w
R
Prinses of Gravin.
huis.
Bericht.
o. 12512.
i
behalve Zon
SïiteKrgiSjE;
Telefoon Interc. 82.
Buitenlandsch Nieuws.
icier
SN
'ork
jwiel.
en laag in prj
KHJDj
Vrijdag 26 Juni 1014. 53e Jaargang.
Verschijnt dagelijks
Telefoon Interc. 82.
en Feestdagen.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
FEU ILL VHM
EN
f
ja. 10
i sterdam.
heen en kom
hoogmoedige Katha-
die
V
14)
dames
iasie
en
jachtliefhebberij van den hertog
i Zn..
VQ(
me
de
)IOR”
IDAM
eheikundige
ndartsen en
^ice-Voorz.
DORST, Pen
de
een
en
haar
de
Er
te
na
aan
deze
a Amsterdi
.ntsoen 8
Muziekki
joegen”, 7
ps 7eReg.
geregeld t
ontvangen
n, vei
dan
nam
i den
ik
en
wel
men in dezen
Brokkenhui
aan een da
Tel. n°. 171,
halen, wat
f'
GOUDSCHE COURANT
me dadelijk naar Thomson. Ik deelde
hem mede, dat de overste gevallen
was, en op hetzelfde oogenblik r
onverwachts het geweervuur op
Hnkervleugel weer toe en moest
terug naar het munitie-depot, de eeni-
ge plaats, van waaruit aan den
linkervleugel steun kon. worden ge
geven.
Abdullah
twee weken, eer
de gezelschappen
zijn, met de veronderstelling, dat deze
verandering van gedragslijn een vrucht
is van de pogingen welke door de
Dnitsche regeering zijn aangewend,
om den naijver tusschen Oostenrijk en
Italië te verzachten.
Wellicht zal men, op aandrang van
Duitschland zijn overeengekomen om
de leiding van het internationale es
kader toe te vertrouwen aan een ver
tegenwoordiger van het in deze Al-
baneesche quaestie vrijwel neutrale
Engeland.
Zij, die zich met ingang van 1
Juli a.s. wenschen te abonneeren,
ontvangen de tot dien datum ver
schijnende nummers gratis.
DE UITGEVERS.
den Rrhjiabr
leiden; zelf nam
vlal
nitiemagazijn, waar il
de vuurlinie was en
gemakkelijkst kon .w
doorbraak, en verdekt
daar hel, munitietraril
regelen. Ik nam zelf
Even voordat ik dein heuvel verliet
kwam overste Thomson nog bij mij;
ik bracht hem rapplort uit, waarop
hij zeide:
- Breng alles, fcat je aan kanon
nen hebt, in 't vuur, ze zijn de brug
al over, ik ga ereven
dadelijk terug...
Ik liep toen de stelling af, en
overal suisden de kogels; beneden,
bij ’t magazijn, sjouwden we de ka
nonnen in stelling, toen we eens
klaps een hevig vuur kregen.
PRIJS VAN HÈT-ABONNEMENT:
Per kwartaalf 1.25
Idem franco per post. .„1.50
Met Geïllustreerd Zondagsblad1.50
Idem franco per post,1.90
Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren.
romantische en phantastisehe voor
stelling verzonnen, die zeker vreemd
soortig en onlogisch was maar veel
effect zou maken.
De wilde dieren, waarop de hertog
in Europa en daarbuiten jacht had
gemaakt, zouden optreden om den
hertog geluk te wenschen, echter zon
der een woord te spreken. De spreek
ster van Diana, de verheven dochter
van Jupiter, die, door faunen
nymphen omgeven, optrad om
onderdanen aan d0n feestvierenden
jager voor te stellen Bevallig0 dan»
sen, waaraan de dieren, de jacht-
nymphen, de faunen -m dryaden en
ook boeren en boerinnen zouden deel
nemen, moesten het slot der voorstel
ling zijn.
Hoe de wilde dieren op de gedach
te kwamen hun onvermoeiden vijand
geluk te wenschen met zijn rustigen
ouderdom, zou moeilijk te zeggen ge
weest zijn; er was trouwens in de
geheele vertooning geen spoor van
logica. De verzen daarentegen waren
sierlijk en vol verheffing, rijk aan
vernuftige toespelingen’ en het geheel
was onder leiding van een beroem
den schilder, zeer artistiek ingericht.
