3 KG Verdronken. iedingen 58e Jaargang. Dinsdag 83 September 1913. No. 18888. d Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. KENNISGEVING. «ur». M 10.000. 3B\xïte:ri.lebix<±- Sxxixiexxlaixd. Buitenlandsch Nieuws. FEUILLETON MOM- MEEft N EEN IMP - !HE het Leven, IAAG. sr iwater. Jouraat ;ee«. n kosten slechts aliog: XTïs-cl-ws- -^-d.,rrextezxtie"bl®-d voor G-o-a.cLa. exx OzxxstreZsexx. Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen. Telefoon Interc. 82. Telefoon Interc. 82. Nieuwe abonné’s ontvangen de tot 1 October verschij nende nummers gratis. rzekeriflg tegen I an het Bureau. heBben? Ik? wiens Vrij bewerkt door AMO. 28) Ledenverg. b. afd. Gouda oogen schoten (Wordt vervolgd) den WELLE WATER 1*0 MM, Ma. 'Pres.), Dr. A. E. BDEN, Dr. P.H. King Reu- de zoor elke regel 1, tuit von Reu- beneden voor alle een ge- GOlhSCHE COURANT. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van GOUDA, brengen ter kennis van de ingezetenen dat het ie Suppletoir Kohier der plaat selijke directe belasting naar het inkomen in deze Gemeente, voor het dienstjaar 1913, door Gedeputeerde Staten van Zuid-Hol- land goedgekeurd, in afschrift gedurende vijf maanden voor een ieder ter lezing is nedergelegd op de Secretarie der Gemeente en dat voormeld Kohier ter invordering is toegezonden aan den Gemeente-Ontvanger. Gouda, den 22 September 1913. Burgemeester en Wethouders voornoemd, R. L. MARTENS. Pe Secretaris, J. VAN HEUSDE. De gemeenteraad van Zeist heeft, naar de N. R. Crt. meldt, besloten oen leening aan te gaan, groot f 710,000, rentende ten hoogste 4’/j pCt. on af te lossen in 80 jaar, aulks tor bestrijding van de kosten van de Zeistor bosschen en van verschillende andere buiten gewone uitgaven. OP REKENING kaaf vergoei i 15 CT. s PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post. Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post Abonnementen worden Markt 31, bij onze Agenten Nederlandsohe Handelshoogeschool te Rotterdam. Naar de N. Crt. verneemt, heeft dr. D. Bos, lid van de Tweede Kamer der Staten Generaal, welke door de Kamer van Koophandel en Fabrieken te Rot terdam, tot curator der Nederlandsohe Handelshoogeschool te Rotterdam is benoemd, deze benoeming aangeno men. Woningtoez., rstandscomm. nzaal Sl/t u., itsschool. ?i, Kamer van wbedrijven. Uitvoering eregeld tijdig ntvangen van varna akalijk lan In onie Tilburg. ELONJE Jr„ ouda. P R IJ S DE R ADVERTENTIÊN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Elke regel meer0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit betaling elke regel meer 6 ets. Reclames f 025 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. Do Balkan. II. Zoo was de toestand toen de Tnrk- sche oorlog was afgeloopen. Het zou het eind zijn geweest wanneer niet Oostenrijk cn Italië te onzaliger tijd tusschenbeide waren getreden en met niet tebegrijpen bedoelingen de Bal- kanstaten een deel van hun buit heb ben laten opofferen. De uiterlijke be weegreden, die Oostenrijk tot de thans gevolgde politiek bracht, is de wensch van de Donau-monarchie om Servië een uitweg naar zee bij Durazzo te beletten. Oostenrijk volgt sinds jaren een bijzondere, maar een zeer vreemd soortige buitenlandsche politiek. Bij alles wat de diplomatie verricht heeft het slechts één principe waarnaar het handelt. Het wil het slavische gevaar, dat het bij alles en door alles ziet, trachten te keeren. Ons lijkt dit. een averechtsche weg. Het denkbeeld van verbroedering is een meer menschelijke oplossing van een kwestie onderling dan de tegenwoordige haat-aanstokerij. Ten koste van alles wil Oostenrijk de Slaven klein houden. Maar beseft het dan niet, dat de Slaven zich onder den druk van Oostenrijk vereenigen, dat de Slaven te hoop loopen om aan het optreden van Oostenrijk een einde te maken? Dit is des te gevaarlijker Een ontzettende verwarring was het gevolg. De voorste betoogers wildon gehoorzamen, maar hun werd dit belet door degenen, die volgden. Daar het gedrang toenam, sloeg do politie er met den stok op in. Ten slotte werden de betoogers verdreven maar velen werden gewond. In den avond moest de politie drie charges doen. De betoogers beant woordden dit met oen hagel