-1
ERK
HTS,
handel,
ulres:
liwrtq
t en gezond. Zij
ft de teint,
per stuk.
Verdronken.
mhuis
No. 12206.
S&e Jaargang.
Donderdag 9 October 1913.
Amsterdam.
Verschijnt dagelijks
en Feestdagen.
behalve
Zon-
.50
Buitenlandsch Nieuvrs.
.75
ZBviiteEklaxx
FEUILLETON.
>rzD^.
ENZORG.
I. Gbuda.
en Heem
•ISEL
XTieiirtxrs- ®zx -A-d-verteixtieTolsud. voor G-oixcLa. ezx OaacxstreHsoezx-
DHG,
assenen als voor
Telefoon Intero. 82.
LEN
Preventieve hechtenis.
Uitgevers A. BRINKMAN BN ZOON. Telefoon Intero. 82.
keek
gouda.
slaapt
if hij
zich
ze zou
Vrij bewerkt door AMO.
George
(Wordt vervolgd.)
nan Zn., Gouda*
Balkan-Staten.
Albania
Uit Jannina wordt gemeld,
LEIN.
K.
T K*
staan, toen George haar uit het wa
ter redde, dat niemand van baar on
geluk en redding mocht wetei Hoe
bezon-
tnoeder, die van alle buiten sporig-
inet zijn
"f van d it kind-
valt onder de artikelen
de
veroor-
aar ge-
broer er
Gertrudi i
K«'
vreese-
dader
jerouw
van
vorige
den
Span.i«.
Poincaré’s reis uaar Spanje.
De Spaansche bladen laten
weg
loods
het
tpen
op
jate gest
aan Ma-
was,
als
toe,
lc
A. DE JO<C
thaven 31.
heeft
Katho-
hleld
mis
hij
advo-
uit de
licht in
FEIT IN
(iOIIM'HE COURANT
mmissie
z.
J, Vice-Voorz.
ENDORST, Pen.
Secr.
üit Jannina wordt gemeld, lat de
kooplieden van Santi-Qnaranta i regens
de houding van Italië in het Bpirus-
gehecht. Wij zijn benieuwd vat de
Rijkskanselier op deze beide uiringen
zal kunnen zoggen.
ge
hot
zijn
doodde
jst voor getuigen
hij het
van 4
ir aan
de mie-
uit
beide
en.
De jongen heeft van zijn misdaad
31 f en
i Iruiven
„een uit-
id hij al geddan,
c greep
delsbetrekkinj
kooplieden e.
Keller-
gcvonden? Iedereen, behalve de
*-- - en
von
Isgrooter. Dames,
neer aan die aan
voldoen. Zendt
een der leden van
e laten halen wat
is
van haar
met dezelfde woor-
ze
mot
en wist niet
besloot toen
Duitbohland.
Men herinnert'zich uit de Krupp-
affaire den naam van Von Meteen, die
vóór Brandt vertegenwoordiger dor
firma Krupp te Berlijn was, en die de
man zou zijn geweest, welke aan dr.
Liebknecht do „Kornwarizoru in han
den zou hebben gespeeld, welke tot
Fhankbuk.
Ontzettende moord.
Marcel Redureau, de jongen
nog geen zestien jaar, die de
week in de buurt van Nautee
gruwelijke» zevenvoudigen moord be
dreven heeft op den boer bij wien hij
werkte en diens gezin, blijft rich in
de gevangenis volkomen kaïn
dragen, als onbewust van het
lijke misdrijf waarvan hij den
is. Hij eet en slaapt goed en lx
schijnt hem niet te kwellen, De jon
gen doetx gewoon, hij is rustig 1 7*
gewoon, doet evenmitf uitdagend als
terneer geslagen. Vrijdag heef,
het eerste onderhoud mi
caat gehad. Het mftWrijf
misdadiger
66 en 67 van het strafwetboel
zwaarste straf, waartoe hij
deeld kan worden tot twintig
vangenisstraf.
Wat de beweegredenen betrrtt, die
Redureau tot zijn zeven moorden ge
dreven hebben, wraakgevoel
kind tot zijn monsterachtige
hebben aangezet.
