lier
EKG
Enorm Verschil
w
VAN HOUTEN 5
ider/anden.
feuilleton.
.ne Stok
kstr. 222.
Dinsdag 31 December 1913.
met
alle andere goedkoope merken.
ii!
Bcvocgd* beoordeelaars vinden
hierin den smaak en fleur, die goed
gefabriceerde cacao moet bezitten.
ZUIVER OPLOSBAAR
STORMEN.
nsteiniiyfots
31e Jaargang.
ater
ronwater.
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc. 82.
Het Oude Jaar.
XTxeii-w-s- ezx voor exx Oxxxstreiezx.
behalve Zon- en Feestdagen,
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82.
WARENHUIS, Spinslr. Den Haag.
TAMINIAU’S
JAM
d.e EZSTE.
ELST BIJ AllMIKM.
GOUDA
van haar, moed
(Wordt vervolgd).
man A Zn., Gouda-
F
<1 BMMiMI
tan
Him»
;erk van het
-I bloed ge-
Naar het Duitsch.
van HANS LAND.
Rona
Cacao
GOUffllE COURANT
voogden der Ned. Herv. Gemeente
alhier ter beveiliging van haar kost
baar kerkgebouw aangeschaft. Indien
nu straks het voorbeeld wordt ge-
ffAAG,
en meth. spreken
ren beschikbaar om
geven. Nadere in-
enstaand adres.
In de stad onzer inwoning bracht
het oude jaar velerlei. Indien wij
ons bepalen tot datgene wat Gouda's
gemeente-leven aangaat, dan zien we
dat daarin de electriciteit een groote
rol heeft gespeeld. De Electrische
Centrale, het jongste kind der ge-
meente-bedrijven begint te groeien.
Het aantal aansluitingen neemt ge
staag toe. Meerdere bedrijven, welke
zich vroeger bedienden van stoom-
en gaskracht, hebben thans electri
sche installaties; de huren van be
paalde meters zijn in prijs verlaagd;
de bemaling van de Korte Akkeren
geschiedt door middel van de cen
trale, ja Gouda is de eerste gemeente
geweest die de electriciteit toepaste
op een brandspuit, door de kerk
e DBOK. OOIDKOOr
i^auas
moeten komen.
ibinnenlandsche r
scherper geworden en worden er
conflicten geschapen tuschen de be
woners van eenzelfde land. Ons
eigen land is het toonbeeld daarvan.
Be partijen ter rechterzijde pogen
O’er Nederland en Koloniën een
elericaal regime te brengen, waarvan
de gevolgen niet zijn te overzien.
Tegenover deze uitingen van som-
1 van licht.
Er komt steeds meer een streven
naar wereldvrede, dat zich zal baan
breken, naar mate de zedelijke ont
wikkeling van het individu wordt
bevorderd. Een schoone uiting van
het verantwoordelijkheidsgevoel van
den eenen mensch tegenover den
anderen is het liefdever’-
Ronde Kruis op de rtM
drenkte slagvelden en in de hospi
talen in de verarmde steden. Daar
werken liefde en zelfverloochening
samen tot behoud. Dit edele werk,
waarvoor de hoogstgeplaatsten in het
maatsch. leven zich geroepen voelen,
waarvoor zelfs vorstelijke personen
zich aan da, spits stellen, kan niet
nalaten zijn verheffenden invloed uit
te oefenen op allen, die de zorgen
de hand daarvan gevoelen en op de
van verre staanden, die dat gade
slaan. De oorlogen, zooals die thans
nog worden gevoerd, behdoren in
deze tijden niet meer thuis Zij zijn
een vernuftiger uiting van wat in
tijden van weleer noodzakelijk was
thank echter moet den weg worden
betreden van minnelijke beslechting
van geschillen, zooals het in een tijd
van beschaving behoort. Die toe
komst nadert.
Er is in verschillende landen een
ontwaken en aaneensluiting tot verzet
tegen dwang die door machtige par
tijen wordt opgelegd. Een sprekend
voorbeeld daarvan is de hier te
lande gevormde vrijzinnige concen
tratie, die als een aangesloten leger
zich stelt tegenover een coalitie, wier
streven het is het land en zijnKo-
geluk te strijden. Haar trots was zóó,
dat zij liever leed dan streed. Wellicht
was dat een koele liefde; misschien
werd deze liefde nn ook daarom zoo
gestraft, omdat ze was zooals ze was.
Zij, Mathilde, kon niet anders. Zij
gevoelde zich geheel passief, geheel
slachtoffer van dit noodlot. Als aan
handen en voeten gebonden, ieder lot
weerloos en willoos overgeleverd,
voelde zij zich een speelbal van die
stormen, welke verwoestend haar gan-
sche leven omver hadden geworpen
en haar nu deden zwerven in den
nacht, in den vreemde, als een ver
welkt herfstblad, dat van den boom
werd gerukt
HOOFDSTUK XVIII.
