iAR :rij 'END. W. Zaterdag 24 Februari 1913. No. 11800. 50e Jaargang; behalve Zon- >er lot. Eerste Blad. Ha vier jaar. S-ud.ten.laxxd.. FEDILLETOX. Werneóeróe Jrois. I WARENHUIS, Spuislr. Den Daag. Overschoenen en Winterpantoffels. isia? BVóeders. KERK ie letten. LYZONEN en. voor 0-o-o_cLa. ezx Oxxxstrelbcezx. Verschijnt dagelijks Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82. en Feestdagen. niia i d ■a( inkman Zn. j i i BIJL, AART Lz. Jermeeï nederkosten 3 en 5 kilo Dit Nummer bestaat uit twee bladen. de Kamer die ook in overleg met de Regeering zal maken. '«WW. Ma methode. lörfaoriek IA. inkhuiaen. bij RH.: rijdstraat. Voorstal. 4 rk 'ana/riee en */i Htef irseclvoer) en ‘/i kilo JN VAN EEËN worden in verzegelde i vijf, twee en i een Ned. one ling van Nom- s, voorzien van d Merk, vol-, t gedeponeerd, de uitvoering le orders aan- Zoo kan een terugblik het Kabinet en zijn geestverwanten weinig aan genaam stemmen. Weinig afgedaan, veel onderlinge oneenigheid Hechts; tusschen Kuyper en Lohman chro nisch; tusschen Kuiper en Heems kerk uiterlijk minder ernstig, maar voor het élander „best-georganiseer- de" partij nog fnuikender dan een telkens meer naar buiten komende tegenstelling tusschen conservatieven en meer-vooruitstrevendeif in den boezem der coalitieen ten slotte een voortdurend getwist over wat al-dan-niet Christelijk is en wat „revolutionair”. Deze, voor den bui tenstaander bijna vermakelijke strijd is nu al zóó ver gevorderd, dat de leider der antirevolutionaire partij zal stemmen tegen de Bakkei swet van Talma en de leider der Chris- telijk-historische tegen alle verzeke ringswetten van Talme, hoe „mooi” .bord” 7'/,«. led. Onder*. sb, A’dam. Woningtoez., ndscommissie ie”, 81/, uur. >d. Bond van Gouda. xwd 8 a. Ned. afd. Gouda. Bloemendaal >egen“, open- P. Spreker nie", 8 uur, wenkies recht. Salomons, noogen" 8 u. Muvre. 8 u., Ned. ifd. Gouda. 5, Rotterdam, [eregeld t^dig at vangen vm verraakolqk- dan ia eture tief dan kerkelijk te zijn, thans, na vier jaar, voor ons staat met alle bedreigingen van een Kuyper-regime. Voor dit openlijk kleur-bekennen, mogen wij dankbaar zijnhet zal een aansporing zijn voor alle vrij zinnigen, om door een duidelijke uitspraak in de Junimaand van 1913, te verhoeden, dat veel wat nu nog slechts dreigende is, tot werkelijkheid zal worden. Heel het land is thans gewaar schuwd en lang genoeg vooruit! Voor de Vrijzinnigen is deze terug blik niet onbevredigend en wat vooral moed geeft, dat zijn de uit slagen der tusschentijdsche Kamer verkiezingen in Rotterdam V en Hilversum, die beide onverwacht- gunstige resultaten voor de vrijzin nigen opleverden. Maar er is méér. Heemskerk scheen aanvankelijk „onschuldig”. Hij déód weinig, dus ook weinig kwaad, stootte daardoor weinigen af en velen, die tot de politieke middenstof gerekend kunnen worden en ook wel sommige libe ralen, vonden daarom weinig reilen om tegen Heemskerk in te gaan. Dit nu is den laatsten tijd sterk veranderd en nog lang is het eind er niet. Ondanks alle conflictjes tusschen Kuyper en Heemkerk, blijkt de laatste voortdurend meer in de richting van den eerste te gaan. Uiterlijk is er nog verschil de heer Heems kerk verklaarde nog kort geleden in de Eerste Kamer dat hij niets liever doét dan iedereen steeds wel willend te bejegenen maar in wezen hebben we een tweëde-minis- terie-Kuyper. De Tariefwet wil men er met alle geweld door halen en wat de onderwijsquaestie aangaat, het antwoord, dat de Premier op de jongste senatoriale rede van dr. Woltjer gaf, liet evenmin aan dui delijkheid iets te wenschen over Heemskerk wil de quaestie definitief bij de komende Grondwetsherziening oplossen men streeft naar Kuyper’s ideaal3I» der kinderen op de bij zondere school en daarvan, met alle mogelijke en onmogelijke middelen, een zoo groot