'1 1 I I ooilanden w. 5TEDE iekom erland. R EU ER, verkoopenj goed onderhouden tENHUIS Maandag 6 Juli 1914. 53e Jaargang. derak Prinses of Gravin. ie'ci-ws- exx ^.cLirextezxtxe'bla.ca. voor G-oixd.su ezx OKcxstrelcezx. Verkoopiag iOUDl, 12520. Verschijnt dagelijks Feestdagen. behalve Zon en Telefoon Interc. 82. Buitenlandsch Nieuws. Sïrxxxen le.xi.cL FEUILLETON Kindermeel. Melkflessehen. t. KOEMAN, IVIIIIN 1 Hectaren -1 intkampen” Telefoon Interc. 82. >NHUIS Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. i cieele toestand steeds treuriger en de JJuropeesche horizon aldoor moer duis ter wordt. 7 ik dank u. Laten wij J, bijna Wordt vervolgd. f 1.25 1.50 1-50 1.90 di ei sche wegje onder de GOlllSdi E («HUM. bij GOUWE 135. roiberg, verdere Ge- i en Boomgaard met orceelen uitmuntend mogelijk? Weent ge om mij Geheel buiten zichzclve rukte zich los en antwoordde ruw VAN erhouden, gunstig ge want bij de” plechtigheden uitgenoo- va« Juni* deelnam. Graaf Karl moest dus iq _._U l-J-S--Zljq te waö aan de Bleekersingel 3» ida, groot 2 Aren 38 BI moet zo(> zijn, dit* geheim te bewa- drukten niets met somberen L F. CAMB1ER VAN ouda, zal op Maandag es avonds zeven uur, Zalm” aan de Markt dito j :e bovenwoning on erf isteeg nos. 1 en 3 te centiare!,. per week en voor f 1.40 en boven de landerijen 1 De- Woning 1 Mei 1915. sn des Maandags, Vrijdags des voor- September 1914. omschreven in vei- Ikö van af 15 Juli ten Kantore van den ns nadere inlichtingen ERJr. teEde, bericht n n, te zamen groot i, van den Heer LEIN- familie SPRUYT, zijn od&te bod thans staan 7520.-. qSDAO 15 JULI 1914 bij P. BOTHOF te ►verstaan van Notaris oornoemd, ten wiens Is nog kan gehoogd r nadere information eerste station na Kalgan in den trein aankwamen, werd hun gelast don trein te verlaten. Hierop werd/loot soldaten, die voor dat doel uit een andere, plaats ontboden waren, op hen ge vuurd, waarbij 120 soldaten werden, neergeschoten. De anderen wisten te> ontkomen. De soldaten, die op d» plunderaars moesten schieten, deden' dit eerst nadat mon hen met den dood; had bedreigd. Belgis. Brand te Mechelen. Zaterdag is te Mechelen brand onti staan in het Museum gelegen nabij de St. Remboutskerk. Het dak werd ver nield en men vreest zeer, dat de ar* chieven van de stad, die zich in hef» museum bevinden, en die in documen tair opzicht de belangwekkendste zijn van België schade geleden hebben. Zij waar deur "tot*de tweede oranjerie toe gang verleende. Katharina heradem de. Zij wilde heengaan, maar voor haar oogen was een nevel en haar bloed leek wel in lood veranderd. PRIJS DER AD VERTENTI ÉN: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummerf 0.55 Elke regel meerw 0.10 Bij drie achtereenvolgende plaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels fö.35 by vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0 25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. De Franschen in Marokko. Naar uit Rabat gemeld wordt, werd de legerplaats aan den generaals Baum garten en Gouraud aan den Inauen- stroom eergisteren door den vijand aangevallen. De Marokkanen werden teruggeslagen en daarbij groote ver liezen. Aan Fransche zijde werden 10 man gedood en 22 man gewond, waaronder 2 officieren. In verband met de talrijke verliezen door de Fransche troepen in den laat- sten tijd in gevechten tegen de Ma rokkanen geleden, schrijft Jaurès in do HumanitèHoever is Frankrijk nog af van een werkelijke pacificatie, die men niettemin eiken dag aankon- digt De verovering van Marokko zal steeds moeilijker en kostbaarder wor den, hoe grooter de gebieden zijn, die 1 bezet moeten worden. Een groot deel der militaire en financieele hulpbron nen van Frankrijk zal tot