Rona
Cacao
HTS,
h and el.
adres
EISEL
Verdronken.
Rona
de bus VAN HOUTEN’5
Woensdag 22 llctober 1913.
52e Jaargang.
(No. 12307.
behalve Zon-
Feeetdagen.
en
Sixïteixlaxxca.,
Slxxxiexa lazxd.
Buitenlandsch Nieuws.
VAN DE ZUINIGE HUISVROUW
FEUILLETON.
Cacao
15 DE
RECHTERHAND
B. Gouda.
ea Heeren
XTï.®-lx“W"s- ezx -^.d.‘V"extezi.tïe"blsLd. voor G-oixcLa. ezx OsxxstxeHsoea^».
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc, 82.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82.
4
gr
zak zelve medeplichtig ia aan dan
Vrij bewerkt door AMO.
(Wordt vervolgd.)
.i 11 Ir ,i i.ii min juii
VAN HOUTEN 5
*- Wat
riep deze
DUIT80HL1ND.
De leeuwen van Barnum.
Over de leeuwenjacht te
izocht, doch te
\k heeft ver-
door deze om don tuin was
ITEIT IN
ZUIVER OPLOSBAAR
en Woningtoezicht,
Onderstandscom mis-
■g-
een wij geregeld tijdig
aogen ontvangen van
mcerten, vennakelgk
deze dan in onze
Iden.
fiOÏBSCHE COURANT
«I
morden aan
dagen opge-
Paulo, het
>n. Dekink-
r dikwijls is
welke ziekte
)P, Klooster
de kinkhoest
ar krachtige
bronchitis,
en geneest
Utrecht, ver-
d Réunie 8'/2 uur,
adering „Het Groene
Jouda,
„Ons Genoegen"
de-avond J. H. B.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post.
Abonnementen worden
Markt 31, bij onze Agenten
Engfland.
Te Kairo is op het oogenblik een
beweging gaande tot emancipatie van
de Mohammedaansche vrouw en tot
afschaffing van den sluier, waarachter
deze steeds haar gelaat verbergt. De
leiders der beweging zijn jonge man
nen, die in Europa gestudeerd hebben
en daar moderner denkbeelden hebben
opgedaan. Ze zullen echter, voor zij
eenig succes bereiken, den tegenstand
moeten overwinnen van de conserva
tieve Mohammedanen, die van geen
wijziging of afschaffing van de oude
gebruiken willen weten en, naar het
schijnt, nog de meerderheid der be
volking vormen.
In een wekelijksche vergadering der
Sociale en polit. vrouwenvereeniging
werd gisteren Annie Kenny, die her-
haaldelrjk en met groote volharding
de hongerstaking heeft toegepast, in
een draagbaar op het podium gedra
gen. De aanwezigen, nagenoeg allen
vrouwen, klommen op stoelen en ta-
Engeland.
Het is in de laatste jaren gebrui
kelijk geworden om op politiek staat
kundig terrein naast Engeland als
diens grootste tegenstander en weer
stra ver Duitschland te noemen. Wie
Engeland noemt, ziet in zijn geest
opdoemen de reusachtige handelsnatie
die met duizenden oorlogbodems zijn
uitgestrekt koloniaal bezit niet alleen,
maar alle deelen der wereld van de
overtollige producten bevrijdt om die
elderft ter markt te brengen. HetEn-
gelsche scheepvaartverkeer heeft zich
als een ontzaglijk net over de geheele
wereld uitgespannen. En het streven
der Engel^chen is nog steeds hun af
zetgebied te vergrooten, de mazen van
het net kleiner te maken. Onherroe
pelijk zit voor onze concurrentie-
maatschappij daaraan vast het onder
houd van oen oorlogsvloot van vol
doende sterkte om in eyentuoele geval
len bescherming te kunnen verleenen.