steonon en leego flesschon. Officieel werd medegedeeld, dat zeven politie-agenten en 35 betoogers werden gewond. De stakingen. De Engelsche bladen drukken hun voldoening uit over het voorkomen van de werkstaking van hot spoorweg personeel. Do algemeone belangstelling is thans gevestigd op de conferentie in het ministerie van handel, tusschon de ondernemers en de employé’s dor autobus-maatschappijen. De woinig- inschikkelijke houding der employé’s werkt bezorgdheid. Hun vertegenwoor digers verklaren, niet te willen dulden, dat de inwilliging def eischen wordt uitgesteld. De chauffeursbond heeft zich bereid verklaard, de autobus- employó’s zoo noodig wekelijks mot een bedrag van 1500 pond st. te on dersteunen. voor Oostenrijk waar het zelf millioe- nen Slavische onderdanen heeft. Met een verstandige politiek zou Oosten- rijk-Hongarije hebben kunnen trachten zich de leiding te verschaffen bij de Zuid-Slaven. Het had dan een Slavi sche eenheid weten te voorkomen, die het verder zou hebben gebracht, dan het thans dreinerige optreden tegen Servië. Enkel om dit land te beletten zich op natuurlijke wijze economisch te ontwikkelen, is bij de Oostenrijksche diplomaten het onzinnige plan opge komen een nieuw vorstendom Albanië te stichten. Ijverig is Oostenrijk in dit streven gesteund door Italië, dat er een kans door meende te krijgen om Griekenland, waarin het een opdoe mende tegenstander meende te zien, klein te houden. Alle andere mogend heden hebben ter wille van den vrede de Oostenrijksche diplomaten hun zin gegeven, maar ongelukkig als de werk wijze der diplomaten in de laatste jaren is heeft men niet met forscho lijnen de grenzen van Albanië getrokken, maar heeft men op de oude zeurderige wijze bij stukjes en beetjes de grenzen vastgesteld. Èn zelfs nu is men nog niet klaar gekomen. Dat Vorstendom Albanië met zijn niet geregelde grens palen is de oorzaak van den tweeden Balkanmoord. De diplomatie van Oostenrijk-Hon- garije kan dit succes met roode letters boekstaven. Eenige Engelsche militaire vliege niers hebben onlangs een proef geno men met een lantaarn, voorzien van scherpe reflectors, die behoorlijk be schermd en van een valscherm voor zien, omlaag gelaten wordt. Automa tisch ontbrandt daarna de lamp, wan neer hij zich op een bepaalden afstand van den grond bevindt. Op deze wijze kan men verkennen, zonder dat de vijand kan vermoeden, hoe hoog de vliegenier zich bevindt. Ongeregeldheden te Dublin. Zondag hebben zich de bloedige too- neelen herhaald, welke drie weken ge leden het begin van de staking der transportwerkors te Dublin kenmerk ten. Men weet, dat naar aanleiding van de stakingen en van de algemeene uitsluiting door eenige zaken meer dan 15000 arbeiders staken in de hoofdstad van Ierland. Toch heerschte sedert het begin van de maand volmaakte rust in de stad on stakersoptochten hadden steeds met toestemming van do politie gecirculeerd. Zondagmiddag scheen deze vreemde houding van de arbeiderskringen te hebben plaatsgemaakt voor nieuwe op winding. De stakers hadden besloten een optocht te organiseeron, die door de voornaamst straten van de stad zou trekken. Tegen 5 uur had de menigte zich vereenigd bij de Liberty Hall. Iedereen scheen zeer bedaard en een aantal muziekgezelschappen hadden zelfs plaats genomen in den stoet, die op de tonen van de Marseillaise zich in beweging zette. Alles ging goed tot zes uur, het oogenblik, dat de betoogers na te heb ben gedefileerd voor het monument van O’Connell, beproefden in de Sack- ville street te komen. De politie ver zette zich daartegen. Toen had oen eerste niet ernstige botsing plaats, hoe wel eenige trams de gevolgen van de woede der menigte ondervonden en de glazen van eenige rijtuigen door stee- nen werden ingeworpen. Bij het verzet der politie ging de betooging naar rechts en naar West land Row, nog steeds onder geleide van de politie. Die wyk bevat zeer nauwe straten. Uit een vensters werd een zwaar voorwerp naar de politie geworpen, waardoor een agent te paard werd getroffen. De politie meende in een hinderlaag te zijn gelokt, stelde zich voor de be toogers en beval dezen terug te kee ren. Ofschoon men haar van mijn'schuld overtuigd had, vertrouwde