ERG r EEP-4 AR1E il kersbedrijf ILIBHT rVumiAiii 1 tenhuis. 1 13 No. 12419.' Donderdag 5 Maart 1914. 52e Jaargang. i en Uitgevers A, BRINKMAN EN ZOON. 1 Buitenlandse!! Nieuws. s FEUILLETON. Valentine. rater ironwater. Bond van kt bekend, dat •nsverhoogingen, lere verbetering andelljke infract, ten r bedrijfskosten wetgeving, de evenredigheid, XT5.e“CL"ws- exi. -^cL^ex^ezx'tïe'loleucL voer G-o-ulcLsu exx Oxxxs’txeHszexi Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen. Telefoon Interc. 82. Ilg Telefoon Interc. 82. Euiten. laxxd.. KENNISGEVING. i GOUDA. hadden vader on uw Zier lie 8 u., Openb. Verg, rsgezellen bond. afd. (Wordt vervolgd) nkman Zn., Gouda Commissie borz. ZIG, Vice-Voorz. DTENDORST, Pen. IJgbaar. IË te Tilburg. M. IK. BELOSJEJr 148, Gouda. goed begrip waaronder en leidde haar be llet Jverwege tegemoet, t werk in de helft Ijd en voor de helft die U aan groene iltgeven. t maakt, dat Uw lijdt, Uw handen rorden en Uw leven rnij is. ektezui verheid van naakt haar alleen voor het van kostbaar fijne kant. ianvraag om kleeding >mt nu ook de vraag wie helpt ons? sn boodschap aaneen eden en wij zullen len, wat U te missen GOUDSCHE COURANT. PRIJS DER AD VERTENTI.ËN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Elke regel meer„0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing Van 15 regels 1'0.35 bij vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames 1’0.25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post Abonnementen worden dagelijks aangenomen Rusland. Onlusten in Lodz. Naar de „Nova Reforma” meldt, zijn in Lodz op het gerucht van een ritueelen moord ernstige onlusten uit gebroken. In de stad had zich nl. het gerucht Amerika. De sneeuwstormen in de V. S. Het aantal slachtoffers van de sneeuwstormen is thans tot 35 geste gen, 23 personen worden vermist. De materiecle schade wordt op meer dan 2’,'j millioen dollar geschat. De Post en Telegraafdienst begint weer nor maal to werken; met het personen en goederenverkeer is het echter nog treurig gesteld. Een Zondag bij Red- bank ingesneeuwde sneltrein van de New-Jersey, Central-Railway word, nadat men gedurende 24 uur vergeefs getracht had den weg vrij te werken, door de passagiers verlaten. slaagden bereiken. f 1.25 1.50 1.50 1.90 aan ons Bureau: Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren. Réunie 8 u., Vergad. Ambachtsschool. ren wij geregeld tijdig logen ontvangen van ncerten, vermakelijk- -deze dan in onze Iden. w Deze er in Redbahk te voet te Engeland. Zooals bekend is, vergenoegen de Unionisten zich niet alleen met een voortdurende actie voor de vergrooting van de vloot, maar evenzeer bevat 3ae partij vele voorstanders van een beroepsleger, vrijwel alles afkeurende wat van het vrijwilligersleger kan uitgaan. Het merkwaardige echter is dat verschillende militairen het in deze alles behalve eens zijn. Dezer dagen vond echter een deputatie het jiog weer eens wenschelijk om bij minister Asquith de vorming van een beroeps leger te gaan bepleiten. Bij die gele genheid is er weer een punt van wrijving tusschen de regeering en de unionisten bijgekomen. De eerste zee- lord Prins Louis van Battenberg, een Duitsche prins, ofschoon genaturali seerd had indertijd, 21 Augustus 1913, verklaard dat het een onzinnige bewe ring was te zeggen, dat de kusten van dit eilandenrijk door de vloot vol doende konden worden beschermd. Toenmaals achtte hij een sterk land leger noodzakelijk. Thans echter kwam de eerste minister aan de deputatie vertellen, dat