ns n
't MERK te lellen
3LAZBN,
Zaterdag 20 April 1012.
No. 11846.
isia
Stok,
tr. 222,
o,
noth, spreken
^schikbaar óm
m. Nadere in-
md adres.
51e Jaargang.
tezxtïelolsucS. voor G-oioudeu ezx
V erschij nt dagelij ks
behalve Zon-
Eerste Blad.
JANSKERK
FEUILLETON,
Wa stam Ó08 tflloeós.
I
Omwenteling van ver
antwoordelijkheid.
M's Inky
de BESTE
CHADELIJKi
LLAND.
JDE,
Janskerk, der
keningen ent.
A BETH,
cvoeders.
WARENHUIS, Spuislr. Deo Haag.
BV Alle Laie- en llulsli. Artikelen
ÏHAMM,
LAYZONEN
TEM.
Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
V
f 1.25
f
u
Rei
1
(Wordt vervolgd).
s
k Zn., Goud».
ENT.
tgevers, Gouda
beroemde
erkglazen
Canaries
en */i liter
idermeel
oederkosten
0 en 5 kilo
Dit Nummer bestaat uit twee
bladen.
i
IICHT DER’
srk
X BIJL,
ÏBAART Lz.
1 van Beeldende
Ier, Architect en
van Bouwkunde
methode.
Ier fabriek
IA.
Snikbuizen
•by HH.:
ydstraat.
Veerstal.
arseelvoer)
en 7a kilo
lijken, alsof het werk door het mi-
nisterie-Borgesius onder zoo moei
lijke omstandigheden aangetast en
voor zoover toen mogelijk, tot
stand gebracht, thans opnieuw
op de helling zou komen. Wel wist
men, dat de heeren van den Senaat
nu juist niet gloeien van liefde voor
alles wat „sociaal” is, maar daar
tegenover stond, dat ook deze heeren
schoon minder van de kiezers te
vreezen hebbende dan hunne collega’s
aan de overzijde een politieke
verantwoordelijkheid dragen, waar
van zij zich op den duur niet kunnen
losmaken. De meerderheid in den
Senaat is Rechts, behoort tot de
coalitie, tot dezelfde coalitie die in
de Tweede Kamer en in de Regeering
de lakens uitdeelt. Wil zij zich schrap
zetten tegen vooraanstaande pro
grampunten der bevriende Regeering,
dan zou dit aan de coalitie gewroken
wordenof de Regeering zou aftre
den zonder haar beloften te hebben
ingelost, óf de Regeering zou aan
blijven, maar zonder in de mogelijk
heid te zijn en dit door haar
eigen vrienden haar groote werk
tot stand te brengen. Dat in beide
gevallen d'aardoor het vertrouwen
van vele nü nog Rechts-stemmende
kiez'ers in hun politieke vertrouwens
mannen ernstig zou worden geschokt,
spreekt vanzelf en na niet langen
tijd zou dit ook, via de Provinciale
Staten, in den Senaat zijn terugslag
doen gevoelen. Op grond hiervan
werd in parlementaire kringen ver
wacht, dat de Kamer van tweede
instantie het Talma niet onmogelijk
zou maken zijne wetten in het Staats
blad te brengen.
Nog eens, de kansen schenen
dus niet kwaad. Met zulke meerder
heden aan beide zijden van het
Binnenhof moest het wel lukken
Maar nu is er weer twijfel ge
rezen. Twijfel die de laatste maanden
(eregeld tijdig
ntvangenvan
vermakelyk-
lan in onze
Het is thans een tijd van voor
bereiding. Op het Binnenhof wordt
commissoriaal gewerkt, om de groote
stukken, waarmee men te laat
kwam aandragen, nog tijdig te kun
nen opdienen. Het is een jacht om
nog gereed te komen, een jacht
waarbij de hoofdzaak bijzaak wordt
en de bijzaak hoofdzaak.
Er zijn groote sociale wetten op
til, wetten die diep in het leven
van duizenden en nogmaals duizenden
zullen ingrijpen, wetten waarnaar
sommigen verlangen uit overtuiging,
anderen omdat zij eenmaal beloofd
zjjnwaarvan velen een afkeer
hebben, sommigen om de beginselen
waarop zij gebouwd zijn, anderen
om de wijze van uitwerking die
weinig gelukkig kan genoemd worden.
