Van Houten's
RON A
ITS,
and el;
SEL
-l
VAN
l MERK te letten.
Cacao
LE. Alter
Gracht 2694
AAG,
;te waar.
g-en
meskleeding,
of g-edee^M
No. 11821.
50e Jaargang.
i
if
FEL1LLETOA.
%)a stam óas <3Moais
I
i
WARENHUIS, Spuistr. Den Haag.
Alle Luxe- en Hulsh. Artikelen.
OOP
PENHOUT
A
Gouda.
i Heeren
Met zorg bereid uit gezónde en
krachtige Cacaoboonen, vandaar
de echte, pittige Cacaosmaak-
AYZONEN
Zfe'VLXtexilan.ca..
lomeii,
ar 30-36 oM., eon
d.E. ALTER
Buitenlandsch Nieuws.
Woensdag 20 Maart 1912.
XTieix'ws- ezx ertexxtieTolo-d. voor G-ovlcLsl exi. Oxxxstr e Usezx.
Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
Er wordt’zoo goed als alge-
H'
(Wordt vervolgd.)
de stad aan huis
cbord”, 8 uur
rjjd. d. Tubér.
shaakbord” 8
tandmeesters,
tonie” Markt,
ring der Holl.
aid. Gouda en
f
loegen”, Ned.
ckAuf”.
Woningtoez.
mtandsoomin
;uks
ANDHOVT, te
n bij J. H. VAN
tmeentebouwkun-
BIJL,
3AART Lz.
s:
T IN
mEWwl
MMOL I
MJSD» I
D£k..
ZIJN VAN
IEM.
IEEËN worden
in verzegelde
n vijf, twee en
n een Ned. ons
kling van Nom-
js, voorzien van
ad Merk, vol
et gedeponeerd.
de uitvoering
•de orders aan-
8 n., Ned.
ifd. Gouda,
f, Rotterdam,
eregeld tijdig
utvangenvan
vermakelijk-
Un in Onze
I
09* Nieuwe Ahonné’s
ontvangen de tot 1 April
verschijnende nummers gratis
slaging over het wetsontwerp, hou
dende bepalingen tot bescherming van
in het wild levende vogels, verdedigt
de heer Tydeman nader zijn amende
ment op artikel 1, om de „zwarte
lijst” van onbeschermde vogels te doen
vervallen.
De heer Duymaer verzoekt de Aal
scholver, die in het noorden van Over
ijssel veel schade aanricht onder de
visch alsnog op de lijst te brengen.
De minister van Landbouw ver
klaart op dat verzoek niet in te gaan.
Het betoog van den heer Tydeman,
wat aangaat het onderscheid tusschen
nuttige en schadelijke vogels, acht de
minister onjuist. Ten onrechte meent
de heer Tydeman dat het amendement
der commissie van rapporteurs betrek
king had op die uitvoerbaarheid der
wet.
De heer Teenstra verklaart zich
bereid, tegen het amendement-Tyde-
man te stemmen, nu de minister het
amendement der Commissie heeft over
genomen.
Nadat de heer Pollema verklaard
had tegen art. 1 te zullen stemmen,
omdat de minister niet motiveert van
welk beginsel hij uitgaat bij de sa
menstelling der lijst van schadelijke
vogels, wordt het amendement-Tyde-
man verworpen met 53 tegen 8 stem
men.
rgoed.
M en ADK BS-,
»cht 269»,
LAG.
trict zullen worden vastgesteld door
districtscommissie’s uit beide partijen
met een onpartijdigen voorzitter aan
het hoofd. Gedwongen arbitrage zal
niet worden voorgeschreven.
Enkele bladen weten ook nog miee
te deelen een bepaling, volgens welke
den Staat het recht zou worden gege
ven, de mijnen te naasten van die
eigenaars, die een minimum-loon nipt
willen invoeren. De wet kan dus (Ie
oplossing van het conflict bespoedigen.
Toch zijn er ook gevaarlijke zijddn
aan het ontwerp. Wat vandaag dtjn
mijnwerkers zal worden gegeven, vra
gen morgen ook andere arbeiders.
Verder dienen wij af te wachten.
1-
De Britsche mijnwerkersstakiug.
Het hoofdmotief van de mijneige
naars vooral in Wales en Schotland
om niet aan den eisch van minimum
loon te willen toegeven, is hierop ge
grond, dat de thans geldende over
eenkomst nog tot 1915 loopt. Daar
tegenover voert de bekende Lord
Brassy aan, dat vijf jaar in het mijn-
werkersleven een lange rek is. Hij
vindt den eisch gerechtvaardigd, om
dat de steenkolenprijzen enorm zijn
gestegen en de (kosten voor levens
onderhoud aanmerkelijk zijn verhoogd.
