i
j
M
lil)
iedingen
De Oorlog.
I
I
o 12688.
Zaterdag 23 Januari 1915.
53e Jaargang.
i
B
Telefoon Interc. 82.
Telefoon Interc. 82.
Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON.
Eerste Blad.
t r
Éia
FEUILLETON
I 1
1
len koste» slechts
elaliig:
Courant
;i
XTietx-ws- exx. -Z^.cS.’Trertézi.tie'blsud. voox O-otxlcLsu ezx Ozxxstx®3s:eKL.
Verschijnt dagelijks
t
'iïaraoaeto £evens.
NLOOS
behalve Zon- en Feestdagen.
Levensgang.
bestaat)! uit twee
de
l
een-
waren
on-
voort
aan het Bureau.
I
bo-
gszaal voor Mili-
II ff
HOOFDSTUK X.
I.
Wordt vervolgd.
zijn tot
tan Zn. Good*
had-
Zij
een
en
tceet.
i, voor elke regel
I
‘I
i
n de
ha
de
hij
la
fiOlIISIIIL COURANT.
zijne
oiu een
waarop
vóór-
nieer
le 'i
Een beeld der werkelijkheid
aan een
goed
beloften
Bernard Verhaven wilde hem juist wei
geren aan zijn verzoek to voldoen, en
hem bezweren hem niet te verraden zoo
op
ver-
kantoor
Adriaan binnentrad, die
Meer dan ooit staan we voor de
mogelijkheid zelfs aan te duiden, hoe de
gebeurtenissen loopen zullen. Nooit,
ver de herinnering strekt,
1 on
tleed
was er
haro
uit
zoo
Reeds gedurende den overtocht begon
het Marcello te berouwen al te spoedig
gehoor te hebben gegeven aan hot nieu
we denkbeeld van haar echtgenoot. Of?
schoon de dood haar» vaders eeno schrik
wekkende herinnering over haar aan de
zee verbond, rezen daarnaast ook heel
wat aangename heelden op.
kan het verblijf In
wintertemperatuur.
daarbij geschieden
el noodlottige neer-
Zij kon nog dikwijls
gezelschap op het schip ontmoet,
woelde waarvan men op zulk een
vend paleis omringd was, en zij
zich voorgesteld dit alles weer to
den, als een kleine vergoeding voor
ballingschap welke voortaan haar
Dit nummer
bladen.
PRIJS VAN HET ABONNEMENT:
Per kwartaal
Idem franco per post.
Met Geïllustreerd Zondagsblad
Idem franco per post
Abonnementen worden
Markt 31bij onze Agenten
Aan het Westelijk Front
Het Duitsche groote hoofdkwartier
méldt d.d. 22 Jan.: Op het westelijk
oorlogstooneel verhinderde de aan
houdende regen alle grootere actie
tusschen de kust en het kanaal van
La Bassée. Bij Atrecht hadden artil-
lerie-gevechten plaats. Een der loop
graven zuid-westelijk van Berry-au-
Bac, die wij eergisteren genomen had
den, werd door het instorten van den
muur eener fabriek gedeeltelijk dicht-
geworpen. Zij werd door ons opge
blazen.
De Fransche aanval ten noorden
van Verdun werd gemakkelijk afge
slagen. Na de gevechten van eergis
teren ten zuiden van St. Mi hiel, be
vonden zich nog kleine Fransche af-
de Russen.
dt aan de Lokal
Uit brieven die
mberg te Weenen
i zich vrijwel een
in den tegen woor-
ie hoofdstad van
Jt men voorname
en en vreemdelin-
oplieden en mars
oskou, Saratof en
kt bgna uitsluitend
proken. Burgers
gewapend doen
rmagerde studen-
lische School, zijn
dectrische trams,
d en de orthodoxe
wd. Het stedelijk
e bioscopen staan
laren, professoren
ien gebrek. De
t heropend, en de
ooi is in een hos-
gouverneur-ge-
it paleis van den
ijke commandant
ongaarsche bank.
j electrische cen-
•ek aan kolen, het
beperken, de stra-
ak verlicht. Dn
sie verdeelt dage-
ten. Professoren,
igenaars genieten
a doctors gaat het
van aanzienlijke
ip straat Poolsche
die nog mogen
Diking is van de
len, maar zij heeft
ke toestanden, de
r niet opgegeven.
in de handen te
gt. Ziet daarom
agt om een doosje
Laxeerpillen
faagpillen) van
tf, dat ge het
ihte Laxeerpillen
d, prijs per doosje
ijn voorzien van
ar BOOM en de
LM. BOOM. 19
>uda bij ANTON
F Co., te Rot-
INTEN KOLFF,
PRIJS DER A D VER T EN TI N:
Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer. f 0.55
Elke regel meer„0.10
By drie achtereenvolgende nlaatsingen worden deze tegen twee berekend.
Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 by vooruit
betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel.
Groote letters en randen naar plaatsruimte.
louwburg, 8 uur.
rstelling.
jhouwburg, Bui
ig Ned.’Opera.
rij geregeld tijdig
m ontvangen vsa
rten, rermakelijk’
ze dan in obu
Een gesprek met generaal
v. Falkenhayn.
Generaal v. Falkenhayn, de chef
van den grooten genernlon staf van
in Oost-Pruisen het Duitsche veldleger, heeft, naar
Zocka-gedeeltel Central News Woensdag uit New-York
ngzame vorde-ï seinde, in het Duitsche hoofdkwartier
een gesprek gehad met een vertegen
woordiger van de Amerikaansche
Associated Press.
In den loop van dit gesprek zeide
genoraal v. Falkenhayn: „De oorlog
kan wat Duitschland betreft onbepaald
lang duren. Ik kan niet zien wat
ons zou kunnen bewegen den stryd
te staken. Als wij ten onder gaan
zal het zyn met eere, vechtende tot
de laatste loopgraaf en den laatsten
man.”
Het was onjuist, zeide de generaal
verder, om de krijgsverrichtingen der
Duitschers in Vlaanderen te verklaren
als een poging om Calais te bereiken.
Integendeel, die faze van den veld
tocht was het gevolg van een poging
van de Franschen en Engelschen om
zich een weg in Noordelijke richting
te banen, den rechtervleugel der Duit-
schers te omvatten, Antwerpen te
ontzetten en de Duitschers te nopen
uit België terug te trekken. Hun plan
was mislukt.
Generaal Joffre’s offensief was in
December bevolende Duitschers
hadden echter niet alleen hun linie
gehouden, maar zelfs terrein gewonnen.
Aangaande de Engelsche troepen
en Lord' Kitchener’s leger zeide gene
raal von Falkenhayn„De Engelschen
vechten goed en ik heb allen eerbied
voor hen. Maar een leger zonder de
noodige officieren is nauwelijks een
leger. Wij zijn sterk genoeg om hen
te verslaan en hen met bebloede kop
pen terug te slaan.
„Wy zy i volkomen voorbereid op
een poging om uit België te landen,
J
LNOÜlt, ZOO-
bestond groo-
ler onzekerheid, en wat een min of meer
deskundig oordeel ook meent daarvan
reeds nu te kunnen vaststellen, berust
toch maar op onderstellingen. De staat
kundige zoowel als de staathuishoudkun
dige toekomst is met een nevel over
togen.
35)
Onno glimlachte.
„O zeide hij, „ik hen wel degelijk
van plan mijne viool mee te nemen en
mijne vrouw en kind op wat muziek te
vergasten; maar in Holland wordt men
er niet rijk mede, en ik wensch mijn go-
ink in de Nieuwe Wereld te gaan be
droeven.”
„Maar”, hernam de man van zaken die
zoo gaarne een middel had gevonden om
hom nog op zijn besluit te doen terug
komen. „Heb ik niet hooren vertellen
dat gij eene oude moeder hadt.”
„Dat is zoo, mijnheer, en het zal ons
heiden zeer zwaar vallen van elkander te
«eheiden, maar ik hoop mijne moeder
over te halen zich, tijdens mijne afwezig
heid, weder op haar geboortedorp te gaan
vestigen, waar zij zich minder alleen zal
gevoelen dan hier, en wat mij zelven
betre’t, ik ben huisvader en moet dus-
voor allo dingen voor het geluk en den
voorspoed van mijn gezin zorgdragen.