De rol van Diana was door vele
dames heimelijk begeerd. Eerzuchtige
moeders hadden op het fijnst geïntri
geerd om hare dochters deze rol te
verschaffen. Jonge dames hadden haar
liefste woordenen blikken verspild
aan den schfljbri die allee regelde,
was daar ook al weer
druk in de weer, en daar trof 'K le
vens majoor Roelfsema, thans de al-
gemeene leider.
Doodkalm en eenvoudig als altiji
gaf hij zijn bevelen en daar ver
scheen ook alweer dr. Reddingius, en
toen we daar zoo stonden, hoorden
we plotseling een granaatkartets bo
ven ons hoofd springen. Het was een
eigen G.K. I, die te vroeg sprong.
Het liep gelukkig nogal goed af.
Ik sjouwde toen een half uur rond
om overal het munitie-transport
controleeren en mijn drie B.C.’s
te gaan. Alles ging goed en net toen
ik weer beneden was, ging ’t weer
aan alle kanten los. Ik gaf toen Mn
stuk aan Abdullah, nam zelf het an
dere, want daarvan hing veel af, om
dat ik het vuur moest leiden tot vlak
voor de eigen stelling, over de e’gen
troepen heen. Sar commandeerde den
linkervleugel, waar zeer heet toe
ging en die moest gestound.
Het was snik-heet, en ik doodop,
en altijd «mg het maar door, richten,
tempoeren, laden, vuur
Daar kwam Ranette bij ons, deje-
cretaris der Roemeensche legatie, die
mij vroeg, of hij wat vopr mii kou
doen. „Asjeblieft, haal roe eejj llc‘«‘h
champagne”, zei ik, en du goede ƒ•-«-
gen was binnen een kwartier terug
met het gevraagde. O, hoe dat smaak
te Ik gaf er ook mijn soldaten van,
en Abdullah en j>t gaf frisschcn
moed, hetgeen nomig mocht he >toti,
want bet was pas 11 uur en we
moesten vechten tot 'e avonds 7 uur,
toen we eindelijk vrijer adem konden
halen, maar ach wat balden wj niet
verloren
Hoe hevig we geschoten hadden,
bleek wel hieruit, dat ik twee keer
heb moeten ophouden wegens warm
foopen van mijn kar on, en het m*t
water heb moeten begieten.
’s Avonds was ik geheel uitgepu1.,
en kon door mijn gewonde knie niet
meer voort, zoodat ik tijdelijk hei
commando moest overgeven aan den
ingenieur Hoessler.
Den volgenden dag majoor Kroon
was intusschen hfer aangekomen
werd een tegenaanval voorbereid, d’e
zooals u bekend is. niet gelukte.
Majoor Kroon gedroeg zich daar
bij zijn naam waardig.
Tijdens dit gevech* leidde ik,
„Het is vreeselijk,” verklaarde He
lene von Fernow.
„En. dan nog dat zij zich
hoeft laten
besloot de*,
verzekerde
het vers
hoofdstad. Het sneuvelen van
Overste Thomson. Kapitein
Fabius gewond.
Kapt. Fabius, een der bekende Ne-
derlandsche officieren in Albanië zond
dd. 20 Juni uit Durazzo een brief
aan het Rotterd. Nieuwsblad, waar
in de volgende levendige beschrijving
wordt gegeven van het gevecht om
Durazzo en den dood van luit.-ko
lonel Thomson:
zoo lang
i bidden, voor zij genadig
u^l te vervullen. Treskow
“^hij, dat zij eerst rond
weg het verzoek der hoeren afsloeg,
en dat de persoonlijke tussebenkomst
van de prinses noodig was om haar
van besluit te doen veranderen."
„Wat een aanmatiging”.
„Ongehoord!”
„Nauwelijks tegelooven!”
Zoo praatten verscheidene
in hot salon bij mevrouw von Fernow.
Alleen de vroolijke Else von Stasch
waagde het op te merken, dat zij de
keuze zeer gepast vond.
„Of zij goed declameeren zal, weet
ik niet, maar aan een voorwinkIp
zal zij zeker Voldoen: zij zal er be-
kborlijk uitzien.”
Daarbij speelde zij met haar thee
lepeltje en sloeg met heimelijk genoe
gen de ergernis der dames gade. He
lene lachte zenuwachtig.
