iediftgea LKAltff HracWZ«T AAXS, ATEWAAR- igen w&bedtag’ e of gedeelten No. 11947. HET OFFER. SUM- FriiU g Tïlftftk Pfeevw^k t «itiën. Buitenlandsch Nieuws. FEUILLETON. WARENHUIS, Spuislr. h Haag. ■V Alle Luie- en Hulsh. Artikelen 43gZ*”“ reerteri?Jjt Qwuattt leeea. eltifogt voor elke rqgel 'si®. AUTO vacht 2flh*, tAA.Q, iksth 822- VAN HOUTEN’S Rona Cacao Met volle gerustheid kan aan het publiek de beoordeeling van dit fabrikaat worden over- gelaten. 1 Kg. f 1.50|/4Kg. Z0.42| °-80 PO ■°a8 .De beste voor den prijs Maandag 19 Augustus 1912. 51e Jaargang. XTieAa-TXTS- ezx ^.cL-veartexxtieTolsud. voor G-o-clcLsu ezx Ozxxstxelteezx. Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen. Telefoon Interc. 82. Telefoon Latere. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. 14) aa,i JwtAwmv. in salon 4’ Enkhni»ea. Meteriologiscb 1 BILDT. »U#d 768,2 te id 761.1 te Ma- 1 de nabij niet welke [iet zijn i volgenden dag: eljjke krachtige restelyfce wind, waarschijnlijk nperatuur. rergoed. XJfen n de stad a%n kuis ir Kanfirtex r 13, en W ug. I.Havelaar, aes, 69 i. F. van ftjynpen ND. Jg. L. C. Ver- - C. A- Jjframp yjnans en J. H en Hurth. spreken uren beeobikbaar o» e geven. Nadere in- venstaand Italiaansch-Turksche oorlog. Een Italiaansche démenti. Het Stefani-agentschap publiceert een tegenspraak van .het protest uit ZOO ZIET EEN BUS ER UIT. ufarvoederkoeten rilo 40 en 5 kilo I j. - M. A. P.dsJftWiSiU. fEEN. Helena, ouders iw$$uvel. 7. in den Dool en rie, oudersj.de ter. Johann* h van der Krans g. Cornelia V.‘Vermtilm en Cornellsouders a-Qr^ot. 10. rs G. Hogebrug - 14. Johanna Matze en M. Vermoedens. De wereld is vol vermoedens. Van alle kanten beweert, let op dit woord beweert, men verschillende zaken te weten, die men echter niet dan onder het grootste voorbehoud kan aan vaarden. De groote bladen beweren in ellenlange kolommen dat zij vol komen op de hoogte zijn van wat er tusschen den Franschen minister-pre sident Poincaré en den Russischen minister-president Kokowzof is be sproken. En toch hebben geen van deze beide heeren, noch de bij de gesprekken altoos aanwezige Russische minister van buitenlandsche zaken Sasonof zich op eenigerlei wijze aan de talrijke „visschende” journalisten uitgelaten. En niettegenstaande dus officieel niets met zekerheid omtreöt de ge sprekken valt mee te deelen, want uit het officieele communiquéj is niet het minste positiefs te halen, staan toch de bladen dag in dag uit vol over verbonden die zouden zijn ge sloten, conventies die tusschen beide landen zouden zijn aangegaan. Alles dus niets meer dan vermoe dens met misschien een schijn van waarheid, die echter wie weet hoe lang op bevestiging zal laten wachten. De „Echo de Paris” maakt den tekst openbaar van een rede die dr. Paasche, vice-president van den D’uit- schen Rijksdag op 24 Juli aan een feestmaal van de Duitsche kolonie te ‘Vancouver in Britsch-Columbia zou hebben gehouden. Het karakter van vermoeden, dat aan dit bericht vastzit, wordt nog versterkt, doordat het Fransche blad als zeer anti-Duitsch-gezind bekend staat. Het blad beweert, dat dr. Paasche in zijn rede zich zeer onvriendelijk over Frankrijk zou hebben uitgelaten. Na allereerst een vriendelijkheid aan het adres van Engeland te hebben gezegd, moet dr. Paasche voortgegaan zijn: „Duitschland is een land, dat binnen 15 jaren een bevolking van 80 millioen zielen zal tellen, dus on geveer dubbel zoo groot als Frankrijk. Daarom heeft Duitschland het recht zich meester te maken van een zoo slecht geregeerd land als Marokko, waarvan het bezit voor Frankrijk overigens nog zeer twijfelachtig is. Dr. Paasche vroeg trouwens ook welk recht Frankrijk op dit land heeft. 