w R Prinses of Gravin. huis. Bericht. o. 12512. i behalve Zon SïiteKrgiSjE; Telefoon Interc. 82. Buitenlandsch Nieuws. icier SN 'ork jwiel. en laag in prj KHJDj Vrijdag 26 Juni 1014. 53e Jaargang. Verschijnt dagelijks Telefoon Interc. 82. en Feestdagen. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. FEU ILL VHM EN f ja. 10 i sterdam. heen en kom hoogmoedige Katha- die V 14) dames iasie en jachtliefhebberij van den hertog i Zn.. VQ( me de )IOR” IDAM eheikundige ndartsen en ^ice-Voorz. DORST, Pen de een en haar de Er te na aan deze a Amsterdi .ntsoen 8 Muziekki joegen”, 7 ps 7eReg. geregeld t ontvangen n, vei dan nam i den ik en wel men in dezen Brokkenhui aan een da Tel. n°. 171, halen, wat f' GOUDSCHE COURANT me dadelijk naar Thomson. Ik deelde hem mede, dat de overste gevallen was, en op hetzelfde oogenblik r onverwachts het geweervuur op Hnkervleugel weer toe en moest terug naar het munitie-depot, de eeni- ge plaats, van waaruit aan den linkervleugel steun kon. worden ge geven. Abdullah twee weken, eer de gezelschappen zijn, met de veronderstelling, dat deze verandering van gedragslijn een vrucht is van de pogingen welke door de Dnitsche regeering zijn aangewend, om den naijver tusschen Oostenrijk en Italië te verzachten. Wellicht zal men, op aandrang van Duitschland zijn overeengekomen om de leiding van het internationale es kader toe te vertrouwen aan een ver tegenwoordiger van het in deze Al- baneesche quaestie vrijwel neutrale Engeland. Zij, die zich met ingang van 1 Juli a.s. wenschen te abonneeren, ontvangen de tot dien datum ver schijnende nummers gratis. DE UITGEVERS. den Rrhjiabr leiden; zelf nam vlal nitiemagazijn, waar il de vuurlinie was en gemakkelijkst kon .w doorbraak, en verdekt daar hel, munitietraril regelen. Ik nam zelf Even voordat ik dein heuvel verliet kwam overste Thomson nog bij mij; ik bracht hem rapplort uit, waarop hij zeide: - Breng alles, fcat je aan kanon nen hebt, in 't vuur, ze zijn de brug al over, ik ga ereven dadelijk terug... Ik liep toen de stelling af, en overal suisden de kogels; beneden, bij ’t magazijn, sjouwden we de ka nonnen in stelling, toen we eens klaps een hevig vuur kregen. PRIJS VAN HÈT-ABONNEMENT: Per kwartaalf 1.25 Idem franco per post. .„1.50 Met Geïllustreerd Zondagsblad1.50 Idem franco per post,1.90 Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren. romantische en phantastisehe voor stelling verzonnen, die zeker vreemd soortig en onlogisch was maar veel effect zou maken. De wilde dieren, waarop de hertog in Europa en daarbuiten jacht had gemaakt, zouden optreden om den hertog geluk te wenschen, echter zon der een woord te spreken. De spreek ster van Diana, de verheven dochter van Jupiter, die, door faunen nymphen omgeven, optrad om onderdanen aan d0n feestvierenden jager voor te stellen Bevallig0 dan» sen, waaraan de dieren, de jacht- nymphen, de faunen -m dryaden en ook boeren en boerinnen zouden deel nemen, moesten het slot der voorstel ling zijn. Hoe de wilde dieren op de gedach te kwamen hun onvermoeiden vijand geluk te wenschen met zijn rustigen ouderdom, zou moeilijk te zeggen ge weest zijn; er was trouwens in de geheele vertooning geen spoor van logica. De verzen daarentegen waren sierlijk en vol verheffing, rijk aan vernuftige toespelingen’ en het geheel was onder leiding van een beroem den schilder, zeer artistiek ingericht. De rol van Diana was door vele dames heimelijk begeerd. Eerzuchtige moeders hadden op het fijnst geïntri geerd om hare dochters deze rol