die eersten zeelord on juist is geïnterpreteerd en, voegde hij er bij, indertijd had de prins van Battenberg deze conclusie nog niet rijpelijk overwogen. Begrijpelijkerwijze is dit een leelijke tegenvaller voor de voorstanders van den militairen dienst plicht voor het Engelsche volk. Dade lijk zijn er dan ook scherpe commen ts gekomen op die verandering van meening van den eersten zeelord. In het bijzonder dient een uiting gere- Japan. Het vlootschandaal. Het Japansche Hoogorhuis besloot als protest tegen de vlootschandalen de marinebegrooting, die reeds in hot Lagerhuis met 30 millioen was ver minderd, met 67 millioen yen te ver minderen, door de credieten voor den bouw van nieuwe schepen te schrappen. Het Lagerhuis verzette zich tegen die wijziging, omdat deze voor het Belgie. De Mijnramp. Omtrent de catastrophe in de mijn van Strepy-Bracquegniie te Thiou wordt nader gemeld, dat nabij do gaan derij, die men aan hot graven was, zich eon natuurlijke put bovond, Deze heeft inzakking verwekt on is do oor zaak geweest, dat de mijn door het water overstroomd werd. Van andere zijdo schrijft men de ramp aan oen vaart toe, die over de oudoro gaan derijen loopt. Sedert verscheiden jaren is daarover een proces hangende tus- schon don Staat en do maatschappij dor mijn. Eerst sijpelde hot water, dat bovon do put in eon soort waterzak weer houden was, door de opening. Maar opeens woerklonk als een kanonschot en op hetzelfde oogenblik stroomde het water door een breede gleuf in do mijn, overal paniek on verwarring ver wekkend. De mijnwerkers snelden naar don ophaalbak, maar het nood sein werkte niet. De machinist, ge rucht hoorend, haalde echter op goed geluk den bak naar boven. Do ge redden stelden hem op de hoogte van het gebeurde en nu werd krachtig doorgewerkt, zoodat binnen korten tijd 300 mijnwerkers opgehaald waren. Do laatsten, die boven kwamen, hadden tot aan de schouders in het water ge staan. Blijkbaar acht men ze daar in geval van oorlog, waarmede men thans roods rekening houdt, veiliger”. De correspondent betoogt dan dat in hot voorjaar van 1913, tijdens don Balkanoorlog, de Russische diplomatie niet uit vredelievendheid er van heeft afgozien, legers over de Oostenrijksche en Duitsche grenzen te sturen. Had Rusland toen beschikt over kanonnen, in staat om de forten in Oost Pruisen in elkaar te schieten, dan zou de op perbevelhebber van Wilna, generaal Von Ronnenkampf, die destijds op vallend vaak te Petersburg vertoefde, maar al te graag het bloeiende Duit sche land door zijn ruiters hebben laten plunderen. Als Rusland over vier jaar wól over al het noodige beschikt, tegen wion zal het zich dqn het eerst koeren vraagt do correspondent. Zijn ant woord luidttegen Duitschland. „Twee jaar geleden deinsde men er nog voor terugmaar thans spreekt men het openlijk uit, zelfs in ambte lijke tijdschriften, dat Rusland zich ten oorlog toerust. Neemt men in aanmer king hoe neutraal Duitschland zich gedroeg onder de omstandigheden, waaraan de tienjarige gedenkdagen der veldslagen in Mantsjoorijo juist thans herinneren, dan kon men in de verleiding komen om van eon gren zelooss ondankbaarheid te sproken. Want even zeker als wij den Russen, die ons den rug toekeeron, destijds veroorloofden, hun kerntroopen van de Russische grenzen te verwijderen, even zeker zouden de Russen thans ons, wanneer wij met het front napr het Westen streden, in het gunstigste geval dwingen, ook aan hun grenzen mot oen sterk leger de wacht te hou den. Het doen en laten der officieelo Russische politiek moest echter ein delijk eens de legende van de Duitsch- Russicho vriendschap doen verdwij nen”. 