Daar zij zooveel hield van deze on
gekend schoone hemel, blauwe zee,
die haar toen zij als twintigjarig meisje,
ze voor het eerst hier zag, zoo vreemd
had geleken, daarom vermeed Ma
thilde de platgetreden paden, die naar
Capri leidden en nam zij haar intrek
bij de haven, vlak bij de Grande Ma
rina, in een klein hotel, „Grotte Bleue’’,
dat in deze maand van het jaar bijna
zonder logés was. De drie of vier
gasten die beneden in de koffiekamer
zaten, bjjna alle Duitsohen, deden haar
ur. gebouw „Arti
van Arbeid voor
ren.
iwij geregeld tgdig
;en ontvangen van
erten, vermakelgk
eze dan in onze
n.
lonién te voeren in een richting, die
aan het overgroote deel onwelge
vallig is en welk streven moet leiden
en leeds leidt tot onvrijheid, tot op-
gelegden dwang, tot splitsing der
bevolking naar liet geloof, hetwelk
met zich brengt een groote mate van
huichelachtigheid en ten slotte twist
en tweedracht, die in zich de kiem
voeren tot algeheelen onder gang In
den grooten onbloedigen strijd voor
de vrijheid die thans door de vrij
zinnige concentratie wordt gestreden,
houdt zij omhoog de banier van den
vrijen handel, waardoor het land is
gekomen tot den bloei waarin het
thans verkeert. Zij heft die v«an
hoog, wijl ze wordt belaagd door
een macht, die uit politieke eerzucht
haar wil knotten, door het stellen
van een tarief van invoerrechten waar
door liet handelsverkeer wordt ge
knakt en de welvaart van het land
en zijn bewoners een slag wordt
toegebracht.
Die eendracht der drie vrijzin
nige groepen is een licht, dat in
het oude jaar is opgegaan om met
hellen glans te schijnen over de
duisterheden, die door een clericale
regeering over het land worden ge
bracht. Dat licht zij de toorts, die
den weg aanwijst, die moet worden
gevolgd om niet af te wijken van
het pad der vrijheid, dat leidt tot
bloei en ontwikkeling van land en
volk I
gbaar.
te Tilburg.
M. BELONJEJr.,
148, Gouda.
besluiten den vriendelijken hotelier te
verzoeken haar op haar kamer te laten
bedienen.
Ofschoon zij de mooie zee hier da
gelijks in haar trotsche pracht aan
schouwde, terwgl ze tegen de steile
klippen opsloeg, en hoewel de winter
hier zacht en zonnig was, toch was
ze eenigermate teleurgesteld zoozeer
had de gouden tijd van haar jeugd
zelf bekoring gegeven aan dit natuur-
tooneel. Toen ter tijde was zij een
blozende, gelukkige maagdtwee vroo-
lijke weken in de Meimaand was ze
met haar ouders hier geweest bij Pa
gano en iedere dag van die weken,
ieder mensch dien zij had leeren ken
nen, iedere boottocht, iedere wande
ling die ze deed, stond haar zoo leven
dig voor den geest, dat zij spoedig
naliet op dit eiland de sporen van het
verleden in haar ontgoocheling te
zoeken. Meestal zat ze lange uren be
neden op de rots en staarde ze in de
golven, die in groote bergen opstonn-
den tegen den blanken Gischt.
Zij gevoelde zich moede en mat.
Haar leden waren zwaar, haar slaap
was gering. Al sinds weken lag ze
’s nachts wakker als een zieke en
staarde ze in het donker. Zij dacht
slechts aan één dingniet meer zyn
Haar gedachten waren van dit punt
niet af te brengen. Nog had haar wil
geen besluit genomen, nog was haar
geen duidelyk beeld van den toestand
in den geest gekomen, noch wanneer,
noch hoe het zou ahn.
Maar een aantreklcelijk, verleidelijk,
verterend verlangen niet meer te zijn,
had haar aangegrepen en vervulde
haar ziel geheel.
’s Nachts lag Mathilde lang uitge
strekt, de armen langs het lijf, als een
doode en luisterde zij naar de stilte
van den nacht, die nu, als de zee
rustig was, een ware stilte des grafs
was. En zij dacht, dat het goed moest
zijn zóó in het duister en in rust te
liggen, zes voet diep onder de aarde,
als geen morgen met hel en fel licht
meer behoeft te komen om haar terug
te roepen in het lijden des levens.