zij haar hart niet, daarom schreef Gertruda een brief, daarom wilde zij mij niet meer zien of spreken. Gij schijnt de jonge dame nog al door cn door te kennen, zeide von Reuter, gij weet haar zoo aanschou welijk voor te stellen. Dat is geen wonder dat ik haar zoo aanschouwelijk weet voor te stellen, antwoordde George Eltes- ter. Intusschên is deze uiteenzetting geen verzinsel van mij, doch heb ik ze van Gertruda zelf gehoord. Wanneer heeft zij u die uiteen zetting gegeven? t Op den dag, dat zij vermist is. Gij geeft dus toe, dat gij haar dien namiddag gesproken hebt. Ja, zeker. Aan ’t Bovenmeer? Nogmaals, ja. Loochen dan niet langer! Gij bebt aan het BoVenmeer oen woorden twist met juffrouw von Kaussel ge- Frankrijk. De bij het spoorwegongeluk to Vil- leneuve-Loubet omgekomen militairen zijn te Nice met groote plechtigheid ter aarde besteld. Aan de poort van het hospitaal was een rouwkapel opgericht, versierd met groene planten, sabels, geweren en omfloersde vaandels. De doodkisten waren bedekt met de Fransche vlag en bedolven onder bloemen. Een aantal burgerlijke, mili taire en kerkelijke autoriteiten waren bij de plechtigheid aanwezig. Redevoeringen werden gehouden door den bisschop, den prefect, den maire van Nice, en door de generaals Carvillet en Mercier-Milon. Daarna begaf de stoet zich naar het station waar twee luitenants-kolonel nog het woord voerden. Een der bij het ongeluk zwaar ge had; zij heeft niets van u willen we ten, toorn heeft zich van u meester gemaakt en gij hebt haar in het wa ter geworpen. Ik Ik zou Gertruda in het water geworpen hebben? Ik? wiens teven, wiens geluk, wiens zaligheid, van haar afhangt? riep de jongeling en sprong op. De eciiie drift, de waarheid, die in dezen uitroep lag, trof den toehoor ders, zij zagen elkaar aan en de rechter zei wat minzamer: Gij begingt de daad in wanhoop on gij hebt er zeker §pijt van gehad zoodra ze was gepleegd. Gij waart al lang niet meer In normalen toe stand. Houtvester Dorn heeft u hoo ien zeggen, dat gij er een vreeselijk einde aan zoudt maken, en ook an deren hebben u dergelijke dingen hoe ren zeggen. Ik ontken niet, dat ik dit ge sproken heb, ik was buiten mij zelf van toorn, maar mijn woede gold geen oogenblik Gertruda, echter wel hen, die haar van mij hadden ver vreemd. Als ik een van hen onder het bereik van mijn geweer had' ge;, kregen, ja, dan bad ik er niet voor ingestaan, dat niets verschrikkelijks zou geschiéd zijn. Zijn bleek gezicht was nu vuur- donkere zijn lichaam trilde. Diethé! stootte den rechter aan, on gemerkt. Daar stond voor hen rood, zijn vuur en ten van de ongelukkige. Ontkentge ook, dat het horloge, dat men in bet Bovenmeer heeft gevonden, het eigen dom van juffrouw von Kaussel was. Neen, zei George, en hij sprak nu opmerkelijk kalm, ik wist dat het •horloge in het Bovenmoer moest liggen. Gertruda vermiste het, Zoodra ik haar uit het water gehaald had. Wat Von Reuter en Diethel sprongen te gelijk uit punne stoelen op. Dus stemt ge toe, dat zij te water is ge weest? Ja, dat geef ik toe, antwoord de George vastberaden. Laat'mij u de toedracht dan ook uitvoerig vertel len. Spreek dan, zei de rechter, en hij leunde achterover in zijn stoel, terwijl Diethel achter hem bleef staan. George verhaalde: Verleden Woensdagmiddag heb ik, zooals u reeds is medegedeeld, Gertruda ontmoet, en zelfs gelukte ’t mij, haar te verrassen, eer ze mij ge waar werd. Ik greep haar bij de hand, ik bad en bezweer haar mij aan te hooren; zij sprak geen woord, maar wenkte met de hand dat ik haar zou verlaten. Ik zei haar, dat ik onschuldig was, maar zii rukte zich los en vlood heen met de woorden Waqg niet meer me in den weg te treden, of het ergste gebeurt. Met deze woorden was zij in het kreupelhout verdwenen. Ik wilde Het nieuwe Academisch Ziekenhuis te Leiden. Men meldt uit Leiden Er schijnt thans werkelijk ernst te haar achterna ijlen, maar ik meende achter mij iets te hooren, ik zag om en zag de oude vrouw Petersen mot haar kleinzoon wegloopon, en wei, in de richting, die Gertruda had in geslagen. Daar ik niet wildo, dat men vertellen zou, dat ik haar ver volgd had, ging ik de weg verder door naar Gremsmolen. Na zoo wat een