Wees z00 goed mijDOg eens de kaart
oonopvolger, diena
en gistermiddag te
ireriaten, om zieh
r te begeven, is
meldt, overal, waar
bezoek in de stad
rolking zeer leven
bet Potsdammer ste-
trek een groote me-
„Hoch” uitbracht
den Keizer van
tschen Keizer. Ook
int werd door het
«groet. (N. jl. CL)
In de benauwing van de geweldige
worsteling, die, ofschoon wijzelf
voortdurend gedaan.
iets tegen de vuurmassa, die als
stortvloed zich werpt over den rand van
den heksenketel, van den ziedenden vul
kaan.
droomen van de
heerlijke avonden op dek, het vroolijke
de
drlj-
had
vin-
1 de
deel
zou. zijn maar de booten die het dichtst
bij de Malvina-gronden aanlandden, be
hoorden aan eene andere maatschappij
toe, en dienden gewoonlijk slechts tot het
overbrengen van landverhuizers en
bemiddelde lieden. Het onderscheid
zich onmiddellijk gevoelen alles i
op cenvoudigen voet ingericht en
medepassagiers waren bijna zonder
zondering personen, wien hot lot
weinig toegelachen had, dal zij de Nieuwe
Wereld als hunne laatste uitkomst
schouwden. Zij waren dus allen bekom
merd, enkelen zelfs geheel moedeloos ge
stemd. Niemand die er aan dacht zich
door een geïmproviseerd concert of door
eene, kleine comedie-voorstelling te ver
strooien. Men sprak zelfs niet van na
dansen, des avonds ais het boven te koel
was geworden. Zij zelve wierp daar wel
een woordje yan. op, maar men antwoord
de ontwijkend, en zag haar verbaasd aan.
nis of men niet begreep dat zij den ernst
van het oogenblik niet gevoelde.
f 1 25
1.50
150
1.90
dagelijks aangenomen aan ons Bureau:
ten, den Boekhandel en de Postkantoren.
toenemende schieten van de Russen
schrijft men toe aan de aankomst van
nieuwe Japanse he kanonnen «i auiuni-
lie. Voor het overige zijn de Russen
zooals reeds zoo vaak geschilderd is
meesters in alle graafwerk en ook daar
in veldbatterijc® aan te leggen, dat deze
geheel In den grond verdwijnen. Zooals
men in de loopgraven met het geweer
doet, schieten zij hier met kanonnen uit
echte schietgaten. Een paar honderd me
ter van do echte kanonnen af, ter zijde,
of ook wol ervóór of er achter hebben
’ze uiterst bcdrlegelijk, een schijnbatterij
opgesteld, die dó vliegers voor do echte
aanzien, en die dan door de vijanddijke
artillerie onder vpur genomen móet wor
den.
deelingen niet ver van onze stelling.
Door een aanval werd het terrein
voor ons front tot aan de oude stel-;
ling van Franschen gezuiverd.
Het gevecht bij Croix des Cannes,’
ten noordwesten van Pont-a-Mousson -
wordt nog voortgezet. Een hevige
Fransche aanval op het deel onzer'
stelling, dat door ons heroverd was,1
werd onder zware verliezen voorden
vijand afgeslagen.
In de Vogezen, ten noorden van]
Sennheim, verdreven onze troepen denj
vijand van de hoogten van Hartman-
weiler. Twee officieren en 125 man
werden daarby krijgsgevangen go-!
maakt.
Aan het Oosteiyk Front.
Het Duitsche hoofdkwartioi meldt:i
Wat het oostelijk oorlogstooneel!
betreft, is.jle toestand in Oost-Pruisen
onveranderd. Bij het 7 w
maakt ons offensief^langzame vorde-1
ringen. Ten oosten’ van de Pilitza isj
geen wijziging in getreden.
In Polen.
Do oorlogscorrespondent op het Pool-?
sche oorlogfrterrejn van do „Uermanla”!
schrijft over het voorwaarts komen vaat
ito Duitschers aan de overzijde van do’
Rawka winnen wij zichtbaar terrein. Zoo’
is sedert eergisteren Borymof in onze han-j
den, een plaats die midden tussphen de
Rawka en de Soecha ligt. De sterke stol--
ling ia herhaaldelijk stormenderhand g<w
nomen, t>n döii Wöör prijsgegeven eer wij
.er ons goed konden vastzetten. Onze
vorstdragende kanonnen beschieten reeda
de eerste overgangen over de Soecha, bijj
voorbeeld het dorp Kardwanof. Do strijd!
om do Rawka zal dus overgaan in don.
strijd om do Soecha. Op de Soecha volgt;
echter weer de Pisia en op deze de Out*
rata en dit zijn allen geschikte puntert
voor de verdedigers.
