
En de jongeling zonk neer op het
gras en verborg weenend zijn gelaat
in de handen.
Waarom weent hij vroeg een
groen-glanzend hagedisje, dat met op
geheven staartje voorbijgleed.
Waarom weent hij? vroeg een
vlinder, die om een zonnestraal vloog.
Waarom weent hij? vroeg, met
zacht fluisterd stemmetje, een made
liefje aan haar buurvrouw.
Hij. weent om een roode roos,
zei de nachtegaal.
Om een roode roosriepen ze
allen tegelyk, och hoe belachelyk
mooie oogen waren nog niet ge
droogd.
Verheug u! riep de nachtegaal,
verheug u Gij zult uw roode roos
hebben. Ik zal haar bij hot maanlicht
uit liederen vormen en met mijn eigen
hartebloed kleuren. Alles wat ik daar
voor van u verlang is dat go trouw
zult blijven aan uwe liefde, want liefde
is wijzer dan philosophic, hoe wijs die
moge zijn, en machtiger dan de macht
van allo koningen der aarde. Rood als
gloeiende vlammen zijn hare vleugels,
haar lichaam is als brandend vuur,
hare lippen zijn zoet als honig en haar
adem is geurig als wierook.
Do student richtte zich uit het gras
op en luisterde, maar hij kon niet ver
staan wat de nachtegaal zong kij be
greep alleen dat, wat in boeken ge
schreven stond.
De eikoboom echter had don nachte
gaal begrepen en werd treurig, want
hij had den kleinen zanger lief, die zijn
nest in zijne takken gebouwd had.
Zing mij nog óén lied, fluisterde
hij: ik zal me zeer verlaten voelen,
wanneer je er niet meer zult zijn.
En de nachtegaal zong voor den eik,
en zijn stem klonk ah het druppelen
van water uit een zilveren kruik
schors oen stork onafhankelykheids-
gevool toonen te hebben, on oen voor
ons doen krachtige weermacht bezit
ten, dan wordt de toestand geheel
anders en de kans veel grooter, dan
bij oen West-Europooschen oorlog,
men niet zal beproeven onzo neutra
liteit te schenden. Daardoor worden,
wij bespaard voor de rampen, dat wij
in zulk oonon oorlog worden mode-
gesloept en ons land hot tooneel er
van wordt.
Onverschilligheid in zake onzo weer
baarheid is daarom niet alleen een
toeken van gebrek aan vaderlandsliefde,
maar ook dom en kortzichtig on in
strijd met het eigen belang.
Dit alles zal Jhr. von Bose IT zeker
voel duidelijker nog in zyn voordracht
uiteen kunnen zetten. Hij zal U ook
de middelen aantoonen waardoor
de Vereeniging Volksweerbaarheid
haar doel tracht te bereiken om ons
volk te overtuigen van de noodzake
lijkheid om weerbaar te zyn en
hij zal zeker daarbij niet vergeten te
gewagen hoeveel te verwachten is van
de hulp dor Nedorlandsche moedors
en van de Nederlandsche meisjes.
Wat deze laatst on betreft, nog oen
enkel woord Wanneer tor verdedi
ging van den geboortegrond de man
nen moeten uittrekken, dan hebben
ze recht bij verwonding en ziekte op
goede, zorgzame verpleging. Dóór ligt
de sohoone roeping der vrouw, maar
om aan die roeping gehoor te kunnen
geven is hot noodig, dat zij zich in
vredestijd daarvoor bekwaamt. Daarom
richt do Vereeniging Volksweerbaar
heid in hare afdeehngen Voreonigingon
op van Verpleegster», die zich bekwa
men in het leggen van verbanden,
het verplegen van zieken, enz. Zulk
een Vereeniging bestaat tot dusverre
in Gouda niet. Hoeveel nut kan zij
echter reeds in vredestijd stichten I
Komt daarom op in grooten getale,
jonge burgeressen om te luisteren naar
Jhr. von Bose en laat U door hom
overtuigen om ook in Gouda met
dezen schoonen arbeid te beginnen
Maar niet alleen do burgeressen, alle
schakelen wij nu eens bü onze be
schouwingen alle vaderlandsliefde voor
een oogenblik uit, do quaestio aldus
alléén uit het standpunt van zelfzuchtig
eigen belang beziende, ook dan moet
het ons toch alles waard zyn het
vaderland onafhonkeiijk te behouden
en baas te blieven in eigen huis reeds
uit een materialistisch utiliteit» begin
sel dus moet de vrijheid ons meer
waard zijn dan het slavenjuk.
Nu zyn er velen, die dat blijkbaar
niet begrijpen of niet willen inzien on
die dan, omdat zy overigens geen
vaderlandsliefde bezitten, mopperen
wanneer hun geldelyko en persoonlijke
lasten worden opgelegd om de onaf
hankelijkheid te verzekeren. Dat is
de groote schare van onverschilligen,
die voor de krachtuiting en gezonde
ontwikkeling van het vaderland zoo
verderfelijk is.
Hebben die monschen wol eens na
gedacht wat de logische gevolgen van
hun onverschilligheid zijn Do ge
schiedenis levert het bewijs op al hare
bladzijden, dat de volken met weinig
onafhankolijkheidsgevoel en weinig
weerba&rheidsbesef onherroepelijk door
andoren worden opgeslokt en dan
moeten zij toch meestal zelfs in
veel grooter mate geldelyko lasten
torschon, echterdan niet voor
het eigen vaderland en in hun eigen
belang, maar ten bate van don over
weldiger dan moeten zij zelf of hun
zonen toch de persoonlijke offers
brengen -- meestal zelfs in voel grooter
mate - echterdan niet in het
belang van het eigen vaderland, maar
in den dienst van den overweldiger.
De korte overhoerschin^ der Fran-
schen heeft ons 1200 milhoen gekost
en duizenden en tienduizenden van
Nóerlands boste zonen hebben in dien
tijd een vroegtijdig graf gevonden, niet
ten bate van het vaderland, maar in
den dienst van een vreemde en om
zyn belangen te helpen bevorderen.
Aan deze feiten ontkomen wij niet,
indien wij ons gedragen naar den
wensch van de onverschilligen.
En denk nu maar niet: het zal-
zoo’n vaart niet loopen. Er komt toch
geen oorlog. Slechts vyf jaar geleden,
in 1906, stond Duitschland op het
punt ons land binnen te vallen en dat
hei niet geschiedde, ligt niet aan ons,
maar uitsluitend aan het feit, dat het
tot geen oorlog kwam tusschen dat
rijk eenerzijds en Engeland en Frank
rijk onderzijde.
Wanneet wy echter, zooals de Zwit-