te verschaffen. Jonge dames hadden haar liefste woordenen blikken verspild aan den schfljbri die allee regelde, was daar ook al weer druk in de weer, en daar trof 'K le vens majoor Roelfsema, thans de al- gemeene leider. Doodkalm en eenvoudig als altiji gaf hij zijn bevelen en daar ver scheen ook alweer dr. Reddingius, en toen we daar zoo stonden, hoorden we plotseling een granaatkartets bo ven ons hoofd springen. Het was een eigen G.K. I, die te vroeg sprong. Het liep gelukkig nogal goed af. Ik sjouwde toen een half uur rond om overal het munitie-transport controleeren en mijn drie B.C.’s te gaan. Alles ging goed en net toen ik weer beneden was, ging ’t weer aan alle kanten los. Ik gaf toen Mn stuk aan Abdullah, nam zelf het an dere, want daarvan hing veel af, om dat ik het vuur moest leiden tot vlak voor de eigen stelling, over de e’gen troepen heen. Sar commandeerde den linkervleugel, waar zeer heet toe ging en die moest gestound. Het was snik-heet, en ik doodop, en altijd «mg het maar door, richten, tempoeren, laden, vuur Daar kwam Ranette bij ons, deje- cretaris der Roemeensche legatie, die mij vroeg, of hij wat vopr mii kou doen. „Asjeblieft, haal roe eejj llc‘«‘h champagne”, zei ik, en du goede ƒ•-«- gen was binnen een kwartier terug met het gevraagde. O, hoe dat smaak te Ik gaf er ook mijn soldaten van, en Abdullah en j>t gaf frisschcn moed, hetgeen nomig mocht he >toti, want bet was pas 11 uur en we moesten vechten tot 'e avonds 7 uur, toen we eindelijk vrijer adem konden halen, maar ach wat balden wj niet verloren Hoe hevig we geschoten hadden, bleek wel hieruit, dat ik twee keer heb moeten ophouden wegens warm foopen van mijn kar on, en het m*t water heb moeten begieten. ’s Avonds was ik geheel uitgepu1., en kon door mijn gewonde knie niet meer voort, zoodat ik tijdelijk hei commando moest overgeven aan den ingenieur Hoessler. Den volgenden dag majoor Kroon was intusschen hfer aangekomen werd een tegenaanval voorbereid, d’e zooals u bekend is. niet gelukte. Majoor Kroon gedroeg zich daar bij zijn naam waardig. Tijdens dit gevech* leidde ik, „Het is vreeselijk,” verklaarde He lene von Fernow. „En. dan nog dat zij zich hoeft laten besloot de*, verzekerde het vers hoofdstad. Het sneuvelen van Overste Thomson. Kapitein Fabius gewond. Kapt. Fabius, een der bekende Ne- derlandsche officieren in Albanië zond dd. 20 Juni uit Durazzo een brief aan het Rotterd. Nieuwsblad, waar in de volgende levendige beschrijving wordt gegeven van het gevecht om Durazzo en den dood van luit.-ko lonel Thomson: zoo lang i bidden, voor zij genadig u^l te vervullen. Treskow “^hij, dat zij eerst rond weg het verzoek der hoeren afsloeg, en dat de persoonlijke tussebenkomst van de prinses noodig was om haar van besluit te doen veranderen." „Wat een aanmatiging”. „Ongehoord!” „Nauwelijks tegelooven!” Zoo praatten verscheidene in hot salon bij mevrouw von Fernow. Alleen de vroolijke Else von Stasch waagde het op te merken, dat zij de keuze zeer gepast vond. „Of zij goed declameeren zal, weet ik niet, maar aan een voorwinkIp zal zij zeker Voldoen: zij zal er be- kborlijk uitzien.” Daarbij speelde zij met haar thee lepeltje en sloeg met heimelijk genoe gen de ergernis der dames gade. He lene lachte zenuwachtig. „Dat ’8 een kwestie van smaak een onregelmatig gezichtje met een paar huiveringwekkende oogen.” „Geen teint.” „Geen jeugdige frisch^eid.” „Geen houding die inukuk maakt.” Mevrouw vOn BuchtritzVette zich’ bij deze woorden nog rechter in haar •doel en keek