-'I fribune, an der risia w E. Alter raclit 269A AG, E WAAR- ;n eskleeding. f gedeelten h> a Dinsdag 7 Mei 1912. 51e Jaargang. E-CLïterxlaxx<a„ Buitenlandsch, Nieuws. Can Vuutara Saaü. ZD-A- No. 11860. G’S ADE SER eevoeders. FEUILLETON, .E. ALTER ^TieMWS- ezx ^.d-v-ertezxtïelolSvd. voor O-ovloLs. ezx Oxxo-strolcezx- behalve Zon- en Feestdagen. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82. Verschijnt dagelijks Telefoon Interc. 82. WARENHUIS, Spuislr. Den Daag. gC Alle Luxe- en Iluisli. Artikelen, een geheim besluit, dat echter al heel spoedig algemeen bekend was. Daar bij werd aan do Jezuïten de vrijheid verleend, voordrachten van religieu zen of socialen aard te houden ook in kerkelijke ruimten, wat vroeger verboden was. Ieder, die even nadenkt, begrijpt, dat daarmee feitelijk was toegestaan, dat de Jezuïten het pries terambt uitoefenen. (Ml f 1.25 e stad aan huis (Uit het Fransch.) HOOFDSTUK III. (Wordt vervolgd.) 11 Zn., Goud», Kanarie» I, en */i Hter ndermeel rooderkosten 10 en 5 kilo du 8 uur. Verg, isvlijt-tentoon- D erk methode. iderfaoriok HA Enkhuizen. a* bij HH.: /ijdstraat. i Veerstal. M SN: TBALLCLUB. spoitblid. der K. F. C„ lid v/d. G. V. B. :hn. stud., Delft, cand., Leiden. men laat nietzoo- ze op de waarheid geregeld tijdig ontvangen van n, vermakelyk- dan in onze ;oed. fen ADRES. iht 269‘, AG. GOIDSUIE COIRIXT. PRIJS DER ADVERTENTIÊN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55 Elke regel meer,'O.iO Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels f0.35 bij vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. s Genoegen”, elling. n. Zangvereen. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per postI‘ 1 50 Met Geïllustreerd Zondagsbladw 150 Idem franco per post1 90 Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Lange Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandelende Postkantoren De scheepsramp der „Titanic” Voor de Amerikaansche Senaats commissie is Vrijdag een verklaring af gelegd, waarvan in Engeland met verontwaardiging kennis is genomen. Stone, de algemeene bestuurder der Associated Press getuigde nl., dat de bekende onjuiste berichtgeving over de redding van alle TitAnic-opvarenden uit Londen afkomstig was geweest. Correspondenten van Engelsche bladen te Halifax zouden hét bedoelde en veelbesproken telegram naar Engeland hebben geseind. De Westminster Gazette stelt hier tegenover, dat het bericht, als zouden mrsoelvoor) 3 en l/t kilo dering van de voor de Bouw- jegi. d”, 8 uur, Ned. Lezing Mr. P. Róslakd. De gebeurtenissen van de Lena. De svmpathiestakingen voor de slachtoffers van het bloedbad in de Lena-goudmiinon, die in alle doelen van Rusland op voorbeeld van do arbeiders der Poetilof-fabrieken zijn uitgebroken, loopen ten einde. Overal werd de arbeid voor een of twee da gen neergelegd, als protest tegen het optreden der troepen tegen vreedzame stakers. In verband met de redevoering van den minister van handel in de Doema is aan den senator Trepof opgedragen een omvangrijk en nauwkeurig onder zoek van de gebeurtenissen in hét Lena-gebied in te stellen. Hij kreeg de opdracht de arbeidstoestanden in de lana-goudmijnon te onderzoeken, de redenen van ontevredenheid die tot de staking hebben geleid en do omstandigheden, onder welke de troe pen van hun wapens hebben gebruik gemaakt. Trepof zal de volgende week naar Siberië vertrekken. Een aantal ambte naren van het ministerie var. handel, en een paar ambtenaren van het open baar ministerie zyn hem toegevoegd, om hem bij het onderzoek behulp zaam te zijn. Frankrijk. De Gemeenteraadsverkiezingen. De gemeenteraadsverkiezingen heb ben, gelijk de telegrammen reeds meldden, te Parijs en in de provincie over het algemeen een rustig verloop gehad. In enkele der wynbouworsge- meenten van de departementen Herault en Gard kwam het tot onbeteekenende botsingen tusschen de partijen. Slechts het reeds gemelde incident te Courson- 5) Daarom stel ik er belang in. De rechter van instructie heeft gelijkmen zal nooit iets vreemders hebben ge zien dan die misdaad” „Heb je er eenig denkbeeld van, langs welken weg de moordenaar