Rona Cacao HTS, h and el. adres EISEL Verdronken. Rona de bus VAN HOUTEN’5 Woensdag 22 llctober 1913. 52e Jaargang. (No. 12307. behalve Zon- Feeetdagen. en Sixïteixlaxxca., Slxxxiexa lazxd. Buitenlandsch Nieuws. VAN DE ZUINIGE HUISVROUW FEUILLETON. Cacao 15 DE RECHTERHAND B. Gouda. ea Heeren XTï.®-lx“W"s- ezx -^.d.‘V"extezi.tïe"blsLd. voor G-oixcLa. ezx OsxxstxeHsoea^». Verschijnt dagelijks Telefoon Interc, 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82. 4 gr zak zelve medeplichtig ia aan dan Vrij bewerkt door AMO. (Wordt vervolgd.) .i 11 Ir ,i i.ii min juii VAN HOUTEN 5 *- Wat riep deze DUIT80HL1ND. De leeuwen van Barnum. Over de leeuwenjacht te izocht, doch te \k heeft ver- door deze om don tuin was ITEIT IN ZUIVER OPLOSBAAR en Woningtoezicht, Onderstandscom mis- ■g- een wij geregeld tijdig aogen ontvangen van mcerten, vennakelgk deze dan in onze Iden. fiOÏBSCHE COURANT «I morden aan dagen opge- Paulo, het >n. Dekink- r dikwijls is welke ziekte )P, Klooster de kinkhoest ar krachtige bronchitis, en geneest Utrecht, ver- d Réunie 8'/2 uur, adering „Het Groene Jouda, „Ons Genoegen" de-avond J. H. B. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post. Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post. Abonnementen worden Markt 31, bij onze Agenten Engfland. Te Kairo is op het oogenblik een beweging gaande tot emancipatie van de Mohammedaansche vrouw en tot afschaffing van den sluier, waarachter deze steeds haar gelaat verbergt. De leiders der beweging zijn jonge man nen, die in Europa gestudeerd hebben en daar moderner denkbeelden hebben opgedaan. Ze zullen echter, voor zij eenig succes bereiken, den tegenstand moeten overwinnen van de conserva tieve Mohammedanen, die van geen wijziging of afschaffing van de oude gebruiken willen weten en, naar het schijnt, nog de meerderheid der be volking vormen. In een wekelijksche vergadering der Sociale en polit. vrouwenvereeniging werd gisteren Annie Kenny, die her- haaldelrjk en met groote volharding de hongerstaking heeft toegepast, in een draagbaar op het podium gedra gen. De aanwezigen, nagenoeg allen vrouwen, klommen op stoelen en ta- Engeland. Het is in de laatste jaren gebrui kelijk geworden om op politiek staat kundig terrein naast Engeland als diens grootste tegenstander en weer stra ver Duitschland te noemen. Wie Engeland noemt, ziet in zijn geest opdoemen de reusachtige handelsnatie die met duizenden oorlogbodems zijn uitgestrekt koloniaal bezit niet alleen, maar alle deelen der wereld van de overtollige producten bevrijdt om die elderft ter markt te brengen. HetEn- gelsche scheepvaartverkeer heeft zich als een ontzaglijk net over de geheele wereld uitgespannen. En het streven der Engel^chen is nog steeds hun af zetgebied te vergrooten, de mazen van het net kleiner te maken. Onherroe pelijk zit voor onze concurrentie- maatschappij daaraan vast het onder houd van oen oorlogsvloot van vol doende sterkte om in eyentuoele geval len bescherming te kunnen verleenen. Natuurlijk ligt daarin opgesloten, dat ook andere landen hun concurreerende handelsvloten met hun oorlogsschepen trachten te beschermen. En waar con currentie is valt ook naijver op te merken. Een triumf- voor den een is in meerdere of mindere mate een ne derlaag voor den ander. Die naijver tusschen de verschillende natiën is een gewichtige en een allergevaarlijk ste factor in het politiek samenzijn der menschen. Bereikt de een wat, de ander tracht hem te overvleugelen. En naarmate de een meer slaagt, groeit de wangunst van den ander aan. Dan volgt een op den loer liggen der verschillende partijen om elkaar te ver nietigen, waar dat mogelijk is. Het gebied der wrijvingen is er, de oor- logsgrondstoffen zijn voorhanden. Voorhanden is alles wat een econo mische oorlog kan doen ontstaan. Die economische oorlog, sterk aangewak- kerd door het alarmeerend gedoe van groepen machtige kapitalisten, dreigt reeds vele jaren lang tusschen Enge land en Duitschland, dat ook „zijn plaats in de zon” verlangt. Van beide zijden is getracht den machtigen tegen stander te overvleugelen en het is zeker, dat beide partijen zich hebben voorgenomen bij een eventueel gewa pend conflict de andere vleugellam te slaan, voor zij er op verdacht is. Een oorlog dus zonder oorlogsverklaring. Jaren lang is reeds een wedloop gaande Prov. Statenverkiezing te Delft. De centrale a.