Zeldzaam Aanbod I
TWEE
ibiedingen
>n in de
e Courant
i tuecet.
32e Jaargang.
No. 12332.
Vrijdag 21 November 1913.
Eli
Verschijnt dagelijks
en Feestdagen.
Zon-
behalve
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
Buitenlandsch Nieuws.
:fabriek.
FEUILLETON
vu.
=O-
ZOON,
:ndeweg so.
XTievvvrs- exx ^.d_“vertezi.tie1oleLd. voor G-otjlcLsu ezx Ozxxstrellxoezx-
Proclamatie.
fX&imalijH 6eminó.
Telefoon Interc. 82.
(eniifin kosten slechts
uitbet aliug
Eviiten lebxxd..
1 Map In houdende
6 Reproducties
Telefoon Interc. 82.
Verkooping
ntant geld)
ÜOUDA,
KOEMAN,
blijven en dat
zal
Aan Mijn Volk!
WILHELMINA.
end aan het Bureau.
loop.
wat
(Wordt vervolgd.)
dat U
r en in
ntvangt.
biscuitje
Ne-
den
zijn
na-
een
op
vredelievende O]
onafgedane kwi
0 korting,
G0CT8CHE COURANT.
21) -
„Wat?” riep Hockner uit, en
Het zijn lepel in zijn grogglas
De proclamatie, die heden, 21 No
vember in alle gemeenten des lands
wordt aangeplakt en in een buitenge
woon nummer der Staatscourant
verschijnen, luidt als volgt:
Vrij bewerkt door AMO.
neeschen Staat buiten {kwestie zou
uwaan Servië niet anders
dan een handelstoegang tot de Adria-
tische Zee zou worden verleend. Wij
waren overtuigd dat wij zoodoende
onze voornaamste eischen ingewilligd
zouden zien en medewerking tot een
j_v-a. van de nOg
grogglas af naar
naam, die Wittig’s
Gabriëlle Wellner
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal f 1.25
Idem franco per post,1.50
Met Geïllustreerd Zondagsblad1.50
Idem franco per post,1.90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
Markt 31bij onze Agentenden Boekhandel en de Postkantoren.
wel gefeliciteerd,” viel Hock-
en schudde Bal-
Italie.
Het Italiaansohe eskader hetwelk
zioh indertyd bij Rhodos bevond, zal
thans naar Alexandrië vertrekken.
Zoodra het maritieme station te To-
broek voltooid zal zyn, zou er naar
de Tribuna mededeelt steeds een
Italiaansche vloot in de Middelland-
sche Zee aanwezig zijn.
De nieuwen Kardinalen.
Oostenryk-Hongarije eischt naar
uit Rome gemeld wordt, van het
Vatikaan een nieuwen kardinaal, die
uit de Hongaarsche prelaat moet wor
den gekozen. Naar verluidt, is hier
sprake van een optreden der Mogend
heden van het Drievoudig Verbond,
die met oog op een toekomstige Paus
keuze, naar een versterking streven
van het aantal kardinalen die tot de
Triple Alliantie in nauwe betrekking
staan. Bn het eerstvolgende consistorie
zouden bovendien ook de aartsbis
schoppen van Weenen en Keulen het
purper verkrijgen.
Naar uit Rome aan het Berl. Tagebl.
wordt geseind, heeft zich bij de plech
tige herdenking van de kroning van
den Paus een incident voorgedaan,
voorgedaan. Toen de Paus in de
Sixtijnsche kapel verscheen, klonk uit
het publiek de gewone begroeting:
„leve de Paus”, waarbij zich echter
de kreet voegde: „leve de Paus-Ko-
ningBlikbaar pijnlijk getroffen, gaf
de Paus door een gebaar zijn misnoe
gen te kennen riep „neen neen Aan
de onwelkome betooging werd daar
door een einde gemaakt en de plech
tigheid nam verder een gewoon ver-
Laxeerpillen (Slijm-,
m) van Apotheker
Is of ’s morgens ge-
*en U een goeden
mg van het bloed
,n overtollige galen
oosje 25 of 50 cent.
