au tam” KG EN LS T nbiedingea I >n in de e Couranfy i iiiccet. 12507. Zaterdag 20 Juni 1914. 53e Jaargang. Prinses of Gravin. TAMIXlXLS JAM NIAU’S AM 1 ,ter onwater, baar. Bericht. feuilleton Eerste Blad. XTie-uL-ws- ezx -^-d.-vertezxtie'blsLd. voor <3-oixd.su ezx OxxxstxoZszoxx. slee xx Woordenspel. ESTE. I AllMIEM. 3 SLBN Censuur op .Bioscopen. d.e EESTE. ELST BIJ ARNHEM. Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Verschijnt dagelijks behalve Zon- en Feestdagen. Telefoon Interc. 82. lemiën kosten slrckli uitbetalingI bestaat uit drie i Amsterdam. end aan het Bi anf inkman Zn •rk HFL, ste voedingswaarde en Medaille». zij en mevrouw. zij gekrenkt, om» is, zonder de een en en een PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post. Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post. Abonnementen worden dagelijks aangenomen ende scheikundige he Tandartsen en te Tilburg. Ut. BJSLONJEJf I 8, Gouda. Zij, die zich met ingang van 1 Juli 84. wenschen te abonneeren, ontvangen de tot dien datum ver schijnende nummers gratis. DE UITGEVERS. Schaakbord”, 8 G. C.&F.C. „01; ijksche Plas lO'i van de Roei- en 2 „Gouda”. I ken wij geregeld tg nogen ontvangen’ mcerten, vennaMi deze dan üic ïlden. In de vergadering van den Goud- schen Gemeenteraad van 5 Juni j.l. is, na verwerping van de voorgestelde bepaling in de Algemeene Politiever ordening, waarin verboden werd ge steld dat kinderen, die den leeftijd van 16 jaar nog niet hebben bereikt en niet onder geleide van hunne ouders of verzorgers zijn, toegang hebben tot bioscoopvoorstellingen, tenzij die voor stellingen kennelijk voor kinderen be stemd zijn en als zoodanig a. d. ingang van het voor de vertooning bestemde lokaal en op de verstrekte toegangsbe wijzen op duidelijk zichtbare wijze is vermeld, door den heer Muijlwijk. een nfotie voorgesteld, waarin de wen- schelykheid wordt uitgesproken dat een censuur op bioscoopvoorstellingen worde ingesteld. Deze motie, welke in een volgende raadsvergadering aan de orde zal ko men, is van zeer ingrijpenden aard. De bedoeling daarvan is duidelijk. De bioscoop als inrichting van publieke vermakelijkheid heeft niet de sympa thie des heeren Muijlwijk en zijn geest verwanten en nu van overheidswege een poging wordt aangewend om een bepaling in de politieverordening te brengen, waarbij het belang van de jeugd heeft voorgezeten, nu springt de heer Muijlwijk op het stokpaardje dat hij zoo gaarne berijdtcensuur. Nu wordt censuur gevraagd voor de bioscoop, straks de consequentie daar van, voor het tooneel, voor het va riété, voor de muziek, ja voor de be zoekers en bezoeksters van alle in richtingen voor vermaak en kunst. Hoever die consequentie kan wor den doorgevoerd is niet te benaderen.- Censuur voor de bioscoop wordt gevraagd om te voorkomen, dat er voor kinderen ongeschikte films wor den gebruikt en een commissie zal moeten worden ingesteld, die zal heb- ben toe te zien dat de films goed zyn. Het gaat hier om vertooningen, die voor het publiek toegankelijk zijn met of zonder betaling. Tot het bezoeken van deze vertooningen wordt niemand gedwongen, ieder gaat daar heen uit eigen vrijen wil. Wat aangaat het bezoeken van kinderen aan bioscopen, dat is een zaak, die de ouders aan gaat. Indien de ouders of zij, die als zoodanig optreden, hun kinderen laten gaan naar vertooningen in bioscopen of elders, dan zijn zij daarvoor verant- woordelijk. Bezoeken kinderen dergelijke