3
KG
Verdronken.
iedingen
58e Jaargang.
Dinsdag 83 September 1913.
No. 18888.
d
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
KENNISGEVING.
«ur».
M
10.000.
3B\xïte:ri.lebix<±-
Sxxixiexxlaixd.
Buitenlandsch Nieuws.
FEUILLETON
MOM-
MEEft
N EEN
IMP -
!HE
het Leven,
IAAG.
sr
iwater.
Jouraat
;ee«.
n kosten slechts
aliog:
XTïs-cl-ws- -^-d.,rrextezxtie"bl®-d voor G-o-a.cLa. exx OzxxstreZsexx.
Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
Nieuwe abonné’s ontvangen
de tot 1 October verschij
nende nummers gratis.
rzekeriflg tegen
I
an het Bureau.
heBben? Ik? wiens
Vrij bewerkt door AMO.
28)
Ledenverg.
b. afd. Gouda
oogen schoten
(Wordt vervolgd)
den
WELLE
WATER
1*0 MM,
Ma.
'Pres.), Dr. A. E.
BDEN, Dr. P.H.
King
Reu-
de
zoor elke regel
1, tuit
von Reu-
beneden
voor
alle
een
ge-
GOlhSCHE COURANT.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van GOUDA, brengen ter kennis van de
ingezetenen
dat het ie Suppletoir Kohier der plaat
selijke directe belasting naar het inkomen in
deze Gemeente, voor het dienstjaar 1913,
door Gedeputeerde Staten van Zuid-Hol-
land goedgekeurd, in afschrift gedurende
vijf maanden voor een ieder ter lezing is
nedergelegd op de Secretarie der Gemeente
en dat voormeld Kohier ter invordering is
toegezonden aan den Gemeente-Ontvanger.
Gouda, den 22 September 1913.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
R. L. MARTENS.
Pe Secretaris,
J. VAN HEUSDE.
De gemeenteraad van Zeist heeft,
naar de N. R. Crt. meldt, besloten oen
leening aan te gaan, groot f 710,000,
rentende ten hoogste 4’/j pCt. on af
te lossen in 80 jaar, aulks tor bestrijding
van de kosten van de Zeistor bosschen
en van verschillende andere buiten
gewone uitgaven.
OP REKENING
kaaf vergoei
i 15 CT.
s
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
Abonnementen worden
Markt 31, bij onze Agenten
Nederlandsohe Handelshoogeschool
te Rotterdam.
Naar de N. Crt. verneemt, heeft dr.
D. Bos, lid van de Tweede Kamer der
Staten Generaal, welke door de Kamer
van Koophandel en Fabrieken te Rot
terdam, tot curator der Nederlandsohe
Handelshoogeschool te Rotterdam is
benoemd, deze benoeming aangeno
men.
Woningtoez.,
rstandscomm.
nzaal Sl/t u.,
itsschool.
?i, Kamer van
wbedrijven.
Uitvoering
eregeld tijdig
ntvangen van
varna akalijk
lan In onie
Tilburg.
ELONJE Jr„
ouda.
P R IJ S DE R ADVERTENTIÊN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling elke regel meer 6 ets. Reclames f 025 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Do Balkan.
II.
Zoo was de toestand toen de Tnrk-
sche oorlog was afgeloopen. Het zou
het eind zijn geweest wanneer niet
Oostenrijk cn Italië te onzaliger tijd
tusschenbeide waren getreden en met
niet tebegrijpen bedoelingen de Bal-
kanstaten een deel van hun buit heb
ben laten opofferen. De uiterlijke be
weegreden, die Oostenrijk tot de thans
gevolgde politiek bracht, is de wensch
van de Donau-monarchie om Servië
een uitweg naar zee bij Durazzo te
beletten. Oostenrijk volgt sinds jaren
een bijzondere, maar een zeer vreemd
soortige buitenlandsche politiek. Bij
alles wat de diplomatie verricht heeft
het slechts één principe waarnaar het
handelt. Het wil het slavische gevaar,
dat het bij alles en door alles ziet,
trachten te keeren. Ons lijkt dit. een
averechtsche weg. Het denkbeeld van
verbroedering is een meer menschelijke
oplossing van een kwestie onderling
dan de tegenwoordige haat-aanstokerij.