Wij ouderen, wij hebbep, lettende op
de uitkomsten, ons wellicht ie verwijten,
dat wij vele dingen niet goed gedaan
hebben, dat in meer dan één opzicht onze
levensgang niet de ’'juiste is geweest. Al
wij ook te goeder trouw, dat wij
deelnemen aan verderen arbeid, zal zelf-
erttiek tot het inslaan" van nieuwe
nen moeten leiden. Maar het is op
menschheid der naaste^ der allernaaste
toekomst, dat de hoop gebouwd wordt. Zij
zal alles beter doen. Eif in do eerste
plaats zal zij in haar boezem met meer
ijver aankweeken dot groote zedelijk weer
standsvermogen, dat zelfs de macht zal
hebben, den krater af te sluiten, die nu
dood en verderf spreidt. R. N.
Maar wie vermag
een
worsteling, die, ofschoon wijzelf er ge
lukkig nog vreemd aan zijn gebleven,
ons niettemin dag en nacht omklemt, Is
dit beeld ons voor den geest getreden.
Ook hier staan wij voor een uitbarsting,
die voorzoover wij met ons altijd be
perkt waarnemingsvermogen kunnen oor-
deelen komen moest, voor het onaf
wendbare, als het Noodlot, waarvoor
zelfs, naar de schoone, doch harde mythe
de góden zich buigen.
De toekomstige geschiedschrijver zal
zich beijveren om op grond van de hem
ten dienste staande gegevens, de verant
woordelijkheden vast te stellen, en na
gaan wat op het critiek moment een be
paald persoon had kunnen doen
betreurenswaardige beslissing,
niet zou zijn terug te komen, te
komen. Maar, ook de groote schakels in
den keten van dit menschelijk willen
voortvloeiende fejten zijn gesmeed uit
hetzelfde metaal als de millioenen kleine,
en wat zij die dezen naam mogen dra
gen, ook hadden kunnen doen om nog
hen wijle den wassenden stroom binnen
do oevers te doen blijven, het werd meer
en meer zichtbaar, dat hij niet lang meer
te houikm zou zijn.
Intusschen naast de vele duizendtallen
van levens, die op het strijdtooneel, ’t
welk als een bloedrood® baan over een
groot deel van Europa zich uitbreidt, ver
nietigd worden, staan even zooveel hon-
derdduizendtallen, die trachten zoo goed
mogelijk hun gewonen gang te gaan. Al
is er stoornis, van schorsing kan gwn-
sprake zijn. Er is vroeger vaak gezegd
en geschreven» dat bij de zoo ingewikkel
de economische verhoudingen in de mo
derne maatschappij een zoo geweldig in
grijpen door den oorlog zou zijn te ver
wachten, dat alle krachten zouden wor
den ingespannen om dien schok te ver
hoeden. Ook deze geruststellende theorie
is door de ruwe consequenties der prak
tijk te niet gedaan, en nu dat zoo is,
hebben wij ons schrap te zetten om niet
door den storm omver te vallen. Wij
hbhhen den levensgang vol te houden, al
is de stap ook moeilijker geworden.
terug kunnen vinden.
Hare weinige tijggenoojen die nog loef
den, beloofden den jongen man dat zij
haar als eene zuster zouden behandelen,
want een ieder verheugde zich over haar
torugkeer op hel dorp, en bewonderde
haar zoon om zijn geestkracht en grootd
gaven.
Hoe moedig hij echter ook mocht zijn,
op het laatste oogenblik durfde hij zijn
moeder niet vaarwel zeggen, vreesde hij
zich te verraden en haar heel de diepte
zijner wanhoop te laten zien want zoo
hij alles aangewend had om tot het land
der vreemdelingschap te gaan, niemand
kon het hartstochtelijker dan hij betreu
ren in do noodzakelijkheid te verkeeren
zijn geboortegrond, zijne moeder en zijne
kunst prijs te geven, en tot het laatst
toe moest de oude vrouw den indruk be
houden alsof hij van niets zoo zeker was
als van zijn spoidigen terugkeer met
een onafhankelijk vermogen.