deze on dankbare taak moeten aangewend worden, en dat juist nu, als onze finan- at-naAa fronrijTOr PI) i den Heer P. Offfn- per jaar tot 1 Octo- over den dood van Franz Ferdinand laat hij ten minste oen ander niet beletten dit wel te doen.” Verder weet het „Wiener Journal” te melden, dat alle leden van den hoogen adel, die zich bij den begra fenisstoet aansloten, overeengekomen waren, hun waardigheden neer te leggen, zoo men hen verhinderd had dén lijkwagen te volgen. Zoodra Mon- tenuovo van dit besluit in kennis ge steld was, liet hij een ministerraad beleggen. Óm een nog grooter schan daal te voorkomen, stemde hot kabi net er toen in toe, dat men de edel lieden tot den stoet zou toelaten. Het 11e Middenstandscongres to Dordrecht Aan de afgevaardigden en voorts aan alle leden van bij den Bond aan gesloten vereenigingen, die het con gres zullen bijwonen, wordt medege deeld, dat de volgende regelingen zijn gemaakt Dinsdag 14 Juli 1914. Zeven uurRóunie in Café „Cen tral”, Scheffersplein. HalfachtConcert op het Scheffers plein door de kapel van ’t weerbaar- heidskorps „Pró Patria”. Aangeboden door de Dordr. Winkeliersvereepiging. Acht uur: Ontvangst van de con gressisten door het gemeentebestuur ten Raadhuize. Illuminatie van het Scheffersplein. Aangeboden door het gemeentebestuur. Halfnegen Concert in den tuin van „Kunstmin”, door het Dortdrechtsch Fanfare Corps. Aangeboden door het gemeentebestuur. Negen uurVerwelkoming van de congressisten in „Kunstmin” (boven zaal) door het bestuur van de „Vereen, tot Bevordering van den Bloei van Dordrecht en Omstreken” (Vreemde lingenverkeer). Woensdag 15 Juli. Zes uur Feestmaal in „Kunstmin”. Acht uurWandeling door de stad. Illuminatie van de bruggen over de Voorstraatshaven. Concert op het Schefferspleindoor het Dordr. Fanfare- Corps, Aangeboden door het gemeente bestuur. Versierde winkel uitstallingen. Negen uurFeestavond in Kunst min”. Elf uurBal-Champötro in don tuin van „Kunstmin”. Donderdag 16 Juli. HalfnegenFeestelijke bijeenkomst 13 en 20 Augustus iddags 11 uren in het aan de Markt, ten len te Haastrecht ge- „Mijn dacht ze. Slechts een spoedige verloving kon haar vrijwaren tegen zichzelve en tegen den verrader, dien zij haatte en verafschuwde, maar die toch de macht bezat haar hart tot in het diepst inhoud, nog geheim Mag ik hopen, dat u zal i“_, - Haar trekken hoogmoed uit; keek zij hem aan en antwoord de koel: „Neem eerst de verzekering aan, dat ik slechte tegen mijn wil uw ge sprek heb afgeluisterd. Nauwelijks' zag ik u, of ik stond op om u mijn tegenwoordigheid opmerkzaam te ma ken. Van het eerste oogenblik af droeg uw gesprek met de prinses zulk een intiem karakter, dat ik moest vreozen door mijn verschijning Hare Hoogheid in de grootste verlegenheid te brengen. Daarom bleef ik in mijn schuilplaats. Dat ik uw geheim niet zal verraden, mocht u zonder nadere verzekering verwachten; uw verzoek was overbodig. Ik ben geen praat zieke en voornamelijk spreek ik nooit van dingen... die mij volstrekt niet aangaan.” Evenals Waldenburg had zij fluis terend gesproken, maar haar laatste woorden sprak zij afgebroken alsof zij bijna stikte. Niet in staat om verder te spre ken, beduidde zij den graaf met een gebiedend gebaar dat hij voor haar den doorgang zou openen. Hij ge hoorzaamde echter niet, hij bleef haar den weg versperren. „Katharina!” Dat woord trof haar al een doode lijke beleediging. „Is u een welopgevoed man?” sta melde zij. „Durft u mij dat aan te doen?”... En daarbij... o, zij had wel in den grond willen verzinken, daar bij stroomden haar de tranen lang* de wangen. Datzelfde oogenblik greep Wal denburg haar handen en fluisterde: „Is het mogelijk, Katharina? Is het zij en dito loomgaardstraat no. 21 )t 63 centiaren. Per voor f 1.60. zijn te aanvaarden op Ier kooppenningen 20 on te bezichtigen.’ vooraf belet vragende) 'onderdag vóór en op j perceelen de laatste voor en op den ver- tot 12 en 2 tot 4 uur. dingen geeft gezegde Het drama te Serajewo. Keizer Frans Joseph heeft Zater dag, naar de Maand. CrL meldt, aan graaf Sturgki, den voorzitter van den Oostienrijkschen ministerraad, aan. graaf Tisza, den Hongaarschen minis terpresident, en aan Billinski, derf minister van Financiën, ouder wiej^ het bestuur van Bosnië en Herzoge* Wina ressorteert, eed e i g e n h a n - dig schrijven gericht van defli volgenden inhoud „Ik ben diep geschokt en nogi steeds onder den in druk van de onU zettende daad, waardoor mijn weibel minde neef te midden van zijn taak;' waaraan hij zich met ijver had ge* wijd en welke hij vervulde aan de zijde van zijn moedige echtgenootej weggerukt en mij en mijn huis in smartelijke rouw gedompeld heeft; Wanneer mij iets in deze diepe droef heid kan troosten, dan zijn het d< ontelbare bewijzen van warme sym pathie en oprecht medelijden, die mi gedurende de laatste dagen uit alL oorden dee lands zijn toegevloeid. Eei misdadige hand heeft mij beroofd vai een beminden bloedverwant en trou^ wen medewerker en naamloos we i over de hoofden zijner jeugdige kin deren gebracht. De waanzin van eei klein aantal op een dwaalspoor ge leide personen is echter niet in staa de geheiligde banden te slaken, di mij en mijn volk omvat houden vermag ook niet het gevoel van inni ge liefde, waarvan ik en mijn huii opnieuw de treffendste bewijzen ui alle deelen der monarchie hebben ont vangen t’e verminderen. Gedurend vijf en zestig jaren heb ik met mijn te beroeren. „Katharina, weent ge om mij.”... Nog hoorde zij die woorden en don toon, waarop ze uitgesproken worden, dienzelfden toon, waarop hij haar eenmaal geknield zijn hartstochtelijko liefde verklaard had. Hij had het gewaagd zoo tegen haar te spreken, na het tooncel waar van zij getuige was geweest en ter wijl die „andere”, waarmee hij wel spoedig in het openbaar verloofd zou zijn in de onmiddellijke nabijheid was. Misschien was door haar tranen bij hem zijn oude liefde een oogen blik opgevlamd. Misschien zelfs, dat niet... misschien was het slechts mo delijden met haar geweest... of... mis- .schien was het vreugde over zijn triomf. Bij deze laatste gedachte werd haar trots tot het uiterste geprikkeld. Zij overlegde niet meer, wat zij deed zij dacht niet meer aan do vreesclij- ke toekomst, die zij tegemoet zou gaan. In onberedeneerde haast luis terde zij naar de stem van hot oogen blik. „Als ik mij niet vergis, had u mij iets te zeggen,” zeido zij tot Iserstein t staan. Van vreugde wist do prins goen woonden to vinden. Terwijl zij daar nog als versteem stond, hoorde zij weer naderend voetstappen. Het was Waldenburg die terugkeerde. Hij had haar du i toch bemerkt. Zij wilde hem geen tijd laten oe i haar in haar schuilplaats te vinden zij trad snel te voorschijn en bemerkt hoe hij schrikte, toen hij haar zag. Dat duurde slechts enkele oogen blikken; toen kre^g hij zijn gewon bedaardheid weer terug en vroeg „U hier, mevrouw.” Zij lachte, maar het was geen opj rechte lach; zij antwoordde ruw I ,,Ja, ik waarom zou ik ook niet eens hier voor mijn plezier onder de palmen gaan droomen Mag ik u verzoeken I” Zij wilde hem voorbijgaan; noch hij verhinderde het, en verzocht „Schenk mij een oogenblik gehoor, mevrouw. Door een toeval is u g& tuige geweest van een gesprek, waart van de blijven, goed ren?” dan blik volkeren lief en leed gedeeld, steeds, ook in de moeilijke uren, denkend aan mijn verheven plichten en aan mijn verantwoordelijkheid voor