I
r
:tte”
vrw“s- ©zx voor G-ona.d.su ezx C>zxxstx©2lsE©xx.
1 stok.
Zaterdag 17 Februari 1019.
No. 11794.
50e Jaargang.
Verse
I
ZD-A.,
^arnaóeróo cXrote.
n’s Inkt
de BESTE,
iCHADELUK
OLLAND.
r*i!
P i
paraat.
wnt dagelijks
^’S
^ADE
/EER
10 J
iwing
behalve Zon- en Feestdagen.
PRIJS DER AD VER T EN TI N:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer
Eerste BladJï
str. 222,
EN ZOON. Telefoon Interc. 82.
De motie-Troelstr
c -
FEUILLETON.
j Uitgevers A.
WARENHUIS, Spuislr. Oen Baag.
J Overschoenen en Wlnterpantoffels.
We zeiden daar zooeven, dat het
(Wordt vervolgd.)
brinkman Zn.
s
‘komen, dat de
sze gewichtige
igrooting door,
nadruppels
r f 0.75.
OXG, Coiffeur.
1 31. J
j practise!) kastje.
esjes 24 snij-
WET ABONNEMENT:
'l. 1
lagen zoo spoeq
,Jln we kunnei
motie jn|'
weert
1S11B
'erpakking fonzer
veelvuldig wordt
.praeparatan van
i den man to
>r op, dat rqode
Dr. H. Nanning,
jt woord >Kina-
s, MET uit onze
n. Men eische
en de Van Viiet’s zullen o. i. wei
het grootste offer aan de coalitie
brengen, dat ooit van 'hen gevergd
kon worden, als ze hunne stem aan
de motie-Troelstra zullen weigeren.
Laten we hopen, dat ook zij ten
slotte zullen inzien, dat dit offer te
zwaar zou zijn.
Als wij ons ééne aanmerking op
deze motie willen veroorloven, dan
is j het er eene, die op moties van
dién kant komende, zelden zal wor
den vernomen; we hadden ze n.l.
iets ruimer verlangd. Zeker, het is
in den heer Troelstra te prijzen
al- moge hij dan ook, als het tegen
over de liberalen gaat, zelf het ge
leidelijke, het gematigde ten zeerste
laken dat hij zich in zijn motie
streng gehouden heeft binnen de
grenzen van het wetsontwerp zelve.
Hij wilde toch volgens eigen ver
klaring met deze motie nu eens niet
enkel getuigen, maar een „practische
daad” verrichten. Maar toch willen
wij de vraag stellen, of deze daad
niet nog iets practischer zou worden,
als de motie geampliceerd werd in
dezen zin, dat niet alleen gevraagd
werd toepassing van art. 857, maar
die f 2 ook gevraagd werden voor
de niet-arbeiders die 70 jaar zijn,
onbedeeld zijn en geene inkomsten
meer hebben, die hen in staat stellen
in hun nooddruft te voorzien? Wij
zouden daarmede den grondslag kun-
leggen voor de Staatspensionneering.
Waarop wij te eerder aandringen,
niet alleen omdat ook deze men-
schen geholpen moeten worden, maar
omdat, of Talma’s Ouderdoms- en
Invaliditeitsontwerp wet wordt of
niet, voor die genoemde niet-arbei-
ders toch maatregelen zullen moeten
worden getroffen. Hoe dit alles zij,
voorloopig en subsidiair zou de motie-
Troelstra, ook zooals ze' daar ligt,
gaarne door ons worden aanvaard.
Art. i van de wet luidt„ieder weik-
man moet verzekerd zijn voor een rente,
verplichte rente, in geval van invaliditeit en
na het bereiken van den 70-j. leeftijd, voor
zoover hij niet in deze wet uitgezonderd is“.
Zes weken later traden Frans en
Gertrude in den echt. Eenigszins tot
teleurstelling der familie Van Rens-
burg werd de plechtigheid met den
grootsten eenvoud voltrokkenzelfs
werd geen huwelijksreis gemaakt. Het
jonge paar vertrok onmiddellijk naar
zijne eigene woning, „de Uilenburg”,
een kleine, nette villa, waarvan de
tuinen grensden, zooals vroeger ge
zegd, aan het eigendom van de familie
Van Spankeren.