1,01 IMIIE COURANT PRIJS DER ADVEr/eNTIËN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55 Elke regel meer„0.10 By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 by vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel. Groote^&tters en randen naar plaatsruimte. “S-g Konstantinopel over een bombarde- van een Turksch hospitaal nabij Ben- gazi door vliegtoestellen. Daarin -frordt gelegd, dat het Turksche kanto Bengazi van 27 Juli tot nu tic door Italiaansche vliegtuigen/1 tot 9 Augustus heelemaal Hie opgestegen, is gebombardeerd. Rusland. Een kanaal van de Oost-Zee naar de Zwarte-Zee. Een groep Fransche financiers, zoo meldt een Engelsch scheepvaarttijd- schrift, heeft zich in verbinding ge steld met een aantal Russische ban ken met het doel een maatschappij op te richten, die den naam van „Société de Construction C^nal Riga—Kherson” zal dragen en over een kapitaal van Rb. 10,000,000 zal kunnen beschikken. Deze maatschappij heeft ten doel een kanaal tusschen de Oost- en de Zwartd-Zee. Het plan is al meer besproken, naar wij meenen* en zou gedeeltelijk door kanalisatie van enkele groote rivieren moeten worden verwezenlijkt. Men schijnt dus nu een poging te willen doe/i om het vaster vorm te doen aan nemen. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaalI rn Idem franco per postJ Met Geïllustreerd Zondagsblad on Idem franco per post1 90 Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons BureauLange Tiendeweg 64, b|j onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren ring bedrogen I Jeanne’s hatelijk ge drag had haar ook gekwetst. Het zou later zwaar vallen, om met dat ja- loersche schepsel samen te leven. Op den morgen voor het verlovings- feestje bracht' Goldammer een mooie klaargemaakte roze japon voor Marie. Zy moest zich toch passelijk kleeden, wanneqr hij haar als zijn aanstaande vf^üw voorstelde hij mocht graag met haar pronken. Zij moest de japon aantrekken, die zij veel te veel opgedirkt vond, maar hij bewonderde haar en verklaarde, dat zijn smaak voortaan zou beslissen. Dat sprak vanzelfwat hij betaalde, zocht hij ook zelf uit. Toen hy van haar weggegaan was, rukte zij ongeduldig ziin geschenk af, dat met de vele banden, kanten en knoopjes heel niet in haar smaak viel. O, welk een dwingelandijZy zou zich dus niet eens meer naar haar zin kleeden mogen? Emil Liebréich was uitgegaan en kwam met een grooten bundel den nentakken thuis. Nu begon hij zijn atelier, de feestkamer te versieren. Eenige groene planten werden met daartusschen gebonden dennentakken opgefrischt. Hier zag men een yeranda of een bordes gevormd, alsof het mar mer was, daar een vergezicht in een een prijsvraag. Wie wel eens wat van Russische toestanden las zal het gansch niet ónmogelijk achten, dat de geplaag de redacteur nu verder zijn leven lang tusschen Moskou en Irkoetsk tusschen twee gewapende politieagenten of ko zakken heen en weer zal moeten rei zen. Hij zou dan in letterlijken zin hors d’ oeuvre geraken. Turkije. De Albaneezen te Uskub. Een telegram uit Uskub meldt, dat dezer dagen een ontzettende massa Albaneezen naar de centrale gevange- Portugal. De monarchisten. De gouverneur van Cuenca in Spanje kreeg over de post een brief van den monarchistischen kapitein Paiva Cou- ceiro, welke hij aan den minister-pre sident Canalejas heeft laten lezen. Couceiro schrijft daarin, dat hij ge heel terneergeslagen is en allen moed heeft verloren, dat hij van het bevel over de manarchistisohe troepen af stand doet en voor het oogenblik elk verzet tegen de Portugeesche republiek, voor nutteloos houdt. Onder de uitgeweken Portugeesche monarchisten in Spanje weet men niet recht wat men van dien brief denken moet. Sommigen beschouwen hem als onecht, anderen als echt. f Oostenrijk-Hongarije. Moordaanslag op bisschop Pflüger. Toen de wijbisschop, Mons. Pfluger te Weenen zich gistervoormiddag half elf in vol otnaat en begeleid door zijn dienaren van het bisschoppelijk paleis naar de Stephanuskerk begaf voor de hoogmis, ter gelegenheid van den ver jaardag van keizer Frans Jozef, werd hij plotseling door een individu met een mes in den schouder gestoken. De dader werd onmi^flellljk in hech tenis genomen. Hij weigerde bij het verhoor eenige inlichtingen te