-De boer was tegen don jon ?en uit
gevaren, toen deze dit, naar
zeggen, niet verdiende. Hij
den boer en uit ang«
van dezen misdAad moordde
gezin uit, op één klein kind
jaar na. Aanvankelijk was
diefstal als beweegreden tot
daad gedacht, ook aan moon
lust tot moorden, maar deze
veronderstellingen zijn opgegeu
Jlr. -- %-nr. t
het volgende verhaal gedaan:
’t Was ’s avonds om half
ik was met den baas bezig
te persen. Toon gaf hij mij
brander en dat baf
en ik besloot me te wreken. I
een stamper en ging achter d m baas
De Welfische kwestie in Duitschland.
De bladen die zich verheugd moch
ten hebben over de oplossing van het
aakbord”, 8l/2 u.,
ig Mercurius.
8 u.. Uitvoering
b. „Perseveranza”.
i Woningtoezicht)
derstandscommtf*'
wij geregeld tijdig
en ontvangen van
irten, vermakelijk-
we dan in on*e
had het anders zoo verstandige meis
je het plan kunnen vormen, cm met
George te vluchten; iets waaraan zij
maar niet de dringende noodzakelijk
heid kon inzien! Hoe had
er zich zoo spoedig mee kunnen ver-
eenigen?
’En als zij daarvoor de verjaring
zocht in zijn grénzenlooze lief ie voor
haar, hoe had toch haar zeer
nen
heden afkeerig was, niet alleen haar
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaalf 1 25
Idem franco per post„1.50
Met Geïllustreerd Zondagsblad1.50
Idem franco per post1.50
Abonnementen worden dagelyks aangenomen aan ons Bureau:
Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren.
42)
Toen de deur zich achter
Melnik gesloten had, gaf de
i zoon
»de scheikundige
3 Trfhd artsen en
de
jn of-
achter
verhaal
uit de
von
oo__oude
Kretschman zijn zoon een knipoogje
gaf hem de doos terug en zeid1: leg
dat ding weer voor het venster.
Ze zagen elkander aan, gliin’.aeh-
ten en begrepen elkaa»T.
Den volgenden d-g
Melnik alles ingepakt.
geschil tusschen de Cumberlandsi on
de Hohenzollems waren zeer verschtikt
toen de Welfische Rijksdagafgevaar
digde Colshorn in een redevoering,
die hij in de provincie Hannover hield
o.a. zei„Wij, Welfen, weten dat
prins Ernst August nooit afstand ?ge-
daan heeft en nooit afstand zal doen.
Ik wil niet ontkennen, dat er mis
schien aanwijzingen waren voormen-
schen niet goed op de hoogte om te
denken, dat hij afstand gedaan had,
dat de brief dien hij aan de Pruisische
regeering schreef, opgevat kon worden
als een voorlooper voor dezen afstand.
Maar deze brief door de tegenstan
ders met grooten triomf begroet, heeft
niets met het afstand doen temaken.
De eed van prins Ernst August jegens
het Pruisische vaandel heeft niets te
beteekenen. Deze eed bindt alleen
voor den tijd dat men in dienst, dat
men werkelijk soldaat is. Deze brief
heeft absoluut niet de beteekenis Van
een af zien van den troon. Dit wist ik
doch het is mij bovendien bevestigt
uit den mond van den hertog in
Gmünden (de vader van prins Ernst
August), die mij zei, dat noch hij,
noch de Pruisische regeering dezen
brief beschouwd hebben als een ver
klaring dat er afstand gedaan werd.”
De ontkenning werd in nog straffer
vorm geuit door de „Frankfurter
Nachrichten.” Dit blad deelt het vol
gende mee. Voor deverloving eisóhte
de Pruisische regeering van den prins,
dat hij uitdrukkelijk afstand zon doen
van zijn aanspraken. Een bespreking
had plaats in Karlsruhe, waaraan deel
namen prins August Wilhelm, de
vierde zoon van keizer Wilhelm en
anderen. Toen de eisch aan den prins
werd meegedeeld* stond hij op en
verklaarde zeer beslist: „Voor mij en
mijn Huis komt in de eerste plaats
de eer en in de tweede plaats de
liefde”. Hij ging onmiddellijk de kamer
uit waar de conferentie plaats had.
