i j M lil) iedingen De Oorlog. I I o 12688. Zaterdag 23 Januari 1915. 53e Jaargang. i B Telefoon Interc. 82. Telefoon Interc. 82. Uitgevers A. BRINKMAN EN ZOON. Eerste Blad. t r Éia FEUILLETON I 1 1 len koste» slechts elaliig: Courant ;i XTietx-ws- exx. -Z^.cS.’Trertézi.tie'blsud. voox O-otxlcLsu ezx Ozxxstx®3s:eKL. Verschijnt dagelijks t 'iïaraoaeto £evens. NLOOS behalve Zon- en Feestdagen. Levensgang. bestaat)! uit twee de l een- waren on- voort aan het Bureau. I bo- gszaal voor Mili- II ff HOOFDSTUK X. I. Wordt vervolgd. zijn tot tan Zn. Good* had- Zij een en tceet. i, voor elke regel I ‘I i n de ha de hij la fiOlIISIIIL COURANT. zijne oiu een waarop vóór- nieer le 'i Een beeld der werkelijkheid aan een goed beloften Bernard Verhaven wilde hem juist wei geren aan zijn verzoek to voldoen, en hem bezweren hem niet te verraden zoo op ver- kantoor Adriaan binnentrad, die Meer dan ooit staan we voor de mogelijkheid zelfs aan te duiden, hoe de gebeurtenissen loopen zullen. Nooit, ver de herinnering strekt, 1 on tleed was er haro uit zoo Reeds gedurende den overtocht begon het Marcello te berouwen al te spoedig gehoor te hebben gegeven aan hot nieu we denkbeeld van haar echtgenoot. Of? schoon de dood haar» vaders eeno schrik wekkende herinnering over haar aan de zee verbond, rezen daarnaast ook heel wat aangename heelden op. kan het verblijf In wintertemperatuur. daarbij geschieden el noodlottige neer- Zij kon nog dikwijls gezelschap op het schip ontmoet, woelde waarvan men op zulk een vend paleis omringd was, en zij zich voorgesteld dit alles weer to den, als een kleine vergoeding voor ballingschap welke voortaan haar Dit nummer bladen. PRIJS VAN HET ABONNEMENT: Per kwartaal Idem franco per post. Met Geïllustreerd Zondagsblad Idem franco per post Abonnementen worden Markt 31bij onze Agenten Aan het Westelijk Front Het Duitsche groote hoofdkwartier méldt d.d. 22 Jan.: Op het westelijk oorlogstooneel verhinderde de aan houdende regen alle grootere actie tusschen de kust en het kanaal van La Bassée. Bij Atrecht hadden artil- lerie-gevechten plaats. Een der loop graven zuid-westelijk van Berry-au- Bac, die wij eergisteren genomen had den, werd door het instorten van den muur eener fabriek gedeeltelijk dicht- geworpen. Zij werd door ons opge blazen. De Fransche aanval ten noorden van Verdun werd gemakkelijk afge slagen. Na de gevechten van eergis teren ten zuiden van St. Mi hiel, be vonden zich nog kleine Fransche af- de Russen. dt aan de Lokal Uit brieven die mberg te Weenen i zich vrijwel een in den tegen woor- ie hoofdstad van Jt men voorname en en vreemdelin- oplieden en mars oskou, Saratof en kt bgna uitsluitend proken. Burgers gewapend doen rmagerde studen- lische School, zijn dectrische trams, d en de orthodoxe wd. Het stedelijk e bioscopen staan laren, professoren ien gebrek. De t heropend, en de ooi is in een hos- gouverneur-ge- it paleis van den ijke commandant ongaarsche bank. j electrische cen- •ek aan kolen, het beperken, de stra- ak verlicht. Dn sie verdeelt dage- ten. Professoren, igenaars genieten a doctors gaat het van aanzienlijke ip straat Poolsche die nog mogen Diking is van de len, maar zij heeft ke toestanden, de r niet opgegeven. in de handen te gt. Ziet daarom agt om een doosje Laxeerpillen faagpillen) van tf, dat ge het ihte Laxeerpillen d, prijs per doosje ijn voorzien van ar BOOM en de LM. BOOM. 19 >uda bij ANTON F Co., te Rot- INTEN KOLFF, PRIJS DER A D VER T EN TI N: Van 1—5 gewone regels met bewijsnummer. f 0.55 Elke