iediftgea
LKAltff
HracWZ«T
AAXS,
ATEWAAR-
igen
w&bedtag’
e of gedeelten
No. 11947.
HET OFFER.
SUM-
FriiU
g Tïlftftk
Pfeevw^k
t
«itiën.
Buitenlandsch Nieuws.
FEUILLETON.
WARENHUIS, Spuislr. h Haag.
■V Alle Luie- en Hulsh. Artikelen
43gZ*”“
reerteri?Jjt
Qwuattt
leeea.
eltifogt
voor elke rqgel
'si®. AUTO
vacht 2flh*,
tAA.Q,
iksth 822-
VAN HOUTEN’S
Rona
Cacao
Met volle gerustheid
kan aan het publiek de
beoordeeling van dit
fabrikaat worden over-
gelaten.
1 Kg. f 1.50|/4Kg. Z0.42|
°-80 PO ■°a8
.De beste voor den prijs
Maandag 19 Augustus 1912. 51e Jaargang.
XTieAa-TXTS- ezx ^.cL-veartexxtieTolsud. voor G-o-clcLsu ezx Ozxxstxelteezx.
Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Latere. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
14)
aa,i JwtAwmv.
in
salon
4’
Enkhni»ea.
Meteriologiscb
1 BILDT.
»U#d 768,2 te
id 761.1 te Ma-
1 de
nabij
niet
welke
[iet zijn
i volgenden dag:
eljjke krachtige
restelyfce wind,
waarschijnlijk
nperatuur.
rergoed.
XJfen
n de stad a%n kuis
ir Kanfirtex
r 13, en W
ug. I.Havelaar,
aes, 69 i.
F. van ftjynpen
ND.
Jg. L. C. Ver-
- C. A- Jjframp
yjnans en J. H
en Hurth. spreken
uren beeobikbaar o»
e geven. Nadere in-
venstaand
Italiaansch-Turksche oorlog.
Een Italiaansche démenti.
Het Stefani-agentschap publiceert
een tegenspraak van .het protest uit
ZOO ZIET EEN BUS
ER UIT.
ufarvoederkoeten
rilo 40 en 5 kilo
I j. - M. A.
P.dsJftWiSiU.
fEEN.
Helena, ouders
iw$$uvel. 7.
in den Dool en
rie, oudersj.de
ter. Johann*
h van der Krans
g. Cornelia
V.‘Vermtilm en
Cornellsouders
a-Qr^ot. 10.
rs G. Hogebrug
- 14. Johanna
Matze en M.
Vermoedens.
De wereld is vol vermoedens. Van
alle kanten beweert, let op dit woord
beweert, men verschillende zaken te
weten, die men echter niet dan onder
het grootste voorbehoud kan aan
vaarden. De groote bladen beweren
in ellenlange kolommen dat zij vol
komen op de hoogte zijn van wat er
tusschen den Franschen minister-pre
sident Poincaré en den Russischen
minister-president Kokowzof is be
sproken. En toch hebben geen van
deze beide heeren, noch de bij de
gesprekken altoos aanwezige Russische
minister van buitenlandsche zaken
Sasonof zich op eenigerlei wijze aan
de talrijke „visschende” journalisten
uitgelaten.
En niettegenstaande dus officieel
niets met zekerheid omtreöt de ge
sprekken valt mee te deelen, want
uit het officieele communiquéj is niet
het minste positiefs te halen, staan
toch de bladen dag in dag uit vol
over verbonden die zouden zijn ge
sloten, conventies die tusschen beide
landen zouden zijn aangegaan.
Alles dus niets meer dan vermoe
dens met misschien een schijn van
waarheid, die echter wie weet hoe
lang op bevestiging zal laten wachten.
De „Echo de Paris” maakt den
tekst openbaar van een rede die dr.
Paasche, vice-president van den D’uit-
schen Rijksdag op 24 Juli aan een
feestmaal van de Duitsche kolonie te
‘Vancouver in Britsch-Columbia zou
hebben gehouden.