Terwijl Frans en Gertrude hunne
wittebroodsweken in eigen kring
doorbrachten, draalde Elisabeth, nu
reeds onder dit, dan weder onder dat
voorwendsel om den dag van haar
huwelijk vast te stellen, hoe George
Delgers er ook op aandrong.
De waarheid was, dat ze er tegen
opzag en allerlei beuzelachtigheden te
baat nam om den termijn te verschui-
nen. Ronduit gesproken, was ze geen
aangename verloofde; hare grillen,
hare wispelturigheid dreven haar be
minde soms tot wanhoop en ^jijne vrien
den konden zich maar niet voorstellen,
hoe iemand van zijn karakter dit met
gelatenheid verdroeg.
niet mogelijk is, dat er van de in
gediende verplichte ouderdoms- en
invaliditeits-verzekering voor 1913
nog iets kan»komen. Deze uitspraak
behoeft eenige nadere toelichting.
Of dat ontwerp nog gereed kan ko
men voor de openbare behandeling,
daarvan kunnen wij niets met zeker
heid zeggen. Het is een ontwerp
van bijna 400 artikelen' feroot, dat
verder heel wat minder goed in
elkaar zit dan de Ziekteverzekering
en de Commissie van Voorbereiding
fs met hare vergaderingen over dit
ontwerp nog slechts aan het begin
van liet1 begin. Zelfs al zou de heer
Talma bereid worden gevonden
voor ons een ondenkbaar geval
om aan den eisph van Dr. Kuyper
toe te geven, en de Ouderdoms- en
Invaliditeitsverzekering vooraf te
laten gaan, aldus al zijne snorkende
redevoeringen ovep dat sociale ver
zekeringsgebouw, dat slechts opge
trokken kon worden op de gezonde
basis, die Ziekteverzekering heet,
als oude plunje wegwerpende, zelfs
dan nog zouden wij niet met zeker
heid durven zeggen, dat de wet
vóór 1913 aan de openbare behan
deling toe zou kunnen komen. Maar
gesteld, dat dit wel het geval is,
dan moet toch niet vergeten worden,
dat eventueele aanneming van
de wet, zelfs door de beide takken
van de Staten-Generaal, nog aller
minst gelijk staat met invoering
waarvoor tal van maatregelen van
bestuur noodig zullen wezen. En
wat geheel de deur toedoet, is,
dat, zoolang de verhooging van het
Tarief de Regeering nog niet de
gewenschte millioenen heeft ver
schaft, van de invoering der wet
voor haar geene sprake zal wezen.
Zoodat het onomstootelijk vaststaat,
dat van de ouderdomsvoorziening van
den arbeider voor 1913 geen sprake
zal kunnen wezen, welk feit op zich
zelf ne indiening van de motie-Troel
stra rechtvaardigt. Hier is nu, om eens
in Kuyperiaanschen stijl te spreken,
„noodstand”. En de Aalberse’s
Dat de heer Troelstra met zijne
motie, naast het welzijn dier 70-
jarigen, niet minder de sociaalde
mocratische propaganda beoogt, is
natuurlijk duidelijk en is hem zeker
niet euvel te duiden ^-wie toch zijne
beginselen de juiste acht, maakt
daarvoor gaarne propaganda. Dit
gaf hem echter niet het recht, aan
het feit, dat de Tweede Kamer niet
bereid was tot dadelijke in be
handeling neming der motie, de be-
teekenis te geven van een vijandig
staan tegenover deze motie. De Ka
mer had toch het recht niet alleen,
maar zelfs den plicht, alles te doen,
lijk cd vast, „wat de dokter je gezegd
heeft, wisten wij al lang, bijna van
den eersten dag af aan. Dacht jenu,
dat ik zoo’n lafaard, zoo’n ellendeling,
zoo ondankbaar zou zijn, om over zoo’n
kleinigheid te denkenIk weet, hoe
alles gebeurd is, al wil je het niet
zeggen, of ik er zelf bij was geweest.