Prins August Wilhelm haalde hem
echter terug. Toch ging de verloving
door. Later heeft men nog met den
ouden hertog gesproken, waarbij ook
de Rijkskanselier aanwezig was. doch
de hertog weigerde eveneens den
verlangden afstand te doen. Toen ver
zon de heer von Bethmann Hollweg
het schrijven van den bewusten brief,
waarmee hij dacht dat het publiek
tevreden zou zijn. Dit was ook vrijwel
gelukt, wanneer niet de Welfen uit
drukkelijk geprotesteerd hadden tegen
de beteekenis die aan den brief werd
vraagstuk besloten hebben, alh han-
JJ.-LwLwL’-lngen met de Italia msche
i af te breken en zich ook
niet meer van de Italiaansche schepen
voor het vervoer hunner waren te
bedienen.
bestemming kunnen geven, maar ook
nog de behulpzame hand kunnen bie
den? Toen zij haar moeder deze en
kele vragen voorlegde, had zij steeds
antwoorden gekregen, die haar de
overtuiging opdrongen, dat haar moe
der meer wist, dan zij wilde zeggen.
Dezelfde waarneming had zij meunen
te doen,1 zoo dikwijls zij vermoedens
opperde omtrent de wijze, waarop
Gertruda in het meer geraakt was en
als zij haar verwondering te kennen
gaf, dat moeder noch broeder* zich
zekerheid daaromtrent hadden ver
schaft.
De anders zoo zachtzinnige wedu
we kon dan zelfs bitter worden en
dan antwoorden met een zekere ha
telijkheid waarover' haar dochter
in stilte moest lachen dat zij niet
zoo onhartelijk kon zijn, om van oen
meisje, dat tot stervenstoe geroerd
was, dingen uit te vorschen, waar
over deze een sluier wilde worpen.
Behalve deze vragen, vroeg zij zich
nog af, hoe het gekomen was dat
Gertruda, die volgens hot zeggen van
George zelf, nauwelijks oen uur te
voren nog met het grootste wantrou
wen behandeld had en hem zelfs ruw
had afgewezen, zoo opeens haar on
recht had ingezien, hem om Ver
geving had gesmeekt en zelfs bereid
was geweest om in een grenzeloos
vertrouwen haar lot met het zijne te
willen verbinden.
Haar gezond verstand zei haar, dat
dreven hebben, wraakgevoel schijnt
zoo meldt de N.R.Ct., inderdaad het
and te
gelijk de andere menschen en
George niet geloofd hebben, jfzelfs
als zijn zuster had zij het niet ge
loofd misschien «Is zijn verklaringen
niet geheel- overeengekomen
met die van haar moeder, aa i wier
waarheidsliefde ze niet twijfele i kon.
Ze zou zich dit als zonde ai ingere
kend hebben.
Zij moest ook toegeven, d|at
vertelling avontuurlijk klonk
schoon zij zich inspande om
de duistere plaatsen in het
te komen, zoo werd zij, nog
gesprekken van haar broer noch uit
dip van haar moeder iets wijzer.
Wiens lijk had men in het
meer
oude keukenmeid, haar
haar moeder had er
Kaussel in herkend.
Waarom had Gertruda er
langs en gaf hem een slag op zijn
achterhoofd. Hij viel op zijn buik, de
beenen opgelicht en zoo bleven we
wel vier of vijf minuten samen; j ik
maar naar hem
wat ik doen zou. Ik
hem met een nies te steken, ik stak
hem in de keel en wilde toen
loopen. Maar toen ik
bulten kwam, zag ik
huis. De vrouw zat met de meid bij
de lamp in de keuken te naaien. Ze
vroeg waar de baas was, ik zei niets
maar begon te beven, omdat het nu
ontdekt zou worden. Ik ging terug
om het druivenmes te halen, sloop
toen op mijn teenen de keuken in,
en stak de vrouw en de meid dood.
Ik doodde ook de grootmoeder, die
wakker was geworden, en de kinde
ren die begonnen te schreeuwen. Het
slapende kind liet ik liggen en f
heb ik ’s morgens tot vijf uur
een stoel gezeten.
Het standbeeld voor Zola.
Nog altijd is de beslissing niet
vallen omtrent de plaats waar
standbeeld van Emile Zola zal komen.
Eerst zou het worden geplaatst op
de Place Dauphine, achter het Paleis
van Justitie.
Maar het comité kon deze plaatB
niet krijgen.
Toen vestigde het comité zijn aan-
dacht op het 16e arrondissement, al
waar ook reeds oen Rue Emile Zola
bestaat.
Het door deze wijk afgevaardigde
i Gemeenteraadslid had er reeds zijn
toestemming toe verleend. Er was niets
anders meer noodig dan een Gemeente
raadsbesluit om aan de zaak uitvoering
te geven.
Maar ook dit plan schynt thans te
zullen worden opgegeven.
Een ander Gemeenteraadslid heeft
aangekondigd, dat hij voor het monu
ment een plaats zal vragen op de Bou
levard de Clichy bij de Rue de Brnelles,
waar Zola langen tijd gewoond en een
groot aantal van zyn boeken geschre
ven heeft.