mogelijke deel naar de kerkelijke scholen. Zoo dunkt ons de stand van zaken .aldus, dat het „in onvoorzichtigheid geboren” Kabinet, dat aanvankelijk Jen indruk gaf van meer conserva- vaardigheid ---iheid, die de kenmerkt in de ure des ge- - —ca ze liefheeft, ■wordt bedreigd, begreep ze, hans geen tijd was voor ver- Snel trok ze hem overeind, De opening van het Italiaansoho Parlement. Voor het eerst sedert'do oorlog is begonnen is het Italiaansche Parle ment weer bijeen gekomen. En de opening heeft zich gekenmerkt door groot enthousiasme. Alle tribunes waren dicht bezet en van do 508 Ka merleden waren er moer dan 400 aanwezig. Bij het binnenkomen van de regee ring met Gblitti aan het hoofd, barstte de Kamer in een geestdriftig gejuich uit. Zoodra de storm een beetje be daard was, stond de president van dé Kamer op on bracht aan het dappere leger en aan de vloot oen heilgroet. Deze redevoering word telkens afge broken door geestdriftig applaus. In het bijzonder was dit hot geval, toon de voorzitter zei, dat de .daad van Italië slechtp diegenen verrast had, die het tot zulk eon krachtsontplooiing niet in staat achtten. Hij eindigde zijn speech met de woorden van ka pitein Verri, oen van de eerst geval len„Avanti, garibaldini, del maro!” Do tweede spreker, het oudste lid van de Kamer, gaf eveneens zijn vreugde to kennen over het optreden van hot jonge Italië. Daarna prezen de ministers van oorlog en marine, 4e heeren Spingardi en Cattolicai het leger on de vloot. Toen kwam de hoofdschotel van het menu. Giolitti, de minister-president, las het inlijvings- besluit voor, waarbij de souvoreinitoit van Italië over Tripolis en Barka is afgekondigd. Na voorlezing werd het naar een commissie van 20 leden ver wezen. Toon verzocht de regeering om de vergadering te sluiten om ook in den Senaat de opening te kunnen bijwonen. Als een merkwaardigheid geluk, eon vrouw meende in de armen te sluiten, bleek het later, als het dool bereikt was, een schoon, marmoren beeld Maar 't is nu geen tijd voor verwijtingen of bitterheid. Ga nu naar boven en haal dien dien man hier, of .neon, laat hem nog ovon blijven, doch kom zelf dadelijk terug. Stel hem genist, hij heeft'noch van mij, noch van de politie voor heden iets te vroezen? „Jo zult mij moeten toegoven, Eli sabeth !w begon hij, toon zij was terug gekomen, en met de handen in de zakken voor haar staan gaande, „dat ik van geluk mag sproken met uwe familie in kennis te zijn gekomen. Ik bewijs een Ronsburg een dienst en hij wordt een dief ten mijnen kostte; ik hhw een Rensburg ,en zo verbergt dien dief in mijn huis, dat haar heilig moet zijn ik vertrouw een Rensburg mijn naam, mijn eer en ze heult mot een misdadiger! Allemaal reden om me bizonder over de kennismaking te verblijden? „George! niet öp dien tergenden bedaarden toon, wat ik u bidden mag ge beleedigt mij, Barst los in woecfa, trap me, sla me desnoods, maar martel me niet langer? (Wordt vervolgd.) dusverre geen enkele - „politiek for tuin” .in den schoot. De magerheid van de verloopen vier jaren komt daardoor nog ergpr uit. En had Kuyper-drie jaar lang te rekenen met een Senaat van an dere kleur, Heemskerk had althans van Sept. ’09 af, aan beide zijden van het Binnenhof een meerderheid, die alle zijn voorgangers hem zouden benijden. Vier volle jaren! En haast niets kwam tot stand van al het voorge- spiegejde. Alleen de nieuwe Militie- wet en zelfs daarhan gaven alle redhtsche woordvoerders in den Senaat toe, dat zij beneden de ver wachting was gebleven en slechts een tijdelijke voorziening bood. En dé Regeering legde er toen vollen nadruk op, dat deze wet slechts een herziening van de wet-Eland bracht, zonder eenig b egins e 1 te wijzigen. Dkkrvoor, alleen d&irvoor heeft het Kabinet vier lange jaren noodig gehadAl het overige wat tot stand