regel meer„0.10 By drie achtereenvolgende nlaatsingen worden deze tegen twee berekend. Dienstaanbiedingen per plaatsing van 15 regels f0.35 by vooruit betaling, elke regel meer 6 ets. Reclames f0.25 per regel. Groote letters en randen naar plaatsruimte. louwburg, 8 uur. rstelling. jhouwburg, Bui ig Ned.’Opera. rij geregeld tijdig m ontvangen vsa rten, rermakelijk’ ze dan in obu Een gesprek met generaal v. Falkenhayn. Generaal v. Falkenhayn, de chef van den grooten genernlon staf van in Oost-Pruisen het Duitsche veldleger, heeft, naar Zocka-gedeeltel Central News Woensdag uit New-York ngzame vorde-ï seinde, in het Duitsche hoofdkwartier een gesprek gehad met een vertegen woordiger van de Amerikaansche Associated Press. In den loop van dit gesprek zeide genoraal v. Falkenhayn: „De oorlog kan wat Duitschland betreft onbepaald lang duren. Ik kan niet zien wat ons zou kunnen bewegen den stryd te staken. Als wij ten onder gaan zal het zyn met eere, vechtende tot de laatste loopgraaf en den laatsten man.” Het was onjuist, zeide de generaal verder, om de krijgsverrichtingen der Duitschers in Vlaanderen te verklaren als een poging om Calais te bereiken. Integendeel, die faze van den veld tocht was het gevolg van een poging van de Franschen en Engelschen om zich een weg in Noordelijke richting te banen, den rechtervleugel der Duit- schers te omvatten, Antwerpen te ontzetten en de Duitschers te nopen uit België terug te trekken. Hun plan was mislukt. Generaal Joffre’s offensief was in December bevolende Duitschers hadden echter niet alleen hun linie gehouden, maar zelfs terrein gewonnen. Aangaande de Engelsche troepen en Lord' Kitchener’s leger zeide gene raal von Falkenhayn„De Engelschen vechten goed en ik heb allen eerbied voor hen. Maar een leger zonder de noodige officieren is nauwelijks een leger. Wij zijn sterk genoeg om hen te verslaan en hen met bebloede kop pen terug te slaan. „Wy zy i volkomen voorbereid op een poging om uit België te landen, J LNOÜlt, ZOO- bestond groo- ler onzekerheid, en wat een min of meer deskundig oordeel ook meent daarvan reeds nu te kunnen vaststellen, berust toch maar op onderstellingen. De staat kundige zoowel als de staathuishoudkun dige toekomst is met een nevel over togen. 35) Onno glimlachte. „O zeide hij, „ik hen wel degelijk van plan mijne viool mee te nemen en mijne vrouw en kind op wat muziek te vergasten; maar in Holland wordt men er niet rijk mede, en ik wensch mijn go- ink in de Nieuwe Wereld te gaan be droeven.” „Maar”, hernam de man van zaken die zoo gaarne een middel had gevonden om hom nog op zijn besluit te doen terug komen. „Heb ik niet hooren vertellen dat gij eene oude moeder hadt.” „Dat is zoo, mijnheer, en het zal ons heiden zeer zwaar vallen van elkander te «eheiden, maar ik hoop mijne moeder over te halen zich, tijdens mijne afwezig heid, weder op haar geboortedorp te gaan vestigen, waar zij zich minder alleen zal gevoelen dan hier, en wat mij zelven betre’t, ik ben huisvader en moet dus- voor allo dingen voor het geluk en den voorspoed van mijn gezin zorgdragen. Wees z00 goed mijDOg eens de kaart oonopvolger, diena en gistermiddag te ireriaten, om zieh r te begeven, is meldt, overal, waar bezoek in de stad rolking zeer leven bet Potsdammer ste- trek een groote me- „Hoch” uitbracht den Keizer van tschen Keizer. Ook int werd door het «groet. (N. jl. CL) In de benauwing van de geweldige worsteling, die, ofschoon wijzelf voortdurend gedaan. iets tegen de vuurmassa, die als stortvloed zich werpt