Intusschen op welke plek het
standbeeld ten slotte zal komen, de'be-
slissing zal altijd in den Gemeenteraad
moeten vallen.
Maar erg fel zal het debat er over
wel niet zyn. Want de politieke on
verdraagzaamheid is, waar het Zola
betreft, lang niet meer zoo hevig als
vroeger.
broer wel bleek en mager aangetrof
fen, maar toch gezond en met onge-
knakten moed. Wel was hij grenzen-
loos verbolgen over het grievende
onrecht, dat men hem had aangedaan
zooals hij meende en over de voor
ingenomenheid, waarmee het onder
zoek was geleid, maar juist uit deze
omstandigheid putte hij de hoop, dat
de openbare behandeling die door
andere rechters geleid werd, zijn on
schuld zou aantonnen. Meer nog dan
om zijn eigen lot maakte hij zich be
zorgd over het lot van Gertruda en
hij had zijn zuster bezworen haar
op te zoeken. Seraphine had hem
verteld van de rijke begrafenis, die
zij uit de dagbladen had vernomen,
waarop hij handenwringend had ge
roepen
Terwijl ze de valsche Gertruda
begraven, komt de ware Gertruda
om, en ik zit hier geketend! Er moet
haar iets overkomen zijn, anders bad
ze zeker bericht gezonden.
Terwijl hij dit zei, was haar blik
op den beambte gevallen, die bij het
gesprek tegenwoordig was en zij zag
zeer goed, hoe oen spotlachje zijn
lippen deed krullen.
Hij beschouwde die uitbarsting ze
ker voor zijn oor bestemd en
de zuster óf voor iemand, die
lejd werd, óf voor iemand die in de
misdaad betrokken was.
En als zij niet zijn zuster geweest
was, dan had zij misschien gedaan
hier het raadsel verborgen lag, van
welks oplossing de vrijheid, ep li
leven van haar broer afhingen.
Waar was evenwel de oplossing
vinden? Haar moeder en Goorge kon
den zo niet geven, ten minste niet
voldoende, want het was toch niet te
gelooven, dat zij zich gebonden ach
ten door een belofte aan Gertruda
de nood was hier te groot om het
woord niot te verbreken. Hoe meer
Seraphine er over nadacht, hoe meer
zij verward raakte in de draden, zij
zag geen uitweg in het dpolhol.
Slechts één kon alles oplossen,
en dat was Gertruda! Maar waar
zij gebleven? Wat is er
geworden? zei ze
den al» George, maar zooals
met schaamte moest bekennen
veel meer egoïsme? Zij had altijd voel
van Gertruda gehouden en het be
wustzijn dat zij den dood in hot
meer ontkomen was, om in den vrivm-
de een donkeren toekomst tegemoet te'
gaan, smartte haar zeer, en wenschtc
haar in de allereerste plaats terug,
ter wille vati haar broer.
Maar Gertrdda von Kaussel
aangenomen, dat zij nog leefde;
van den aardbodem verdwenen.
Ons Wetboek van Strafrecht bevat
een artikel, daft de justitie veroorlooft
eeh verdachte in hechtenis te stellen,
als gevaar voor herhaling van het
misdrijf of vi^es voor ontvluchting
van den plegér van het misdrijf be
staat. Er is misschien geen artikel
in ons wetboek, waaraan door som
mige officieren van Justitie een zoo
ongeoorloofde (uitbreiding wordt ge
geven hls aan deze bepaling. Men
staat bijwijlen verbaasd over de zon
derlinge opvatting, die sommige rech
terlijke ambtenaren en colleges hier
omtrent aan den dag leggen.
In Amsterdam werden bij de ver
kiezingen voor het rondbrengen der
fetemkaarten een aantal lijdelijke werk
knechten in dienst gesteld. Een dézer
hulpbestellers vernietigt een aantal
dfer hem toevertrouwde kaarten. 'Hij
verdient een zware straf daarover is
ieder het een4-' Hij wordt ontslagen.
Hij wordt gesteld in preventieve hech
tenis. Gevaar voor herhaling van het
misdrijf was dr niet. Eerstens was de
man ontslagen., tweedens waren de
verkiezingen voorbij en was ook
daarom herhaling van het misdrijf
uitgesloten.
Doch wat gebeurt verder?
