Van Houten's
RONA
Cacao
BHT
p—R
e tegemoet, ll
..E, Alter
I
50e Jaargang.
No. 11800.
ENORM
stam óss ^Sloaós.
t
In Smaak, Kracht, Geur en Kleur
met alle andere goedkoope merken.
Eerste Blad.
UiüUÜill
‘i
Gracht 269*
AAG,
iTE WAA1J-
?en
neskleeding*.
of gedeelten
VERSCHIL
behalve Zon- ei} Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
i.E.ALTER
XTïe'VX'WS-
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc. 82. Uitgevers A.‘ BRINKMAN EN ZOON.
wAbËNHIJIS, Spuislr. Oen Haag,
/overschoenen en Wlnterpantoffels.
Zaterdag 2 Maart 1912.
A U’S
3TE.
IN HEM.
Samenwerking van Links.
FEUILLETON.
de stad aan huis
i)
i.
4b Zn., Gouda.
dat Uw
w handen
i Uw leven
Maar naast, en Zeker ook door
die regeeringsonmacht, is de coalitie
een voortdurend gevaar. In de eerste
plaats op het gebied van het onder
wijs. Meer en meer Wijkt het tod),
Dit Nummer bestaat'ult twee
bladen.
erheld van
aar alleen
tor het
Q kostbaar
fijne kant.
In de helft
»r djt helft
san groene
ietfe zucht
1 Jiorst.
Wij wéten, dat er nog altijd vrij
zinnigen zijn, die het niet aangenaam
vinden deze dRaarheid te hoeren, al
worden zij iederen dag schaarscner.
In 1878 zou het voor een vrijzinnige
zéker buitengemeen gevaarlijk ge
weest zijn zich aldus uit te laten. In
dit verband herinneren wij aan de
ook geene finale oplossing wat
was ooit finaal in deze zondige we
reld? is alle reden van bijeen
blijven voor de coalitie weggevallen.
Als ze bijeen bleef, was het slechts,
omdat ze van 1901 tot 1905 had
leeren kennen, hoe zoet de macht
is, en hoe heerlijk het is over de
benoemingen te beschikken te heb
ben. Speciaal die twee soorten be
noemingen, waarvoor geene enkele
waarborg van bekwaamheid wordt
gel'ischt, hot burgemeesterschap en
het schoolopzienerschap. Dr. Kuyper
heeft door de grootst mogelijke vrij
moedigheid, waarmee hij deze beide
ambten als hemelsch manna over
zijne volgelingen uitstrooide, de zucht
tot behoud der coalitie niet weinig
versterkt. En al was Mr. Heemskerk
in deze, vooral in den beginne, wat
voorzichtiger, nu hij geheel onder
Kuyperiaanschen invloed is gekomen,
gaat het vrijwel dezelfden weg uit,
oegenu, Qnen-
L P, Spreker
is Genoegen”,
uitwedstrijden
ra«".
1.
lie”, 8% uur,
iwenkiesrecht.
Salomons.
Reunie” 8 uur,
jz. Studie- on
tapijtlooper, dio reikt tot aan de straat,
waar de rijtuigen staan.
Daar komt een bevallige jongedame,
nauwelijks de kinderschoenen ont
wassen, aan de hand van een schoonen
jongen man do trap af.
Een japon van witte zijde omsluit,
haar slanke gestalte, een myrtenkrans
rust op haar donker haar en houdt
tevens haar bruidssluier vast. Dames
in fluweel en zijde gehuld, bejaarde
heeren met ridderorden op de borst,
officieren in schitterende uniformen en
jonge dames in lichte, ruischende klee-
dipg, vormen den dgftigen bruidstoet
van het jonge paar.
Allen stappen in de gereedstaande
rijtuigen en zijn in |èen ommezien uit
het gezicht verdwenen dan vetspreid-
de zich de nieuwsgierige menigte.
Wat een leventje hebben die
rijke lui toch, zei een dikke vrouw
met een zwaar beladen mand aan den
arm. Alle dagen lekker eten en drin
ken, allerlei pleziertjes ja, zulke lui
kunnen het wel uithouden.