-r. kiesvereeniging Ne derland en Oranje, besloot voor de vaoature-Van Swaay geen eigen can- didaat te stellen, doch de candidatnur van mr. Kolkman (R.-K.) over te ne men en krachtig te steunen. Gisteren zijn officieel candidaat go- Amkrika. Sulzer heeft, onmiddellijk nadat hij, ingevolge het tegen hem uitgesproken vonnis, als gouverneur van den Staat New York was afgezet, van 2000 in woners van Albany een groolen zil veren beker ten geschenke gekregen met de inscriptie: „Geschenk van de burgers van Albany als een hulde aan den Hon. William Sulzer wegens uitstekende plichtsvervulling. Een martelaar voor de zaak jjan eerlijk bestuur. Sulzer aanvaardde het geschenk met een rede, die opnieuw een uit daging was van Tammany Hall. „Tammany Hall, zoo zeide hij, is Over de leeuwenjacht te Leipzig vindt de N. R. Ut. nog de volgende bijzonderheden: De schuld aan de botsing tusschen de tram en den beestenwagen wordt tusschen Engeland en Duitschland op het gebied van den vlootböuw. Mif- lioenen en miilioenen worden telken jare aan schepen besteed, die na kort bestaan slechts als oud roest kunnen dienst doen om de toegangsgaten van de Zuiderzee te vullen. Gelukkig verschijnsel, kant zich in beide rijken een steeds grootere massa" tegen deze millioenenverkwisting. Men verlangt naar een beëindiging van d.e periode, waarbij het geld gebruikt wordt niet ten voordeele, maar tot verderf van de menschen. De meer radicale elementen in beide volken dringen met steeds meer klem aan op een vermindering in de mili taire uitgaven. Het lijkt ons ook wel als hebben de regeeringen er wel ooren naar. De oorlogsbegrootingen gaan werkelijk boven de krachten der natie, en het besef begint levendig te worden onder de massa, dat zij zich niet behoeft te laten villen terwiUe van de enkele belanghebbende. De toegevendheid der regeeringen is zelfs zoover gegaan, dat men heeft gehoord van een zoeken naar een vergelijk tusschen verschillende partijen. Een zeer concreet voorstel is dezer dagen door den Engelschen minister van ■marine, de heer Winston Churchill gedaan. Hierover morgen. dat mijn leven niet zeker meer was. Al had hij het enkel op mijn ver mogen gemunt, dun moest ik toch eerst uit den weg geruimd worden. Daarom ontwierp ik het plan tot de vlucht. Weg, ver weg, alleen onder bescherming van mijn verloofde; ver der zou zich alles wel vanzelf schik ken. George keurde alles goed, zijn moeder ook, zonder mij met vragen lastig te vallen. Zij schenen te ver moeden wat mij voortjoeg. Het ver dere weet gij uit de verklaringen van George, voegde zij er vermoeid bij. Waarom schroeft gij niet van uit Liverpool, toen gij vergeefs op uw verloofde wachtte vroeg de pre sident. Omdat ikzij kwam niet verder, doch' viel onmachtig in ha»r stoel terug. Nu was George niet meer te houden; met een sprong vloog hij naar haar toe, en niemand hield hem meer tegen. Onder zijn liefkoozingen sloeg zij spoedig de oogen op en nu brachten consul Bauer en ISeraphize haar naar buiten. Kom mee, kindlief, voegde de eerste haar toe. Ge hebt hier niets méér te doen, en George volgt ook spoedig. Hetgeen Gertruda verder beleefd had, was voor de voortzetting der zitting van geen belang, als er nog sprake kon zijn van zitting. George Eitester werd onmiddellijk in vrijheid gesteld en het was geen ste lieveling, tuk- en slijm- ge benauwd- m dat wij het wij dat het <eds weer uit. voortdurend :kig kwamen m te wenden, g. De beter- l Abdijsiroop De JOSTER PA PAULO ng het aange- bosmettelljke middel tegen doeningen. 000 gr»® F 3.50. KE», Hottenbm. wederverkooper». 