over den rand van den heksenketel, van den ziedenden vul kaan. droomen van de heerlijke avonden op dek, het vroolijke de drlj- had vin- 1 de deel zou. zijn maar de booten die het dichtst bij de Malvina-gronden aanlandden, be hoorden aan eene andere maatschappij toe, en dienden gewoonlijk slechts tot het overbrengen van landverhuizers en bemiddelde lieden. Het onderscheid zich onmiddellijk gevoelen alles i op cenvoudigen voet ingericht en medepassagiers waren bijna zonder zondering personen, wien hot lot weinig toegelachen had, dal zij de Nieuwe Wereld als hunne laatste uitkomst schouwden. Zij waren dus allen bekom merd, enkelen zelfs geheel moedeloos ge stemd. Niemand die er aan dacht zich door een geïmproviseerd concert of door eene, kleine comedie-voorstelling te ver strooien. Men sprak zelfs niet van na dansen, des avonds ais het boven te koel was geworden. Zij zelve wierp daar wel een woordje yan. op, maar men antwoord de ontwijkend, en zag haar verbaasd aan. nis of men niet begreep dat zij den ernst van het oogenblik niet gevoelde. f 1 25 1.50 150 1.90 dagelijks aangenomen aan ons Bureau: ten, den Boekhandel en de Postkantoren. toenemende schieten van de Russen schrijft men toe aan de aankomst van nieuwe Japanse he kanonnen «i auiuni- lie. Voor het overige zijn de Russen zooals reeds zoo vaak geschilderd is meesters in alle graafwerk en ook daar in veldbatterijc® aan te leggen, dat deze geheel In den grond verdwijnen. Zooals men in de loopgraven met het geweer doet, schieten zij hier met kanonnen uit echte schietgaten. Een paar honderd me ter van do echte kanonnen af, ter zijde, of ook wol ervóór of er achter hebben ’ze uiterst bcdrlegelijk, een schijnbatterij opgesteld, die dó vliegers voor do echte aanzien, en die dan door de vijanddijke artillerie onder vpur genomen móet wor den. deelingen niet ver van onze stelling. Door een aanval werd het terrein voor ons front tot aan de oude stel-; ling van Franschen gezuiverd. Het gevecht bij Croix des Cannes,’ ten noordwesten van Pont-a-Mousson - wordt nog voortgezet. Een hevige Fransche aanval op het deel onzer' stelling, dat door ons heroverd was,1 werd onder zware verliezen voorden vijand afgeslagen. In de Vogezen, ten noorden van] Sennheim, verdreven onze troepen denj vijand van de hoogten van Hartman- weiler. Twee officieren en 125 man werden daarby krijgsgevangen go-! maakt. Aan het Oosteiyk Front. Het Duitsche hoofdkwartioi meldt:i Wat het oostelijk oorlogstooneel! betreft, is.jle toestand in Oost-Pruisen onveranderd. Bij het 7 w maakt ons offensief^langzame vorde-1 ringen. Ten oosten’ van de Pilitza isj geen wijziging in getreden. In Polen. Do oorlogscorrespondent op het Pool-? sche oorlogfrterrejn van do „Uermanla”! schrijft over het voorwaarts komen vaat ito Duitschers aan de overzijde van do’ Rawka winnen wij zichtbaar terrein. Zoo’ is sedert eergisteren Borymof in onze han-j den, een plaats die midden tussphen de Rawka en de Soecha ligt. De sterke stol-- ling ia herhaaldelijk stormenderhand g<w nomen, t>n döii Wöör prijsgegeven eer wij .er ons goed konden vastzetten. Onze vorstdragende kanonnen beschieten reeda de eerste overgangen over de Soecha, bijj voorbeeld het dorp Kardwanof. Do strijd! om do Rawka zal dus overgaan in don. strijd om do Soecha. Op de Soecha volgt; echter weer de Pisia en op deze de Out* rata en dit zijn allen geschikte puntert voor de verdedigers. Wij ouderen, wij hebbep, lettende op de uitkomsten, ons wellicht ie verwijten, dat wij vele dingen niet goed