>s
mini
■j
t
I
l'
I
IUOI
EEP
1
P”
I
enhuis
De zonde der vadem.
I H
12481.
Dinsdag 19 Mei 1914.
behalve Zon
en
Buitenlandse^ Nieuws.
MP EN
1
I ,.ta
DER SLAVERNIJ
werk wordt te aiet
Sunlight bet h.u
I
53e Jaargang.
XT5.©^a>",w‘S~ ^^-cL“^7"®:r-teaa.,tie"lo.LeucL voox CS-owcLsb en. Ozxi.s'txeZkcezx-
Verechijnt dagelijks
i
De Keizerin-weduwe van Japan.
ij
Ui
Telefoon Interc. 82.
Feestdagen.
IrZaH Elke resei meero.to
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Telefoon Interc. 82.
stoomschip
de
der
Lek-
iets
Wordt vervolgd.
rman &Zn., Gowb»
-QUELLE]
WNWATER
Japan ontvan-
haar aankomst
be-
f 1.25
1.50
1.50
1.90
GOUDSCHE TOURMT
dood
en den volke officieel
Een te Tokio verblijf houdende
medewerker aan de „Köln. Zeitung"
deelt aan zijn blad eenige bijzonder
heden mede over de kortelings over-
tenU. mm.
nz. door en do*
naken ia Sunllgfct
te en voordeellpte
ight Uw huls doen
Uw werk verlichten.
lommissie
wz.
IG, Vice-Voor».
FENDORST, Pen.
M
U
WEN OP rekening;
TERUGGAAF VERGOK
t A 15 CT.J
nwij geregeld
’gen ontvangen"*
certen, vermak®1?*
leze dan i® j
en.
als gewoonlijk na zoo’n lange reis
waren er handelaars aan boord geko
men om hun nieuwe kleeren, horloges
en kettingen, of ringen te verknopen,
liet geld dat dan nog genoeg bver-
bleef, werd daarna in Hamburg in
weinige dagen en nachten verbrast,
en dan trokken zij weer spoedig naai
de verhuurkantoren, om zich te la
ten monsteren, en om hun leven aan
eenige samengevoegde planken toe te
vertrouwen. Daarom, eerst het leven
genieten, eer zij het opnieuw in ge
vaar brachten.
De dobbelsteenen rolden op de ta
fel zilvergeld glinsterde, nu en dan
klonk de fijne klank van goud er
tusschen door. De gebruinde gezichten
der zeelieden werden rood van den
genoten drank en den hartstocht van
het spel. Dat eindigde gewoonlijk als
al hun geld, horloges en ringen in
het bezit van den bankhouder waren
overgegaan. Dat deze ge meen e zaak
maakte met John Bohne wisten de
lichtzinnige spelers zeker niet. Zij
waren nu in den val gelokt en wer
den bijna altijd geheel uitgeplunderd.
Juffrouw Darnecke was intusschen
zonder Marie teruggekeerd; zij zat nu
aan het buffet, en at met de kaste
leinsvrouw van een koude gans en
vertelde van Marie’s angstig klaag
geschrei en haar smeeken.
Wij zullen haar wel tam krijgen,
lachte de waardin, en nam ondertus-
schen nog een vleugeltje van degan-
(I
i Het Schaakbori
sring Vrij». Stuü*’
aclub.
8 uur. LedeoveF
Jmonstrantsch G*
neente.
v- en Woningt®*’ 1
Onderstandscom®1
opruimen in dezen
m het Brokkenhuis
•ericht aan een der
f per Tel. n®. 178.
zal halen, wat F
Amerika.
Mexico.
Admiraal Mayo heeft aan het depar
tement van oorlog te Washington be
richt, dat ip Tampico de rust thans
hersteld is en de orde in de stad door
de zegevierende rebellen goed wordt
gehandhaafd. De vreemdelingen zijn
ongedeerd gebleven en over het ge
heel is de schade, aan openbare ge
houwen en particulier eigendom toe
gebracht, betrekkelijk gering.
Voor dat zij de stad ontruimden,
lieten de regeeringstroepen'hun kazer
nes in de lucht vliegen en de troepen
van generaal Gonzales moesten op de
pleinen kampeeren of werden in ge
kwartierd bij burgers, die met de be
reidwilligheid om de rijzende stef te
eeren, welke kenschetsend is voorset
Zuid-Amerikaansche volk, hun gewone
bezigheden spoedig hebben hervat.