Natuurlijk ligt daarin opgesloten, dat
ook andere landen hun concurreerende
handelsvloten met hun oorlogsschepen
trachten te beschermen. En waar con
currentie is valt ook naijver op te
merken. Een triumf- voor den een is
in meerdere of mindere mate een ne
derlaag voor den ander. Die naijver
tusschen de verschillende natiën is
een gewichtige en een allergevaarlijk
ste factor in het politiek samenzijn
der menschen. Bereikt de een wat,
de ander tracht hem te overvleugelen.
En naarmate de een meer slaagt,
groeit de wangunst van den ander aan.
Dan volgt een op den loer liggen der
verschillende partijen om elkaar te ver
nietigen, waar dat mogelijk is. Het
gebied der wrijvingen is er, de oor-
logsgrondstoffen zijn voorhanden.
Voorhanden is alles wat een econo
mische oorlog kan doen ontstaan. Die
economische oorlog, sterk aangewak-
kerd door het alarmeerend gedoe van
groepen machtige kapitalisten, dreigt
reeds vele jaren lang tusschen Enge
land en Duitschland, dat ook „zijn
plaats in de zon” verlangt. Van beide
zijden is getracht den machtigen tegen
stander te overvleugelen en het is
zeker, dat beide partijen zich hebben
voorgenomen bij een eventueel gewa
pend conflict de andere vleugellam te
slaan, voor zij er op verdacht is. Een
oorlog dus zonder oorlogsverklaring.
Jaren lang is reeds een wedloop gaande
Prov. Statenverkiezing te Delft.
De centrale a.-r. kiesvereeniging Ne
derland en Oranje, besloot voor de
vaoature-Van Swaay geen eigen can-
didaat te stellen, doch de candidatnur
van mr. Kolkman (R.-K.) over te ne
men en krachtig te steunen.
Gisteren zijn officieel candidaat go-
Amkrika.
Sulzer heeft, onmiddellijk nadat hij,
ingevolge het tegen hem uitgesproken
vonnis, als gouverneur van den Staat
New York was afgezet, van 2000 in
woners van Albany een groolen zil
veren beker ten geschenke gekregen
met de inscriptie: „Geschenk van de
burgers van Albany als een hulde
aan den Hon. William Sulzer wegens
uitstekende plichtsvervulling. Een
martelaar voor de zaak jjan eerlijk
bestuur.
Sulzer aanvaardde het geschenk
met een rede, die opnieuw een uit
daging was van Tammany Hall.
„Tammany Hall, zoo zeide hij, is
Over de leeuwenjacht te Leipzig
vindt de N. R. Ut. nog de volgende
bijzonderheden:
De schuld aan de botsing tusschen
de tram en den beestenwagen wordt
tusschen Engeland en Duitschland op
het gebied van den vlootböuw. Mif-
lioenen en miilioenen worden telken
jare aan schepen besteed, die na kort
bestaan slechts als oud roest kunnen
dienst doen om de toegangsgaten van
de Zuiderzee te vullen. Gelukkig
verschijnsel, kant zich in beide rijken
een steeds grootere massa" tegen deze
millioenenverkwisting. Men verlangt
naar een beëindiging van d.e periode,
waarbij het geld gebruikt wordt niet
ten voordeele, maar tot verderf van
de menschen.
De meer radicale elementen in beide
volken dringen met steeds meer klem
aan op een vermindering in de mili
taire uitgaven. Het lijkt ons ook wel
als hebben de regeeringen er wel
ooren naar. De oorlogsbegrootingen
gaan werkelijk boven de krachten der
natie, en het besef begint levendig te
worden onder de massa, dat zij zich
niet behoeft te laten villen terwiUe
van de enkele belanghebbende. De
toegevendheid der regeeringen is zelfs
zoover gegaan, dat men heeft gehoord
van een zoeken naar een vergelijk
tusschen verschillende partijen. Een
zeer concreet voorstel is dezer dagen
door den Engelschen minister van
■marine, de heer Winston Churchill
gedaan. Hierover morgen.
dat mijn leven niet zeker meer was.