Nu wordt veelal de oorzaak van het
groote conflict aan de regeering ge
weten, die te laat zou hebben inge
grepen. De regeering heeft pas de
onderhandelingen opgevat, toen de
mijneigenaars en de mijnwerkers de
besprekingen hadden opgegeven. Het
verdere verloop kennen de lezers uit
onze vroegere overzichten.
Thans is er maar één middel dat
een oplossing kan brengen. Het is
de minimum-lopn-wet. Volgens de
berichten zou zij gisteren in het La
gerhuis worden ingediend. De regee
ring had zich de volgende behande
ling gedacht, Dinsdag eerste lezing,
Woensdag tweede lezing, Donderdag
eindbehandeling, Vrijdag, behandeling
in het Hoogerhuis, Zaterdag bekrach
tiging door den Koning.
Bonar Law merkte namens de oppo
sitie op, dat waar de maatregel van
zoo ernstigen aard was, het de voor
keur verdiende, tusschen eerste en
tweede lezing een dag tusschenruimte
te laten tot overleg tusschen de leden
en het inwinnen van het oordeel van
deskundigen.
De regeering antwoordde, dat zoo
mogelijk met de opmerkingen rekening
zou worden gehouden.
Enkele bladen weten het een en
ander uit de wet mee te deelen. Zij
zou een bemiddeling zijn tusschen het
standpunt van de mijneigenaars en
mijnwerkers. Voor alle arbeiders onder
den grond zal een minimum-loon
moeten worden ingevoerd, terwijl ook
aan de mijneigenaars verschillende
waarborgen zullen worden gegeven.
De minimum-loonen voor elk dis
gewoon. Er wordt zoo goed als alge
meen gewerkt.
De bladen zijn het er over eens,
dat het wetsontwerp op de kolenmij
nen geen dwangmiddelen zal toepassen.
Volgens de „ïimes” kunnen de ver-
zoeningsraden in de mijndistricten
dienst doen als de raden, waaraan de
vaststelling van het minimum loon
wordt opgedragen.
Naar de „Daily Chronicle” van een
lid van het Lagerhuis, van de arbei
derspartij verneemt, zal het wetsont
werp 17 mijndistricten vormen. De
districtsraden zullen een maand tijd
hebben om het minimum loon vast te
stellen. Wordt het wetsontwerp Za
terdag wet, dan wordt het werk Maan
dag hervat.
Volgens een mededeeling in de bla
den heeft de arbeiderspartij uit het
Lagerhuis gisterenavond besloten zich
in beginsel niet tegen het wetsont
werp te verzetten, behoudens een na
dere beslissing als morgen de tekst
bekend wordt.
De unionistische „l^all Mall Gazette”
zegt, dat het wetsontwerp alleen een
korten wapenstilstand zal brengen.
Het moedigt de vakvereenigingen aan
tot stakingen in andere bedrijven,
teneinde ook daarin een minimum loon
te verkrijgen. Het blad had het on
eindig beter gevonden, de staking nog
een veertien dagen te laten voortdu
ren; dan zouden de weerstandsfondsen
der mijnwerkers uitgeput zijn.
STATEN GENERAAL
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Dinsdag 19 Maart.
Ingekomen is een- missive van den
heer Ferf, houdende meedeeling dat
hij, tengevolge van zijn benoeming tot
lid der Eerste Kamer, ontslag neemt
als lid der Tweede Kamer.
De voorzitter wijdt eenige waardec-
ronde woorden aan den heer Ferf, die
gedurende 20 jaren lid der Tweede
Kamer was, en steeds een ijverig aan
deel nam in haar werkzaamheden.
Bakkerswet.
De voorzitter uit den wensch dat
de volgende met de behandeling der
Bakkerswet zal kunnen worden be
gonnen, en noodigt de leden uit amen
dementen, welke niet meer in het
gewijzigd ontwerp passen, in te trek
ken, of door andere te vervangen.
V o g e 1 w e t.
Bij de hierop voortgezette beraad-
Duitsohland.
Militaire Ballon verongelukt.
De bemande vlieger-ballon van de
vestingtelegraafafdeeling te Straats
burg rukte zich los van de touweiji,
waaraan hij was vastgelegd, en dreqf
naar het Z.W. af. Een meegesleepte
stalen tros kwam in aanraking met de
electrische draadgeleiding, waardoor
kortsluiting ontstond. De ballon vloog
in brand en stortte bij Rischheim neer.