„Dat ’8 een kwestie van smaak
een onregelmatig gezichtje met een
paar huiveringwekkende oogen.”
„Geen teint.”
„Geen jeugdige frisch^eid.”
„Geen houding die inukuk maakt.”
Mevrouw vOn BuchtritzVette zich’
bij deze woorden nog rechter in haar
•doel en keek de neuswijze kleine lui-
tenantsvrouw doordringend aan.
(Wordt vervolgd.)
niets was. Zij hadden het al eenige
avonden bemerkt.
Zoo ging ik slapen.
Het zal zoowat half vier geweest
zijn, toen er plotseling vreeselijk op
mijn deur geklopt of liever gebonsd
werd. Ik deed slaapdronken open en
zag een Albaneesch onderofficier voor
mij, die in hevige ontsteltenis naar
buiten wees.' Ik nam mijn kijker en
ijlde naar buiten, in pyjama en op
bloote voeten en werkelijk, daar zag
ik’, door het moeras, dat wij eigen-
Ifik ondoorwaadbaar dachten, lange
■jen rebellen.
II De afstand was nog groot, maar
uk had geen tijd te verliezen, de stad
^nzienüjke hoeveelheden stfeen-
bevat, blijkt uit de bonngeh di<| rzolfe geen üjd
i zijn in do omstreken vair een granaat
Nu was de batterjj daar ongeveer
net in de bocht van de heele stelling
opgesteld en ik kon dus naar twee
kanten front maken.
Snel brachten wij dan ook een ka
non in stelling, op 300 meter achter
de loopgraaf. De kogels klikten legen
de schilden. De rebellen waren al met
het bloote oog zichtbaar. Ikzelf zette
mij aan ’t kanon, tempeering 7Ü0, af
stand G00.
Goddank, het viel net goed, maar
ik had vergeten op te staan on kreeg
het kanon legen mijn knie, zoodat ik
tegen den grond geslingerd werd.
Ze wilden mij ai wegdragen, maai
gelukkig liep het in ’t begin nogal
los, eerst tegen den avond was ik
zoo stijf, dat ik' niet meer gaan kon.
Zekm* wel 20 minuten schoten wij
door als razenden, terwijl de kogels
al door maar rond ons en tegen de
schilden vlogen.
Toen kwam er even pauze en een
Amerikaan (een teruggekeerd Euro-
peesch landverhuizer) fluisterde mij
iets in het oor.
„Lt. kol. Thomson wounded!” en
even later: „Thomson dead!”
Het trof me als een slag, maar ik
had geen tijd, de vijand drong weer
op. De afstand werd steeds korter,
want ondanks het hevige vuur van
Hoessler, was de vijand zoo dicht ge
naderd, dat hij daarboven niet meer
schieten kon. Wanhopig zwoegden
we vepder.
Ik was Goddank, absoluut kalm,
in een soort dofte onverschilligheid.
PJoteeMw* dr. Jteddingjue
naast me, rustig, Kaïm, een prachtke
rel; ik keek hem even aan. „Is hel
waar?” vroeg ik! „Daar ligt hij, hij
was direct dood.” En de dokter ging
weer verder, even kalm, overal In
de voorste linie op de bedreigde plaat
sen zag men hem zijn hu,p verlernen.
En we vochten verder. Het was al
moordend warm; voorbij ons werden
steeds meer gewonden gedragen, en
aan alle kanten nam het geweervuur
toe. Eindelijk minderde het wat aan
mijn kant en op hetzelfde oogenblik
kwamen de correspondenten van da
Matin en een Russisch) collega naar
mij toe en drukten mij de hand.
„Prachtig,' zeiden ze, „het vuur^
viel prachtig. Het gaat goed!”
Toen ging ik de stelling weer even
langs om te zien, of er overal
munitie gebracht werd.
Boven op de heuvels waren
Europeanen heel leuk bezig,
werd prachtig gericht, al gierden de
kogels er ook om ons heen, zoodat
zelfs een kanon en een kijker be-ieha-
digd werden.
Daar zag ik toen ook de koning
en ik meldde me bij hem. Hij /roeg
doch plotseling was dat veranderd,
toen zijn keus bekend werd.
Men was vreeselijk verontwaar
digd.
Alweer
rina
Natuurlijk was die rol eerst
de prinses aangeboden, maar
had verklaard geen talent voor de\
clamatriee te hebben en liever de voor
stelling als toeschouwster te willen
bijwonen; toen was dfr keus op me
vrouw von Salten gevallen.