inrich tingen zonder de toestemming hunner ouders, dan mag als regel gelden, dat deze ouders dat al heel spoedig weten en hun ouderlijk gezag wel zullen laten gelden. Voor ouders, die hun kinderen aan hun lot overlaten, zou alleen een bepaling dienstig kunnen zijn als in do verordening door B. en W. was voorgesteld, die aan zich zelf overge laten kinderen zouden dan kunnen worden geweerd, tenzij zij met iemand komen, die voor vader of moeder doorgaat. Van den bioscoop-exploitant toch kan niet worden verwacht dat elke bezoeker hem bekend is. Voor kinderen met of zonder ge leide (dit doet wat betreft de meer of minder goede invloed van een bios- coopbeeld, niet ter zake) zou het noo- dig kunnen zijn dat er toezicht bestaat op bioscoopvertooningen. Maar dit toezicht bestaat toch immers. De bios coopondernemer weet zeer goed dat hij zorg moet dragen dat door hem behoorlijke films worden vertoond doet hij dat niet, dan komt hij óf in aanraking met de politie, die de macht heeft het verlof tot het geVen van bioscoopvertooningen terstond in te trekken, óf hij verliest de sympathie voor zijn zaak by de ouders, die wel zorg zullen dragen dat hun kinderen niet meer in die bioscoop komen. In deze beide gevallen is de bioscoop ondernemer de dupe en daarom zal hij zich wel wachten om iets op het doek te brengen, wat niet in den haak is. v De ondernemer stelt daarom met aan zijn ideaal. Nu, ik hoop maar, dat zij met hem trouwt en laten dau voor mijn part maai* lang gelukkig met elkaar leven. Zij keerde zich om en tot prins laerstein, die juist haar loge was binnengetreden en was zoo lief en beminnelijk tegen hem, dat de dames het hoofd schudden en zich ergerden over Haar onverbeterlijke coquetterie. Wezenlijk| die vrouw was niet te doorgronden Gisteren bij mevrouw von Buch- tritz had zij graaf Waldenburg nog zoo in het oog loopend lief behan- deld, dat men aan een heimelijke ver- I koorlijke volksdracht achter loving dacht on vandaag hetzelfde 1 spel met prins Iserstein Modelijden-, de zielen maakten reeds het voorne men den graaf bij zijn ‘terugkeer mee te deelen, hoe zij zich gedurende zijn afwezigheid gedragen had; het was plicht den goeden, begeerenswaardigen man te waarschuwen, nu het nog tijd was. Rijksgravin Waldenburg... zoo iets ontbrak nog maar aan dat hoogmoedige schepsel. Haar aanma tiging ging nu reeds alle grenzen te buiten, niemand was meer veilig voor haar impertinenties. In (te vergadering van de Vrou wenvereniging was diep avond een storm van verontwaardiging over Katharina’s gedrag losgebarsten. Wat mevrouw von Buchtritz over haar Dit nummer Men. doauxroode Perzische zijde die met goud bestikt was. Zij had ’t haar hoog opgekamd, en vastgesto ken met een agrafe, die van goud en edelgesteenten fonkelden. Zoo lever de zij een betooverenden aanblik op. Ia de hooge standen van M. kon er Hechts èén dame met haar vergele ken worden en dat was de zeven- tienjarige prinses Margaretha, die in loge d’avant scène eveneens de voor stelling bijwoonde en reeds lang door Katharina was opgemerkt. „Zij zou juist een geschikte vrouw voor Waldenburg zijn,” dacht me- k vrouw von Halten. Zij is een engel r en zou beter bii hem Dassen dan ik. verties meer in geplaatst krijgt ook. Er is geen enkele waarborg meer, dat er goede films worden vertoond en de strooibiljetten, welke deze bioscoop in den laatsten tijd rond stuurt, moet men niet in de gezinnen laten slingeren. Wij