9 Zalm 11 u., Vergad. van Kaashandelaren, t Schaakbord 8 Vj uur, {at. Bond v. Handels- jdienden „Mercurius” 18) Do dokter daarentegen verklaarde, dat de stervende volkomen bij haar bewustzijn was geweest; de dienstbo den moesten naar waarheid ook ver tellen, welke heftige woordenwisse ling tusschen mevrouw Rechling en Valentine was voorgevallen, ten ge volge waarvan de juffrouw op staan- den voet het huis had moeten ver laten; natuurlijk was deze verklaring ook niet geschikt de schuldige te ont lasten. Het gevolg daarvan was, dat beslo ten werd mejuffrouw Valentine in verhoor te nemen. Zij moest naar het gerechtsgebouw gebracht worden om daar verhoord te worden en met deze taak werd een commissaris van politie belast, waarvan men kon ver wachten, dat hij zijn taak met beleid en bekwaamheid «ou uitvoeren. De rechter Hausler, die belast was •et het voorloopig onderzoek, ging eveneens, met veel beleid te werk. Zoodra Valentine aan het gebouw ge komen was, liet hij haar binnenkomen en bood haar een stoel aan. Hij be tuigde haar zijn oprechte deelneming ,,lloe hoopte u dan uit dien moei lijken toestand te geraken?” „Dat weet ik zelf niet,” bekende zij oprecht. „Ik geef gaarne toe, dal liet lafhartig van me was. Ik had Koenr... mijnheer Rechling yiet moe ten terughouden zijn moeder mot on ze verloving bekend te maken; maar och ik vreesde zoo zeer dien strijd, die onvermijdelijk volgen moest en misschien wachtte ik ook wel op een gunstige wending...” „Een gunstige wending,” herhaal de de rechter, „wat bedoelde u daar mee.” „Dat kan ik niet zeggen! Hoe zou iemand dat kunnen, die niet eens de feiten in het aangezicht durft zien.” zuchtte zij. „Maar de straf liet dan ook niet lang op zich wachten.” „Werd mevrouw Rechling door an dere perronen op uw verhouding tot haar zoon opmerkzaam gemaakt?” Valentine knikte toestemmend, met moeite onderdrukte zij haar snikken. Alsof elk woord er met moeite uit kwam, antwoordde zij: „En toon toen volgde oen woor denwisseling, verschoon mij die te vertellen genoeg, ik verliet hot huis.” „En mijnheer Rechling?” „Nog dienzelfden avond zocht hij mij op in de woning van mijn vader die gelukkig echter reeds te bed lag want hij mocht van het gebeurde in het geheel nog niets weten, ik had en leedwezen, dat hij haar nog zoo laat en naar hij zeide pas verno men tc hebben op een dag, dal zij zulk een droevig verlies had ge leden, moest lastig vallen. Hij hoop te, dut hun gesprek niet veel tijd in beslag zou nemen. Tot het verhoor overgaande, was hij er op bedacht, dit den vorm van een gesprek te geven, zoodat Valen tine had kunnen denken, dat ze oen gezellig onderhoud met een beschaafd heer voerde, wanneer ze niet gezien had hoe scherp hij haar gade sloeg en niet had gehoord, hoe de pennen der schrijvers op het papier krasten bij het neerschrijven van elk woord, dat gesproken werd. Door eenige inleidende vragen kreeg de rechter Hlusler een l'—5” van de omstandigheden, Valentine was opgegroeid toen verder het gesprek op trekking bij mevrouw Rechling. meisje gaf zonder eenige terughouding op alle vragen antwoord; het maak te daarbij een gunstigen indruk op den rechter, dat ze op zoon zuchten, toegevenden toon sprak over de per soon van mevrouw Rechling, die hem nu reeds zeer ongunstig was afgeschilderd. Dit veranderde echter geheel, toen haar plotseling ontslag en de reden