De beide opvarenden, de eerste-luite
nants Clover en Roever werden ernstig
gewond.
Mijnwerkersstakliig.
Naar uit Valenciennes gemeld wordt,
hadden de mijnwerkers van de drië
mijnen in het bekken van Den ai n-,
Zondagavond, tegen de beslissing vai|i
hun afgevaardigden in, besloten Maanr
dagochtend, niet aan het werk te gaan.
Dé staking is echter verre van alge-
meen. Het besluit tot staking, dat iii
het bekken van Denain gevallen is, is
genomen tegen de uitspraak van het
te Angers gehouden mijnwerkers-cont
gres in.
In het kolen-gebied van het Nauw
van Calais heerscht een zekere onrust!
daar sommige groepen mijnwerkers et
tot staking willen overgaan. Het bei
stuur van den bond van mijnwerkers
heeft den arbeiders in een manifeslj
aan de te Angers gevallen beslissing
herinnerd.
In het Loire-gebied is de toestand!
geld en nog een aanzienlijk bedrag
bovendien.
Het spel en de wijn hadden het ge
zelschap zoo erg te pakken, dat nie
mand bemerkte, hoe Hildegard ’t salon
tersluiks verliet.
De lucht daar drëigde haar te ver
stikken, zij de eenige die nuchter
gebleven was, meende onder een gezel
schap van krankzinnigen verzeild ge
raakt te wezen, en haar «chtgenoot,
haar Paul had zich weer laten mee
slepen.
Wankelend ging zij de trap op naar
hare kamer en daar zonk zij op de
sofa neer. Juist onder haar was het
salon waar gespeeld werd. De luide
stemmen van opgewonden menschen
troffen haar oor, soms vernam zij een
ruw gelachen daar in die hel was
haar mangevoelde aandrang oni
weer naar beneden te snellen, hem bij
den arm te grijpen en met geweld aan
zijn verderf te ontrukkendoch zij
bleef liggen, het was of al hare lede
maten verlamd waren. Te zwak om
hem uit het gevaar weg te rukken,
gevoelde zij toch al de ellende, die
haar man zich zelf en ook haar be
reidde.
Hoe lang zij daar wel zoo gelegen
had wist zij nietdoch het trok hare
aandacht, dat het beneden in het salon
het macao-spel. Kom hier eens naast]
mij zitten en let goed op, dan zal hetj
niet lang duren, of ge vindt er ook;
genoegen ini
Werktuigelijk nam Hildegard plaats,
haar man bntweek haar blikken, als]
gastheer was hij druk in de weerom]
voor kaarten te zorgen en voor meer!
wijn daarbij toonde hij een opgewon-
den, vroolijk gelaat.
Nu begon het spel en de gemoederen
werden meer en meer verhit. In den
beginne werd nogal laag ingezet, lang
zamerhand zette men hooger en de
dames waren de ijverigste onder de
spelenden. Op Hildegard maakte dit
alles een onaangenamen indruk, maar
vooral toen zij zag, hoe door den
hartstocht voor het spel het gelaat
van hare buurvrouw, baronnesse
Von Jabionowitsch, geheel verwrongen
werd.
Zij speelde ongelukkig, verloor het
eene goudstuk na het andere, doch dit
prikkelde haar nog meer, zij scheen
de fortuin te willen dwingen om haar
te begunstigen. Om Hildegard bekom
merde zij zich reeds lang nietdeze
zat zwijgend in haar stoel met bran
dende slapen en onuitsprekelijk harte-
leed. Graaf Paul had tot dusver gewon
nen, maar plotseling keerdé de kans
en hij verloor snel al het gewonnen
plotseling zeer stil werd en dat er stoe
len verplaatst werden. Wat moest dat
beduiden
Daaromtrent zou zij niet lang in
twijfel verkeeren.
Het zal ongeveer elf uur in den
avond geweest zijn toen een rijtuig,
met vermoeide paarden er voor, voor
de deur van het zoogenaamde „paleis”
te Mislowice stilhield. Een bejaard
heer, in een reismantel gehuld, stapte
uit, vroeg den toesnellenden bediende
naar den graaf en de gravin, en toen
de man sprak van „eerst aanmeldon”
duwde de heer hem ter zijde en trad
met hoog opgericht hoofd het salon
binnen, waaruit het luide gedruisch
der spelenden hem tegemoet klonk.