Ten koste van alles wil Oostenrijk de
Slaven klein houden. Maar beseft het
dan niet, dat de Slaven zich onder
den druk van Oostenrijk vereenigen,
dat de Slaven te hoop loopen om aan
het optreden van Oostenrijk een einde
te maken? Dit is des te gevaarlijker
Een ontzettende verwarring was het
gevolg. De voorste betoogers wildon
gehoorzamen, maar hun werd dit belet
door degenen, die volgden.
Daar het gedrang toenam, sloeg do
politie er met den stok op in. Ten
slotte werden de betoogers verdreven
maar velen werden gewond.
In den avond moest de politie drie
charges doen. De betoogers beant
woordden dit met oen hagel steonon
en leego flesschon.
Officieel werd medegedeeld, dat
zeven politie-agenten en 35 betoogers
werden gewond.
De stakingen.
De Engelsche bladen drukken hun
voldoening uit over het voorkomen
van de werkstaking van hot spoorweg
personeel. Do algemeone belangstelling
is thans gevestigd op de conferentie
in het ministerie van handel, tusschon
de ondernemers en de employé’s dor
autobus-maatschappijen. De woinig-
inschikkelijke houding der employé’s
werkt bezorgdheid. Hun vertegenwoor
digers verklaren, niet te willen dulden,
dat de inwilliging def eischen wordt
uitgesteld. De chauffeursbond heeft
zich bereid verklaard, de autobus-
employó’s zoo noodig wekelijks mot
een bedrag van 1500 pond st. te on
dersteunen.
voor Oostenrijk waar het zelf millioe-
nen Slavische onderdanen heeft. Met
een verstandige politiek zou Oosten-
rijk-Hongarije hebben kunnen trachten
zich de leiding te verschaffen bij de
Zuid-Slaven. Het had dan een Slavi
sche eenheid weten te voorkomen, die
het verder zou hebben gebracht, dan
het thans dreinerige optreden tegen
Servië. Enkel om dit land te beletten
zich op natuurlijke wijze economisch
te ontwikkelen, is bij de Oostenrijksche
diplomaten het onzinnige plan opge
komen een nieuw vorstendom Albanië
te stichten. Ijverig is Oostenrijk in dit
streven gesteund door Italië, dat er
een kans door meende te krijgen om
Griekenland, waarin het een opdoe
mende tegenstander meende te zien,
klein te houden. Alle andere mogend
heden hebben ter wille van den vrede
de Oostenrijksche diplomaten hun zin
gegeven, maar ongelukkig als de werk
wijze der diplomaten in de laatste jaren
is heeft men niet met forscho lijnen
de grenzen van Albanië getrokken,
maar heeft men op de oude zeurderige
wijze bij stukjes en beetjes de grenzen
vastgesteld. Èn zelfs nu is men nog
niet klaar gekomen. Dat Vorstendom
Albanië met zijn niet geregelde grens
palen is de oorzaak van den tweeden
Balkanmoord.
De diplomatie van Oostenrijk-Hon-
garije kan dit succes met roode letters
boekstaven.
Eenige Engelsche militaire vliege
niers hebben onlangs een proef geno
men met een lantaarn, voorzien van
scherpe reflectors, die behoorlijk be
schermd en van een valscherm voor
zien, omlaag gelaten wordt. Automa
tisch ontbrandt daarna de lamp, wan
neer hij zich op een bepaalden afstand
van den grond bevindt. Op deze wijze
kan men verkennen, zonder dat de
vijand kan vermoeden, hoe hoog de
vliegenier zich bevindt.
Ongeregeldheden te Dublin.