De verliezen bij de gevechteït, die
vier dagen duurden, waren aan beide
zyden aanzienlijk. Maar nauwkeurige
opgaven zijn vrijwel onrhogelijk, daar
de federalen verscheiden van hun doo-
den verbrandden of begroeven, voor
dat de stad viel. Van het oorspronke
lijke garnizoen van 5000 man zijn -er
minder dan 3000 omgekomen en dezen
t strekken nu zuidwaarts langs den San
I Luiz Potosi-spoorweg.
Generaal Gonzales schatte, dat on
geveer 300 federalen waren gedood en
tweemaal zooveel gewond bij den
laatsten aanval, terwijl hij voor het
aantal van zijn eigen dooden en ge
kwetsten ongeveer 200 opgeeft. Deze
schatting is blijkbaar te laag, dtaar het
bekend is, dat de rebellen zware ver
liezen leden bij de bestorming van de
verschansingen der regeeringstroepen
in de Plaza de Armas.
Daar hield generaal Zaragoza het
laatste stand en zijn kanonniers hielden
met veldgeschut en machinegeweren,
goed beschermd door barricaden vree-
selijk huis onder de bestormers.
Volgens meer betrouwbare ramingen
verloren de rebellen tegen de 300 man
alleen aan dooden.
De lijken der opstandelingen qn
federalisten werdén tegelijk in groote
kuilen begraven of verbrand op brand
stapels, die met petroleum overgoten
k waren, zoodat de officieele lijsten der
verliezen wel niet bijzonder nauw
keurig zullen zijn.
onze landgenooten na hun eerste op
neming op het oorlogsvaartuig weer
aan wal zijn gegaan.
De Nederlanders verkeerden niet jn
levensgevaar, doch zochten onderko
men op de Kortenaer, wegens de af
persingen waaraan zij blootstonden.
Noorwegen.
De constitutie.
Zondag is in Noorwegen de dag
gevierd, waarop honderd jaar geleden
de onafhankelijkheid van het Noor-
weegsche volk geproclameerd, en een
grondwet die de meest democrati
sche was, welke men toenmaals in
Europa kende werd ingevoerd.
Noorwegen, dat sedert vierhonderd
jaar niets anders was geweest, dan
een afgelegen en half vergeten pro
vincie van Denemarken, had, na de
ineenstorting van Napoleon’s wereld
rijk. plotseling zijn nationaal bestaan
herkregen.
Wel moest de door de Noren geko
zen „volkskoning”, Christiaan Frede-
rik, na eenige maanden het veld rui
men voor den Koning van Zweden,
bij wiens rijk Noorwegen door de
groote mogendheden der „Heilige Al
liantie” werd gevoegd als een be-
looning voor het partijkiezen van de
Bernadotte’s tegen Napoleon, en ook
als een vergoeding* voor het verlies
van Finland maar men wist te
bewerken, dat de Zwoedsche Koning
den eed op de democratische grond
wet aflegde.
Voornamelijk door het ontbreken
van een sterken conservatief aange-
legden adel, bleef de leiding van het
land steeds in handen van een groote
democratische meerderheid, voortko
mende uit de vertegenwoordigers van
de eigenerfde boeren en van don han
delstand.
In het voorjaar van 1905, toen een
geschil van formeelen aard tusschen
de meerderheid der volksvertegen
woordiging en den Koning tot een
strijd tusschen Zweden en Noorwegen
was uitgedijd, werd de band, die
Noorwegen nog aan Zweden bond ver
broken.
29)
Die meiden moeten" wat zingen,
schreeuwde een roodharige jongen
»?n d? Condor. Het was de rooie,
die bij zijn binnenkomen direct het
nog op Marie gevestigd had.
Zingen! zingen! schreeuwde een
ieder.
De glazen klonken, de heete grog
dampte, stoelen, tafels en banken
werden door de ruwe klanten 'in ge
bruik genomen; de rook van pijpen
®n sigaren sloeg tegen den zolder.