Graaf Paul zat juist tegenover de deur,
hij moest den binnentredende oogen-
blikkelijk bemerken. De verschijning
van zijn schoonpapa maakte op hem
een overweldigenden indruk.
Beste schoonpapa, wat een aan
gename verrassing! stamelde de graaf
met zware tong, terwijl zijn gelaat
allesbehalve vreugde uitdrukte. Wel,
met uw verlof, laat ik u met mijne
gasten bekend maken, voegde hij er
zeer verlegen by, toen hij den minach
tenden trek op het gelaat van den
senator zag, waarmede deze het gezel
schap en de geheele omgeving opnam.
Die verhitte, opgesmukte dames, die
inderhaast neergeworpen kaarten, die
op tafel verspreid liggende goudstuk
ken en bankbiljetten, naast die ledige
en half gevulde champagneglazen
zeiden hem alles wat hij verwacht had
hier met eigen oogen to zullen aan
schouwen.
Voor het oogenblik verlang ik alleen
te weten, waar ik mijne dochter kan
vinden, antwoordde de heer Romer op
zeer koelen toon.
Zeker, zeker, stotterde graaf
Paul. Hildegard was zooeven nog hier...
ik zal dadelijk £aan zien... zij zal zeer
verheugd wezen.
Verder kwam ‘hij niet, de heer
Römer drong hem ter zijde met de
woorden
Blijf alsjeblieft bij uwe gasten,
ik zal mijne dochter wel alleen kun
nen vinden, en jbij de eerste ©ogen
blikken van het wederzien behoeft
geen derde tegenwoordig te zijn.
Graaf Orlowsky gehoorzaamde als
een beknorde schoolknaap, zijne ge
wone gevatheid liet hem totaal in den
steek; hij voelde den grond onder zijn
voeten wankelen, en zijne hoop op hot
geld, dat hij van zijn schoonvader wilde
leenen, vervloog in rook.
GonisciiEdiiiinr.
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer„0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regeï.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Art. 1 wordt daarna goedgekeurd
met 57 tegen 6 stemmen.
Aan de orde was daarna art. 2
(verbod van vangen, dooden en ver-
koopen enz. van beschermde vogels)
licht de heer Rink twee, amendemen
ten toe, 1°. om in plaats van „ten
verkoop voorhanden”, te lezen „voor
handen”, en 2°. om ook te verbieden
het voorhanden hebben, te koop aan
bieden, verkoopen of afleveren ,van
huiden of vlenuels van beschermde
vogels.
De heer Kooien is van oordeel dat
het eerste amendement de wet veel
slechter zou maken, want men zou
dan ook bij particulieren voorhanden
beschermde vogels vogels in musea.
De heer Hugenholtz bestrijdt het
eerste amendement op ongeveer de
zelfde gronden.
De heer Pollema bestrijdt het eerste
amendement. De heer Teenstra is het
in beginsel met het tweede amende
ment eens, en hoopt, dat de voor-
steller er in slagen zal, het bezwaar
te ondervangen, dat de winkels, waar
vleugels en vederen voorhanden zijn,
bemoeilijkt worden.
De heer Lieftinck zet uiteen, dat ’t
amendement zeer onpraktisch is. Trou
wens men maakt vaak kunstmatig,
vederen en vleugels voor hoeden.
De heer van Idsinga sluit zich bij
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaalf 1.21
Idem franco per post 1 .5]
Met Geïllustreerd Zondagsblad 1.5]
Idem franco per post1 .9(
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons BureauLange
Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren)
1B)
Tevergeefs trachtte zij heimelijk een
wenk ,te geven, doch opzettelijk ont
week hij haar blik, en enkele minuten
later wist Hildegard, dat haar Paul
wederom voor de verleiding was be
zweken, en dat hij besloten had mede
te spelen. Toen verzamelde zij al haar
moed en zich tot een der dames wen
dende, zeide zij zoo luid, dat alle aan
wezigen het konden hooren
Zou het niet veel prettiger zijn,
wanneer wij met ons allen iets speel
den? De heeren verdiepen zich anders
zoo in de kaarten, dat zij voor ons
geen oog of oor meer hebben, en dat
is juist niet zoo aangenaam voor ons,
arme dames.
Graaf Konsky stemde hiermee in,
maar mevrouw Von Jabionowitsch
antwoordde
Maar, lieve gravin, wat denkt
ge van ons Meent ge soms, dat wij
tevreden zijn met toekijken Wij spe
len natuurlijk allen mee en het zal mij
eene bijzondere eer zijn, als ik n mag
bekend maken met de geheimen van