Zondag hebben zich de bloedige too-
neelen herhaald, welke drie weken ge
leden het begin van de staking der
transportwerkors te Dublin kenmerk
ten. Men weet, dat naar aanleiding
van de stakingen en van de algemeene
uitsluiting door eenige zaken meer dan
15000 arbeiders staken in de hoofdstad
van Ierland. Toch heerschte sedert het
begin van de maand volmaakte rust
in de stad on stakersoptochten hadden
steeds met toestemming van do politie
gecirculeerd.
Zondagmiddag scheen deze vreemde
houding van de arbeiderskringen te
hebben plaatsgemaakt voor nieuwe op
winding. De stakers hadden besloten
een optocht te organiseeron, die door
de voornaamst straten van de stad zou
trekken. Tegen 5 uur had de menigte
zich vereenigd bij de Liberty Hall.
Iedereen scheen zeer bedaard en een
aantal muziekgezelschappen hadden
zelfs plaats genomen in den stoet, die
op de tonen van de Marseillaise zich
in beweging zette.
Alles ging goed tot zes uur, het
oogenblik, dat de betoogers na te heb
ben gedefileerd voor het monument
van O’Connell, beproefden in de Sack-
ville street te komen. De politie ver
zette zich daartegen. Toen had oen
eerste niet ernstige botsing plaats, hoe
wel eenige trams de gevolgen van de
woede der menigte ondervonden en de
glazen van eenige rijtuigen door stee-
nen werden ingeworpen.
Bij het verzet der politie ging de
betooging naar rechts en naar West
land Row, nog steeds onder geleide
van de politie. Die wyk bevat zeer
nauwe straten. Uit een vensters werd
een zwaar voorwerp naar de politie
geworpen, waardoor een agent te paard
werd getroffen.
De politie meende in een hinderlaag
te zijn gelokt, stelde zich voor de be
toogers en beval dezen terug te kee
ren.
Ofschoon men haar van mijn'schuld
overtuigd had, vertrouwde zij haar
hart niet, daarom schreef Gertruda
een brief, daarom wilde zij mij niet
meer zien of spreken.
Gij schijnt de jonge dame nog
al door cn door te kennen, zeide von
Reuter, gij weet haar zoo aanschou
welijk voor te stellen.
Dat is geen wonder dat ik
haar zoo aanschouwelijk weet voor
te stellen, antwoordde George Eltes-
ter. Intusschên is deze uiteenzetting
geen verzinsel van mij, doch heb ik
ze van Gertruda zelf gehoord.
Wanneer heeft zij u die uiteen
zetting gegeven?
t Op den dag, dat zij vermist is.
Gij geeft dus toe, dat gij haar
dien namiddag gesproken hebt.
Ja, zeker.
Aan ’t Bovenmeer?
Nogmaals, ja.
Loochen dan niet langer! Gij
bebt aan het BoVenmeer oen woorden
twist met juffrouw von Kaussel ge-
Frankrijk.
De bij het spoorwegongeluk to Vil-
leneuve-Loubet omgekomen militairen
zijn te Nice met groote plechtigheid
ter aarde besteld.
Aan de poort van het hospitaal was
een rouwkapel opgericht, versierd met
groene planten, sabels, geweren en
omfloersde vaandels.
De doodkisten waren bedekt met de
Fransche vlag en bedolven onder
bloemen. Een aantal burgerlijke, mili
taire en kerkelijke autoriteiten waren
bij de plechtigheid aanwezig.
Redevoeringen werden gehouden
door den bisschop, den prefect, den
maire van Nice, en door de generaals
Carvillet en Mercier-Milon.
Daarna begaf de stoet zich naar het
station waar twee luitenants-kolonel
nog het woord voerden.
Een der bij het ongeluk zwaar ge
had; zij heeft niets van u willen we
ten, toorn heeft zich van u meester
gemaakt en gij hebt haar in het wa
ter geworpen.
Ik Ik zou Gertruda in het
water geworpen hebben? Ik? wiens
teven, wiens geluk, wiens zaligheid,
van haar afhangt? riep de jongeling
en sprong op.