Het karakter van vermoeden, dat
aan dit bericht vastzit, wordt nog
versterkt, doordat het Fransche blad
als zeer anti-Duitsch-gezind bekend
staat. Het blad beweert, dat dr. Paasche
in zijn rede zich zeer onvriendelijk
over Frankrijk zou hebben uitgelaten.
Na allereerst een vriendelijkheid aan
het adres van Engeland te hebben
gezegd, moet dr. Paasche voortgegaan
zijn: „Duitschland is een land, dat
binnen 15 jaren een bevolking van
80 millioen zielen zal tellen, dus on
geveer dubbel zoo groot als Frankrijk.
Daarom heeft Duitschland het recht
zich meester te maken van een zoo
slecht geregeerd land als Marokko,
waarvan het bezit voor Frankrijk
overigens nog zeer twijfelachtig is.
Dr. Paasche vroeg trouwens ook
welk recht Frankrijk op dit land heeft.
1,01 IMIIE COURANT
PRIJS DER ADVEr/eNTIËN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer„0.10
By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 by vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0.25 per regel.
Groote^&tters en randen naar plaatsruimte.
“S-g
Konstantinopel over een bombarde-
van een Turksch hospitaal nabij Ben-
gazi door vliegtoestellen. Daarin -frordt
gelegd, dat het Turksche kanto
Bengazi van 27 Juli tot nu tic
door Italiaansche vliegtuigen/1
tot 9 Augustus heelemaal Hie
opgestegen, is gebombardeerd.
Rusland.
Een kanaal van de Oost-Zee naar
de Zwarte-Zee.
Een groep Fransche financiers, zoo
meldt een Engelsch scheepvaarttijd-
schrift, heeft zich in verbinding ge
steld met een aantal Russische ban
ken met het doel een maatschappij
op te richten, die den naam van
„Société de Construction C^nal
Riga—Kherson” zal dragen en over
een kapitaal van Rb. 10,000,000 zal
kunnen beschikken. Deze maatschappij
heeft ten doel een kanaal tusschen
de Oost- en de Zwartd-Zee.
Het plan is al meer besproken, naar
wij meenen* en zou gedeeltelijk door
kanalisatie van enkele groote rivieren
moeten worden verwezenlijkt. Men
schijnt dus nu een poging te willen
doe/i om het vaster vorm te doen aan
nemen.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaalI rn
Idem franco per postJ
Met Geïllustreerd Zondagsblad on
Idem franco per post1 90
Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons BureauLange
Tiendeweg 64, b|j onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
ring bedrogen I Jeanne’s hatelijk ge
drag had haar ook gekwetst. Het zou
later zwaar vallen, om met dat ja-
loersche schepsel samen te leven.
Op den morgen voor het verlovings-
feestje bracht' Goldammer een mooie
klaargemaakte roze japon voor Marie.
Zy moest zich toch passelijk kleeden,
wanneqr hij haar als zijn aanstaande
vf^üw voorstelde hij mocht graag
met haar pronken.
Zij moest de japon aantrekken, die
zij veel te veel opgedirkt vond, maar
hij bewonderde haar en verklaarde,
dat zijn smaak voortaan zou beslissen.
Dat sprak vanzelfwat hij betaalde,
zocht hij ook zelf uit.
Toen hy van haar weggegaan was,
rukte zij ongeduldig ziin geschenk af,
dat met de vele banden, kanten en
knoopjes heel niet in haar smaak viel.
O, welk een dwingelandijZy zou
zich dus niet eens meer naar haar zin
kleeden mogen?
Emil Liebréich was uitgegaan en
kwam met een grooten bundel den
nentakken thuis. Nu begon hij zijn
atelier, de feestkamer te versieren.