Die zwarte heks ik bedoel, ik weet,
dat je dat ongeluk, hetwelk er uit
voortvloeit, te danken hebt aan mijne
liefde. Zou mijn liefde dan de geslagen
wonde niet heden Mijn kleine, dwaze
lieveling, al had je allebei je beenen
gebroken, dan nog zou dit bij mij
geen verschil gemaakt, geen aarzeling
te weeg gebracht, geen seconde twijfel
hebben doen bestaan. Ik heb sterke
armen en als je niet hadt kunnen
loopen, had ik je door het leven ge
dragen. O, Gertrude, je weet, hoe Hef
ik je hebje hart, alles moet het je
hebben gezegd. Hoe heb je een oogen-
blik aan mij kunnen twijfelenNiet
de wet der eer alleen mijn innige,
warme hartstochtelijke liefde kluistert
me aan je zijde, verbindt ons voor
eeuwig
En Gertrude! Wat kon ze anders
doen dan dien ruwen en toch zoo
fijngevoeligen man om den hals vallen
en kussen onder lachen en schreien,
zich overgeven aan een bedwelmend
33)
Ik” en de tranen begonnen rijke
lijker te vloeien en de stem stokte
„Ik ik geef jeje woordterug!”
Én door droefheid overmand, snikte
ze luid.
Het was kluchtig, niettegenstaande
den ernst van het oogenblik, de hou-,
ding van den jonker gade te s|aan.
Eerst had hij met oogen, wijd open
gesperd van verbazing, gefluisterd,
alsof hij niet begreep, waar zij heen
wilde, maar nu hij eindelijk hare be
doeling vatte, barstte hij in zulk een
daverende lachbui los, dat de wanden
der kamer dreunden. PlotseHng werd
hij ernstig. Met een ruk trok hij de
handen op zijne onstuimige wijze van
haar gelaat, en die in de zijnen vat
tende, kuste hij de tranen van het
beschreide gelaat, dat met eene uit
drukking van smart ent zacht verwijt
tot hem was opgeheven. Nog steeds
de mollige handjes in zijn forache vuist
geklemd, knielde hij naast haar neder.
„Gertrudeen zijn stem was manne-
zijne motie
Jn dö vergad
gesteld r ond»
1 zoo goed all
jl aang^n0meii[J
W,ipotiifeieene;
RdngereSijtigq
|st!*aVjde hian
jdan 'wete ni
motie, door
’’Am sterdam l
‘de Tweede J
aldus luidend
„De Kabo
Overwegend^-dat het j
de pensionneering derper^
loeld in art. '357 van het
verzekering tegei
jen van invaliditei
gedachte gehad. Het is voor het eerst,
dat de liefde bij een dame recht even
redig is met de lengte hater beenen.”
„Frits wierp mevrouw er waar
schuwend tusschen. Evenals zijn zoon,
wikte jonker Van Spankeren zijn woor
den niet zoo precies en ging zijn ruwe
scherts wel eens wat ver.
„Gertrude lachte. „Ik zou de geheele
wereld wel willen omhelzen van dank
baarheid en geluk.”
„Begin dan maar vast met mijen
ze sprong den grijzen jonker om den
hals.
Ernstig en diep staarde hij in de
groote, blauwe, kinderlijke oogentoen
drukte hij een warmen kus op haar
voorhoofd, nam haar bij de hand en
sprak op bewogen toon:
„Kinderen, ik zie geen enkele reden
om jelui verbintenis langer uit te stel
len het geluk moet men grijpen, als
het zich op ons pad vertoont. Frans
mijn jongen, hier is je vrouwtje. Ik
weet, ik gevoel, dat ze voor ons een
lieve dochter, voor jou een brave,
trouwe, liefhebbende vrouw zal zijn.
Neem haar en heb haar lief
En met die eenvoudige handeling
eindigde het voorafgegane, hetwelk
de Van Spankerens later schertsend
„Gertrude’s dramatisch gedicht noem-
m.