53) De houtvestorsvrouw en Dorn her kenden dadelijk in Gertruda’s begeleid ster de moedige Seraphine, en ook de consul had dit reeds bemerkt. Z4j trad nu naar voren en zei eenigszins verlegen: ik verzoek om een stoel voor juffrouw von Kaussel, zij is pas van een zware ziekte hersteld en is nog zeer zwak. Aan haar verlangen werd voldaan en Gertruda zonk op een stoel neer, is er nog meer noodig? —x. om zich heen ziende. Ik ben hier, niemand zal aan mijn per soonlijkheid twijfelen, dus kan ik niet vermoord zijn. Geef dus George Ei tester de vrijheid. Neen, schreeuwde een heesche atom, het is niet waar! Het is een schandelijk bedrog. Gertruda von Kaussei is dood en begra... Hij kwam niet verder. Consul Bau er, die weer naar zijn plaats was teruggekeerd, drukte hem de hand op den mond en duwde hem toe: Zwijg toch, ellendige, voelt gij van mijn eenige, dierbare zuster mij in het water had geworpen. En hij heeft het niet in drift gedaan, of nu een woordenwisseling, neen, met kalm overleg, volgens een doordacht plan. Hij sloot zich in het bosch bij mij aan, na van een zijpad gekomen te zijn, hij liep pratend met mij voort en leidde mij ongemerkt naar het meer. Daar bleef hij eenige passen achter mij, gaf mij een ge weldigen stoot in den rug, zoodat ik in het water plofte en snelde toen ijlings weg. Ik was versuft van den val en van den schrik, en zelfs toen ik voelde, dat ik niet zonk, omdat mijn rok vast bleef zitten aan een boomwortel of steen, durfde ik niet om hulp roepen, uit vrees dat ik dan aan von Melnik zou verraden, dat zijn werk hem nog maar half gelukt was. Nu werd ik echter door den stroom meegetrokken en de doods angst liet mij niet toe nog langer te overleggen. Ik riep... Daarna werd ik bewusteloos. Toen ik bijkwam, bevond Ik mij in de armen van mijn verloofde; George was mijn redder. En nu wist ik ook, dat alles wat men mij van hem verteld had, schan delijke leugens waren door von Mel nik verzonnen, om ons te scheiden. Ik weet niet wat grooter was mijn afschuw of mijn vrees. Dat stond nu echter bij mij vast, dat ik niet meer in huis kon terugkeeren. Ik 'mocht hem niet aanklagen en toch wist ik, er door middel van den leider boes Murphy in geslaagd mij te ontnemen wat het volk mij heeft gegeven met de grootste meerderheid van stommen ooit door eenig candidaat vóór mij behaald. Maar ’t zal Tammany niet gelukken mij den eerbied voor mij zelf te ontnemen en mij af te bren gen van het voornemen om te strijden voor een eerlijk bestuur dat de hoop en het streven .van elk fatsoenlijk burger moet zijn. Mijn ontslag zal, wel verre van een waarschuwing te zijn voor de ambtenaren, die de vermetelheid moch ten hebben zich te plaatsen tusschen een bende hebzuchtige misdadigers en de belastingbetalers, integendeel blij- ken een zegen te zijn en aanleiding geven tot belangrijke hervormingen, betere toestanden en een eerlijke re- geering, waaronder de belastingbeta ler voor eiken uitgegeven dollar do waarde van een dollar terugkrijgt. Wanneer mijn ontslag die gevolgen heeft, ben ik ruimschoots voldaan en dan üal mijn streven om eerlijk en rechtvaardig te zijn niet vergeefs zijn geweest.” f 1.25 1.50 1.50 B 1.90 dagelijks aangenomen aan ons Bureau: ten, den Boekhandel en de Postkantoren. toeval dat von Melnik in dezelfde cel werd gebracht, waarin George zijn voorloopige hechtenis had door gebracht. Hij was na de laatste inspanning van zijn krachten geheel gebroken. Toen hij bemerkte hoe Diethel eenige voorzorgen had getroffen om een po ging tot ontvluchting te verijdelen, zei hij met zijn gewonen spottenden glimlach: - Wees onbezorgd, ik wist, dat toen ik naar de gerechtszaal lm, onder of boven speelde, en... heb ik ik, t kwam, nu heb ik verloren. De verliezer be taalt, dat is overal zoo. Toen men zijn kieeren doorzpcht, en hom, behalve zijn zakdoek, horlo ge en portemonnaie ook zijn zakmes afnam, lachte hij weer en zei: Denk maar niet, dat ik mij het leven benemen zal, ik gevoel mij nog jong génoeg om te leven en, on danks alles, nog iets van het leven te hopen. Consul Bauer en Beraphine, bene vens George cn Gertruda en hout vester Dorn en juffrouw Eitester ge leidden daarop Gertruda naar het huis van den consul daar, waar zij haar verdere gebeurtenissen vertellen moest. PRIJS DER AD