Hoe dit alles zij, vast staat, dat dit
soort wetten, nu reeds jaren en jaren
toegezegd en in den vorm van meer
of minder rijpe ontwerpen zelfs in
gediend, komende zijn. Daarbij is
duidelijk merkbaar, dat velen die
er au fond weinig mee op hebben,
zich niet tot het uiterste zullen
schrap zetten, overtuigd dat het
toch niet tegen te houden is en
wellicht ook door den loop der tijden
overtuigd, dat het voor den socialen
vrede in het bedrijfsleven allerminst
gewenscht is om op het verouderde
standpunt te blijven staan, dat de
Overheid er alleen maar is om po-
litieke-diensten uit te oefenen en
verder zoo min mogelijk ingrijpen
de hoogste wijsheid is in het politieke
leven.
De kansen voor de sociale wet
geving schenen daardoor gunstiger
geworden. Het ging er heusch op
ist”, 8>/t uur.
omissie Gew.
ig.
2 u. Goudaohe
lees-, Heel- en
Jaarvergad.
ie", 81/. uur,
da, Z.-H. ver.
ie", 81/, uur,
>nd van Oud-
Gouda.
Woningtoez.,
standsoomm.
-Goeden avond mamaatje! Wees
maar niet boos, omdat ik wat laat
kom, maar
Zij bleef steken, toen zijden gast
bemerkte; zij herkende in hem on
middellijk den reisgenoot uit den trein.
Manfred was opgestaan en boog
diep voor haar,
Mijn dochter Renate, of Rena,
zooals wij haar noemen. En zich tot
de jonge dame wendend, voegde de
gravin er bijEn hier, kind, is je
neef Manfred Romer, die ons de har
telijke groeten brengt van zijn vader
te Madras.
Als ik me niet vergis, hebben
wij elkaar reeds gezien, zei Rena;
ik weet niet, mijnheer Römer, of ge
u dit nog herinnert?
O zeker, antwoordde Manfred
levendigmijn vriend Beatcher en ik
hadden de eer met u in dezelfde coupé
te reizen van Luneburg tot hier,
gravin.
Maar, jongelui, neem me niet
kwalijk maar wat stijf klinkt dat in
mijn ooren, on dat nog wel tusschen
bloedverwanten, sprak nu de gravin.
Waarom noem jelui mekaar niet bij
den voornaam Manfred en Rena
klinkt toch aardiger dan „mijnheer
Römer" en „gravin I”
Allen moesten lachen en Rena stak
haar neef de hand toe met de woorden:
Willen wij de proef eens nemen
Heel gaarne als ge dat toestaat,
beste Rena, antwoordde Manfred on
middellijk.
Hij gevoeMe 2i'ch onuitsprekelijk
gelukkighij ging naast zijn nicht
zitten en kon nu in haar lieflijke oogen
zien, zonder den schijn van onbeschei
denheid op zich te laden.
Gravin Orlowsky noodigde hem uit
om den avond bij haar te blijven door
brengen. Men had zooveel met elkaar
te spreken. Manfred kon zoo belang
wekkend verhalen van zijn leven te
Madras. Rena luisterde met gespannen
aandacht naar hem.
Als mijn vader er maar toe be
sluiten kon mij spoedig te volgen,
zeide Manfred met een zucht. Hij is
bijna altijd droevig gestemd, dikwijls
ook is hij lijdende. Nij hij de zaken
aan kant doet en dus geen beroeps
bezigheden meer heeft, vrees ik, dat
het nog erger met hem zal worden
en ik ben niet meer bij hem om hem
op te vroolijken. Als u schrijft, tante,
verzoek hem in naam van one allen,
spoedig naar Hamburg te komen. Ik
ben overtuigd, dat hij zich hier veel
beter zou gevoelen.
Hit Manfred's oogen was wel te
bemerken, hoeveel hij van zjjn vader
hieldhij maakte op de dames een
gunstigen indruk, niet alleen door
zijn knap uiterlijk, maar ook door zijn
bescheiden en toch mannelijk optreden.
De avond verliep op zeer aange
name -ivjjzetoen men scheidde moest
Manfred beloven dat hij spoedig eens
zou terugkomen. - V
Dat hij gaarne deze belofte gaf, be
hoeft zeker wei niet gezegd te worden.
Op den terugweg klonk de naam
Rena hem nog voortdurend in de
ooren.
Ja, Rena, koningin van mijn hart,
dat je stormenderhand verovert I Ik
gevoel dat ik niet zonder je kan leven
Maar jij Is je hart koel tegenover
mij of heeft misschien reeds een ander
daarin een plaats veroverd
Met zulke gedachten kwelde Man
fred zich nu voortaan alle dagen.
Hij geraakte geheel onder den in
vloed van een groote ongerustheid
als hij slechts even kans zag om dit
te doen zonder de aandacht van mr.
Beatcher te trekken en zonder de da
mes lastig te vallen, bracht hij een
bezoek aan de villa van tante Brinken.