gedaan hebben, dat in meer dan één opzicht onze levensgang niet de ’'juiste is geweest. Al wij ook te goeder trouw, dat wij deelnemen aan verderen arbeid, zal zelf- erttiek tot het inslaan" van nieuwe nen moeten leiden. Maar het is op menschheid der naaste^ der allernaaste toekomst, dat de hoop gebouwd wordt. Zij zal alles beter doen. Eif in do eerste plaats zal zij in haar boezem met meer ijver aankweeken dot groote zedelijk weer standsvermogen, dat zelfs de macht zal hebben, den krater af te sluiten, die nu dood en verderf spreidt. R. N. Maar wie vermag een worsteling, die, ofschoon wijzelf er ge lukkig nog vreemd aan zijn gebleven, ons niettemin dag en nacht omklemt, Is dit beeld ons voor den geest getreden. Ook hier staan wij voor een uitbarsting, die voorzoover wij met ons altijd be perkt waarnemingsvermogen kunnen oor- deelen komen moest, voor het onaf wendbare, als het Noodlot, waarvoor zelfs, naar de schoone, doch harde mythe de góden zich buigen. De toekomstige geschiedschrijver zal zich beijveren om op grond van de hem ten dienste staande gegevens, de verant woordelijkheden vast te stellen, en na gaan wat op het critiek moment een be paald persoon had kunnen doen betreurenswaardige beslissing, niet zou zijn terug te komen, te komen. Maar, ook de groote schakels in den keten van dit menschelijk willen voortvloeiende fejten zijn gesmeed uit hetzelfde metaal als de millioenen kleine, en wat zij die dezen naam mogen dra gen, ook hadden kunnen doen om nog hen wijle den wassenden stroom binnen do oevers te doen blijven, het werd meer en meer zichtbaar, dat hij niet lang meer te houikm zou zijn. Intusschen naast de vele duizendtallen van levens, die op het strijdtooneel, ’t welk als een bloedrood® baan over een groot deel van Europa zich uitbreidt, ver nietigd worden, staan even zooveel hon- derdduizendtallen, die trachten zoo goed mogelijk hun gewonen gang te gaan. Al is er stoornis, van schorsing kan gwn- sprake zijn. Er is vroeger vaak gezegd en geschreven» dat bij de zoo ingewikkel de economische verhoudingen in de mo derne maatschappij een zoo geweldig in grijpen door den oorlog zou zijn te ver wachten, dat alle krachten zouden wor den ingespannen om dien schok te ver hoeden. Ook deze geruststellende theorie is door de ruwe consequenties der prak tijk te niet gedaan, en nu dat zoo is, hebben wij ons schrap te zetten om niet door den storm omver te vallen. Wij hbhhen den levensgang vol te houden, al is de stap ook moeilijker geworden. terug kunnen vinden. Hare weinige tijggenoojen die nog loef den, beloofden den jongen man dat zij haar als eene zuster zouden behandelen, want een ieder verheugde zich over haar torugkeer op hel dorp, en bewonderde haar zoon om zijn geestkracht en grootd gaven. Hoe moedig hij echter ook mocht zijn, op het laatste oogenblik durfde hij zijn moeder niet vaarwel zeggen, vreesde hij zich te verraden en haar heel de diepte zijner wanhoop te laten zien want zoo hij alles aangewend had om tot het land der vreemdelingschap te gaan, niemand kon het hartstochtelijker dan hij betreu ren in do noodzakelijkheid te verkeeren zijn geboortegrond, zijne moeder en zijne kunst prijs te geven, en tot het laatst toe moest de oude vrouw den indruk be houden alsof hij van niets zoo zeker was als van zijn spoidigen terugkeer met een onafhankelijk vermogen. Hij verhaastte daarom zijn vertrek, en terwijl Geertruida Holdius meende dat hij eerst den volgenden dag zou afreizen, vertrok hij in stilte npar den trein, na een hunner