Al had hij het enkel op mijn ver
mogen gemunt, dun moest ik toch
eerst uit den weg geruimd worden.
Daarom ontwierp ik het plan tot de
vlucht. Weg, ver weg, alleen onder
bescherming van mijn verloofde; ver
der zou zich alles wel vanzelf schik
ken. George keurde alles goed, zijn
moeder ook, zonder mij met vragen
lastig te vallen. Zij schenen te ver
moeden wat mij voortjoeg. Het ver
dere weet gij uit de verklaringen van
George, voegde zij er vermoeid bij.
Waarom schroeft gij niet van
uit Liverpool, toen gij vergeefs op
uw verloofde wachtte vroeg de pre
sident.
Omdat ikzij kwam niet
verder, doch' viel onmachtig in ha»r
stoel terug. Nu was George niet meer
te houden; met een sprong vloog hij
naar haar toe, en niemand hield hem
meer tegen. Onder zijn liefkoozingen
sloeg zij spoedig de oogen op en nu
brachten consul Bauer en ISeraphize
haar naar buiten.
Kom mee, kindlief, voegde de
eerste haar toe. Ge hebt hier niets
méér te doen, en George volgt ook
spoedig.
Hetgeen Gertruda verder beleefd
had, was voor de voortzetting der
zitting van geen belang, als er nog
sprake kon zijn van zitting.
George Eitester werd onmiddellijk
in vrijheid gesteld en het was geen
ste lieveling,
tuk- en slijm-
ge benauwd-
m dat wij het
wij dat het
<eds weer uit.
voortdurend
:kig kwamen
m te wenden,
g. De beter-
l Abdijsiroop
De
JOSTER
PA PAULO
ng het aange-
bosmettelljke
middel tegen
doeningen.
000 gr»® F 3.50.
KE», Hottenbm.
wederverkooper».
53)
De houtvestorsvrouw en Dorn her
kenden dadelijk in Gertruda’s begeleid
ster de moedige Seraphine, en ook
de consul had dit reeds bemerkt. Z4j
trad nu naar voren en zei eenigszins
verlegen:
ik verzoek om een stoel voor
juffrouw von Kaussel, zij is pas van
een zware ziekte hersteld en is nog
zeer zwak.
Aan haar verlangen werd voldaan
en Gertruda zonk op een stoel neer,
is er nog meer noodig?
—x. om zich heen ziende. Ik
ben hier, niemand zal aan mijn per
soonlijkheid twijfelen, dus kan ik niet
vermoord zijn. Geef dus George Ei
tester de vrijheid.
Neen, schreeuwde een heesche
atom, het is niet waar! Het is een
schandelijk bedrog. Gertruda von
Kaussei is dood en begra...
Hij kwam niet verder. Consul Bau
er, die weer naar zijn plaats was
teruggekeerd, drukte hem de hand
op den mond en duwde hem toe:
Zwijg toch, ellendige, voelt gij
van mijn eenige, dierbare zuster mij
in het water had geworpen.
En hij heeft het niet in drift
gedaan, of nu een woordenwisseling,
neen, met kalm overleg, volgens een
doordacht plan. Hij sloot zich in het
bosch bij mij aan, na van een zijpad
gekomen te zijn, hij liep pratend met
mij voort en leidde mij ongemerkt
naar het meer. Daar bleef hij eenige
passen achter mij, gaf mij een ge
weldigen stoot in den rug, zoodat ik
in het water plofte en snelde toen
ijlings weg. Ik was versuft van den
val en van den schrik, en zelfs toen
ik voelde, dat ik niet zonk, omdat
mijn rok vast bleef zitten aan een
boomwortel of steen, durfde ik niet
om hulp roepen, uit vrees dat ik dan
aan von Melnik zou verraden, dat
zijn werk hem nog maar half gelukt
was. Nu werd ik echter door den
stroom meegetrokken en de doods
angst liet mij niet toe nog langer te
overleggen. Ik riep... Daarna werd
ik bewusteloos. Toen ik bijkwam,
bevond Ik mij in de armen van mijn
verloofde; George was mijn redder.