hebben gemeend te moeten waarschuwen, na vroeger te hebben geholpen aan het vesti gen van een zeker vertrouwen.” Nu wete men dat de hier genoem de Bredasche bioscoop, aanvankelijk stond onder r.k. censuur en toen door het blad werd aanbevolen in „het vertrouwen van het weldenkend pu bliek”. Dat „weldenkende” publiek kwam echter niet en met de sympathie van het r.k. blad alleen kon de bioscoop-direotie haar zaak niet drij ven. Dus gooide zij het over een anderen boeg, er kwamen andere films (altijd onder censuur der gemeentelijke commissie) en het programma werd aangevuld met een variété-nummertje. Blijkt hieruit nu niet dat de offi cieels commissie van censuur nog niet altijd een waarborg is voor een goed programma? De hier genoemde bepa ling in de Bredasche verordening is juist wat de heer Muijlwijk hier wenscht. Maar in Breda vraagt men zich nu al af, Wanneer de „keuring” wordt ingesteld voor de variété-voorstelling 1 Waar de censuur van overheidswege begint, is het eind niet te zien. Te Breda bewijst de verordening in de praktijk dat ze een dwaasheid is laten wij in Gouda dan van die dwaasheid verschoond blijven. 9) Dienzelfden avond trok de schoone mevrouw von Salten de algemeene aandacht in de opera. En bet knap pe figuurtje van mevrouw von F$r- now verbleekte geheel bij den glans, die van Katharina afstraalde. Deze bad een prachtig gegarneerde robe van zwart atlas aan en daarover was achteloos een bornoe van Bor- geworpen, Zij had 't vastgesto- f 1.25 1.50 1.50 1.90 aan. ons Bureau Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren. (.OlllSiH E COURANT P R IJ S D E R ADVËÏÏTÏÏNTÏÏÏÏ: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Elke regel meer0.10 By drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vóoruit- betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel. Groote letters én randen naar plaatsruimte. Dit was het geluid vóór do ver kiezing. Na de verkiezing is het van ande ren klank. In het nummer van 13 dezer van hetzelfde a.r. weekblad is do heer Kolijn, den a.r. vroeden vader aan het woord om van zijn blijdschap te ge tuigen na de overwinning in het eerste district. „Ons hoopke is met één vermeer derd”, zóo juicht hy. „Het is nu in Gouda’s Raad 6 A.R., 1 R.K. Welnu, dat geeft moed en hoop. Nog 3 en dat zullen dienen te zijn R.K. Billijk en eerlijk beide. Jaal moest het zelfs wezen 1 R.K. er bij, 1 A.R. er af, dan nóg”. Toen wij het stukje van den heer Kolijn lazen, dat overvloeit van innige dankbaarheid aan de R.K. kiezers en vooral de regels, die wij hierboven aanhaalden, toen dachten wij Jon gen, jongen, wat heeft onze edel achtbare dat mooi gezegd. Dat is flink van hem om zijn coa- litiegenooten, die het vuur uit hun sloffen hebben geloopen, die zelfs brancard-diensten hebben gepresteerd, toch ook wat zetels te willen geven, ja zelfs een a.r. zetel daarvoor willen opofferen. En wij herinnerden ons direct dat het achtbare raadslid voor het tweede district in 1915 moet af treden en wij begrepen terstond dat hot zijn bedoeling Was zijn zetel voor een roomsch-katholiek in te ruimen. En toen vonden wij zyn mooie woor den nog mooier. Wat een zelfopof fering lag daar niet in Toch zijn wij, kalm nadenkend, in Bij de jongste gemeenteraadaverkio- I twijfel geraakt Die mooie woorden ng in distnct I ia er aan r. k. zijde ‘n nBe Gonwenaar geschreven „ingezonden, buiten verantwoordelijk heid van de redactie.” Het was dus niet een