het lot van millioenen menschen, voor wie ik den Almachtige rekenschap ver schuldigd ben. De nieuwe, smartelijke beproeving, door Gods ondoorgron delijk raadbeeluit over niij en de mij nen gezonden, sterkt mij in het be sluit, op den door mij ingeslagen en voor mijn volk als den best erkenden weg, tot mijn laatsten ademtocht voort te gaan. En indien ik eens het on derpand van mijn liefde aan mijn opvolger kan nalaten, dan zal dit het schoonste loon voor mijn vaderlijke zorgen zijn. Ik draag u op allen, die zich in deze kommervolle dagen met beproefde trouw en toewijding om mijn troon hebben geschaard, mijn oprechten dank te betuigen”. Over de aankomst der kin- deren van aartshertog Frans Ferdi nand, deelen de Uostenrijksche bladen nog t volgende mede Urn even voor acnten rolde Zater dagochtend de Prager sneltrein, waar mede de kinderen van den vermoor den troonopvolger naar de hoofdstad kwamen, het station te Weenen bin nen. Aartshertogin Maria Annuncia- i ta en haar gevolg, benevens een aantal burgerlijke, militaire en ker ke! ijke autoriteiten, begaven zich naar de coupé, waarin de drie .kin deren zaten. Het eerst steeg prinses Sophie, onder geleide v&n een gou vernante uit en daarfirf* prins Maxi- miliaan en prins Ernst met de twee de gouvernante. Prinses Sophie droeg een zwart costuum en zwarte hoed met teruggeslagen rouwsluier. Aarts hertogin Maria Annunciata omarmde de prinses weenend. De aanwezige hoeren hadden het hoofd ontbloot en bijna alle dames weenden, alleen de kleine, bleeke prinses stond pnkele seconden bewegingloos en keek om zich heen. De prinsen droegen zwarte matrozencostuums met witte kragen, zwarte handschoenen en kousen en waren blootshoofds] De twaalfjarige prins Max en de tienjarige prins Ernst bogen voor een ieder, die hun de hand bood. De kinderen werden daarna naar de keizerlijke wachtka mer geleid. Honderden personen, meest vrou wen en kinderen uit het volk, waren intusschen voor het station samen gestroomd. In het eerste open hofrij- tuig namen de gouverneur en de gou vernante der kinderen plaats, in het tweede prinses George van Beieren en gravin Henriëtte Chotek, terwijl aartshertogin Maria Annunciata en de kinderen in een gesloten automobiel China. De toestand. Uit Peking wordt aan de Engel- sche bladen gemeld, dat een groot aantal soldaten in verband met plun-f deren van Kalgan terecht gesteld is. De plunderaars, die zich van militaire transport-wagens wisten meester te maken, vluchten voor een aanmerke lijk doel naar Mongolië. Ongeveer 200 soldaten, waarvan niet zeker be wezen kon worden, dat zij niet aan de plundering der stad hadden deel genomen beloofde men twee maanden soldij en vrijen terugtocht naar hun woonplaatsen. Toen, de soldaten op het Frankrijk. De mijnwerkbrs. De Fransche Minister-president heeft gisteren een afvaardiging der Fransche mijnwerkers ontvangen, aan wie hij heeft toegezegd,, dat de pen sioenen der mijnwerkers zonder uit zondering gemiddeld 700 frs. zullen bedragen. De Regeering zal nog voor het ein digen der tegenwoordige Parlements- zitting een desbetreffend wetsontwerp indienen. 22) Met brandende oogen sloeg Katha rina hen gade. Zij zag hoe Walden burg met teedere bezorgdheid den arm der jonge dame vaster in de zijne drukte en zij hoorde haar zeg gen: „Ja, u heeft gelijk, volkomen gelijk. Wat moet er van komen, als ik vóór het begin van den strijd al reeds den moed verlies. Een stem in mijn binnenste zegt mij, dat het ge luk mij gunstig zal zijn.... mij en u, mijn trouwe ridder De stoel, waarop Katharina kramp achtig leunde, kraakte onder haar hand. De prinses hoorde niets, doch Waldenburg keek onderzoekend naar den kant, vanwaar het geluid geko men was. Had