Hij verhaastte daarom zijn vertrek, en
terwijl Geertruida Holdius meende dat hij
eerst den volgenden dag zou afreizen,
vertrok hij in stilte npar den trein, na
een hunner buurvrouwen verzocht te heb
ben zich tot zijne moeder te begeven en
haar zijne laatste regelen te overhandi
gen.
Aan een kromming van den landweg
die naar het naasthijgelegen station voer
de, bleef hij stilstaan en de laatste blik
dien hij op zijn rustige geboorteplaats
wierp, schoen als een terugblik op
zijn gansUlw leven. Hoe gelukkig was hij
Nu en dan, met tusschenpoozen van
slechts weinige jaren, geraakt de gloeien
de massa, diep in den Vesuviuskrater op
gehoopt, in heftige beweging. De breede
en hooge rookpluim, tot dusver lioven de
opening rustig zich verheffende, als een
vredesvlag, is dan verdwenen en heeft
plaats gemaakt voor een woeste dwarre
ling van vlammen en steenen, schrikwek
kend om aan te zien, terwijl strodmen
van brandende, hoogverhitte stoffen, over
den kratermond opborrelend, langs de hel
ling afdalon en weldra de akkers en wo
ningen bereiken, op den geleidelijk stij
genden bergwand aangelegd. Soms heb
ben de bewoners, door de hun bekende
verschijnselen gewaarschuwd, intijds hun
levende en draagbare have in veiligheid
beneden kunnen brengen, niet zelden ook
overvalt hen de lavastroom en kunnen
zij ternauwernood in haast het leven red
den met achterlating van al wat zij be
zitten»
Men zou zeggen: die menschen,
maal hot groote gevaar ondervonden heb
bende, zullen wel zorgen, niet opnieuw
zich er aan bloot te stellen. Voortaan zul
len zij angstvallig de plek vermijden, die
hun zooveel onheil bood, en met het
overschot van hun hebben en houden een
woonplaats kiezen die hen niet weer zoo
ruw zal uitwerpon. O neen. Nauw is de
geweldige tot kalmte gekomen of zij kee
rt® terug tot de plaats waar zij gezaaid
hebben; zij zoeken de restanten van hun
vaak schamel bezit op, om daarmee den
strijd om het liestaan wederom te aan
vaarden. Is er niets gespaard gebleven,
des te. erger, dan zullen zij het maar
van voren af beproeven, op hetzelfde
punt of zoo dicht mogelijk daarbij, waar
hun hoop zoo wroedelijk werd verijdeld.
Liever dan van den gruwzamen reus zich
af te wenden, klemmen zij zich aan hem
vast, liereid om, als het moet, zijn kas
tijding bij herhaling te ondergaan.
Wij, bewoners van de onbewogen Rijn
en Maasdelta, wij l>egrijpen daar niets
van. Een zoo blinde gehechtheid lijkt ons»
fabelachtig. Ja, wij hebben ook wel onze
bodetngevaren, als aan het afvoervermo-
gen der riviermonden te hooge eisclien
worden gesteld1; en de heengegane ge-
8 lach ten, die ze het hoofd moesten bie
den, zijn ook niet weggetrokken om in
hoogor gelegen oorden rustiger te wo
nen. Maar dat is toch heel iets anders.
Tegen overstroomingsdïeigingen staan wij
niet weerloos, er is te vechten om ge
vaar te koeren, en dat is steeds en wordt
Maar dit weten we buitengewoon goed:
er moeten offers gebracht worden, offer»
van werkkracht zoowel als van werkpro-
duct. Onder het voortgioïen van den
storm halen wij bijeen wat maar dienen
kan om het op zijn fundamenten krakend
gebouw te stutten, en als straks zijn
woede gestild zal zijn, vangt het her
stellingswerk aan, dat de taak wordt van
de overlevenden en van de komende ge
slachten.
Do levensgang in het eerstvolgend tijd-
perk zal wellicht moeilijker zijn, vermoe-
dolijk ook iets minder uitwendige genoe
gens aanbieden dan in het voorafgegane.