daarvan ter sprake ge bracht werden. Zij werd stiller, gaf nu slechts korte antwoorden, zoodat de rechter ten laatste ronduit vroeg, hom verteld dat ik eenige dagen (huis kwam doorbrongon, omdat mevrouw op reis was. Ik bezwoer Koenr... eh mijnheer Rechling echter mij niet te kuipen bezoeken, alvorens ik mijn vader had voorbereid. Wij spraken af dat wij briefwisseling zouden houden, doch ik heb slechts eenmaal naar hem geschreven, weinige uren voor de catastrophe kwam Zij verstomde... de rechter wacht te eenige oogenbiikken, vóór hij ver der vroeg, want nu kwam hij aan het beslissende punt. „Mevrouw Rechling bracht tl een bezoek; wat verlangde zij van u?” Valentine zat onbeweeglijk; zij was nu doodsbleek; haar boezem zwoeg de hoorbaar, de zweetdroppels parel den op haar voorhoofd. „Ik kan het niet zeggen ik kan nietbracht zij er met moeite uil. „Wilde zij haar toestemming komen geven?” Valentine schudde het hoofd. „Wilde zij u bewegen weer gezel schapsjuffrouw bij haar te worden.” Weer schudde zij het hoofd. „Mejuffrouw,” sprak de rechter nu op strengeren toon, „op haar sterf bed heeft mevrouw Rechling gespro ken van een paarlen halssnoer. Wat beteekendo dat?"’ verspreid, dat de Joodsche koopman Steinmann en zijn vrouw een moord bedreven zouden hebben op een Ka tholieken knaap. Een groote men- schenmasfla verzamelde zich voor het huis van Steinmann, wierp met steenen en uitte bedreigingen. Ten slotte drong men het huis binnen, sleepte den koop man en zijn vrouiv naar buiten en mishandelde hen zóó, dat zij levens gevaarlijke verwondingen bekwamen. Inmiddels was de politie met het ge val in kennis gesteld. Zij snelde toe en trachtte het echtpaar te ontzetten. Het kwam tot bloedige gevechten, waarbij verscheidene agenten en bur gers zwaar gewond werden. Oorlogsgeruchten. Een poosje geleden werd in de Duitsche pers nogal veel ophef ge maakt van een oorlogszuchtige uitla ting welke een Russisch minister in verband met het naderen van het oogenblik waarop de termijn der Duitsch-Russische handelsverdragen ten einde was geloopen zich ten opzichte van Duitschland zou hebben veroorloofd. Door een officieuse verklaring van Russische zijde waarbij de juistheid van het bericht werd ontkend, werd dit thema toen losgelaten. Thans echter heeft de Petersburger correspondent van de zoo dikwijls voor officieuse doeleinden gebruikte Köl- nische Zeitung in zijn blad een uit voerig schrijven gepubliceerd over de oorlogszuchtige plannen van het Rus sische rijk. In dit artikel komt o.a. het vol gende voor „Thans is Rusland nog niet in staat zijn politieke dreigementen roet wa pengeweld te steunen. Onmiddellijk gevaar voor een oorlog dreigt van de zijde van Rusland niet, hoe ook Frankrijk met den Russischen sabel rqoge rinkelen. Over drie of vier jaar zal de toe stand vermoedelijk echter geheel an ders zijn. Als Rusland in de thans gevolgde koers verder kan sturen, zal het in 1917 gereed zijn met zijn oor logstoerustingen, Er wordt met koorts achtige haast gewerkt aan de uitbrei ding van het beschikbare oorlogsma- terieel, met name van het veld- en belegeringsgeschut. Dan geeft het ook te donken dat de fabrieken van oor logstuig, sedert Peter de Groote te St. Petersburg gevestigd, naar Tsaritsin aan de Wolga worden verplaatst. of er tusschen haar en den jongen heer Rechling een inniger betrekking bestond. Haar bleek gelaat werd donkerrood zij sloeg de oogen neer doch daar na keek zij den rechter weer met schitterenden blik aan. „Ja, wij hadden elkander