En nu wist ik ook, dat alles wat
men mij van hem verteld had, schan
delijke leugens waren door von Mel
nik verzonnen, om ons te scheiden.
Ik weet niet wat grooter was mijn
afschuw of mijn vrees. Dat stond nu
echter bij mij vast, dat ik niet meer
in huis kon terugkeeren. Ik 'mocht
hem niet aanklagen en toch wist ik,
er door middel van den leider boes
Murphy in geslaagd mij te ontnemen
wat het volk mij heeft gegeven met
de grootste meerderheid van stommen
ooit door eenig candidaat vóór mij
behaald. Maar ’t zal Tammany niet
gelukken mij den eerbied voor mij
zelf te ontnemen en mij af te bren
gen van het voornemen om te strijden
voor een eerlijk bestuur dat de hoop
en het streven .van elk fatsoenlijk
burger moet zijn.
Mijn ontslag zal, wel verre van
een waarschuwing te zijn voor de
ambtenaren, die de vermetelheid moch
ten hebben zich te plaatsen tusschen
een bende hebzuchtige misdadigers en
de belastingbetalers, integendeel blij-
ken een zegen te zijn en aanleiding
geven tot belangrijke hervormingen,
betere toestanden en een eerlijke re-
geering, waaronder de belastingbeta
ler voor eiken uitgegeven dollar do
waarde van een dollar terugkrijgt.
Wanneer mijn ontslag die gevolgen
heeft, ben ik ruimschoots voldaan
en dan üal mijn streven om eerlijk en
rechtvaardig te zijn niet vergeefs zijn
geweest.”
f 1.25
1.50
1.50
B 1.90
dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
ten, den Boekhandel en de Postkantoren.
toeval dat von Melnik in dezelfde
cel werd gebracht, waarin George
zijn voorloopige hechtenis had door
gebracht.
Hij was na de laatste inspanning
van zijn krachten geheel gebroken.
Toen hij bemerkte hoe Diethel eenige
voorzorgen had getroffen om een po
ging tot ontvluchting te verijdelen,
zei hij met zijn gewonen spottenden
glimlach:
- Wees onbezorgd, ik wist, dat
toen ik naar de gerechtszaal
lm, onder of boven speelde, en...
heb ik
ik, t
kwam,
nu heb ik verloren. De verliezer be
taalt, dat is overal zoo.
Toen men zijn kieeren doorzpcht,
en hom, behalve zijn zakdoek, horlo
ge en portemonnaie ook zijn zakmes
afnam, lachte hij weer en zei:
Denk maar niet, dat ik mij
het leven benemen zal, ik gevoel mij
nog jong génoeg om te leven en, on
danks alles, nog iets van het leven
te hopen.
Consul Bauer en Beraphine, bene
vens George cn Gertruda en hout
vester Dorn en juffrouw Eitester ge
leidden daarop Gertruda naar het
huis van den consul daar, waar zij
haar verdere gebeurtenissen vertellen
moest.
PRIJS DER AD VERTENTIÊN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer«0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 by vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
dan niet, dat gij u den strik om den
hals toetrekt.
Tegelijkertijd was Gertruda opge
staan. Mot de eene hand leunde zij
op de leuning van de stoel en met
den uitgestrekten wijsvinger van de
andere hand wees ze op von Melnik
en sprak met bevende lippen:
Ik wilde hem sparen na al het
leed, wat hij mij en mijn verloofde
heeft berokkend; nu nog op dit mo
ment wilde ik zijn misdaad verzwij
gen, ter wille van mijn arme zuster
en haar kinderen. Ik zie nu in dat
zulks gelijk zou staan met zelfver
nietiging. Daarom verklaar ik, Ger
truda von Kaussei, dat die man, Lo
thaar von Melnik, mij in het Boven
meer heeft geworpen. Indien George
Eitester niet op mijn hulpgeroep was
toegesneld, mij niet met gevaar van
eigen jeven had gered, dan zou ik
ellendig zijn omgekomen.