geven. Volgens op hem bevonden papieren heet hg Herman Prinz en werd hij nog kort geleden in een krankzinnigenge sticht verpleegd. De verwonding van den bisschop blijkt niet van ernstigen aard.' Rusland. Hors d’oeuvre a la Russe. Een redacteur van een groot blad te Moskou ontving dezer dagen een dagvaarding om voor den rechter te Irkoetsk te verschijnen teneinde zich te verantwoorden over een artikel dat hem een vervolging wegens beleedi- ging op den hals had gehaald. In de dagvaarding stond dat hij, zoo hij niet verscheen, met den sterken arm naar Irkoetsk zou worden ver voerd. Nu wil het geval dat de arme man indertijd door deh gouverneur- generaal van Irkoetsk, Selimanof, is uitgezet en dit nogxwel met de bood schap dat hy, zoo hij ooit weer in dit gouvernement kwam onmiddellijk ge vangengenomen en met den sterken arm teruggezonden zou worden. DilemmaWat moet hij nu doen Het ware een goed onderwerp voor Hij meende dat voor Duitschland de tijd gekomen was om een expan siepolitiek te gaan voeren en zich zoo doende toegang te verschaffen waar het zich heden de deur gebarricadeerd vindt. En aan het slot nog een vrien delijkheid voor den Engelschman, toen hij zei, dat als iemand daarbij op de teenen getrapt moest worden, hij hoopte, dat de teenen niet aan een Engelschen voet zouden zitten. Alweer dus vermoedens, geruchten waarvan de tijd weer zal leeren, of zij waarheid bevatten, ja dan neen. Voor Frankrijk hangt trouwens naar de „geruchten” willen, nog meer on aangenaams in de lucht. Wanneer de voorteekenS niet bedriegen, dan gaat Frankrijk in Marokko een ernstigen tijd tegemoet. Zoowel in het Zuid westen als in het Noordoosten schynt de bevolking zich in toenemend aan tal tegen de Fransche indringers te gaan verzetten. Zelfs schijnt het zoo ver gekomen te zijn, dat generaal Lyautey het noodig oordeelt Marrakesj te ontruimen, en bovendien den direc- ten steun van een oorlogsschip heeft gevraagd. Moelay Hafid heeft intusschen Ma- rokko verlaten, nadat hij wel gezorgd had, dat hij van gebrek niet behoefde om te komen. Als direct „handgeld” heeft hij van Frankrijk 400.000 fis. gehad, terwijl hem jaarlijks nog 350 000 frs. zal worden uitgekeerd. Zou deze ex-Sultan zich tijdig in veiligheid heb ben gesteld, omdat hij vreesde den toorn van zijn landslieden voor zijn overloopen naar de Fransche indrin gers? Het is alles nog een duister vermoeden. De zwarte toekomst houdt nog zooveel verborgen, wat we gaarne in het volle daglicht zouden zien, maar geleidelijk wikkelt zich alles af, niet heftiger voortgaande om aan ’s menschen verlangen naar weten te voldoen. Afwachten blijf altoos ge boden, kalm aanvaarden alles wat de tijd ons nog brengen zal. landschap. Zijn hobbelpaard, een fiere schimmel, die de kinderen van zijn klanten in verrukking bracht, sprong met starende oogen uit het kreupel hout te voorschijn. Tusschen het groen bracht hij in den vorm van vreemde bloemen en buitenlandsche vruchten, papieren lan taarns aan. Zulk een versiering 'aan te brengen was geheel naar zijn zin; zijn spelend vernuft vierde daarbij triomfen: Marie kwam met Hans om de tafel te dekken. Het tafelkleed was niét lang genoeg, zij moest er twee nemen in het tweede zat nog een gat, dat zij gauw nog moest stoppen. De bor den waren verschillend. Stoelen kon men gemakkelijk by elkaar brengen. De champagneglazen zou Goldammer wel naar boven sturen. Nu werden de taarten gebracht, drie in getalde hoogste met trekkebek kende duifjes op een tempel, was be stemd voor het midden der tafel. Op de beide andere prijkten schilden met het opschrift: „Leve Anatole en Marie!” Hoe zot en afkeerwekkend vond Marie dit alles. Toen alle toebereidselen gemaakt waren, kwam Goldammer naar boven. Hij sleepte een wyden emmer vol ijs mee, waaruit vyf champagneflesschen zi krijgt „Ja, hij heeft veel geld „Nu komen wij gauw thuis „Jaag ze toch weg,” riep Goldam- bevrijdde Marie met geweld van de kinderen. „Zij bederven je nieuwe japon, die