de neuswijze kleine lui- tenantsvrouw doordringend aan. (Wordt vervolgd.) niets was. Zij hadden het al eenige avonden bemerkt. Zoo ging ik slapen. Het zal zoowat half vier geweest zijn, toen er plotseling vreeselijk op mijn deur geklopt of liever gebonsd werd. Ik deed slaapdronken open en zag een Albaneesch onderofficier voor mij, die in hevige ontsteltenis naar buiten wees.' Ik nam mijn kijker en ijlde naar buiten, in pyjama en op bloote voeten en werkelijk, daar zag ik’, door het moeras, dat wij eigen- Ifik ondoorwaadbaar dachten, lange ■jen rebellen. II De afstand was nog groot, maar uk had geen tijd te verliezen, de stad ^nzienüjke hoeveelheden stfeen- bevat, blijkt uit de bonngeh di<| rzolfe geen üjd i zijn in do omstreken vair een granaat Nu was de batterjj daar ongeveer net in de bocht van de heele stelling opgesteld en ik kon dus naar twee kanten front maken. Snel brachten wij dan ook een ka non in stelling, op 300 meter achter de loopgraaf. De kogels klikten legen de schilden. De rebellen waren al met het bloote oog zichtbaar. Ikzelf zette mij aan ’t kanon, tempeering 7Ü0, af stand G00. Goddank, het viel net goed, maar ik had vergeten op te staan on kreeg het kanon legen mijn knie, zoodat ik tegen den grond geslingerd werd. Ze wilden mij ai wegdragen, maai gelukkig liep het in ’t begin nogal los, eerst tegen den avond was ik zoo stijf, dat ik' niet meer gaan kon. Zekm* wel 20 minuten schoten wij door als razenden, terwijl de kogels al door maar rond ons en tegen de schilden vlogen. Toen kwam er even pauze en een Amerikaan (een teruggekeerd Euro- peesch landverhuizer) fluisterde mij iets in het oor. „Lt. kol. Thomson wounded!” en even later: „Thomson dead!” Het trof me als een slag, maar ik had geen tijd, de vijand drong weer op. De afstand werd steeds korter, want ondanks het hevige vuur van Hoessler, was de vijand zoo dicht ge naderd, dat hij daarboven niet meer schieten kon. Wanhopig zwoegden we vepder. Ik was Goddank, absoluut kalm, in een soort dofte onverschilligheid. PJoteeMw* dr. Jteddingjue naast me, rustig, Kaïm, een prachtke rel; ik keek hem even aan. „Is hel waar?” vroeg ik! „Daar ligt hij, hij was direct dood.” En de dokter ging weer verder, even kalm, overal In de voorste linie op de bedreigde plaat sen zag men hem zijn hu,p verlernen. En we vochten verder. Het was al moordend warm; voorbij ons werden steeds meer gewonden gedragen, en aan alle kanten nam het geweervuur toe. Eindelijk minderde het wat aan mijn kant en op hetzelfde oogenblik kwamen de correspondenten van da Matin en een Russisch) collega naar mij toe en drukten mij de hand. „Prachtig,' zeiden ze, „het vuur^ viel prachtig. Het gaat goed!” Toen ging ik de stelling weer even langs om te zien, of er overal munitie gebracht werd. Boven op de heuvels waren Europeanen heel leuk bezig, werd prachtig gericht, al gierden de kogels er ook om ons heen, zoodat zelfs een kanon en een kijker be-ieha- digd werden. Daar zag ik toen ook de koning en ik meldde me bij hem. Hij /roeg doch plotseling was dat veranderd, toen zijn keus bekend werd. Men was vreeselijk verontwaar digd. Alweer rina Natuurlijk was die rol eerst de prinses aangeboden, maar had verklaard geen talent voor de\ clamatriee te hebben en liever de voor stelling als toeschouwster te willen bijwonen; toen was dfr keus op me vrouw von Salten gevallen. Algemeene verontwaardiging on der de dames. Waarom werd de rol van Diana aan een vrouw gegeven, terwijl toch genoeg bekoorlijke .meisjes daarvoor te