Gouda bij ANTON
LFE Co., te Rot-
SANTEN KOLFF,
3.15
0.35, voor elke regel
Oostenrijk-Hongarije.
I.
De delegaties uit de parlementen
van Oostenrijk en Hongarije zgn
Woensdag bijeengekomen en door den
Keizer met een troonrede geopend.
In zijn troonrede memoreerde hij
wat er in het vorige parlementaire
tijdperk heeft plaats gevonden. De
Keizer sprak er zijn voldoening over
uit, dat er een einde aan den oorlogs-
Spanje.
Te Saragossa is gisterenavond een
stier tijdens de Mis, een kerk binnen-
geloopen. Er onstond een paniek ten
gevolge waarvan verschillende per
sonen gewond werden. De stier werd
ten slotte doodgeschoten.
op en luister naar het verstand dan
het gevoel. Goeden nacht, Balder! En
vóór ge naar bed gaat, neem dan
een poeder dat ge rustig zult sla
pen. Goeden nacht! Blijf maar hier;
ik zal den weg naar de deur alleen
wel vinden.”
Hij drukte Balder nogmaals krachtig
de hand en verliet daarop de kamer.
Voor de lezers van ons blad hebben
wij dit jaar een zeer mooie St. Nico-
laas-premie en wel
van zich in het Rijksmuseum bevin
dende* werken van onze beroemde
Hollandsche meesters in de kleuren
naar het origineel uitgevoerd
A. VAN OSTADE „Haringvrouwtje”.
FRANS HALS „De vroolijke drinker”.
S. G. KREKELENKAM „Het vertrou
welijk gesprek”.
O. METZU „Het Ontbijt”.
J.M. Molenaar „Dame aan ’t Klavier”.
JOH. VERMEER „Het Melkmeisje”.
De afmeting der reproducties is 40
bg 50 c.M.
Van deze map van welker inhoud
de pers de schitterendste recencies gaf,
is slechts een beperkt aantal voor
handen, en wij bevelen dus een spoedige
bestelling aan.
De gewone prqs van deze map zou
zijn f 6.doch wg zijn in staat onze
lezers deze aan te bieden voor slechts
f 2.90.
Hieronder eenige recencies uit ver
schillende bladen.
Het Nieuws van den Dag zegt o.m.
verdienstelijke proeve van kleu
rendruk
De Telegraaf zegt o.m.:De co-
pieën zijn schitterend geslaagd
Lux geïll. tijdschr. voor Fotographie
zegt o.m.
Wij hebben de origineelen met
deze reproducties nauwkeurig verge
leken en moeten don uitgever allen lof
geven voor deze prachtige weergave....
De Tijd zegt o.m.:
Het is een Nederlandsche onder
neming betreffende Nederlandsche
Kunst. De Heer W. Steenhoff, de be
kende kunstcriticus, oefende daarbij
toezicht op ’t werk
De Nieuwe Rotterdamsche Courant
zegt o.m.
Een Nederlandsche onderneming
van Nederlandsche Kunst biedt thans
een aantal platen in kleuren, reproduc
ties van werken uit ons groot museum
welke onder toezicht van den onder-
PRIJS DER ADVERTENTtÊN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer 0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
toestand in den Balkan was gekomen.