trouw beloofd.” „Buiten weten van zijn moeder?” „Mijn vader leed aan een hart kwaal, elke gemoedsaandoening kon hem den dood aandoen... en hoeft hem ook den dood aangedaan,” zei ze met zachte stem. „Voordat wij zeker waren van mevrouw Rechling’s toestemming, durfde ik hem er niets van zeggen.” „En twijfelde u er aan? Waarom?” „Zij was rijk en ik arm!” zeide Valentine oprecht, zonder bitterheid. „Maar mijnheer Rechling is toch zijn eigen heer en meester, hij was niet afhankelijk van zijn moeder,” merkte de rechter op. „Hij hield veel van zijn moeder, ondanks haar...” Zij hield plotseling in en vervolgde weer: Hij was een goed zoon en zou niet gaarne iets doen, waaraan zij haar goedkeuring onthield.” „Dus was mevrouw Rechling een hinderpaal voor uw verbintenis.” De rechter merkte dit zoo schijnbaar zon der eenige bedoeling* op. „Ja, dat vreesde ik.„ Inrichtingen welke gevaar, schade of t HINDER KUNNEN VEROORZAKEN. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van GOUDA, Gezien art. 8 der Hinderwet: Doen te weten Dat zij vergunning hebben verleend aan M. A. Cats en zijne rechtverkrijgenden tot het uitbreiden zijner Drukkerij, door het plaatsen van 9 electromotoren van 2, 1. v„ 1/3. 1/3 >'3 P-K. in het perceel aan de Keizerstraat No, 9 kadastraal bekend sectie D No, 447. Gouda, den 5 Maart 1914. Burgemeester en Wethouders voornoemd, R. L. MARTENS. De Secretaris, J. V. HEUSDE. Hoogorhuis een precedent zou kunnen scheppen, om in de door hot Lager huis aangenomen begrooting ook in den vervolge wijzigingen aan te bren gen. Een conflict tusschen de beide huizen is onvermijdelijk. leveerd van den bekenden admiraal lord Charles Beresford. Hij zogtwij weten wat op 21 Augustus de eerste zeelord heeft gezegd. Nu pas na maan den hooren wij dat zijn woorden ver keerd zijn geïnterpreteerd. Hij noemt het eenvoudig belachelijk, dat iemand met een verantwoordelijke positie als de prins van Battenberg zich over kwesties uitlaat vóór hij de zaken rijpelijk heeft overwogen. Dat de woor den verkeerd zouden zijn ingelicht acht admiraal Beresford een onbe- teekenend excuus. Lord Beresford voegt een hatelijkheid aan zijn uit latingen toe van den volgenden in-, houd „Toen prins Louis van Battenberg tot eersten zeelord werd benoemd, nam de vloot deze benoeming met zeer gemengde 'gevoelens op, wijl hij een Duitsche prins, zij het dan ook een genaturaliseerd Engelschman is. Men aóhtte hem echter, als goed tac ticus eerlijk man, die men wel de ver strekkende en steeds toenemende ver-' antwoordelijkheid van het ambt van eersten zeelord kon toevertrouwen. Het zou echter nutteloos zijn, het feit te verhelen dat de marine in dat op zicht een teleurstelling heeft onder vonden. Sedert het optreden van den heer Winston Churchil hoort of spreekt niemand meer van de den admiraliteits- raad. De Board of Admirality wordt in het parlement in redevoeringen en gesprekken niet meer genoemd, alle aandacht gaat naar hetgeen de heer Winston Churchil doet of niet doet. Een uitzondering maakte het geval dat de Admiraliteit met ontslag dreig de, omdat de heer Churchil steeds ingreep in quaesties van discipline, hetgeen moreel der marine ondermijn de. Vertrouwen in den eersten zeelord en in den Board of Admirality zal niet worden hersteld door de ijdele poging van den eersten minister, om te bewijzen, dat de eersten zeelord nooit zeide wat hij zeide, of indien hij het al zeide, dan toch nooit zoo bedoelde.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1914 | | pagina 1