bengels Juffrouw Duvernier kwam vervol gens binnen, zeer koel en trotsch van houding. Zy scheen de zaak geheel onverschillig op te nemen. De laatsten waren het echtpaar Asset De goudsmid Philip Assel was een dikke heer met een korten hals en een rood gelaat, die voor zijn bleeke schroomvallige echtgenoote liep, voor haar sprak en voor haar handelde. Het scheen, alsof bij zijn binnentreden de kamer plotseling voller en kleiner was geworden. Met de beenen van elkaar bleef hy in het midden staan en begon met het verstandige besluit van zijn school vriend te prijzen, zich een mooi vrouwtje te nemen„Ja, ja de vrou wen verouderen vroeger dan wij en houden het niet met ons uit. Een paar kinderen, en het is met haar gedaan. Gelukkig, wanneer men in staat is, een nieuwe te nemenHy lachte luid, terwijl zijn kleine ootmoedige vrouw in een bescheiden hoekje ging zitten. (Wordt vervolgd.) Zij antwoordde van jarood was zoo fel. „Nu,” meende hy, het hopfd schud dend, „ik zal toch maar rood nemen. Dat is een echte kleur, die niet zoo spoedig verschiet!” Welk een groote verlichting kreeg zy, toen deze avond ten einde was en zij weder boven in haar woning kwam Zy had haar goeden, gezonden slaap echter verloren en lag langen tijd te tobben en zich te vermoeien, om een reddennen uitweg te vinden. In de laatste smartelijke dagen waren haar oogen meer opengegaan en was zij ruimer van inzicht geworden zij zag nti duidelijk de zwakheden in het ka rakter van haar verloofde. Zij be schouwde hem als een onbetrouwbaren kleingeestigen pochhans, en zij begon er aan te twyfelen of hy werkelyk zoo vrijgevig voör haar vader zou zorgen, als deze verwachtte. Hoe ellendig had hij haar met den China. Wij meldden onlangs op gezag van een buitenlandsch *bStó^ dat ervan de „hervormingen” in China tot nu niet veel viel te bespeuren, en dat met name de papavercultuur en het opium schuiven een nieuwen tijd van bloei scheen ingegaan. Mag men *d^i^ily Telegraph-cor respondent te Kanton gelooven, dan schynt dit niet voor geheel China te gelden, met name niet voor het Zuiden des lands. Volgens hem toch heeft het plaatselijk bestuur te Kanton uiterst strenge maatregelen geyfcmen tegen over hen, die voortgaauMaven te hou den en gelegenheid tot spel of ’t ge bruik van opium te geven. Overtre ding van de wet in dit opzicht wordt met den dood gestraftspeelholen, opiumkitten en verdachte huizen zijn gesloten en bij het huren van kamers in een hotel, moeten, tenzij men vreem deling is, allerlei formaliteiten vervuld worden. Op den eersten Juli alleen hebben er vijf-en-twintig terechtstel lingen plaats gehad van menschen, die zich schuldig gemaakt hadden aan daden, welke de overheid in strijd achtte met de nieuwe zedelijkheids- wetten. hunne halzen reikten. In de andere hand droeg hij een bloemruiker. Hij zette puffend den emmer neer en zei o hygend van inspanning „Myn schoon- mer boos en hy bevrijddi ste, deze bloemruiker is voor u „Geef u toch niet zooveel moeite,” sprak het meisje, de bloemen met tegenzin aannemend. Hij lette nauwelijks op haar ant woord, zijn geheele belangstelling richtte zich op den w^n: „Eigenlyk,” zei hij, „drinken wij, maMnen met ons vieren, vrouwen en kinderen drinken slebhts kleine teugjes, d^s zijn vyf* flesschen voldöende.” X Toen gingen zij allen in hl om de gasten te ontvangen. Florian had zyn zusters/van de kostschool gehaald. Hij en^fie beide meisjes waren de eersten, die karnen. Zij hadden vroeger niet Mariö ge speeld de oudste, slechts vier jaar jonger dan haar nieuwe moeder, was al een opgeschoten bakvischje, die gaarne voor volwassen werd aange zien. Zij hadden beiden dun, geelachtig haar, zomersproeten, stompneusjes, en overmoedig rondziende oogen. Met luide vreugdekreten snelden zij naar, Marie, klemden zich aan haar vast'en riepen door elkaar: „Wel, wel, wie had dat gedacht!” „Gy syt zeker wel bly, dat gy onzen Papa

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1912 | | pagina 1