is kunnen ontvluchten?” vroeg ik. „Volstrekt niet,” antwoordde Roule tabille. „Maar ik heb toch al wel een vermoeden omtrent de revolver. De moordenaar heeft zich daar niet van bediend.” „Wie dan wel?” „Juffrouw Stangerson, natuurlijk.” „Ik begrijp er niets meer van,” zei „of liever, ik heb er nooit iets van k^óuletabille haalde de schouders op. „Is je niets opgevallen in het ar tikel van „Le Matin”?” „Niets in het bijzonderIk vond elhw even wonderlijk.” „En die deur dan, waarvan de sleu tel wa> omgedraaid.” Zij verstonden hem ’niet. Law schoot zijn revolver oen paar keeren af. Dat schrikte de mannen af. Zij roeiden van de „Titanic” weg, zagen haar snel zinken, met den ach tersteven omhoog. Hij hoorde drie ontploffingen. Na het zinken van de boot bleven zij bij drie andere sloepen. Zij hoorden gekerm en hulpgeroep en gingen daarop af. Eensklaps kwamen zij op een plek, waar honderden lijken dreven, rechtop, in reddingsgordels. Zij moesten zich een weg door dat veld van lijken banen, hadden een half uur noodig, om ongeveer 20 M. ver te komen. Zij vischten vier personen levend uit ’t water op, waarvan er een stierf. Deze getuige verklaarde bij het kruisverhoor, dat er ampel tijd was geweest om meer personen aan boord te redden. Hij was de eenige ervaren zeeman in sloop 14, die er mee om kon gaan. Volgens zijn meening had iedere sloep minstens 4 ervaren mannen noo dig. Dan hadden er minstens 64 er varen zeelieden op de „Titanic" moe ten zijn, doch er waren er slechts 42 op. Vervolgens constateerde hij, dat een der opvouwbare sloepen, welke niet deugden, met een aantal vrouwen er in te water werd gelaten, maar lekte en weldra vol water liep. Dit maakte diepen indruk. Het ver hoor wordt morgen voortgezet. Het hof gaat vandaag naar Southampton, om aldaar de „Olympic” te bezich tigen. De Italiaansch-Turksche oorlog. Van het oorlogsterrein. Tunis, 6 Mei. Zaterdag hadden 1500 Italianen on 9 K.M. van Boe Kamech een treffen met troepen in boorlingen uit Toe ilet en Chesat. De Italianen moesten wijken en lieten 5 dooden, geweren en munitie op het slagveld achter. De vijand had 25 dooden en 45 gewonden. Duitschland. De staking te Hamburg. De staking op de Hamburgsche werven is ook voor de Duitsche ma rine niet zonder bedenking, daar tham te Hamburg 5 dreadnoughts in aan bouw zijn, waarvan er 2 op stapel staande 3 anderen zouden van den zomer in dienst worden gesteld en hun proeftocht maken. Portugal, Opstootjes te Lissabon. Te Lissabon is het tot een botsiug *„Dat is het eenige natuurlijke uit hét verhaal.” „Werkelijk En de grendel „De grendel?” „De grendel, die er van binnen voor was geschoven Me dunkt, dat juf frouw Stangersön haar voorzorgen had genomen. Ik houd het er voor, dat ze iemand te vreezen hadze bad haar maatregelen genomenze had zelfs de revolver van vader Jacques in haar kamer, zonder er hem iets van te zeg gen. Ze wilde ongetwijfeld niemand doen schrikken, vooral haar vader nietWat juffrouw Stangerson vreesde, is gebeurden ze heeft zich verdedigder heeft een gevecht plaats gehad, waarin zij den moorde naar met de revolver heeft getroffen dit verklaart den afdruk op den muqr en op de deur, van de groote bloedende hand van den man, die op den tast een uitweg zocht, om te ont vluchten maar haar schot kwam niet vlug genoeg om haar aan den vreeselijken slag te doen ontkomen, waarmee hij haar op den rechterslaap „Is juffrouw Stangeteon dus niet door de revolver aan den slaap ge troffen „De krant zegt dit niet, en ik ge loof het ook niet; omdat ik het voor unier wordt de Admi- liestraat 58, IATIS en onden. waarschijnlijk houd, dat juffrouw Stan gerson de revolver tegen de moorde naar heeft gebruikt. De vraag is nu van welk wapen maakte de moorde naar gebruik Die slag op den slaap schijnt aan te duiden, dat hij juffrouw Stangerson heeft willen doodslaan, na dat hij tevergeefs getracht heeft naar te worgen. De moordenaar moest weten, dat vader Jacques op zolder sliep dat zal een van de redenen zijn, waarom hij haar heeft willen dooden, zonder gerucht te maken „Dat alles verklaart nog niet,” merk te ik op, „hoe onze moordenaar uit