vinden- waren. Het was ongerijmd de jonkvrouwelijke godin door *eene vrouw te laten voorstellen... en dan nog wel door die coquette Katharina. Mevrouw von Buchtritz waagde 't zelfs met de prinses over het geval te spreken. Mevrouw von Salten was wel een geboren baronesse von Ho henfels, doch door haar huwelijk met don handelsraad, die in zijn jeugd smidsknecht’was, iets, dat Hare poor- luchtigheid misschien onbekend was, had zij zich verlaagd en in den stren gen zin des wqords kon zij niet aan het hof toegelaten worden. DoCh deze bedenkingen werden door de prinses lachend afgewezen. Men moest zich dus in het geval schikken. Verleden Zondag was er bieravond bij den ingenieur Schmid, oen vroo- lijken Müncheaer* met een alleraar digste vrouw. Zoo wat de heele vreean- denkolonie was present en er he^jsch- te een allerprettigste stemming. Wij wanen er ook met den overste, die dd ziel was van alles. Om 11 uur, toen het feest nog op ’t toppunt was, ging ik al weg want ik was een weinig verkouden. Ik woonde in de kazerne, vlak bij de kanonnen. Even ging ik nog de wacht inspecteeren; er was niets bij zonders... ja toch... een groot bivak- vuur trok mijn aandacht, maal’ een patrouille verzekerde mij, dat het keeren. Hij trad weder in het leger en huwde een Wurtembergsche prin ses, zoo oud als hij, en meer door vernuft en lieftalligheid uitmuntende dan door lichamelijke schoonheid. Hoewel dit huwelijk om bijredenen gesloten was, waren de echtelieden toch zeer gelukkig met elkander. De hertog, die steeds naar avonturen ge zocht had, werd een teeder echtge- noet en vader, die met genoegen den invloed der schoone, edele huiselijk heid ondervond. Toen de hertogin aan ’n zenuw koorts stierf, werd hij in diepen fpuw gedompeldalleen de kinderen, .zijn zoon en zijn aangenomen dochtertje, konden hem langz imerhand ove'het zware verlies troosten. In zijn hart namen beiden evenveel plaats in, doch al zijn eerzuchtige plannen gol den den eenigen zoon, die de diplo matieke carrière gekomen had en thans a'an de Oostenrijkstfhe ambassade te St.-Petersburg geattacheerd was. Het gerucht Voorspelde prins Leo pold een groote toekomst. Men wilde weten, flat hij weldra met een Oos- tenrijksche prinses verloofd zou wor den. en dat hij zelfs, als candidaat voor een juist vacant gekomen troon was voorgeslagen. In den avond voor den feestdag zou den hertog een zeer bijzondere hulde gebracht worden. Een dichter lijk genie had met het oog op PRIJS DER~ ADVERTENTIÊN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Elke regel meerfr.lu Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 bij vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. Belqië. Dat de Henegouwsche ondergrond nog aanzienlijke hoeveelheden steen kolen 1 gedaan zijn Bergen. Men heeft er uitgetrekte lagen kolen ontdekt, verspreid over het grondge bied der gemeenten St.-Chislain, Bau- dour, Hautrages en voortloopend naar het noorden van Frankrijk. Men gaat nu nieuwe putten boren te Goegnies-Chaussée, te Quévy, te Roisin en te Feigpes. De mijnwerkers uit Borinage, die nu verplicht zijn uit te wijken naar het noorden van Frankrijk, zullen binnen betrekkelijk korten tijd werk genoeg kunnen vinden in hun streek. Het duurde bijna Katharina weer in verscheen. De Zuid-Duitsche stad, waar Ka- tharina woonde, had een aanzienlijk garnizoen en de commandant daar van was een verre bloedverwant van den regeerenden vorst. Hierop was men niet weinig trotsch; men schaar de zich vol toewijding rond om den hertog en diens