GOl IIMHEHHIIWI.
wat in haar vermogen stond, om de
afdoening der begroeting vóór Kerst
mis te bevorderen. Daargelaten nog,
dat het ons wil v<
behandeling van
motie, onder de
haar niet volledig recht zou hebben
doen wedervaren. Maar de heer
Troelstra zal eerst kunnen oordeelen
over den indruk, die zijne ipotie op
zijn medeleden heeft gemqAkt, als
ze in behandeling zi|l zijn gmeomeri
hij is, naar het onsjwil yoorkomen,
in dit opzicht wel» wat haastig ge
bakerd gefeest.
Wij voor ons dan willen wel ver
klaren, dat deze motie onsi uiterst
sympathiek is. Gegeven hetöfeit, dat
van deze ingediende verplichte oudeiy-
doips- -en invaliditeitsverzekering
vóór 1 913 niets meer kan' komen,
gegeven het feit, dat deze stand
van zafaf/n in lijnrechte tegenspraak
is met de hoofdbelofte op sociaal
gebied, jreeds in 1897 door de anti
revolutionaire paTtij gegevenge
geven het feit, dat deze onverzorgde
70-jarigen, waarvan in de motie-
Troelstra sprake is, /onder Tariefwet
kunnen geholpen worden, kunnen
wij ons niet voorstellen, dat deze
motie, zelfs al mocht de vorm, waarin
zij vervat is, niet geheel onberispelijk
zijn, overwegend bezwaar zal vinden
bij hen, voor wie voorziening van
den ouden dag ernstig gemeende
leus is. We hebben hierbij natuurlijk
alleen het oog op mannen van Links.
Want, al heeft b.v. de heer Van
Vliet zich reeds op 23 December
1908 voor een noodmaatregel, als
thans door den heer Troelstra wordt
aanbevolen, verklaard, op hem valt
weinig te hopen, nu Dr. Kuyper,
trots allen „noodstand”, in „De
Standaard” den broederen het bevel
gegeven heeft om tegen te stemmen.
Maar, als dat bevel over de heele
lijn wordt gehoorzaamd, zal het ons
toch benieuwen, of Patrimonium
daarvan dan ook niets zal zeggen.
jnschi dat het
Uendeu en tien-
etjj UnSer identiek zal
•f z|n,|wordi de nati^|
En wie
t geven
geleden
over<
iin opije
aangenomen,
eh nog altijd is de oude dag vin
den arbeider niet verzekerd. Waar
lijk, dat is een stand van zaken, die
voor iedere» democraat onduldbaar
mag genoemd worden; die alleen
onbewogen kan worden aangezien
door hen, die zoo verliefd zijn ge
raakt op het „stelsel”, dat ze ten
dezen opzichte aanhangen, dat ze
geheel vergeten zijn, dat dit stelsel
oorspronkelijk slechts middel was en
geen einddoel.
kbord 8 u. Ned.
afd. Gouda.
,n, Bloemendaal
noegenu, open-
A. P. Spreker
$unie”, 8 uur,
mwenkiesrecht.
e Salomons.
de” 8 u., Ned.
afd. Gouda.
ng, Rotterdam,
j geregeld tijdig
ontvangen van
m, vermakelijk-
1 dan in onze
gevoel van gelukzaligheid.
Nog hielden ze elkaar omvat, toen
de oude lui de kamer binnentraden
en een vragenden blik sloegen op de
gelukkige groep. Gertrude maakte zich
los uit de armen van haar minnaar,
en omhelsde en kuste de oude dame,
dat deze schier onder hare liefkozingen
bezweek.
„Wat beteekent dat allemaal
vroeg haar echtgenoot, zullen we nu
eindelijk opheldering krijgen
„Dat beteekent papa, dat Gertrude
bang was, dat onze genegenheid er
mee gemoeid was, dat haar óéne been
een halve centimeter korter is gewor
den dan het andere,” en hij verhaalde
aan zijne ouders, wat er tusschen hen
was voorgevallen.
„Foei, Gertrude!” sprak de oude
dame, „hoe heb je een oogenblik zoo
slecht van ons kunnen denken. Jou
dwaas meisje, heb je met de oplossing
van die vraag den geheelen nacht je
hoofdje gekweld Kind, je moet toch
wel weten, hoe veel, hoe hartelijk veel
we van je houden, we kunnen je
immers niet meer missen.”
„O, mamaen Gertrude verborg
het blonde hoofde aan den boezem
harer moederlijke vriendin.