VP een kleine vethevenheid stond de
•.gehoorzame” van juffrouw Darnec
ke een losbandig liedje te zingen,
waarbij de oude baar op een gui
tar begeleidde. In de hoop vergeten
i® worden, had Marie zich naar de
kachel teruggetrokken. Maar toen
h<* lied geëindigd was, trok de rood
harige Marie van haar schuilplaats
Weg en eischte, dat deze zich ook
jjj8 zou laten hooren. Met trotsche
blikken on de lippen stijf samenge-
P®*8t, stond het meisje op de ver
hevenheid.
Kom, vooruit,- begin je haast1,”
schreeuwde de roode, je bent hier niet
Koning te demonstreeren. De politie
zal echter strenge miatregelen nemen.
Gisteren wierpen de suffragettes in
de schouwburgen biljetten met oen
afbeelding van het Buckinghampaleis.
Ulster.
Te Tunbridge Weiss heeft R. Kip
ling voor een uit duizenden personen
bestaande bijeenkomst een oproerige
rede tegen de regeering gehouden. Hij
vergeleek de Regeering van Engeland
met een moordenaar, die eens in een
Indische gevangenis tot hem gezegd
had „omdat ik eenmaal verkeerd ben
begonnen, moest ik wel de eene mis
daad op de andere stapelen en ten
slotte een mensch opofferen”. En is,
meende Kipling, de liberale Regee
ring verkeerd begonnen, en wat zij
nu opoffert, is Ulster. Alleen om lan
ger aan het bewind te blijven en hun
inkomsten te kunnen blijven trekken,
hangen de ministers aan de lersche
nationalisten, die over hun meerder
heid beslissen, Alleen het leger heeft
Brittanniè gered, doordat het vooreen
burgeroorlog weigerde te gehoorzamen.
Het land is in de oogen van alle vol
ken die prijs stellen op do zuiverheid
van hun rechters en de achtbaarheid
van hun regeerders openlijk verlaagd.
Wanneer het thans nog tot een strjjd
zou komen, dan zal slechts te kiezen
vallen tusschen een verstoring naar
buiten of naar binnen.
De rede van Kipling werd door de
talrijke unionisten met gejubel ont
vangen.
Duitsohland.
De „Vaterland“.
Het nieuwe reusachtige Duitscbe
stoomschip „Vaterland”, dat thans
zijn eerste reis naar Amerika doet,
heeft volgens ontvangen draadlooze
telegrammen, een voorspoedige reis
en moet het schip bijzonder „vast“
loopen. Het bekende Amerikaanscho
Senaatslid Aldrich, die de reis mede-
maakt, heeft gezegd, dat hij tot dus
ver meende, dat de „Imperator" de
hoogste luxe en comfort van alle be
staande groote schepen aanbood, doch
hij weet thans dat de nVatorlandu
alles in dit opzicht overtreft.
zenbout. Zij moet tam worden,
ker hè?
Dit laatste betrof natuurlijk de bout
die onder de behandeling der beide
vrouwen zichtbaar kleiner werd.
De sleutel heb ik weer aan de
spijker in de kast gehangen, zei juf
frouw Darnecke. Nu kan ze vannacht
in de diepte zitten en morgen den
geheelen dag ook, en hongerlijden
zal ze, dat trotsche nest!
Daarbij kauwde zij mei vollen
mond en hield het oog stijf gericht
op een mooi groot stuk, om daar di
rect aan te kunnen beginnen.
Twee mannen waren er echter in
de „Lichttoren”, die niet speelden,
en volstrekt geen acht sloegen op
de spelenden ook. De oen was Max
von Ilardenberg, de ander de roodha
rige Bill.
Beiden dachten over de uitvoering
van een plan na, doch hun motieven
waren zeer verschillend. Bill had als
een loerenden tijger de bewegingen
van juffrouw Darnecke gevolgd en
goed opgemerkt, dat zij den sleutel
van Marie’s gevangenis aan den spij
ker bij do kast had opgehangen. Lang
zaam en gluiperig ging hij er toe
over om op een gunstig oogenblik er
een andere voor in de plaats te han
gen, wat aan Max’ aandacht niet ont
gaan was.
leden keizerin-weduwe van Japan.