De eciiie drift, de waarheid, die in
dezen uitroep lag, trof den toehoor
ders, zij zagen elkaar aan en de
rechter zei wat minzamer:
Gij begingt de daad in wanhoop
on gij hebt er zeker §pijt van gehad
zoodra ze was gepleegd. Gij waart
al lang niet meer In normalen toe
stand. Houtvester Dorn heeft u hoo
ien zeggen, dat gij er een vreeselijk
einde aan zoudt maken, en ook an
deren hebben u dergelijke dingen hoe
ren zeggen.
Ik ontken niet, dat ik dit ge
sproken heb, ik was buiten mij zelf
van toorn, maar mijn woede gold
geen oogenblik Gertruda, echter wel
hen, die haar van mij hadden ver
vreemd. Als ik een van hen onder
het bereik van mijn geweer had' ge;,
kregen, ja, dan bad ik er niet voor
ingestaan, dat niets verschrikkelijks
zou geschiéd zijn.
Zijn bleek gezicht was nu vuur-
donkere
zijn lichaam trilde.
Diethé! stootte den rechter aan, on
gemerkt. Daar stond voor hen
rood, zijn
vuur en
ten van de ongelukkige. Ontkentge
ook, dat het horloge, dat men in bet
Bovenmeer heeft gevonden, het eigen
dom van juffrouw von Kaussel was.
Neen, zei George, en hij sprak
nu opmerkelijk kalm, ik wist dat
het •horloge in het Bovenmoer moest
liggen. Gertruda vermiste het, Zoodra
ik haar uit het water gehaald had.
Wat
Von Reuter en Diethel sprongen te
gelijk uit punne stoelen op. Dus
stemt ge toe, dat zij te water is ge
weest?
Ja, dat geef ik toe, antwoord
de George vastberaden. Laat'mij u de
toedracht dan ook uitvoerig vertel
len.
Spreek dan, zei de rechter, en
hij leunde achterover in zijn stoel,
terwijl Diethel achter hem bleef staan.
George verhaalde:
Verleden Woensdagmiddag heb
ik, zooals u reeds is medegedeeld,
Gertruda ontmoet, en zelfs gelukte ’t
mij, haar te verrassen, eer ze mij ge
waar werd. Ik greep haar bij de
hand, ik bad en bezweer haar mij
aan te hooren; zij sprak geen woord,
maar wenkte met de hand dat ik haar
zou verlaten. Ik zei haar, dat ik
onschuldig was, maar zii rukte zich
los en vlood heen met de woorden
Waqg niet meer me in den weg te
treden, of het ergste gebeurt.
Met deze woorden was zij in het
kreupelhout verdwenen. Ik wilde
Het nieuwe Academisch Ziekenhuis
te Leiden.
Men meldt uit Leiden
Er schijnt thans werkelijk ernst te
haar achterna ijlen, maar ik meende
achter mij iets te hooren, ik zag om
en zag de oude vrouw Petersen mot
haar kleinzoon wegloopon, en wei,
in de richting, die Gertruda had in
geslagen. Daar ik niet wildo, dat
men vertellen zou, dat ik haar ver
volgd had, ging ik de weg verder
door naar Gremsmolen. Na zoo wat
een uur, kwam ik terug en wildo
langs het Bovenmeer terug, misschien^
vond ik daar Gertruda nog.
En gij hebt ze gevonden? viel
de inspecteur in, die zijn ongeduld
niet langer meester was; hij
evenwel met een blik op von
ter weer zitten.
Ik vond ze, maar anders dan
gij vermoedt. Het zal zoowat halfzos
zijn geweest, toen ik bij het Boven
meer kwam.
Ik zocht een plaatsje, waar ik
in hot hout verborgen het meer kon
overzien, Gertruda was er niet, maar
nu meendo ik hulpgeroep te hooren.
Ik stormde naar voren, en’ ik zag
een lichaam met de golven worstelen
een hoofd met bruin haar dook op
en neer. Ik weet niet of mijn ver-
beelding mij Gertruda’s beeld voor
hield, of wel dat zij het waarlijk was
maar dat kwam er niet op aan. Er
stond een menschenloven op hot spel
en ik moest het trachten te redden.
wonde jagers, is Zaterdagmorgen in
het hospitaal overleden. Daardoor
wordt het aantal slachtoffers weer met
een vermeerderd.