Eenige groene planten werden met
daartusschen gebonden dennentakken
opgefrischt. Hier zag men een yeranda
of een bordes gevormd, alsof het mar
mer was, daar een vergezicht in een
een prijsvraag. Wie wel eens wat van
Russische toestanden las zal het gansch
niet ónmogelijk achten, dat de geplaag
de redacteur nu verder zijn leven lang
tusschen Moskou en Irkoetsk tusschen
twee gewapende politieagenten of ko
zakken heen en weer zal moeten rei
zen. Hij zou dan in letterlijken zin
hors d’ oeuvre geraken.
Turkije.
De Albaneezen te Uskub.
Een telegram uit Uskub meldt, dat
dezer dagen een ontzettende massa
Albaneezen naar de centrale gevange-
Portugal.
De monarchisten.
De gouverneur van Cuenca in Spanje
kreeg over de post een brief van den
monarchistischen kapitein Paiva Cou-
ceiro, welke hij aan den minister-pre
sident Canalejas heeft laten lezen.
Couceiro schrijft daarin, dat hij ge
heel terneergeslagen is en allen moed
heeft verloren, dat hij van het bevel
over de manarchistisohe troepen af
stand doet en voor het oogenblik elk
verzet tegen de Portugeesche republiek,
voor nutteloos houdt.
Onder de uitgeweken Portugeesche
monarchisten in Spanje weet men niet
recht wat men van dien brief denken
moet. Sommigen beschouwen hem als
onecht, anderen als echt. f
Oostenrijk-Hongarije.
Moordaanslag op bisschop Pflüger.
Toen de wijbisschop, Mons. Pfluger
te Weenen zich gistervoormiddag half
elf in vol otnaat en begeleid door zijn
dienaren van het bisschoppelijk paleis
naar de Stephanuskerk begaf voor de
hoogmis, ter gelegenheid van den ver
jaardag van keizer Frans Jozef, werd
hij plotseling door een individu met
een mes in den schouder gestoken.
De dader werd onmi^flellljk in hech
tenis genomen. Hij weigerde bij het
verhoor eenige inlichtingen te geven.
Volgens op hem bevonden papieren
heet hg Herman Prinz en werd hij nog
kort geleden in een krankzinnigenge
sticht verpleegd.
De verwonding van den bisschop
blijkt niet van ernstigen aard.'
Rusland.
Hors d’oeuvre a la Russe.
Een redacteur van een groot blad
te Moskou ontving dezer dagen een
dagvaarding om voor den rechter te
Irkoetsk te verschijnen teneinde zich
te verantwoorden over een artikel dat
hem een vervolging wegens beleedi-
ging op den hals had gehaald.
In de dagvaarding stond dat hij, zoo
hij niet verscheen, met den sterken
arm naar Irkoetsk zou worden ver
voerd. Nu wil het geval dat de arme
man indertijd door deh gouverneur-
generaal van Irkoetsk, Selimanof, is
uitgezet en dit nogxwel met de bood
schap dat hy, zoo hij ooit weer in dit
gouvernement kwam onmiddellijk ge
vangengenomen en met den sterken
arm teruggezonden zou worden.
DilemmaWat moet hij nu doen
Het ware een goed onderwerp voor
Hij meende dat voor Duitschland
de tijd gekomen was om een expan
siepolitiek te gaan voeren en zich zoo
doende toegang te verschaffen waar
het zich heden de deur gebarricadeerd
vindt. En aan het slot nog een vrien
delijkheid voor den Engelschman, toen
hij zei, dat als iemand daarbij op de
teenen getrapt moest worden, hij
hoopte, dat de teenen niet aan een
Engelschen voet zouden zitten.
Alweer dus vermoedens, geruchten
waarvan de tijd weer zal leeren, of
zij waarheid bevatten, ja dan neen.