Die rijke lui hebben er geen
begrip van, hoe ons soort van men-
schen moet zwoegen voor het Age-
lijksch brood, meende de vrouw die
naast de dikke stond,
- En toch ziet mijnheer Römer
er menigmaal uit, alsof groote zorgen
GOIDSCHE COURANT,
■ertezxüe’bleud. voor G-o\xeLsu ezx OxxxstxeZlxzezx.
I'lllJS 1)ER ADVERTENTH'.N:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke rfgel meer I 0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van t—5 regels f0 35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames t 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
rgoed.
if eft ADBW.
icht 2611',
lAG.
viel Karei driftig Zij heeft me
niet ééns maar wol Honderdmaal met
haar mooie oogeg aailgekeken en toe
gelachen, -zoodat ik wel van steen had
moeten zijn ogi daaronder ongevoelig
te blijven.
Maar zij kon zich toch ónmoge
lijk verloven met oen jonkman, die-
nog in de hoogste klasse van hot
gymnasium zit, al waren zijne bedoe
lingen nog zoo. goed gemeend-, ant
woordde Eduard lachend.
Prikkel me niet tot het uiterste,
anders zou ik je vriend niet langer
kannen ’zyn, riep Karei met gesmoorde
stem.
Och kom, Karei, neem het niet
zoo ernstig, sprak Eduard, hem de
hand toestekende.
Aarzelend stak Karei ook de zijne
toe.
Laten wij ons voorloopig nog I
maar niet om de meisjes bekommeren
en laten wij trouwe vrienden blijven;
je weet, dat ik niet zonder jou kan
leven.
Goed, maar ontzie dan mijn
gevoel, totdat de tijd mijn smart ge
lenigd heeft, antwoordde Karei kal
mer.
Daarop haalde hij een portret uit
zijn notitieboekje te voor»cbijn en reik
te dit met een afgewend gelaat aan
adres aan de beruchte sdtoolop-
zienerbenoeniing in den Helder en
de pas afgekomen burgemeestersbe
noeming te Sassenlteim.
hn kort te gaan, de coalitie, die
eens als onderwijscoalitie reden van
bestaan had, is uitgeleefd en als
enkel macht s-coalitie overgebleven;
dat ze, over zoo groote meerder
heid in beide takken van onze Staten-
Generaal beschikkende, na 4 jaren
regeerens aan geen enkel der groote
vraagstukken van den dag gezonde
oplossing vermocht te geven of zal
vermogen te geven, toekent hare
onmacht om te regeeren zóó duide
lijk, dat we daaraan verder geen
woord zullen verspillen.
- PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal J®
Idem franco per post 1
Met Geïllustreerd Zondagsblad 1 50
Idem franco per post1 00
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauLaser:
Tiksdeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
Calvinisme hebben moesten, niet
alleen met de felste Calvinisten in
één verbond op te nemen, maar
daarin ook plaats te géven aan de
Christelijk-Historischen, die Rome
altijd als den oervijand beschouwd
hebben, en-die daarenboven als ultra
conservatieven nog weinig lust hadden
om samen te gaan met de anti
revolutionairen, die in de'JOer jaren
zeer positieve, sinds dien opgegeven,
democratische neigingen hadden. Dat,
niettegenstaande al deze bezwaren,
het verbond toch tot stand kwam,
dankten deze beide staatslieden in
hoofdzaak hieraan, dat er bij alle
verschil één gemeenschappelijk belang
was dat door alle drié de kerke
lijke partijen evenzeer gevoeld werd,
en dat was de subsidieering van het
bijzonder onderwijs. En hierin ston
den deze partijen sterk, omdat ze het
gelijk aan haar kant hadden, ze
kwamen op tegen het geleden onrecht.
Het woord van Kappeyne, dat de
minderheden maar onderdrukt moes
ten worden, zijne wet van 1878,
die getuigenis atlegde van absolute
onmacht of onwil om te zien, dat
een belangrijk deel der natie
geen vrede kon hebben met de
openbare school, is het zaad ge
weest, waaruit het bijzonder onder
wijs welig is opgeschoten. Als de
kerkdijken dan ook goed over de
zaak nadenken, zullen zij naast hunne
Groen van I’rinsterer- en Savoinin
Lohman-scholen zeer zeker ook eefis
eene Kappeyne-school doen verrij
zen zij hebben aan dezen Whister
veel te danken.
Bevoegde beoordeelear» vinden hierin
terug den •maak en geur, die goed gefa-
\briceerde cacao moet bezitten.