Algemeene verontwaardiging on
der de dames.
Waarom werd de rol van Diana
aan een vrouw gegeven, terwijl toch
genoeg bekoorlijke .meisjes daarvoor
te vinden- waren. Het was ongerijmd
de jonkvrouwelijke godin door *eene
vrouw te laten voorstellen... en dan
nog wel door die coquette Katharina.
Mevrouw von Buchtritz waagde 't
zelfs met de prinses over het geval
te spreken. Mevrouw von Salten was
wel een geboren baronesse von Ho
henfels, doch door haar huwelijk met
don handelsraad, die in zijn jeugd
smidsknecht’was, iets, dat Hare poor-
luchtigheid misschien onbekend was,
had zij zich verlaagd en in den stren
gen zin des wqords kon zij niet aan
het hof toegelaten worden. DoCh deze
bedenkingen werden door de prinses
lachend afgewezen.
Men moest zich dus in het geval
schikken.
Verleden Zondag was er bieravond
bij den ingenieur Schmid, oen vroo-
lijken Müncheaer* met een alleraar
digste vrouw. Zoo wat de heele vreean-
denkolonie was present en er he^jsch-
te een allerprettigste stemming. Wij
wanen er ook met den overste, die dd
ziel was van alles.
Om 11 uur, toen het feest nog op
’t toppunt was, ging ik al weg want
ik was een weinig verkouden.
Ik woonde in de kazerne, vlak bij
de kanonnen. Even ging ik nog de
wacht inspecteeren; er was niets bij
zonders... ja toch... een groot bivak-
vuur trok mijn aandacht, maal’ een
patrouille verzekerde mij, dat het
keeren. Hij trad weder in het leger
en huwde een Wurtembergsche prin
ses, zoo oud als hij, en meer door
vernuft en lieftalligheid uitmuntende
dan door lichamelijke schoonheid.
Hoewel dit huwelijk om bijredenen
gesloten was, waren de echtelieden
toch zeer gelukkig met elkander. De
hertog, die steeds naar avonturen ge
zocht had, werd een teeder echtge-
noet en vader, die met genoegen den
invloed der schoone, edele huiselijk
heid ondervond.
Toen de hertogin aan ’n zenuw
koorts stierf, werd hij in diepen fpuw
gedompeldalleen de kinderen, .zijn
zoon en zijn aangenomen dochtertje,
konden hem langz imerhand ove'het
zware verlies troosten. In zijn hart
namen beiden evenveel plaats in,
doch al zijn eerzuchtige plannen gol
den den eenigen zoon, die de diplo
matieke carrière gekomen had en thans
a'an de Oostenrijkstfhe ambassade te
St.-Petersburg geattacheerd was.
Het gerucht Voorspelde prins Leo
pold een groote toekomst. Men wilde
weten, flat hij weldra met een Oos-
tenrijksche prinses verloofd zou wor
den. en dat hij zelfs, als candidaat
voor een juist vacant gekomen troon
was voorgeslagen.
In den avond voor den feestdag
zou den hertog een zeer bijzondere
hulde gebracht worden. Een dichter
lijk genie had met het oog op
PRIJS DER~ ADVERTENTIÊN:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55
Elke regel meerfr.lu
Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
Belqië.
Dat de Henegouwsche ondergrond
nog aanzienlijke hoeveelheden steen
kolen 1
gedaan zijn
Bergen.
Men heeft er uitgetrekte lagen kolen
ontdekt, verspreid over het grondge
bied der gemeenten St.-Chislain, Bau-
dour, Hautrages en voortloopend naar
het noorden van Frankrijk.
Men gaat nu nieuwe putten boren
te Goegnies-Chaussée, te Quévy, te
Roisin en te Feigpes. De mijnwerkers
uit Borinage, die nu verplicht zijn uit
te wijken naar het noorden van
Frankrijk, zullen binnen betrekkelijk
korten tijd werk genoeg kunnen vinden
in hun streek.
Het duurde bijna
Katharina weer in
verscheen.
De Zuid-Duitsche stad, waar Ka-
tharina woonde, had een aanzienlijk
garnizoen en de commandant daar
van was een verre bloedverwant van
den regeerenden vorst. Hierop was
men niet weinig trotsch; men schaar
de zich vol toewijding rond om den
hertog en diens jonge bekoorlijke
nicht, die na den dood harer^ ouders
in zijn huis een vriendèlijke opname
gevonden had.