Voor Frankrijk hangt trouwens naar
de „geruchten” willen, nog meer on
aangenaams in de lucht. Wanneer de
voorteekenS niet bedriegen, dan gaat
Frankrijk in Marokko een ernstigen
tijd tegemoet. Zoowel in het Zuid
westen als in het Noordoosten schynt
de bevolking zich in toenemend aan
tal tegen de Fransche indringers te
gaan verzetten. Zelfs schijnt het zoo
ver gekomen te zijn, dat generaal
Lyautey het noodig oordeelt Marrakesj
te ontruimen, en bovendien den direc-
ten steun van een oorlogsschip heeft
gevraagd.
Moelay Hafid heeft intusschen Ma-
rokko verlaten, nadat hij wel gezorgd
had, dat hij van gebrek niet behoefde
om te komen. Als direct „handgeld”
heeft hij van Frankrijk 400.000 fis.
gehad, terwijl hem jaarlijks nog 350 000
frs. zal worden uitgekeerd. Zou deze
ex-Sultan zich tijdig in veiligheid heb
ben gesteld, omdat hij vreesde den
toorn van zijn landslieden voor zijn
overloopen naar de Fransche indrin
gers? Het is alles nog een duister
vermoeden. De zwarte toekomst houdt
nog zooveel verborgen, wat we gaarne
in het volle daglicht zouden zien,
maar geleidelijk wikkelt zich alles af,
niet heftiger voortgaande om aan
’s menschen verlangen naar weten te
voldoen. Afwachten blijf altoos ge
boden, kalm aanvaarden alles wat de
tijd ons nog brengen zal.
landschap. Zijn hobbelpaard, een fiere
schimmel, die de kinderen van zijn
klanten in verrukking bracht, sprong
met starende oogen uit het kreupel
hout te voorschijn.
Tusschen het groen bracht hij in
den vorm van vreemde bloemen en
buitenlandsche vruchten, papieren lan
taarns aan. Zulk een versiering 'aan
te brengen was geheel naar zijn zin;
zijn spelend vernuft vierde daarbij
triomfen:
Marie kwam met Hans om de tafel
te dekken. Het tafelkleed was niét
lang genoeg, zij moest er twee nemen
in het tweede zat nog een gat, dat
zij gauw nog moest stoppen. De bor
den waren verschillend. Stoelen kon
men gemakkelijk by elkaar brengen.
De champagneglazen zou Goldammer
wel naar boven sturen.
Nu werden de taarten gebracht, drie
in getalde hoogste met trekkebek
kende duifjes op een tempel, was be
stemd voor het midden der tafel. Op
de beide andere prijkten schilden met
het opschrift: „Leve Anatole en Marie!”
Hoe zot en afkeerwekkend vond
Marie dit alles.
Toen alle toebereidselen gemaakt
waren, kwam Goldammer naar boven.
Hij sleepte een wyden emmer vol ijs
mee, waaruit vyf champagneflesschen zi
krijgt „Ja, hij heeft veel geld
„Nu komen wij gauw thuis
„Jaag ze toch weg,” riep Goldam-
bevrijdde Marie met
geweld van de kinderen. „Zij bederven
je nieuwe japon, die bengels
Juffrouw Duvernier kwam vervol
gens binnen, zeer koel en trotsch van
houding. Zy scheen de zaak geheel
onverschillig op te nemen.
De laatsten waren het echtpaar
Asset De goudsmid Philip Assel was
een dikke heer met een korten hals
en een rood gelaat, die voor zijn bleeke
schroomvallige echtgenoote liep, voor
haar sprak en voor haar handelde.
Het scheen, alsof bij zijn binnentreden
de kamer plotseling voller en kleiner
was geworden.
Met de beenen van elkaar bleef hy
in het midden staan en begon met
het verstandige besluit van zijn school
vriend te prijzen, zich een mooi
vrouwtje te nemen„Ja, ja de vrou
wen verouderen vroeger dan wij en
houden het niet met ons uit. Een paar
kinderen, en het is met haar gedaan.