Evenzeer verheugde hij er zich in dat
Oostenrijk-Hongarije in samenwerking
met Italië van de mogendheden de
toestemming had weten te verwerven
voor de stichting van een vorstendom
Albanië. Wegens het groote belang
dat Oostenrijk heeft bij de beheersahing
van de Adriatische Zee mocht de mo
narchie met voldoening op het ver-
kregene terugzien, ook al heeft de
mobilisatie van het leger schatten ge
kost. Daarna heeft graaf Berchtold
meer in bijzonderheden den buiten-
landschen toestand nagegaan. We
laten hier volgen het résumé door
Reuter uit Weenen geseind: „Het
ontzaggelijke historische proces waar
van wij getuigen zijn geweest, moest
zich afspelen zoodra de Mohamme-
daansche mogendheid niet meer bij
machte zou zijn verder weerstand te
bieden. De monarchie heeft sedert
geruimen tijd vastgehouden aan de
formule van den status quo. De sym
pathie echter voor de Christelijke
Balkanstaten noopte haar zooveel
mogeiyk rekening te houden met den
toestand die het gevolg was van hun
overwinningen. De monarchie achtte
haar grondgebied in den Balkan vol
doende uitgebreid, toen zij Bosnië en
Herzogewina had verworven. Het zou
in strijd zijn geweest met onze alge-
meene belangen zoo wij dit standpunt
opgegeven haddenwij moesten echter
wel eenige speciale belangen laten
gelden en konden daarom de voorge
stelde formule van belangeloosheid
niet aanvaarden. Die speciale belan
gen vorderden de schepping van een
autonoom Albanië, verhindering van
de machtsverplaatsing iu de Adriati
sche Zee en de schepping van een
stabielen toestand op het Balkanschier-
eiland door zooveel mogelijk vrede
lievende middelen. Door diplomatieke
actie trachtten wij na beëindiging der
vyandelijkheden deze belangen tot hun
recht te doen komen. De onwelwil
lende houding die op verschillende
plaatsen in den Balkan en daarbuiten
tegenover die eischen werd aangeno
men wekte een oogenblik de vrees,
dat de goede verstandhouding tusschen
de mogendheden geschokt was en dat
een vredelievende schikking onmoge
lijk zou zijn. Deze vrees gaf derre-
geering te Londen aanleiding tot het
voorstel om een conferentie van am
bassadeurs bijeen te roepen, onder
bepaald voorbehoud echter, dat de
oprichting van een autonomen Alba-
van Godsdienstige gezindtheid, met
ons de behoefte gevoelt vm nog een
maal te herwinnen, dat vaderland,
dat op de elementen, op Philips
en A1 b a veroverd, van den moed
onzer voorvaderen zoo heerlijk ge
tuigde, doch met smaad en schande
te lange bezoedeld werd.”
Dat vertrouwen is niet beschaamd.
Het Vaderland i s herwonnen.
De gewesten van Nederland
saamgegroeid tot onverbreekbare
tionale eenheid.
Moederland en Koloniën zijn nauw
verbonden.
De vrijheden en het zelfbestuur der
bevolking zijn gestadig uitgebreid.
’s Lands welvaart, begunstigd door
een opgewekten ondernemingsgeest en
verbeterde arbeidsvoorwaarden, is be
langrijk toegenomen.
Een krachtig streven naar zedelijke
en geestelijke verheffing heeft zich
baan gebroken.
In wetenschap en kunst dingt
derland met andere volken om
voorrang.
Het is Mijn innige wensch, dat on
der Gods zegen vrede, vrijheid en
voorspoed mogen bewaard blijven.
De eendracht van allo Nederlanders
„zonder onderscheid van rang of
staat of van godsdienstige gezind
heid” zij ook in de toekomst de hech
te grondslag der nationale onafhan
kelijkheid.
Met het Nederlandsche Volk hoop
Ik samen te werken tot geluk van
het Vaderland.
directeur, den Heer. Steenhoff zgn
gemaakt. De fijngevoelige deskundige
Steenhoff heeft de werken gekozen,
hij heeft toezicht gehouden bij de repro
ductie
De Nieuwe Courant zegt om
Er valt zeer veel te waardeeren
in deze wedergave die werkelijk in
haar soort verrassend goed mag heeten.
Zij behoort tot het beste wat wij op dit
gebied te zien kregen
iir Een exemplaar der map ligt aan
ons bureau ter inzage. Het Is ongetwijfeld
de fraaiste premie die wij onzen lezers
ooit hebben kunnen aanbieden. Spoedige
bestelling, daar het aantal beperkt is,
wordt dringend aanbevolen.
geweest zijn Verzin eens goed»”
Bij wijze van proef noemde Balder
achter elkaar de namen: Vollmar,
Wpllner, Wellner. Eindelijk knikte
hij*. „Juist zoo was het! Wellner
niet Vollmar Kent ge het schepsel
misschien? Zeg haar dan alsjeblieft
uit mijn naam, dat zij een gemeene
leugenaarster is, ale zij beweert, in
de laatste levensjaren van den ouden
Wittig met den ouden man in betrek
king te hebben gestaan. Of beter zou
het misschien zijn, als ik zelf het
schepsel eens onder handen nam.