Hertog Frederlk was ten gowddig
jager; in zijn jong® jaren was hij
I ook buiten Europa ter jacht gegaan.
De ijsbeer aan den Noordpool
de leeuw in de Afrikaansche woes
tijn wanen voor hem \niet veilig ge-
weeet. Hij had hetVpoor van den
beer in de wouden van Canada ge
volgd en den koningstijger uit de
Dsjoengels van den ^ngee opge
jaagd. De overweging, dflt hij laat
ste vertegenwoordiger 'an\zijn oud
geslacht was, deed den deMig-jangen
man voor goed naar Europa terug-
De toestand in Albanië.
Hoewel Durazzo het nog altijd uit
houdt, kan toch niet worden ontkend,
dat de algemeene toestand voor den
Bfins en zijn getrouwen steeds hache
lijker wordt.
Elbasan genomen, Walona bedreigd,
Prenk bib Doda, indien hij al voor-
nbmens was om hulp te bieden, thans
in elk geval machteloos gemaakt, dit
alles schijnt te wijzen op een spoedige
debacle van heel de Albanoesche „re
geering”.
Als eenige lichtpunten in dqze duis
ternis moeten beschouwd worden het
bericht, dat de onedtoigheidtusschen
den Prins en de NedeF&ndsche missie
schijnt geëindigd en cJ^W^dorlandscho
officieren-hun ontslagaanvrage hebben
ingetrokken, alsmede het optreden van
den Engelschen schout-bij-nacht. Deze
laatste die, als oudste in dienstjaren
oiuaiddalliik .-na. züuaankomst bat
vel over de internationale vloot voor
Durazzo op zich nam, deelde de aldaar
aanwezige gezanten, zoowel als den
Prins en de bevelhebbers der oorlogs
schepen mede, dat hij van zijn regee
ring in opdracht had, om des noodig
met zgn manschappen, de stad tegen
de opstandelingen te verdedigen. Zoo
wel de Italiuansche als de Oostenrijk-
sche gezant verklaarden, dat zij het
met deze opvatting eens waren, en
dat ook zij de bemanning hunnej oor
logsschepen voor dat doel zouden ge
bruiken.
Met deze verklaring wordt dus de
itot dusver gevolgde taktiek van Oos
tenrijk en Italië ten opzichte van Du-
razzo gewijzigd.
Tot «dusver was met name van Ita-
liaansche zijde herhaaldelijk verklaard,
dat de matrozen der oorlogsschepen
slechts zouden worden gebruikt, om
de^ noodig de gezantschapsgebouwen
te verd4aigen tegen de opstandelingen
indien deze de stad mochten hebben
veroverd.
Men zal wel niet ver van de waarheid
nog groot,
en iedereen moest gealarmeerd.
Ik snelde naar het kanon, nam
.1 voor dea opzet, deed er
een granaat in en vuurde af, en nog
eens, en’ nog eeqs.
Onmiddellijk begon ’t geweervuur
ook op den rechtervleugel en ver
scheen mijn Albaneesche luitenant Ab
dullah met een paar van de wacht.
Ik wees hem het doel en de bat
terij opende het vuör.
Toen ging ik. mij direct aankleeden
en hing mijn revolver en kijker om,
en toog naar de kanonnen. De ko
gels begonnen reeds aardig te flui
ten en de eerste twintig minuten
werkte ik met Abdullah als eem paard
terwijl aan alle kaarten het geweer
vuur steeds heviger werd.
Daarop kwam Sar voorbijhollen
even een snelle handdruk en hij ijlde
Al spoedig daagde nu een aantal
van de vrijwilligers op en ik deelde
ze in. Aan een flink Oostenrijksch
ingenieur gaf ik de beide hoogste
kanonnen en de twee andere bij de
kazerne aan een zekeren Merten.
Deze beide batterijen stonden zeer
domineerend en het vuur ervan was
door ’t inzicht in het terrein het ge
makkelijkst te leiden; zelf nam ik
do batterij in de vlakte bij het mu
nitiemagazijn, waar ilrjÜit dichtst bij
^j»en bij een
B'o* ik van-
?0rt hot beste
.bdullah mede.