Men heeft reeds uit de bladen kun
nen vernemen, dat volgens het hofce
remonieel elk lid der keizerlijke fa
milie in de hoofdstad moet sterven.
Zoodoende moest het lijk van keize
rin Haruko, die in haar winterverblijf
te Numasu was overleden, des nachts
van Numaso naar Tokio vervoerd
worden, terwijl men vasthield, aan de
fictie, dat zij nog leefde.
Deze nachtelijke overbrenging, ge
durende welke volgens voorschrift
van het Ministerie des Keizerlijken
huizes geen onderdaan oneerbiedige
woorden over de gezondheidstoestand
van de keizerin-weduwe mocht uiten,
bood een eigenaardige bekoring:
Na het overlijden moesten deuren
en vensters van het kasteel te Numa
su openslaan. Voor den slottuin, die
aan de zee grenst, hield het slagschip
„Kalori” de wacht, soldaten be
waakten alle uitgangen van park en
kasteel.
Aan de huisdeur, waar alle diena
ren en beambten van het slot den
laatsten groet brachten, werd hel lijk
op een draagstoel gelegd en later in
een hofrijluig gezet. Door tie stra
ten, die met zwijgende toeschouwers
en op rijen geschaarde schoolkinde
ren gevuld waren, trok de stoet naar
het station, waar de stoet tot vlak bij
den keizerlijken salonwagen gereden
werd.
Toen voerde de trein het lijk in
den stillen maanlichten nacht (foor
het Ifakonegebergte, overal aan de
voorbijgereden stations door zwijgen
de menigten landvolk opgewacht. Eet»
uitgelezen schaar prinsen, ministers’
en waardigheidsbekleders wachtte den
trein aan het station te Tokio op, al
waar het lijk achter beschermende
gordijnen in een hofrijluig werd ge
zet. Een sterke troepen- en politie
macht had het plein voor hot station
afgezet en in de talrijke straten, die
de stoet op den langen weg naar 't
paleis van Aojama moest doortrek
ken, stonden honderdduizenden men-
schen, allen zwijgend, zelfs het zacht
ste gefluister werd onmiddellijk door
gedempt sissen tot zwijgen gebracht.
Geheimzinnig klonken in het diepe
zwijgen der onafzienbare massa’s,
overgoten door ^et heldere maanlicht
de gedempte milnaüre bevelen, en de
hoornsignalen, die Me bewegingen van
den langen stoet régelden.
In het paleis van Aojama werd de
dood© keizerin door haar schoondoch
ter, de keizerin van
gen en twee uren na
werd do dood als ingetreden
schouwd
kondigd.
De doode vorstin is neergelcgd in
i i Al
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
Maskt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren.
Ekokland.
De suffragettes.
Zondag hebben de suffragettes de
tribunes van het wedrenterrein te Bir
mingham verbrand. Zij zijn van plan
Donderdag a. s. het Buckingham Pa
lace binnen te dringen, om tegen den
Ik kan nu niet vroolijk zijn, aei
Marie met bevende stem. Morgen, ja
morgen zal ik vroolijk zijn en zin
gen, maar, toe nou, laat me nu met
ruat.
In den kelder, jou galgengebroed
schreeuwde de oude en trok Marie
van de verhevenheid af. Een wild
brullend gelach overstemde het ge
kerm van de ongelukkige Marie, die
door haar pljnigster naar de achter
deur werd gedragen.
Ja, wie niet hooren wil, moet
maar voelen. John Bohne overhandigde
haar gelijktijdig den sleutel van den
kelder. Gooi haar maar naar bene
den, moeder, en voor morgen kotot
ze er niet moor uit
Houdt op! houdt op! Ik zal
gehoorzaam zijn, riep Marie in ver
twijfeling, Liever sterven dan in dien
emerigen kuil,’ ik wil......
Te laat, lieveling, te laat! lach
te het vrouwelijke monster en ver
dween met haar slachtoffer achter do
Aan een der tafels heersohto groo-
te drukte. Peter Beil had uit een
kastje dobbelsteen» en een kroes te
Voorschijn gehaald; en nu begon het
spel, waaraan langzamerhand allo
gasten uit „de Lichttoren" dee namen.
De matrozen van „de Condor be
zaten nu genoeg gMd. Twee jaar
lang hadden zij op de zee gezworven
en daardoor heel wat geld bespaard.