„Gabriölle Wellner heette de vrouw,
die gisterenavond in haar woning ge
worgd is gevonden. Daarom werd ik
gisterenavond bij mevrouw von Kar-
stenbrook weggeroepen.”
Bij die woorden sprong Balder ont
daan en bleek van zijn stoel op en
sloeg de handen in elkaar.
„Wat? Is dit het einde? Die el
lendeling, die ongelukkige! Om Gods
wil, waarom deed hij het?”
„Wat!” vroeg Hockner bedacht
zaam. „Wat deed hij dan?”
„Hé? Deed hij het niet?” mom
pelde Balder halfluid. „Goddank, ja,
waarom zou hij ook zoo’n lagen daad
plegen?”
HockfWr stond op.
„Hebt ge mij daareven niet gezegd,
dat Wilfred Jordan u te lijf wilde
„Als het gevoel, dat mij drong be
scherming te zoeken achter deze ta
fel, mij niet bedriegt, dan moet ik ja
zeggen. Vraag mij nu niets verder;
Sylvester Wittig, de oom van Wil
fred Jordan was mijn weldoener. Oh
God, in welke betrekking mag dan
toch Jordan wel tot die vrouw ge
staan hebben?”
„Het lijk werd beroofd; en het is
een feit, dat de vrouw meermalen op
haar geld heeft geroemd, zij' moet ge
zegd hebben: Geld heb ik zooveel
ik hebben wil.”
„Maar... ik bid u, mijn beste heer
vergeet toch niet, dat Jordan het
kind is van zeer fatsoenlijke ouders,
en uit een goede familie. Vergeet dat
niet. Wat ik zooeven gezegd heb,
had niets te beteekenen! Ik heb mij
vergist. Hij wilde niet op mij ’toe
springen. Verstaat ge? Er was geen
sprake van geweld. En nog iets Hij
was in de war met een naam; hij
verwarde Gabriölle Wellner met eene
Louisa Hirzel, die den ouden Wittig
in zijn laatste ziekte verpleegde. Be
grijpt ge? Ik heb hem zelf nog uit
den droom geholpen. Die vrouw Hir
zel is dood in Hamburg gestor
ven. De geheele geschiedenis met die
vrouw Wellner berust op een misver
stand
„Zoo! Nu, dat is van later zorg!”
zei Hockner weer doch op koelen
toen. „Op het oogenblik behoeft uw
geweten niet te knagen, omdat ge de
waarheid hebt gezegd!”
„Ik weiger alles, wat ten nadcele
van den neef mijns weldoeners kan
h»j
._r_. 0._00—val
len. „Wat was dat voor een naam,
dien gij daar noemdet Zeg dien nog
eens, alsjeblieft.”
Gabriölle Vollmar of Wollner.
Misschien een liefje van mijn oom ge
weest Maar zoo lang ik in zijn
omgeving verkeerd heb, heb ik er
nooit iets van bemerkt
Het is niets dan lasterpraat, als
hij zoo iets publiek maakt. De oude
Wittig had een voorbeeldigen levens
wandel. Het is werkelijk gemeen den
ouden man in zijn graf nog niet met
rust te laten en zulke dingen van
uit te strooien.”
Terwijl Balder zoo zijn verontwaar-
j luchtte, hielden Hockner’s ge-
daclMen zich met geheel iets anders
bezig. Het zedelijke of, onzedelijke le
ven Jvan den ouden Wittig boezemde
hem geen belangstelling in. En wat
hot oordeel van den neef betrof
„Hoor eens”, zeide hij, en wendde
zijn oog van zijn
Balder, „kan die
neef noemde geen
me of
DECEMBER 1913, i
j te 9 uren aan het
de Fluweelensingel j
rstaan van den te
itigden
VAN
ouden
miehouten en andere
Iraagbare Meubelen,
lerijen, Vloerkleden
ledden en Beddegoed,
n Aardewerk, Koper,
k, en wat verder ten
'den aangeboden.
i daags te voren va»
2 tot 4 nur.
fburg, 8 unr. Concert
tor Helena Horneman f,
chnitzler. a
v. Café „Harmonie
urs.
ouw- en ’Woningtoejh
g. OnderstandscommiB*
ekenwij geregeld tijdig
mogen ontvangen ytf
concerten, vennakeqj*’
m deze dan in on*
telden.
