QLA2EN,
BHT
STORMEN.
TAM! MALS
JAM
de EESTE.
ELST BI.I ARMIER.
ezx -^-d.-v®xtexx.tï@1oleucL voor (3-o-ixd.a, ezx Oina-streOseix.
Frisia^
a merk
«veevoeders.
Kanaries
r W, en |itCT
Jni Versooi voer)
o 13 en ki]0
No. 12055.
Dinsdag 24 December 1912.
51e Jaargang.
Bixltenlaxxd..
FEUILLETON.
ft
Eerste Blad.
)UDE
U. .lanskerk, der
tekeningen ent.
UBETH,
JAXSKERk
WA RE MILLS, Spuislr. Den Haag
IMT Alle Luie* en llnlsh. Artikelen
Bericht.
- ^ei^chijnt lagelijks r - behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
KBAMM,
/iff ran Beeldend»
ilder, Are hitte* en
e van Bouwkundig
Uitgevers, Gouda
Vrede op Aarde
!P^
sge tegemoet, l|
c In de helft
voor de helft
behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
8 uur
ij geregeld tijdig
i ontvangen
i uiiivaiutoii
en, vermakelijk'
dan in om»
(Wordt vervolgd.)
QUELLE
INWATER
„Vrede op aarde” klinkt deze
vredesboodschap niet als een bittere
ironie in de ooren, wanneer wij
om ons heen zien? Is het „vrede
op aarde” een profetie, waarvan de
verwezenlijking mogelijk is Wij
denken aan het ruw geweld der
N OP REKENING
IUGGAAF VERGOED
A 15 CT.
Dit Nummer bestaat uit twee
bladen.
NS
BRIGHT DER
;r beroemde
ierkglazen
E
Naar het Duitsch.
van HANS LAND.
mAZn„ flood*
tiverheid van
haar alleen
/oor het
van kostbaar
j^ljne kant,
kuukidi
i Genoegen” 8 o.
roering Tooneel-
hope niet aan de toekomst, waar
van wij eens mogen verwachten, dat,
zooals de eenvoudige kerstboom
thans is het symbool van den Vrede
ook eenmaal het Paleis van den
Vrede zal worden het gebouw, waar
de Vredesengel in waarheid troont
om te brengen „Vrede op Aarde”.
gevoelde zich innerlijk afsterven en
werd met óón ruk van het leven, van
de wereld, van de menschen, van de
vreugde, van den vrede en de zoete
hoop afgerukt.
Een scheidsmuur, een onverbreke
lijke scheidsmuur was er tusschen haar
en al die dingen opgericht.
Zij gevoelde zich alleen, gescheiden
van de overigen. Albert was haar on
trouw geworden, zijn hart voor haar
was dood.
Deze vreeselijke ontgoocheling
bracht haar voorshands de hevigste
bitterheid. Haar gekwetste trots ver
stikte tevens alle warmte van haar ge
voelens voor Albert. Ze hield nog van
hem, o zeker, smartelijker dan ooit
maar hij mocht het niet meer bemer
ken. Zij mocht hem dat niet meer
laten voelen. Ze ontwaarde hoe haar
bedrogen liefde zacht-aan vergiftigd
werd en in achterdocht, vijandigheid,
in haat ging veranderen, en hoe ieder
dezer prikkelingen haar verheugde,
haar het wellustgevoel van de wraak
gaf, van de vergelding. Maar dïe op
wellingen duurden slechts korten tijd
Alles week voor een diepen, zwaren
alles verpletterenden rouw, een innig
gevoel van smart, die haar in eenige
weken diepe groeven van beproeving
in ’t gelaat verwekte en hear haren
Woensdag- en Donderdagavond,
25 en 26 December, verschijnt de
OOUDSCHE COURANT niet.
Zij, die zich niet 1 Januari
a.s. op de „Goudsche Courant”
abonneeren, ontvangen de
nog verschijnende nummers
gratig.
volken, die elkaar te vuur en te
zwaar trachten uit te roeien. Wij
wenden onze blikken naar het Oosten,
waar nog kort geleden door de
macht der wapenen een geheele om
mekeer werd geschapen in den toe
stand van het Oostersche landwij
denken aan den krijg door een be
schaafden Europeeschen Staat ge
streden om machtsuitbreiding aan
Afrika’s kust en wij denken vooral
aan het bloedige dram^ dat daar
ginds op den Balkan wordt gespeeld.
Hoewel een toestand van tijdelijke
rust is ingetreden kampen twee
dezer volken nog op leven en dood.