herroepen van hetgeen de redactie van dat blad juist vóór de verkiezing had geschre ven. Juist dat „ingezonden” maakte onzen twijfel nog grooter het gaf zoo den indruk alsof de redactie het niet erg aangenaam vond, alsof het niet erg met haar zienswijze strookte, an ders had ze het toch Wel redaction- neel kunnen plaatsen. O f, zou de redactie soms meenen dat het raadslid Kolijn „de Gouwenaar” te baat nam om te getuigen van zijn goede gezindheid ten opzichte van de roomsch-katholioken, juist omdat dit raadslid in 1915 aan de beurt van zing in district I is er aan r. k. zijde wel eenige wrijving geweest naar aan- leiding van de vraag wie'de candidaat van rechts zou zijn in deze vacature.* Meerdere stemmen zijn er opgegaan om een roomsch-katholiek candidaat te stellen, doch het bestuur der kies- vereeniging was van andere meening en het resultaat was, dat steun werd toegezegd aan den candidaat dor enti re volution nairen Het a.r. weekblad „De Gouwenaar” schreef toen „Het getuigt van verstandige tak- tak dat men tot overeenstemming is gekomen om ditmaal het aanwij zen van den candidaat voor district I over te laten aan de antirevolu tionaire kiesvereeniging.” een onverklaarbare voorliefde voor de schoone zondares. Zij wist bijou» alle verkeerde dingen van mevrouw von Sallen en toch had zij gedurende de entre-acte de encode in de foyet zeer vriendelijk gegroet en langer ine| haar, gesproken dan niet eenige au* dere dame. Mevrouw von Fernow was vreeset lijk teleurgesteld en zoodra zij passende gelegenheid vond, nam Charlotte, de gezelschapsjuffrouw, in verhoor. „Heeft mevrouw von .Halten u ver» teld, dat graaf Waldenburg een gtooj te erfenis heeft gekregen?” „Neen, mevrouw, geen woord.” „En dat hij gem i men tijd afwezig zal zijn „Neen, ook niet| „Waarschijnlijk is dat hij heengegaan is, zonder af scheid van haar te komen nemen. „Hij is afscheid wezen nemen, me vrouw. Dezen mórgen, voor mevrouw uitreed, is hij bij haar geweest.” Mevrouw von Fernow was een oogenblik verlamd door verbazing ’en verontwaardiging. Dus daarom had Katharina van morgen het bericht van Waldenburg en de erfenis zoo koel opgenomen. Zij wist het al! Zij was zeker van haar zaak, zij wist dat het slechts van haar wil afhing om rijksgravin zorg zijn programma samen, maakt zelfs speciale voorstellingen voorkin deren, waar zij zich een middag kun nen ontspannen met grappige en ook leerzame beelden. Dit feit, het geven van kindervoorstellingen is voor de ouders een wenk van uen ondernemer, dat zij gerust hun kinderen daarheen kunnen zenden. De instelling van die voorstellingen heeft dan ook het re sultaat, dat de avondvoorstellingen, wellicht op een heel enkele uitzonde ring na, niet door jeugdige kinderen worden bezocht. Waarom dan nu nog een censuur van gemeentewege, waar èn de on dernemer, èn de overheid èn de ouders direct of indirect invloed uitoefenen op hetgeen vertoond wordt? Maar bovendien mag bij het uit spreken van de wenschelijkheid van het instellen eener commissie van cen suur wel de vraag worden gesteld In welke richting moet censuur wor den geoefend En daarbij Wie zal als censor optreden De eerste dezer vragen maakt ver schillende beantwoording mogelijk. Nu zal men zeggen dat die richting moet zijnde beoordeeling van wat goed is en wat slecht. Maar dan doet zich een nieuwe vraag voorwelke film Is goed en welke is slecht en waarom? Da beantwoording daarvan is uiterst moeilijk, zooals