Als hij dan de villa naderde, ging
hij wel aarzelend voort, vreezende dat
Rena niet thuis zou zijn, bedenkende
ook hoe hij het zou aanleggen om een
antwoord te krijgen op de vraag
Maar deze zullen zoo scheef, zoo
Asoluut valsch worden voorgesteld,
fat door heel het land heen, tegen
spraak noodig is en blijft.
Men ziet 't nu weer aan wat de
heeren de „staking” der Linkerzijde
noemen inzake de medewerking aan
de voorbereiding van de Invalidi-
teits- en Ouderdomzet. Van al die
beweringen is kortweg geen stuk
heel gebleven. Op grond van wat
„Het Vaderland” en „Het Volk”
mededeelden (en dit natuurlijk na
mens de Unie-liberalen en socialis
tische leden der Commissie) moet
een ieder tot de conclusie komen,
dat het gelijk, het recht, te eenen-
male was aan de zijde derlinksche
minderheid. „De Nederlander", welk
blad aanvankelijk minder goed inge
licht was (doordat haar partijgenoot
dr. de Visser, er niet was bij ge
weest), liet stuk voor stuk haar be
schuldigingen losvan bet blad van
den heer Lohman hadden wij niet
anders verwacht. Maar de leu
gen gaat verderf Antirevolutio
naire en Katholieke propagandisten
en journalisten, daarin tot hunne
schande door hunne leiders voorge
gaan, gaan er mee voort, het land
door.
Het is tactiek geworden.
Tactiek, zonder welke men niet
meer kan.
Het is een treurig verschijnsél.
En de strijd zal er te feller om
worden, naarmate men de onwaar
heid niet meer als wapen versmaadt.
Als er straks, in 1913, geen
Bakkerswet is, dan zal het heeten
Troelstra heeft die wet vermoord,
Links heeft den tijd verpraat.
Wanneer het met de Invaliditeits
wet 4 jaar tobben bleef, da* heeft
Links „gestaakt".
Wat zal het zijn, wanneer men
strandt met de Ziektewet, waarin
Talma zelf eventjes een 200-tal
wijzigingen aanbracht. En waarop
nu reeds ruim 200 amendementen
zijn ingediend, omdat er zoo weinig
van deugt Och, dan is het ook
sterk is toegenomen. De houding
van Kuyper deed vreemd aan
Lohman voerde scherpe oppositie
tegen Talma’s verzekeringsdwang
de Christelijke arbeiders, hoe ook
opgewarmd door hun geestelijke lei
ders, gevoelen maar matig voor
Talma’s gewrochtenin en buiten
de Kamers werd Talma een gewone
staatssocialist genoemdin Patri
monium heerschte een „katterige”
stemming tengevolge Van nog altijd
onbevredigde wenschen en dat niet
tegenstaande de buitengemeen gun
stige omstandigheden, En bij dit
alles kwam nog de dfoeve Bakkers-
wetgeschiedénis, die ook onder de
mannenbroeders niet naliet indruk te
maken, s
De rechtsche leiders, de benauwde
atmosfeer waarnemend, hebben nu
gedaan, wat iedereen probeert als
hij in ’t nauw ziteen sprong der
wanhoop. Het sein is gegeven en de
satellieten brengen 't heel het land
doorhet is alles de schuld van
Links
Het is een in alle opzichten wan
hopige bewering en het is ook wan
hopig brutaal.
Primo staat vast dat een minder
heid, een zwakke minderheid nog
wel, niets tegenhouden kén. Men
kan, lindien daartoe reden bestaat,
eenige uren, desnoods een dag door
obstructie-voeren verknoeien. Per
slot van rekening is dan toch iedere
meerderheid in staat haar wil door
te zetten, indien noodig, door ver
anderingen in het reglement van
orde. Maar daarvoor is noodig, dat
de meerderheid w i 1 doorzetten, dat
m.a.w. obstructie haar niet welkom
is. Welnu, onze indruk is en die
krijgt iedereen, die geregeld de poli
tieke uitingen van sprekers en schrij
vers volgt, dat men van Links niet
onhandiger zou kunnen doen, dan
door oponthoud te veroorzaken, de
heeren van Rechts het wapen in de
hand te drukken, dat het niet hun
schuld is, dat de kleine luyden nog
steeds moeten wachten.
Er is, vóór wie nog eenig gevoel
heeft voor de waarheid, letterlijk
geen sprake van obstructie, welke
den laatsten tijd door de Linkerzijde
zou gevoerd zijn geworden. Men
heeft 't geprobeerd, rekensommetjes
gemaakt en het slot was dat Links
niet noemenswaardig méér had ge
praat dan Rechts en hare Regeering.