de gele kamer is gekomen.” „Natuurlijk niet,” antwoordde Rou- letabille terwijl hij opstond, „en daar we dat moeten vinden, ga ik naar het kasteel du Glandier, en ik kom je af halen om met mij mee te gaan.” „Ik!” „Ja, beste vriend, ik heb je noodig. „L’Epoque heeft mij met deze zaak belast, en ik moet haar zoo spoedig mogelijk ophelderen.” „Maar wat kan ik daarby doen?” „Meneer Robert Danae is op het kasteel du Glandier.” „Dat is waar, hij zal wanhopig zyn 1” «Ik moet hem spreken.” Rouletabille sprak de woorden uit L Begrijpelijkerwijze kwam tegen deze milde uitlegging van een R ij k swet in een bepaalden staat, vrij wat ver zet en menige interpellatie in den Rijksdag werd aangekondigd. Von Hetling was zijn tegenstanders echter te slim af. Waarschijnlijk ook wel onder den druk van $en schrijven van den Rijkskanselier, maar toch in alle geval vóór de -desbetreffende interpel laties konden plaats hebben, heeft Von Hetling de zaak in den Bondsraad aanhangig gemaakt, daarmee alle in terpellaties overbodig makende. We schreven: vermoedelijk onder den druk van den Rijkskanselier, want Von Hetling beweert uit eigen initia tief de kwestie bij den Bondsraad aan hangig te hebben gemaakt, wat niet klopt met de verklaringen van den Rykskanselier Von Bethmann Hollweg in don Rijksdag. Thans hangt dus de beslissing af van den Bondsraad, waarvan we hopen, dat die niettegen staande het voorafgaande gekonkel in Beieren, vrijzinnig genoeg zal den ken om een milde uitlegging van het betreffende artikel goed te vinden. gekomen tusschen de politie en sta kende wevers. Deze wierpen met steenen. Velen werden gewond en tal van arrestaties hadden plaats. Italib. Te Milaan heeft gisterenmiddag in de volle Zondagsdrnkte een onbekende een priester met een scheermes aan gevallen en dozen den slagader door gesneden de ongelukkige was onmid- dellyk dood. Toen men zich van den moordenaar meester wilde maken, trok hij een revolver en verwondde daarmee o. a. eenige vrouwen. Op het politie bureau sloeg hij allerlei wartaal uit, zoodat men hem voor krankzinnig houdt. alle opvarenden der Titanic zijn gered, niet uit Halifax afkomstig was, doch uit New-York. Franklin de onderdirecteur der White Star heeft voor de Senaats commissie nog eens uitdrukkelijk ver klaard, dat zijn maatschappij niet vóór 6.20 Maandagavond het bericht van den ondergang der Titanic had ont vangen. De „American” publiceert een be richt, dat niet weinig sensatie wekt. Volgens dit blad zou Harder, een fabrikant, voor de commissie hebben verklaard, dat hij had gezien hoe de bemanning van de Titanic onmiddellijk na de botsing tevergeefs had getracht de handles in beweging te brengen, waardoor do schotten, die het schip onzinkbaar heetten te maken, neer gelaten moesten worden. De machine rie zou niet gefunctioneerd hebben en dit zou dan de verklaring zijn, dat het schip zoo snel was gezonken. Volgens hetzelfde blad zou do bouw meester van de Titanic tegen do reis van dit schip zijn geweest omdat de waterdichte schotten geen enkel maal beproefd waren. Bij het onderzoek, door het speciale Engelsche hof onder leiding van lord Mersey, ingesteld naar do „Titanfc”- ramp, is bevestigd dw er aan boord zeekijkers ontbraken Voor den man op den uitkijk. Op den uitkijkpost was wel een kist, bestemd voor kykers, maar deze bevonden er zich niet in. Joseph Scarrood, een 35-jarig zee man, vertelde van de ramp: Om half 12 hoorde hij driemaal bellen op den uitkijk. De boot schokte eensklaps een beetje, alsof de machines andersom werden gezet. Maar het scheen niet erg te zijn. Aan stuurboordzijde be merkte hij een ijsberg, zoo hoog als de rots van Gibraltar, waarvan de hoogte reikte tot het sloependek. De boot raakte den ijsberg aan stuurboordzijde en dreef er na de botsing een klein eindje van af, zwenk te wat rond. Spoedig werd er last gegeven, de sloepen gereed te maken. Hij hielp er vier te water laten aan bakboordzijde en ging tóen in zijn sloep N°. 