VERTENTIÊN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Elke regel meer«0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 by vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. dan niet, dat gij u den strik om den hals toetrekt. Tegelijkertijd was Gertruda opge staan. Mot de eene hand leunde zij op de leuning van de stoel en met den uitgestrekten wijsvinger van de andere hand wees ze op von Melnik en sprak met bevende lippen: Ik wilde hem sparen na al het leed, wat hij mij en mijn verloofde heeft berokkend; nu nog op dit mo ment wilde ik zijn misdaad verzwij gen, ter wille van mijn arme zuster en haar kinderen. Ik zie nu in dat zulks gelijk zou staan met zelfver nietiging. Daarom verklaar ik, Ger truda von Kaussei, dat die man, Lo thaar von Melnik, mij in het Boven meer heeft geworpen. Indien George Eitester niet op mijn hulpgeroep was toegesneld, mij niet met gevaar van eigen jeven had gered, dan zou ik ellendig zijn omgekomen. Zij zonk weer op haar stoel neer. liet is niet waar! Hoort mij! riep von Melnik; maar de uitdruk king, die hij op aller gezichten las, onderrichtte hem dat elk woord ter zijner verdediging overtollig was. Alles, wat George Eitester en zijn moeder hebben verklaard, is vol komen waar, ging Gertruda voort, weer van haar zetel ópstaand, en slechts op één punt liet ik hun in het onzekere, namelijk hoe ik in het meer geraakt was. Ik kon hun toch niet zeggen, dat mijn zwager, de man aan het personeel van den circus ge weten, dat den wagen vlak bij de tramrails had laten stilstaan. In den dikken mist kreeg de be stuurder van de tram hem pas te laat te zien. Een van de leeuwen is ook op de autobus gesprongen, er daarna weer afgesprongen ener eindelijk nog eens opgesprongen en daar ten slotte doodgeschoten. Een andere leeuw viel de paarden voor een verhuiswagen aan en knauwde de paarden hevig. Ook hot paard voor een huurrijtuig werd door een leeuw besprongen, de koetsier weerde zich echter zoo flink met zijn zweep, dat het dier afdeins de. Een dierentemmer te Berlijn heeft aan een redacteur van een Ber- lijnsch blad gezegd, dat de politie zeer verstandig had gedaan, met de leeuwen neer te schieten. Zulke ge temde leeuwen zijn, als zij plotseling hun vrijheid herkrijgen, altijd «eer gevaarlijk. fels en juichten haar geestdriftig tóe. Annie Kenny was zoo zwak, dat zij slechts enkele onverstaanbare woorden kon mompelen. Toen zij weer naar haar rijtuig was gedragen, volgde haar een lijfwacht van krijgshaftige vrouwen, vastbeslo ten om elke poging, haar gevangen te nemen met geweld te weerstaan. Rusland. Het proces te Kieff. Maandag is de journalist Broeij- kofski, die op eigen hand een onder zoek naar den moord op Joestsjinski heeft ingesteld, gehoord. Zijn naspp- ringen hebben hem tot de overtuigiag gebracht, dat gewone misdadigers dén jongen hebben gedood. Getuige ver telt over zijn gesprekken met Wera Tsjeberjak, die, naar hij moet toegeven, tot niets hebben geleid. Wel heeft Wera om het fabeltje van ritueelón moord gelachen. Zij had hem eenige personen aangewezen als de dadets, die dan ook gevangen werden geno men. Bij hun verhoor kreeg hij echter den indruk dat zij onschuldig waren. Op de vraag van den oudsten ge zworene, of getuige en verdediger Margolin aan Wera Tsjerberjak groote geldsommen hebben beloofd, als zij de schuld op zich nam, antwoordt ge tuige Ontkennend. Oóbontkende hij, dat hij het onderzoek op verzoek van „onbekende zyde” zou znn begonnen. Integendeel, hij had alles op eigén verantwoording gedaAn, en al de ge maakte kosten, die 140 roebel bedroe gen, zelve gedragen. Niemand had hem daartoe opdracht gegeven, ook niet de directie van zijn eigen blad. Broesjkofski deed zich bij het ver hoor kennen als iemand, die uit de zuiverste beweegredenen naar de ware moordenaars' heeft gezoc’ veel op Wera Tsjeberjal trouwd en geleid. De thans afgezette rechter van instructie had dan ook verklaart!, d%t naar zijn meening Wera Tsjeber- zak zelve medeplichtig is aan den moord. ,Hh’

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1913 | | pagina 1