DüitschlaNd.
De dood van prinses Sofie van
Weimar.
In het Weimar-paleis te Heidelberg
is de uitvaart gevierd van de zoo plot
seling overleden prinses Sofie van
Saksen-Weimar. In de eetzaal van het
paleis was het lijk op een katafalk
gelegd, tusschen palmen, groene blad
planten en witte leliën. De groother
togen van Saksen-Weimar en van
Baden hadden vertegenwoordigers ge
zonden, voorts waren de opperburge
meester, de protector, een deputatie
van professoren en vertegenwoordigers
der militaire en burgerlijke autoritei
ten aanwezig. Ook een aantal vrien
dinnen van de ontslapene woonden
de plechtigheid bij. Dr. Hans v. Bleich-
röder was des morgens aangekomen
maar reisde na drie uren met den
eerstvolgenden Berlynschen sneltrein
weer weg. Men moet hem beduid
hebben, dat hij aan de rouwplechtig-
heid niet kon deelnemen.
De zestigjarige vader der overledene
was van smart geheel gebroken. Ge
durende den dienst waarbij de predi
kant Götz sprak over den tekst
„Midden in het leven zijn wij omge
ven door den dood”, sloeg hij herhaal
delijk luide snikkend de armen om de
lijkkist zijner eenige dochter.
Bij donker *s avonds werd het lijk
naar de begraafplaats vervoerd, waar
het verbrand werd.
Do familie ontving omstreeks 2000
bewijzen van deelneming van alleDuit-
sche vorsten en uit het buitenland.
Engeland.
Bij een brand in Tredegar-sqarp,
in Oost-Londen, zijn Zaterdagnacht
twee mannen en een kind omgekomen.
Toen de brand uitbrak ging de eige
naar van het huis zijn commensaal,
Dosser, waarschuwen, en nam toen
snel de vlucht. Doch Desser, had niet
begrepen wat er aan de hand was, iets
terug gebromd, zich omgekeerd en was
toen weer ingeslapen. Men vond later
zijn verkoold lijk. De twee andere
slachtoffers zijn een zekere Jacobson-
en zijn drie-jarig dochtertje. De eerste
vloog het brandende huis binnen om
zijn kind te redden, doch viel neer en
verbrandde of verstikte vóór hij haar
kamertje had kunnen bereiken.
man, zooals hij er uitgezien moest
hebben, toon hij de noodlottige daad
bedreef.
Omdat de twee hoeren voor uw
wraak gespaard bleven, werd uw
bruid uw slachtoffer, hernam de heer
von Reuter. Toen zij uw bewering
niet geloofde, hebt gij de zwakke ge
stalte aangegrepen
Gij gelooft nog steeds dat ik
Gertruda in het water geworpen hob,
onderbrak George. Laat ons aanrte-
men, dat ik zoo waanzinnig was ge
weest om het te doen, dan had ik
in hot volgende oogenblik haar Tlagc-
sprongen en haar levend aan wal ge
bracht, of ik was met haar vrijwillig
in de golven omgekomen.
Dat had ik in uw plaats ook
gedaan. De uitkomst loert alleen, dat
gij dat niet gedaan hebt, zei
ter. Uw arm slachtoffer ligt
in de lijkenzaal, gij staat leveq^i
ons en hebt J^er voorzichtig*
voorzorgen agnomen, om door
vlucht u tor onttrekken aan de
volgen vajr uw misdaad.
Ik /herhaal nogmaals dat het
lijk beneden, niet dat van Gertruda
von Kaussel is, antwoordde George.
Zijn stem getuigde van vermoeie
nis en hij zonk in een stoel neer.
Von Reuter gunde hem eenige mi
nuten om bij te komen, daarna ver
volgend
Deze bewering is in tegenspraak
met die van de naaste bloedverwan-
f 1 25
n 150
1.50
1.90
dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
ten, den Boekhandel en de Postkantoren.
en