blijkt uit geen van commissies wan censuur be kend is geworden. Te Breda doet zich een eigenaardig geval voor. Daar is reeds eenigentijd een bioscoopverordening, welke be paalt, dat voorstellingen alleen toe gankelijk kunnen zyn voor kinderen beneden 16 jaar, wanneer de films door een te benoemen commissie zullen zijn goedgekeurd. Nu kwam in het r.k. Dagblad van Noord-Brabant dezer da gen het volgend bericht voor: „Eenigen tijd geleden hebben wij medegedeeld, dat in ons blad slechts advertenties worden opgenomen van zulke bioskopen, die waarborgen geven, dat alleen films vertoond worden, welke niemand stooten. Sindsdien adverteerde in ons blad „De Witte Bioskoop” ook wel Fa- milie-Bioskoop” geheeten en deze heeft dan ook het vertrouwen van het weldenkend publiek verworven. Het wordt echter tijd erop te wij zen, dat deze Bioskoop niet meer in ons blad adverteert en er geen ad-i dit nog geheim willen houden wegens den verplichten rouw. Moest dié zoo trotsche en hoogmoedige mevrouw von Salten dan alles gelukken? Moes ten dan al haar wenschen vervuld worden! Zij geraakte daardoor in een vree- selijk slechte luim, want zij*kon het niet langer betwijfelen; haar wraak zou haar nu ontgaan. Waarover zij eigenlijk wraak wilde nomen, wist ze eigenlijk zelf niet, want Katharina had haar nooit anders dan goed ge daan. Al de goedheid van mevrouw von Salten veranderde echter niets aan het feit, dat haar schoonheden de bekoorlijkheden van mevrotiw v. Fernow in de schaduw stelde en dat bij haar Parijsche robes de thulsge- maakte kleedjes van Helene von Fer now in het niet zonken. Mevrouw von Fernow was dus in oen vroeselijk slechten luim, maar haar vriendelijke glimlach verdween eerst toen zij aan den uitgang van het opera-gebouw van Katharina af scheid had genomen. Mijnheer von Fernow kwarn haar afhalen. Hij wilde met haar in een der gereedstaande huurkoetsen stap pen, maar zij wees zijn aanbod zeer knorrig af. brief, die Hare Excellentie vootlas, i had hel overige gedaan. Men hui verde van zulk een verdorven vrouw. Als zij nog zelf geschreven had Neen, maar door haar gezelschaps juffrouw liet zij het bestuur mede deel en, dat zij niet als winkeljuffer kon optreden bij den te houden wel- dadigheidsbazar omdat dit 'te veel van haar krachten zou vergen. Wat een ontzettend koud hart, wat een gemis aan naastenliefde, wat een aanmatigende hoogmoed I Als do voornaamste dames zich voor de armen opofferden en in be- r de toon bank wilden staan» dan kon de we duwe van een handelsraod dat toch ook wol doen zonder haar waardig heid maar iets te verkleinen. Hel was helaas een feit, dat vereeniging door deze weigering groot verlies leed, want onder de heeren waren dwazen genoeg, die heel gaarne de prijs van een glas wijn honderdmaal duurder wilden be talen. indien de schoone mevrouw von Salten op hun gezondheid eerst een klein slokje er van proefde. Had men de toonaanneefster der voorname gezelschappen, prinses Mar garetha, slechts kunnen overhalen om door haar openlijk betoond misnoegen mevrouw von Salten te doen begrij pen, dat zij verkeerd gehandeld had. 0.35, voor elke (Wordt vervolgd.) met den graaf verloofd en had mei ate door het lot heel anders gevormd Zij zou geheel beantwoorden ontmoeting met haar vertelde, had de Maar prinses margareum wu» gemoederen reeds opgewonden en de half óen kind en koesterde bovendien.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1914 | | pagina 1