Ijzingwekkend zijn de verhalen, die
van het oorlogsterrein worden ge
meld. Dank zij de steeds meerdere
volmaking van de oorlogswapenen,
wordt het aantal slachtoffers van
een modernen krijg steeds grooter en
de verliezen bij duizenden en tien
duizenden geteld. En wat het wapen
van den krijg nog in leven laat,
wordt door de in alle gelederen
woedende vreeselijke ziekten, cholera
en typhus, verwoest. De wreedheden,
die plaats vinden, waarvan de oor
logscorrespondenten zulke gruwelijke
gevallen hebben vermeld, doen de
vraag rijzenmaakt de krijg de
menschen tot barbaren inwie alle liefde
tot den evenmensch is uitgebluscht,
tot menschen, wier daden gelijken
op die van een bloeddorstig dier
Zeker, die wreedheden behooren ge
lukkig tot de uitzonderingen en de
daders daarvan worden zonder mede-
doogen gestraft, maar is niet de
oorlog zelve en vooral wat men de
„beschaafde oorlog” noemen wil,
niet een uiting van de grootste
wreedheid, een vernietiging in massa
van ontelbare jonge levens
De groote Europeesche staten
houden een onderlingen wedstrijd
in het zich tot de tanden wapenen,
de budgetten voor oorlog en leger
worden steeds honger en in den
Europeeschen politiekeh dampkring
heerscht een atmosfeer, die steeds
een dreigend onweer verkondt. De
machtsverhouding der groote rijken
wordt tegen over elkaar opgedreven
en heel weinig is er noodig om een
uitbarsting te krijgen, zoo geweldig,
dat de oorlogen, die tot nu toe zijn
gevoerd, daar nog kinderspel bij zijn.
Ja, er is een roepen om wereld
vrede, dat meer en méér wordt ge
hoord in de kringen der volkeren,
er komt arbitrage en reeds wordt
dit verschillende malen toegepast,
er is een gelukkig streven naar
minnelijke beslechting van geschillen,
maar tegenover dat alles staat de
veroveringspolitiek der staten en wie
de sterkste van hen zal zijn. Daar
tegenover staat niets.
Straks moge met groot feestge-
druisch het van kostbaar materiaal op-
getrokkenvredespaleis wordengeopend
namens alle beschaafde volkeren,
het zal niet zijn dat daarmede een
einde is gemaakt aan den vreese-
lijken wapenkamp.
Toch zijn deze uitingen een teeken
van hoop. Ze zijn de bewijzen dat
in alle landen het besef wakkei
wordt, dat het ideaal „Vrede op
Aarde” moet worden nagestreefd.
Een streven, dat elk mensch moet
bevorderen. De „Vrede op Aarde”,
waarvan het kerstverhaal spreekt
is niet alleen bedoeld als een sta
king van het wapengeweld, maar
tevens als een geest van vrede in
den mensch tegenover zijn mede-
mensch. Zij is bedoeld als oprechte
naastenliefde, ook in den strijd, die
het leven te strijden geeft.
Zoo toetse ieder onzer het „Vrede
op Aarde” aan zich zelve en wan-
foenrlermeel
iervoederkosten
ilo 40 en 5 kü0
tedermeihode.
Voederfaoriek
hisia.
Enkhuizen.
fbaar bij HH.
3, Wijdstraat.
LD, Veerstal.
anoegen“, 8 uur
1 door het strjjk-
leg. Huzaren.
mie“, nm. 3 uur,
lering van
Wat duister en dreigend sedert
maanden in de verte had gehangen,
waarover zij had getracht heen te zien,
dat vreeselijke waaraan ze niet denken
en niet gelooven kon, het stond nu
voor haar, tastbaar en reëel.
Ze kon het niet meer ontkennen,
ze moest het dulden en dragen.
Ze had hem verloren.
Met scherpe stift was het in haar
hersenen gegrift en nu stond het daar
in diepe letters ieder woord, dat hij
haar had gezegd, waarmee hij zijn
verklaring had afgelegd. Was het ech
ter wel een verklaring geweest. Met
woorden slechts ter nauwernood, maar
die angst, die vrees, waarmee hij baar
smeekte niet te onderzoeken, niet naar
den grond der dingen te vrigen, dat
zei haar alles. En dan die angstkreet
„Hier bij mij zal niet alles verwoest
wordenmijn huiselyken vrede moet
ik redden" dat zij alles.
Hij was ten prooi aan zware be
proevingen des harten en was in ’t
nauw geraakt tusschen hartstocht en
plicht. En deze plicht gold haar, Ma
thilde, die er voor sidderde om zijn
vlekkelooze trouw bezoedelen. Zijn
liefde voor haar was dood. Zijn harts
tocht zocht een andere.
Deze eerste als bliksem ingeslagen
bekentenis versteende Mathilde. Zij
de
worden. Hier, mijn stille huiselijke
vrede moet ik redden. We gaan an
ders nog allen te zamen te gronde
Mathilde, beloof me dat, waarom ik
^✓gesmeekt heb, beloof me dat
keek hem strak in zijn flonke
rende oogen en boog zwijgend het
hoofd, toen hij haar hand greep en
aan zijn lippen drukte
Er was iets medusa-achtigs in Ma
thilde’s trekken gekomen, toen ze de
losbarsting van haar man had aange
hoord, eer. verstijving toonde haar
gelaat, als waren haar trekken in steen
gebeiteld.
