ERG
r
EEP-4
AR1E
il
kersbedrijf
ILIBHT
rVumiAiii
1
tenhuis.
1 13
No. 12419.'
Donderdag 5 Maart 1914.
52e Jaargang.
i
en
Uitgevers A, BRINKMAN EN ZOON.
1
Buitenlandse!! Nieuws.
s
FEUILLETON.
Valentine.
rater
ironwater.
Bond van
kt bekend, dat
•nsverhoogingen,
lere verbetering
andelljke
infract, ten
r bedrijfskosten
wetgeving, de
evenredigheid,
XT5.e“CL"ws- exi. -^cL^ex^ezx'tïe'loleucL voer G-o-ulcLsu exx Oxxxs’txeHszexi
Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen.
Telefoon Interc. 82.
Ilg
Telefoon Interc. 82.
Euiten. laxxd..
KENNISGEVING.
i
GOUDA.
hadden
vader on
uw
Zier
lie 8 u., Openb. Verg,
rsgezellen bond. afd.
(Wordt vervolgd)
nkman Zn., Gouda
Commissie
borz.
ZIG, Vice-Voorz.
DTENDORST, Pen.
IJgbaar.
IË te Tilburg.
M. IK. BELOSJEJr
148, Gouda.
goed begrip
waaronder
en leidde
haar be
llet
Jverwege tegemoet,
t werk in de helft
Ijd en voor de helft
die U aan groene
iltgeven.
t maakt, dat Uw
lijdt, Uw handen
rorden en Uw leven
rnij is.
ektezui verheid van
naakt haar alleen
voor het
van kostbaar
fijne kant.
ianvraag om kleeding
>mt nu ook de vraag
wie helpt ons?
sn boodschap aaneen
eden en wij zullen
len, wat U te missen
GOUDSCHE COURANT.
PRIJS DER AD VERTENTI.ËN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meer„0.10
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing Van 15 regels 1'0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames 1’0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
Abonnementen worden dagelijks aangenomen
Rusland.
Onlusten in Lodz.
Naar de „Nova Reforma” meldt,
zijn in Lodz op het gerucht van een
ritueelen moord ernstige onlusten uit
gebroken.
In de stad had zich nl. het gerucht
Amerika.
De sneeuwstormen in de V. S.
Het aantal slachtoffers van de
sneeuwstormen is thans tot 35 geste
gen, 23 personen worden vermist. De
materiecle schade wordt op meer dan
2’,'j millioen dollar geschat. De Post
en Telegraafdienst begint weer nor
maal to werken; met het personen
en goederenverkeer is het echter nog
treurig gesteld. Een Zondag bij Red-
bank ingesneeuwde sneltrein van de
New-Jersey, Central-Railway word,
nadat men gedurende 24 uur vergeefs
getracht had den weg vrij te werken,
door de passagiers verlaten.
slaagden
bereiken.
f 1.25
1.50
1.50
1.90
aan ons Bureau:
Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren.
Réunie 8 u., Vergad.
Ambachtsschool.
ren wij geregeld tijdig
logen ontvangen van
ncerten, vermakelijk-
-deze dan in onze
Iden.
w Deze
er in Redbahk te voet te
Engeland.
Zooals bekend is, vergenoegen de
Unionisten zich niet alleen met een
voortdurende actie voor de vergrooting
van de vloot, maar evenzeer bevat
3ae partij vele voorstanders van een
beroepsleger, vrijwel alles afkeurende
wat van het vrijwilligersleger kan
uitgaan. Het merkwaardige echter is
dat verschillende militairen het in deze
alles behalve eens zijn. Dezer dagen
vond echter een deputatie het jiog
weer eens wenschelijk om bij minister
Asquith de vorming van een beroeps
leger te gaan bepleiten. Bij die gele
genheid is er weer een punt van
wrijving tusschen de regeering en de
unionisten bijgekomen. De eerste zee-
lord Prins Louis van Battenberg, een
Duitsche prins, ofschoon genaturali
seerd had indertijd, 21 Augustus 1913,
verklaard dat het een onzinnige bewe
ring was te zeggen, dat de kusten
van dit eilandenrijk door de vloot vol
doende konden worden beschermd.