Voeg daarbij de ellenlange vacanties
(na een Kerrtvacantie van 2 maanden
nu weer een Paaschrecès van een
maand) en de pogingen juist van
Links om de Bakkerswet te laten
voorgaan, waarvoor dan desnoods
de Vogelwet of de Erfgooierswet had
den moeten sneuvelen, dan gevoelt
men hoe ongerijmd het is om hier
de schuld* op de minderheid te
werpen.
Tóch hoe ongerijmd óók
men doet het. Het verpolitiekte
Christendom durft alles aan en loopt
waar dit voordeel schijnt te brengen
de meest eenvoudige waarheid plat
weg onder den voet.
Men gelooft zijn Oogen niet, wan
neer men zulke dingen leest. Maar
bij wat doordenken doorziet men de
truc het m o e t zoo voorgesteld
anders is men weg.
Gelukkig wij constóé^rden ’t
reeds in een vorig artikel wei
gerden enkelen, héél enkelen mee
te liegen. En wat zien wij nu ge
beuren De eenige man van antifé-
volutionnaire richting, die voop/de
waarheid durfde te getuigen, de
redacteur van „Arnhemsch Dagblad"
is reeds uit zijn positie geduwd
in „Patrimonium” schreef hij in ge
lijken zin en het gevolg was reeds
een openlijke duw in „de Standaard”
van Kuypereen botte herinnering
dat hij, Kuyper, „de chef’ was.
Deze verleugening, eene zoo bru
tale als wij in ons politieke leven
nog niet meemaakten, zal doorgezet
worden. Daarvan kan men zeker
zijn. En daarjm is het zoo noodig
dat wij onzerzijds daartegen gewa
pend zijn met de nuchtere feiten.
Want daaraan hebben wij genoeg.
.ZIJN VAN
HEEËN worden
d in verzegelde
au vijf, twee en
en een Ned. ons
elding van Nom-
'ijs, voorzien van
md Merk, vol-
Tet gedeponeerd.
>t de uitvoering
jrde orders aan-
Bemint gij mij ook, of ben ik
voor haar niets anders dan een neef.
Helaas tot heden had hij nog geen
enkel bewijs van haar genegenheid.
Manfred was niet verwaand, niet ijdel
met dames had hij nog weinig omge
gaan, en zoo legde hij menigmaal iets
in zijn nadeel uit, wat een ander mis
schien „ten zijrïen gunste zou uitgelegd
hebben.
Ook nu stapte hij tegen dqn avond
in diep gepeins verzonken naar de villa^s,
die voor hem zooveel aantrekkelijks
verborg. Hij schelde aan en nu werd
de deur geopend door dezelfde kame
nier, die op dien onvergetelijken avond
hare meesteres van den trein had ge
haald.
Hij behoefde niet te vragen, of de
familie thuis was, want uit den salon
der gravin klonk een heerlijke sopraan-
stem, die juist de laatste woorden zong
van Schubert’s lied nDer Eichenwald
brauset, die Wolken ziehen”.
Is er bezoek vroeg hij aan het
meisje, dat zijn pverjas aannam.
Neen, mynheer, ga gerust bin
nen, de dames zijn alleen.
Met deze woorden opende zij de
kamerdeur en Manfred trad binnen.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post1 50 Kfl
Met Geïllustreerd Zondagsblad1.50 i
Idem franco per post1.90 y’ K ASyW JB
Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons BureauLange
Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
40)
Dat is mij niet zoo opgevallen,
maar onmogelijk is het niet, Eduard
en Karei geleken veel op elkaar, toen
ze jong waren antwoordde de gravin.
Mijn vader spreekt dikwijls en
altijd met de grootste liefde over zijn
vriendhij heeft mij dan opgedragen
zijn hartelijkste groeten aan de beide
dames over te brengen, zei de jonk
man nogmaals buigende.
Maar beste Manfred, zoo stijf in
den vorm moet je met ons niet om
gaan, zei Hildegard nu. Kom, neem
hier eens plaats bij ons, en zeg voor
taan „je” en „tante”. Dat vindt tante
Brinken ook wel goed, nietwaar?
Daar ging opeens de deur open en
Manfred dacht, dat hij een visi
oen zag. Daar zag hij zijn ideaal,
het beeld zijner droomenhet voor
werp van zijn zielsverlangen Het
zelfde donker reiskleed omsloot de
slanke gestalte, dezelfde kleine baret
zat op de bruine lokken, dezelfde lief
lijke stem, die hy zoo goed had ont
houden, npxak
(iOUISUIE COURANT
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer"w. w 0.10
By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels f0 85 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