Nu eindelijk had zij haar lot in de
oogen gezien. Nu lachte zij niet meer.
Alles was verloren. Haar leven lag in
scherven aan haar voeten. Ze zag in,
dat ze ha^^snan verloren had. Hij
was in harraen van het zielenoodlot
gevallen en dat had hem van haar
af genomen.
En als hij nu, niettegenstaande dat
alles het bij haar uithield, deed hij
dat uit plichtsgevoel, uit aanhankelijk
heid, uit fatsoen, die den uiterlijken
schijn moesten redden.
Hij bleef in naam aan haar ge
bonden.
Zij was de steen op zijn pad, het
struikelblok, dat hem van zijn geluk,
afhield.
met den dag grijzer deed worden. Dan
zag ze in den spiegel, zag zij zich zelf
aan met een uoorborenden blik en
staarde in haar eigen oogen als een
onbarmhartig rechter. Zy was een oude
vrouw, een verwelkte bloem geworden;
wat gaf zij om het eeuwig verlorene
Zij had geen illusies meer. De tijd van
bloei was voorby. Nu was het zaak te
leeren berusten en de droeve dagen
van den ouderdom tegemoet te gaan.
Haar tijd was geweest. Wat wilde zij
dan Zij had vol-opgenoten. De man
van haar liefde die jonger was dan
zij, had haar lange jaren van rein ge
luk geschonken.. Nu was ze oud gewor
den, hij echter was nog zoo jong, dat
hij nog qaar nieuw geluk verlangde.
En hij vond het.
Zij moest het hem gunnen.
Wat was er aan te doen
Nietsdan lijdelijk toezien.
Dat was zwaar.
Had zij slechts een kind gehad.
Maar hun echt was onvruchtbaar ge
bleven, een dorre bloesem in den tuin
des levens.
Zoo bleef ze nu alleen met een leeg
hart, nu, aan het einde van haar leven.
Onvruchtbaar dat was de vloek.
Protectie.
De critiek, die. op de rede vanBo-
nar Law is uitgeoefend, is veel groo
ter, dan de by val die ze heeft mogen
ondervinden. De Daily Mail vond de
rede heel duidelyk en het voorstel om
de Dominions riiee te laten beslisoen
over een belasting op granen, zeer
GOIIISCnE COURANT.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal f 1.25 Bi
Idem franco per post 1*50
Met Geïllustreerd Zondagsblad "1.50 Ba
Idem franco per post"190 JSK KI
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau :”Lange Uk
Tiendeweg 64, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
CENT.
„Vrede op aarde, in de menschen
een welbehagen”, dat is de profetie
van het kerstfeest, die door de
eeuwen heen, jaar in, jaar uit, is
gekomen tot de menschen, als een
lichtpunt in de dagen van donkeren
nevel en kille natuur, die aan de
kerstdagen voorafgaan.
De blijde boodschap van het kerst
feest, dat feest van zoo diepen zin,
wordt verkondigd aan alle volken,
in alle talen der menschheid, over,
de geheele wereld, eu brengt de ver
kwikking van lichtend leven.
De klokketoneu klingelen het ons
tegen„Vrede op aarde” en de
stemmen der menschen, zij spreken
er ons van.
De kerstboom, die als. symbool
van het Licht der Wereld, dat in
Bethlehem werd geboren, zijn vroo-
lijke lichtjes straks zal doen schitte
ren aan zijn groene takken, waarom
heen oud en jong zal zijn geschaard
om in plechtig gezang het „Stille
nacht, heilige nacht” te doen hoeren,
die kerstboom zal ook wekken de
stemming „Vrede op aarde I”
J aan groene
m.
kt, dat Uw
Uw handen
en Uw leven
/rijs der ADVERTENTIÉN:
Van i—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.5S
Elke regel meer ,0.10
By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0 35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f 0 25 per regel
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
40)
Ik zal natuurlijk gaarne van tijd
tot tijd je bericht geven hoe het met
Ada staat, niets van belang zal voor
je stil gehouden worden, maar dit eene
moet je me beloven, dat je je zelf niet
meer in de zaak zal mengen.
Waarom moet ik je dat belovpn,
Albert?
Omdat ik het zoo graag wil. Om
dat ik het je smeek. Omdat je dat
offer moet brengen voor mijn rust!
Je moet, Mathilde, je moet dat voor
me doen, als we
- Wat kan je niet langer uithou
den, Albert
Hij zag haar diep in de oogen. In
zijn blik flikkerde de wanhoop. Hij
opende den mond, maar bracht geen
geluid voort. Opeens greep hij Ma
thilde, drukte haar in zijn armen en
fluisterde aan haar oor:
Neen, neen, neen, hier, hier bij
ons, moet ook nog niet alles verwoest
billykMaar een invloedrijk blad als
The Theems tapt uit een heel ander