Toenmaals achtte hij een sterk land
leger noodzakelijk. Thans echter kwam
de eerste minister aan de deputatie
vertellen, dat die eersten zeelord on
juist is geïnterpreteerd en, voegde hij
er bij, indertijd had de prins van
Battenberg deze conclusie nog niet
rijpelijk overwogen. Begrijpelijkerwijze
is dit een leelijke tegenvaller voor de
voorstanders van den militairen dienst
plicht voor het Engelsche volk. Dade
lijk zijn er dan ook scherpe commen
ts gekomen op die verandering van
meening van den eersten zeelord.
In het bijzonder dient een uiting gere-
Japan.
Het vlootschandaal.
Het Japansche Hoogorhuis besloot
als protest tegen de vlootschandalen
de marinebegrooting, die reeds in hot
Lagerhuis met 30 millioen was ver
minderd, met 67 millioen yen te ver
minderen, door de credieten voor
den bouw van nieuwe schepen te
schrappen.
Het Lagerhuis verzette zich tegen
die wijziging, omdat deze voor het
Belgie.
De Mijnramp.
Omtrent de catastrophe in de mijn
van Strepy-Bracquegniie te Thiou
wordt nader gemeld, dat nabij do gaan
derij, die men aan hot graven was,
zich eon natuurlijke put bovond, Deze
heeft inzakking verwekt on is do oor
zaak geweest, dat de mijn door het
water overstroomd werd. Van andere
zijdo schrijft men de ramp aan oen
vaart toe, die over de oudoro gaan
derijen loopt. Sedert verscheiden jaren
is daarover een proces hangende tus-
schon don Staat en do maatschappij
dor mijn.
Eerst sijpelde hot water, dat bovon
do put in eon soort waterzak weer
houden was, door de opening. Maar
opeens woerklonk als een kanonschot
en op hetzelfde oogenblik stroomde
het water door een breede gleuf in do
mijn, overal paniek on verwarring ver
wekkend. De mijnwerkers snelden
naar don ophaalbak, maar het nood
sein werkte niet. De machinist, ge
rucht hoorend, haalde echter op goed
geluk den bak naar boven. Do ge
redden stelden hem op de hoogte van
het gebeurde en nu werd krachtig
doorgewerkt, zoodat binnen korten tijd
300 mijnwerkers opgehaald waren. Do
laatsten, die boven kwamen, hadden
tot aan de schouders in het water ge
staan.
Blijkbaar acht men ze daar in geval
van oorlog, waarmede men thans roods
rekening houdt, veiliger”.
De correspondent betoogt dan dat
in hot voorjaar van 1913, tijdens don
Balkanoorlog, de Russische diplomatie
niet uit vredelievendheid er van heeft
afgozien, legers over de Oostenrijksche
en Duitsche grenzen te sturen. Had
Rusland toen beschikt over kanonnen,
in staat om de forten in Oost Pruisen
in elkaar te schieten, dan zou de op
perbevelhebber van Wilna, generaal
Von Ronnenkampf, die destijds op
vallend vaak te Petersburg vertoefde,
maar al te graag het bloeiende Duit
sche land door zijn ruiters hebben
laten plunderen.
Als Rusland over vier jaar wól over
al het noodige beschikt, tegen wion
zal het zich dqn het eerst koeren
vraagt do correspondent. Zijn ant
woord luidttegen Duitschland.
„Twee jaar geleden deinsde men er
nog voor terugmaar thans spreekt
men het openlijk uit, zelfs in ambte
lijke tijdschriften, dat Rusland zich ten
oorlog toerust. Neemt men in aanmer
king hoe neutraal Duitschland zich
gedroeg onder de omstandigheden,
waaraan de tienjarige gedenkdagen
der veldslagen in Mantsjoorijo juist
thans herinneren, dan kon men in de
verleiding komen om van eon gren
zelooss ondankbaarheid te sproken.
Want even zeker als wij den Russen,
die ons den rug toekeeron, destijds
veroorloofden, hun kerntroopen van
de Russische grenzen te verwijderen,
even zeker zouden de Russen thans
ons, wanneer wij met het front napr
het Westen streden, in het gunstigste
geval dwingen, ook aan hun grenzen
mot oen sterk leger de wacht te hou
den. Het doen en laten der officieelo
Russische politiek moest echter ein
delijk eens de legende van de Duitsch-
Russicho vriendschap doen verdwij
nen”.