buurvrouwen verzocht te heb ben zich tot zijne moeder te begeven en haar zijne laatste regelen te overhandi gen. Aan een kromming van den landweg die naar het naasthijgelegen station voer de, bleef hij stilstaan en de laatste blik dien hij op zijn rustige geboorteplaats wierp, schoen als een terugblik op zijn gansUlw leven. Hoe gelukkig was hij Nu en dan, met tusschenpoozen van slechts weinige jaren, geraakt de gloeien de massa, diep in den Vesuviuskrater op gehoopt, in heftige beweging. De breede en hooge rookpluim, tot dusver lioven de opening rustig zich verheffende, als een vredesvlag, is dan verdwenen en heeft plaats gemaakt voor een woeste dwarre ling van vlammen en steenen, schrikwek kend om aan te zien, terwijl strodmen van brandende, hoogverhitte stoffen, over den kratermond opborrelend, langs de hel ling afdalon en weldra de akkers en wo ningen bereiken, op den geleidelijk stij genden bergwand aangelegd. Soms heb ben de bewoners, door de hun bekende verschijnselen gewaarschuwd, intijds hun levende en draagbare have in veiligheid beneden kunnen brengen, niet zelden ook overvalt hen de lavastroom en kunnen zij ternauwernood in haast het leven red den met achterlating van al wat zij be zitten» Men zou zeggen: die menschen, maal hot groote gevaar ondervonden heb bende, zullen wel zorgen, niet opnieuw zich er aan bloot te stellen. Voortaan zul len zij angstvallig de plek vermijden, die hun zooveel onheil bood, en met het overschot van hun hebben en houden een woonplaats kiezen die hen niet weer zoo ruw zal uitwerpon. O neen. Nauw is de geweldige tot kalmte gekomen of zij kee rt® terug tot de plaats waar zij gezaaid hebben; zij zoeken de restanten van hun vaak schamel bezit op, om daarmee den strijd om het liestaan wederom te aan vaarden. Is er niets gespaard gebleven, des te. erger, dan zullen zij het maar van voren af beproeven, op hetzelfde punt of zoo dicht mogelijk daarbij, waar hun hoop zoo wroedelijk werd verijdeld. Liever dan van den gruwzamen reus zich af te wenden, klemmen zij zich aan hem vast, liereid om, als het moet, zijn kas tijding bij herhaling te ondergaan. Wij, bewoners van de onbewogen Rijn en Maasdelta, wij l>egrijpen daar niets van. Een zoo blinde gehechtheid lijkt ons» fabelachtig. Ja, wij hebben ook wel onze bodetngevaren, als aan het afvoervermo- gen der riviermonden te hooge eisclien worden gesteld1; en de heengegane ge- 8 lach ten, die ze het hoofd moesten bie den, zijn ook niet weggetrokken om in hoogor gelegen oorden rustiger te wo nen. Maar dat is toch heel iets anders. Tegen overstroomingsdïeigingen staan wij niet weerloos, er is te vechten om ge vaar te koeren, en dat is steeds en wordt Maar dit weten we buitengewoon goed: er moeten offers gebracht worden, offer» van werkkracht zoowel als van werkpro- duct. Onder het voortgioïen van den storm halen wij bijeen wat maar dienen kan om het op zijn fundamenten krakend gebouw te stutten, en als straks zijn woede gestild zal zijn, vangt het her stellingswerk aan, dat de taak wordt van de overlevenden en van de komende ge slachten. Do levensgang in het eerstvolgend tijd- perk zal wellicht moeilijker zijn, vermoe- dolijk ook iets minder uitwendige genoe gens aanbieden dan in het voorafgegane. Wij zullen, om hot maar eens eenvoudig uit te drukken, moeten voortgaan, lan gen tijd misschien, met ons wat te be perken. Het zal onvermijdelijk blijven, het algemeeno boven het bijzondere ie stel len, en liet niet zoo erg te vinden ais ter bevordering van de Imlangen, die ons