14. Met hem ging de officier Law er in, benevens 54 vrouwen en 4 kinderen, waaronder een baby, een stoker en drie vier hofmeesters. Mannelijke passagiers wilden in de sloep springen. Tot driemaal toe moest hij er een paar uitsmijte». Vreemde lingen waren het juist, net gekleed. Een half uur later stonden Roule tabille en ik op hot perron van la gare d’Oléans te wachten op den trein die ons naar Epinay-sur-Orge zou brengen. We zagen daar meneer De Marquet met zyn griffier verschijnen. Deze had den den nacht te Parijs doorgebracht om tegenwoordig te zijn bij de gene rale repetitie in do Scala van een reven, waarvan hij de anonieme bewerker was en die hij geteekend had Lasti gst Ridendo. De heer De Marquet begon reeds op leeftijd te komen. Hij was een zeer beschaafd, beleefd man en had zijn geheele loven slechts één hartstocht gekend*, het tooneel. op een toon, die mij verraste. „Geloof ie aan iets belangrijks van die zijde?” vroeg ik. -Ja.” Hij wilde er niet meer van zeggen, maar ging naar mijn zitkamer, met het verzoek, mij te haasten met mijn toilet. Ik kende Robert Darzac, daar ik hem eens een grooten dienst had be wezen in een proces, toen ik secretaris was bij mevrouw Barbet-Delatour. Darzac, die toen ongeveer veertig jaar zal zyn geweest, was professor in de natuurkunde aan de Sorbonne. Hij was zeer bevriend met de Stangersons, en had, nadat hij haar zeven jaar lang het hof had gemaakt, juffrouw Stan gerson, die reeds vyf-en-dertig jaar moest zyn, maar nog heel mooi was, eindeiyk overgehaald om zijn vrouw te worden. Terwijl ik me kleedde, vroeg ik aan Rouletabille, die ongeduldig in mijn zitkamer op en neer liep. „Heb je eenig vermoeden, welk soort van man de moordenaar ia „Ja”, antwoordde hij, „ik geloof, dat hij een beschaafd man is. Maar het is slechts een indruk „En hoe kom je aan dien indruk „De vuile muts, de grove zakdoek en de sporen van de lompe schoenen De Jezuïtenwet in Duitschland. Sedert 4 Juli 1872 bezit Duitsch land zyn Jezuïtenwet. Duitschland is trouwens bekend om zijn uitzonde ringswetten. Onder de drukkende hand van Bismarck heeft de Duitsche regeering deze twee uitzonderings wetten (Jezuïtenwet en socialistenwet) doorgedreven ten einde zich te vrij waren voor een machtigen bestrijder. Bismarck meende werkelijk, dat hij met deze wetten een geestelijke stroo- ming zou kunnen keeren. Het resul taat van z|jn streven teekent zich het best af in den thans geldenden Duit- schen Rijksdag. Het Centrum en de sociaal-democratische party zyn- de twee machtigste staatspartijen uit get heel Duitschland. Bismarck meende echter in zijn tijd dat dergelijke uit zonderingswetten het eenige middel waren om een wassende stroom te keeren. En wij kunnen begrijpen, dat hij die den groei der Jezuïtenorde na haar wederoprichting had gadegesla gen, in een Protestantsch land als Pruisen, haar invloed trachtte tegen te gaan. Wat hij van het werk der Jezuïten gewaar werd, was wel van dien aard, om ten koste van wat ook, te probeeren, die orde machteloos te maken. Bij zijn wetsontwerp werd het den Jezuïten verboden, elke soort van ordewerkzaamheden te verrichten. Tot dusver nam men algemeen aan ih Duitschland, dat onder dieordewerk- zaamheid moest verstaan worden het uitoefenen van een priesterlijke func tie. Slechts het lezen van enkele bepaalde missen die het karakter van een familieplechtigheid hebben bleef hun geoorloofd, evenals het toedienen van de Heilige Sacramenten der ster venden. Tegen deze bepaling is de Katholieke Staatspartij herhaaldelijk in verzet gekomen, maar tot nog toe wist de aartsconservatieve Bondsraad wiens leden voor een groot deel uit het Protestantsche Pruisen afgevaar digd worden, elke wijziging, hoe dan ook gesteund door vrijzinnigen en sociaal-democraten, te beletten. Thans echter heeft zich onverwacht een incident voorgedaan. De Cen- trumafgevaardigde, von Hetling die tot het hooge ambt van eersten mi nister in Beieren was geroepen, heeft op eigen gelegenheid het betreffende artikel uit de Jezuïtenwet van een nieuwe uitlegging voorzien, z. g. in op do vloer.” „Dat begrijp ik, veel sporen na, als zouden wyzen.” „Je zult het nog eens ver brengen, mijn beste Sainclair I” besloot Roule tabille.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1912 | | pagina 1