>rinkman Zn., Goud*
Op hetzelfde oogenblik, dat Wil
fred Jordan de villa van mevrouw
von Karstenbrook verliet, zat juf
frouw Schnitzer mot haar dochter hij»
de ronde tafel in de huiskamer, waar
bet jonge meisje bij het licht der
lamp bezig was een rugkussen te ma
ken.
Martha zat meer over haar werk
gebogen, dan eigenlijk wel noodig
was. Haar moeder had eenig brei
werk onder handen en las ondertus-
schen de krant; dat was zoo in de
avonduren na afgedanen arbeid zoo
haar gewoonte.
Reeds meer dan eens had ze onte
vreden van haar krant opgekeken
eindelijk zei ze:
„Zeg eens kind, hoorde je
niet
„Zeker, moeder! Wat moet ik ha
len De krant? Ik zal het dadelijk
gitan doen
Het is mij een behoefte mij op dezen
dag te wenden tot hot Nederlandsche
Volk.
Hoden voor 100 jaren was het
oogenblik geboren, waarop de Ver-
oenlgde Nederlanden hun nationaal
bestaan hernamen.
Ik herdenk met dankbaarheid de
woorden waarmede van der Duyn
van Maasdam en Gijsbert
Karei van Hogendorp don
21en November 1813 het bewind heb
ben aanvaard:
„Wij voldeden aan den wensch van
alle onze Bondgenooten, wanneer wij,
in afwachting van de komst van
Zijne Hoogheid den Heere I’rinse van
Oranje, en in zijnen naam, dezen
dag ons stelden aan 'het hoofd dor
regeering, wij nemen dien taak op
ons, met vertrouwen op de hulp dor
Goddelijke Voorzienigheid, wier hand
de aanstaande verlossing van ons
verguisde Vaderland zoo zigtbaar be
stuurt; maar wij deden het ook met
vertrouwen op den bijstand, op de
hulp van elk Nederlander, die zonder
herinnering aan het verledene, zon
der onderscheid van rang of staat of
uitgelegd worden,” verklaarde Balder
nadrukkelijk.
„Wees nu geen kind,” zei Hockner
overredend. Dit voornemen doet u
alle eer aan, doch als de justitie u
vraagt, zijt ge verplicht de waarheid
te zeggen. Gij moogt de wet niet
met voeten treden. Voorloopig is het
uw plicht om over deze zaak ten
strengste te zwijgen.”
„Ge moet niets verlangen, wat
onmogelijk is!” riep Balder uit. „Ik
sta op het punt met dien moordenaar
...och neen, met dien ongelukkige...
te duelleeren, en dat alleen reeds
omdat hij een schoolvriend is van
mijn verloofde.”
„Hé, Wei geielicii
ner vriendelijk in,
der de hand.
„Dank u, omdat hij als
schoolvriend van mijn verloofde
haar -vriendschap roemt. Begrijpt ge
wat hij daarmee bedoelt. Hij wil mij
boos maken... elk middel is hem
goed genoeg. Geve God, dat een (ko
gel van een eerlijk man hem neer
legt! Dat zou beter zijn dan nu.”
„Mijn waarde heer, dat tweegevecht
is op het oogenblik onmogelijk. Wat
wilt ge van een man, die onder ver
denking staat moord en diefstal te
hebben bedreven. Spaar uw leven toch
voor iets beters, bijvoorbeeld voor 't
welzijn van de schoone mevrouw von
Karstenbrook. En neem mij niet kwa
lijk, dat ik als ambtenaar meer let