„Nu, Gertrudezeide de oude heer j „vr
lachend, „jij hebt daar eene origineele dei
PRIJS VAN 1
Per kwartaal
Idem franco per post
Met Geïllustreerd Zondagsbli
Idem franco per post
Abonnementen worden dagd
Tïendeweg 64, bij onze Agei
Telefoon latere. 82^|)
Dit Nummer bestaat uit tr
bladen. L-
iniö“, 8V2 uur.
1 v. d. G. V. B.
8 uur. Feest-
;ezelschap „Ju-
anoegen” 8 uur,
3. „Trouw aan
g-
2 uur. Voetbal-
G.V.B.-elftal,
moegen” 8*/2 u.
Junie”, 8 uur,
ng Vrijzinnige
;anda club, Spr.
ierdmans.
»unie”, 8 uur,
>en. „De Dage-
.utgers, ’sHage.
ibord”, 8 uur,
ersvereeniging,
dhr. J. Fryda.
éunie”, 8 uur,
Mij. v. Nijver
ver Drinkwater,
lakbord” 7’/2 u,
Ned. Onderw.
Bon, A’dam,
n Woningtoez.,
tandscommissie
AG,
meth. spreken
beschikbaar om
ven. Nadere in
land adres.
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer0.10
By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
De heer Troelstra heeft wil'
ze wordt toch teil
leringen, waar ze
Ir daverend gejuie.h'inpt
fc lalgemeene stemmen
jWugt iemafcdwdlfai
.ipotiid'PJteene; wwag, die diet gehbej
waar de neer Trop-
bjjvan zoovele moti^
Iffidat’i bedoeld is Rfe
in afgevaardigde vó'oir
I o?J 5 l.l. Jffij
Bineji ing^niend, l.’öi
doeld in art. 357 van het odtwerp
tot verzekering tegen gpldelijkeige
volgen van invaliditeit en ouderdom,
onafhankelijk te maken van even
tueele 'vertraging in de tot stand-
koming der sociale verzekerings
wetten,
verzoekt de Regeering, zoo spoe
dig mogelijk ’n eenvoudig wetsont
werp in te dienen, waarbij, met
gebruikmaking van de postkantoren
of van andere bestaande adminis
tratieve lichamen, de regeling in
genoemd artikel vporgesteld, wordt
ingevoerd, om te werken, totdat de
wet, regelende de materie in haat
geheel, in werking is getreden”.
Art. 357 van het wetsontwerp
geeft aan ieder arbeider, die bij het
in werkmg treden van art. 1 van
de wet den leeftijd van 70 jaar
heeit bereikt, recht op een rente,
indien hij aantoont, dat hij in de
tien jaren, onmiddellijk voorafgaand,
hetzij aan het in werkingtreden van
art. 1, hetzij aan de vervulling van
zijn 70e jaar, te zamen gedurende
tenminste 260 weken verzekerings-
plichtig zoude zijn geweest. Dat wil
dus zeggen, dat ieder, die 70 jaar
is op het oogenblik van de invoering
der wet, en die, als hij dien leeftijd
f 1.25
1 50 I
1 50
I. 1 90
Hks aangenomen aan ons BureauLange
[en, den Boekhandel en de Postkantoren
nog niet bereikt had, verzekerings-
plichtig arbeider zou wezen) een
pensioen knjgt. Dat pensioen stelt
Be wet op f. 2 per week. De motie-
Troelstra i'ij dus eene uitnoodiging
aan de Regeering dm deze ouden
van dagen zoo spoeflg mogelijk te
helpen. En we kunnemons begrijpen,
(lat de» motie fnlpe haften van
mns volk! weerklank,randt. Ongeacht
■en zeer liillHKen «I
Jnud-zijn voor nendu^
duizenden nief
iezen met ar|(J-zJn,M
mndelijkhek lajiSp BfdtenlWoe; zij
Wil ierf'a tin olzienjF'
durft haan'daarin nhgeli#
Het zal weldra hi)iar«j
4jn, dat de motie-Hel®
oiiderdomspensionéenA’
Tweede Kamer weA
nog altijd is de oude dag vpn