9 Zalm 11 u., Vergad.
van Kaashandelaren,
t Schaakbord 8 Vj uur,
{at. Bond v. Handels-
jdienden „Mercurius”
18)
Do dokter daarentegen verklaarde,
dat de stervende volkomen bij haar
bewustzijn was geweest; de dienstbo
den moesten naar waarheid ook ver
tellen, welke heftige woordenwisse
ling tusschen mevrouw Rechling en
Valentine was voorgevallen, ten ge
volge waarvan de juffrouw op staan-
den voet het huis had moeten ver
laten; natuurlijk was deze verklaring
ook niet geschikt de schuldige te ont
lasten.
Het gevolg daarvan was, dat beslo
ten werd mejuffrouw Valentine
in verhoor te nemen. Zij moest naar
het gerechtsgebouw gebracht worden
om daar verhoord te worden en met
deze taak werd een commissaris van
politie belast, waarvan men kon ver
wachten, dat hij zijn taak met beleid
en bekwaamheid «ou uitvoeren.
De rechter Hausler, die belast was
•et het voorloopig onderzoek, ging
eveneens, met veel beleid te werk.
Zoodra Valentine aan het gebouw ge
komen was, liet hij haar binnenkomen
en bood haar een stoel aan. Hij be
tuigde haar zijn oprechte deelneming
,,lloe hoopte u dan uit dien moei
lijken toestand te geraken?”
„Dat weet ik zelf niet,” bekende
zij oprecht. „Ik geef gaarne toe, dal
liet lafhartig van me was. Ik had
Koenr... mijnheer Rechling yiet moe
ten terughouden zijn moeder mot on
ze verloving bekend te maken; maar
och ik vreesde zoo zeer dien strijd,
die onvermijdelijk volgen moest en
misschien wachtte ik ook wel op een
gunstige wending...”
„Een gunstige wending,” herhaal
de de rechter, „wat bedoelde u daar
mee.”
„Dat kan ik niet zeggen! Hoe zou
iemand dat kunnen, die niet eens de
feiten in het aangezicht durft zien.”
zuchtte zij. „Maar de straf liet dan
ook niet lang op zich wachten.”
„Werd mevrouw Rechling door an
dere perronen op uw verhouding tot
haar zoon opmerkzaam gemaakt?”
Valentine knikte toestemmend, met
moeite onderdrukte zij haar snikken.
Alsof elk woord er met moeite uit
kwam, antwoordde zij:
„En toon toen volgde oen woor
denwisseling, verschoon mij die te
vertellen genoeg, ik verliet hot
huis.”
„En mijnheer Rechling?”
„Nog dienzelfden avond zocht hij
mij op in de woning van mijn vader
die gelukkig echter reeds te bed lag
want hij mocht van het gebeurde in
het geheel nog niets weten, ik had
en leedwezen, dat hij haar nog zoo
laat en naar hij zeide pas verno
men tc hebben op een dag, dal
zij zulk een droevig verlies had ge
leden, moest lastig vallen. Hij hoop
te, dut hun gesprek niet veel tijd in
beslag zou nemen.
Tot het verhoor overgaande, was
hij er op bedacht, dit den vorm van
een gesprek te geven, zoodat Valen
tine had kunnen denken, dat ze oen
gezellig onderhoud met een beschaafd
heer voerde, wanneer ze niet gezien
had hoe scherp hij haar gade sloeg
en niet had gehoord, hoe de pennen
der schrijvers op het papier krasten
bij het neerschrijven van elk woord,
dat gesproken werd.