CREBAS,
Telef. 40.
Nood leert bidden. Dit aloude
spreekwoord, op de politiek toepas
sende, zouden wij willen zeggen
nood leert eendracht. Nu de vrijzin
nigen hunne dierbaarste belangen,
hunne hoofdbeginselen, iederen dag
meer bedreigd zien, komen er stem
men en nog wel zeer gezaghebbende
stemmen, die aandringen op samen
werking tusschen de drie vrijzinnige
fracties bij de stembusdie het
openlijk uitspreken, dat, waar de
drie Merkelijke partijen, trots alle
beginselverzaking, die daardoor voor
hen eisch wordt, steeds nauw ver
bonden optrekkende eerste eisch
is voor de drie vrijzinnige fracties
op samenwerking aan te sturen, te
meer, waar deze zonder opoffering
van beginselen kan verkregen wór
den. Zoo sprak de vrijzinnig-demo-
cratische voorman Dr. Bos zich dezer
dagen uit in de „Winschoter Cou
rant”, en in denzelfden geest sprak
te Dordrecht de nestor der Liberale
Unie, de eeuwig jeugdige, onver
moeide strijder, Mr. J. A. Levy. En
wij weten, dat zij daarbij naar het
hart hebben gesproken van duizenden
en nog eens duizenden vrijzinnigen
in Nederland, die absoluut niets
voelen voor de geschillen, waarover
de leiders zich soms zoo druk maken.
Hoe staat eigenlijk de zaak, en
wat is op dit oogenblik de beteeke-
nis van de regeergnde kerkelijke
coalitie voor ons volksleven? Om
deze vratjg juist te beantwoorden,
dienen wij even een blik achterwaarts
te slaan, en ons voor den geest te
halen, waardoor het aan Dr. Kuyper
en Dr. Schaepman ten slotte gelukt
is, trots alle bezwaren, want die
waren vele, de coalitie tot stand te
brengen. Waarom het hun gelukte
die Roomschen, die niets van het
8’/2 uur,
moegen”,
zijn vriend toe met de woorden
Hier Eduard, noem difc portret,
dat ik tot heden ah een heiligdom by
mo gedragen heb. Ik wil‘door niets
moer herinnerd worden aanhaar, die
mij zoo bitter mislehf "hooff. Moge zij
gelukkig worden met haar I^olwchon
graaf als hot mogelijk is. Hij heeft/
niot de eer in mÜA smaak te valled.
Ik bon ooIrWiet bijzonder i«ge
nomen mot mijn zwager en ik gek of
dat papa ook wol bedenkingen tegen
hem had.
Maar waarom moest Hildegard
dan trouwen Ze is pas achttien jaar
oud, vroeg Karei weer driftig.
Dat zou je eens aan bruid en
bruidegom moeten vragen. Paul en
Hildegard verklaarden, datzij niet zon
der elkaar konden levJw Hij heeft
papa gezegd, dat zijne t<*nwoordig-
heid op zijn landgoed in Tolen drin
gend vereischt werd, en daarom werd
de trouwdag oök reeds kort na de ver
loving vastgesteld. Er is nu niets meer
aan te veranderenj wij moeten een
vroolijk gezicht toonen. Ha, daar zijn
we al bij de kerk.
Karei zweeg, alleen een diei
ontsnapte aan zijn beklemde
(Wordt vtrvolgd.)
a Réunie S’/j
ida Vooruit”,
sring.
10 uu^v.m.
rgadering van
r. dg Heer Jan
rdam.
en Woning-
jrgad. Onder-
jmenzorg.”,
)e Réunie", 8
gadering van
lanscheBond.
i van’sHage.
moegen” u.
oeuvre.
noegen”, Ned.
ick Afif
a” 8 4, Ned.
afd. Gouda.
g, Rotterdam.