allen aangaan, iets moet worden prijsge geven van hetgeen alleen ons zelf be treft. De levenslijnen zullen strakker ge trokken moeten worden, en het zal noo- dig zijn, het plichtbesef tot een wat boo ger peil op te voeren. Wij ouderen, wij hebbep, lettende niet geweest, zoolang hij binnen die een* voudige gemeente had vertoefd Hij ■lacht aan zijn vader en begreep thani waarom deze zich zoozeer vetzet had togen al wat hem buiten zijn dorpje moesi oeren. In de groote steden leidde inert een koortsachtig, rusteloos leven, ver# rezen op elke schrede slechts treurspelen. Als hij onder zijne vrienden zocht, wat was dqn hot uiteinde van Eduard Helm- vel 1, van Georges Renaud geweest En welke vergoeding vond hel hart voor al het lijden dat het ontmoette en waaron* der het zelf gehukt ging I en huiselij» ken haard waaraan de vlam dor liefde ontbrak, waaraan de diepe rust van ziele? vrede werd gemist. De torenklok liet langzaam drie slagen weorgahnen hij begreep dat hij zich haas ten inwst, over tien minuten zou 9b trein in het gezicht zijn. Nog één enke* leu blik op het dierbaar tafereel, en, spoedde zich verder. Het was hem moede alsof -<le laatste koorden die hem aan het geluk verlionden voor altijd ver? broken waren. Wees --- —«4 - d<,r beschikbare landen te doen zien, en m'j, zoo mogelijk, aan te w$zenwaar het geschiktste punt zou zijn tot het opslaan mijner tenten.” aan zijn verzoek te voldoen, bezweren hij hem smeekte niet roekeloos en valsche gronden zijne toekomst te nietigen, toen de deur van het geopend werd en Onno aanstonds vol hartelijkheid begroette en de onderbande) ingen met hem zette. De grijsaard was in zijn lederen arm stoel teruggezonken. Groote zweetdroppen len paYelden op zijne slapen; hij gaf zich niet langer rekenschap van hetgeen er om hem heen voorviel en luisterde en* kol naar de stem van zijn geweten, dat hem verweet hier evengoed iemand te la ten bestellen, alsof hij in een bosch ge tuige was geweest dat zijn zoon voetganger bij de keel had gegrepen Het schijnt, dat de Russen sedert eenl* ge dagen meer kracht ontwikkelen op ar- zlilleristisoh gebied en vooral ook dat ze? I verder schieten dan in don laatsten tijd, i i enige dagen geleden hoeft een station» I dat men voor geheel veilig hield en dal men daarom volgestopt had met koiond nen, oenigo granaten op zijn dak ge# kregen. Gisteren kwam ik op oen tocht in oen dorp in hc| front, dat sedert acht dagen volkomen in rust gel&ten was door den vijand en waarin nu, juist ter# wijl ik er was, een half dozijn granaten invielen. Wat is dat, bromde de com* mandant. Nu moesten de kerels mo tocli eens zeggen, wat ik hun voor kwaad ge daan heb. De granaten richtten hied slechts op oen plaats schade aan. Toed echter trof er een een huis, waar een menigte manschappen op het spreekuur van don dokter zaten te wachten, liet geweest i.:; s.. geplunderd. Eenige minuten later had de jonge man handteekoning onder aan een pa pier gezet, dat hem voor goed bond naar hot nieuwe land van beloften te gaan. I r volgden nog eenige koortsachtige, smartelijke weken Marcdle ging afscheid nemen van hare gansche familie en Onno maakte van hare afwezigheid gebruik om zijne moeder naar hare geboorteplaats te- lug te geleiden en aldaar hare woning weder in orde te brengen. Zooveel mo gelijk poogde hij zich te herinneren hoe al de verschillende meubels gestaan k~- den ton zijde zijner eerste jeugd, moest in alles haar echtgenoot en kind

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1915 | | pagina 1