uur, kwam ik terug en wildo langs het Bovenmeer terug, misschien^ vond ik daar Gertruda nog. En gij hebt ze gevonden? viel de inspecteur in, die zijn ongeduld niet langer meester was; hij evenwel met een blik op von ter weer zitten. Ik vond ze, maar anders dan gij vermoedt. Het zal zoowat halfzos zijn geweest, toen ik bij het Boven meer kwam. Ik zocht een plaatsje, waar ik in hot hout verborgen het meer kon overzien, Gertruda was er niet, maar nu meendo ik hulpgeroep te hooren. Ik stormde naar voren, en’ ik zag een lichaam met de golven worstelen een hoofd met bruin haar dook op en neer. Ik weet niet of mijn ver- beelding mij Gertruda’s beeld voor hield, of wel dat zij het waarlijk was maar dat kwam er niet op aan. Er stond een menschenloven op hot spel en ik moest het trachten te redden. wonde jagers, is Zaterdagmorgen in het hospitaal overleden. Daardoor wordt het aantal slachtoffers weer met een vermeerderd. DüitschlaNd. De dood van prinses Sofie van Weimar. In het Weimar-paleis te Heidelberg is de uitvaart gevierd van de zoo plot seling overleden prinses Sofie van Saksen-Weimar. In de eetzaal van het paleis was het lijk op een katafalk gelegd, tusschen palmen, groene blad planten en witte leliën. De groother togen van Saksen-Weimar en van Baden hadden vertegenwoordigers ge zonden, voorts waren de opperburge meester, de protector, een deputatie van professoren en vertegenwoordigers der militaire en burgerlijke autoritei ten aanwezig. Ook een aantal vrien dinnen van de ontslapene woonden de plechtigheid bij. Dr. Hans v. Bleich- röder was des morgens aangekomen maar reisde na drie uren met den eerstvolgenden Berlynschen sneltrein weer weg. Men moet hem beduid hebben, dat hij aan de rouwplechtig- heid niet kon deelnemen. De zestigjarige vader der overledene was van smart geheel gebroken. Ge durende den dienst waarbij de predi kant Götz sprak over den tekst „Midden in het leven zijn wij omge ven door den dood”, sloeg hij herhaal delijk luide snikkend de armen om de lijkkist zijner eenige dochter. Bij donker *s avonds werd het lijk naar de begraafplaats vervoerd, waar het verbrand werd. Do familie ontving omstreeks 2000 bewijzen van deelneming van alleDuit- sche vorsten en uit het buitenland. Engeland. Bij een brand in Tredegar-sqarp, in Oost-Londen, zijn Zaterdagnacht twee mannen en een kind omgekomen. Toen de brand uitbrak ging de eige naar van het huis zijn commensaal, Dosser, waarschuwen, en nam toen snel de vlucht. Doch Desser, had niet begrepen wat er aan de hand was, iets terug gebromd, zich omgekeerd en was toen weer ingeslapen. Men vond later zijn verkoold lijk. De twee andere slachtoffers zijn een zekere Jacobson- en zijn drie-jarig dochtertje. De eerste vloog het brandende huis binnen om zijn kind te redden, doch viel neer en verbrandde of verstikte vóór hij haar kamertje had kunnen bereiken. man, zooals hij er uitgezien moest hebben, toon hij de noodlottige daad bedreef. Omdat de twee hoeren voor uw wraak gespaard bleven, werd uw bruid uw slachtoffer, hernam de heer von Reuter. Toen zij uw bewering niet geloofde, hebt gij de zwakke ge stalte aangegrepen Gij gelooft nog steeds dat ik Gertruda in het water geworpen hob, onderbrak George. Laat ons aanrte- men, dat ik zoo waanzinnig was ge weest om het te doen, dan had ik in hot volgende oogenblik haar Tlagc- sprongen en haar levend aan wal ge bracht, of ik was met haar vrijwillig in de golven omgekomen. Dat had ik in uw plaats ook gedaan. De uitkomst loert alleen, dat gij dat niet gedaan hebt, zei ter. Uw arm slachtoffer ligt in de lijkenzaal, gij staat leveq^i ons en hebt J^er voorzichtig* voorzorgen agnomen, om door vlucht u tor onttrekken aan de volgen vajr uw misdaad. Ik /herhaal nogmaals dat het lijk beneden, niet dat van Gertruda von Kaussel is, antwoordde George. Zijn stem getuigde van vermoeie nis en hij zonk in een stoel neer. Von Reuter gunde hem eenige mi nuten om bij te komen, daarna ver volgend Deze bewering is in tegenspraak met die van de naaste bloedverwan- f 1 25 n 150 1.50 1.90 dagelijks aangenomen aan ons Bureau: ten, den Boekhandel en de Postkantoren. en

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1913 | | pagina 1