kwam het is niet veel was .klein-werk, en hield geen ver band met den beginselstrijd. Uit „ongerustheid” over het mili tair beleid der liberalen trad het „Christelijk” ministerie op: de nieuwe Militiewet kwam, op een paar dagen na, na vier jaar tot stand. En het Kustverdedigingsontwerp, dat ons land meer dan wenschelijk is in de internationale moeilijkheden betrok en dat eerst urgent heette, is nu bijna vergeten Wat moet men nu denken vap die „ongerustheid” der kerkelijke partijen^? In de vier jaar hoorde men van het kiesrecht der Regeering niets. Toch was dit een der hoofd-pro- grampunten van de Rechterzijde. De Regeering benoemde een Staats commissie zekerMaar deze is nu nog niet gereed en al verschijnt voerde hem den gang door, don trap op en duwde hem in haar slaapkamer, hém toefluisterende zich onder het bed te verbergen. Toen ging ze weer naar beneden en zette zien schijnbaar bedaard weer ne der. Ze dacht niet aan het leed, aan de schandedat was thans de vraag nietal hare gedachten waren op één punt geconcentreerd, al hare zintuigen op één doel gescherpt: haar broeder te redden. Ze dwong zich met bijna boven- menschelijke kracht tot bedaardheid elk oogenblik kon de politie komen ze rilde. Een van Rensburg opge- byacht tusschen gerechtsdienaars als een misdadiger, als een dief 1 En wat was hij andersZe begreep alles Jonker van Rensburg, haar broeder, dien ze zoo afgodisch liefhad, was een schurk, een lage, gemeene diefStil, daar wordt gebeld. De politie Zwijg, arm, bonzend hart, ik moet kalm, bedaard zijn, den argwaan ontwape nen, vermoedens afweren. Doch degene, die zij verwachtte of vreesde was het niet; haar echtge noot trad met bleek, ontdaan gelaat binnen en zonder te groetenwan kelde hij naar een stoel en viel daarop neder, terwgl hij zijne armen op de tafel legde en zijn hoofd daarop lie* 38) Ze hield op de deur aan de achter zijde van den tuin werd behbedzaam geopendeen gestalte onderschepte den lichtstroom, door het openen ge vormd, zag gejaagd rond, rende over perken en door struiken, richtte zich naar de tuinkamer, waar ze zat. Wat te doen, doch er was geen tijd meer te denkeiV, de deur werd opepgerukt en mee gescheurde klee- ding, blootshoofd, bleek, verwilderd stortte een man aan hare voeten, om vatte haar knieën, met van angst sidderende stem uitroepend „Elisabeth! red mij! Men vervolgt me als men mij vindt, ben ik verlo ren 1 red my, red mijI” „Paul? J Met al de van geest en vrouw 1 vaaTs. Als iemand, dien daardoor dat het thans klaringen, f haar rapport binnen weinige maan den (zooals minister Heemskerk mededeelde) kans dat er van de Grondwetsherziening nog iets vóór 1913 terecht komt, bestaat er, in aanmerking genomen wat nü reeds op afdoening wacht, niet. Tot dit laatste behoort, behalve een aantal andere belangrijke Wets voorstellen, o.a. de gehecle sociale wetgeving. Want ook het tegenwoor dige „christelijke” ministerie heeft, evenals dat van dr. Kuyper, kans gezien vier jaar te regeeren, zonder de beloofde sociale wetten (ziekte-, ouderdoms-, en invaliditeitsverzeke ring) tot stand te brengen. Wel zijn allerlei partiëele herzieningen tot stand gebracht, maar zelfs nu nog, na een Kerstvacantie van twee maanden, zal de Tweede Kamer aan geen der hoofdschotels kunnen be ginnen. Niets is klaarniet ten onrechte riep dr. Kuyper ’t uit, toen Talma’s ontwerpen inkwamen „te laat, veel te laat”. Het ministerie-Heemskerk vierde dezer dagen zijn vierden geboorte dag. Vier volle jarenEen voor on s land haast ongekend verschijnsel.Zelfs wanneer een Kabinet, dat na een algemeene Kamerverkiezing optreedt, ’t uithoudt tót de volgende generale stembus, heeft het hoogstens 3% jaar om met de Staten-Generaal te werken. Heemskerk beeft nu al de 4 jaar zonder eenige „korting” achter den rug. Er is alle reden om thans een