hij verdenking gekre gen? Was zij ontdekt? Het bloed stolde haar ifi de aderen bij de gedachte daaraan. Neen; beiden gingen vérder, verdwenen op den achtergrond, ■een ds x gang verleende, de. Zij wilde heengaan, r oogen was cc» PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post Abonnementen worden dagelijks aangenomen aan ons Bureau: Markt 31, bij onze Agenten, den Boekhandel en de Postkantoren. stegen. Prinses Sophie begon op het gezicht der rouwvlaggen, die. uit de huizen woeien, te weenen en bedek te haar bleek, tenger gelaat met haar zakdoek. De prinsen Max en Ernst neigden voortdurend voor het publiek. Toen de stoet zich in beweging zette, trok aartshertogin Maria An nunciata prinses Sophie naar zich toe en trachtte het weenende kind met vriendelijke woorden en kussen te troosten. Om half acht ’s avonds werden do kinderen naar de Hofburgkapel ge voerd, om bij de lijken hunner ouders te bidden. Do weinige personen, die getuigen waren bij dit schokkend weerzien, konden hunne ontroering niet bedwingen, toen de drie kinde ren hunne tranen den vrijen loop lieten. Naar gemeld wordt, was de Oos- tenrijksche hooge adel zoodanig ver bitterd en opgewonden, dat zij niet tot deelneming aan de rouwplechtig- heden uitgenoodigd was, dat onge veer honderd heeren der hoogste aris tocratie besloten tegen deze beslis sing deu- hofautoriteiten krachtig en waardig te demonstreeren. Volgens een vooraf bepaald plan, stelden zij zich Vrijdag op den hoek van een straat, waar de rouwstoet moest pas- seeren op, om den overleden aarts hertog en diens gemalin de laatste hulde te brengen. De heeren, ongeveer honderdtach- tig in aantal, waren voor het groot ste gede&lte in galauniform versche nen en sloten zich, toen de stoet g& passeerd was, te voet daarbij aan. Zeei- opmerkenswaard is, dat aan deze indrukwekkende manifestatie te gen de regeling der rouwplechtighe- den, behalve de vertegenwoordigers der oudste adellijke geslachten van Oostenrijk en Hongarije, ook de broe der van de vermoorde hertogin Hohenberg, Karl graaf Chotek or, c zekeren zin zich indringen, om overleden zuster de laatste eer kunnen bewijzen, want ook hij niet f: digd. Van de Weener bladen veroordeelt vooral het „Wiener Journal” scherp de houding van het Hof bij de be grafenisplechtigheden van aartsher-t tog Franz Ferdinand. In een artikel getiteld „de vijand van den doode”, stelt het blad den opperceremonie- meester, prins Montenuevo, voor het gebeurde aansprakelijk en zegt, dat deze zich uitsluitend door zijn haat tegen den vermoorden aartshertog liet leiden. „Indien prins Montenue* vo”, zegt het blad, „zelf niet treurt „Zijt ge waanzinnig? Moet ik d dan eerst zeggen, hoezeer ik u ver» acht en haat! Ie er dan geen vonk je eergevoel in u overgebleven? Uit den weg, zeg ik, of ik roep om hulp.” En ditmaal trad hij achteruit en zij vloog hein voorbij als een opgejaagd hert. In de aangrenzende kamer ont moette zij den prins, die buiten adem met den gev raagden bornoe kwam aansnellen. Hij was te zeer onaangenaam ver rast door haar reeds hier aan te treffen, dan dat hij veel acht kon slaan op haar bleek verstoord ge laat. „Vergeving, mevrouw”, stotterde hij. „Ik heb mij gehaast, zooveel ik kon. Mag ik u verzoeken?” Hij wilde haar den bornoe om de schouders slaan, doch zij weerde hem ongeduldig af. „Neen, neen, ik dank u. Laten wij naar de balzaal terugkoeren.” Iserstein voelde zich terneergesla gen en zijn voorkomen was daardoor allesbehalve geestig. Van ter zijde keek zij hem eens aan en daarbij speelde een bitteren glimlach om haar ivi» i« mond. terwijl zij bleef aanstaande echtgenoot,” Vftn

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1914 | | pagina 1