Do verdediger van den overtreder
vraagt ontslag uit de preventieve
hechtenis aan. De rechtbank weigert
dit. Wekenlang wordt deze man in
preventieve hechtenis gehouden.
Het lijkt ons volkomen ongeoor
loofd, dat zoodanige uitbreiding aan
het desbetreffende wetsartikel wordt
gegeven. Ongeoorloofd en gevaarlijk
tevens. Van de persoonlijke opvat
ting toch van eenigen officier van
Justitie wordt l het op die manier af
hankelijk of een verdachte weken
lang van zijn I vrijheid wordt beroofd.
Van even ernstige» aard is het, dat
het vooronderzoek, dat de politie in
geval van overtreding instelt, meer
malen blijkt te ontaairden in een soort
moderne pijnbank om een bekentenis
uit te lokken. Mr. Aalberse
daarvan dezer» zomer in het
liek Sociale Weekblad ergerlijke
staaltjes medegedeeld.
Het ligt o.t op den weg van den
Minister van Justitie van zijn depar
tement een circulaire tegen deze ave-
rechtsche opvattingen van Justitie en
politie te doen uitgaan.
alle in ineei* of mindere im
driftig uit over het bezoek
drid van den Franschen president.
De resultaten van den reis van pre
sident Poicaré, aldus schrijft de „Li
beral”, moeten inde menigte tot uit
drukking komen, alvorens zij hun in
vloed op de kanselarij doen gelden.
Wanneer het Spaansche volk presi
dent Poincaré en Frankrijk begroot,
dan is hét hierbij beïnvloetl, noch
door het vooruitzicht op voordeel
noch door vrees voor toekomstig ge
vaar. Wij juichen Frankrijk toe, om
dat het een groote machtige natie is,
die tot in de verste uithoeken dor
wereld het eerst de vrijheid heeft voor
gestaan. Wij juichen Poincaré
omdat hij waardig is Frankrijk
vertegenwoordigen.
Het onafhankelijke orgaan El Mun
do schrijft: de logica drijft ons er
toe ons aan te sluiten bij de mogend
heden der Triple Entente. Frankrijk
en Spanje zullen er op gelijke wijze
baat bij vinden. De Diario Univer
sal zegt, dat op het oogenblik, dat
Koning Alfonso en president Poin
caré elkander omhelsden, men meer
dan ooit kon zeggen, dat het twee
volken waren, die elkander omarmden.
De Gazette de St. Petersburg s<4irijft
dat Duitschland langen tijd gedroomd
heeft van Spanje zijn bondgenoot te
kunnen maken om hierdoor Frankrijk
en Engeland in de Middellandscbe Zee
kunnen bedreigen. Berlijn hoeft daar
bij het vrienden-masker voorgedaan
en niet, nagelaten te Madrid te ver
zekeren, dat de Spanjaarden door do
Franschen al te slecht behandeld wer
den. Thans echter brengt president
Poincaré aan Koning Alfonso een
bezoek als vriend on bondgenoot, ’t
Blad betoogt dun, dat door zijn vriend
schap, met Frankrijk, Spanje binnen
den kring der goede betrekkingen
met Engoland en Rusland wordt ge
trokken. De Italiaansche regcorings-
gezinde Tribune schrijft, dat do
Spaansche bladen hopen, dat doet 't
bezoek van president Poincaré het
laatste misverstand ter zake van Ma
rokko te zien verdwijnen. Overigens
begint men te begrijpen, dat Poinca-
ré’s reis geen verdere diplomatieke
gevolgen zal hebben en dat het be
zoek onvruchtbaar zal blijven, ge
lijk een daad van enkel hoffelijk
heid
dag >«rd Wj Von
en ’s avonds
verliet reeds het gezin Hannover, dit
maal alleen vergezeld door de kame
nier van mevrouw en de gouvernante
der kinderen. Von Mmlnik Wilde voor
zich geen bediende, alles moest maar
gnmakkelijk gemaakt; worden voor
zijn lieve Melita, vo or wie hij vol
zorg was, zoodat zij, ondanks de
droefheid om haar zmeter, tranen van
vreugde over haar geluk schreide.
Seraphine Eltester stapte vlug door
het bosch naar buiig. Zij keerde van
Gutin terug en had haar broer be
zocht, wat haar rta menige vergeef-
sche moeite toegf«itaan was, toen het
onderzoek' gesloten was, en de aan
klacht ingediend. Seraphine had haar
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van I—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer„0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van I5 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
waren
ivr, jut i wivr
twijfele i kon.
50