Gelukkig, wanneer men in staat is,
een nieuwe te nemenHy lachte
luid, terwijl zijn kleine ootmoedige
vrouw in een bescheiden hoekje ging
zitten.
(Wordt vervolgd.)
Zij antwoordde van jarood was
zoo fel.
„Nu,” meende hy, het hopfd schud
dend, „ik zal toch maar rood nemen.
Dat is een echte kleur, die niet zoo
spoedig verschiet!”
Welk een groote verlichting kreeg
zy, toen deze avond ten einde was
en zij weder boven in haar woning
kwam
Zy had haar goeden, gezonden slaap
echter verloren en lag langen tijd te
tobben en zich te vermoeien, om een
reddennen uitweg te vinden. In de
laatste smartelijke dagen waren haar
oogen meer opengegaan en was zij
ruimer van inzicht geworden zij zag
nti duidelijk de zwakheden in het ka
rakter van haar verloofde. Zij be
schouwde hem als een onbetrouwbaren
kleingeestigen pochhans, en zij begon
er aan te twyfelen of hy werkelyk
zoo vrijgevig voör haar vader zou
zorgen, als deze verwachtte.
Hoe ellendig had hij haar met den
China.
Wij meldden onlangs op gezag van
een buitenlandsch *bStó^ dat ervan
de „hervormingen” in China tot nu
niet veel viel te bespeuren, en dat met
name de papavercultuur en het opium
schuiven een nieuwen tijd van bloei
scheen ingegaan.
Mag men *d^i^ily Telegraph-cor
respondent te Kanton gelooven, dan
schynt dit niet voor geheel China te
gelden, met name niet voor het Zuiden
des lands. Volgens hem toch heeft
het plaatselijk bestuur te Kanton uiterst
strenge maatregelen geyfcmen tegen
over hen, die voortgaauMaven te hou
den en gelegenheid tot spel of ’t ge
bruik van opium te geven. Overtre
ding van de wet in dit opzicht wordt
met den dood gestraftspeelholen,
opiumkitten en verdachte huizen zijn
gesloten en bij het huren van kamers
in een hotel, moeten, tenzij men vreem
deling is, allerlei formaliteiten vervuld
worden. Op den eersten Juli alleen
hebben er vijf-en-twintig terechtstel
lingen plaats gehad van menschen, die
zich schuldig gemaakt hadden aan
daden, welke de overheid in strijd
achtte met de nieuwe zedelijkheids-
wetten.
hunne halzen reikten. In de andere
hand droeg hij een bloemruiker. Hij
zette puffend den emmer neer en zei o
hygend van inspanning „Myn schoon- mer boos en hy bevrijddi
ste, deze bloemruiker is voor u
„Geef u toch niet zooveel moeite,”
sprak het meisje, de bloemen met
tegenzin aannemend.
Hij lette nauwelijks op haar ant
woord, zijn geheele belangstelling
richtte zich op den w^n: „Eigenlyk,”
zei hij, „drinken wij, maMnen met ons
vieren, vrouwen en kinderen drinken
slebhts kleine teugjes, d^s zijn vyf*
flesschen voldöende.” X
Toen gingen zij allen in hl
om de gasten te ontvangen.
Florian had zyn zusters/van de
kostschool gehaald. Hij en^fie beide
meisjes waren de eersten, die karnen.
Zij hadden vroeger niet Mariö ge
speeld de oudste, slechts vier jaar
jonger dan haar nieuwe moeder, was
al een opgeschoten bakvischje, die
gaarne voor volwassen werd aange
zien. Zij hadden beiden dun, geelachtig
haar, zomersproeten, stompneusjes, en
overmoedig rondziende oogen.
Met luide vreugdekreten snelden zij
naar, Marie, klemden zich aan haar
vast'en riepen door elkaar: „Wel,
wel, wie had dat gedacht!” „Gy
syt zeker wel bly, dat gy onzen Papa