Wij zullen, om hot maar eens eenvoudig
uit te drukken, moeten voortgaan, lan
gen tijd misschien, met ons wat te be
perken. Het zal onvermijdelijk blijven, het
algemeeno boven het bijzondere ie stel
len, en liet niet zoo erg te vinden ais
ter bevordering van de Imlangen, die ons
allen aangaan, iets moet worden prijsge
geven van hetgeen alleen ons zelf be
treft. De levenslijnen zullen strakker ge
trokken moeten worden, en het zal noo-
dig zijn, het plichtbesef tot een wat boo
ger peil op te voeren.
Wij ouderen, wij hebbep, lettende
niet geweest, zoolang hij binnen die een*
voudige gemeente had vertoefd Hij
■lacht aan zijn vader en begreep thani
waarom deze zich zoozeer vetzet had
togen al wat hem buiten zijn dorpje moesi
oeren. In de groote steden leidde inert
een koortsachtig, rusteloos leven, ver#
rezen op elke schrede slechts treurspelen.
Als hij onder zijne vrienden zocht, wat
was dqn hot uiteinde van Eduard Helm-
vel 1, van Georges Renaud geweest En
welke vergoeding vond hel hart voor al
het lijden dat het ontmoette en waaron*
der het zelf gehukt ging I en huiselij»
ken haard waaraan de vlam dor liefde
ontbrak, waaraan de diepe rust van ziele?
vrede werd gemist.
De torenklok liet langzaam drie slagen
weorgahnen hij begreep dat hij zich haas
ten inwst, over tien minuten zou 9b
trein in het gezicht zijn. Nog één enke*
leu blik op het dierbaar tafereel, en,
spoedde zich verder. Het was hem
moede alsof -<le laatste koorden die hem
aan het geluk verlionden voor altijd ver?
broken waren.
Wees
--- —«4 -
d<,r beschikbare landen te doen zien, en
m'j, zoo mogelijk, aan te w$zenwaar
het geschiktste punt zou zijn tot het
opslaan mijner tenten.”
aan zijn verzoek te voldoen,
bezweren
hij hem smeekte niet roekeloos en
valsche gronden zijne toekomst te
nietigen, toen de deur van het
geopend werd en
Onno aanstonds vol hartelijkheid begroette
en de onderbande) ingen met hem
zette.
De grijsaard was in zijn lederen arm
stoel teruggezonken. Groote zweetdroppen
len paYelden op zijne slapen; hij gaf zich
niet langer rekenschap van hetgeen er
om hem heen voorviel en luisterde en*
kol naar de stem van zijn geweten, dat
hem verweet hier evengoed iemand te la
ten bestellen, alsof hij in een bosch ge
tuige was geweest dat zijn zoon
voetganger bij de keel had gegrepen
Het schijnt, dat de Russen sedert eenl*
ge dagen meer kracht ontwikkelen op ar-
zlilleristisoh gebied en vooral ook dat ze?
I verder schieten dan in don laatsten tijd,
i i enige dagen geleden hoeft een station»
I dat men voor geheel veilig hield en dal
men daarom volgestopt had met koiond
nen, oenigo granaten op zijn dak ge#
kregen. Gisteren kwam ik op oen tocht
in oen dorp in hc| front, dat sedert acht
dagen volkomen in rust gel&ten was
door den vijand en waarin nu, juist ter#
wijl ik er was, een half dozijn granaten
invielen. Wat is dat, bromde de com*
mandant. Nu moesten de kerels mo tocli
eens zeggen, wat ik hun voor kwaad ge
daan heb. De granaten richtten hied
slechts op oen plaats schade aan. Toed
echter trof er een een huis, waar een
menigte manschappen op het spreekuur
van don dokter zaten te wachten, liet
geweest
i.:; s..
geplunderd.
Eenige minuten later had de jonge man
handteekoning onder aan een pa
pier gezet, dat hem voor goed bond
naar hot nieuwe land van beloften te
gaan.
I r volgden nog eenige koortsachtige,
smartelijke weken Marcdle ging afscheid
nemen van hare gansche familie en Onno
maakte van hare afwezigheid gebruik om
zijne moeder naar hare geboorteplaats te-
lug te geleiden en aldaar hare woning
weder in orde te brengen. Zooveel mo
gelijk poogde hij zich te herinneren hoe
al de verschillende meubels gestaan k~-
den ton zijde zijner eerste jeugd,
moest in alles haar echtgenoot en kind