geregeld tjjdig
mtvangenvan
i, vennakelijk-
da» in onna
uiting van den heer De Beaufort,
die, toen de afgevaardigde voor
Brielle bij de laatste algemeene be
schouwingen over de Staatsbegroo-
ting als zijn meening te kennen gaf,
dat de onderwijswet-Kappeyr.e eene
wet was, waardoor de rechten van
eene groote minderheid zeer sterk
werden verkort, opmerkte, dat, in
dien deze afgevaardigde dat in 1878
in de Tweede Kamer gezegd had,
hij niet alleen door de liberalen zou
zijn uitgeworpen, maar zelfs vogelvrij
verklaard. Zoo is het. Wij zullen
Kappeyne en deze liberalen niet
harder vallen dan noodig is. Het is
nu eenmaal een vaststaand feit, dat
we zich telkens in de geschiedenis
zien herhalen, dat eene overheer-
schendc partij langzamerhand hare
wenschen en belangen met die van
de natie vereenzelvigten zeker past
het niet aan Calvinisten of Room
schen hierover groot misbaar te
maken, die, waar en wanneer zij
de baas waren» de rechten der min
derheden steeds totaal hebben gene
geerd. Maar gesteld eens dat in
1878 op Kappeyne’splaats een man
had gezeten, als Dr. Bos bijvoor
beeld, dan ware ons volk een dertig
jarige onderwijs-oorlog gespaard dien
wij in de eerste plaats daarota zoo
betreuren, omdat ons onder w ij s
daardoor zoo heeft geleden, omdat
als gevolg daarvan, we op ieder
gebied van onderwijs zoo schromelijk
ten achter zijn. En dan zouden we
thans niet opgescheept zitten met
eene wet-Kuyp«f, waarvan wij het
subsidiestelsel niet afkeuren, maar
die naast het gemis aan deugdelijke
waarborgen voor goed onderwijs, tot
eene verbrokkeling van krachten
leidt, waartegen uit de coalitie zelve
reeds door niemand minder dan Prof.
Woltjer is gewaarschuwd.
Het gemeenschappelijk ondtrwijs-
belang was dus* het cement,
drie partijen aaneen bond. MeiSe
oplossing van het onderwijs-vraag-
stuk dW Dr. Kuyper, zij het dan
hem drukken, zei weer oen derde, en
een jonge werkman in een kiel voegde
er lachend bij Het I» alles geen goud
wat er blinkt.
In een der laatste rijtuigen op weg
naar de kerk zitten twee knappe jon
gelui, leerlingen der hoogste klasse
van het gymnasium. Mon zou hen
voor tweelingbroeders kunnen houden,
zooveel gelijken zo op elkaar. Alleen
heeft Eduard Romer donker haar en
zijn gelaat is ernstiger, terwijl Karei
Brinken lichtblond haar heeft en
meestal vroolijker uit de oogen kijkt
dan zijn makker.
Hij zit ietwat terneergeslagen naast
zijn vriend totdat deze eindelyk zegt
Kom, Karei, wees een man en
neem de zaak niet te zwaar op, je
bederft daarmee al je pleizier van de
bruiloft. Op het oogenblik zie je er
uit als een doodenverklikker.
Scherts nu niet, Eduard! Je
weet niet hoe pijnlijk het ie, wanneer
ons hart gekwetst wordt in zijn hei
ligste gevoelens 1 Zij is je zuster, maar
toch, ik moet je zeggen, dat Hildegard
op onverantwoordelijke Wijze met mijn
hart gespeeld heeft
Hoe bedoel je «lat l Heeft zij je
‘ooit haar wooro gbgeven? vroeg
Eduard eenigszins spqittend.
Aob, je wilt mi niet begrijpen,
De vriéndelijke lentezon schijnt hel
der aan detf blauwen hemel.. Alles
lijkt wel verjongd,, verwarmd, opge-
vroolijkt.
Zelfs de oude,, deftige woning' yan
den senator Manfred Römer, te Ham
burg, ziet er in do goldey zonnestra
len minder spmber uit dan gewoonlijk.
De hooge vensterruiten weerkaatsten
het zonlicht zoo schitterend, dat de
«ware zijden gordijnen van donkerrood
en lichtgeel damast daarachter byna
niet te zien zijn. Een lange rij van
prachtige ry tuigen staat voor het def
tige huis en aan de overzijde der straat
ziet men een nieuwsgierige, babbelen
de menigte, vol verwachting den blik
telkens gericht houdende op de breeds
deuren der deftige patriciërswoning, begri
Daar komen twee livreibedienden
en zetten de' deuren open, zoodat ons
ben blik naar binnen vergund wordt.
De breede trap, met prachtig gesneden
leuning, is belegd met een kostbaren