Door eenige inleidende vragen kreeg
de rechter Hlusler een l'—5”
van de omstandigheden,
Valentine was opgegroeid
toen verder het gesprek op
trekking bij mevrouw Rechling.
meisje gaf zonder eenige terughouding
op alle vragen antwoord; het maak
te daarbij een gunstigen indruk op
den rechter, dat ze op zoon zuchten,
toegevenden toon sprak over de per
soon van mevrouw Rechling, die
hem nu reeds zeer ongunstig was
afgeschilderd. Dit veranderde echter
geheel, toen haar plotseling ontslag
en de reden daarvan ter sprake ge
bracht werden. Zij werd stiller, gaf
nu slechts korte antwoorden, zoodat
de rechter ten laatste ronduit vroeg,
hom verteld dat ik eenige dagen (huis
kwam doorbrongon, omdat mevrouw
op reis was. Ik bezwoer Koenr... eh
mijnheer Rechling echter mij niet te
kuipen bezoeken, alvorens ik mijn
vader had voorbereid. Wij spraken af
dat wij briefwisseling zouden houden,
doch ik heb slechts eenmaal naar hem
geschreven, weinige uren voor de
catastrophe kwam
Zij verstomde... de rechter wacht
te eenige oogenbiikken, vóór hij ver
der vroeg, want nu kwam hij aan
het beslissende punt.
„Mevrouw Rechling bracht tl een
bezoek; wat verlangde zij van u?”
Valentine zat onbeweeglijk; zij was
nu doodsbleek; haar boezem zwoeg
de hoorbaar, de zweetdroppels parel
den op haar voorhoofd.
„Ik kan het niet zeggen ik kan
nietbracht zij er met moeite
uil.
„Wilde zij haar toestemming komen
geven?”
Valentine schudde het hoofd.
„Wilde zij u bewegen weer gezel
schapsjuffrouw bij haar te worden.”
Weer schudde zij het hoofd.
„Mejuffrouw,” sprak de rechter nu
op strengeren toon, „op haar sterf
bed heeft mevrouw Rechling gespro
ken van een paarlen halssnoer. Wat
beteekendo dat?"’
verspreid, dat de Joodsche koopman
Steinmann en zijn vrouw een moord
bedreven zouden hebben op een Ka
tholieken knaap. Een groote men-
schenmasfla verzamelde zich voor het
huis van Steinmann, wierp met steenen
en uitte bedreigingen. Ten slotte drong
men het huis binnen, sleepte den koop
man en zijn vrouiv naar buiten en
mishandelde hen zóó, dat zij levens
gevaarlijke verwondingen bekwamen.
Inmiddels was de politie met het ge
val in kennis gesteld. Zij snelde toe
en trachtte het echtpaar te ontzetten.
Het kwam tot bloedige gevechten,
waarbij verscheidene agenten en bur
gers zwaar gewond werden.
Oorlogsgeruchten.
Een poosje geleden werd in de
Duitsche pers nogal veel ophef ge
maakt van een oorlogszuchtige uitla
ting welke een Russisch minister
in verband met het naderen van het
oogenblik waarop de termijn der
Duitsch-Russische handelsverdragen
ten einde was geloopen zich ten
opzichte van Duitschland zou hebben
veroorloofd.
Door een officieuse verklaring van
Russische zijde waarbij de juistheid
van het bericht werd ontkend, werd
dit thema toen losgelaten.
Thans echter heeft de Petersburger
correspondent van de zoo dikwijls voor
officieuse doeleinden gebruikte Köl-
nische Zeitung in zijn blad een uit
voerig schrijven gepubliceerd over de
oorlogszuchtige plannen van het Rus
sische rijk.
In dit artikel komt o.a. het vol
gende voor
„Thans is Rusland nog niet in staat
zijn politieke dreigementen roet wa
pengeweld te steunen. Onmiddellijk
gevaar voor een oorlog dreigt van de
zijde van Rusland niet, hoe ook
Frankrijk met den Russischen sabel
rqoge rinkelen.
Over drie of vier jaar zal de toe
stand vermoedelijk echter geheel an
ders zijn. Als Rusland in de thans
gevolgde koers verder kan sturen, zal
het in 1917 gereed zijn met zijn oor
logstoerustingen, Er wordt met koorts
achtige haast gewerkt aan de uitbrei
ding van het beschikbare oorlogsma-
terieel, met name van het veld- en
belegeringsgeschut. Dan geeft het ook
te donken dat de fabrieken van oor
logstuig, sedert Peter de Groote te
St. Petersburg gevestigd, naar Tsaritsin
aan de Wolga worden verplaatst.
of er tusschen haar en den jongen
heer Rechling een inniger betrekking
bestond.
Haar bleek gelaat werd donkerrood
zij sloeg de oogen neer doch daar
na keek zij den rechter weer met
schitterenden blik aan.