De eerste dagen en nachten in Capri
waren heel wat minder smartelijk dan
de laatste in Berlyn waren geweest.
Zg gevoelde zich plaatselijk aan haar
ongeluk onttrokken tusachen haar en
de bron van haar verdriet lagen vele
dagreizendeze afstand werkte kal-
meerend op haar en was voor het
oogenblik een lavende balsem in de
wond.
Haar verdriet had het brandende
verloren en zich opgelost in een weeken
rouw, alsof reeds het zware werk der
scheiding verricht was en zij droeg de
doornenkroon der eenzaamheid reeds
op het gebukte hoofd. Daarbij ver
wonderde het haar dat zij niet den
minsten aandrang gevoelde om tot
daadwerkelijk handelen te geraken.
Zij was liever vandaag dan morgen
gestorven en toch deed ze niets om
den dood te zoeken. Zij onderzocht
haar eigen ziel naar de oplossing van
dit raadsel en vond daar niets dan
alwachting, gespannen ongeduld zij
wilde weten hoe het lot daarginds in
het Noorden over haar had gerecht.A
Dat moest ze weten voor ze u
Zij huiverde voor een beslirfwt
Vreemd was het inderdaad, datTlj
ze wilde weten, hoe en door wie
Albert verloren had, dit haar deed
sidderen Zij geloofde het niet en
zocht diep in haar hart en weende
bitter over haar lot als ze daar weer
verdere oplossing vond.
Was het werkelyk zoo?
Zij wachtte hier op dit eenzame
rotseiland, zjj wachtte hier als een
bedelaar voor de deur, tot men haar
binnen riep, en de deur voor haar
opende.
44)
Of hij nu, ver van haar, moed en
kracht zou vinden om haar scheiding
te verlangen, om met dit meisje te
kunnen trouwen En als dat gebeurde,
zou hij dan in deze verbintenis door
het groote verschil in jaren niet nood
zakelijkerwijze zeer ongelukkig moeten
worden
Wellicht.
Wellicht ook niet.
Het*afschuwelijke was dat zij haar,
offer moest brengen, zonder zelfs het
jecht te hebben er naar te vragen of
I naar man dit offer iets baten kon.
Tot niets, niets had ze recht.
Zg had te zwggen, plaats te maken
on geduldig af te wachten wat er over
kaar beslist zou worden.
Zij balde de vuisten, zij beet zich
op de lippen.
Wat gaf het, het hoofd te bieden
Tegen zijn natuur kon niemand.
Haar was het niet gegeven voor haar
PKUS VAN HET ABONNMENT:
Per kwartaal f 1 25
Idem franco per post
Met Geïllustreerd Zondagsblad 1 50
Idem franco per post 1 90
Abonnementen worden dageljjks aangenomen aan ons Bureau "Lznge
Tie.viiewei; M, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren
Het jaar 1912 spoedt ten einde
I en gaat plaats maken voor het ko-
«ende, hetwelk met hoop en ver
wachting wordt tegemoet getrêen.
De laatste dag van het jaar in er
een van stilte en rust, een dag,
waarop men komt tot nadenken over
wat het afgeloopen jaar heeft ge
bracht. Ieder mensch komt tot zich
zelve en gaat na, wat hij zelf on-
dervend en om zich heen zag ge-a Verheid staan ook teekenen
beuren in zijn eigen kring, in de
stad zijner inwoning, binnen de gren
zen van zijn land eu daarbuiten.
Elk menschenleven heeft zijn zon- en
schaduwzijden en naar mate er meer
dere of mindere lichtpunten zijn ge
weest, naar die mate zal de oude-
jaarsavondstemming zijn.
Zoowel in het leven der maat
schappij als dat van het individu is
er wisseling en verandering, en daar
van dragen baiden het stempel.
Het jaar 1912 zal in de historie
bladen worden geboekstaafd als een
jaar, waarin veel leed geschiedde
In vele staten was de politieke hori
zon verduisterd en als gevolg daarvan
kwamen bloedige oorlogen voor, die1
aan ontelbare menschen ‘t leven kostte
en wee en droefenis brachten bij
hen, die als achtergeblevenen de
ellende ervaren, die uit het tegen
natuurlijk wapenrumoer is voort
gesproten.
In andere staten woelt het en
gist het en komen dreigende wolken
aanzetten, waarvan het niet te zeg
gen is, of deze zullen vervagen of
wel zich zullen samenpakken tot
donkere koppen, die tot uitbarsting
Elders weer zijn
partijverhoudingen
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer f 0.55
Elke regel meer0tO
Bjj drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 1—5 regels f0 35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames 1 0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Alle Laie- Huish. Artikelen