In Cuxhaven waren zij uitbetaald en
PRIJS DER ADVRTENTI N
Van gewone regels met bewijsnummerf 0.55
drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
K IWJ: Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit-
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
De petroleum bronnen zijn veilig en
verscheiden tank-booten voeren de
rivier op, met het doel den druk op
de reeds overloopende reservoirs en
pijpen te verminderen. Generaal Gon
zales heeft de verzekering gegeven,
dat de buitenlanders beschermd zullen
worden en de employés der petro-
leum-maatschappijen zijn weer aan het
werk gegaan.
De Mexicaansche kanonneerbooten,
die voor Tampico lagen, zijn ontkomen
en in zuidelijke richting weggestoomd.
Naar welke haven is niet bekend.
We maakten reeds melding van de
verovering door de opstandelingen van
Monclava in het noorden en Tuxpan,
een havenplaats aan de Oostkust tus
schen Tampico en Vera Cruz. De
voornaamste havens aan die kust zijn
nu in handen der rebellen, terwijl
dezen eveneens meester zijn van het
spoorwegnet in het noorden en van
de Tehuantepec-lijn in het zuiden.
De positie van Huerta wordt dien
tengevolge steeds hachelijker. Invoer
van wapenen en munitie kan nu nog
maar alleen van de westkust plaats
vinden en ook daar wordt scherp de
wacht gehouden door oorlogsschepen
der V. 8., terwijl de Amerikanen den
invoer van wapenen voor de rebellen
in de hand schijnen te werken.
Dat Zapata, ondanks zijn overeen
komst met de opstandelingen, volgens
berichten uit Vera Cruz naar de hoofd
stad oprukt, zoogenaamd om op Villa
te wachten, wordt als een teeken be
schouwd, dat hg er meer voordeel in
ziet, de stad nog voor de komst van
dien generaal te plunderen. Huerta
heeft troepen tegen hem afgezonden,
maar durft niet een te sterke strijd
macht aan de verdediging der hoofd
stad te onttrekken. Bij Topilejo moet
reedtf een gevecht tusschen de voor
posten der regeeringstroepen en
benden van Zapata gaande zijn.
Van de bemiddeling der drie/Zuid-
Amerikaansche republieken wordt wei
nig meer vernomen. Alleen wordt be
richt, dat de eerste bijeenkomst te
Niagara Falls, die eerst op heden be
paald was, tot Woensdag a. s. is uit
gesteld, wegens de langzame reis der
Mexicaansche gelederen naar Washing
ton, waar zo eerst gisteren verwacht
werden.
Uit Tampico is een telegram ont
vangen volgens hetwelk de Neder-
landsche kolonie andermaal aan boord
van het pantserschip Kortenaer ge
vlucht is, waaruit wordt afgeleid dat
om een apengezicht te zetten. Zing
op, vooruit
Een hartolijk gelach van juffrouw
Darnecke volgde op zijn woorden.
Het behaagt de prinses vanavond
niet om te zingen, riep het wijf uit,
het gezelschap is haar piet nobel ge
noeg
Neem jo in acht hoor, kleine
heks, schreeuwde John Bohne. Als
je niet zingt, moet je in de kelder
Je treft het juist vanavond, de rat
ten vieren vanavond feest; de ratten
koning zit op een ton en wil in je
schoone halsje springen, nuf
Marie rilde; de kelder was het
ergste, wat zij vreesde. Acht dagen
geleden had men haar er ook inge
sleten en zij rilde nu nog, als zij
aan den nacht in dien dompigen kuil
dacht.
Alleh! Zingen of in den kelder,
zei de oude.
Er kwamen tranen m haar oogen
en met een bevende stem begon zij te
zingen:
„Zoo diep ata de zee, zoo diep
r mijn smart
Ik heb geen thuis, ik heb geen hart!”
Een vuistslag op de laïel maakte
een einde aan haar gezang.
Dat is treurig, wij willen
vroolijks hooren! 8c1hreeu5de11^ro®*!:
Bill heeft gelijk, wij willen wat
vroolijks hooren! riep Peter Beaï.
Vroolijk, vroolijk! geen tranen,
riepen allen.