„Ja, wij hadden elkander trouw
beloofd.”
„Buiten weten van
zijn moeder?”
„Mijn vader leed aan een hart
kwaal, elke gemoedsaandoening kon
hem den dood aandoen... en hoeft
hem ook den dood aangedaan,” zei
ze met zachte stem. „Voordat wij
zeker waren van mevrouw Rechling’s
toestemming, durfde ik hem er niets
van zeggen.”
„En twijfelde u er aan? Waarom?”
„Zij was rijk en ik arm!” zeide
Valentine oprecht, zonder bitterheid.
„Maar mijnheer Rechling is toch
zijn eigen heer en meester, hij was
niet afhankelijk van zijn moeder,”
merkte de rechter op.
„Hij hield veel van zijn moeder,
ondanks haar...” Zij hield plotseling
in en vervolgde weer: Hij was een
goed zoon en zou niet gaarne iets
doen, waaraan zij haar goedkeuring
onthield.”
„Dus was mevrouw Rechling een
hinderpaal voor uw verbintenis.” De
rechter merkte dit zoo schijnbaar zon
der eenige bedoeling* op.
„Ja, dat vreesde ik.„
Inrichtingen welke gevaar, schade of
t HINDER KUNNEN VEROORZAKEN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van GOUDA,
Gezien art. 8 der Hinderwet:
Doen te weten
Dat zij vergunning hebben verleend aan
M. A. Cats en zijne rechtverkrijgenden
tot het uitbreiden zijner Drukkerij, door
het plaatsen van 9 electromotoren van 2,
1. v„ 1/3. 1/3 >'3 P-K. in
het perceel aan de Keizerstraat No, 9
kadastraal bekend sectie D No, 447.
Gouda, den 5 Maart 1914.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
R. L. MARTENS.
De Secretaris,
J. V. HEUSDE.
Hoogorhuis een precedent zou kunnen
scheppen, om in de door hot Lager
huis aangenomen begrooting ook in
den vervolge wijzigingen aan te bren
gen.
Een conflict tusschen de beide huizen
is onvermijdelijk.
leveerd van den bekenden admiraal
lord Charles Beresford. Hij zogtwij
weten wat op 21 Augustus de eerste
zeelord heeft gezegd. Nu pas na maan
den hooren wij dat zijn woorden ver
keerd zijn geïnterpreteerd. Hij noemt
het eenvoudig belachelijk, dat iemand
met een verantwoordelijke positie als
de prins van Battenberg zich over
kwesties uitlaat vóór hij de zaken
rijpelijk heeft overwogen. Dat de woor
den verkeerd zouden zijn ingelicht
acht admiraal Beresford een onbe-
teekenend excuus. Lord Beresford
voegt een hatelijkheid aan zijn uit
latingen toe van den volgenden in-,
houd
„Toen prins Louis van Battenberg
tot eersten zeelord werd benoemd,
nam de vloot deze benoeming met
zeer gemengde 'gevoelens op, wijl hij
een Duitsche prins, zij het dan ook
een genaturaliseerd Engelschman is.
Men aóhtte hem echter, als goed tac
ticus eerlijk man, die men wel de ver
strekkende en steeds toenemende ver-'
antwoordelijkheid van het ambt van
eersten zeelord kon toevertrouwen.
Het zou echter nutteloos zijn, het feit
te verhelen dat de marine in dat op
zicht een teleurstelling heeft onder
vonden. Sedert het optreden van den
heer Winston Churchil hoort of spreekt
niemand meer van de den admiraliteits-
raad. De Board of Admirality wordt
in het parlement in redevoeringen
en gesprekken niet meer genoemd, alle
aandacht gaat naar hetgeen de heer
Winston Churchil doet of niet doet.
Een uitzondering maakte het geval
dat de Admiraliteit met ontslag dreig
de, omdat de heer Churchil steeds
ingreep in quaesties van discipline,
hetgeen moreel der marine ondermijn
de. Vertrouwen in den eersten zeelord
en in den Board of Admirality zal niet
worden hersteld door de ijdele poging
van den eersten minister, om te
bewijzen, dat de eersten zeelord nooit
zeide wat hij zeide, of indien hij het
al zeide, dan toch nooit zoo bedoelde.