Zij zonk weer op haar stoel neer.
liet is niet waar! Hoort mij!
riep von Melnik; maar de uitdruk
king, die hij op aller gezichten las,
onderrichtte hem dat elk woord ter
zijner verdediging overtollig was.
Alles, wat George Eitester en
zijn moeder hebben verklaard, is vol
komen waar, ging Gertruda voort,
weer van haar zetel ópstaand, en
slechts op één punt liet ik hun in
het onzekere, namelijk hoe ik in het
meer geraakt was. Ik kon hun toch
niet zeggen, dat mijn zwager, de man
aan het personeel van den circus ge
weten, dat den wagen vlak bij de
tramrails had laten stilstaan.
In den dikken mist kreeg de be
stuurder van de tram hem pas te laat
te zien. Een van de leeuwen is ook
op de autobus gesprongen, er daarna
weer afgesprongen ener eindelijk nog
eens opgesprongen en daar ten slotte
doodgeschoten. Een andere leeuw viel
de paarden voor een verhuiswagen
aan en knauwde de paarden hevig.
Ook hot paard voor een huurrijtuig
werd door een leeuw besprongen, de
koetsier weerde zich echter zoo flink
met zijn zweep, dat het dier afdeins
de. Een dierentemmer te Berlijn
heeft aan een redacteur van een Ber-
lijnsch blad gezegd, dat de politie
zeer verstandig had gedaan, met de
leeuwen neer te schieten. Zulke ge
temde leeuwen zijn, als zij plotseling
hun vrijheid herkrijgen, altijd «eer
gevaarlijk.
fels en juichten haar geestdriftig tóe.
Annie Kenny was zoo zwak, dat zij
slechts enkele onverstaanbare woorden
kon mompelen.
Toen zij weer naar haar rijtuig was
gedragen, volgde haar een lijfwacht
van krijgshaftige vrouwen, vastbeslo
ten om elke poging, haar gevangen
te nemen met geweld te weerstaan.
Rusland.
Het proces te Kieff.
Maandag is de journalist Broeij-
kofski, die op eigen hand een onder
zoek naar den moord op Joestsjinski
heeft ingesteld, gehoord. Zijn naspp-
ringen hebben hem tot de overtuigiag
gebracht, dat gewone misdadigers dén
jongen hebben gedood. Getuige ver
telt over zijn gesprekken met Wera
Tsjeberjak, die, naar hij moet toegeven,
tot niets hebben geleid. Wel heeft
Wera om het fabeltje van ritueelón
moord gelachen. Zij had hem eenige
personen aangewezen als de dadets,
die dan ook gevangen werden geno
men. Bij hun verhoor kreeg hij echter
den indruk dat zij onschuldig waren.
Op de vraag van den oudsten ge
zworene, of getuige en verdediger
Margolin aan Wera Tsjerberjak groote
geldsommen hebben beloofd, als zij de
schuld op zich nam, antwoordt ge
tuige Ontkennend. Oóbontkende hij,
dat hij het onderzoek op verzoek van
„onbekende zyde” zou znn begonnen.
Integendeel, hij had alles op eigén
verantwoording gedaAn, en al de ge
maakte kosten, die 140 roebel bedroe
gen, zelve gedragen.
Niemand had hem daartoe opdracht
gegeven, ook niet de directie van zijn
eigen blad.
Broesjkofski deed zich bij het ver
hoor kennen als iemand, die uit de
zuiverste beweegredenen naar de ware
moordenaars' heeft gezoc’
veel op Wera Tsjeberjal
trouwd en
geleid.
De thans afgezette rechter
van instructie had dan ook verklaart!,
d%t naar zijn meening Wera Tsjeber-
zak zelve medeplichtig is aan den
moord.
,Hh’