jonge bekoorlijke nicht, die na den dood harer^ ouders in zijn huis een vriendèlijke opname gevonden had. Hertog Frederlk was ten gowddig jager; in zijn jong® jaren was hij I ook buiten Europa ter jacht gegaan. De ijsbeer aan den Noordpool de leeuw in de Afrikaansche woes tijn wanen voor hem \niet veilig ge- weeet. Hij had hetVpoor van den beer in de wouden van Canada ge volgd en den koningstijger uit de Dsjoengels van den ^ngee opge jaagd. De overweging, dflt hij laat ste vertegenwoordiger 'an\zijn oud geslacht was, deed den deMig-jangen man voor goed naar Europa terug- De toestand in Albanië. Hoewel Durazzo het nog altijd uit houdt, kan toch niet worden ontkend, dat de algemeene toestand voor den Bfins en zijn getrouwen steeds hache lijker wordt. Elbasan genomen, Walona bedreigd, Prenk bib Doda, indien hij al voor- nbmens was om hulp te bieden, thans in elk geval machteloos gemaakt, dit alles schijnt te wijzen op een spoedige debacle van heel de Albanoesche „re geering”. Als eenige lichtpunten in dqze duis ternis moeten beschouwd worden het bericht, dat de onedtoigheidtusschen den Prins en de NedeF&ndsche missie schijnt geëindigd en cJ^W^dorlandscho officieren-hun ontslagaanvrage hebben ingetrokken, alsmede het optreden van den Engelschen schout-bij-nacht. Deze laatste die, als oudste in dienstjaren oiuaiddalliik .-na. züuaankomst bat vel over de internationale vloot voor Durazzo op zich nam, deelde de aldaar aanwezige gezanten, zoowel als den Prins en de bevelhebbers der oorlogs schepen mede, dat hij van zijn regee ring in opdracht had, om des noodig met zgn manschappen, de stad tegen de opstandelingen te verdedigen. Zoo wel de Italiuansche als de Oostenrijk- sche gezant verklaarden, dat zij het met deze opvatting eens waren, en dat ook zij de bemanning hunnej oor logsschepen voor dat doel zouden ge bruiken. Met deze verklaring wordt dus de itot dusver gevolgde taktiek van Oos tenrijk en Italië ten opzichte van Du- razzo gewijzigd. Tot «dusver was met name van Ita- liaansche zijde herhaaldelijk verklaard, dat de matrozen der oorlogsschepen slechts zouden worden gebruikt, om de^ noodig de gezantschapsgebouwen te verd4aigen tegen de opstandelingen indien deze de stad mochten hebben veroverd. Men zal wel niet ver van de waarheid nog groot, en iedereen moest gealarmeerd. Ik snelde naar het kanon, nam .1 voor dea opzet, deed er een granaat in en vuurde af, en nog eens, en’ nog eeqs. Onmiddellijk begon ’t geweervuur ook op den rechtervleugel en ver scheen mijn Albaneesche luitenant Ab dullah met een paar van de wacht. Ik wees hem het doel en de bat terij opende het vuör. Toen ging ik. mij direct aankleeden en hing mijn revolver en kijker om, en toog naar de kanonnen. De ko gels begonnen reeds aardig te flui ten en de eerste twintig minuten werkte ik met Abdullah als eem paard terwijl aan alle kaarten het geweer vuur steeds heviger werd. Daarop kwam Sar voorbijhollen even een snelle handdruk en hij ijlde Al spoedig daagde nu een aantal van de vrijwilligers op en ik deelde ze in. Aan een flink Oostenrijksch ingenieur gaf ik de beide hoogste kanonnen en de twee andere bij de kazerne aan een zekeren Merten. Deze beide batterijen stonden zeer domineerend en het vuur ervan was door ’t inzicht in het terrein het ge makkelijkst te leiden; zelf nam ik do batterij in de vlakte bij het mu nitiemagazijn, waar ilrjÜit dichtst bij ^j»en bij een B'o* ik van- ?0rt hot beste .bdullah mede.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1914 | | pagina 1