blik terug te werpetf. Het Kabinet-zelf onderging vele wijzigingenIdenburg ging naar Indië en werd door de Waal Malefijt vervangen Bevers overleed en werd door. Regout opgevolgdNelissen en Sabron legden ’t om gezond heidsredenen af en Cool werd, als niet „echt wagenschot”, door Colijn vervangen. In zooverre was de Ka- binetsformateuf al niet gelukkig in de keuze zijner mede-bewindsleden. Maar niepiand zal kunnen meenen, dat deze mutaties van beduidende invloed waren op de praestaties van het Ministerie. Het optreden van Colijn vertraagde het tot stand komen der nieuwe Militiewet niet noemens- waardig en voor ’t overige zijn ’t de Departementen van Binnenland- sche Zaken, Landbouw en Financiën, van welke de voornaamste schotels van het regeeringsprogram moeten komen en niet die van Koloniën, Waterstaat, Justitie, Marine en Bui- tenlandsche Zaken. Pleitte Kuyper in 1905 op grond van de woeligen van 1903 (die zoo veel tijd kostten verzachtende om standigheden Heemskerk viel om haar te waarschuwen den dief in hechtenis te nemenwat anders sprak hij op verachtelijken toon. Met eon gillenden kreet sprong zo voor hem met uitgestrekte armen, toon zakte zo inéén on omvatte zijne knieën. Neenneen, dat zult ge niet doen, al moest ik me aan je vastklampen om het te beletten. Georgemijn Ge orge, zie mij aan ik lig in het stof aan uw voeten, gebroken, vernederd als een smeekelinge. Gij, die me zoo goed keht, moet weten, wat mij die houding kost, daarnaar mijn wanhoop af moten !u Hij zag haar aan. Hare lange, zwarte haren, door een onkelen wrong vast gehouden, waren losgegaan en vielen om hare gestalte als een golvendon mantel, do schoone oogen waren om- sluierd door oen floers van tranen. Hij begreep, hoe dat trotscho hart onder die vernedering moest bloeden en een diep medelijden greep hem aan on maakte plaats voor den toorn. Zacht richtte hy haar op. Ach, Elisabeth! sta op, diocomodie heb je al zoo dikwerf opgevoerd, als de familie Van Rensburg een dienst verlangde. Dankbetuigingen, aanha lingen, allemaal huichelarij. Als de verdwaasde minnaar, dronken van rusten. Met oen uitdrukking van ontzet tenden zieleangst staarde ze op die roerlooze gestalte; welk verschrikke lijk geheim zou nu weer worden open baard- George Geen antwoord. Eindelijk zijn hoofd opheffende, strekte hij zyn hand naar haar uit. „Elisabeth! mijn arme vrouw? Dof, toonloos klonk zijn stem. Ze boog zich naar hem toe en fluis terde hem een naam in het oor „Paul Verschrikkelijk was de uitwerking van dat óéne woord. Als geöleetriseerd sprong hij overeind en haar wild bij den arm grijpende, donderde hij haar toe„Dus ge weet het. Hoe is dat mogelijkMaar dan is hij hier Zooals hij daar stond, hoog opgo- richt, met bliksemende oogen, verwron gen trekken schuimbekkende van woede was hij verschrikkelijk om aan te zien; en hoe moedig ze was, ze werd bang. „Antwoord klonk het schor. „Hij is hier,u antwoordde ze bevend. Haar echtgenoot liet haar arm los en greep zijn hoed. „Waar ga je heen ?u vroeg ze ont steld. „Waar anders dan naar de politie (iOIIISIIIE (01 KA M. - PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal f 1.25 HEESS Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55 Idem franco per post,150 Elke regel meer ,0.10 Met Geïllustreerd Zondagsblad ,1.5(1 Bpdrieaehtereenvolgendeplaatsingonwordendezetegentweeberekend. Idem franco per post 1.90 4^ KC'VjI J) Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels f 035 by vooruit- Abonnementen woi-den ilageljjks aangenomen aan ons BureauLange ft, betalingelke regel meer 6 etsReclames f 0 25 per regel Tiendewkg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel én de Postkantoren Groote letters en randen naar plaatsruimte. PRIJS DER ADVÊRTENTIËNÏ Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1912 | | pagina 1